ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 23 “เทพธิดาร่ายระบำ!?...เสน่ห์สาวเรนโดรจัง!!!”
...วันนี้ทุกคนไม่ออกไปเรียนก็ออกไปทำงานกันหมด...เหลือเพียงผมกับฝนเฝ้าบ้านแค่ 2 คนเท่านั้น...
(เอยสาละวันเอ๋ย~~...เอยสาละวันเอ๋ย~~...เอยสาละวันๆ)
“ฝน!!...โทรศัพท์--”
“...........................................”
(หายไปไหนของเค้าหว่า?)
“เฮ่ยยัยเขี้ยวปิศาจ!!!...โทรศัพท์ดัง”
“...........................................”
(แปลก?...ทุกทีพอได้ยินคำนี้มันจะต้องรีบโผล่หน้าออกมาร้องแหวอย่างว่องไวนี่นา?)
“งั้นฉันรับนะ...ฮัลโหลครับ!!...หา?...น้องเรนโดรจัง...”
(ใครกันวะ?)
“...........................................”
“เอ่อคุณครับ...ที่นี่ไม่มี...หา?...มีและก็โทรไม่ผิดเบอร์ด้วยงั้นเหรอ?”
(เรนโดรจัง...ชื่อมันฟังดูสะดิ้งๆกับงี่เง่ายังไงก็ไม่รู้)
“อ๊า!!!!”
...ลูกพี่ลูกน้องจอมแก่นโผล่มาจากทางไหนไม่ทราบแต่หล่อนรีบชิงโทรศัพท์ไปจากมือผม...
“แหม~~...ทำหวง...ก็เธอวางทิ้งไว้และมีคนโทรมา...ฉันอุตส่าห์รับแทนให้นะเนี่ย?”
(แต่น่าเสียดายเพราะกำลังจะถามชื่อหนุ่มคนนี้พอดีเชียว)
“ไม่ต้องเจ๋อเฟ้ย!!!”
“ฮ่าๆๆ...ผู้ชายโทรมาซะด้วย...ช่างน่าดีใจแฮะที่น้องสาวฉันใกล้จะขายออกแล้ว”
“หุบปากๆๆๆๆ...นายนี่นิสัยแย่มากพูดจาหยาบคายดูแคลนผู้หญิง!!!...ดูถูกน้องสาวของตัวเองได้ไงฟะ?”
“แค่หยอกเล่นสนุกๆเท่านั้นเองน่า...แต่เอ--...ฉันก็ชักจะเริ่มสงสารนายนี่ตะหงิดๆแล้วสิ...นึกยังไงเขาถึงหลวมตัวหลงมาจีบเธอได้น่ะ?”
“กรี๊ด~~~... หยอกเล่นสนุกๆแต่เจ้าคนปากเสียยังไม่หยุดอีกเร๊อะ?...เงียบซะๆๆๆๆ ...เอ่อ--...ขอโทษค่ะเดี๋ยวฝนโทรกลับ...เมื่อกี้ใคร?...อ๋อ~~...ก็แค่อีตา พี่ชายใจแคบจอมจุ้นแล้วก็ไร้มารยาทเท่านั้นอ่ะ”
“โห~~...ว่ากันซะเสียเลยนะโว้ย!!!”
“งั้นเรอะคะๆ...เอาเป็นว่าอีกสักครู่ฝนจะโทรหาล่ะกาน--...ค่า~~”
“.........................................”
...กดปุ่มจบการสนทนาแล้วฝนก็หันขวับมาจ้องหน้าผมอย่างไม่กลัวคอจะเคล็ดก่อนพูดเสียงขุ่น...
“ฮึ่ม!!!...ฝนไม่เคยคิดเลยว่าบอลจะได้คุยกับเขา”
“เขาเป็นใคร?”
“เฮ อะ!!!...อย่ารู้จักพี่เค้าเลยจะดีกว่า...เขาน่ะทั้งหล่อเหลาแล้วนิสัยก็ดี กว่านายตั้งไม่รู้กี่สิบเท่าแถมเปี่ยมไปด้วยความสามารถมากมาย”
“ขนาดนั้นเชียวรึ?...ฮะๆๆ...วันหลังก็พามาแนะนำให้รู้จักบ้างซี่--”
“หัวเราะอะไรยะ?...ทำผิดแล้วยังไม่รู้ตัวอีกนะเฮ้ย!!!”
