ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 82

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 82 “จงลืมไปเสียให้หมด!?”

 “ฉันเคยเตือนเธอแล้วว่ามิให้ปริปากพูดอะไรออกไปทั้งนั้น!!!” “คุณ...คุณนิดได้โปรดยกโทษให้มีนด้วยแต่...แต่เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วนี่เจ้าคะ...มิสู้...” “เหลวไหล!!...มันจะดีได้อย่างไร?...ก่อความผิดขึ้นแล้วยังจะแก้ตัวอีก!!!” “เอาน่ะๆ...นิดอย่าเพิ่งโมโห...เป็นแบบนี้ก็สนุกดีมิใช่หรือ?” “จะสนุกได้อย่างไรกันเจ้าคะใน

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 81

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 81 “ลาก่อน!?” 

“ศรเพทายมันบอกว่าพวกตากับยายน่ะสมควรอยู่อย่างสงบและปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนรุ่นใหม่ซะที” “หนูเซคพูดอย่างนี้จริงๆรึ?” “ฉันไม่ได้ประโยชน์อะไรสักนิดเลยแล้วจะโกหกไปทำไม?” “มันน่านักเชียว!!!...ข้าก็เคยเลี้ยงดูหนูเซคมาแต่เล็ก...เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็ง” “ถ้าตาๆยายๆทั้งหลายยอมมาเป็น

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 80

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 80 “ดอกไม้แห่งรักเบ่งบานที่เวียงละกอน!?” 

“แต้เนอะ...จากปิดเทอมกลางภาคจนถึงบะเดี่ยวนี้ก็ได้เวลาพอดีแต่เรื่องเฮียนของลูกจะว่าจะได?” “หนูอู้กับอาจารย์เรียบร้อยแล้วค่ะ...บ่มีปัญหา” “งั้นจะปิ๊กมาเมื่อใดและอยู่กี่วันฮือ?” “เจ้าวันศุกร์นี้ค่ะแล้วก็จะอยู่สักสามวัน” “อืม--...ปิ๊กวันจันทร์ละก่ะ?...ดีแล้วๆ...พวกหนูมาอยู่ฮื้อพ่อกับแม่หายกึ้ดเติงพ่อง” “แต่

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 79

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 79 “8 พี่น้อง!!...8(+1)อัญมณี!!” 

“ฮืมๆ...หึๆ” “เป็นอะไรของนาย?...ฉันเห็นนั่งอมยิ้มคนเดียวตั้งนานแล้ว” “ป้อมว่าต้องมีเรื่องดีๆแน่เลยค่ะ” “ใช่ซะเมื่อไหร่!!” “พี่ฝนหมายความว่าไงน่ะ?” “ตั้งแต่เจอพี่ม่อนเมื่อวานตาบ้านี่ก็เป็นแบบนั้นตลอด” “ว่าไงนะ!?...นี่ยัยซกมกแอบจิตหมายเลขสองได้พบกับบอลแล้วเรอะ?” “ฮึ๊ย~~...แล้วทำไมพี่ฝนไม่บอก

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 78

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 78 “ความสุขที่ซ่อนเร้น!?...นางฟ้าที่เผยโฉม!?” 

“...ยะ...ยอม...ยอมแล้วครับ!!!...หยุดซะทีเถอะ...คะ...คุณแข็งแกร่ง” “งั้นจงมอบเอกสารนั่นมา” “เอ่อ--” “ส่งมา” “มัน...มันอยู่ที่เลขาของผม” “อยู่ที่ไหน?” “อ๊ากกกกกกกกกก~~” “นี่จ้ะ...แม่เอามาให้แล้ว...เขากำลังจะเตรียมหนีพอดีเทียว” “โธ่เอ๊ย~~...ใช้ไม่ได้เลยนะแก!!!” “อุ!!!...ผม...ผมโดนเข็มเสียบเท้าเลยหนีไม่ได้ครับ~~” “เจ้าหน้าที่ใกล้จะมาแล้ว...เราปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเขาเถิด” “ขอรับ”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 77

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 77 “นัดเดทที่บิดพลิ้วไม่ได้!?...คำพูดที่เอ่ยออกมาไม่ได้!!!”

“เจ้าพบกับแม่ในโลกมนุษย์งั้นรึ?” “เป็นเช่นนั้น...วสันตะนุจรินทร์ก็พบกับพ่อแล้ว” “ไม่ใช่ความคิดที่ดี...พวกเจ้าสองพี่น้องจะทำให้เรื่องราวต่างๆยุ่งยากยิ่งขึ้นและอีกอย่าง...” “?” “เจ้าดูจะชื่นชอบในร่างเด็กนี้ไม่ใช่น้อยแต่ข้าเห็นทีไรก็ไม่รู้สึกคุ้นเคย” “เพื่อไว้เจอกับแม่ของเราไง” “นางรักเจ้ามากทีเดียวแล

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 76

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 76 “พี่สาวของผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก!!!!”

 “พี่แคท~~...ผมขอโทษ” “อย่าตามมา!!” “ฟังผมอธิบายบ้างสิครับ!!” “ก็บอกว่าอย่าตาม!!!...ยังจะอธิบายอะไรอีกล่ะ?...ใช่สิ!!...ฉันมันอ้วนตุ๊ต๊ะขี้บ่นเป็นคุณป้าจุกจิกพูดมากตัวก็ดำหน้าตาขี้เหร่อยู่แล้วนี่?” “หน้าตาขี้เหร่!?...พี่เอามาจากไหนเนี่ยผมไม่ได้...” “ถ้ายังตามตื๊ออีกจะชกจริงๆแล้วนะ!!” “พี่~~” ...ไม่

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 75

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 75 “สมมติว่าเรารักกัน!?” 


“มาอยู่ที่นี่อีกแล้ว...พี่สุริยนนุจรินทร์” “มีอะไรเร่งรีบหรือเปล่า?...หากไม่พี่ก็จะอยู่ตรงนี้ก่อนสักครู่แล้วอีกอย่าง...” “?” “เรียกชื่อของพี่ในโลกมนุษย์เถอะ...พี่ชอบชื่อนั้นมาก” “สุพรรณรีย์?...ได้สิคะ...งั้นพี่ก็ต้องเรียกชื่อน้องว่าหยาดวารินทร์ไม่ใช่วสันตะนุจรินทร์นะ” “...............................................” “เฝ้ามองพ่อกับแม่อย่างนี้พี่คงอยากจะลงไปเกิดเร็วๆแล้ว?” “...เวลานั้นยังมาไม่ถึง” “ว้า!!...งั้นน้องก็ต้องพลอยรอคอย

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 74

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 74 “สี่แฝดมหาภัย!?...เพิงหญ้าคากลางสายฝน?” 

“ที่โยนกประจิมถ้าหลานเอกคเชนทร์จะไปเดินชมธรรมชาติอาแนะนำให้เลาะขึ้นไปทางเหนือ” “ย้อนลำธารขึ้นไปน่ะขอรับ” “ว่าแต่เหตุใดถึงมิพักผ่อนให้สบายล่ะจ๊ะ?” “เพราะพรุ่งนี้ผมจะกลับไปเรียนแล้วเลยอยากเดินเที่ยวให้คุ้มค่าหน่อยน่ะครับ” ...ไม่ผิดหวังจริงๆด้วย...โยนกประจิมก็มีธรรมชาติที่สวยงาม

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 73

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 73 “อสูรผมเงิน!?...ห้องอาบน้ำ=เขตโซนแดง!!!!”


 (“ที่นี่!?” ...ฉันจำได้ว่าเคยอยู่ในบรรยากาศนี้มาก่อนนั่นคือสถานที่ๆหนึ่งที่แวดล้อมไปด้วยสายหมอก...ถ้าเหมือนกับทุกๆครั้งล่ะก็อีกไม่นานฉันจะได้พบชายหนุ่มนิรนามที่มิอาจเห็นแม้แต่ใบหน้า... (เงาดำข้างหน้า?...เขาปรากฏตัวออกมาแล้ว) “หยุดก่อน!” “............................................” (เหมือนเดิม...แม้

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 72

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 72 “เด็กหญิงในความฝัน!?...อดีตมือสังหารในโลกมืด!!!!” 


“ฉันหาได้สนใจว่าเหตุวิวาทที่โยนกอุดรมันเกิดจากเรื่องอะไรแลมิได้มีปัญหาแต่อย่างใดหากหลานเอกคเชนทร์จะมานอนค้างที่นี่...นิดก็ช่วยไปจัดการให้เรียบร้อยอย่าได้ขาดตกบกพร่องล่ะกัน” “เจ้าค่ะ” “เดี๋ยวขอรับท่านแม่...กระผมขอเสนอให้เอกคเชนทร์ไปนอนที่ห้องว่างด้านหลัง” “เหตุใดจึงต้องเป็นห้องนั้น?”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 71

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 71 “เทพธิดาผู้คลุ้มคลั่ง!!!!...ผีไร้ศาล!?” 

“...รู้สึกแย่ชะมัด~~...ใบหน้ายัยแก่มันยังวนเวียนอยู่ในหัวสมองผม” “ก็ลืมๆไปสิ...ไม่ต้องจำ” “มันง่ายซะเมื่อไหร่ครับ?...พี่ไม่ได้เจอแบบตั้งตัวไม่ทันอย่างผมนี่!!!” “เธอโกรธผิดคนล่ะ” “ผมก็ไม่ได้โกรธพี่แคทหรอก...พี่ม่อนทำเกินไปแล้ว!!...ผมไปทำอะไรให้เธอแค้นเคืองตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” “...ยังน้อยน่ะ” “นี่เรอ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 70

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 70 “สัมพันธ์น้องพี่ขาดสะบั้น!!!...บุรุษนั้นไซร้คือแมลง!?”


