กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 20

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 20
โดย saradio

รถตู้ของผมวิ่งมาจอดที่หน้าบริษัทของฮิเดตะ ถ้านับเวลานี่ก็เกือบ 2 เดือนแล้วที่ผมไม่ได้กลับมาที่นี่ ไม่รู้ว่าทุกคนเป็นยังไงบ้าง ผมเปิดประตูออฟฟิต เข้าไปพนักงานในออฟฟิตทั้งหญิงทั้งชายหลายคนที่เห็นผม ก็ยิ้มอย่างไม่เชื่อสายตาพร้อมเรียกทักชื่อผม แทบจะเป็นเสียงเดียว "โอกิ นั่นนายเหรอ บ๊ะ ดูราศีจับจริงๆ นายไปทำอะไรมาวะ" "อุ้ยตายหล่อกว่าเดิมเยอะเลยนี่บอสให้นายกลับมาเล่นหนังเอวีอีกใช่มั๊ย" พนักงานต่างๆเข้ามาทักทายถามผม จนผมไม่รู้จะตอบใครก่อนพนักงานพวกนี้เป็นคน

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 19

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 19
โดย saradio

วันนั้นผมไม่มีโอกาสคุยกับเรกะเลยพอออกจากห้องท่านประธาน ท่านประธานก็สั่งฮิเดตะให้ส่งผมกลับคืนนั้นผมกลับมานอนที่ห้องเป็นครั้งแรกหลังจากถูกจับตัวไปสามวันทำให้รู้สึกผ่อนคลายและหลับไปอย่างง่ายดาย พอวันรุ่งขึ้นก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะมีคนมาเคาะห้อง ผมงัวเงียไปเปิด ก็เห็นพวกยากูซ่ามากันสามคนที่รู้ว่าเป็นยากูซ่า เพราะดูจากลักษณะการแต่งตัวและบุคลิกของพวกมันพอพวกมันเห็นผมก็โค้งคำนับเก้าสิบองศา พูดพร้อมกันเสียงดังว่า "สวัสดีตอนเช้าครับ คุณโอกิ" ผมยังงงเบลอๆ อยู่ไม่รู้ว่าพวกมันมาจากไหน "พวกคุณมาทำอะไร" ผมถาม คนหัวโล้นที่ดูจะเป็นหัวหน้าพวกนี้ก็พูดว่า "พวกผมได้รับคำสั่งให้มารับคุณโอกิไปเป็นหัวหน้าสาขาที่ชินจูกุครับ" ผมก็พยักหน้าเข้าใจอย่าง สมองยังไม่ตื่นเต็มที่ บอกว่า "เริ่มวันนี้เลยเหรอ" "ครับผม" "งั้นผมขอไปอาบน้ำแต่งตัว แล้ว

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 18

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 18
โดย saradio

ฮิเดตะพอเห็นผมโพล่เข้ามาก็ตกใจหน้าเสีย ถึงกับอุทานว่า ซวยแล้ว ผมรีบถามต่อไปว่า "พวกคุณกำลังพูดถึงเรกะอยู่ใช่มั๊ย เธออยู่ไหนพาผมไปหาเธอหน่อย" ฮิเดตะกลืนน้ำลาย ยังไม่พูดอะไรออกมาหันไปมองมิโนฮาระเหมือนขอความเห็นว่าจะเอายังไงดี แต่มิโนฮาระยกสองมือเหมือนขอบายท่าทางมีความหมายว่า เรื่องนี้กูจะไม่ยุ่ง แล้วแต่มึงเลยกูไม่อยากเอาคอไปขึ้นเขียงอีกคน แล้วค่อยๆ ถอยตัวออกไป จากนั้นก็เดินออกจากห้องประชุมไปทิ้งให้ฮิเดตะต้องรับหน้าผมเพียงลำพัง "นายพูดถึงอะไร แล้วเข้าห้องมาทำไมไม่รู้จักเคาะห้องก่อนเสียมารยาทจริงๆ" ฮิเดตะ เฉไฉ ทำสีหน้าไม่พอใจต่อว่าผมเพื่อกลบเกลื่อน เพราะไม่อยากตอบคำถามผมแต่ผมก็ไม่ลดละที่จะถาม "คุณ ฮิเดตะครับ ผมได้ยินหมดแล้ว คนที่สั่งคุณ ให้พาผมมาญี่ปุ่น คือเรกะ แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหนผมอยากเจอเธอ" ผม

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 17

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 17
โดย saradio

อีก 2 วันต่อมา เสียงกดกริ๊งดังขึ้นที่บ้านของโทมะนามิมาเปิดประตูโดยไม่รู้ว่า ผู้มาเยือนเป็นใคร "มาแล้วค่ะ" เธอร้องบอก ก่อนจะเปิดประตูออกมา แต่เมื่อเห็นผมและโยชิดะมาพร้อมกันสีหน้าของเธอก็ยากจะปั้นหน้ารับ มันเต็มไปด้วยความกังวลและความสับสนและคงรู้ว่าพวกผมมาด้วยจุดมุ่งหมายอะไร "พวกคุณมาทำอะไร" เธอถาม ทั้งที่เดาออก และรู้อยู่เต็มอก "ไม่น่าถาม พวกเราก็จะมาให้ความสุขเธอยังไงหละ" ผมบอกพร้อมผลักประตูเดินเข้าไปและยิ้มอย่างไม่แยแสว่าเธอจะยินยอมหรือไม่ โยชิดะก็ตามเข้ามาโดยที่นามิไม่อาจขัดขวางอะไรได้ เพราะเธอกลายเป็นวัวสันหลังหวะ ที่มีชะงักติดหลังเพราะดันมาหลวมตัวมามีอะไรกับพวกผม "คือ...พวกคุณกลับไปก่อนได้มั๊ย เดี๋ยวสามีฉันก็กลับมาแล้วฉันคิดว่ามันไม่ดีและไม่เหมาะหรอก" นามิพยามพูดบ่ายเบี่ยง เพราะกลัวว่าสามีจะกลับมาเห็น

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 16

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 16
โดย saradio

และแล้ว บทหนังก็ถูกทำขึ้นอย่างสมบูรณ์คัดแยกเป็นบทพูดและสคลิปให้กับนักแสดง โดยนามิรับบทเป็นภรรยาสาวที่เพิ่งแต่งงาน มีบุคลิกเรียบร้อย แต่ซ่อนความต้องการที่ร้อนแรงไว้ภายในโทมะ นักแสดงตัวประกอบสมทบ ควยแค่ 4 นิ้วกว่า รับบทเป็นสามีที่ซื่อบื่อและมีเซ็กส์บนเตียงที่น่าเบื่อ แถมไม่ค่อยชอบทำการบ้านเอาแต่สนใจเรื่องอื่นมากกว่าภรรยาสาวของตัวเอง โยชิดะ ควยเจ็ดนิ้วรับบทเป็นเพื่อนร่วมงานโทมะ ที่ไปนอนค้างบ้านโทมะ แล้วได้เป็นชู้กับนามิอย่างคิดไม่ถึงเพราะนามิเผลอไปเห็นควยของโยชิดะแล้วอดใจไม่ไหวพอตกกลางคืนจึงไปหาโยชิดะเสนอตัวให้ถึงห้องนอน โอกิ

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 15

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 15
โดย saradio

วันรุ่งขึ้นในที่ประชุมมิโนฮาระ เอาไฟล์ที่ตัดต่อแล้วให้ ฮิเดตะดู ฮิเดตะพอเห็นนักแสดงชายเป็นผมต้องมีสีหน้าระคนประหลาดใจสงสัย และมีเหมือนมีความกังวลเกิดขึ้นบนสีหน้าหันไปถามมิโนฮาระ ว่า "ใครให้เจ้าโอกิ ไปแสดง.." ทุกคนรู้สึกผิดคาด คิดว่า ฮิเดตะจะต้องดีใจและพอใจในผลงาน แต่เหมือนกับฮิเดตะมีอะไรขัดข้องที่ผมเป็นนักแสดงฝ่ายชายจนแสดงความกังวลขึ้นทางสีหน้าจนเห็นได้ชัด มิโนฮาระเลยรีบพูดว่า "ผมเอง ผมเป็นคนให้เจ้าโอกิแสดง เพราะเห็นว่าเจ้าโอกิมีพรสวรรค์และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ท่านประธานลองดูนามิสิ เห็นมั๊ยว่าเวลาเธอโดนเจ้าโอกิเย็ดเธอดูน่าเย็ดแค่ไหน เธอ

