AEl5Nk.gif AEl5Nk.gif


เหตุเกิดที่โรงแรมblPdyV.gif
โดย Tom Mm

ข้อมูลอัฟเดทล่าสุด
29/07/66

เต้ยกับพี่ติ่ง blPdyV.gif
โดย ตฤษณา

ข้อมูลอัฟเดทล่าสุด
28/07/66

ผิดที่เมย์เองเลยโดนจับขึงพืดblPdyV.gif
โดย Uratarou

ข้อมูลอัฟเดทล่าสุด
28/07/66

ฝึกงานที่บริษัทขายหมู่บ้านจัดสรรblPdyV.gif
โดย 子翔吳

ข้อมูลอัฟเดทล่าสุด
28/07/66

พ่อเลี้ยงของหนู EP1blPdyV.gif
โดย Ken Ken

ข้อมูลอัฟเดทล่าสุด
28/07/66

วันอังคารที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2563

หลิว 7

หลิว 7
โดย barthello00 

        ผมกลับถึงห้องเที่ยงคืนกว่า ผมล้วงกุญแจออกมาไข อ๊ะ ไม่ได้ล็อก ผมมองที่ป้ายห้อง มองเลขห้องข้างๆ ผมจับเลขหกขยับไปมาไม่หลุด ผมบิดลูกบิดเบาๆ แสงไฟสาดส่องสว่างจ้า สายตาผมกวาดทั่วห้อง หลิวและหน่อยนอนหลับอยู่บนเตียงผ้าขาว ผมเดินหย่องแบบตีนแมว(แบบกลับบ้านดึกกลัวเมียจับได้ประมาณนั้น) ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดใหม่พร้อมผ้าขนหนู ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ น้ำเย็นไหลจากฝักบัวรดศีรษะผมจนเย็นช่ำ จิตสงบไม่คิดเรื่องราว ปล่อยไห้สายน้ำชำระร่างกายทุกส่วนสัด พลันสมองวูบไหว ภาพหญิงสาวผมยาวสีทองสะดุดตา ผิวเนียนขาว เนินอกตูมอวบเต่งตึง ขนปุยสีดำตัดกับสีผิว เนินสวาทอวบใหญ่เด่นด้วยกลีบแคมที่ดึงดูด เอ็นสวาทตื่นตูมด้วยความคิด ตั้งชูชันแก้มก้นกระตุกไหว มือหยาบลูบคล้ำแท่งเนื้อทั่วพวงสวาท มือจับกำเอ็นเนื้อ จินตนาการพาเพลินเตลิดไกล หญิงสาวผมสีทองโก้งโค้งด้วยอายม้วน ผมเดินเข้าสวมกอดด้านหลัง มือใหญ่บีบคลึงอกอิ่ม หญิงสาวผมทองดิ้นไปมาไห้หลุดจากพันธนา ผมบีบอกใหญ่ด้วยกำลังจนอกอวบแทบปริแตก หญิงสาว

หลิว 5

หลิว 5
โดย barthello00 

      หลังเล่นน้ำเสร็จเป็นเวลาเกือบบ่ายสาม ผมและสองสาวต่างหลบกันพักผ่อนหลังจากเล่นน้ำกันมาหลายชั่วโมง ผมตื่นอีกทีเกือบหกโมงเย็น พลันได้ยินเสียงคนเคาะประตู ผมเดินไปเปิด หลิวมาปลุกผม เพราะได้สั่งอาหารเข้ามาทานที่ห้อง พร้อมเช่าเกมส์เพล์สเตชั่นมาเล่น ร้านไม่ไกลมาก ส่งถึงที่ ทางร้ายคิดเป็นชั่วโมงจนกว่าจะคืน ชั่วโมงละสิบบาท ผมไม่ค่อยถนัดเกมส์เพลย์นัก แต่หนักไปทางเกมส์ออนไลน์ MMORPG เก็บเวลไปเรื่อย เราเช่าเครื่องพร้อมแถมแผ่นมาสามแผ่นฟรี หลังจากทานอาหารเสร็จ การต่อสู้ก็เริ่มขึ้น แผ่นแรกเกมส์ต่อสู้สองคน แนวสตรีทไฟเตอร์ ผมเลือกจอยที่พอจะโกงสาวๆได้นิดหน่อย ยกแรกผมกับหลิว ผมชนะอย่างง่ายดาย ผมต่อยกสองทันที อ๊ะหลิวชนะ แบบนี้มันค้างคาใจ ยกสามเริ่มขึ้น เท้าหนักเตะอัดไม่ยั้ง ท่าจบด้วยคอมโบพิเศษเลือดหมดไปครึ่งหลอด ชัดเลยเซียนมา

