กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 10

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 10
โดย saradio

หลังจากที่ผมได้ตูตู้หลุนเป็นเมียเพิ่มอีกคนแล้ว ผมก็ให้ตูตู้หลุนย้ายไปนอนที่กระโจมเดียวกับอาเจิน เพื่อหวังให้อาเจินได้ถ่ายทอดกลเม็ดเด็ดพรายที่ผมเคยอบรมสั่งสอนให้นาง นำไปถ่ายทอดให้กับตูตู้หลุนอีกทีหนึ่ง ก่อนหน้านี้ ตอนที่ผมอยู่เป็นผัวเมียกับอาเจินที่บ้านตระกูลกา ผมสอนเรื่องเซ็กส์ที่ผมชอบให้นางจนหมดเปลือก อาเจินเป็นคนฉลาดเรียนรู้ไว มินำซ้ำยังสามารถเอาไปจินตนาการเสริมสร้างลีลาเพิ่มเติมเอาไปต่อยอดเองได้อีก ผมเลยหวังว่า ตูตู้หลุน จะได้เรียนรู้จากนางไม่มากก็น้อย แต่กระนั้นก็นึกเสียดายที่พวกเรายังติดอยู่ในค่ายทหาร ไม่สามารถทำสิ่งใดกันได้สะดวก นึกแล้วก็อยากพาเมียทั้งสองคนลาออกจากกองทัพ ไปหาที่อยู่ทำมาหากินมีความสุขกันตามประสา เลยคิดตั้งใจไว้ว่า เมื่อถึงเวลาอันสมควร จะปลีกตัวออกจากกองทัพ ไปอยู่อย่างอิสระดีกว่า เวลาผ่านไปอีกสามเดือน ตอนนี้กลุ่มกบฏผ้าเหลืองในดินแดนเสเหลียงเริ่มเบาบางลง เพราะค่ายใหญ่ของพวกมันถูกตีแตกพ่ายไปแล้ว พวกมันที่เหลือก็แยกย้ายกระจัดกระจาย รวมตัวกันไม่ติด แยกกันไปเป็นโจรกลุ่มเล็กกลุ่มน้อย เมื่อเป็นดังนี้ เตียวเจกับเตียวสิ้ว จึงส่งกำลังแยกย้ายกันกวาดล้างได้ง่ายๆ ตอนนั้นเตียวสิ้วก็ได้ข่าวจากราชสำนักว่า โฮจิ๋นแม่ทัพจากวังหลวง สามารถนำทัพบุกโจมตี เตียวก๊กหัวหน้ากบฏ

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 9

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 9
โดย saradio

เมื่อสถานการณ์คลี่คลายแล้ว ทหารส่วนใหญ่จับรวบรวมเฉลยกลับค่าย และทหารอีกส่วนหนึ่งเข้าจัดการพื้นที่ นำพาผู้บาดเจ็บที่ยังไม่ตายกลับไปรักษา และจัดการกับศพผู้เสียชีวิต หากเป็นศพฝ่ายทหารจะนำกลับไปฝัง หากเป็นศพฝ่ายโจรกบฏจะถูกรวบรวมเป็นกองแล้วเผาเสียตรงนั้น ตูตู้หลุน เมื่อฆ่าเอียดปิดได้แล้ว ตอนนี้กลับรู้สึกชีวิตเวิ้งว้างไร้สิ่งยึดเหนี่ยว ก่อนหน้านี้ยังมีความมุ่งมั่นที่จะเป็นทหารเพื่อแก้แค้น แต่เมื่อแก้แค้นได้แล้ว ความมุ่งมั่นนั้นก็หายไป กลับกลายเป็นความเคว้งคว้างเปลี่ยวเหงา เมื่อไม่รู้จะทำอะไรต่อไป ผมเห็นนางยืนซึมกะทืออยู่ข้างศพเอียดปิดอยู่นาน สายตาเหมือนจ้องมองศพ แต่อันที่จริงเหม่อลอยไร้เป้าหมาย เพราะเมื่อทหารมาขนย้ายศพเอียดปิดออกไปแล้ว สายตานางก็ไม่ได้เหลือบแลตาม ยังคงยืนจ้องมองเหม่ออยู่ที่เดิม ผมจึงกระตุกม้าให้เดินไปเทียบข้าง พูดว่า "เจ้าได้แก้แค้นให้ท่านพ่อแล้ว ไฉนจึงไม่ดีใจ" ตูตู้หลุนเหมือนพลันรู้สึกตัว แต่ไม่ได้ตอบคำถาม ก้มลงคาราวะ พูดว่า "บุญคุณของคุณชายกา ที่ช่วยให้ข้าพเจ้าได้ล้างแค้น ข้าพเจ้าจะไม่ลืมเลือนตลอดชีวิต ต่อไปนี้ไม่ว่าท่านมีคำสั่งใด ข้าพเจ้าก็ยินดีบุกน้ำลุยไฟโดยไม่เกี่ยงงอน" คำพูด