 “...มาแล้วค่ะ” “ไม่...เปลี่ยนใจแน่หรือ?” ...สาวน้อยวัย 18 นุ่งผ้าเช็ดตัวกระโจมอกไม่ตอบคำถามแต่ยกนิ้วจุ๊ปากพลางเดินไปเปิดไฟบนโต๊ะทำงานและบอกให้ผมปิดโคมไฟที่หัวเตียงซะโดยให้เหตุผลว่า... “จากตรงนั้นถ้ามีคนอยู่ข้างนอกก็จะเห็นแสงไฟ” “ความจริง...ปิดไปเลยก็ได้” “ก็มืดหมดสิ...ตัวเองชอบ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 69

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 69 “ดวลหมัดดวลน้ำเมา!!...สะกดจิตเล่นซ่อนแอบ!?”

 “ผมเคยเห็นคุณชายหกวิ่งเล่นมาตั้งแต่เด็ก...เผลอแผล็บเดียวผ่านไป 10 ปีแล้ว” “ที่นี่คือบ้านเกิดของผม...ยังไงสักวันหนึ่งผมก็ต้องกลับมาครับ” ............................................... “เรียกผมว่าบอลเถอะ...คุณชายหกนี่ฟังแล้วมันยังไงก็ไม่รู้ครับ” “แต่พวกเราเรียกกันจนติดปากแล้วจะให้เปลี่ยนก็คงยาก”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 68

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 68 “แขกที่(ไม่)ได้รับเชิญ!?”

 “น้องจะเข้าตัวอำเภอหรือเปล่า?...ถ้าไปก็ขึ้นมาเลย” “ผ่านโยนกบูรพาหรือไม่?” “ไม่นะ...รถวิ่งออกไปทางโยนกอุดร...ไปมั้ย?” “...เช่นนั้นเราไป” “ตรงนี้ว่างจ้ะน้อง...มาเลยๆ” “.................................................” “จะไปไหนหรือจ๊ะน้อง?” “ขอบคุณสำหรับที่นั่ง” “.................................................” “...เราจะไปบ้าน” “อยู่ในตัวอำเภอเหรอ?”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 67

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 67 “พบกันอีกครั้งที่แดนดินถิ่นพยัคฆ์!?”

 “ผมรู้แล้วว่าทำไมวิถึงให้อยู่ที่นี่ได้” “...เพราะเขากลับบ้านช่วงสิ้นปีกันหมด” “เงียบมากนะครับ” “ก็ดีแล้วนี่” “แต่พรุ่งนี้วิก็จะไปบ้าน...” “คิดถึงลูกน่ะจ้ะ” “แล้วแฟนล่ะครับ?” “...เจอกันที่บ้าน...ที่กลับนี่เพราะอยากเจอลูกเท่านั้นหรอกแต่เมื่อกี้ที่เคย์พูดว่าบอลรู้เรื่อง...” “ครับแต่เขาสัญญาว่าจะไม่บอก

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 66

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 66 “เข้าใจผิดเพี้ยน!?”

 “นายกลัวยัยผมยาวนั่นรึ?” “.................................................” “ฉันขอพูดไว้ตรงนี้...นายมีสิทธิ์ทำตามใจตัวเองไม่ใช่ต้องฟังคนอื่นไปเสียทุกอย่างโดยเฉพาะสุรีย์พรรณ...ยัยนี่ไว้ใจไม่ได้” “แต่เดี๋ยวนี้พี่แคทก็ดีกับผมนะครับ” “นายเชื่อคำพูดกับหลงคารมของยัยนั่นโดยไม่สงสัยก็เท่ากับตายไปแล้วครึ่งตัว...ฮึ!!”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 65

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 65 “สิบปีที่จาก...พี่สาวคนที่สี่!?”


 ...ยิ่งใกล้จะถึงเวลากลับบ้านเกิดผมก็ยิ่งตื่นเต้นพาลให้หลับๆตื่นๆเกือบตลอดคืน...ขณะที่นอนพลิกไปพลิกมาหูก็ได้ยินเสียงน้ำดังจากข้างล่าง... “............................................” “ป้าเอ็ม?” “ตาหนูตื่นไวจัง” “ผมได้ยินเสียงน้ำเลยลงมาดู...ป้าอาบน้ำทำไมล่ะครับอากาศออกจะหนาว?” “นอนเบียดกันสามคนก็เลยรู้สึกร้อนจ้ะ” ...จริงด้วย...อาสนกับอานิภานอนที่ห้องป้าเอ็มและต้องใช้เตียงเดียวกัน...ผมพอจะนึกภาพ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 64

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 64 “จงมองลงไปในส่วนลึกของจิตใจ!?...กินน้ำใต้ศอก!!!” 

“จับความสัมพันธ์ของสองอย่างนี่ไม่ได้เลย...กล่องใส่ซองถุงยางที่เรียงกันเป็นตับกับขนมเอแคลร์ 1 ชิ้น...ถ้าไม่เต็มใจจะให้ก็ไม่มีใครว่า?” “เลิกบ่นซะที” “ก็ดูของที่พวกเธอให้มาสิครับโดยเฉพาะพี่ศรเพทายนี่แสบจริงๆ...หลอกด่าทางอ้อมว่าผมเป็นไอ้บ้ากาม!!” “บอลไม่ได้ฟังที่ฝนบอกรึ?” “ห่วงว่าจะไป

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 63

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 63 “ความจริงไปความสุขมา!?...เงื่อนไขอันตราย!!!” 

“ต่อจากนี้ลูกฝนจะต้องเปิดเกมส์รุกให้มากกว่าเดิมแต่อย่ารีบร้อนผลีผลาม” “แต่อีกไม่กี่วันบอลก็จะกลับโยนกจัตุรัสและที่นั่นมีพี่อ๋อมกับเจ้าป้อมรออยู่นะคะ...ป้าเอ็มต้องหาโอกาสให้สองคนนั้นได้อยู่ใกล้ชิดกับบอลแน่ๆเลย” “ฮื๊มเชื่อแม่ซี่!!...ไม่สำเร็จง่ายๆ...ลูกฝนนำหน้าหนูอ๋อมกับหนูป้อมไปตั้งหลายช่วงตัวแล้ว

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 62

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 62 “ฉันเกิดมาเพื่อเป็น...สุภาพบุรุษจอมปลอม!?” 

...ควันหลงจากตอนที่แล้ว...เวลาเดียวกันกับที่บอลเจอแคท... “หมอเซคจะกลับแล้วหรือ?” “หนูชักจะง่วงนอนแล้วล่ะค่ะ” “ขับรถไหวแน่นะ?” “ไม่ต้องห่วงค่ะอาจารย์...หนูจะค่อยๆขับ” “เออ--...ไปช้าๆอย่ารีบร้อน” “ค่า!” “...............................................” “ดื่มซะเยอะเลยเรา...อึม~~...รถจอดไกลจังวุ้ย!!”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 61

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 61 “ลุ้นระทึกกลางดึก!?...เมื่อสาวสวยน่ากลัวกว่าผี!!!!” 

“ก่อนที่น้องจะใช้พลังพันธนาการท่านพี่...กรุณาบอกเหตุผลที่น้องรับฟังได้...จะอธิบายว่าอย่างไรเจ้าคะ?” “พี่ก็บอกแล้วว่ามันเป็นแค่...ผลประโยชน์ต่างตอบแทนกัน” “...................................................” “ไม่มีอะไรในกอไผ่จริงๆ” “เท่านี้หรือเจ้าคะ?” “อืม--...อ๊ะๆ...อย่าเชียวนะ!!...พี่มีออกตรวจตอนบ่ายอีก”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 60

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 60 “หน้าที่ครั้งแรก!?” 

...เวลาตีหนึ่งขณะที่บอลกำลังหลับสบายแต่ในห้องฝั่งตรงข้ามยังมีการสนทนาลับอยู่!?... “เอาล่ะทีนี้ก็มาลองสรุปกัน...นั่นคือพี่เซคกับพี่ม่อนจะไม่อยู่เฉยถ้าบอล...” “แตะต้องคุณป้า” “แต่ในทางตรงข้ามก็จะปลอดภัยถ้าไม่ยุ่มย่ามกับป้าเอ็ม” “บอลจะไปมีผู้หญิงกี่คนพี่เซคไม่สนใจหรอกแต่อย่ามายุ่งกับแม่ของ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 59

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 59 “หนึ่งเดียวแยกเป็นสอง!?...ผีหลอกวิญญาณหลอน!!!!”


 “................................................” “พันผ้าเสร็จและแผลก็แห้งดีแล้ว...ทีนี้จนกว่าจะหายพวกฉันจะคอยดูพ่อไม่ให้คลาดสายตา” “แม่จ๊ะ...ถ้าพ่อไม่เชื่อก็งับขาโลด!!” “ไม่ต้องร้อง!!...ชอบทำให้พวกฉันเป็นห่วงอยู่เรื่อย...พ่อน่ะอายุมากแล้วต่อไปอย่าไปเดินแถวเนินหินเข้าใจไหม?” “ป้อมขอตีสักทีเหอะข้อหาดื้อไม่

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 58

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 58 “ผู้กำหนดชะตาชีวิต!?...ป้าของหนูกลายเป็นสาววัย 18 !!!!” 


“จะให้พ่อบอลตายต่อหน้า!!!” “เธอออกตัวว่าไม่ได้มาคุยกับผมในฐานะหมอครับ” “ต่อให้ไม่ใช่หมอก็ตาม...ประโยคนี้ไม่สมควรพูดออกมา!!!” “แต่ฝนว่าไม่น่ากังวลนะเพราะป้าเอ็มกับบอลก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันสักหน่อย...จริงไหมคะ?” ...ผมอดจะลอบใจหายไม่ได้ทั้งที่อุตส่าห์เตรียมใจกับตั้งสติแล้วว่า

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 57

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 57 “สถานที่ๆคู่ควร?...หนึ่งคำที่ถูกใจ!?” 

...หวัด ดีค่า!!!...คิดว่าทุกคนคงรู้จักป้อมกันแล้วแน่ๆใช่มั้ยคะ?...สำหรับตอนนี้จะ ขอลัดคิวมาเป็นคนเริ่มต้นแทนพี่ชายสักหน่อยนะส่วนตอนพิเศษสำหรับป้อมที่มี ชื่อว่า “Garnet Sidestory” นั้นได้โปรดอดใจรออีกนิดค่ะ...รับรองสนุกสนานไม่น้อยหน้าคนอื่นแน่โดยเฉพาะ พี่ฝน(ฮึ!!)หลังจากที่นั่งรถออกจากโยนก

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 56

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 56 “กรรมนั้นคืนสนอง!?”

