ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 18 “ความสงบสุขเอ๋ย~~...เจ้าอยู่หนใดแล้วหนอ?”
...เวลา 0.05 น.ย่างเข้าวันที่ 3 พฤศจิกายน 2548...
“บอล...บอล...”
“อะ...สา...มีอะไรเหรอ?...เอ๊อะ!!”
“เบาๆ...ไม่มีอะไรมาก...คือสาอยากเป็นผู้หญิงคนแรกในเทอมใหม่ของบอลนะ”
“.......................................................”
...พูด จบสาก็ไม่รอคำตอบจากผมรีบมุดผ้าห่มเข้ามาดึงกางเกงขาสั้นและคว้าจับท่อนควย ไว้เต็มกำมือจากนั้นเธอเริ่มใช้ปลายลิ้นละเลงไปรอบๆหัวหยักของผม...
“อุ๊!!...โออออออออ”
...คือ ผมไม่ได้มีอะไรกับสามา 2 วันแล้วซึ่งเธอคงจะทนไม่ไหวประกอบกับพี่แคทและฝนก็กลับมาถึงที่นี่ตั้งแต่ เย็นวาน...โดยเฉพาะแม่หนูฟันแหลมก็นอนอยู่ในห้องแฟนสาวด้วย...นี่ต้องแอบออก มาสินะ?...
“อืออออออออ...รสชาติที่คุ้นเคย...แข็งดีด้วย”
...น้องสาวร่วมสายเลือดของศกุนตลาดูดอมควยเข้าไปอย่างกระหาย...เธอห่อลิ้นรูดแรงมากจนผมต้องแอ่นขึ้นตาม...
“ซีดสสสสสสสส...ละ...ลึกๆเลยจ้ะ...โอออออออ”
...สาว น้อยสาวิตรีได้ยินก็รีบทำตามที่บอกแทบจะทันที...ยิ่งดูดนานก็ยิ่งลึกล้ำจน กระทั่งรู้สึกว่าปลายหัวถอกเกือบเข้าไปถึงคอหอยเธอแล้ว...ผมสุดแสนจะทั้ง เสียวและทรมานเพราะร้องครางดังๆไม่ได้เพียงพยายามขยับตัวแค่น้อยนิดก็ยังทำ ได้ลำบากด้วยกลัวใครจะได้ยิน...
“อู๊ยยยยย...เก่งมาก...เก่งเป็นบ้า...ฮึ่ยยยยยยย”
...เมื่อตอนกลางวันระเห็จออกไปโดนน้องโบว์ดูดจู๋ที่โรงเรียนของเธอพอตกกลางคืนก็มาเจอสากระหน่ำซ้ำอีก...
“จ๊วบบบบบบบบบบบบบ”
...ทั้ง ที่ยังอมแท่งลำไว้เต็มปากแต่หญิงสาววัย 19 ในท่ากระดกบั้นท้ายขึ้นสูงก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนอนและรูดทั้งกางเกงนอก กางเกงในออกจนไม่เหลือสักชิ้น...
“นมสวยไม่มีเปลี่ยน...เสียดายที่เห็นไม่ค่อยชัด”
“ฮิๆ...สาจะทำแบบนี้ไง”
...เธอเอาเต้านมทั้ง 2 ข้างมาโอบล้อมท่อนควยแล้วรูดขึ้นๆลงๆอย่างที่กุนชอบทำให้ผมบ่อยๆ...
“อาาาาาาา...เยี่ยม!!!...ต้องงี้สิที่รักของบอล”
“ดีมั้ยคะ?”
“ดะ...โอออออออ...ทั้งนุ่มทั้งยืดหยุ่น...หน้าอกผู้หญิงนี่ยอดเยี่ยมจริงๆเลย...ซีดสสสสสสส”
...สา คลึงเต้าของเธอนวดควยวนไปมาเพื่อสร้างความสุขให้แฟนหนุ่ม...ผมอยากจะร้องออก มาดังๆแต่ต้องยับยั้งไว้ใจแทบขาดได้แต่ครางลอดฟันงึมงำๆเท่านั้น...
“ระ...รีบเข้าเถอะสา...เกิดมีคนตื่นมาได้ยินจะอดกันซะเปล่าๆ”
“อื้อ!!...ทีนี้จะได้นอนหลับ...งุ่นง่านมาตั้งแต่เย็นแล้ว”
...จาก นั้นสาวน้อยก้าวขึ้นคล่อมตัวชายหนุ่มล้วงมือลงไปจับชักลำควยให้ตรงกับช่อง เสียวที่หล่อเลี้ยงไปด้วยน้ำเมือก...พอกะจังหวะได้ระยะเหมาะสมก็ค่อยๆหย่อน สะโพกกดรูหีพลางร้องครางเบาๆด้วยความเสียวซ่าน...ผมเองก็เผลอครางตามไป ด้วย...
“อึ๊ก!!!...อืมมมมมมมม...เข้าไปแล้วอ่ะ”
“มะ...ไม่มัวช้า...บรรเลงเลยเมียจ๋า~~...โอวววววววว”
“ซีดสสสสสสสส...อืออออออออออออ...โอยยยยยยย”
...สาวางมือบนหน้าท้องผมและกระดกก้นพั่บๆๆจนอกไหวสั่น...ในความมืดเธอหลับตาพริ้มสูดปากร้องครางอย่างสุดกระสันต์...