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 8

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 8
โดย saradio

หลังจากที่ตูตู้หลุนได้รับคำมั่นสัญญาจากผมไปแล้วว่า หากทำตามระเบียบวินัย ไม่ดื้อกับผม ผมจะส่งเสริมให้ไปเป็นทหารกองหน้า นางมีความมุ่งมั่นอยากจะแก้แค้น ก็ไม่กล้าพยศกับผมอีก สั่งซ้ายหันก็หัน สั่งขวาหันก็หัน ไม่มีอิดออด ความจริงผมกะรวบหัวรอบหางไปเลย เพียงแต่ว่าที่นี่เป็นค่ายทหาร จะทำอะไรก็ต้องเกรงใจสายตาคนอื่นบ้าง ขนาดแม่ทัพอย่างเตียวสิ้ว ยังไม่เอาเมียมารบ แล้วลูกน้องอย่างผม จะควบเมียสองคนมีความสุขสมคนเดียวอยู่ในค่ายได้อย่างไร อย่าว่าแต่ตูตู้หลุน แม้แต่อาเจินที่ทหารทุกคนรู้ว่าเป็นภรรยาผม ผมเองก็ยังไม่อยากทำอะไรให้ประเจิดประเจ่อให้เห็น เพราะดูแล้วมันเป็นเรื่องไม่สมควรทำ และจะทำให้ลูกน้องเอาไปติฉินนินทา ขาดการเคารพนับถือ ผมเลยต้องอดใจเอาไว้ เวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ งานพลาธิการของผมเป็นไปได้ด้วยดี จนเตียวสิ้วเอ่ยปากชม และผมก็ยังไปชักชวนชาวบ้านที่อพยพผ่านมาให้มาเป็นทหารในกองทัพ คนพวกนั้นบางคนที่เหลือดรอดมาตัวคนเดียว ลี้ภัยเข้าเมืองไปก็ไม่รู้จะทำอะไรกิน ก็ตัดสินใจเป็นทหารอยู่เสียที่นี้ เพราะอย่างน้อยก็มีข้าวกินไม่อดตาย ผมจึงได้ชายฉกรรจ์มาเป็นทหารอีกนับร้อยคน หนึ่งในนั้นมีบัณฑิต

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 7

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 7
โดย saradio

คืนนั้นผมเล่นอาเจินไปหลายน้ำเพราะความคิดถึง จนฟ้าใกล้จะสางอาเจินก็บอกว่าต้องกลับไปกระโจมของตัวเอง เพราะหากฟ้าสว่างแล้ว มีทหารเห็นเราอยู่ด้วยกันแบบนี้มันจะไม่ดี ผมคิดแล้วก็เห็นตามนั้น จึงปล่อยให้อาเจินกลับไปกระโจมของตัวเอง พอฟ้าสว่าง ผมหลับไปได้ไม่เท่าไหร่ก็มีทหารมาตามผมให้ไปหาเตียวสิ้ว ผมจึงไปพบเตียวสิ้วที่กระโจมใหญ่ เมื่อไปถึง เตียวสิ้วเห็นผมท่าทางอิดโรย ก็เดาออกว่าเมื่อคืนผมคงไม่ได้นอนทั้งคืน มันจึงยิ้มเล็กน้อยแต่ไม่ได้ถามไถ่อะไรเรื่องนั้น และชวนผมคุยเรื่องงานในกองทัพ เกี่ยวกับเรื่องงานพลาธิการที่มอบหมายให้ผมทำ ซึ่งผมรู้อยู่แล้วว่างานของกองพลาธิการนั่นคืออะไร มันคืองานด้านการสนับสนุน และเสริมความคล่องตัวในกองทัพ ตั้งแต่ควบคุมการเบิกจ่ายเงิน การจัดส่งเสบียง อาวุธยุทโธปกรณ์ การแพทย์ การส่งกำลังสนับสนุน การซ่อมบำรุง ล้วนเป็นงานของกองพลาธิการทั้งสิ้น ที่ผมรู้เพราะผมเคยเรียน ร.ด (นักศึกษาวิชาทหาร กรมการรักษาดินแดน)มาก่อน เรื่องพวกนี้ก็มีสอนอยู่ในหลักสูตร เพราะ ร.ด ถ้าให้เทียบก็คือทหารกองหนุนนั่นเอง ก็ไม่คิดว่ามันจะมีประโยชน์ในตอนนี้ ผมจึงขอดูบัญชีกองทัพ เตียวสิ้วให้คนไปนำมาให้ เมื่อผมพิจารณาดูแล้ว เห็นว่าไม่ยากอะไร ก็รับคำไปจัดการ เริ่มแรกผมตรวจตรากระโจมคลัง