 ...ช่วงเวลาตีหนึ่งก่อนจะเกิดเหตุ “ร้ายแรง” กับพระเอกของเราราวๆชั่วโมงกว่าก็มาดูความเป็นไปของพี่น้องคนอื่นๆกัน...เริ่มจากที่บ้าน “จัตุรัสชุมนุม” ... “คุณสุรีย์พรรณยังไม่นอนหรือคะ?” “...ฉันมาเข้าห้องน้ำ...แล้วเธอ?” “ศิโทรหาคุณศรรัตน์ค่ะ” “เวลาป่านนี้ยังมีอะไรอีก?” “.............................................”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 55

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 55 “เสียงที่ล่องลอยมากับสายลม!?...ศาสตร์แห่งการหลอกลวง?”

 ...เนื้อเรื่องพิเศษก่อนงานเลี้ยงใหญ่...ช่วงเวลาเดียวกันกับที่แคทมาถึงโรงพยาบาล... “หุงข้าวแล้วเรอะ?” “จ้ะ” “งั้นจะไปเก็บเห็ดมาปิ้ง...อุ๊!!” “ให้ป้อมทำก็ได้...พี่อ๋อมนอนเถอะ” “.............................................” “ว่าแต่ใส่เสื้อผ้าซะหน่อยก็ดีนะเพราะตรงนี้มันติดถนน...คนผ่านไปมาก็

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 54

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 54 “แหวนดอกหญ้า...คำมั่นสัญญาอันสูงส่ง!?” 

“คุณแม่ไปโรงพยาบาลอีกแล้ว?” “ค่ะ” “นายเศกน่ะพอเข้าใจแต่ไอ้อีกคนนี่...ผลตรวจร่างกายก็ไม่มีอะไรผิดปกติแต่เดาะนอนห้องพิเศษเชียวนะ” “..........................................” “แคทไปเรียนรึ?” “ค่ะ...เพิ่งออกไปเมื่อสักครู่” “ทั้งที่อายุยังน้อยแต่กล้าต่อกรกับแคทที่กำลังโมโห...ฉันนับถือพวกเธอสี่คนมาก” “แม้จะ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 53

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 53 “เพลิงพิโรธที่ลุกโชนไม่สมบูรณ์!?”

 “โอ๊ย!...โอย~~” “นายท่าน!!” “พี่!!!...รู้ทั้งรู้ว่าบอลจะเข้ามากันให้หนูแต่ก็ยัง...” “มันสมควรโดน” “ไร้น้ำใจ!!!” “เกะกะนัก!!” “ทำได้ก็ลองดู!!!” ...พี่แคทมุ่งมั่นจะเอากำปั้นยมทูตประทับบนหน้าผมให้ได้แต่ก็ถูกน้องสาวขัดขวางครั้งแล้วครั้งเล่าสาวเจ้าผมยาวจึงเบนเป้าเล่นงานฝนซะก่อน...ด้วยแรงแห่งโทสะที่

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 52

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 52 “รหัส ASA!?...ยมทูตมรณะ!!!!”

 (“ขึ้นอยู่กับบอล...หากเขายังมีความจริงใจกับพี่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงล่ะก็ใช้เวลาแค่วันเดียวทุกอย่างต้องเรียบร้อยแต่ถ้าไม่...” “ความจริงแล้วผู้ชายคนนี้อาจจะยังไม่ดีพอสำหรับพี่ก็ได้...น่าละอายใจที่เขามีศักดิ์เป็นน้องของแคท” “เธอไม่ได้ทำอะไรผิดแล้วจะกังวลใจไปทำไม?” “บอล กลับมาเมื่อไหร่หนู

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 51

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 51 “อดีต!?”

 ...มนุษย์ทุกคนต่างมีอดีต ด้วยกันทั้งนั้นซึ่งไม่ว่าจะดีหรือร้ายแต่มันก็คือบทเรียนที่สำคัญในการดำรง ชีวิต...เรื่องที่ดีควรค่าแก่การจดจำก็นำมาเป็นแบบอย่าง...เรื่องที่ไม่ดี สมควรลืมเลือนหรือเอามาเป็นสิ่งเตือนใจไม่ให้ก่อเหตุซ้ำและเพื่อ...ขอแก้ไข อีกครั้ง... “นานทีปีหนเอาอัลบั้มรูปเก่าๆมาทำความสะอาด

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 50

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 50 “เสียทองเท่าหัวไม่เสียผัว(เลว)ให้ใคร!!!!” 

“ลูกต้องกลับมาทวงสิทธิ์ตัวเอง...จะปล่อยให้อีหน้าด้านที่ไหนมาชุบมือเปิบไปไม่ได้!!!” “แต่บอลยังเรียนไม่จบ...” “ขืนรอถึงตอนนั้นบอลคงได้มีลูกกับผู้หญิงอื่นเป็นโขยงแล้วมั้ง!?” “................................................” “อย่าบ้างานให้มากนักเลยนะ...ถ้าลูกได้แต่งเข้าบ้านวิษณุมนตรีก็จะมี

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 49

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 49 “วังวนความขัดแย้ง!?” 

“ติดต่อไม่ได้เลยเหรอ?” “จะทำยังไงดีคะ?...พี่สาก็เอาแต่ร้องให้อยู่ในห้อง...หนูกลัว...” “ป้ามั่นใจว่าสาไม่ใช่คนที่จะทำอะไรโง่ๆแต่แค่เสียใจมากเท่านั้น...เธอเข้มแข็งพอ” “พี่เค้าโกรธอ้อยมากที่ปกปิดความจริง” “ช่างเถอะๆ...ตอนนี้มาช่วยกันหาหนทางแก้ไขปัญหาที่ใหญ่กว่าซะก่อน...ป้าจะต้องทำอะไรสัก

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 48

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 48 “ค่าตอบแทน?...บ่าวผู้ซื่อสัตย์!?” 

“คุณช่วยพูดมาตรงๆดีกว่า” “ก็คือทางเราจะรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลและขอชดใช้ค่าเสียหายทุกอย่างที่โรงฝึกของคุณครับ” “เพื่อจะหุบปากรึ?” “มิใช่ครับ” “แม่คะ!...พี่จี...พี่จีรู้สึกตัวแล้วค่ะ!!” “เยี่ยม!!!” “ยินดีด้วยครับ” “...หึ!!...ถ้าไม่ใช่เพื่อปิดปากงั้นก็เพื่อปกป้องชื่อเสียง?” “คุณอัจฉราเข้าใจ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 47

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 47 “ไดอารี่แทนความรู้สึก!?...สัมพันธ์รักร้าวฉาน!!!!” 

“เพื่อให้บรรลุความต้องการของตัวเองก็ถึงกับเอาพี่มาอ้าง” “บ่นอีกละ~~” “มีแผนอะไร?” “ป่าว--” “หึๆ” “เจ๊อ่ะ!!” “ตกลงว่าน้องสาวพี่คาดการณ์อนาคตไปถึงไหนแล้ว?” “ชอบจับผิดกันอยู่เรื่อย...ฝนเป็นเด็กนิสัยดีนะเออเชื่อหน่อยซี่~~” “ค่าๆ...จะเชื่อก็ได้นะคะ” “หุ!!...ผิดคาดแฮะ...นึกว่าห้องจะรกกว่านี้?” “ไม่น่าแปลกใจเพราะถูกอบรมมาเป็นอย่างดีและอดีตเขาก็ต้องอาศัยอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวเพื่อไม่ให้โดน

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 46

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 46 “ลมพายุโหมกระหน่ำ!?...สมบัติล้ำค่า!!!”

 28 พฤศจิกายน 2548 “สายป่านนี้แล้วทำไมไม่เปิดเครื่อง?” “....................................................” “ไม่ใช่อ้างหาเพื่อนแต่แอบไปมีหญิงอื่นนะ?...ได้แฟนหล่อแทนที่จะสบายใจมีความสุขกลับต้องคอยกังวลว่าจะโดนใครมาแย่ง!?” (“กลายเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเองไปตั้งแต่เมื่อไหร่?...สาที่ผมรู้จักไม่ใช่คนอ่อนแอยอม

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 45

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 45 “สมรสสมรักแต่ทีเดียวจอดรึ!?”


 “....................................................” “ทำไมไม่เข้ามา?” “....................................................” “หรือเพราะรู้แล้วว่าดาบแห่งจิตใช้ไม่ได้ผล...งั้นชัยชนะครั้งนี้ฉันขอรับไปล่ะนะ” “คิดรึว่าฉันจะยอมให้มันจบง่ายๆ?” “ป้อม” “อย่าลืมว่ายังมีศรโกเมนคนนี้...พี่อ๋อม...เรามารวมพลังกันล้มอีบ้านี่!!!!” “ไม่ได้!!!” “พี่!!!” “ช่างยึดติดกับชัยชนะเสียจริง” “เพราะฉันเกลียดความพ่ายแพ้ที่สุด” “ก็บอกว่าไม่ได้!!...ยังไม่รู้สึกตัวอีก?”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 44

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 44 “วีดีโอโป๊!?...เที่ยงคืนแล้ว!!!!” 

...พิเศษ...ห่างหายไปนานกับพวกเธอเหล่านี้จึงขอเอามาทบทวนความทรงจำพร้อมเหตุการณ์สุดระทึก(ช่วงเวลาก่อนงานเลี้ยงเค้กฝรั่งเศสและน้ำชาที่บ้านราศีกาญจนาจะเริ่มขึ้นประมาณหนึ่งชั่วโมง)... “เธอลองติดต่อทางนั้นอีกทีสิ” “...............................................” “เออน่า--...ฉันเองก็อยากเจอเขา”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 43

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 43 “ผูกสัมพันธ์น้องพี่!!!!...ความจริงที่น่าตื่นตระหนก!!!!”