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 14

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 14
โดย saradio

หลังจากที่จบการถ่ายแบบแล้วมิโนฮาระก็สั่งเลิกกอง ทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมก็เลิกงานกลับอพาร์ทเม้นท์ระหว่างที่เดินอยู่บนเส้นทางกลับบ้านนั้น มันผ่านซุปเปอร์มาเก็ตเล็กๆเสียงผู้หญิงที่เล็กน่ารัก ก็ทักผมมาจากทางด้านหลังว่า "โอกิซัง (คุณโอกิ)" ผมหันไปตามเสียงด้านหลัง ก็เห็น นามิ ยืนอยู่ เธอใส่ชุดธรรมดาที่เรียบร้อยเหมือนชาวญี่ปุ่นทั่วไปในมือสองข้างถือถุงของที่เหมือนเป็นชุดกับข้าวทำอาหารสำหรับมือเย็นของเธอ เธอยิ้มให้ผมเลยโค้งทักทายแบบชาวญี่ปุ่น เธอก็โค้งตอบ แล้วถามว่า "คุณ พักอยู่แถวนี้เหรอ" นามิเปลี่ยนมาเรียกผม จาก นาย มาเป็นคุณ เพราะคงเห็นว่าไม่สุภาพหากจะเรียกผมว่านายเพราะผมอายุมากกว่าเธอ ตั้ง 7-8 ปี ผมปีนี้ 27 ส่วนเธอ เพิ่ง 19ส่วนตอนแรกที่เธอเรียกผมว่า นาย ก็อาจเพราะเรียกตามคนในกองถ่ายและเห็นผมเป็นคนต่างชาติ เลยไม่เคร่งคำพูดที่สุภาพมากเท่าไหร่แต่พอรู้ว่าผมพูดญี่ปุ่นได้คล่อง เธอเลยต้องระมัดระวังมารยาทในคำพูดเพื่อไม่ให้ตัวเธอดูเป็นคนไร้มารยาทในสายตาชาวต่างชาติอย่างผม ผมเลยชี้ให้ดู อพาร์ทเม้นท์ที่อยู่เลย

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 13

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 13
โดย saradio

คนที่จะพาผมไปญี่ปุ่นเป็นชายวัยกลางคนรูปร่างท้วม ท่าทางคล่องแคล้ว ชื่อ ยามากุชิ ฮิเดตะเขาวางตัวเป็นกันเองกับผมมาก และจัดการเรื่องเอกสารให้ผมทั้งหมดแล้วก็พาผมขึ้นเครื่องบินจากเมืองไทยไปญี่ปุ่น พอถึงญี่ปุ่น เขาก็พาผมไปพักที่อพาร์ทเม้นท์ห้องหนึ่งในกรุงโตเกียว ที่เหมือนเช่ารอผมไว้อยู่แล้ว และห่างจากบริษัทที่ทำงานไม่มากเดินไปไม่กี่ร้อยเมตรก็ถึง ฮิเดตะ เปิดประตู นำผมเข้าห้องแล้วพูดว่า "โอกิ มา.มา เข้ามาเลย นี่ นายพักห้องนี้แหละ เป็นไงดูดีมั๊ยหละ" ฮิเดตะ เรียกผมว่า โอกิ ซึ้งแปลว่าใหญ่ ตอนนั้นผมมองดูภายในห้องโดยรอบถือว่าดีพอสมควร มีครัวและห้องน้ำในตัว เฟอร์นิเจอร์พร้อมทั้งทีวีและตู้เย็น และกว้างอยู่ได้สบาย ผมคิดในใจว่า ห้องขนาดนี้ ราคาเช่าจะเท่าไหร่กันนะเพราะรู้มาว่า ที่โตเกียว ห้องเช่าแค่กว้างแค่หกเสื่อทาทามิ ยังแพงหูฉี่แล้วผมทำงานจะพอจ่ายค่าเช่ามั๊ยเนี้ย ตอนนั้น ฮิเดตะ ไปยกของผมเข้ามา ผมรู้สึกเกรงใจบอกว่าไม่ต้อง เดี๋ยวผมจัดการ