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 6

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 6
โดย saradio

หลังจากเดินทางรอนแรมได้สองอาทิตย์ ก็บรรลุถึงเมือง อู๋เหว่ย ตอนนี้เมืองทั้งเมืองมีแต่ซากบ้านเรือนถูกไฟเผา ศพทหาร ศพโจรกบฏ ตายเน่าเกลื่อนเมือง ดูเป็นที่น่าสยดสยอง ที่นี่คงผ่านการรบมาอย่างหนักหนาสาหัส จนมีสภาพเป็นไปเช่นนี้ ผมใจไม่ดี ไม่รู้ว่า เตียวสิ้ว จะพาอาเจินหนีมาที่นี่หรือไม่ ถ้าหากมาก็น่าหวั่นวิตก พวกเขาจะได้รับอันตรายหรือไม่ ขณะคิดหวั่นใจอยู่นั้น เตียนเข๋ง ที่ขี่ม้านำอยู่ข้างหน้า ก็ขี่ม้าวิ่งกลับมา ร้องบอกหน้าตาตื่นว่า "ข้างหน้ามีทหาร" ทันใดนั้น เห็นทหารม้าสิบกว่าคนควบม้ากรูกันตรงมา ด้วยท่าทีประสงค์ร้าย แต่ละคนต่างเงื้ออาวุธ พร้อมฟาดฟันสังหาร เนื่องจากเห็นเตียนเข๋งมีพิรุธ เข้าใจว่าเป็นพวกสายลับโจรมาสืบเสาะข่าว จึงตามมาจับตัว ตูตู้หลุนและพรรคพวกเห็นดังนั้นก็ขยับอาวุธเตรียมพร้อม ทำให้ทหารพวกนั้นยังไม่กล้าลงมือในทันที่ ตีม้าโอบล้อมไว้ ทหารผู้หนึ่งตวาดกระชากเสียงว่า "เจ้าพวกโจรกบฏ วางอาวุธแล้วยอมจำนน พวกเจ้าหนีไม่รอดแล้ว" ผมเกรงว่าจะเป็นการเข้าใจผิด คิดพูดเจรจากับมัน จึงบอกให้ตูตู้หลุนลดอาวุธลง แล้วประสานมือ คำนับกับทหารที่ถาม พูดว่า "ท่านนายกอง ข้าพเจ้า แซ่กา นามเหวินเหอ เป็นชาวบ้านที่กำลังลี้หนีภัย