 ...หกโมงเย็นของวันเดียวกันที่บ้านราศีกาญจนา...หมู่บ้านโยนกบูรพา...ตำบลโยนกจัตุรัส... “ก็สงสัยไม่ใช่เรอะถึงฝากเจ้านั่นน่ะ?” “มันก็มีบ้างค่ะแต่จริงๆแคทอยากกินขนมเปี๊ยะมากกว่าส่วนเขาจะซื้อหรือไหว้วานใครก็ช่าง” “เพราะปกติเธอจะไม่ค่อยใช้แผนตื้นๆแบบนี้พี่เลยแปลกใจ” “บางครั้งการคิดอะไรง่ายๆ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 42

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 42
เรื่องราวต่อไปนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคนในครอบครัวเดียวกัน...หากท่านใดไม่ชอบแนวนี้ก็ขอให้กลับสู่หน้าหลักนะครับ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 42 “รอยจุมพิตปริศนา!!!...ขนมเปี๊ยะเจ้าปัญหา!?”

 ...ณ กระท่อมบนภูเขา “มิหวนกลับ” ฝั่งหมู่บ้านโยนกทักษิณ... (“โกหก!!!...จะมีใครที่ดีต่อเขายิ่งไปกว่าพี่สาวอย่างฉัน?” “บอกตามตรง...เท่าที่รู้ๆมาบอลเขาไม่ชอบผู้หญิงขี้โมโหแบบอ๋อม...ไม่ชอบเลยสักนิด” “เฮอะ!...ฉันอาจจะโกรธเกลียดคนได้ทั้งโลกแต่ไม่ใช่กับผู้ชายที่ชื่อเอกคเชนทร์...จำไว้!!”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 41

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 41 “สั่นไหวใจระทึก!?...คำถามสามข้อ?”


 “................................................” “................................................” “................................................” “เงียบตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ?” “................................................” “จะพูดอะไรก็พูดออกมาเถอะ...มาทานอาหารสองต่อสองกับสุภาพสตรี...การไม่คุยสนทนากันถือเป็นมารยาทที่ไม่ดี” ...ก็ อยากจะอ้าปากสนทนาพาทีด้วยเหมือนกันแต่ดันเกิดอาการเขินป้าตัวเองอย่าง ปัจจุบันทันด่วนเสียได้...ปกติก็ไม่ได้เจอ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 40

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 40 “เลิศล้ำเหนือกาลเวลา...เลอค่าเหนือกาลสมัย” 

“ก็บอกมาเลยว่าชอบ...ยังจะสงสัยโน่นนี่อีกนะคนเรา?” “ตะ...แต่ ว่า...ฮื่มมมมมมมมมมมมมมมมม...นะ...นี่มันอะไรกันแน่?...อะอาว วววววววววววววววววว...ทั้งนุ่มทั้งอุ่นจังเลย~~...ซีดสสสสสสสสสสสสสสส” “หึๆๆๆ” “ขะ...ขำอะไรยะ?” “เปล่า~~” “ซีด สสสสสสสสสสสสสสส...อืออออออออออออ...เธอ...เธอต้องแกล้งฉันอีกแน่ๆเลย...โอ้

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 39

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 39 “รสรักของสองอนงค์นาง...สะสางความค้างคาใจ!?” 

...ผมรู้ถึงความหมายนี้ของพี่นันและจะเฝ้ารอคอยโอกาสของตัวเองอย่างไม่ย่อท้อ(แต่ทรมานใจฉิบเป๋ง!!!)... “นันทำยังไงถึงไม่มีหมอยสักเส้น?” “ไม่ได้ทำอะไร...มันไม่ยอมขึ้นเอง” “ส่วนแก้วไม่โกนเพราะกลัวมันจะดกกว่าเก่า” “เก็บไว้ให้ผู้ชายทึ้งเล่นบ้างเถอะ” “บ้า!!...พูดสัปดนจัง” “คิกๆ...นอนหงายสิ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 38

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 38 “ระวังหน่อยเอกคเชนทร์!!!” 

...เวลา บ่ายของวันเดียวกันหลังจากป้าเอ็มกลับไปพร้อมความสำเร็จ(จะไม่สำเร็จได้ไงก็ เล่นพาอธิการมาด้วย?...บรรดาคณะกรรมการสอบสวนต่างตกใจหน้าถอดสีกันไปหมด)... “ผู้หญิงที่มากับอธิการคือป้าของมึงจริงเหรอ?” “จริงสิ...พี่สาวพ่อกู” “เส้นใหญ่ไม่เบาเว้ย!!!...นี่แหละที่เขาเรียกว่ารู้จักใช้อำนาจและ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 37

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 37 “หลากหลายความตั้งใจ...สาวไฟ(ดูด)แรงสูง!?” 

...เหตุการณ์ในค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนานนักดังนั้นมันจึงไม่จบสิ้นลงง่ายๆหรอก...ช่วงเวลาตีสอง... “ทำตามใจกันเกินไปแล้ว!!...สั่งให้น้องคอยแอบติดตามแม่ไม่พอนี่ยังจะ...มันเข้าข่ายลักพาตัวนะรู้มั้ย?” “หากส่งคนอื่นไปก็โดนจับได้แน่โดยเฉพาะเจ้าพวกแพรแดงสามคนที่ขึ้นตรงต่อเซค...ดังนั้นต้องเอส

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 36

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 36 “ของขวัญจากคุณป้าคอทองแดง!!!...เนตรมุกดาหารหมอกมัว!?” 

(“คุณนภาเคยบอกไว้เมื่อคราวก่อนว่ารู้จักพี่แคทกับฝนนานมาก...เห็นมาแต่เล็กๆ” “ค่ะ” “บ้านเดิมอยู่ลำปางหรือครับ?” “เปล่า--...อยู่ทองแสนขันอุตรดิตถ์...ที่ๆคุณบอลจากมานั่นแหละ” “...............................................” “บ้านฉันอยู่ห่างบ้านแคทและฝนไปทางตะวันออกประมาณ 10 กิโล”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 35

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 35 “ลับที่สุด!!!!...แผนการหวนคืนสู่วัยสาว!!!?”

...วันต่อมาในเวลาใกล้เที่ยงมีเหตุให้ผมรู้สึกเป็นกังวล...จะว่ามากก็มากจะว่าน้อยก็น้อย...
“มึงเอาไปลืมที่ไหนหรือเปล่า?”
“กูว่าไม่นา--...ปกติก็จะไม่เอาห่างตัวเลย”
“หายที่ไหนล่ะ?”
“ในห้องกูเลยแหละ”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 34

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 34 “เปิดผนึกความทรงจำเมื่อ 10 ปีก่อน?” 

“ร้านนี้ถึงจะเปลี่ยนอะไรๆไปเยอะแต่หลายอย่างยังเหมือนกับสมัยที่เราเรียนม.ปลาย” “เช่นรสชาติอาหาร?” “เพราะลูกเขาทำดีรู้จักสืบทอดกิจการของครอบครัว...เฮ้อ!!...พูดเรื่องลูกทีไรอั๊วะก็ปวดแปลบในหัวใจทุกที” “ลูกชายเสี่ยก็เป็นคนดีแถมขยันขันแข็ง...บ่นอะไรอยู่ได้เล่า?” “แต่อาตี๋มังเป็งเกย์!!!...อั๊วะรับม่ายล้าย~~” “เอาน่า--...จะตุ๊ดแต๋วเกย์ทอมดี้เลสหรืออะไรก็ช่างหัวมันขอให้กตัญญูรู้คุณพ่อแม่

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 33

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 33 “เส้นทางต้องห้ามที่ไม่สมควรก้าวเดินไป!!!!”

 “รถพ่อ!?” “มากันแย้ว~~” ...กุนกับป้าศรีก็กลับมาด้วย(ดีใจวุ้ย!!)...เอ่อแล้ว--...คุณป้าศรมรกต?... “พ่อบอล?” “คุณ...คุณป้า?” “คิดถึงเหลือเกิน~~...หลานรัก!!” ...ผู้หญิง ไว้ผมทรงด้านหลังเป็นรูปดาวกระจายสี่แฉกผมเคยเห็นมาก่อนจากรูปวาดดินสอดำที่ ฝนเอาให้ดู...เธอคือ “ศรมรกต วิษณุมนตรี” พี่สาวแท้ๆ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 32

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 32 “การ์ตูนเรื่องโปรด!?...สั่งลาความสัมพันธ์บนเตียง!!?...เป้าหมายแท้จริง!!!!”


 ...ก่อน ถึงประตูทางเข้ามหาวิทยาลัยซึ่งมีบรรดาร้านค้าร้านอาหารและหอพักนัก ศึกษา...รถเบนซ์สีขาวหม่นดุจไข่มุก C-Class Saloon รุ่น C 200 Kompressor Elegance อันพอจะบ่งบอกให้รู้ว่าผู้ที่เป็นเจ้าของนั้นอาจมีความชอบในสีขาวไข่มุกเป็น การส่วนตัว... “!?” “อะไรหรือเจ้าคะ?” “...หยุดรถ” “งั้น...ดิฉันจะ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 31

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 31 “ประจักษ์ตา!!!!...ความเป็นจริงอันน่าหดหู่ใจ!!?”

 “รอมานานแล้วสิจ๊ะ?” “ให้...รอต่อไปคงไม่ไหวอีกแล้ว...ได้โปรดทำให้แอ้วมีความสุขสมกับที่เฝ้ารอถึงขั้นยอมเล่นชู้เลยนะคะ” ...อาจารย์ แอ้วหอมแก้มพี่ยุทธแล้วนอนหงายยกขาเป็นท่ายกล้อ...รุ่นพี่ผมยังคงติดใจรสและ กลิ่นคาวจากหีสาวใหญ่จึงห่อปากจูบอีกทีก่อนจะเอาดุ้นควยเขี่ยปากรูเสียวที่ อาบชุ่มไป

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 30

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 30 “No.3 ของวิษณุมนตรี!!!...เพื่อนใหม่!?...แจ้งชัด!!!!” 

