ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 75 “สมมติว่าเรารักกัน!?”
“มาอยู่ที่นี่อีกแล้ว...พี่สุริยนนุจรินทร์”
“มีอะไรเร่งรีบหรือเปล่า?...หากไม่พี่ก็จะอยู่ตรงนี้ก่อนสักครู่แล้วอีกอย่าง...”
“?”
“เรียกชื่อของพี่ในโลกมนุษย์เถอะ...พี่ชอบชื่อนั้นมาก”
“สุพรรณรีย์?...ได้สิคะ...งั้นพี่ก็ต้องเรียกชื่อน้องว่าหยาดวารินทร์ไม่ใช่วสันตะนุจรินทร์นะ”
“...............................................”
“เฝ้ามองพ่อกับแม่อย่างนี้พี่คงอยากจะลงไปเกิดเร็วๆแล้ว?”
“...เวลานั้นยังมาไม่ถึง”
“ว้า!!...งั้นน้องก็ต้องพลอยรอคอย
ไปด้วยนะเพราะน้องจะไม่เกิดก่อนพี่สุพรรณรีย์เด็ดขาด...แม้ในโลกมนุษย์หรือที่ใดน้องก็อยากเป็นน้องของพี่เท่านั้นและไม่สนใจว่าจะร่วมสายเลือดแท้ๆ”
“ลักษณะการพูดจาของน้องหยาดวารินทร์นี่ช่างเหมือนแม่หยาดฝนเหลือเกิน”
“เพราะงั้นน้องจึงอยากไปเป็นลูกของแม่หยาดฝนไง...ก็เหมือนพี่ไม่ใช่หรือ?”
“แม่ของพี่อะไรๆก็ดีพร้อมเสียแต่ใจแข็งไม่เข้าเรื่องแล้วยังปากแข็งไม่ยอมรับอะไรง่ายๆอีก”
“หึๆ...สมกับที่จะเป็นแม่ลูกกันแต่อย่างไรก็ดูไปก่อนเถอะค่ะ...รอดูว่าแม่ของพี่จะใจแข็งไปได้สักขนาดไหน”
“...นั่นสินะ...มาเฝ้าดูกัน”
......................................................................................................................................
“มีคนอยู่มั้ย?”
“...ไม่น่าจะมี...บอลอยู่ตรงบันไดนี่ก่อนพี่จะเข้าไปดูว่ามีสัตว์มีพิษอะไรหรือเปล่า?”
“ผมเอง”
“คนประสาทสัมผัสไม่ไวอย่างเธออยู่ตรงนั่นแหละ...มีอะไรจะได้หนีทัน”
“.............................................”
...การวิ่งกลับไปถึงบ้านไม่ว่าจะโยนกอุดรหรือโยนกประจิมในเวลานี้ไม่ใช่เรื่องที่สมควรทำอยู่แล้ว...แม้จะต้องมาหลบฝนในเพิงหญ้าคาที่ไม่ค่อยน่าไว้ใจนี่แต่มันย่อมดีกว่าอยู่กลางแจ้ง...
(กลัวฟ้าผ่าฟ้าร้องที่สุด!!!...ใครจะว่าเราขี้ขลาดก็ช่างเหอะ)
“ข้างในไม่มีคนหรือสิ่งของอะไรเลย...ตรงมุมนั่นมีฝนรั่วแต่ไม่มาก...เข้ามาเถอะ”
“ตกหนักจริงๆนะครับฝนหลงฤดูนี่”
(ไม่ได้วิ่งไกลเท่าไหร่เลยแต่ทั้งเราและพี่แคทต่างเปียกปอนไปตามๆกัน...นี่มันใช่ฤดูหนาวแน่หรือฟะ?)
“เรื่องปกติของที่นี่”
“...ปกติ?”
“มีทั้งแดดออกฝนตกและอากาศหนาวเย็น...สามฤดูในวันเดียวเธอน่าจะชอบ”
“มันน่าชอบตรงไหนครับ?”
“ก็จะได้ไม่เบื่อไง”
“พี่พูดอะไรไม่เข้าใจว่าแต่เพิงนี้เป็นของใคร?”
“ก็ไม่รู้เหมือนกันแต่คงเป็นของชาวนาแถวๆนี้...บอล...”
“ครับ?”
“ยังใส่ชุดเปียกๆนั่นเดี๋ยวก็ได้ไม่สบายไปหรอก”
“แต่ผมไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน...อื๋อ?...พะ...พี่แคทถอดเสื้อทำไมน่ะ!?”
“...ฉันไม่ชอบใส่ชุดเปียกๆเธอเองก็รีบถอดซะ...ฝนตกหนักแบบนี้ไม่มีใครมาเห็นแน่”
“อะ...เอาจริงเหรอ?”
“อายอะไร?...อย่างวันก่อนเธอก็นอนแก้ผ้าโชว์ไอ้จู๋...ทุเรศนัยน์ตาที่สุด!!”
“...ถึงงั้นก็เถอะ...เอ้ย!?...นั่นพี่เข้าห้องผมเองนะ!!”
“ไม่ถอดก็ตามใจและถ้าเป็นหวัดหรือปอดบวมขึ้นมาพี่ไม่รู้ด้วย”
...ญาติสาวผู้พี่พูดจบก็ถอดเสื้อกับกระโปรงยาวออกวางที่พื้นโดยไม่สนใจสายตาของผมที่จับจ้องอยู่...หากมีใครสักคนมาเห็นพวกเราในสภาพนี้รับรองเรื่องใหญ่แน่และแก้ตัวไม่ขึ้นด้วย...จะถอดหรือไม่ถอดดี...อืม--...เคยได้ยินว่าถ้ายังใส่เสื้อผ้าเปียกๆก็อาจจะไม่สบายแล้วต้องรีบทำให้ตัวแห้งโดยเร็วที่สุด...เอาวะ!!!...
“............................................”
“............................................”
(อู้หู~~...ใส่สีขาวทั้งชิ้นบนชิ้นล่าง!?...เหมือนจะแกล้งกันเลยวุ้ย!!!)
“บ้าจัง!...แม้แต่ชุดชั้นในก็เปียก”
“มือถือผมยังไม่เปียกมาก”
“ของพี่ก็เหมือนกันแต่ไม่มีคลื่นเลย”
“อื๋อ?...พี่...พี่จะถอดยกทรงด้วยรึ?”
“แฉะขนาดนี้ไม่ถอดได้ไง?”
...ร่างพี่แคทเหลือเพียงกางเกงชั้นในสีขาวชิ้นเดียวและมันก็เปียกชื้นจนแลเห็นขนตรงนั้นอย่างชัดเจน...หญิงสาวรวบเส้นผมที่ยาวมาไว้ด้านหน้าเพื่อปิดหน้าอกพลางนั่งชันเข่าหุบขาหันหลังให้ผมที่ก็ลอกคราบตัวเองเหลือแต่กางเกงขาสั้นตัวเดียวก่อนจะลงนั่งขัดสมาธิด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะซึ่งเพราะไม่รู้อากาศที่หนาวหรือเกิดจากความคิดฟุ้งซ่านกันแน่?...
“หนาวหรือเปล่า?”
“...พอทนได้ครับ”
“ไม่ได้ถามว่าทนได้มั้ย!...งั้นเราหันหลังชนกัน”
“ทำไม?”
“เพราะมันจะช่วยให้อุ่นได้”
“แต่...”
“ช่างเป็นผู้ชายที่เรื่องมากซะจริงๆ...บางครั้งน่ะ”
(แต่เนื้อแนบเนื้อนี่มัน...ถ้าเป็นฉากในหนังล่ะก็ต่อจากนี้เราจะ...ฮึ่ย~~...คิดอะไรบ้าๆอีกแล้ว!!!)
“.............................................”
“.............................................”