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 12

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 12
โดย saradio

รุ่งเช้าผมตื่นขึ้นมา โดยไร้เงาเรกะอยู่ข้างกายเธอตื่นออกไปตอนไหนผมไม่ทราบ เมื่อผมออกมาจากเต็นท์ก็เห็นเธอนั่งเหม่อมองทะเลอยู่บนโขดหิน สีหน้าเธอดูเศร้าและเหม่อลอย เหมือนมีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจ ตอนนั้นผมกลับคิดว่าเธอกำลังคิดเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนผมเลยรู้สึกผิดที่เป็นฝ่ายรุกล้ำเธอก่อน เลยเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆแล้วเอ่ยคำขอโทษสั้นๆ เรกะ หันมามองผมแล้วเผยยิ้ม แล้วพูดว่า "นายขอโทษเรื่องอะไร" "ก็.. เรื่อง.. เรื่องเมื่อคืนหนะ.." "ก็ไม่เห็นต้องขอโทษนี่..ฉันไม่เสียใจหรอกกับเรื่องเมื่อคืน ...แต่นายรู้ใช่มั๊ยว่านายจะเป็นเจ้าของฉันไม่ได้ เพราะฐานะเรามันแตกต่างกัน" เธอพูดอย่างตรงไปตรงมาอย่างไม่อ้อมค้อม และนี่อาจเป็นสิ่งที่เธอคิดอยู่ก็ได้ผมอึ้งไปชั่วขณะ คิดว่า มันก็แน่แหละ ลองเธอมีเงินมาเช่าเรื่อยอร์ซเที่ยวเป็นอาทิตย์แถมมีคนคุ้มกันเป็นมือปืน2คนที่ยอมรับใช้อย่างยอมตายถวายหัวเธอคงไม่ใช่บุคคลธรรมดาที่จะมารักกับผมได้แน่ เพียงแต่หนุ่มสาวมาติด

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 11

กามลิขิต ชีวิตหฤหรรษ ตอนที่ 11
โดย saradio

มันนานโขอยู่เหมือนกันกว่าผมจะพายเรือไปถึงเกาะแถมยัยเรกะ ก็เอาแต่สั่งแต่เร่งให้ผมพายไวๆ โดยที่ไม่คิดจะมาช่วยผมพายสักนิด พอถึงชายหาดของเกาะ ผมก็หมดแรงลงจากเรือไปนอนเกลือกอยู่บนพื้นทรายคิดว่าน่าจะรอดตายจากการลอยคว้างอยู่กลางทะเลแล้ว ขอหลับตาพักสักงีบเถอะขณะกำลังเคลิ้มๆ จะหลับ เรกะก็สั่งว่ามา "ไปสำรวจรอบๆ ซิ ว่ามีคนอาศัยอยู่หรือเปล่า" ผมละเพลียใจกับยัยคนนี้จริงๆมันสั่งได้สั่งเอา ราวกับผมเป็นขี้ข้า ผมเลยทำเป็นหูทวนลม หลับตาไม่ตื่นเธอก็เอาเท้ามาเตะสะกิดที่แขนผม พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า "ฉันพูดกับนาย นายไม่ได้ยินหรือไง" คนไทยมักถือเรื่องเท้า และยิ่งกับคนที่ชอบสั่งแบบไม่เกรงใจมาทำแบบนี้อารมณ์มันก็เดือดขึ้นอย่างเกินระงับ ผมโมโหเลยเอามือกำทรายสาดใส่เธอ มันโดนหน้าอกเลยไปถึงหน้าจนเข้าปากเธอ แล้วพูดว่า "ผมไม่ใช่ลูกน้องคุณนะ อย่ามาสั่งโน้นสั่งนี่ให้มากนัก ระวังจะโดนดี ที่ช่วยให้รอดตายมาถึงนี่ก็สำนึกขอบคุณกันบ้าง" เธอถุยทรายออกจากปาก สีหน้าโมโหจัด แล้วก็พุ่งเข้ามาใส่ผมทั้งที่ผมกำลังนอนอยู่ เธอจับ