หลิว 4

หลิว 4
โดย barthello00 

     รุ่งเช้าผมตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเรียกอันดังของหน่อย ผมลุกขึ้นขยี้ตา แสงสว่างยามเช้าสาดส่องผ่านกระจกใส ผมมองไปรอบตัว หลิวนั่งอยู่ที่ปลายเท้า หน่อยยืนอยู่ด้านข้าง ผมตกใจสำรวจตัวเอง ทุกอย่างปกติ เพียงแต่ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ไปกองอยู่ที่ปลายเตียง “นายต้น มานอนที่นี่ได้ยังไง ดูสิ ดิ้นไปแค่ไหนแล้วนี้ผ้าปูไปกองอยู่ที่ปลายเตียง” ผมมองหน้าหลิวที่กำลังก้มหน้าหลบสายตานิ่ง ยิ้มขันๆ ผมพลิกตัวลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา เวลาที่นาฬิกาบอกเวลาแปดโมงเช้า รถไฟกำลังวิ่งด้วยความเร็วปกติ ทิวทัศน์รอบนอกธรรมชาติที่สวยงาม ต้นไม้ใหญ่ร่มเย็น ผมเดินมานั่งที่เก้าอี้ ที่พับเตียงเก็บเรียบร้อยแล้ว พลางรื้นค้นเป้ ส่งหมากฝรั่งให้สองสาวและผมคนละชิ้น สายลมพัดเข้ามาทางหน้าต่าง ความเย็นเข้ากระทบใบหน้า สองสาวกำลังคุยเรื่องต่างๆนานกันสองคนอย่างสนุกสนาน ผมหยิบหนังสือขึ้นมานั่งอ่านเล่น เสียงสัญญาณระฆังดัง ถึงสถานีนครศรีธรรมราชเก้าโมงเช้า ผมจัดแจงเตรียมกระเป๋าเสื้อผ้า

หลิว 3

หลิว 3
โดย barthello00 

       เวลาเกือบบ่ายสาม หน่อยเดินเข้ามาที่สถานีรถไฟ พร้อมกับเสียงระฆังตีบอกเวลารถเข้าชานชะลา ผมรีบเร่งให้หน่อยซื้อตั๋ว “ซื้อตั๋วลงนครศรีฯ ชั้นหนึ่งใบหนึ่งค่ะ” หน่อยบอกนายสถานี “หมดแล้วครับ เหลือแต่ชั้นสาม” “อ้าว ทำไงดี” หน่อยคุยกับหลิว “ซื้อไปเถอะ มีคนนั่งแทนเราเองแหละ” หน่อยว่า พร้อมกับมองมาที่ผม คราวซวยมาเยือนแล้ว ผมคิด “ชั้นสามติดหน้าต่างมีไหมครับ” “สักครู่นะครับ... เหลือที่หนึ่งพอดีครับ” “ค่ะ เอาใบหนึ่ง” นายสถานียื่นตั๋วให้หน่อย หน่อยยื่นตั๋วมาให้ผม “อ๊ะ ของนาย” ผมตงิดอยู่แล้ว แต่จำยอมต้องแลกตั๋วกัน “ปะ รถไฟจอดชานชะลาแล้ว” ผมหิ้วกระเป๋า เดินนำหน้าไปที่ตูนอนชั้นหนึ่ง “นี่ไง ที่นั่ง หลิวส่งกระเป๋ามาครับ” ผมจัดแจงวางกระเป๋าทีชั้น “ไปก่อนนะ มีอะไรโทรมานะ” หลิวพยักหน้า มองหน้าผมนิ่ง ผมลูบผมสีนิล เดินผ่านตู้ชั้นนอนไปที่ตู้ชั้นสาม ที่นั่งผมติดหน้าต่างด้านอ่างล้างหน้า เป็นเก้าอี้สั้นกว่าทั่วไป มีหญิงชราเดินเก้กัง ดูตั๋วตามที่นั่ง มาหยุดที่หน้าผม “นั่งด้วยนะพ่อหนุ่ม” ผมพยักหน้า ที่นั่งแคบผมลุกขึ้น สละที่นั่งให้หญิงชรา “ตามสบายครับยาย” “ขอบใจพ่อหนุ่ม” ผมถือเป้เดินไปที่ประตู ยืนรับลมเล่น คิดอะไรเรื่อยเปื่อย พอดีตำรวจรถไฟเดินตรวจตั๋ว ผมยื่นส่งให้ “ขอบคุณครับ” ผมรับกลับมาใส่กระเป๋ากางเกง เวลาเกือบสองทุ่ม ผมยืนที่ประตูรถไฟ เสียงโทรศัพท์ผมดัง “หลิว ว่าไง” ผมทัก เมื่อกดสายรับ “อยู่