“อู วววววววว...ควย...พอง...นะ...แน่นหีอย่างนี้...สาชอบ...สะ...สาชอบเหลือ เกิน...อืมมมมมมมมม...บะ...บอลนอนเฉยๆก็ได้...อ๊อยยยยยยยย...สา...สาทำให้ เอง...อืออออออออ”
...ผมยกมือจับเต้านมอวบอั๋นและบีบขยี้อย่างสนุกสาก็รู้ใจโน้มตัวลงต่ำเพื่อให้ดูดหัวนมได้ง่ายๆ...
“อ๊าาาาา...บอก...แล้วไง...บอล...ไม่...ไม่ต้องสาทำเอง...ขะ...ขืนออกแรง...ทั้งคู่...เดี๋ยวเสียงดังเกินนะ...ซีดสสสสสสสส”
“มัน...อดไม่ได้นี่ครับ...นะ...อูววววววว...ในรูหีมันทั้งนุ่มแล้วก็อุ่น...รัดควยตุบๆๆ...สะใจบอลจริงๆ”
“โอยยยยยยยยย...แอบเย็ดกันในที่มืดมันก็สนุกดีนะบอล...อูวววววววววว”
“ไม่ได้...ลองมาตั้งนาน...ตื่นเต้น...ซีดสสสสสสสส...กลัวคนมาเห็นจัง”
“อื๊ยยยยยยยย...ถ้าเป็นแม่...หรือน้องอ้อยก็...ไม่...เป็นไร”
“จะ...จะต้องรีบถอดผ้า...มารอต่อคิวแน่ๆ”
“ใช่...ใช่แล้ว...แต่เผอิญ...ฝนกับพี่แคท...กลับมานี่สิ”
“อาววววววววว...ขย่มแรงอีกนิด...เสียวจนหยุดไม่อยู่”
“อืมมมมมมม...สาด้วยจ้ะ...ต่อให้... 2 คนนั่น...ได้ยิน...ไม่...ไม่สนใจแล้ววววววววววว”
“เอ้ย!!!”
...สายกตูดอวบอั๋นกระแทกควยดังลั่นและทำท่าจะครางออกเสียงดังๆ...ผมเกือบเอามือหุบปากเธอไม่ทันแน่ะ...
“อื๊อออออออออออออออ...ฮื่ออออออออ”
“...เกือบไป”
“...................................................”
...ผมยังไม่อยากให้ 2 พี่น้องเทวะกรนันท์มาล่วงรู้การกระทำลามกในคืนนี้...
“แหม~~...พี่...พี่แคท...มะ...ไม่ใช่...อ๊อยยยยยยยย...คนไม่รู้...อะไร...สะ...สักหน่อย”
“น่านะ”
...สาตัดพ้อเบาๆขณะป้อนหน้าอกเข้าปากผมก็เอาลิ้นดูดดุนหัวนมสลับซ้ายขวาอย่างจรุงใจ...
“ฝะ...ฝนก็...ไม่ไร้เดียงสา...ขะ...ขนาดไม่รู้เรื่อง...อุ๊ย!!...ดูดเพลิน...ชะ...เชียวนะบอล...อืออออออออ...ยะ...อย่ากัดซี่~~”
“...................................................”
...บั้น ท้ายหญิงสาวเด้งขึ้นเด้งลงปั่บๆๆต่อเนื่องราวกับไม่มีหยุดนิ่งสักวินาที เดียว...อารมณ์ทางเพศของเราก่อเกิดด้วยความรุนแรงเกินต้านทานไหวและยากที่จะ หาใครหยุดยั้งมันได้อีก...
“อาาาาาาา...กะ...ใกล้...ใกล้...ละ...แล้วบอล...ซีดสสสสสสสสสส...อู๊ยยยยยยยยยยยยยยยย”
“บะ...บอลด้วย...จะออกเหมือนกัน...โอออออออออ”
...ผม บีบจับสะโพกของสาอย่างแน่นหนาแล้วกระดกควยขึ้นใส่โหนกหีของแฟนสาวสุดที่รัก อย่างถี่ยิบ...สามือไม้สั่นเทาขณะพยายามปิดปากตัวเองกันเสียงร้องครวญคราง ลอดออกมาเต็มที่...เธอส่ายหัวไปมาพลางหลับตาปี๋กัดฟันกรอดด้วยความเสียวซ่าน เหลือล้น...ช่องเสียวหลั่งน้ำหล่อลื่นออกมาชุดใหญ่พร้อมกับอาการเกร็งกระตุก ไปทั้งตัวของหญิงสาวยามถึงจุดสุดยอดแต่ผมยังไม่เสร็จจึงเร่งความเร็วขึ้นอีก จนในที่สุดก็ทนไม่ไหวต่อความสุขเสียวบวกกับความตื่นเต้นที่ต้องร่วมเพศกัน แบบแอบๆซ่อนๆ...