...ร่างกึ่งเปลือยของเราทั้งสองหันหลังแนบชิดติดกันภายในเพิงหญ้าคาริมทุ่งนาท่ามกลางสายฝนที่ยังโปรยปรายอย่างไม่ขาดเม็ด...อา--...นี่อย่างกับฟ้าฝนเบื้องบนแกล้งสรรสร้างให้พวกเราตกอยู่ในสภาพนี้...มันชักไม่ค่อยดีแล้วสิที่จะเอาแต่ฟังเสียงฝนโดยไม่หาเรื่องชวนคุยกัน...
“ไม่มีทีท่าจะหยุดง่ายๆ”
“นั่นสิครับ”
“และพี่ก็ไม่เคยคิดจะต้องมาติดฝนกับเธอที่นี่...หึ!!...เพราะตามเธอมาแท้ๆ”
“ตามผมรึ?”
“ก็เพราะจะถามคำถามนั่นไง”
“พ่อที่ดีของลูก?”
“...............................................”
“พี่แคท”
“?”
“ผมคงจะไม่ใช่พ่อที่ดีสักเท่าไหร่แต่ผมขอเป็นพ่อที่รักและห่วงใยลูกยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง”
“...............................................”
“ฮะๆ...ผมน่าจะเป็นได้นะครับ”
“...อืม--...บอลตอบมาอย่างนี้พี่ก็จะรับฟังเอาไว้ส่วนจะอวดอ้างพูดให้ดูดีหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่อง”
“แล้ว...พี่ถามผมทำไมล่ะ?”
“...ไม่มีอะไรหรอก”
“งั้นผมขอถามพี่มั่ง”
“หือ?”
“พี่แคทอยากมีลูกหรือเปล่า?”
“...อยากสิ”
“ลูกชายหรือลูกสาวครับ?”
“ลูกสาว!!”
(ตอบทันทีเชียวแฮะแถมน้ำเสียงยังมีความมั่นใจอีกด้วย!?)
“เพราะอะไรเหรอ?”
“ไม่บอก”
“อ้าว?”
“รู้แค่ว่าในอนาคตพี่จะมีลูกสาวน่ารักๆสักคน”
“เฮอๆ...จะมีลูกน่ะหาแฟนได้แล้วเรอะ?”
“ฉันเคยบอกไปแล้วว่าหาไม่ยากหรอกถ้าเอาจริงซะอย่าง...เหมือนเธอไง...อย่างเมื่อกี้ก็จีบได้ทีเดียวตั้ง 4 คน”
“โธ่!!...นั่นผมโดนสี่แฝดมหาภัยแกล้งจริงๆนะครับ...เชื่อกันบ้างเถอะ”
“งั้นก็อธิบายมาให้เข้าใจซิ”
...ผมเลยเล่าให้พี่แคทฟังตั้งแต่เริ่มต้นว่าเหตุการณ์มันเป็นไงมาไง...ญาติสาวผู้พี่ก็ไม่ตอบอะไรได้แต่พูดอือๆคล้ายกับไม่ค่อยใส่ใจเท่าใดนัก...แผ่นหลังที่แนบชิดกันนั้นแห้งไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้แต่ข้างในกางเกงผมมันยังเปียกอยู่...ไม่รู้สึกสบายตัวเลยพับผ่าสิ!!!...
“ตกลงเชื่อผมป่าวเนี่ย?”
“เชื่อก็ได้...ฮิๆ”
“แล้วขำอะไรน่ะ?”
“ขำที่เด็กแค่สิบขวบเธอยังรับมือไม่ได้แล้วจะไปทำอะไรที่ใหญ่กว่านี้กัน?”
(ฮืม--...พูดอีกก็ถูกอีก...เครียดเลยเรา)
“เฮ้อ!!...ตกหนักขึ้นกว่าเดิมอีก...สงสัยต้องติดอยู่นี่อีกนานแน่ๆ”
“ทางบ้านคงจะเป็นห่วงเรา”
“นี่”
“ครับ”
“พี่มีอีกคำถามที่อยากรู้มาก...อยากรู้มานานด้วย”
“...ถามมาเลยครับ”
“ก่อนจะได้กับฝนน่ะตกลงเธอนอนกับผู้หญิงมาแล้วกี่คน?”
“ฮ้า!!!”
“ไหนสารภาพออกมาซิว่าฝนเป็นผู้หญิงคนที่เท่าไหร่ของเธอแล้ว?”
“เอ่อ--...ผม...ผมจำไม่ได้”
“เจ้าคนบ้า!!...นี่ฟันผู้หญิงมาเยอะจนถึงกับจำไม่ได้งั้นเรอะ?...เมื่อกี้ฉันน่าจะปล่อยให้เธอโดนฟ้าผ่าตายไปซะ!!!”
“เดี๋ยวๆๆ...พี่แคทอย่าเพิ่งโมโหซี่~~...ผมขอนึกก่อน”
...เริ่มจากกุน,สา,อ้อย,ป้าศรี,แม่กวาง,บุศ,โบว์,ขวัญ,จอย,แอม,ภรณ์,สาว,เก๋,พี่นัน,พี่แก้ว,ป้าเอ็ม,ศิ,ดวง,สาวนิรนามที่โรงพยาบาลจนล่าสุดก็คือฝนแต่สี่คนท้ายนี่ผมจะบอกใครไม่ได้...
(ไม่สิ!!...สาวนิรนามน่าจะพอพูดได้นะและพี่แคทคงไม่เอาไปบอกใครแน่)
“เธอ...โดนข่มขืน!?”
“มันน่าหัวเราะใช่มั้ยครับ?”
“...ไม่เห็นจะน่าขำตรงไหนเลย”
“ยังไงก็แล้วแต่...ผมถึงไม่อยากบอกพี่ไงล่ะเพราะมันน่าอับอาย”
“ฮะๆๆๆ”
“อ้าว!?...ไหนพี่บอกว่าไม่น่าขำไงแล้วทำไมหัวเราะดังลั่น?...รู้งี้ผมไม่บอกซะก็ดี!!!”
“ใจเย็นๆก่อน...ที่พี่หัวเราะก็เพราะบอลยังอุตส่าห์นับผู้หญิงคนนั้นเข้าไปด้วยต่างหาก”
“.............................................”
“ไม่ต้องมาทำเป็นโกรธคนอื่น...บอลยังพูดไม่หมดนะ...ขาดศศิธรไปอีกคน”
“นั่น...”
(ว่าจะไม่บอกแล้วเชียว~~)
“...ครับ...ศิก็ด้วย...ผมลืม”
“............................................”
“เอาล่ะ!!...ผมอุตส่าห์บอกพี่เรื่องของผู้หญิงลึกลับที่โรงพยาบาลทั้งที่ตั้งใจเด็ดขาดว่าจะไม่บอกใคร”
“เพราะอาย?”
“ใครไม่โดนอย่างผมไม่มีวันรู้หรอก”
...ยกประเด็นของสาวนิรนามมาขยายเพื่อช่วยปกปิดความสัมพันธ์ระหว่างผมกับป้าเอ็มก็นับว่าไม่เลวทีเดียว...ผมไม่อาจพูดออกไปได้ว่าแม้กระทั่งป้าแท้ๆของตัวเองก็ยังเคยมานอนทอดกายให้ผมเชยชมเรียบร้อยแล้ว...พี่แคทหรือใครๆไม่สมควรจะรับรู้...
“ก็ได้...พี่ขอโทษและขอชื่นชมในความกล้าของเธอ”
“................................................”
“อย่าทำหน้าบูดใจน้อยเหมือนผู้หญิงซี่~~”
“ผมเปล่า”
“เปล่าอะไร?”
“อย่ามาเซ้าซี้ผมนักเลยน่า--...อุ๊!?”
(จู่ๆญาติสาวผู้พี่ก็หอมแก้มเรา!!!...ธะ...เธอต้องการอะไร?)
“พี่รักษาสัญญาจ้ะ...ในเมื่อบอลพูดแล้ว...”
“ผม...ผมไม่ได้ต้องการ...”
“จริงเหรอ?”
“!?”