“ใครอยู่ที่ห้องรับแขกคะ?” “จริงด้วยแม่!!...ถือวิสาสะเข้ามาในบ้านคนอื่นได้ไงเนี่ย?” “เดี๋ยวๆ...นั่น--...คุณศรมรกต!!!!” “เอ๋?” “สา จำไม่ได้หรือ?...เราเคยพบเธอที่หมู่บ้านโยนกอุดรตอนไปร่วมงานเลี้ยงขึ้นปี ใหม่ไงเล่า--...เธอเป็นพี่สาวลุงภพหรืออีกนัยหนึ่งก็คือเป็นป้าแท้ๆของบอล ด้วย” “อ๋อ!!... No.3

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 29

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 29 “รักร้อนๆจากน้องสาว!!!!...บททดสอบจิตว้าวุ่น!?” 

(“โบ ว์ เคยพูดแบบทีเล่นทีจริงว่ากำลังนิยมชมชอบผู้ชายคนหนึ่ง...บุศตื่นเต้นมากก็ เลยรีบถามกลับว่าจริงๆเหรอ?...เขาเป็นคนนิสัยยังไง?,อยู่ที่ไหน?,ชื่ออะไร ?,ยังเรียนหรือทำงานแล้ว?,อายุเท่าไหร่?...พามาให้รู้จักบ้างสิ” “................................................” “ซึ่ง ที่ถามไปทั้งหมดเธอไม่ตอบแต่บอกว่าเขามีอา

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 28

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 28 “โดนหมายหัวเข้าซะแล้ว!!!!”

 24 พฤศจิกายน 2548
 “พี่บอลเครียดใช่ไหมคะ?” “รู้เหรอ?” “คือพี่สาแอบเล่าให้ฟังว่าเมื่อวานพี่ไม่สู้...ป้ากวางกับพี่เขาเลยอารมณ์ค้าง” “แรกๆ...ก็แข็งดีหรอกแต่ไปๆมาๆมันกลับทรยศซะได้” (บ้าฉิบ!!!) “มีความกลุ้มใจก็ระบายออกมาบ้างเถอะจ้ะ...หนูยินดีรับฟัง” ...ผมส่งอ้อยที่โรงเรียนแต่ยังไม่ไปไหนก็เลยนั่งปรึกษาพูดคุยกัน

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 27

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 27 “นึกว่าฝนเซ่องั้นหรือ!?...คิดว่าพี่โง่นักรึ!!!”

 23 พฤศจิกายน 2548
 ...เวลา สองพี่น้องเทวะกรนันท์ไม่อยู่ที่บ้านบางทีก็ชวนให้รู้สึกเงียบเหงาอย่างถนัด ใจแต่ที่มหาวิทยาลัยกลับดูจะไม่เป็นอย่างนั้น... (เอ--...คนบนดาดฟ้าตึก วิทย์...พี่แคทใช่มั้ยนั่น?) “.....................................................” ...เส้น ผมยาวเฟื้อยที่พริ้วไหวลู่เมื่อยามต้องลมแบบนั้นไม่น่าจะผิด

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 26

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 26 “ป้าเอ็ม=ศรมรกต วิษณุมนตรี!?...นายจุ๊กจู๋!!!!”

 ...เวลาหัวค่ำที่บ้าน... “วันนี้ที่โรงพยาบาลวุ่นวายกันน่าดู” “ทำไมหรือ?” “ผู้ชาย 2 คนโดนทำร้ายน่ะสิจ๊ะ...สาเห็นเข้าพอดีตอนไปเยี่ยมเพื่อนที่โรง’บาล...ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก” “น่าจะถูกพวกหมาหมู่รุมกินโต๊ะ?...อันตรายๆ...สมัยนี้ออกไปไหนมาไหนก็ไม่ค่อยจะมีความปลอดภัยแล้ว” “แต่มันมีข่าวลือ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 25

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 25 “คนเห็นแก่ตัว!?”

 11 พฤศจิกายน 2548 
“ออกไปจากบ้านเมื่อคืน?” “ราวๆสี่ทุ่ม...หิ้วกระเป๋าไปด้วยใบนึง” “แล้วรู้มั้ยว่าไปไหน?” “ไม่จ้ะ...ฝนไม่ยอมพูดอะไรเลย...ถามกี่ครั้งๆเธอก็ไม่ตอบ” “แม้แต่สาที่เป็นเพื่อนสนิท...” “...ขนาด แม่ออกปากถามฝนก็บอกแค่ว่าอย่าให้เธอต้องลำบากใจไปมากกว่านี้แต่ที่สามารถ รับรองได้คือมันจะไม่มีเรื่องเลวร้ายเกิด

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 24

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 24 “เสน่ห์สาวสุริคุง!?...ผู้ส่งสาสน์แห่งความตาย!!!!”

 “หืม?” “.......................................” “.......................................” “กำลังทำอะไรกันนะ?” ...ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน...ยัยฝนตัวแสบกับพี่แคทต่างสวมชุดคาราเต้กำลังยืนประจันหน้ากันอยู่... (จะประลองกันงั้นหรือ?...แล้วเมื่อไหร่จะได้คิดบัญชีกับเจ้าเด็กบ๊องนี่ซะทีวะ?...หนอย~~...ตอนบ่ายทำเราแสบนัก!!!!) “พี่

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 23

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 23 “เทพธิดาร่ายระบำ!?...เสน่ห์สาวเรนโดรจัง!!!” 

...วันนี้ทุกคนไม่ออกไปเรียนก็ออกไปทำงานกันหมด...เหลือเพียงผมกับฝนเฝ้าบ้านแค่ 2 คนเท่านั้น... (เอยสาละวันเอ๋ย~~...เอยสาละวันเอ๋ย~~...เอยสาละวันๆ) “ฝน!!...โทรศัพท์--” “...........................................” (หายไปไหนของเค้าหว่า?) “เฮ่ยยัยเขี้ยวปิศาจ!!!...โทรศัพท์ดัง”

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 22

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 22 “มัธยมเที่ยงคืน!?...คนเห็นผี!!!”

 ...เลิกงานพิเศษผมแวะกินข้าวมื้อดึกก่อนกลับบ้านเหมือนเช่นวันก่อนๆ... “เฮ่!!...เนื้อไก่นี่มันอะไร?...ร้านนี้ชอบมีของแถมให้ลูกค้าแฮะ” ...เคยกินข้าวผัดเนื้อน้ำมันหอยมาก็หลายครั้งแต่ไม่มีใครที่จะปรุงรสได้อร่อยถูกปากผมเท่าหยาดฝนญาติผู้น้องวัย 18 ปีเลย... “เรื่องทำอาหารนี่ต้องยกให้ฝนเขาละแต่จะได้กิน

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 21

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 21 “รสนิยมที่ไม่ปกติ!?”

 “กลับมาแล้วหรือคะ?” “จ้ะ” ...ลูก สาวป้าศรีกุลีกุจอมาช่วยถอดเสื้อนอกไปแขวนและหาน้ำหาท่ามาให้ดื่ม...นับวัน เธอก็ยิ่งสมเป็นแม่บ้านแม่เรือนขึ้นทุกทีๆ...ลองคิดในแง่ของพี่ชายและผู้ชาย ก็ให้รู้สึกภาคภูมิใจ... “ขอพักเหนื่อยสักหน่อย” “อุ๊ย!!...คนชีกอ~~...จะพักก็พักไปแล้วไหงจะต้องข้องแวะกับหน้าอก

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 20

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 20 “ในป้อมยามร้าง!!...สาวเจ้าผมหอม!?”

 ...ก็อย่างที่ได้บอกไปว่าเย็นนี้พี่แคทกับฝนมีธุระที่ชมรมคาราเต้ส่วนผมมีธุระกับสาโดยเธอนัดให้ไปเจอกันที่ห้องสมุด... “มากี่ครั้งๆก็ยังเหมือนเดิม...” ...มี ทั้งพวกไว้ผมทรงแปลกๆย้อมสีประหลาดๆ...พวกสวมแหวนสวมกำไลไว้เต็มนิ้วเต็มแขน และที่ขาดไม่ได้ก็พวกแต่งชุดแบบกร่างๆอวดตัวว่าข้านี่เจ๋ง...เท่าที่

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 19

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 19 “การลองเชิง?...เลขหมายจากปลายปากกา!?”


 “.....................................................” (เราดื่มน้ำเปล่าแก้กระหาย) “.....................................................” (พี่แคทกำลังส่งข้อความทางมือถือไปถึงใครบางคน?) “หืมๆๆๆ...ไอ้นี่ก็น่ากินไอ้นั่นก็ไม่น่าพลาด...หลายใจจริงเลยน๊าคนเรา~~” “?” “.....................................................” “ดีละ!!...ตัดสินใจแล้ว...เอาปลาหมึกนึ่งมะนาว,ต้มยำปลากระทิง,หมี่ผัดผักรวม,ทอดมันปลากราย...” (หลังจากที่จ้องเมนูพลางเหลือบตาไป

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 18

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 18 “ความสงบสุขเอ๋ย~~...เจ้าอยู่หนใดแล้วหนอ?”

 ...เวลา 0.05 น.ย่างเข้าวันที่ 3 พฤศจิกายน 2548... “บอล...บอล...” “อะ...สา...มีอะไรเหรอ?...เอ๊อะ!!” “เบาๆ...ไม่มีอะไรมาก...คือสาอยากเป็นผู้หญิงคนแรกในเทอมใหม่ของบอลนะ” “.......................................................” ...พูด จบสาก็ไม่รอคำตอบจากผมรีบมุดผ้าห่มเข้ามาดึงกางเกงขาสั้นและคว้าจับท่อนควย ไว้เต็มกำมือจากนั้นเธอเริ่มใช้ปลายลิ้นละเลงไปรอบๆหัวหยักของผม...