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 5

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 5
โดย saradio

ผมถูกจับมัดทิ้งให้นั่งมุมบ้าน ฟังพวกมันปรึกษาว่าจะเอายังไงกับผม ผมกลับไม่รู้สึกหวาดกลัว เพราะคิดว่า ตูตันเหล่ย ยังไงก็จะไม่ฆ่าผม เนื่องเพราะมันที่ตกอยู่ในสภาพเจียนตายนี้ ก็เพราะไม่ต้องเข่นฆ่าชาวบ้านผู้บริสุทธิ์ แล้วจริงอย่างที่ผมคิด ตูตันเหล่ย บอกกับคนของมันว่า "ทิ้งมันไว้แบบนี้ เมื่อเราออกจากที่นี่ ค่อยปล่อยมันไป" มันพูดกระท่อนกระแท่น อาการสาหัส แม้แต่อาหารก็กล้ำกลืนไม่ลง ดูแล้วไม่น่ารอดไปได้ถึงพรุ่งนี้หรือมะรืนนี้ ผมนึกถึงวีรกรรมของมันที่มันทำในหมู่บ้าน คิดอยากรู้ความคิดมัน จึงเอ่ยปากพูดว่า "จอมยุทธ์ ตู ข้าพเจ้าเห็นสิ่งที่ท่านทำในหมูบ้านนั้น ท่านยอมที่จะแตกหักกับพวกพร้องถึงขั้นห้ำหั่นเป็นตาย แต่กลับไม่ยอมลงมือสังหารชาวบ้าน ข้าพเจ้าเห็นแล้ว ทำให้นับถือท่านนัก" ทุกคนฟังต้องมองมาที่ผมเพียงจุดเดียว สาวน้อยเกราะหนังดำ ชี้ปลายทวนมาที่ผม พูดว่า "เจ้าหนี มาจากหมู่บ้านนั่น รึ" ผมพยักหน้ารับ พูดต่อว่า "ข้าพเจ้าคือคนที่ร้องแหกปาก กุเรื่องบอก

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 4

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 4
โดย saradio

หลังจากที่ผมหนีสลัดหลุดจากโจรผ้าเหลืองแล้ว ก็หาที่หยุดพักม้า และพยายามหาทางกลับไปหาอาเจิน แต่ผมมีปัญหาที่ว่า ผมออกจากเส้นทางที่คุ้นเคยมาไกลมาก จนแทบไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ตรงจุดไหน หากจะย้อนกลับทางเก่า ก็กลัวเจอพวกโจรพวกนั้นดักเล่นงานเอาอีก ผมเลยต้องพยายามหาทิศใหม่ เพื่อเดินทางไปเมือง อู๋เหว่ย ในตอนนั้น ทั่วทั้งดินแดนเสเหลียง มีโจรหลายกลุ่มเข้ารวมอุดมการณ์ของกบฏโพกผ้าเหลืองของเตียวก๊ก ทำการลุกขึ้นก่อการจลาจลบุกปล้นสะดมหลายเมือง รวมทั่งเมืองอู๋เหว่ยที่ผมอยู่ด้วย ขุนศึกในเสเหลียงที่รวบรวมกำลังพลเข้าปราบปราม มีหลายคน อาทิเช่น ม้าเท้ง หันซุย ตั๋งโต๊ะและเตียวเจ สงครามจึงเกิดขึ้นทั่วทุกแห่งหน และตามหมู่บ้านก็พบศพคนนอนตายเกลื่อนกลาด จากการถูกโจรผ้าเหลืองบุกปล้นสะดม คนที่เหลือรอดก็พากันอพยพ ไปยังพื้นที่ปลอดภัย ผมรอนแรมมาสองวันยังไปไม่ถึงเมืองอู๋เหว่ย ตอนนั้นทั้งหิวทั้งอดโซ ประทังชีวิตด้วย

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 3

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 3
โดย saradio

จริงๆแล้ว ผมไม่คิดมาก่อน ว่าอาเจินจะยอมผมง่ายดายขนาดนี้ เพราะตอนแรกดูเธอจะถือตัว และเคร่งขนบธรรมเนียมประเพณี แต่มาคิดดูอีกที เธอเป็นหญิงม่ายสาวอายุยังน้อย แค่ 21 แก่กว่าผมปีเดียว แต่ต้องมาทนเหงาเปล่าเปลี่ยวและรับภาระทำทุกอย่างเพื่อหาเลี้ยงตัวเองและแม่ผัวที่สติไม่ค่อยจะดี มันเลยอาจทำให้เธอต้องการใครสักคนมาช่วยแบ่งเบาภาระดูแลครอบครัว ประจวบเหมาะที่ผมผ่านเข้ามาในชีวิตเธอ และ หญิงชรา กาฮูหยิน ก็เข้าใจว่าผมเป็นลูกชาย มันเลยเข้าล๊อกลงตัวทุกอย่าง ถ้าผมยอมอยู่ที่นี่ในนามเหวินเหอ เพราะนั่นทำให้กาฮูหยินได้ลูกชายคืน ทำให้พอมีสติสะตังกลับคืนมาบ้าง ส่วนอาเจินนั้น ก็ไม่ต้องทนเหงาเปล่าเปลี่ยวอีกต่อไป เมื่อได้ผัวใหม่โดยไม่ถูกคำครหาและยังได้ผมมาช่วยแบ่งเบาภาระอีกด้วย และสำหรับผม ถึงจะไม่ได้กลับไปยังปัจจุบัน แต่ก็มีที่ซุกหัวนอนพร้อมได้อาเจินเป็นเมีย อยู่เป็นครอบครัวเป็นหลักเป็นแหล่ง ไม่ต้องหลงยุค อยู่ในยุคนี้