“เอ๊ายัยผีบ้า!!!...ฉันไปทำอะไรผิดตั้งแต่เมื่อไหร่?...โถ~~...กระเซ้าเย้าแหย่หน่อยเดียวทำเป็นโกรธแล้วทีตัวเองละ?”
...แต่ สาวน้อยฟันแหลมกลับเดินเลี่ยงหนีไปดื้อๆโดยไม่ตอบ...เอ--...มันช่างผิดวิสัย ของยัยเด็กนี่จริงๆแฮะเพราะทุกทีจะอยู่เถียงอย่างไม่ยอมกันง่ายๆ...
“เออแน่ะ!!...คนเค้าหวังดีแท้ๆ...ทีหลังถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองแอบคบผู้ชายก็อย่าวางมือถือทิ้งไว้เซ่!!”
“ไม่รู้เรื่องอะไรก็หุบปากเถอะเจ้าพี่บ้า!!!!”
“...ก็ไม่เล่าอะไรให้ฟังแล้วใครเขาจะรู้กันเล่า?”
(หมู่นี้ลับฝีปากกับมันได้แทบจะทุกวันและแทบจะทุกเวลา...ว่าแต่พี่แคทจอมหวงน้องสาวรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?)
....................................................................................................
...เวลาผ่านไปจนเกือบ 11 โมงเช้า...
(อื๋อ?...พี่แคทโทรมา...)
“มีอะไรครับพี่?”
“ฝนอยู่ไหนทำไมถึงไม่รับสาย?”
“เอ?...ผมเห็นเธอเดินไปทางป่าหลังบ้านเมื่อสักครู่ใหญ่นี้ครับ”
“เรอะ?...ถ้าอย่างนั้นฝนคงไม่ได้เอามือถือติดตัวไป...รบกวนบอลช่วยไปบอกเธอที ว่าให้กลับมาอาบน้ำแต่งตัวเพราะจะมีเรียนตอนบ่ายและราวๆเที่ยงพี่จะเข้าไป รับ”
...พื้นที่ว่างหลังบ้านของผมขนาดเกือบ 2 ไร่มีต้นไม้มากมายหลายชนิดโดยเฉพาะกล้วยน้ำว้าและบึงที่มีน้ำเกือบตลอดปี...
“โฮสสสสสสส~~~”
(ผัวะๆๆๆๆๆ!!!!)
...ฝน เป็นนักคาราเต้นอกสังเวียนผมนั้นรู้ดีอยู่แล้วแต่ฝีมือของเธอดีกว่าที่คาด ไว้ซะอีก...ต้นกล้วยน้ำว้าขนาดใหญ่ 3 ต้นล้วนหักโค่นด้วยแข้งกับเท้ามหาภัย...
“เทพธิดาเอ๋ย~~...โปรดจงร่ายระบำ...จงแสดงออกถึงความงดงามของเจ้าเพื่อให้โลกได้รับรู้!!”
“............................................”
“............................................”
“............................................”
...เทพธิดา จะหน้าตาเป็นยังไงไม่เคยเห็นและร่ายรำยังไงก็ไม่เคยเห็นเหมือนกันแต่ทว่าท่า เตะแหวกอากาศทั้งหน้าและหลังเท้าของที่ญาติสาวผู้น้องแสดงออกมาผมคิดว่ามัน ก็คงจะเหมาะสมกับคำพูดของเธอที่ว่า “เทพธิดาร่ายระบำ” ไม่มากก็น้อย...