...หญิงสาวหันกายมาซบที่อกอย่างอิงแอบแนบชิดพลางเงยหน้าส่งตาหวานให้...นี่เจ้าหล่อนจะมาไม้ไหนกับผมอีก?...ต้องไม่ตกหลุมพราง...ต้องไม่พ่ายแพ้ต่อเสน่ห์ของเธอ...ต้องไม่...ปัทโธ่!!...
(โอ๊ววววววววว...ยะ...ญาติสาวผู้พี่แลบลิ้นเลียหัวนมของเรา...อึ๊ด!!!...แอบดูดมันด้วยอีกต่างหาก...เล่น...เล่นโจมตีจุดสยิวของผู้ชายเดี๋ยวตบะอันน้อยนิดของเราก็พังจนได้!!!!)
“บอลโกหกแคทอีกแล้ว~~...ถ้าสมมติว่าเรารักกัน...บอลกับแคทก็จะต้อง...”
(เปลี่ยนสรรพนามเรียกแทนตัวเองไปเหมือนกับตอนที่โดนพี่ม่อนสะกดจิตเลย!!!)
“อย่า...อย่านะ!...ผมไม่หลงกลพี่หรอกจะบอกให้”
“อุ๊ย!!”
“..............................................”
“..............................................”
(เมื่อกี้ไม่ตั้งใจผลักสาวเจ้านอนลงนะแต่อู้หูย~~...นมสวยชะมัดยาด!!!)
“ช่วยเอ็นดูมันสักหน่อยสิคะ”
“มะ...ไม่”
“อย่าใจร้ายกับแคทซี่~~”
“โอออออออออ...นุ่มเหลือเกิน!!!”
(จับมือเราไปวางบนยอดเต้าซะเองอย่างนี้...ฮึ่ย~~...งั้นก็ขอตอบสนองบีบเคล้นให้สะใจไปเลยเหอะ!!!!)
“อือออออออออ...บะ...เบาๆนะคะ...เดี๋ยวเป็นรอยหมด...อืมมมมมม”
(หลับตาพริ้มหายใจถี่เลยนะพี่สาวคนสวย...ท่าทางจะชอบไม่น้อยโดยเฉพาะตอนที่สะกิดหัวนมเบาๆ...)
“ซีดสสสสสส...ดีจัง...หือ?...หยุดทำไมล่ะกำลังรู้สึกดีเลย!?”
“ผม...จะกลับล่ะ!!”
“จะกลับได้ยังไงข้างนอกฝนยังตกหนักขนาดนั้น?...หืม~~...ที่แท้ก็กลัวเหรอจ๊ะ?”
“ผม...ผมต้องกลัวอะไรพี่เรอะ?”
“ก็...กลัวว่าแคทจะปล้ำเอาไง”
...หนอยแน่~~...พูดดีนักนะ!!...ไอ้เรื่องจะโดนผู้หญิงข่มขืนเป็นครั้งที่สองน่ะเมินซะเถอะ!!!...ผมจับไหล่พี่แคทให้ออกห่างแต่เธอกลับดันตัวผมนอนลงแทนที่จากนั้นสาวเจ้าก็...ขึ้นคร่อม!!!!...
“ไม่อยากได้รางวัลหรือคะ?”
“รางวัล...”
“เราจะสนุกกันเมื่อบอลพูดว่าได้ผู้หญิงมาแล้วกี่คน”
“ไม่...ไม่สมเหตุสมผล...พี่ไม่มีความจำเป็นจะต้องทำแบบนี้เลย”
“จำเป็นสิ!”
“!?”
“แคทรู้ว่าบอลเองก็ต้องการอย่างนั้น...ต้องการมีเพศสัมพันธ์กับญาติสาวของตัวเองซึ่งหลักฐานก็คือฝน...บอลพูดออกมาเมื่อไหร่ก็หมายความว่าต้องการมีอะไรกับแคทเมื่อนั้น”
“มะ...ไม่ใช่!!!”
“โกหกเก่งจังเลย~~...งั้นแคทจะทำให้บอลยอมรับเอง”
...การจะให้ผมยอมรับก็คือจูบอย่างนั้นหรือ?...ให้ตายเถอะหัวใจพองโตเต้นแรงทุกครั้งไปที่ญาติสาวผู้พี่ใช้วิธีนี้!!!...เริ่มจากอ่อนโยนเพียงแค่ริมฝีปากประกบก่อนจะเพิ่มระดับด้วยการแลกลิ้น...ใคร...ใครเป็นคนสอนให้พี่แคทกันแน่นะเนี่ย?...
“อือออออออ--...อื้มมมมมมมม!!!”
(จับไหล่สองข้างเพื่อไม่ปล่อยให้เราดิ้นอีกด้วย...ได้~~...ต้องการแบบนี้ใช่ไหม?...งั้นก็ไม่ต้องเกรงใจกันแล้วมั้ง!?)
“อ๊า!!...อาาาาาาา~~”
“หึๆ...เห็นมั้ย?...ปละ...ปล่อยทันทีที่ผมจับก้นพี่...ก็แสดงว่าไม่ตั้งใจจะ...อ๊วบ!?”
“แคทแค่ตกใจนิดหน่อยแต่บอลอยากจับก็จับไปสิ...คิกๆ”
(พี่แคทไม่พูดเปล่ายังจับมือเราไปลูบไล้กางเกงในของตัวเองด้วย...ช่างนุ่มเนียนอะไรอย่างนี้หนอ?...ไม่ไหว...นี่เรากำลังจะพ่ายแพ้ต่อแรงยั่วยวนทั้งรูปเสียงกลิ่นรสของญาติสาวผู้พี่)
“ดะ...เดี๋ยวก่อน~~”
“?”
“พี่ถูกสะกดจิตหรือเปล่า?”
“ถามอะไรพิลึกจัง...ใครจะทำแบบนั้น?”
“ก็พี่ม่อน...อื๋อ?”
“เวลาที่อยู่กันสองต่อสองอย่างนี้บอลห้ามพูดถึงคนอื่น...ครั้งนี้แคทจะไม่ว่าแต่อย่ามีครั้งต่อไปอีกนะคะ”
“.............................................”
...น้ำเสียงออดอ้อนอ่อนหวานปานจะกลืนกินแต่ประกายตายังแทบไม่ต่างจากเวลาปกติ...พี่แคทในขณะนี้ยังมีข้อแตกต่างจากคืนนั้นแต่เปิดเกมส์รุกหนักเหมือนกัน...ไม่เข้าใจเลย...ปกติเธอจะต้องโกรธผมไม่ใช่หรือ?...เธอจะต้องแค้นผมที่บังอาจได้เสียกับฝนผู้เป็นน้องสาวที่รักมากไม่ใช่หรือไง?...
“ยะ...อย่าถอดกางเกงผมนะ!!”
“ห้ามแคทไม่ได้หรอก”
“กรอด!!...ผมจะไม่สนใจอะไรอีกต่อไปถ้าพี่ถอดมันออก...นะ...นี่เป็นโอกาสสุดท้าย!!!!”
“ต๊าย~~...จะทำอะไรแคทเหรอ?”
(ฮึ่ม!!...ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ...เจ้าหล่อนรูดกางเกงผมลงไปกองที่ปลายเท้าแล้วดึงมันออกอย่างไม่ไยดี...ความอดทนของเราก็มีขีดจำกัดนะ!!!)
“คะ...ความอดทนมันถึงที่สุดแล้ว...จะ...จะถือว่าพี่อยากเย็ดกับผม”
“ก็อยากเย็ดน่ะสิจ๊ะ...เพิ่งรู้รึ?”
“ไหนพี่เคยบอก...ว่าถึงผมจะบอกแต่ก็ต้องพิสูจน์ว่ามันเป็นความจริงซะก่อน?”
“จริงด้วย--...ว้า!!...น่าเสียดายจัง”
“ฮึ!...ตรงตามแผนสินะ?”
“แผน?”
“ก็เจ้าเล่ห์แสนกลคิดอะไรไว้ล่ะครับ?”