“ออกแล้วววววววววว...อูยยยยยยยยยยยยย”
...ขาดคำว่า ออกแล้วผมก็กระแทกควยใส่รูหีสาสุดแรงเกิด 2 – 3 ครั้งก่อนที่จะระเบิดน้ำกามน้ำพุ่งเข้าไปในมดลูกของสาวน้อยสาวิตรีเต็มรัก และเราก็แลกลิ้นกอดจูบกันด้วยความเสน่หาอย่างสุดห้ามใจ...
“มี...มีความสุขเหลือเกิน...สารักบอลที่สุดเลย”
“บอลก็รักสาเช่นกันจ้ะ”
...สา นอนทาบทับบนตัวผมและหลับไปทั้งๆรูหีของเธอยังมีควยแช่คาอย่างนั้น...แขนหญิง สาวโอบกอดผมแนบชิดเป็นการแสดงความรักที่มีให้...ผมเองก็ทำเช่นเดียวกันเพราะ หล่อนคือหนึ่งในผู้หญิงอันเป็นที่รักยิ่ง...
........................................................................................................................
“นั่นใคร?”
“......................................................”
...มีเงาคนอยู่เบื้องหน้าแต่ไม่อาจจะรู้ได้ว่าเขาผู้นั้นคือใครเพราะนอกจากอยู่ไกลแล้วยังมีหมอกลงหนาด้วย...
“ฉันถามว่าใครอยู่ตรงนั้น!!”
“......................................................”
...ยังไม่มีเสียงตอบหรือไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้นจากบุคคลผู้นี้...
“ไม่ตอบใช่มั้ย?...งั้นฉันจะไปหาเองก็ได้...โอ๊ะ!!!”
...ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างส่องเข้าตาจนทำให้ตกใจตื่น...ที่แท้มันคือความฝัน...
“อีก...อีกแล้วหรือนี่...เฮ้อ~~~”
...หา ใช่ฝันร้ายแต่หมู่นี้มันชักถี่มากขึ้นเรื่อยๆว่าผมกำลังเดินฝ่าเข้าไปในสาย หมอกและพบเงาดำของใครคนหนึ่งแต่ไม่อาจจะเข้าไปใกล้หรือเห็นใบหน้าของคนผู้ นั้นได้สักที...ถ้าลองนับตั้งแต่ต้นปิดเทอมจนถึงขณะนี้ก็เกือบ 10 ครั้งแล้วที่ฝันซ้ำๆกันเช่นนี้...
“จริงสิ...สาจ๊ะ...กี่โมงแล้ว?”
“..................................................”
… “สาวิตรี” 1 ใน 3 แฟนสาวร่วมกับ “ศกุนตลา” และ “วรรณลักษณ์” เอาปลายนิ้วแตะหัวไหล่ 6 ครั้งก็หมายความว่า...
“6 โมงเช้าหรือครับ?”
“..................................................”
...กลาง ดึกเมื่อคืนเธอลอบเข้ามาหาผมอย่างที่ได้บรรยายไปข้างต้นโดยต้องเล่นซ่อนแอบ กับฝนเพื่อนสนิทเนื่องจากหล่อนและพี่แคทกลับมาแล้ว...ไม่อยากบรรยายอวด สรรพคุณตัวเองคือตลอดช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ไม่ว่าจะ กุน,สา,น้องอ้อย,แม่กวางตบท้ายด้วยป้าศรีต่างผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนมาให้ ฝึกฝนวิทยายุทธล่อเป้าจนแข้งขาหุบไม่ลงไปตามๆกันแถมทำเอาน้ำหนักตัวลดซะ เกือบๆ 3 กิโล...นึกแล้วก็น่าทึ่งเหมือนกันว่าผมน่ะรอดมาได้ยังไง?...หญิงเพียงแค่ 5 สาวแต่ชายมีตั้ง 1 หนุ่มและนี่ยังไม่นับกิ๊กแอบๆนอกบ้านอย่างเก๋,สาว,บุศ...รวมทั้งขวัญ,โบ ว์,จอย 3 เด็กมัธยมต้นที่ต้องรับเลี้ยงดูด้วยความรักให้ทั่วถึงจนตัวแทบซีดเซียวตาลึก โบ๋ (ทำเฉยไม่ได้เพราะอาจเกิดเรื่องที่เป็นอันตรายถึงชีวิต) ...
“ต่อไปสาคงไม่ค่อยสะดวกจะมาอยู่กับผมที่ห้องนี้...เอาเป็นว่าวันหลังไปที่หอดีกว่านะ”
“คิก!!”
...เอ๊ะ?...ขำอะไรของเธอก็พูดความจริงนี่...อ๋อ~~...คงเขินล่ะสิ?...ดีแล้ว...ผู้หญิงในสเป็คของผมต้องอายนิดๆงอนหน่อยๆอย่างนี้แหละ...
“เพราะตอนนี้ที่บ้านมียัยปิศาจเขี้ยวนรก...มันต้องคอยจ้องจะทำอะไรสักอย่างแน่!!!”
“.................................................”
...สาวิตรียังนิ่งไม่ตอบว่ากระไรซึ่งก็คงเห็นด้วย (แต่ไหงบีบไหล่ผมแน่นขึ้น?) ...