“จริง สิ...พี่แคทเคยบอกไว้...จงเข้มแข็งแต่ต้องให้สะอาดหมดจด...จงห้าวหาญแต่ต้อง ให้มั่นคงไม่หวั่นไหว...จงใส่ใจในกระบวนท่าทั้งรุกและรับจนถึงพร้อมด้วยความ ต่อเนื่องแล้วจงรู้จักผันแปรไปตามสถานการณ์...ฝนนี่ยอดจริงๆ”
...เพราะ ทั้งการใช้กำลังจากขากระโดดลอยตัวเตะเกือบถึงระดับหัวคน...การตวัดเท้าถีบไป ข้างหน้าข้างหลัง...ล้มตัวเตะกวาดเหมือนเอาแส้ฟาด...หมุนตัวเตะสูงเตะต่ำได้ รอบทิศทาง...ที่เอ่ยตัวอย่างมาข้างต้นนี้ฝนล้วนทำได้ดีอย่างไม่มีที่ติ...
"ฮึ๊บ!!!...ย่าห์ๆๆๆๆๆๆ"
“...........................................”
“...ก็ ไม่ค่อยรู้เรื่องคาราเต้มากนักหรอกนะแต่พอมาเห็นสิ่งที่ฝนกำลังทำอยู่ก็อาจ จะเริ่มเข้าใจได้บ้าง...มันน่าจะเป็นทักษะในเชิงยุทธ์ชั้นสูงซึ่งถ้าไม่ผ่าน การเคี่ยวกรำจากผู้ฝึกสอนที่เก่งกาจบวกกับจิตใจอันมุมานะพากเพียรฝึกปรือ เป็นแรมๆปี...จะไม่มีวันทำแบบนี้ได้อย่างแน่นอน”
(แล้วเหตุใดน้องสาวของเราจึงพยายามฝึกฝนอย่างหนักถึงขนาดนี้?)
“ขอบใจสำหรับคำชมนะคะพี่ชาย”
(โฮ่--...สาวเจ้ายิ้มให้แสดงว่าก็หายโกรธเราแล้วแฮะ)
“ฝน...เมื่อกี้พี่แคทโทรบอกว่า...”
“จ้ะ!!...จะไปเดี๋ยวนี้”
..............................................................................................................
“ในตู้กับข้าวมีเส้นก๋วยเตี๋ยว...งั้นมื้อนี้ฝนจะผัดก๋วยเตี๋ยวขี้เมาให้บอลกินนะ”
“เอาสิ”
...ว่า แล้วสาวลูกพี่ลูกน้องก็จัดแจงอุปกรณ์และลงมือทำด้วยความชำนาญ...ไม่นาน ก๋วยเตี๋ยวผัดขี้เมาร้อนๆฝีมือลูกพี่ลูกน้องวัย 18 ก็ส่งกลิ่นหอมน่ากิน...
“แต่มีแค่เนื้อหมูอย่างเดียวเอง...ใบกะเพราก็มีน้อยไปนิด”
“ไม่เป็นไรหรอก...อื้อหือ?...อร่อยมาก!!!...อร่อยจริงๆ”
“ฮิๆๆ...งั้นบอลก็ทานให้หมดนะ...ฝนขอตัวไปอาบน้ำก่อน”
“..........................................”
...ถ้า ไม่นับนิสัยส่วนตัวที่ทั้งห้าวและแก่นแก้วของฝนก็ถือว่าแทบจะไม่มีข้อ บกพร่อง...ฝีมือทำอาหารก็เก่งมากและสังเกตจากสีหน้าได้เลยว่าเธอมีความสุข ที่ได้เข้าครัว...
“สำหรับฝีมือของกุนก็พอทานได้ส่วนสาไม่ค่อยเก่งนักและ ทำเป็นแค่บางอย่างเท่านั้นจนอ้อยต้องคอยสอนให้บ่อยๆ...หึๆๆๆ...แต่พี่แค ท...ต้องยกไปให้ไกลเนื่องจากไม่เอาไหนจริงๆ...ดังนั้นแทบจะไม่เห็นเธอเข้ามา ยุ่มย่ามในครัวเวลาทำกับข้าว”
...ขนาดวันก่อนฝนให้ปอกเปลือกไข่ต้มเพื่อ ทำต้มเค็มก็ยังไม่ไหวเพราะความที่เป็นคนมือหนักก็เลยล่อซะเว้าๆแหว่งๆไปหมด แถมมีบีบซะเละด้วยนะ...ก็คุณเธอเกิดหงุดหงิดที่ทำไม่ได้ดีดังใจต้องการน่ะ สิ...