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 17

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 17 “ชายหนุ่มสุดที่รัก…น้องสาวสุดที่รัก” 

“นอกจากสากับอ้อย…บอลเคยพาผู้หญิงมาที่นี่หรือเปล่า?” “ไม่ครับ!!…ไม่มีผู้หญิงคนอื่นแน่นอน” “อ๊ะๆ!!…รีบแก้ตัวทันควันแต่อย่าให้มีน่ะดีแล้วค่ะ” …น่าสนุกไม่เปลี่ยนนะพ่อยอดชายของดิฉัน…ความคิดกับสีหน้าเขามักจะแสดงออกตรงกันเสมอค่ะ…ดิฉันรู้อยู่แก่ใจดีว่าหนุ่มน้อยคารมคมคาย “เอกคเชน

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 16

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 16 “แตกต่าง…แฟนสาวทั้ง 2 …ลูกพี่ลูกน้องทั้ง 2”

 …ผมรีบกลับบ้านเพราะอาจารย์ติดธุระด่วน(รู้งี้ไม่ไปก็ดี)ตามตารางต้องเรียนเช้าถึงรีบร้อนซิ่งรถแทบตาย…จะด้วยแรงอฐิษฐานที่อยากรีบเห็นหน้าสาวคนรักสื่อไปถึงเทพหรือปิศาจก็ไม่ทราบรู้แต่เพียงว่าวันนี้เป็นวันที่น่ายินดีปรีดาอีกครั้งหนึ่งเนื่องจากกุนกลับมาในรอบ 2 เดือน…เธอเดินทางโดยเครื่องบินจะถึงราวๆเที่ยงและพี่แคทกับฝนไปรอรับซึ่งทั้ง 2 มีเรียนแค่ตอนบ่ายเท่านั้น…ทีแรกแม่กวางจะไปแต่พี่แคท

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 15

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 15 “พบกันเมื่อสาย…ศกุนตลา!?” 

…ผม…ผมอยู่ที่ไหนกัน?…ไม่สิ…ถ้าจะให้ถูกก็ต้องถามว่า…ที่นี่คือสวรรค์หรือนรกเพราะมองไปทางไหนก็ไม่มีถนนหนทาง…ไม่พบบ้านเรือน…ปราศจากต้นไม้ใบหญ้า…ไร้ซึ่งเงาผู้คนและสิ่งมีชีวิต…ไม่เห็นมีอะไรเลยแม้แต่เข็มสักเล่มเดียว…ว่างเปล่า…มีเพียงแค่วัตถุเบาบางสีขาวที่ล่องลอยรอบๆตัวคล้ายกับเป็นควันไฟหรือไม่ก็ปุยเมฆ… “ไอ้หมอกมากมายนี่…มาจากไหนนักหนาเนี่ย?…เห็นอะไรไม่ชัด

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 14

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 14 “เจ้าคนบ้า!!!”

 …อารมณ์ผมผ่องใสขึ้นเยอะทีเดียวขณะกลับเข้าบ้านเพราะเคลียร์ปัญหาคาใจกับเจ้าเคย์และเคลียร์ตัวเองเรียบร้อยหมดจดว่าไม่คิดแย่งจีบสาวที่เพื่อนหมายปองอย่างแน่นอน…เคย์ขอบใจผมและบอกจะพยายามต่อไปเพื่อเอาชนะใจพี่แคทให้ได้…ในห้องรับแขกเห็นสาวผู้เป็นเป้าหมายของเพื่อนสวมชุดใหม่นั่งไขว่ห้างเหมือนกับจะออกไปไหน?…ไม่เกี่ยวอะไรกับเราซึ่งหมดธุระแล้วเพราะโปรแกรมดู

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 13

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 13 “Ice Lady!!” 

“ทะ…ทำยังไงดีพี่!!!…มีคนอยู่ข้างนอก!!!” …จอยหน้าตาหวาดหวั่นนั่งนิ่งแช่รูหีกดทับร่างผมซึ่งได้อมกลืนแท่งควยซะมิดมองไม่เห็นแม้แต่โคน…กิจกรรมโยกย้ายส่ายสะโพกต้องหยุดชะงัก…มีเพียงเสียงลมพ่นออกปากและเสียงหายใจของพวกเราเท่านั้นที่ถี่ระรัวไม่หยุด…น้องถามพี่แล้วพี่จะถามใครกันเล่า?

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 12

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 12 “เด็กคนนี้คล้ายใครหนอ?” 

…จากวันนั้นถึงวันนี้…ผมคิดไตร่ตรองหลายต่อหลายเที่ยว…กี่ครั้งๆมันก็ได้ข้อสรุปตรงกันคือ… (ไม่อยากนับเธอเข้าไปรวมอยู่ในกลุ่มคนต้องระมัดระวังด้วย…แม่สาวหยาดฝน…แต่ในฐานะคนใกล้ชิดพี่แคทมากยิ่งกว่าใคร…ฉันมองข้ามเธอไม่ได้!!) “บ่นพึมพำอะไรคนเดียว?…ไปกินข้าวกันเหอะ” “ไม่มีอะไร

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 11

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 11 “มิตรหรือศัตรู?” 

“จุ๊ๆๆ~~…ยกทรงกางเกงในของพวกเธอถอดทิ้งกันเรี่ยราดเชียว…ของบอลด้วย…เล่นหีเสียวควยน้ำแฉะกันถ้วนหน้าดีจริ๊ง~~” “แฉะแค่ไหนนี่ก็บอกไม่ถูกร้อก~~…แต่ฉันกับสาวถูกเย็ดเดินขาถ่างกันไปตั้งนานแล้ว” “แล้วก็ไม่รีบโทรเรียกฉันมาแต่แรก…เธอรู้สินะว่าจะโดนอะไร?” …เกือบตีสองของวันใหม่…

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 10

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 10 “เพื่อนสนิททั้ง 2 …กับ...?”

 “บอล!!…โต๊ะ 4 จ้ะ” …จดออเดอร์ลูกค้าใหม่มาให้พี่แก้วและก็ต้องยกอาหารกลับไปเสริฟ์ทันที…งานพิเศษในแต่ละวันจะมีช่วงหนึ่งที่ไม่มีเวลาหยุดพักนั่ง…วันนี้ลูกค้าหนาตากว่าทุกวันเพราะเป็นวันหยุดและส่วนใหญ่คือนักศึกษาของมหาลัยเราแต่ก็มีจากสถานศึกษาแห่งอื่นด้วยอย่างเรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้น… “ขยันจังนะหนุ่มหล่อ” …เก๋และสาวซึ่งมีความสนิทสนมกับผมอย่างสุดซึ้งยิ่งกว่าเพื่อนผู้หญิงคน

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 9

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 9 “กลางคืนค่ำมืด!?” 

“พูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ?…นี่กูพาสาวน้อยน่ารักมาด้วยนะโว้ย” ...สาวน้อยน่ารักที่เชนว่าคือเด็กหญิงดวงขวัญ?…วันนี้ก็อยู่กับเพื่อนผมด้วยแต่นี่มันดึกแล้วแม่ไม่ว่ารึ?... “ขวัญเพิ่งกลับจากงานวันเกิดเพื่อนและหนูก็โทรให้พี่เชนไปรับจ้ะ” ...พูดก็ว่าพูด…พะยี่ห้อ 2 คนนี่…คนหนึ่งบ้าผู้หญิงบ้ากามตัณหา

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 8

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 8 “กลางวันแสกๆ!?” 

“เราอยู่ปี 2 ก็ต้องเลือกลงเรียนวิชาเสรี…มึงเรียนไรวะ?” “ยังไม่รู้แต่น่าจะเรียนวิชาสนุกๆไม่เครียดมากและหน่วยกิตเยอะๆดีกว่า” “งั้นต้องนี่…สนุกเรียนง่ายๆ…ภาษาญี่ปุ่นเบื้องต้น 3 หน่วยกิตแถมอาจารย์สอนสวยอย่างงี้นะขอบอก” “สนุกและง่ายบ้านป๊ะเอ็งสิ…อยากเรียนเพราะอาจารย์เป็นผู้หญิงสวยก็บอกมาเถอะ…ไอ้ลามกเอ้ย!!” “เออน่า…ก็อาจารย์ SATOMI KODAMA เยี่ยมยอดสุดๆนะโว้ยพลาดได้

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 7

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 7 “ขำตายเลยล่ะ…หยาดฝนเป็นแม่ครัว!?” 

“ช้าอะไรอยู่นะเรา…อ้อ…มัวชักว่าว…แม่รอควยอยู่นะเร็วๆเข้า” ...ถัดจากผมช่วยเลียหีเพื่อปลุกเร้าอารมณ์เงี่ยนตามที่แม่กวางสั่งก็ยืนชักกระตุกธงรบกระตุ้นความอยากล่อหีเย็ดตูดอยู่ด้านหลังแม่ยายสาวสวยบ้าง…เธอเอียงศรีษะนอนคว่ำหน้าแยกขาแหกรูหีแดงแจ๋อ้ารออยู่…ไม่ต้องเร่งเร้ากันมากนัก…เดี๋ยวได้มีควยตะบันเย็ดหีกับรูตูดแน่… “อื่อ…มาตรงนี้…แม่จะช่วย” ...แม่กวางใจร้อนราวกับวัยรุ่นเมื่อไม่เห็น

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 6

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 6 “ข้ามรุ่นแต่สูสี!!!” 

“แม่!!” “อะไรจ๊ะ?” ...สาวใหญ่วัย 46 ขับรถวอลโว่คันหรูมาจอดเทียบใกล้ๆ…เธอผู้ชื่อ “กวางฤทัย” เป็นว่าที่ “แม่ยาย” ในอนาคตอีกไม่กี่ปีข้างหน้าแต่เวลานี้ผมจะเรียกหล่อนว่าแม่ก็คงไม่เคอะเขินเกินเลยสักเท่าไหร่หรอก…เธอคือคุณแม่ผู้แสนใจดีของกุนและสาอยู่ในฐานะภรรยาสุดที่รักของคุณพ่อ…มีศักดิ์เป็นคุณป้าที่น่าเคารพนับถือของพี่แคทและฝนรวมทั้งอ้อย…เปรียบเสมือนพี่สาวแท้ๆคนหนึ่งของป้าศรีและ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 5

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 5 “2 พี่น้องเทวกรนันท์…สุรีย์พรรณ…ชื่อนี้จงจำไว้อย่าลืมเลือน…อันตราย!!!”