“คิดว่าเกือบใจเร็วด่วนได้เสียตัวให้บอลแล้วน่ะสิ”
“อึ๊ก!!”
“แต่ว่าไปที่นี่ก็ไม่ค่อยเหมาะถ้าเราจะมีอะไรกัน...อืม--...วันนี้แคทจะทำอะไรสนุกๆให้บอลดูก่อนล่ะกันนะ”
“ทำอะไรสนุกๆ?”
“ถือเป็นรางวัลชิ้นแรกที่บอลสมควรได้จากการที่ยอมเปิดปากพูด...อยากให้แคททำอะไรดีคะ?”
“จู่ๆมาถาม...”
“นอกจากเย็ดกันแล้วได้ทั้งหมดเลย...ไหนบอกมาซิ”
“ผมนึกไม่ออก”
“แหม~~...อะไรก็ได้น่าบอกมาสักอย่างหนึ่งเถอะ”
“.................................................”
“.................................................”
“นะ...นึกไม่ออก...ผม...”
“ไม่ได้เรื่องจริงๆ...เอางี้...แคทจะมีสามข้อให้เลือก...หนึ่ง...แคทจะช่วยตัวเองให้บอลดูจนกระทั่งเสร็จ”
“โอ้!?...เอาเลยครับ”
“จะไม่ฟังอีกสองข้อก่อนรึ?”
...ผมว่าให้พี่แคทสำเร็จความใคร่โชว์ต่อหน้านี่ถือว่าสุดยอดมากแล้วนะเพราะอยู่บ้านเดียวกันมาหลายเดือนแท้ๆแต่ยังไม่เคยเห็นเลยสักครั้งเดียว...
“ข้อสอง...แคทจะดูดควยให้บอลจนน้ำแตก”
(อันนี้ก็เยี่ยมเหมือนกันแต่ว่าหล่อนเคยทำให้เราตอนอยู่ในม่านรูดแล้ว)
“และข้อสาม...จะเล่าอะไรบางอย่างให้บอลฟัง”
“อะไรครับ?”
“แต่เผอิญบอลเลือกข้อหนึ่งไปแล้วนี่นา...จะเปลี่ยนใจหรือเปล่าเอ่ย?”
(เรื่องราวอะไรน่ะยังไงก็ต้องได้รู้สักวันหนึ่งไม่ใช่เหรอแต่เวลานี้เราต้องการให้พี่แคทสำเร็จความใคร่ให้ดูเท่านั้น...อย่างอื่นไม่เอาหรอก...เงี่ยนจะตายอยู่แล้ว!!!!)
“ผม...ไม่เปลี่ยนใจครับ”
“ตกลงค่ะ!!...แคทจะเล่นเสียวให้บอลดูเดี๋ยวนี้”
...จากนั้นญาติสาวผู้พี่ก็ค่อยๆถอดกางเกงในออก...แค่วินาทีแรกที่ได้เห็นอวัยวะเพศของสาวเจ้าผมก็แทบน้ำแตกเพราะมันช่างอวบอูมน่าเย็ดเหลือเกิน...โชคดีของผมที่มีโอกาสเห็นสิ่งที่คนอื่นใฝ่ฝันจะได้เห็นแต่กลับไม่มีวาสนาเทียบเท่า...
“หะ...หันหลังให้ผมหน่อยได้ไหม?”
“...อืม”
“.............................................”
“เห็นชัดหรือเปล่า?”
“ครับ...อูย!!...ไม่นึกไม่ฝันว่าพี่แคทจะมาโก้งโค้งให้ผมดูหีใกล้ๆขนาดนี้...จุ๊ๆๆ...กลีบแคมแดงแจ๋เม็ดติ่งก็โตใช่ย่อย...โอย~~...หัวใจจะวาย”
“อย่าจ้องนาน~~...แคทก็อายเป็นเหมือนกันนะ”
“แม้กระทั่งรูตูดก็น่าเย็ด”
“หีมีให้มองย่ะ!!”
“ครับๆๆ”
“ควยบอลก็แข็งปั๋งเชียว...อยากล่อหีตรงหน้าเต็มแก่สินะ?”
“ผม...ถึงผมจะอยากแค่ไหนแต่ก็พร้อมจะรักษาสัญญาน่า--”
“น่ารักจัง~~”
...พี่แคทคงมองลอดหว่างขาตัวเองถึงได้รู้เห็นว่าควยของผมมันพองตัวใหญ่จนแทบจะระเบิดแถมผงกหัวหงึกๆด้วยความอยากในรสกามแต่ทว่า...ผมรู้ตัวดีว่ายังไม่อาจจะหาญกล้าได้ครอบครองญาติสาวผู้พี่ผู้เย็นชาวัย 22 เพราะความจริงนั้นยังเปิดเผยออกมาไม่หมดสิ้น...
(นอกจากนี้ก็ยังไม่แน่ใจกับการกระทำหลายๆครั้งของพี่แคทก่อนหน้านี้ด้วยเพราะมันมีความขัดแย้งในตัวเองอยู่)
“จะชักว่าวไปด้วยก็ได้นะ...ไม่ผิดกติกา”
“แม่คุณเอ้ย~~...หีน่าลงลิ้นซะเหลือเกิน”
“ก็...ลงสิ”
“พูด...พูดจริงป่าวอย่าหลอกผมนะ?”
“เธอนั่นแหละจะกล้าเรอะเปล่า?”
(โห!?...พี่สาวคนสวยรู้จักท้าทายซะด้วย!!!)
“กับผู้หญิงอื่นล่ะชอบนักแต่...”
“................................................”
“ไม่รู้จะกล้าพอเลียหีพี่สาวไหมน้อ?”
...โอ๊ะๆๆ...ส่ายก้นไปมากับเอี้ยวศีรษะมามองแถมส่งสายตายั่วยวน!?...นี่ใช่พี่แคทผู้เงียบขรึมเรียบร้อยคนนั้นแน่หรือเปล่าเนี่ย?...ผมกลั้นใจกลืนน้ำลายลงคอขณะค่อยๆเอามือลูบบั้นท้ายสาวเจ้าเป็นการหยั่งเชิงเมื่อเห็นว่าไม่เปลี่ยนทีท่างั้นต่อไปก็ลองสัมผัสสัญลักษณ์สำคัญของเพศหญิง...
“เต็มไม้เต็มมือพอดีเลยแถมหญ้าก็รกใช้ได้แฮะ”
“................................................”
“ขะ...ขอแหวกหน่อยนะครับ”
(มือสั่น!!...ราวกับกลัวว่าถ้าจับแรงแล้วกลีบจะช้ำ)
“จะทำอะไรก็รีบๆสิ...มันไม่กัดหรอกย่ะ!”
(แต่ก็ต้องพิสูจน์ให้รู้ก่อนไม่ใช่หรือ?...ไม่ใช่เลียเพลินๆคุณเธอพลิกใช้ท่อนขาล็อคคอให้หายใจไม่ออกตายไปล่ะจะว่าไง!?)
“แคทไม่ชอบคนลีลามากกับดีแต่พูด”
“ได้~~...ผม...ผมจะเลียให้น้ำแตกคาลิ้นเลยคอยดู!!!”
“อย่าเพิ่งคุยจนกว่าจะได้ลองทำจริง...เอ้า!!...รีบๆเข้ามาสิคะ”
(กลายเป็นสาวไฟแรงสูงไปอย่างเต็มตัวแล้วพี่สาวเรา...อื้อหือ?...ยิ่งดูใกล้ยิ่งเงี่ยนอยากยัดควยเข้าไปซะเดี๋ยวนี้...ขนาดของฝนก็ยังไม่ได้เห็นชัดแจ้งแดงแจ๋...ทนไม่ไหวแล้ว!!!!)
“...................................................”
“บะ...บอล...กำลังทำอะไร...น่ะ?”
“...................................................”