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 2

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 2
โดย saradio

ขณะที่ผมพูดคุยกับอาเจินอยู่นั้น ทัดใดนั้นก็มีเสียงเอะอะโวยวายในห้องของหญิงชรา อาเจินรีบเข้าไปดู พบว่าหญิงชรากำลังคิดฆ่าตัวตายด้วยการแขวนคอ อาเจินรีบเข้าไปห้ามปราม หญิงชรากลับร้องไห้ตีโพยตีพายจะตายให้ได้ เธอบอกว่า เมื่อผมไม่นับถือเธอเป็นแม่แล้ว เธอก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ อาเจินไม่เคยเห็นหญิงชราคลุ้มคลั่งมากขนาดนี้ ห้ามปราบอย่างไรก็ไม่ฟัง อาเจินไม่รู้จะทำยังไงดี แต่จู่ๆ เธอก็พูดกับผมว่า "ท่านพี่ ท่านเลิกหยอกล้อมารดาเถอะ นี่เกรงจะเลยเถิดเกินไป ยังไม่รีบมากล่าวขอขมามารดาอีก" ผมฟังแล้วต้องเบิ่งตามองอาเจินอย่างงงๆ คิดไม่ทันว่าเธอจะสื่ออะไร แต่เห็นเธอขยิบตาส่งซิก พร้อมพยักหน้าให้ผมเข้าไป ผมเลยพอจะเดาออกว่า อาเจินคงต้องการให้ผมทำอะไร สวมรอยเป็น เหวินเหอ เพื่อปลอบใจหญิงชรา เพราะอาเจินเกรงว่า หญิงชราตอนนี้สติฟั่นเฟือนจนคุมไม่อยู่ อาจจะคิดฆ่าตัวตายไปจริงๆ ผมเมื่อรู้ดังนั้นจะนิ่งเฉยได้ยังไง พวกเขาอุสาห์ช่วยชีวิตผม ก็คงต้องสวมบทเล่นละครตามน้ำไป ผมเลยยิ้มแฉ่งปากกว้างให้กับหญิงชรา ผายมือออกสองข้างรอการ

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 1

กุนซือเจ้าสำราญ ตะลุยสามก๊ก ตอนที่ 1
โดย saradio

ผมชื่อ เจ๋ง เป็นเด็กหนุ่มวัย 20 ปี เป็นคนไทยแต่ได้มาเรียนต่อในคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่มหาลัยในประเทศจีน ผมอยู่และเรียนที่จีนมา 2 ปีกว่าแล้ว การใช้ชีวิตในประเทศนี้ของผมไม่มีปัญหาอะไร เพราะผมเองก็เป็นคนไทยเชื้อสายจีน รูปร่างหน้าตาผมจึงกลมกลืนไปกับพวกเขา และอยู่ได้สบายโดยไม่รู้สึกแปลกแยก ในประเทศจีนผมชอบอยู่หลายอย่าง แต่ที่ชอบที่สุดที่ได้มาเรียนทีนี่ คือสาวสวยหน้าหมวยจิ้มลิ้มเยอะมาก เลือกจีบกันไม่หวาดไม่ไหว และสังคมที่จีนเดี๋ยวนี้ค่อนข้างจะเปิด วัยรุ่นหนุ่มสาวกล้าแสดงออกมาก บางทีมากกว่าคนไทยด้วยซ้ำ เพราะเห็นนักศึกษาบางคู่ก็ยืนจูบกันอย่างไม่อายใคร และชายหญิงหลายคนก็เปลี่ยนคู่นอนบ่อยๆ ผมเองมาเรียนที่นี่แค่ 2 ปี ฟาดหมวยจีนแบบวันไนท์แสตนด์ไป 10กว่าคนแล้ว นี่มันสวรรค์ชัดๆ แต่ไม่รับประกันนะว่า ใครมาเรียนที่จีนแล้วจะได้อย่างผม เพราะมันขึ้นอยู่กับบุคลิกหน้าตาและคารมด้วย แต่ก็ขอแนะนำว่า มุกเสี่ยวไทย ทำผู้หญิงจีนใจสั่นได้ หากรู้จักนำไปประยุกต์ให้เข้ากับภาษาสำนวนบ้านเขานะ แล้วคุณก็จะเป็นที่ชื่นชอบของ