“ใช่ ว่าสาไม่เคยโดนฝนแกล้งแต่ถึงงั้นผมก็เห็นทั้ง 2 คนเข้ากันได้ดีเลยไม่อยากจะพูดมาก...สำหรับฝน...ผู้ชายที่จะมาชอบเธออาจจะ ไม่มีเลยก็ได้นะชาตินี้...ขึ้นคานไปซะ...ฮะๆฮ่า”
“.................................................”
“??”
...อืม--...ยังเงียบอะไรอยู่ได้นะเนี่ย?...ผมเริ่มจะเอะใจในความเงียบที่ผิดปกติจึง...
“เฮ้ย!!!!”
...แค่ แวบเดียวก็เกินพอ...ผมหน้าซีดตัวแข็งทื่อเมื่อรู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างกาย ไม่ใช่สาวิตรีแต่เป็นยัยสาวตัวแสบคู่ปรับวัย 18 ปีนามว่า “หยาดฝน เทวะกรนันท์” ...อึ๋ย!!...นอนตะแคงแสยะยิ้มทำแววตาอาฆาตด้วย...
“........................................................”
(อึ้งจนพูดอะไรไม่ออกมาเป็นคำ...ได้แต่จ้องกันตาปริบๆ)
“........................................................”
“เธอ?”
“เออ!!!...ข้าเจ้าเอง...อุเหม่ๆ...เห็นคนอื่นเค้าเงียบหน่อยก็เอาใหญ่เลยนะ...ยัยปิศาจเขี้ยวนรกรึ?...ขึ้นคานเรอะ?”
“ขะ...เข้ามาได้ยังไงวะ?”
“มาทางเพดานมั้งอ้าย...เฮอะ!!...สำหรับคนปากคอเราะร้ายไม่มีละเว้นแน่!!”
...มิ... มิน่าเล่าถึงไม่พูดอะไรสักคำเดียว!!!...ฝนลอบเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ กัน?...ผมก็เสือกนอนหันหลังพูดคนเดียวได้ตั้งนาน 2 นานอย่างกับคนบ้าก็ตอนค่อนแจ้งสายังนอนกอดผมอยู่เลยนี่หว่าแถมใครจะไปรู้ล่ะ ว่าเช้ามาจะกลายเป็นคนอื่น?...สาวน้อยตาโตฟันแหลมอยู่ในสภาพวาบหวิวใช่เล่น เพราะนุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวบางๆผืนเดียว...เธอฉวยคว้าหมอนปิดหน้าผมและตี สำทับ...
“ฮืมเมะ!!!...ตี~ตี~ตี~...ถ้าฉันยังเงียบนายก็จะนินทาต่อไป...ไม่ซี่--...จะต้องลามไปถึงพี่แคทด้วยแน่...ช่ายม้าย?”
“อู๊~~...จะ...เจ็บนะ”
...มันเบี่ยงตัวหลบ...ผมกะดึงกระตุกผ้าเช็ดตัวที่ฝนห่มอยู่ให้หลุดแต่เธอดันรู้ทัน...
“หึ!!...อีตาลามกเอ๋ย~~...ไม่ได้แดกฉันร้อก!!!...ตาย...ตายแน่!!...คั่กๆๆ...ตายซะเดี๋ยวนี้เลย”
...ทีนี้สาวน้อยโดดขึ้นคร่อมเอาเข่าหนีบตรงสีข้างผมพลางถือหมอนยกตีป้าบๆๆอย่างไม่ยั้ง...
“โอ๊ย~~...เจ็บ...ก็บอกว่ามันเจ็บนะว้อย!!...หยุด!!!”
“ฮี่ๆๆ”
“ก็บอกให้หยุดไง...อุ๊บ!!!”
“คิกๆๆ”
“หยุดโว้ย!!”
“ไม่หยุด!!”
“ฮึ่ย!!”
“อ๋า?”
(ตุบๆ)
...อาศัยว่าเป็นผู้ชายเรี่ยวแรงจะต้องมากกว่าจึงออกแรงเต็มที่จนสามารถผลักร่างสาวน้อยจอมแสบพลัดตกเตียงได้อย่างงดงาม...
“เจ๊บ~~”
“แฮ่กๆ...เป็นไง!!!”
(เหนื่อยวุ้ย!!!...ยัยนี่เห็นตัวอ้อนแอ้นแต่ไหงแรงเยอะฉิบ?)
“หนอยแน่ะ!!...กล้าสู้ฝนเชียวรึ?”
“เธ่อ--...แรงผู้หญิงหรือจะมาวัดกับแรงผู้ชาย?...ยัยบ้องตื้นเอ้ย!!”
“เจ้าบ้า~~...กล้าลงมือกับผู้หญิง...แล้วนายก็ปากเสียกับฝนก่อนน๊ะ!!”
...สาว น้อยคลานเข่าแยกเขี้ยวร้องเอะอะขณะมัวสาละวนกับปมผ้าเช็ดตัวที่มันใกล้จะ หลุด...ถ้าไม่ใช่ญาติกันหรือฝึกคาราเต้ผมว่าจะต้องจับยัยนี่ปล้ำซะให้เข็ด (แต่ก็แค่คิดแหละครับ...ใครจะไปกล้าเล่า?...ขืนหาญกล้าบ้าบิ่นทำแบบนั้นมี หวังโดนพี่แคทฆ่าตายแน่!!!!) ...