หลิว 2

หลิว 2
โดย barthello00 

       วันรุ่งขึ้นผมและหลิว ขอพ่อกับแม่นั่งรถไฟไปนครศรีธรรมราช รถไฟออกจากสถานีเร็วสุดบ่ายสามโมงเย็นผมซื้อตั๋วล่วงหน้าชั้นหนึ่งพัดลมสองที่นั่ง(งบบานปลายนะครับ) ช่วงเช้าผมกับหลิวทานข้าวเช้าเสร็จ ผมขับรถออกมาเที่ยวทะเลแถวพระราชวังไกลกังวล เพราะหลิวมีเพื่อนที่บ้านติดทะเล เนื้อที่สิบกว่าไร่ ตกแต่งบ้านเป็นทรงไทย มีศาลานั่งรับลมทะเล ผมนั่งเล่นแถวศาลา เพื่อนหลิวชื่อ หน่อย เดินมาเสริฟน้ำ หน่อยเป็นหญิงสาวหน้าตาดี ผิวขาว ผมยาวถึงกลางหลังดัดเล็กน้อย ริมฝีปากชมพูอ่อน “หลิว อ๊ะน้ำส้ม” “ขอบใจจ๊ะ ทำไมบ้านเงียบจังไปไหนกันหมด ดูเรือนไทยแล้วน่ากลัวพิกล เคยเจอผีบ้างหรือเปล่า” “บ้าสิ ผีเผออะไร ก็ทั้งบ้านไปไหนกันหมดก็ไม่รู้ นี่ก็เหงาพอดีไม่รู้จะทำอะไรดี” พูดพลางลูบแขนไปมา “แล้วนี่ ...แฟนเหรอ?” หน่อยชี้นิ้วมาทางผม ผมนอนเล่นไม่สนใจ “อืม ชื่อต้น” หลิวบอก “เหรอ รู้จักกันได้ไงนะ ไม่เล่าไห้ฟังบ้างเลย มีฟงมีแฟนกับเค้าซะที” “เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟัง ตอนนี้เป็นไงบ้าง สบายดีนะ” “จ้า วันหยุดยาวหลายวัน เหงาเหมือนกัน” “หยุดทำไม” “ก็ที่มหาลัย มีอบรมอาจารย์ เปิดวันมะรืนนู้นแนะ อยู่บ้านเบื่อเลย” “เหรอ งั้น...ไปเที่ยวใต้กันไหม” “ที่