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 20 ซ้ำสวาทสาวน้อย

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 20 ซ้ำสวาทสาวน้อย
โดย Kamen Rider V-3

ในขณะที่ทั้งคู่กำลังโอบรัดร่างของกันและกัน ดื่มด่ำรสรักที่เดินทางมาถึงจุดสุดยอดอยู่นั้น จิตของป๊อดก็สอดส่าย ไปตามอารมณ์สุขที่กำลังได้รับจนมนต์กำบังตาเสื่อมฤทธิ์ลง ร่างของป๊อดค่อยๆปรากฎชัดขึ้นต่อสายตาของจ๋า เธอจ้องมองใบหน้าของร่างลึกลับที่กำลังคร่อมทับเรือนร่างของเธออย่างไม่วางตา ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าผีตนนี้คงจะมี รูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดน่ากลัว แต่เมื่อมาเห็นตัวตนจริงๆในตอนนี้มันกลับตรงกันข้ามกับที่เธอคิด ผีตนนี้มีใบหน้า ที่สะอาดสะอ้านจนจัดได้ว่าเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดี แม้ว่าจะไม่ได้หล่อเลิศเหมือนเพื่อนชายบางคนที่เธอแอบปลื้ม เธอจ้องมองเขานิ่งอย่างพิจารณาจนป๊อดรู้สึกตัวว่ากำลังถูกจ้องมอง ป๊อดหันมาสบตากับเธอแล้วรู้สึกใจหายวาบเมื่อเห็นลักษณะการจ้องมองของเธอ เพราะดูเหมือนว่าเธอได้มองเห็นเขาแล้ว ป๊อดจึงทดสอบให้แน่ใจด้วยการเอียงร่างไปทางซ้ายและขวา ดวงตาทั้งคู่ของหญิงสาวก็เคลื่อนติดตามไป กับการเคลื่อนไหวของเขา เขาจึงมั่นใจแล้วว่ามนต์บังตาของเขาคงเสื่อมฤทธิ์ลงแล้ว ป๊อดจึงรีบหาหนทางกลบเกลื่อน เพื่อ

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 19 รสรักของสาวน้อย

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 19 รสรักของสาวน้อย
โดย Kamen Rider V-3

วิไลหลับตาพริ้มหายใจถี่จนหน้าอกอันอวบอิ่มของเธอสะท้อนขึ้นลงอย่างเห็นได้ชัด เธอรู้สึกอิ่มเอมและสมหวัง กับรสรักที่เด็กหนุ่มผู้นี้ปรนเปรอให้ จนเธอทั้งรักและหลงใหลเขาอย่างที่สุด ถึงแม้จะรู้ดีว่าสักวันเด็กหนุ่มผู้นี้ ก็จะต้องห่างเหินจากเธอไปมีคู่ของเขาเอง วิไลหันไปมองป๊อดที่นอนแผ่หราอยู่ข้างๆร่างของเธอ แล้วยิ้มพร้อมกับเอ่ยขึ้น "ป๊อด....นี่เธอหายดีแล้วใช่ไหม" "ครับ...ผมหายดีแล้ว" "แล้วมาทำแกล้งเป็นนอนเจ็บอยู่ที่นี่ทำไม" "ก็ผมอยากจะรู้ว่าคุณวิไลเป็นห่วงผมบ้างหรือป่าวนี่ครับ" วิไลยิ้มกว้างอย่างพอใจ แม้จะรู้ว่าป๊อดพูดไปตามภาษาผู้ชายเจ้าชู้ "เธอเนี่ยเจ้าชู้ไม่เบาเลยนะ แต่ฉันรู้นะว่าคนที่เธอรอน่ะ ไม่ใช่ฉันหรอก" ป๊อดได้ยินอย่างนั้น ก็รู้สึกตกใจเขาหวาดระแวงอยู่เสมอว่าวิไลจะรู้ความลับระหว่างเขากับลูกสาวของเธอ "ฉันรู้นะ......ว่าหนิงน่ะชอบเธอ.......เธอห้ามทำให้ลูกสาวฉันเสียใจเป็นอันขาดนะป๊อด" เสียงของวิไลเข้มขรึมขึ้นอย่างชัดเจน จนป๊อดต้องหันมาสบตากับเธอ