“ผู้หญิง?...จิ๊บๆ...อย่างเธอต่อให้ต่อยหน้าก็ยังไม่ผิดเฟ้ย!!”
“ฮึ่ม!!...จะต่อยหน้าฉันด้วยรึนี่?...หยาบคายมาก!!!...คอยดูนะคอยดู~~...แล้วนายจะต้องเสียใจ!!!”
“ฮ่าๆๆ...อย่างนั้นรึ?”
...แทนที่จะรีบออกจากห้องผมกลับพูดเยาะเย้ยสาวน้อยและเปิดช่องว่างด้วยการหันหลังให้ซะงั้น...
“เปิดช่องแล้ว!!!”
“!!!!”
...ราว กับดวงตาเปล่งแสงได้ทีเดียวขณะฝนพุ่งโถมผลักผมจนเสียหลักล้มไปบนเตียงก่อน ญาติสาวผู้น้องจะรีบกระโจนตามและตวัดขาพลิกตัวขึ้นคร่อมพลางเอามือบีบคอ...
“เฮ้ย~~...ทะ...ทำ’ไรวะ...หวอออกแล้ว!!!”
“คราวนี้หนีไม่รอด--...คึๆๆ...เมื่อกี้พูดดีมากนะยะ!!”
“โอ๊ย~~...ปล่อย!!!”
...ที่ จริงผมน่ะไม่อยากทำอะไรรุนแรงเนื่องจากอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงแล้วที่สำคัญก็ไม่ เหลือเรี่ยวแรงจะสู้คือเมื่อคืนเล่นกับสาโดยก่อนหน้านี้ก็ไปโจ๊ะพรึ่บพรั่บ กับน้องโบว์...อาการล้าเลยสะสม...ตอนนี้ก็ยังเพลียๆอยู่เลย...
“มันไม่จริงหรอกนะบอล”
“อะ...ไร?”
“ผู้หญิงไม่จำเป็นว่าจะต้องมีแรงน้อยกว่าผู้ชายเสมอไป...ถ้าไม่เชื่อจะพิสูจน์ให้ดู!!!”
“!!!!”
...จากนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าบริเวณคอตรงที่มือฝนจับเกิดมีความร้อนพร้อมๆกับพละกำลังของเธอก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นอีกด้วย...
“บะ...บ้า...บ้าแล้ว!!!...อ๊อก!!!!”
(ทำไมกัน?...เราออกแรงสู้อย่างเต็มที่แต่ฝนกลับมีพละกำลังที่เหนือชั้นกว่าเรอะ!!!!...ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด)
“แน่ะๆๆ...ยังจะดิ้นรนอีก...เหนื่อยเปล่าแท้!!”
“...ถ้า...ไม่ปล่อย...ฉันบีบนม...เธอแน่!!”
“โอ๊ะโอ--...นายคิดจริงๆรึว่าทำแบบนี้แล้วฝนจะตกใจจนคลายมือ?...ก็ลองดูเซ่!!...ทีนี้นอกจากไม่ปล่อยและยังจะบีบแน่นขึ้นอีก...หึๆๆๆ”
“อ๊อก!!!”
(มันคิดจะฆ่าเราจริงๆหรือเนี่ย?)
“ว้าย!!!!”
“??”
...สา คงได้ยินเสียงร้องของผม (ช้าจัง) พอเข้ามาในห้องก็คว้าหมอนหมายจะตีฝน...ทว่า!!...แม่สาวน้อยเขี้ยวผีไหวตัว ทันชิงกระโดดหลบซะก่อนผมเลยรับเคราะห์แทนแต่ยังอุตส่าห์ตาไวเห็นกางเกงในสี แดงแจ๊ดที่เธอใส่...
(ผัวะ!!!)
“โอ๊ก!!!”
“ก๊ากๆๆๆ...สนุกจัง”
...ลูก พี่ลูกน้องผู้แสบสันต์หัวเราะด้วยความขบขันหลังกางแขนร่อนเอาปลายเท้าแตะ พื้นลงนั่งชันเข่าบริเวณปลายเตียงแต่สาไม่สนุกด้วยแถมยังขึ้นเสียงถามเพื่อน สนิทอย่างขุ่นเคือง...
“สนุกตรงไหนมิทราบยะ!!!”
“เฮะๆๆๆ”
“แค่กๆๆ”
...ชาไปทั้งหน้า...หมอนข้างใบเขื่องตีแสกหน้าผมจังๆ...สานี่ก็มือหนักใช้ได้...
“ทำบ้าอะไรของเธอ!!!...บีบซะคอของบอลเป็นรอยเลยเห็นมั้ยนี่...คิดจะฆ่ากันเหรอไง?”
“โหย~~... พูดน่ากลัวอ่ะ...แหม--...แค่ล้อเล่นเท่านั้นอย่าซีเรียสไม่ได้กะเอาถึงตาย สักหน่อยน๊า~~...ถึงสาไม่เข้ามาฝนก็จะหยุดอยู่แย้ว!!”
“ทำไมถึงชอบแกล้งบอลอยู่เรื่อย?”