“พี่แคท!!” ...ผมอุทานได้แค่คำเดียวเท่านั้นเพราะตกอยู่ในอาการตกใจจนทำอะไรแทบไม่ถูกแต่สมองยังออกคำสั่งให้มือรีบโยนหนังสือลงบนโต๊ะ…ร่างของบุตรสาวคนโตของคุณอาซึ่งสุดแสนอวบอัดอรชรขาวผ่องสวยสะพรั่งไปทั่วเรือนกายยืนตระหง่านอยู่ตรงประตูห้องหลังจากทำภารกิจอาบน้ำเสร็จสิ้น…

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 4

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 4 “2 พี่น้องเทวกรนันท์…หยาดฝน…ชื่อนี้จงจำไว้ให้แม่น…แสบ!!!”

 26 มิถุนายน 2548 

...ตอนกลางวันผมชวนอ้อยและสานั่งรถเล่นไปมหาลัยหลังจากพาทั้ง 2 ไปซื้อของในตลาด…อย่างน้อยมันก็เป็นการผ่อนคลายอารมณ์ของเราทั้ง 3 ให้แจ่มใสจนสมควรแก่เวลาจึงพากันกลับ…พอถึงประตูหน้าของมหาลัย…มีแสงแตรของรถคันหลังเป็นรถของพี่แคทนั่นเอง…เราไม่ได้แปลกใจเพราะเมื่อเช้าพวกเธอบอกไว้ก่อนแล้วว่าจะมาทำรายงานที่ห้องสมุด…พอลงจากรถเดินมาหาพี่แคทก็ยิงคําถามเป็นคน

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 3

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 3
ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 3 “ดื่มด่ำธรรมชาติแค่เพียงสองเรา!?”

19 มิถุนายน 2548
10.00 น. ...ผมนั่งทำรายงานในห้องหลังจากกลับมาบ้าน…ทั้งวันของวันนี้ตั้งใจไม่ออกไปไหนถ้าไม่จําเป็นส่วนการเล่นสนุกของฝนยังมีอยู่อย่างต่อเนื่อง…ครั้งนี้อีกเช่นกันผมได้ยินเสียงเอะอะของสาวๆดังแว่วจากทางเดินเป็นเสียงของคู่หูดูโอ้ประจําบ้าน…สากับฝน… “ฝนใส่ยกทรงให้เรียบร้อยหน่อย!!!…เดินโชว์นมอยู่ได้…ไม่รู้จักอายบ้างหรือไง?” “ครายจามาเห็นกานเล่า…มีแต่ผู้หญิงอยู่ทั้งนั้น…สาก็ทำ

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 2

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 2

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 2 “ความลับที่ไม่เป็นความลับ!?” ...

พอสาเห็นหน้าผมก็บอกให้อ้อยเข้ามาสานต่อความเสียวต่อจากเธอ…อ้อยรีบขยับนอนหงายข้างๆสาแหกขาอ้ารูหีเปียกเยิ้มกลีบในสีแดงสดออกกว้างส่งสายตาเชื้อเชิญผมให้มาลิ้มรสร่องสวาทอันโอชะของเด็กสาวมัธยมไร้เดียงสาแต่ไม่ไร้ลีลาวันนี้ผมจะได้ลองเย็ดเด็กสาวในชุดนักเรียนด้วยเกิดความตื่นเต้นสุดจะรอช้าได้ท่อนลําเริ่มแข็งอย่างรวดเร็วอีกครั้งเพียงแค่เห็นหีเด็กมัธยมต้นเท่านั้นจัดแจงจับหัว

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 1

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต (เมื่อผมมีความสุข ภาค 2) ตอนที่ 1 “เปิดเทอมใหม่ที่น่าปวดหัว?...ก็น้องรหัสของผมเป็น!!?”

 6 มิถุนายน 2548
 ...ผม…เอกคเชนทร์คนดีคนเดิมหรือที่ใครต่อใครต่างชอบเรียกชื่อเล่นว่า “บอล” นั่นแหละครับ...ตอนนี้กลับมานอนที่บ้าน...เอ?...ทำไมถึงไม่นอนที่หอพักน่ะหรือ?…คำตอบก็ง่ายๆสั้นๆเพียงแค่คําเดียวคือ“เหงา”คือแบบว่าทุกทีเวลาอยู่บ้านจะมีสาวๆมานอนข้างกายอยู่เสมอแต่นี่พอไปอยู่ที่หอแค่ไม่กี่คืนมันดันเกิดความเหงาเปลี่ยวขึ้นมาอย่างถนัดใจ…คืนนี้หลังจากเลิกงานพิเศษตอนเที่ยงคืนกว่าๆผมจึง

แคทเซ็กจัด

แคทเซ็กจัด

เราชื่อแคทคะ อายุ 19 ปี เราเป็นคนหนึ่งที่มีอารมณ์ทางเพศสูงคะ แบบว่าเวลานึกถึงเรื่องแบบนี้ทีไร รู้สึกอยากขึ้นมาในทันใดเลย หลาย ๆ ครั้งเวลานั่งรถเมล์ หรือเดินในที่ที่คนเยอะ ๆ แล้วต้องเบียดไปมา โดนนมโดนก้นเรา เราก็มักจะรู้สึกอยากขึ้นมา จนกลายเป็นว่าตั้งใจจงใจให้ชนยังไงยังงั้น และเมื่อรู้สึก

ให้คนขับรถในบ้าน

ให้คนขับรถในบ้าน

เรื่องมีอยู่ว่าดิฉันลาออกจากงานแล้วอยู่บ้านเฉยๆๆสามีเป็นหัวหน้างานออกต่างจังหวัดบ่อยฉันมีลูก2คนเป็นหญิงทั้งคู่ส่วนตัวฉันจัดว่ายังสวยขนาดวัย47แล้วนะเพราะฐานะฉันจัดว่าดีสบายมีคนใช้ทำควัร คนสวนคนขับรถแต่ที่ฉันต้องทำบาปเพราะความเหงาก็คือสามีไม่อยู่บ้านไปต่างจังหวัดบ่อยฉันเลยเหงาและยังมีความต้องการสูงวันหนึ่งฉันไม่ได้ออกไหนเห็น นายเทพคนขับรถวัย27กำลังล้างรถอยู่ที่แรกฉัน

เย็ด คุณนาย

เย็ด คุณนาย

ขณะนี้ผมเพิ่งอายุ20ปีกับไม่กี่เดือน ทำงานเป็นลูกจ้างชั่วคราวอยู่ในสถานีส่งเสริมเกษตรกรรมแห่งหนึ่ง ก็มีหน้าที่ดูแลด้านพัสดุเช่นพันธุ์พืช ปุ๋ย ยาฆ่าแมลง และอุปกรณ์ต่างๆ ผมต้องเป็นคนเก็บรักษาถือกุญแจโกดัง ความจริงมีลูกจ้างชั่วคราวอย่างผมนี่อีกหลายคนแต่ทำหน้าที่อื่นๆ มีผมคนเดียวเท่านั้นที่

เอาเมียเพื่อน ภาคพิเศษ

เอาเมียเพื่อน ภาคพิเศษ 

ขอบคุณมากๆคราบ สำหรับคำติชม เมื่อวันอาทิตย์ตอนที่นั่งพิมพ์เรื่อง เย็ดเมียเพื่อนตอนที่ 2ให้เพื่อนได้อ่านกันต้องบอกว่าพิมพ์ไปเงี่ยนไปเกือบพิมพ์ไม่เสร็จคิดแล้วมันเงี่ยนมากๆเมียก็ไม่อยู่จะเอาเป็นที่ระบายสักหน่อย พอพิมพ์เสร็จด้วยความเงี่ยนอยากจะไปกระแทกหี เจแต่วันที่นั้งพิมพ์เป็นวันอาทิตย์

เอาเมียเพื่อนตอนไปเที่ยวผับ

เอาเมียเพื่อนตอนไปเที่ยวผับ

ผมเป็นคนที่ชอบเที่ยวกลางคืนอยู่เสมอ จึงเป็นธรรมดา ถ้าผมไปทุกครั้งตอนดึกต้องมีการเสพสวาสกับสาวๆ ใจถึงทุกครั้งไป วันนั้นผมก็ไปเหมือนทุกคืน ประมาณซัก 6 ทุ่มกว่าๆ ผมเลยเดินไปเข้าห้องน้ำ พอเข้าห้องน้ำออกมาผมก็เหลือบไปเห็น น้องก้อย เมียไอ้ชัยเพื่อนผมเขาพึ่งแต่งงานกันได้ ยังไม่ถึงครึ่ง

ครั้งแรกของรุ้งดาว

ประสบการณ์ครั้งแรกของรุ้งเพิ่งผ่านมาได้ไม่กี่วันค่ะ คือรุ้งอยู่อพาร์ทเม้นท์คนเดียวค่ะ รุ้งมีแฟนอยู่แล้วคนนึงชื่อพี่ทศ พี่ทศเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานเรารักกันมาครึ่งปี ตั้งแต่รุ้งเรียนจบและเข้าทำงาน พี่ทศเป็นคนเงียบ ๆ พูดน้อยแต่ใจดี เราสองคนมีกอดจูบกันบ้าง ตามประสาหนุ่มสาวแต่ก็ไม่เคยเกินเลยไปกว่านั้น จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา รุ้งไม่ค่อยสบายมีไข้ตัวร้อนจึงต้องลางาน พอพี่ทศรู้ก็ลางานมาเฝ้า

เก๋ หนึ่ง เอ

ผมมีเรื่องอยากจะเล่านะครับ คือว่าเมื่อ 2 ปีที่แล้วผมได้มีโอกาสได้ไปฝึกงานที่เกาะสมุย ทำให้ได้รู้จักกับผู้หญิง 3 คน อายุประมาณ 18-19 ชื่อเก๋ หนึ่ง และเอ พวกเธอก็มาฝึกงานด้วย วันแรกที่ผมไปถึงนั้นพวกเธอมาฝึกงานก่อนแล้ว ผมได้รู้จัก กับเอเป็นคนแรก เธอเป็นคนใต้ผิวสีน้ำผึ้ง รูปร่างดีมากเลย แรกๆ ก็คุยกันเรื่อยเปื่อย พอถึงตอนเย็น พี่ๆ ที่โรงแรมก็พาไปที่ ห้องพัก ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากโรงแรมมาก

แอบดูข่มขืนเด็ก

หนูมีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังมันเกิดขึ้นเมื่อ4ปีก่อนหนูอยู่ราชบุรีค่ะติดกับชายแดนพม่าเรื่องเกิดขึ้นเพราะความโชคดีของหนูมากกว่าหนูจะเล่าให้ฟังหนูเดินออกไปหากล้วยไม้ก็เป็นป่าติดกับชายแดนขณะเดินๆอยู่ก็เห็นทหารคนหนึ่งกำลังเข้าจับชาวพม่าอยู่เป็นผู้ชายหนึ่งคนประมาณวัยรุ่นกับเด็กสาวอีกคนอายุ11ขวบได้หนูว่าคงเป็นพวกพม่าหลบหนีเข้าเมืองแน่เลยทหารเอาปืนขู่พม่า2คนนั้นแล้วก็เค้าพูดอะไรกันก็ไม่รู้ทำมือทำไม้กันใหญ่เลยสักพักก็เห็นชายวัยรุ่นนั้นวิ่งกลับเข้าพม่าเหลือแต่เด็กนั้นกับทหารเด็ก

ครอบครู

คุณนายสายสมรจัดงานวันเกิดกินกันในหมู่เพื่อนสนิท มีเพื่อนร่วมงาน 4-5 คนพร้อมด้วย นายสมศักดิ์ สามี่คนใหม่วัย 50 ปี นายสมศักดิ์ หรือ อาจารย์ศักดิ์ หมอเสน่ห์ที่คุณนายสายสมรลุ่มหลงในเพลงกามโลกีย์ที่มันปรนเปรอจนติดใจรับเข้ามาอยู่ในบ้านฐานะสามีคนใหม่หรือพ่อเลี้ยงของธิดาสาวสวยวัย 18 ปี นิสิตจากรั้วเอแบค น.ส.ชนิตา “น้องมิล์” ดาวมหาลัยขวัญใจของนักศึกษาชายที่ทุกคนหมายปอง
4 ทุมผ่านไปบริเวณสนามหญ้าหน้าเรือนหลังใหม่รข้างสระน้ำ ทุกคนอยู่ในอาการมึนเมาสนุกสนานตามเสียงเพลง สลับคู่กันเต้นรำ คุณสมชายนายทหารยศพันตรีจับคู่อยู่กับคุณนายสายสมรผู้เลอโฉมเจ้าของบ้าน

ขึ้นสวรรค์วันหยุด

ผมชื่อเคนครับ อายุ 31 ปี ด้วยวัยขนาดนี้ก็บอกได้เลย ว่าผมผ่านร้อนผ่านหนาวมาโชกโชนครับ ก็มีประสบการณ์ หลากหลาย ด้วยความที่โสดและไม่ผูกพันธ์ เข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ ครั้งหนึ่งในอดีตของผมที่ฝังใจก็คือ วันที่ผมออกไปกิน เหล้ากับเพื่อนครับ เพื่อนผมคนนี้นี่แหล่ะ Playboy ตัวจริง ผมได้สาวๆ หลายคนก็เพราะมันนี่แหละ วันนั้นเป็นวันศุกร์ เจ้าหนุ่ยชวนผมไปที่ผับแห่งหนึ่งย่านหลังสวน (คนทำงานเค้าเที่ยวที่นี่กันครับ) เมื่อผมไปถึง ก็

ฟันสาวใหญ่

ผมชื่อ“ศักดิ์”อายุ26ปีผมรู้จักกับสาวใหญ่คนหนึ่งชื่อพี่“ต้อย”อายุ35ปีมีอาชีพรับราชการเป็นสาวใหญ่ที่มีเสน่ห์มากคนหนึ่งถ้ามองจากภายนอกไม่รู้หรอกครับว่าอายุจะขนาดนี้แล้วก้นยังงอนอั๋นเหมือนกับสาวๆไม่มีผิดหน้าตาออกไปทางแขกหน่อยๆเป็นคนที่มีผิวสวยมากครับไม่ถึงกับขาวเลยแบบสองสีครับหน้าอกก็น้องๆดาราคนหนึ่งที่เขาเรียกกันว่าเซ็กส์บอมบ์นมโตนั่นแหละครับสาว

ขอสักครั้ง

ผมได้อ่านเรื่องเล่าที่เพื่อนๆ ได้ส่งมาลงแล้ว ทำให้ผมมีความรู้สึกที่อยากจะเผยแพร่ประสบการณ์ของตัวผมเองบ้าง เรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมไม่สามารถลืมมันได้ตลอดชีวิต วันนั้นเป็นวันประกาศผลสอบ midterm ของมหาวิทยาลัย ผมได้คะแนนเต็ม 100 จึงได้นัดกับเพื่อนๆ ว่าจะไปเที่ยว RCA กัน โดยที่มีทั้งเพื่อนรุ่น เดียวกันและรุ่นน้องที่เป็นผู้หญิง ซึ่งในบรรดารุ่นน้องผู้หญิงนี้ จะมีอยู่คนหนึ่งที่ผมสนใจเป็น

เรื่องเสียวแนวเปิดบริสุทธิ์ ยืมเงิน

ผมชื่อดอน   ได้เช่าห้องพักอยู่แถววชิรธรรม ชอย 20 ที่ข้างห้องผมมีคู่ผัวเมียเช่าอยู่ผัวชื่อพี่ศักดิ์ ส่วนเมียชื่อยุพิน ผมมาอยู่ใหม่ก็ไม่มีอะไร ก็ได้ครอบครัวพี่ศักดิ์คอยช่วยเหลือซึ่งผมก็ซึ่งในความมีน้ำใจของครอบครัว นี้ พี่ศักดิ์ทำงานเป็นเอเย่นส่งของตามร้านบางทีก็ไปเป็นอาทิตย์เพราะต้องออก ต่างจังหวัด

เมย์ก็อยาก

เรื่องของเมย์เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้เอง เมย์ขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ พอเมย์จบ ม.๓ เมย์ก็ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนในตัวจังหวัด โดยพักอาศัยกับน้าและน้าเขย ซึ่งน้าทั้งสองมีลูกชายหนึ่งคน อายุ ๖ ขวบเอง น้าจัดให้เมย์พักที่ห้องข้างล่าง ซึ่งอยู่ใต้ห้องนอนของน้าทั้งสอง ตอน

รสสวาทพนักงานใหม่

สวัสดีครับ เรื่องของผมเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ เมื่อเดือนที่แล้วนี้เองครับ ผมเป็นพนักงานใหม่ของบริษัท
แห่งหนึ่ง ที่นี่มีพนักงานทั้งชายและหญิงพอๆ กัน
ซึ่งทำให้แผนกนี้มีสีสันและบรรยากาศรักกุ๊กกิ๊กของวัยรุ่นอยู่ ไม่น้อย

กว่าจะติดใจ

ผมมีเรื่องความประทับใจที่เกิดขึ้นกับผมและแฟนเพื่อน ผมมีเมียอยู่แล้ว1คนชื่อว่าพรและแฟนเพื่อนฟมชื่อว่าแดง พรกับแดงนั้นรู้จักันดีอยู่แล้วตามประสาเพื่อนแฟน แต่ผมมีความรู้สึกกับแดงเป็นอย่างอื่นนอกจากเพื่อน พูดตรงตรงผมอยากเย็ดแดงมาก ซึ่งเวลาผมเย็ดกับแฟนผมมักจะมีจินตนาการว่าได้ร่วมรักกับแดง

ครั้งหนึ่งที่ตรึงใจ

“เกษร” เป็นนามที่ยังตราตรึงในความทรงจำ ผมจำแม่นไม่มีวันเลอะเลือน ว่าวันผม “ฟัน” เธอเป็นครั้งแรก วันนั้นผมขับมอเตอร์ไซค์ไปรับสาววัย 19 ตามนัด หล่อนพักกับพี่ชายและพี่สะใภ้แถวๆ ห้วยขวาง เพื่อพาไปเดินเที่ยวกินลมที่สาวนหลวง ร.9 ด้วยความที่เธอเพิ่งจะเข้มากรุงเทพเป็นครั้งแรกจึงไม่รู้ว่า ผมจะพากไปไหน ความที่ไว้ใจเพราะรู้จักกันแต่ครั้งที่ผมยังทำงานที่ต่างจังหวัด (แถวๆ บ้านของ

ครั้งแรกของผมและแฟน

คือว่าผม และ แฟนอยู่ม .2 ผมอายุ 14จา 15 แต่แฟนผม 13จา14 ผมใช้ตัวย่อนะคับ ชื่อ อ. และแฟนผมใช้ชื่อว่า บ. นะคับคือว่าวันนั้นเป็นวันกีลาสีของโรงเรียนผม แต่ผมไม่โรงเรียนเพราว่าขี้เกียจอ่ะคับแต่แฟนผมไปนะ พอประมานซัก 9 โมงบ้านผมก้อม่ะมีใครอยู่แล้วเขาออกไปทำงานกันหมดอ่ะคับ ผมลงมาอาบน้ำพอดี โทรสับของผมก้อดังอ่ะคับ แฟนผมโทรมาบอกว่าไม่สบายให้มารับที่โรงเรียนหน่อย ผมก้อเลยบอกว่าได้ เด๊วจาไปรับ แล้วผมก้อรีบอาบน้ำแล้วไปรับ เทอที่โรงเรียนพอผมไปรับแฟนผมที่โรงเรียนนะ ยามหน้าโรงเรียนไม่ให้เทอออกมา ผมเลยบอกว่าให้โดด ออกมา แต่เทอยังไม่เคยโดดรั้วเลย ผมเลยต้องช่วยเทออุ้มเทอลงมาจากรั้ว แล้วพาเทอขึ้นรถ มอไซ ของผมไปส่งเทอที่บ้าน ระหว่างทางผมก้อถามว่าเปงอารายมากม่ะ เดทอก้อบอกม่ะเปงรายแค่ปวดหัว พอถึงบ้านเทอ บ้านเทอม่ะมีใครอยู่เลย พ่อแม่ไปทำงานหมด เทอจึงชวนผมเข้าไปในบ้าน ผมจึงเข้าไปนั่งที่โซฟาและผมก้อบอกให้เทอกินยาซะ แล้วก้อมานอน เท