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 18 รางวัล

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 18 รางวัล
โดย Kamen Rider V-3

ป๊อดเร่งเร้าจังหวะกระแทกกระทั้นรุนแรงขึ้น จนร่างของนิสาสั่นกระเพื่อมไปทั้งร่าง พลางส่งร้องครางออกมา ด้วยความซ่านเสียว และมันกำลังคืบคลานมาใกล้ถึงจุดสุขสม "โอวววว......พี่นิสา.....ซี๊ดดดดดด.......อ้าาาาาา......ดีเหลือเกิน......อู้วว....พี่ตอดดีเหลือเกินครับ" นิสาอยู่ในท่านอนคว่ำหน้าพอได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกสะดุดหู จึงพยายามหันไปมองหน้าผู้ที่กำลังกระแทกกระทั้นเรือนร่าง ของเธอ แล้วสิ่งที่เธอเห็นและทำให้เธอตกอย่างที่สุดก็คือ ป๊อดกำลังใช้สองมือยึดจับบั้นเอวเธอไว้ แล้วกระแทกกระทั้นลำเอ็น เข้าสู่เรือนร่างของเธอ พร้อมกับส่งเสียงครางอย่างมีความสุขออกมา เธอเองก็กำลังจะจึงสุดยอดด้วยความเสียวซ่านอย่างที่สุดเช่นกัน จึงได้แต่หลับตาลงเผยอปากครางออกมาเพื่อระบายอารมณ์นั้น และแล้วในที่สุด เธอก็รู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่แผ่ซาบซ่านเข้ามาในช่องท้องของเธอ พร้อมกับเสียงร้องดังยาวอย่างซ่านเสียว ของป๊อด "โอ้วววว......พี่นิสา...โอ๊ววววว....ผมแตก

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 17 คลายความทุกข์ให้พยาบาลสาว Part 2

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 17 คลายความทุกข์ให้พยาบาลสาว Part 2
โดย Kamen Rider V-3

แล้วนิสาก็ใช้ผ้าเช็ดไปตามลำตัวของป๊อดแรงขึ้นอย่างหมั่นไส้ปนขบขัน เธอรู้สึกว่าเด็กหนุ่มคนนี้ช่างมีวิธี ยั่วประสาทให้เธอต่อปากต่อคำกับเขาอย่างไม่รู้เบื่อ จนเธอรู้สึกเสียดายว่า พรุ่งนี้ป๊อดก็คงต้องกลับบ้านแล้ว หากเขาไม่อยู่ซะแล้วเธอก็คงเหงาและรู้สึกเซ็งๆเช่นเดิมเหมือนที่ผ่านมา "ป๊อด...พรุ่งนี้ก็ได้กลับบ้านแล้ว ดีใจไหม" "ไม่...ไม่อยากกลับ....อยากอยู่กับพี่นานๆ" "ปากหวานนะเรา" นิสาเลื่อนผ้าลงไปยังจุดที่ต่ำกว่าสะดือ แล้วเหลือบมองไปยังเจ้าลำเอ็นที่ยาวใหญ่เกินตัวเจ้าของ พร้อมกับใช้ผ้าเช็ด ไปมาอย่างแผ่วเบา "พี่นิสา.........พี่จะทรมานผมไปถึงไหน" ป๊อดโอดครวญแล้วทำหน้าอย่างน่าสงสาร นิสาทำเป็นเฉย เพราะเธอเองก็รู้สึกใจสั่นกับท่อนเอ็นของป๊อดอยู่เช่นกัน แต่เมื่อเหลือบไปดูหน้าป๊อด ก็ปล่อยเสียงหัวเราะออกมา "อะไรอีกล่ะ" "พรุ่งนี้ผมก็จะกลับแล้ว....ช่วยผมหน่อยเถอะนะ" นิสาถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่ไม่ใช่เพราะความรำคาญ แต่เป็นที่เธอเองก็รู้สึกหวิวใจอยู่เหมือนกัน ที่พรุ่งนี้จะไม่ได้คุยกับป๊อดแล้ว เธอจึงตัดสินใจทำสิ่งที่ไม่เคยคิดจะทำให้ใครลงไป เธอเอื้อมมือไปกำท่อนเอ็นของป๊อดไว้แล้วรูดขึ้นลงอย่างช้าๆ "อย่างนี้ใช่ไหม ที่เธอต้องการ" ป๊อดตา