“แกล้ง?... หึ!!...เป็นเพราะสานั่นแหละใจร้ายปล่อยให้ฝนนอนหนาวคนเดียว...เราอุตส่าห์ กลับมาทั้งทีแทนที่จะอยู่ให้กอดเป็นหมอนข้างดันแอบหนีไปกุ๊กกิ๊กกับแฟน...ทำ ตัวอย่างไม่ดีต่อสาวน้อยใสซื่อ...จะฟ้องลุงกับป้าแน่!!”
“เชอะ!!...เชิญตามสบายเถอะ...แม่สาวน้อยใสซื่อ~~”
“เฮ่!!...ไม่ต้องพูดประชดแบบนั้นนะ”
“มันคือความจริงย่ะ...ฉันรู้ว่าเธอน่ะอิจฉาบอล”
“ฮื่ย~~...เรื่องอะไรฝนจะต้องอิจฉาตาบ้านี่ด้วย?”
... 2 สาวเพื่อนรักทุ่มเถียงเสียงดัง...ถึงจะเป็นคนแปลกแต่ฝนก็น่ารักไม่หยอกยิ่ง เมื่อนุ่งเพียงผ้าขนหนูผืนบางก็แลเห็นสัดส่วนที่ผ้านั่นปิดไม่มิดคือต้นขา กับเรียวน่องขาวๆ...ผมชอบสไตล์แบบนี้ซะด้วยสิ...ฝ่ายลูกพี่ลูกน้องตัวแสบ สังเกตเห็นเข้า...
“คิกๆ...รู้นะว่าแอบมองหน้าอกฉัน...เรื่องธรรมดาๆ...สาวชาวเหนือมีเสน่ห์ชวนมองแบบนี้แหละเจ้า”
“รีบออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!...แต่งตัวไม่น่าดู”
“ใครว่าไม่น่าดูก๋า~~...ไม่เชื่อดูหน้าอ้ายบอลก็ได้...คิกๆ”
“......................................................”
“เอ๊ะ?...อีตาบ้านี่!!”
“โอ้ย!!”
...โดน อีกแล้ว...ผมดูเพลินไปหน่อยเลยถูกสาหยิกหูฝ่ายฝนเดินบิดบั้นท้ายไปมาอย่าง สุดยียวน(น่าดู)นัก...เอ๊ย!!...อย่าหลงกับเรื่องพรรค์นั้นสิ...เมื่อกี้ หล่อนเล่นเอาซะเราแทบหายใจไม่ออกเกือบตายแล้ว...
“อ้อ!!...ลืมบอกไป”
“?”
“?”
“เมื่อฝนกลับมาที่นี่ก็หมายความว่าความสงบสุขของนายมันได้จบสิ้นลง!!!”
“.........................................................”
“.........................................................”
“.........................................................”
“เห--...ไม่...ตกใจเหยอ?”
...ฝนชี้นิ้วค้างโชว์รักแร้ขาวๆ...หล่อนมีสีหน้าแปลกใจเมื่อเห็นผมกับสาไม่พูดอะไรเลย...
“จะตกใจทำไม?...ในเมื่อฉันรู้อยู่แก่ใจดีมาตั้งนานแล้ว!!!”
“โฮะ?...งั้นรึๆ...ฮ่าๆๆ...ถึงยังไงก็จะไม่ใช้ความรุนแรงหรอกน่ะ”
...พูด จบแม่สาวแสนแสบก็จากไปพร้อมแค่นหัวเราะลั่น...แล้วเมื่อกี้น่ะไม่ได้ใช้ความ รุนแรงหรือไงหึ?...ฝ่ายสาถอนหายใจเฮือกใหญ่ส่วนผมไปสำรวจความเสียหายของตัว เองที่กระจก...หน้ายังไม่หายชาครับส่วนบริเวณคอก็ยังมีรอยมือของเจ้าเด็กผี ปรากฏเด่นชัด...นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีกนะแล้วเมื่อกี้ยัยนั่นทำได้ยัง ไง?...คอยังรู้สึกอุ่นๆอยู่เลย...
“แย่เลย...ฝนคงโกรธที่เมื่อวานบอลไม่ไปรับเธอ”
“เรื่องเล็กแค่นี้ก็ต้องตามมาล้างแค้นถึงขนาดนี้เชียว?...บ้าเกินไปละ”
“.......................................................”
(ก็เวลานั้นเรากำลังทำเรื่องทะลึ่งกับน้องโบว์อย่างออกรสเลยปลีกตัวไปไม่ได้น่ะสิ)
...สา เองก็ไม่รู้จะทำยังไงเพราะเธอไม่ได้อยู่ด้วยตลอดเวลา...ผมคิดถึงอนาคตของตัว เองที่อาจจะต้องเจอการกลั่นแกล้งจากญาติพี่น้องตัวแสบแล้วก็บ่นออกมาดังๆ...
“เฮ้อ!!...ความสงบสุขเอ๋ย~~...เจ้าอยู่หนใดแล้วหนอ?...ไยถึงจากข้าไปเร็วเหลือเกิน”
...ไอ้ ครั้นจะเอาคืนหรือหาวิธีแก้เผ็ดกลับมันก็ไม่ใช่วิสัยของผมซะด้วย...ยังมี เรื่องอื่นที่สำคัญกว่าและจะต้องไปทำอีกตั้งเยอะตั้งแยะ...
...................................................................................................................