หลิว 1

หลิว 1
โดย barthello00 

           หนึ่งปีผ่านมาแล้ว ผมเรียนหนังสือตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่เป็นปกติคือ หลิวไม่เคยมาเรียนเลยนับจากเปิดเทอม เบอร์ติดต่อก็เปลี่ยน จนผมยากจะตามหา เมื่อไม่มีข้อมูลใดไห้ตามหา ผมก็ต้องใช้ชีวิตตามปกติเหมือนคนซังกะตายไปวันๆ ความรักนี่เป็นสิ่งที่เข้าใจยากที่สุด พอจะมาก็มา เมื่อเราไม่คว้ามัน มันก็หายไปเหมือนสายลมพัดผ่าน เมื่อสายไปทุกที วันนี้วันเสาร์ ผมต้องเดินทางไปที่นครศรีธรรมราชเพราะมีงานที่ต้องส่งค้างอยู่ ผมซื้อตั๋วรถไฟเดินทาง ผมมาถึงสถานีหัวหิน ผมไม่ค่อยสนใจผู้คนเท่าไหร่ แต่ครั้งนี้ผมออกมายืนที่ประตู ผมมองรถไฟออกจากสถานีช้าๆ ในสายตาผม แวบแรกเข้ามาในสมอง หญิงสาวผิวขาว ผมสั้นเทียมไหล่ หน้าตาคุ้นเคย กำลังเดินไปขึ้นรถสองแถวที่หน้าสถานี “หลิว หลิว” ผมเรียกเสียงดังจนทุกคนมองเป็นตาเดียว ผมรีบกระโดดลงจากรถไฟทันที มองหารถสองแถวที่เป็นสายเดียวกัน ผมถามคนขับว่าสายนี้ไปถึงไหน ผมจ้างให้ไปส่งโดยเร่งให้ทันรถสองแถวคันหน้า “พี่ จอดๆ จอดตรงนี้แหละ เท่าไหร่ครับ” “ร้อยห้าสิบ ไอ้น้อง” ผมจ่ายเงินไป เดินตามทางที่เห็นหลิวเดินเข้าไป เป็นทางสายเล็กๆลูกรังห่างจากถนนใหญ่สามร้อยเมตร ข้างทางเป็นไร่สับปะรดสุดสายตา มีป้ายที่ปากทางเขียนว่าไร่อมร ผมเดินไปมีบ้านเพียงหลังเดียว ขนาด

หลิว 0

หลิว 0
โดย barthello00

           ผมชื่อต้นตาล เป็นเด็กต่างจังหวัด ผมเป็นคนนิสัยขี้อายอย่างมาก ไม่กล้าแม้จะคุยกับผู้หญิง วันหนึ่งผมไปสอบที่มหาลัย ผมสอบเสร็จตอนบ่ายสอง ไม่รู้จะทำอะไร ผมก็นั่งอ่านหนังสือบ้าง คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยบ้าง ที่โต๊ะประจำซุ้มที่ผมไปนั่งประจำ ตอนนั้นมีหญิงสาวหน้าตาดี ผมยาวถึงกลางหลัง ผิวสีน้ำผึ้งค่อนไปทางขาว นุ่งกระโปรงเทียมเข่า ใส่เสื้อไม่รัดแบบหญิงสาวที่อยากจะโชว์ ผมแอบมองเธออยู่นานทำเป็นว่าอ่านหนังสือบ้าง ทำดินสอยางลบตกบ้าง คือผมเป็นคนไม่กล้าคุยกับใครก่อนนะ จนเธอสังเกตเห็นว่าผมมีหนังสือที่สอบวิชาเดียวกับเธอ เธอเดินเข้ามาหาผม เธอก็ถามว่าสอบได้ไหม ข้อไหนถูกข้อไหนผิด เธอเป็นคนคุยเก่งมาก เธอชื่อ หลิว เรียนปีหนึ่งเหมือนกัน เป็นคนหัวหิน เราสนิทกันอย่างรวดเร็ว ไม่กี่สัปดาห์เราก็ไปเที่ยวกันตามลำพังบ้างบางครั้ง ผมไม่รู้ว่าชอบเธอตอนไหนนะสิ อยู่ๆก็เคลิ้มไปกับความรู้สึกที่ไม่อยากรู้จักใครนอกจากเธอ แค่มีเธอผมก็ไม่ต้องการใคร มันช่างบรรยายเป็นถ้อยคำที่ยากจริงๆ ผมรู้จักเธอได้เกือบหนึ่งปี เธอชวนผมไปงานแต่งงานเพื่อนที่จังหวัดเลย เธอบอกเธอจองที่พักไว้