“จะ...จูบหีแคทเหรอ?...กล้า...ทำ...อืออออออออ...ถึงขนาดนี้เลย...อาวววววววววว”
...มือพี่แคทที่ยันพื้นเริ่มเปลี่ยนมากำแน่นขึ้นอันเป็นสัญญาณว่าเธอกำลังได้รับความเสียวซ่านจากปลายลิ้นและริมฝีปากของผม...อ้า!!...ไม่นึกว่าชาตินี้จะมีวาสนาได้ทำออรัลเซ็กส์ให้สาวเจ้าจอมเย็นชาผู้เย่อหยิ่งต่อเพศตรงข้าม...ผมสุดจะสะใจกับมีความสุขเหลือเกิน...
“อะ...อึ๊ยยยยยยยยยย...ยะ...อย่า...เลิกจูบ...ซะที...อูยยยยยยยยยยย...บอลจะแกล้ง...จะแกล้งฉันรึ?”
“................................................”
“โอ๊อออออออออออ...ซีดสสสสสสสสสสส...ของสงวนของฉัน...อือออออออออออออ...ชะ...ใช้ได้นี่นา...อึมมมมมมมม”
...เมื่อจูบทักทายจนพอใจแล้วผมก็เริ่มใช้ปลายลิ้นลองแหย่เข้าไปในรูสวาทของญาติสาวผู้พี่แต่ไม่ลึกเกินไปเพราะอยากแกล้งทรมานคน “เย็นชา” ว่าเวลาที่เกิดอารมณ์ทางเพศแล้วจะ “ปลดปล่อย” ความรู้สึกออกมาได้มากสักเพียงใด?...ช่างน่าตื่นเต้นยิ่งนัก!!!...
“อะ...เอาซี่~~...มะ...มีไม้เด็ดอะไรก็งัดออกมาให้หมด...อูยยยยยยยยยยย...เสียวจัง...น้ำเริ่มออกมาแล้วววววววว...อึ๊ก!!...ไม่...ไม่น่าท้าเลยฉัน...โอ๊ยยยยยยยยยยยย”
(สะใจนัก!!!...ท้าดีไม่ใช่เหรอครับคนสวย?)
“โอ๊ววววววววววววววว...สนุกจังเลย...อืมมมมมมมมมมม...แต่...แต่น่าอาย...อึ๊ยยยยยยยยยยย”
(มาอายตอนนี้ก็สายไปแล้ว!!!)
“ฮือออออออออ...ฉัน...ฉันเป็นได้ถึงขนาดนี้เชียวรึ?...ซีดสสสสสสสสสสส”
(เอ--...เราเลียมาก็สักครู่ใหญ่แล้วแต่ทำไมพี่แคทยังไม่เสร็จอีกนะ?)
“อ๊า!!...อย่าหยุดซี่~~...อื้มมมมมมมมมม...ไหน...ไหนบอก...จะเลียจนเสร็จคาปากไง?...ฮึก!!!...อื๊ออออออออ”
(ดีละ...งั้นจะรัวลิ้นให้เสียวซ่านจนแทบขาดใจไปเล้ย!!!!)
“...............................................”
“สะ...สุดยอด...อู๊ยยยยยยยยยยยย...อร่อย...ฉันเจอของอร่อยแล้วววววว...อ๊ายยยยยยยยยยย”
...เรื่องแปลกเกิดขึ้น...ผมซุกหน้าเลียหีพี่แคทอยู่นานจนจมูกปากเต็มไปด้วยน้ำเมือกแต่ญาติสาวผู้พี่ไม่ยอมถึงจุดสุดยอดครั้งแรกให้ได้เห็นเป็นบุญตาสักที...ไม่ว่าจะแยงลิ้นเข้าจนแทบมิดแล้วตวัดขึ้นลงสลับกับรัวฉกเม็ดแตดเป็นร้อยครั้ง(ถึงแน่)หรือเลียกลีบแคมสองข้างจนรู้สึกเมื่อยลิ้นตะหงิดๆทว่าพี่แคทก็ได้แต่ร้องครางพลางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า...
“ยัง...ยังไม่เสร็จเลย...ละ...เลียต่อสิคะ”
“พี่...อึดจัง...นี่มันเกือบสิบนาทีได้แล้วมั้งครับ?”
(ธรรมดาผู้หญิงที่เราเคยเจอมาแค่ไม่ถึงห้านาทีก็ไปสวรรค์ชั้นแรกแล้วแต่นี่มันเกิดอะไรขึ้น?...รึฝีมือเราจะตกก็ไม่น่าเป็นไปได้!?)
“คิก!...มีฝีมือแค่นี้เองเหรอ?”
“ไม่...ไม่ใช่ผมไร้น้ำยานะครับ!!”
“งั้นทำไมไม่ทำให้แคทน้ำแตกคาหีอย่างที่คุยไว้เล่า?”
“ผม...เลียจนเมื่อยลิ้นเลยเนี่ย...ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน”
“อ้อ!...ถ้าไม่บอกก็คงไม่แฟร์สิ”
“?”
“สาเหตุเป็นเพราะสุริยะโลหิตจ้ะ”
“ไอ้นี่!!...อีกแล้วเหรอ?”
“สุริยะโลหิตในร่างกายจะทำให้อารมณ์ทางเพศของแคทขึ้นช้ากว่าปกติและกว่าจะร้อนได้ที่...ต้องใช้เวลามากกว่าผู้หญิงคนอื่น”
“มี...มีแบบนี้ด้วย?”
“แต่ก็ไม่ทุกคนเสมอไปหรอก...ผู้หญิงที่อารมณ์ทางเพศขึ้นช้ามีเพียงแคทคนเดียวค่ะ...ฮิๆๆ”
(นี่ก็อาจจะเรียกได้ว่าเป็นความลับของสุริยะโลหิตอีกอย่างหนึ่งแต่คำถามที่ตามมาคือ...การจะร่วมเพศกับพี่แคทนั้นจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่กันแน่เพราะกว่าจะทำให้เธอเกิดอารมณ์ได้ที่อีกฝ่ายก็คงทนไม่ไหวน้ำกระฉูดไปก่อนเรียบร้อย)
“อ้า~~...อีกนิดเดียวเอง...น่าเสียดายจัง”
“เสียดาย?”
“เพราะเมื่อกี้บอลหยุดกลางคันทำให้แคทอารมณ์ค้าง...รับผิดชอบซะดีๆนะคะ...มานั่งข้างหน้าแล้วชักว่าวให้ดูหน่อยซิ”
“ข้างหน้าเลยเรอะ?”
...พี่แคทพยักหน้าก่อนนั่งคุกเข่าทับส้นเท้า...ผมทำให้หญิงสาวถึงจุดสุดยอดไม่สำเร็จแล้วทีนี้จะถูกโต้กลับยังไงบ้างก็ให้น่าหวั่นใจ...ญาติสาวผู้พี่ประคองเจ้าจรวดพลางเงยหน้ามองผม...
“เดี๋ยวแคทจะดูดควยให้ก่อน...อุ๊ย!!...แข็งสู้มือซะด้วย”
“อูยยยยยยย...พะ...พี่อย่าชักเร็วแบบนั้น”
“ห้ามนกกระจอกมาร้องแถวนี้!...คิกๆ...แล้วอย่าแตกรดหน้าเชียวไม่งั้นแคทโกรธจริงๆ”
“..................................................”
“ถ้าขย่มควยซะตอนนี้คงเสียวหีสุดยอดแน่แต่...ขอสักคำก่อนนะคะ”
“อุ๊บ!!”
“..................................................”
“อืมมมมมมมมมม...ฮืมมมมมมมมมมม”
(เสียวจี๊ดขึ้นไปถึงสมอง!!!...นี่ขนาดพี่แคทใช้ลิ้นลากไปตามเลียแท่งเนื้อเท่านั้น!?...อย่า...อย่าเพิ่งล่มที่ปากอ่าวเด็ดขาด!!!!)
“อื้อหือ?...ไป...ไปหัดใช้ลิ้นมาจากไหน?...ซีดสสสสสสสสสสส”
“จากไหน?...ก็หนังสือโป๊ของบอลนั่นแหละ”
“อะไรนะ?...โอ๊วววววววววววว”
“...............................................”