...หลังอาบน้ำเสร็จผมเข้าไปคุยกับแม่กวางและหาโอกาสกอดพร้อมหอมแก้มเธอ...
“พอแล้ว~~...เดี๋ยวมีคนเห็นนะลูก...เอ้านี่!!”
“เสื้อคลุม?”
“จ้ะ...เสื้อตัวโปรดของแคทน่ะ...บอลเอาไปให้เธอที่ห้องที”
“ครับแม่...อือ--...แต่อย่างกับที่หมอเขาใส่กันเลย”
...มี เพียงไม่กี่คนที่ชอบสวมเสื้อคลุมสีขาวชายยาวเกือบถึงเข่าเดินลอยชายไปไหนต่อ ไหนอย่างลูกพี่ลูกน้องสาววัย 22 ปีของผม “สุรีย์พรรณ เทวะกรนันท์”...
“พี่...ผมเอาเสื้อคลุมมาให้ครับ”
“.....................................................”
“พี่แคท?”
“...ประตูไม่ได้ล็อค”
“งั้นผม...ชะอึ๋ย!!!”
...พี่ แคทกำลังแต่งตัว...ผมเบือนหน้าหนีและไม่มองเพราะเป็นการไม่สมควรก็ถึงเธอจะ ใส่เสื้อนักศึกษาแล้วแต่ท่อนล่างยังนุ่งแค่กางเกงในอยู่เลย (ขาอ่อนกับเรียวน่องสุดจะขาวผ่องฉิบ...เฉียบขาดมากๆ) ...
“ขอบใจ...วางไว้ที่เก้าอี้นั่นแหละ”
“........................................................”
...ผมไม่อยากถูกด่าว่าเป็นคนไม่มีมารยาทจึงจะรีบออกจากห้อง...
“เดี๋ยวก่อน!...ฉันมีอะไรจะถามแล้วอยากให้เธอตอบตามตรง”
“...ได้...ครับ”
“ความรักของเธอกับพี่กุนและน้องสา...เป็นไปด้วยดีใช่มั้ย?”
“ก็ราบรื่นดีครับ...เพียงแต่...”
“หืม?”
...จะหลุดปากบอกญาติสาวผู้พี่จอมเย็นชาไม่ได้เด็ดขาดว่าช่วงปิดเทอมผมก็แบ่งภาคออกไปอยู่กับสาวอื่นด้วย...
“ผมต้องทำงานพิเศษมากขึ้นจนบางครั้งไม่ค่อยมีเวลาให้สา...หลังจากพี่ไปแล้วกุนก็กลับมาบ้านเพียงแค่ครั้งเดียวเจอกันไม่กี่วันเอง”
“โอ--...อย่างนั้นเองเหรอ?...แต่พี่ว่าคงไม่เป็นอะไรมั้ง”
“?”
...พี่ แคทสวมกระโปรงสั้นให้เห็นกันต่อหน้าอย่างไม่มีเขินอาย...วันนี้ทั้งวันหัว คิดผมคงติดตรึงกับกางเกงชั้นในสีขาวและขาอ่อนเรียวสวยคู่นี้ของเธอ แหงๆ...สาวผมยาวก็รู้ดีว่าถูกมองอยู่เพียงแต่ไม่สนใจเท่านั้น...
“พี่กุน เป็นผู้ใหญ่แล้วดังนั้นเรื่องเล็กแค่นี้ไม่เอามาเป็นข้อสำคัญแน่...ที่ควรจะ ใส่ใจไว้เสมอคือเรื่องที่เธอกับสายังเป็นนักศึกษาอยู่ต่างหาก...ความรักไม่ ได้มีเฉพาะเซ็กส์เพียงอย่างเดียว...พูดแค่นี้เธอก็คงจะเข้าใจ”
“ครับ”
(เฮ่!!...หรือว่าเมื่อคืน?)
“จริงๆ มันคือเรื่องส่วนตัวของบอล...พี่ที่เป็นคนนอกไม่มีสิทธิ์ยุ่งเกี่ยว...เธอมี สิ่งที่ต้องรับผิดชอบ...พี่ก็มีเรื่องต้องทำอยู่เช่นกัน”
“......................................................”
.........................................................................................................
...เปิดเทอมวันแรกมันก็ไม่ค่อยมีอะไรมากนักหรอก...เข้าฟังอาจารย์แนะแนวการสอนกับรับแผนการเรียนเสร็จก็ปล่อยกลับ...
“ยังไม่เห็นพี่แคทกับน้องฝนเลย”
“นั่นดิ...พวกเธอพี่น้องแสนสวยทำให้ชีวิตนักศึกษาของกูมีความหมายขึ้นมาเยอะ”
“ใช่...ถ้าเทียบกับยัยพวกบึกบึนห้องเราแล้วมันคนละเรื่องเลย”
“เชน...มึงพูดได้ดีมาก!!!...มันคือสวรรค์กับนรกนั่นเอง”
“โอ้!!...ความสวยของเธอทั้ง 2 มันกรีดบาดหัวใจของกูจนยับเยินไปหมดแล้ว”
...เวอร์และก็ปากเสียไม่มีเปลี่ยนจริงๆนะเพื่อนผม...ที่จริงวันนี้ก็ติดรถพี่แคทมาด้วยเพราะรถคู่ชีพยังเสียอยู่...