“ถ้าบอลกินเสร็จแล้วเอาจานวางไว้ในอ่างนะ...เดี๋ยวฝนล้างเอง”
(อืม--...ทำไมใจดีจัง?...ก็เมื่อตอนสายยังงอนเราอยู่เลย)
...ผม กะจะอาบน้ำเหมือนกันแต่ไม่ได้ไปเรียนอย่างฝนหรอก...วันนี้ไม่มีเรียนและอ้อย จะกลับมาตอนบ่ายๆเพราะโรงเรียนเลิกครึ่งวันแล้วหลังจากนั้นอะไรจะเกิดขึ้น กับผมและลูกสาวป้าศรีก็คงไม่ต้องบรรยายให้มากความ...
“ฮืมๆๆๆ”
(แม่สาวคนนี้ชอบฮัมเพลงเวลาอาบน้ำซะจริงเชียว...หืม?...น้องอ้อย...)
“อยู่ที่ไหนจ๊ะ?”
“โรงเรียน...กำลังจะกลับแล้วค่ะ”
“ให้พี่ไปรับมั้ย?”
“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ...อ้อยจะแวะซื้อของกับเพื่อนแล้วเขาจะมาส่งที่บ้าน”
“อืม--...แล้วเจอกันนะจ๊ะ”
“บอล...ฝนมีธุระสำคัญจะคุยด้วย...ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ย?”
“อื้อ!!”
...ผมนั่งบนเตียงกำลังก้มดูมือถือแล้วพอเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องตกใจชนิดตาแทบถลนทะลุเบ้า...
“เฮ้ย!!!!!”
“.............................................”
“ฝน!!!...ทะ...ทำไม...แต่ง...แต่งตัวแบบนั้นเล่า?”
“.............................................”
...ท่า จะไม่ปกติซะแล้ว!!!...จะอะไรซะอีกก็หยาดฝนลูกพี่ลูกน้องของผมสวมใส่ผ้าแค่ 2 ชิ้นนั่นคือยกทรงสีขาวกับกางเกงชั้นในสีน้ำเงินสำหรับปิดบังส่วนลี้ลับทั้ง บนและล่าง...มีเท่านี้จริงๆ...
(บะ...แบบผูกเชือกซะด้วย!!!!...นี่มันกางเกงในสำหรับไว้ใช้เผด็จศึกผู้ชายไม่ใช่เหรอ?)
“พะ...พูด...พูดอะไรซะบ้างสิ!!!...คิด...จะทำอะไรน่ะ?”
“ฉัน...มาเพื่อ...”
“มา?”
“ปล้ำนาย...”
“!!!!!!!!!!”
...ว่าไงนะ?...นี่น้องสาวสุดรักสุดหวงของพี่แคทบุกเข้าห้องมาเพื่อจะปล้ำผมอย่างนั้นเหรอ?...โฮ้ย!!...ล้อเล่นกันแรงไปแล้ว~~~...
“คิกๆๆ...บอลทำหน้าแบบนี้...คงจะดีใจมากสินะ”
“ไม่...มันไม่ตลกสักนิดเลยนะโว้ย!!!...บะ...บ้าแล้ว...พูดเล่นอะไรของเธอเนี่ย?...เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อน!!!”
“ก็ใครว่ามันคือเรื่องตลกล่ะหึ?...พี่บอลขา~~”
...ภาพ ที่เห็นตรงหน้าเล่นเอาผมตั้งตัวไม่ติดทำอะไรไม่ถูก...มือไม้เนื้อตัวก็สั่น งันงกไปหมดแต่สาวน้อยลูกพี่ลูกน้องวัย 18 นามว่า “หยาดฝน เทวะกรนันท์” กลับเดินเข้ามาหาอย่างไม่มีทีท่าสะทกสะท้าน...มือ...มือขวาของหล่อนกุมไว้ ที่ตะขอยกทรง!!!...จะ...จะ...จะปลดมันออกเรอะ?...ไม่...ไม่จริงใช่มั้ย?... ถ้าผมกำลังนอนหลับฝันไปก็ขอให้ตื่นขึ้นมาซะทีเถอะ!!!!...โอ้ย~~...ใจเย็นๆ ก่อนอีหนู!!!...