“นะ...หนังสือ...ของผมเรอะ?”
“...............................................”
...ไม่ว่าผมจะถามยังไงพี่แคทก็ตอบไม่ได้เพราะกำลังอมกระดอเต็มปากพร้อมใช้นิ้วแยงรูหีตัวเองไปด้วย...ผมยืนเขย่งเท้าเกร็งขบฟันแน่นตลอดเวลาราวกับเกรงว่าถ้าปล่อยตัวตามสบายเมื่อไหร่น้ำกามก็จะพุ่งทะลักใส่ปากญาติสาวผู้พี่เมื่อนั้น...ไม่ยอมหรอก!!!...ผมจะยอมเสียหน้าง่ายๆอย่างนั้นได้ยังไงกันเล่า?...
(กรอด~~...แต่มัน...ฉิบหา-...เสียวควยจนจะบ้าตายอยู่แล้ววุ้ย!!!)
“............................................”
(ลีลาการรูดดูดอมนับว่าเก่งและคล่องกว่าฝน...ไม่ได้มีดีแต่เรื่องเรียนอย่างเดียวนี่หว่าพี่สาวเรา)
“อึ๊ก!!...อึ๊ยยยยยยยยยยยยยย...พะ...พี่แคท...พอก่อน...เหมือนคราวก่อนเลย...ฮึ่ยยยยยยยยยยย...เก่ง...พี่อมควยเก่งจนผมไม่อยากเชื่อ...ซีดสสสสสสสสสส...ดะ...ดีกว่าคราวก่อนซะอีกครับ”
“ฮิๆๆ...เก่งหรือ?...นะ...นับว่าหนังสือของบอลมีประโยชน์”
“พี่จะบอกว่า...”
“นะ...หนังสือโป๊...อืออออออออออออ...ในห้องพักเก่าของบอลไงคะ”
“ถึงว่า...มันหายไปไหนไม่รู้”
“แคท...อ่านแล้วก็จำไว้...ปะ...ปกขาวสมัยก่อนนี่เขาบรรยายละเอียดดีนะ”
“ผิดคาด...ที่พี่อ่านหนังสือพรรค์นี้ด้วย”
“ไม่...ไม่อ่านเปล่าๆนะ”
“?”
“อูยยยยยยย...เว...เวลาอยู่คนเดียวก็ชอบช่วยตัวเองบ่อยๆด้วย”
“ว้าว!!!”
“และคราวนี้ก็...แคทจะตกเบ็ดให้บอลดูอย่างเต็มตา”
“............................................”
“แหม~~...บอลก็...อย่าหยุดถอกควยสิคะทำต่อเลยนะ!!”
“อะ...อา--”
“............................................”
“............................................”
“อู๊ยยยยยยยยย...เสียว...แคทเสียวหีจังเลย...อ๊าสสสสสสส...บอลดูหีแคทให้ชัดๆสิจ๊ะ”
“ผม...ผมก็เสียวควยแทบจะไม่ไหวแล้วววววว...โอออออออออ...เห็นชัดเลยครับ...หีพี่แคทแดงแจ๋น้ำเยิ้มเต็มรูด้วย”
“อื้ออออออออ...โอ๊ยยยยยยยยยยย...ไม่ไหวละ...แคทจะออกแล้วววววว...อื้มมมมมมมมม...บอลจ๋า...แคทจะแตกแล้ว...อูยยยยยยยยยยยย”
“ผะ...ผมด้วย...ซีดสสสสสสสสส”
“มา...มานั่งตรงนี้...มานั่งใกล้ๆแคท”
...พี่แคทนั่งชันเข่าถ่างขาหลังพิงผนังส่งเสียงเรียกผมด้วยน้ำเสียงแผ่วโหยขณะมือซ้ายบีบขยี้หน้าอกตัวเองและมือขวาก็ลูบเขี่ยรูหีจนนิ้วเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นที่ไหลย้อยลงไปถึงรูตูด...ผมเองก็หน้ามืดตาลายไปหมดแล้วรีบลุกไปนั่งข้างเจ้าหล่อนทันที...
“จะออกหรือยัง?”
“จวน...จวนแล้วครับ”
“งั้น...งั้นแคทจะถอกควยให้นะ...บอล...บอลก็แยงหีแคทด้วยสิ”
“เต็ม...เต็มใจอย่างยิ่ง”
“อึม...อือออออออออออออ...นิ้วบอล...ใหญ่จัง...โอววววววววววววว”
“เสียวมั้ยจ๊ะ?”
“อื้อ...เสียวจ้ะ...เสียวมาก...แยงเร็วๆเลย...อ๊าวววววววววววววว...ซีดสสสสสสสสสสสส”
“โอ๊ออออออออออออ...มือพี่แคทก็นุ่ม...ควย...ควยผม...อูยยยยยยยยยยยยยย”
“สติแคท...กระเจิงหมดเลย...อ๊าาาาาา”
“ผมด้วย...สุดยอด...มันส์กว่าเล่นว่าวเองหลายเท่า”
“ฮิๆๆ...ตื่นเต้นดีใช่มั้ยเล่า?”
“ครับ”
...ผมยื่นปากจูบพี่แคทซึ่งเธอก็ต้องตอบสนองทันที...มือของเราต่างง่วนอยู่กับอวัยวะเพศของอีกฝ่ายด้วยความหลงใหลแล้วินาทีแห่งความสุขกระสันต์ก็มาถึง...ผมกับพี่แคทไม่อาจอดกลั้นต่อความเสียวซ่านได้ต่างคนต่างกรีดร้องและผวาโผเข้าสวมกอดกันอย่างไม่ได้นัดหมาย...
“ออก...ออกแล้ว!!!...น้ำหีแคทออกแล้วบอล...อ๊อยยยยยยยยยยยยย...ยอดอะไรอย่างนี้”
“ผมด้วยครับ...ซีดสสสสสสสส...มีความสุขเหลือเกิน”
“อาาาาาาา...รดเต็มหน้าท้องแคทเลยอ่ะ...ฮิๆๆ...ออกมาเยอะๆจ้ะ...นี่!!...แคทจะรูดควย...น้ำเงี่ยนของบอลให้ออกมาอีก”
“นั่นแหละๆ...อูวววววววววว...ออกให้หมดกระโปกไปเลย...แฮ่กๆ”
“โออออออออออ...นิ้วบอลยิ่งแยงลึกน้ำหีแคทก็ยิ่งเยิ้มเต็มรู...โอ๊ยยยยยยยยยยยยย...ลึกๆ...แยงลึกๆสิคะ...อาววววววววววว”
“.............................................”
“อึ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย...ข้างในลื่นมั้ยคะ?”
“ครับ...ลื่นมาก...แทบไม่ต้องออกแรงเลย”
“มีความสุขจัง”
“ผม...ผมก็ด้วย”
“...แต่ตอนนี้...มันหมดเวลาซะแล้ว”
“!?”
“เอานิ้วออกจากหีพี่เถอะ”
(สรรพ...สรรพนามเรียกแทนตัวเองเปลี่ยนไปแล้วก็หมายความว่าพี่แคทคนเดิม...)
...ญาติสาวผู้พี่ลุกนั่งก่อนจะคว้ากางเกงชั้นในมาเช็ดคราบคาวน้ำเมือกของตัวเองและน้ำอสุจิของผม...แววตาความรู้สึกอากัปกิริยาอันคุ้นเคย...ทุกอย่างล้วนกลับคืนสู่หญิงสาววัย 22 โดยไม่ขาดตกบกพร่อง...
“พี่...ก็เป็นให้บอลได้เพียงเท่านี้”
“..................................................”
“เจ้าของเพิงรู้เข้าคงจะดุเราแน่...มาหลบฝนไม่พอยังทำเลอะอีก”
“..................................................”