“เฮ่นั่น!!!...พูดถึงก็มาว่ะ”
...จริงๆด้วย...พี่แคทเดินดิ่งเข้ามาหาและพูดกับผมโดยเฉพาะ...
“บอล...ไปกินข้าวกลางวันกัน”
“....................................................”
...วันนี้ฝนตกใหญ่แน่มั้ง?...ลูกพี่ลูกน้องแสนสวยเอ่ยปากชวนผมไปกินข้าว...อย่าเพิ่งเข้าใจผิด!!...ผมไม่ได้คิดลึกอะไรนะ...
“พวกผมขอไปด้วยได้มั้ยครับ?”
“....................................................”
...นึกแล้วเชียวว่าพวกนี้มันต้อง...ฝ่ายสาวเจ้าวัย 22 สะบัดเส้นผมที่พริ้วไหวดั่งมีชีวิตพลางทำหน้าอย่างไม่ยี่หระก่อนตอบว่า...
“ขอโทษทีนะ...พี่กับฝนต้องการพูดคุยกับบอลในฐานะคนตระกูลเดียวกัน...คนนอกอย่างพวกเธอ...เราทั้ง 2 ไม่มีธุระด้วย”
...อึ้ง แดกส์กันหมดครับบรรดาผองเพื่อน 3 คน...พี่แคทพูดออกมาตรงๆอย่างไม่ไว้หน้าส่วนผมจะทำอะไรได้นอกจากรีบตามหญิง สาวรุ่นพี่ผู้เย็นชาซึ่งที่รถมีฝนเล่นเดาะลูกเทนนิส(?)รออยู่แล้ว...
“20 – 21 – 22 – 23 ...”
...เอ้อ!!... เอามันทั้งนุ่งกระโปรงนี่แหละ...ยังเป็นแบบจีบยาวอยู่เลยทั้งที่ขึ้นเทอม ใหม่บรรดาน้องปี 1 เขาเริ่มสวมกระโปรงสั้นๆยั่วกิเลสรุ่นพี่กันแล้ว...
“โฮ่--...ทึ่งล่ะสิน่ะ?”
“ไปเอาลูกมาจากไหน?”
“ขโมยมา--”
“หา!!!”
(ขโมย?...ตอบได้หน้าตาเฉยเลยนะฝน!!!...ตกลงนี่เธอคือลูกสาวนายตำรวจใหญ่แน่หรือเปล่าเนี่ย?)
“แอบจิ๊กจากคอร์ดเทนนิส...อย่ามามัวสนใจเล้ย!!...รีบไปกัน”
...นึกอยากจะทำอะไรก็ทำ...สาวน้อยนางนี้ช่างเป็นมนุษย์ที่สุดแสนจะพิลึกกึกกือจริงๆ...
“บอล...ร้านตรงหัวสะพานอาหารอร่อยมากนะ”
“แม่นแล้ว!!...มื้อนี้พี่แคทเลี้ยงเต็มที่เพราะงั้นเราไปช่วยกันเหมาให้เกลี้ยงเถอะ”
“แต่ว่าทำไม?...”
“อ้ายยังสงสัยอะหยังอีกเร๊อะ?”
“ทุกทีไม่เคยชวนกันนี่นา--”
“การที่ลูกพี่ลูกน้องชวนไปกินข้าว...ในความคิดของบอลมันน่าแปลกมากนักหรือ?”
“ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น...”
“คุณ เอกคเชนทร์ วิษณุมนตรี...พวกเรา 2 คน...สุรีย์พรรณและหยาดฝน เทวะกรนันท์ต้องการจะมาพบปะพูดคุยกับคุณตามประสาพี่น้องบ้างไม่ได้เชียวหรือ คะ?”
(อุ!!...พี่แคทเหลือบหางตาดูผมผ่านกระจกมองหลัง...สีหน้ากับแววตา ออกแนวประชดประชันดีเหลือเกิน...คำพูดคำจาก็เฉือดเฉือนเหมือนมีคมมีดบาดแทง เข้าหัวใจอย่างจัง)
“ถูกต้อง!!...ทีกับแฟนๆหรือเพื่อนฝูงนี่เห็นไปไหนไป ด้วยจังเลยนะค๊ะ?...นี่ลูกพี่ลูกน้องแสนน่ารักตั้ง 2 คนเอ่ยชวนทั้งทีกลับทำมึนไปได้...คิๆๆ”
(ฝนหันหน้าไปทางพี่สาวแต่ดวง ตากลับมองค้อนผมพร้อมเสียงหัวเราะในลำคอที่บ่งบอกถึงความเจ้าเล่ห์แสนกลซึ่ง ก็เป็นไปได้สูงว่าเธออาจกำลังคิดแผนการร้ายๆอะไรไว้?)
“.......................................................”
...เจอ สาวเจ้า 2 พี่น้องอธิบายเหตุผลแกมประชดเข้าไป...ผลลัพธ์คือเถียงไม่ออกด้วยประการทั้ง ปวง...เมื่อเป็นดังนี้ผมจึงต้องหุบปากและนั่งเงียบๆอย่างไม่มีเงื่อนไข...
..........................................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น