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 17 คลายความทุกข์ให้พยาบาลสาว Part 1

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 17 คลายความทุกข์ให้พยาบาลสาว Part 1
โดย Kamen Rider V-3

นิสาอดไม่ได้ที่จะเบะปาก แล้วเอ่ยตอบ "เชอะ....ข้ออ้างของผู้ชายเจ้าชู้.....เธอก็เหมือนผู้ชายเจ้าชู้คนอื่นๆนั่นแหละ ทำเป็นพูดดีจีบผู้หญิงไม่เลือก พอได้สมใจแล้วก็หาทางตีจากผู้หญิงไป..........พี่ล่ะเกลียดจริงๆคนแบบนี้" "อ้าว.....อย่าเหมาผมไปรวมกับพวกที่พี่เกลียดสิครับ ผมไม่ใช่คนอย่างนั้นนะ" "แล้วมันต่างกันตรงไหน รักผู้หญิงทีละหลายๆคนอย่างเนี้ย ในที่สุดพอผู้หญิงเขารู้ความจริงเธอก็ต้อง ถูกบังคับให้เลือกคนใดคนหนึ่ง และเธอก็ต้องทอดทิ้งผู้หญิงคนอื่นๆที่เธอเจ้าชู้ด้วยอยู่ดี" นิสาพูดเสียงแข็งอย่างมีอารมณ์ร่วม จนป๊อดรู้สึกแปลกใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะตอบโต้ "พี่นิสา พี่จะเชื่อหรือไม่ก็ตาม แต่ผมจะไม่ทอดทิ้งผู้หญิงที่ผมรักไม่ว่าจะเป็นคนไหน ถ้าจะต้องให้ผมเลือก คนใดคนหนึ่งโดยต้องทอดทิ้งคนอื่นๆให้ต้องเสียใจ ผมจะยอมเป็นฝ่ายถูกพวกเธอทอดทิ้งซะดีกว่า" นิสานิ่งฟังแล้วจ้องหน้าป๊อดเขม็ง ใบหน้าของเธอเจือไปด้วยอารมณ์โกรธอย่างเห็นได้ชัด แล้วดวงตาทั้งสองของเธอ ก็เริ่มเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา จนป๊อดมองดูแล้วอดใจหายไม่ได้ "พี่นิสา...ผมขอโทษ...ไม่ว่าผมจะพูด

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 16 พ้นวิกฤต

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 16 พ้นวิกฤต
โดย Kamen Rider V-3"

อ้าาาาา......." ป๊อดส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แล้วรวบรวมพละกำลังที่ยังมีอยู่ยึดจับมือของชิตที่พยายามผลักดันคมมีด ให้จมลึกลงมาในท้องของเขา "มึงตายซะเถอะ.......เหนียวนักใช่ไหมมึง.............นี่.........." "โอ๊ววว........" มีดหมอหลวงพ่อเดิม เป็นวัตุมงคลที่มีผ่านการอธิษฐานจิตจากพระอริยสงฆ์ผู้ทรงอภิญญาขั้นสูง จึงสามารถทำลายล้าง คุณไสย มนต์ดำ หรือแม้แต่การปลุกเสกใดๆได้ทุกชนิด ดังนั้นคมมีดหมอหลวงพ่อเดิมจึงสามารถทะลุผ่านร่างของป๊อด ที่ถึงแม้ว่าจะมีปลัดขิกที่ลงอักขะมหาอุตม์คุ้มครองอยู่ จนแม้แต่มนต์พญาลิงลมก็เสื่อมพลังอำนาจลงไปด้วย ถึงตอนนี้ป๊อดจึงมีแต่พละกำลังของตนเองแต่เพียงอย่างเดียว ที่จะหยุดยั้งคมมีดไม่ให้ทะลุผ่านร่างของเขามากไปกว่านี้ เลือดของป๊อดยังคงไหลออกมาไม่หยุด เรี่ยวแรงของเขาค่อยๆถดถอยลงเรื่อยๆ แต่เขา