“แต่ทั้งหมดนั้นเป็นกามารมย์ความใคร่...ไม่ใช่...ความเสน่หาหรือความรัก...บอลจงจำไว้อย่าลืมนะ”
“ผม...ไม่มีสิทธิ์คิดมากไปกว่านี้”
“ใช่”
...พูดจบพี่แคทค่อยๆลุกออกไปข้างนอกเพิงในสภาพนุ่งลมห่มฟ้าพอผมมองตามออกไปก็เห็นสาวเจ้ากำลังยืนอยู่กลางสายฝน...
(ล้างเนื้อล้างตัวด้วยน้ำฝนเหรอ?...เราเอามั่งดีกว่า)
“................................................”
“บอลคงรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง?”
“ครับ...อ๋อ!!!...ผมจะไม่บอกใครแม้แต่ฝน”
“อย่ายืนตากฝนนานเดี๋ยวจะเป็นหวัด...รีบเข้ามาข้างในเถอะ”
(รอบๆเพิงเต็มไปด้วยผืนน้ำด้วยฤทธิ์ของฝนหลงฤดู...หมายความว่าเรากับพี่แคทอาจต้องเดินเขย่งข้ามแอ่งน้ำกัน)
“พี่โทรบอกคุณแม่แล้ว”
“ว่ายังไงมั่งครับ?”
“ไม่สงสัยอะไรหรอก...บอกไปว่าฝนหยุดเมื่อไหร่ก็จะกลับ”
“ส่วนของผม...”
“................................................”
“หยา~~...ฝนโทรมาจริงๆด้วย”
“ห่วงใยกันซะจริง...รีบโทรกลับสิ...ป่านนี้คงร้อนใจจนนั่งไม่ติดแล้ว”
“................................................”
...ผมคุยกับฝนขณะเหลือบดูพี่แคทตลอด...ญาติสาวผู้พี่หยิบกระโปรงมานุ่งโดยไม่สวมกางเกงชั้นในแล้วตามด้วยยกทรงกับเสื้อนอกก่อนจะออกไปนั่งรอตรงขั้นบันได...อา--...เหตุการณ์เมื่อครู่ราวกับเป็นความฝันเพียงชั่วขณะ...
“ฝนทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้?...ฟังไม่ชัดแต่เสียงออกจะแปร่งๆ”
“คงไม่มีอะไรมั้ง...พี่จะไปส่งเธอที่โยนกประจิม”
“ผมกลับเองก็ได้”
“จะไปเป็นเพื่อน...ฝนตกทางเดินมันลื่นเดี๋ยวเกิดลื่นล้มแข้งขาหัก”
“ใจดีจัง...ห่วงผมด้วย”
“ใครห่วง?...ผู้ชายอย่างเธอน่ะทำตัวดีนัก!!...ฉันคงไม่ปล่อยให้เป็นอะไรไปง่ายๆหรอกน่ะเพราะมันจะสบายเกิน”
“.................................................”
“เห็นมั้ย?...ทางเดินไปโยนกประจิม”
“...ไม่ครับ”
(น้ำท่วมนองซะจนไม่รู้ว่าตรงไหนคือถนนตรงไหนคือทุ่งนาและเราก็ไม่คุ้นทางซะด้วย)
“ตามมา...”
“พี่แคท”
“หืม?”
“เอ่อ--...พี่ไม่ได้ใส่กางเกงใน...”
“ก็ใช่น่ะสิ...แฉะน้ำกามซะขนาดนั้นใครจะไปใส่ลง?”
“หึๆ...พี่คงรู้สึกโล่งๆ”
“หยุดคิดทะลึ่งเลยนะ!”
“ห้ามความคิดกันได้ด้วยเรอะ?”
“เดี๋ยวเถอะ!!”
...พี่แคทหันหน้ามามองผมด้วยแววตาลุกวาวแต่แก้มยังแดงเรื่ออยู่ผมจึงรู้ว่าเธอไม่ได้โกรธจริงจังหรอก...
“เมื่อกี้ที่บอกว่า...พี่ก็เป็นให้ได้เพียงเท่านี้...หมายความว่าไงครับ?”
“ไม่เห็นจะต้องแปลเลยเพราะมันตรงตัวอยู่แล้ว...อย่างมากพี่ก็เป็นได้แค่คู่นอนของเธอเท่านั้นไม่เกินเลยไปกว่านี้”
“แต่...”
“ไม่มีแต่!!...นั่นคือความสัมพันธ์เบื้องหลังของเราทั้งสองส่วนเบื้องหน้าก็เหมือนเดิม...ลูกพี่ลูกน้อง”
“รวมที่พี่บอกว่าให้สมมติว่าเรารักกันด้วยเหรอ?”
“ใช่...เพราะโลกนี้ล้วนมีแต่สิ่งสมมติไม่จีรังยั่งยืนอยู่แล้ว”
“.............................................”
“แต่...ก็ไม่แน่มั้ง?”
“?”
“ถ้า...เธอไม่เจ้าชู้และยังไม่มีใคร...บางทีพี่อาจจะ...รักเธอไปนานแล้วก็ได้”
“...พี่แคท”
“ฮึ!!...แต่นั่นมันเป็นไปไม่...ยะ...แย่แล้ว!?...อย่างงั้นมันก็ตรงกับที่...”
(เป็นอะไรของเขาน่ะ?)
“ไม่จริง!!...เมื่อกี้ไม่ใช่นะ”
“พี่แคท?”
“แสดงว่ายัยหนูพูดจริง!?...ไม่ๆ...เมื่อกี้ไม่นับ!!!...ไม่ใช่ๆๆ”
...จู่ๆญาติสาวผู้พี่ก็เป็นอะไรไปไม่รู้ยกมือสองข้างปิดหน้าแต่สังเกตตรงใบหูนั้นแดงมากแล้วค่อยๆย่อตัวลงนั่งคุกเข่าพลางพูดพึมพำอยู่คนเดียว!?...พอผมจะเดินไปถามพี่แคทก็รีบลุกเดินลิ่วทันที...
“เป็น...อะไรหรือเปล่าครับ?”
“ไม่มี!...รีบๆไปกันได้แล้ว”
“โอเคแน่นะ?”
“เซ้าซี้อยู่ได้!!...อยากโดนต่อยหลับเหรอ?”
“ฮื้อ~~...นี่ผมไปทำอะไรให้อีกล่ะเนี่ย?”
“หุบปากแล้วรีบเดินตามมาซะ!”
...ขืนถามมากอีกมีหวังไม่ได้กลับไปถึงโยนกประจิมแหงๆ...ผมงุนงงไปหมดกับการแสดงออกของพี่แคทที่ได้เห็นเมื่อกี้นี้...เราสองคนไม่พูดคุยอะไรกันอีกเลยจนมาถึงบ้านคุณน้าอรศินีย์...
“ขอบใจมากนะจ๊ะที่พาหลานเอกคเชนทร์มาส่ง...ลูกเอ้”
“กระผมจะไปส่งท่านพี่สุรีย์พรรณเองขอรับ”
“แต่ก่อนอื่นสมควรเปลี่ยนชุดเสียก่อนนะจ๊ะ?”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...หนูจะรีบกลับเลย”
“อืม--...เช่นนั้นก็ตามใจเถิด”
“เชิญรอตรงนี้ก่อนขอรับ”
“จ้ะ”
“วันนี้ผมขอบคุณพี่แคทมากนะครับ...หลายอย่างๆ”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก...รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะเดี๋ยวจะไม่สบายและพรุ่งนี้ก็อย่าตื่นสายล่ะไม่งั้นจะทิ้งไว้ที่นี่”
“...พูดอย่างกับผมเป็นเด็กอนุบาล”
“หึ!...การกระทำบางครั้งน่ะมันใช่เลย”
...กลับไปเป็นพี่แคทคนเดิมแล้วแต่ก็ดีเพราะจะไม่มีใครสงสัย...ระหว่างที่ผมกำลังเปลี่ยนชุดเพื่อจะอาบน้ำนั้นก็ได้ยินเสียงข้อความเข้าจากในโทรศัพท์...
(ข้อความจากพี่แคท)
“เสียดายที่เธอไม่เลือกข้อสามเลยพลาดโอกาสได้รู้อะไรดีๆไป...อ่านแล้วลบทิ้งด้วย”
(พลาดโอกาส...ได้รู้อะไรดีๆอย่างงั้นหรือ?)
.......................................................................................................................................
“โอกาสที่จะได้รู้ว่าสาวนิรนามที่บุกไปข่มขืนเธอในโรงพยาบาลก็คือฉัน...น่าเสียดายเหลือเกิน...ฮึๆๆ...”
(“ตรงนี้...”
“ทำไมหรือ?”
“คือจุดที่คุณแม่บอกรักคุณพ่อ”)
“มานึกออกเอาเวลานี้...ลูกรีย์ก็มองดูอยู่ใช่ไหมล่ะมันจริงตามที่บอกเลยด้วย?...โธ่~~...หนูทำให้แม่อายอีตาบ้านั่นซะแล้ว!!”
(“พี่แคทครับ”
“อะไร?”
“โตขึ้นพี่จะแต่งงานกับใคร?”
“ไม่รู้”
“งั้นแต่งกับผมนะครับ!”
“บ้า!!...ใครจะไปแต่งด้วย?”
“น่านะ!...พี่แคทแต่งกับคนอื่นก็ไม่มีความสุขหรอก”
“ทำไมไม่มีความสุขล่ะ?”
“เพราะอยู่กับผมมีความสุขที่สุดแล้ว”
“ฟังไม่รู้เรื่องเลย--...ถ้าบอกไม่ได้ว่ามีความสุขที่สุดยังไงงั้นพี่ก็ไม่แต่งด้วย”
“เอ่อ--...ผมยังบอกไม่ได้แต่เอาไว้วันหลังนะครับ..โธ่!!...พี่แคทน่ะทิ้งผมไปไหนไม่ได้หรอกจะบอกให้...มาเกี่ยวก้อยสัญญากัน”
“ไม่!”
“นะๆ”
“ตื๊อจริง--”
“พี่แคทจ๋า~~”
“อ่ะๆๆ...ถ้าโตขึ้นบอลหาเมียไม่ได้งั้นพี่ก็จะแต่งงานด้วยล่ะกัน...เลิกกอดได้แล้ว!!!”)
“ก็แค่คำพูดของเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมจะเชื่อถืออะไรได้แต่ตอนนั้นเธอทั้งอ้อนทั้งบังคับพี่นะ...ฮึ!!...พี่ไม่ได้เต็มใจตกลงสักหน่อย”
“นิ้วก้อยนั่นทำไมหรือเจ้าคะ?”
“หนูบี...ทำไมถึงรีบกลับมา?”
“คืออยู่บ้านนั้นแม่กับยายก็บ่นหาว่าเอาแต่เล่นซนพวกหนูเลยชวนกันกลับมาที่นี่เจ้าค่ะ...คุณอรนิภาใจดีกว่าตั้งเยอะ”
“พูดแบบนั้นได้ยังไงเล่า?”
“เวลานี้มีเรื่องสำคัญแล้วนะเจ้าคะ...คือคุณหยาดฝน...”
“เด็กนั่นเป็นอะไร?”
“ดื่ม--...ดื่มอีก!!”
“!?”
“เอามาเล้ย~~”
“ฝน...ทำไมน้องถึงดื่มเหล้า?...นี่มันเกิดอะไรกัน?”
“โอ้สุรีย์พรรณ!...มาได้จังหวะพอดีเชียว”
“อ๋อม!!...เธอทำอะไรน่ะ?”
“ทำอะไร?...ก็มาช่วยน้องสาวเธอไงเล่า”
“ช่วย...”
“พี่อ๋อมเอาเหล้ามาให้พี่ฝนกินเพื่อจะได้ลบล้างผลข้างเคียงของสุริยะโลหิตไงล่ะคะ”
“................................................”
“ฉันเป็นคนดีใช่มั้ยล่า?”
“...ใช้วิธีอะไรถึงยอมให้ฝนดื่มได้?”
“เปล่า...เราเล่นโป๊กเกอร์แล้วพนันกันว่าใครแพ้ต้องซดเบญจวารี...หนึ่งจอกต่อหนึ่งตา”
“เด็กนั่นเล่นโป๊กเกอร์เป็นซะที่ไหนล่ะ?”
“พี่อ๋อมสอนให้ก่อนค่า!!...อย่าทำเสียงเขียวอย่างนั้นสิพี่แคทก็...แค่เล่นสนุกๆ”
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสักหน่อยนี่หว่า”
“เอิ้กๆๆ...แม่จ๋า~~...มากินกะหนูเหอะ!!”
“ไม่เอาแล้ว!!!...ลูกฝนเมาจนพูดไม่รู้เรื่องเดินไม่ตรงทางแล้วเห็นมั้ย?”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“พวกเธอ...มาก่อความวุ่นวายให้ครอบครัวพี่ต่างหาก!!”
“ก็ยังดีกว่าไปก่อความวุ่นวายให้บอลโว้ย!!”
“อะไรนะ?”
“ถ้าผลข้างเคียงของตะวันเลือดแผลงฤทธิ์เมื่อไหร่แม่น้องสาวคนเก่งของเธอจะต้องรีบแจ้นไปหาบอลแน่ๆซึ่งพวกฉันไม่มีวันยอมให้เป็นอย่างนั้น”
“.....................................................”
“ฮุ!?...พี่ฝนไปเที่ยวอาหรับเรียบร้อย...งานเสร็จแล้วจ้ะพี่อ๋อม”
“งั้นเราก็กลับกันได้ซะที”
“อ๋อม!!”
“โอ๊ะ!?”
“!!”
“ฮะๆๆๆ...เป็นอะไรไป?...หมัดของเธอวันนี้ช้าจนแมลงวันเกาะได้เลยว่ะ”
“ทำได้แค่ขู่พี่อ๋อมเท่านั้นแหละ”
“.....................................................”
..............................................................................................................................................
“หนูไม่ได้ทำให้คุณแม่อายสักหน่อยและก็เป็นฝ่ายสารภาพรักกับคุณพ่อก่อนจริงๆด้วย”
“.............................................”
“วสันตะ...ไม่ใช่...หยาดวารินทร์...น้องจะปิดตาไปถึงเมื่อไหร่?”
“จบแล้วหรือคะ?”
“อืม--”
“เชื่อแล้วว่าแม่ของพี่สุพรรณรีย์นี่ปากไม่ตรงกับใจเลย...สู้แม่ของน้องก็ไม่ได้...กล้าเผยความในใจและกระทำในสิ่งที่ตนเชื่อมั่น...ถูกใจน้องที่สุด”
“...แต่กำลังเมาสุราไม่ได้สติอยู่นะ”
“เออะ!...ก็...ต้องมีกันบ้างค่ะ”
“จะไปหาไหมล่ะ?”
“อือ--...ยังก่อนดีกว่า...สู้ไปเล่นกับพ่อไม่ได้หรอก”
“............................................”
“แล้วพี่สุพรรณรีย์อย่าไปขวางอีกนะ”
“ขวางอะไร?”
“ก็แบบตอนนั้นไง”
(“ฮะๆๆ...เรานี่ชักไปกันใหญ่ละกว่าพ่อจะกลับมาก็มะรืนโน่น!!...ไป...กลับบ้านเถอะจ้ะเดี๋ยวกับข้าวที่แม่ทำจะเย็นหมด”
“ค่า!!”
(อย่าเพิ่งไป!!!...ริน--...ฝน--...ฉัน...พ่อ...พ่ออยู่ตรงนี้!!!!)
“พอได้แล้ว!!”
“!?”)
“พี่อุดปากพ่อไว้...น้องรู้นะ”
“งั้นพี่สัญญาว่าจะไม่ทำอีก”
“เวลานั้น...ใกล้เข้ามาทุกทีๆ”
“ใช่...อีกไม่นาน”
................................................................
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น