...............................................................................................
“มีสาวสวยอย่างฉันมาเสนอตัวให้ถึงที่...บอลคงจะปลาบปลื้มอยู่ในใจ...”
“ปลื้ม...ปลื้มใจบ้าอะไร?...ออก...ออกไปเดี๋ยวนี้!!!”
“นายกล้า...ปฏิเสธไมตรีจิตที่หญิงสาวมอบให้รึ?...ช่างไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะ!!”
“มันไม่เกี่ยวว่ามีหรือไม่มีแต่เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันนะเฟ้ย!!!”
...แล้วจะไปทำเรื่องอย่างนั้นกันได้ยังไงและอีกเดี๋ยวอ้อยก็จะกลับมาบ้านซึ่งถ้าเกิดเธอมาเห็นเข้าล่ะมีหวัง...
“........................................”
“ถ้าเธอไม่ไป...ฉันไปเอง...อุ๊บ!!!”
“หมดสิทธิ์น่าพี่จ๋า~~”
...ฝนไม่ยอมให้ผมไปไหน...จังหวะเดินผ่านเธอก็กางแขนเหนี่ยวตัวไว้และดันกลับไปที่เตียง...
“ตะ...ต้องการอะไรกันแน่?”
“........................................”
...อู๊ย~~... หัวไหล่ขาวเนียนเนื่องจากสายยกทรงข้างหนึ่งร่นลงไปกองที่ต้นแขนซึ่งมันทำให้ ผมจิตใจปั่นป่วนอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับญาติสาวผู้น้องมาก่อน...ยิ่งพอมอง เบื้องล่าง...โอว~~~...ผ้าชิ้นน้อยที่ปิดบังส่วนลับมันก็เก็บรายละเอียดแทบ จะไม่หมด...
(เห็นขนสีดำอันเป็นปริศนาแลบออกมาจากขอบแพนดี้ด้วย)
“ชอบมากใช่ม้า~~...ตอนฝนโป๊เนี่ย...ไง!!...พอไหวมั้ยจ๊ะพี่?”
“พูด...พูดอะไรบ้าๆ!!!”
“งั้นทำไมจะต้องพยายามเอามือบังไอ้ตรงเป้าไว้ล่ะ?...ฮิๆๆ”
(เลิกพองตัวต่อไปได้แล้วไอ้แท่งศักดิ์สิทธิ์!!!...สตรีที่อยู่ตรงหน้านี่เป็นน้องของเราเองนะดังนั้นห้ามคิดชั่วเป็นเด็ดขาด)
“นานแล้วนะที่เรา 2 คนไม่ได้อยู่กันตามลำพังตามประสาพี่ๆน้องๆ...เพราะงั้น...”
“?”
“พวกเรามา...”
“ตกนรกแน่!!...มะ...ไม่ได้...ไม่ได้นะ!!!”
“ไม่ได้อะไร?...ฝนจะบอกว่าวันนี้เรามาพูดคุยเปิดอกกันตามประสาพี่น้องต่างหาก”
“หา?”
“เฮอ--...นี่บอลคงจะคิดลึกไปถึงไหนต่อไหนแล้วล่ะซี่~~”
...น้องสาวพี่แคทหัวเราะคิกคักพลางสะบัดเส้นผมก่อนลงนั่งข้างๆ...ผิวขาวเนียนสุดๆเลยและคิดว่าหน้าอกก็คงใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อน...
(มองไปข้างๆก็เจอนมหนองโพ...มองลงล่างก็เห็นเนินเนื้ออัศจรรย์...หัวใจตูจะวายเพราะน้องสาวคนนี้นี่แหละ!!!!)
“ก็...ก็เธอบอกจะเข้ามาปล้ำฉันนี่หว่า!!!”
“หมายถึงอย่างนี้...”
...ฝนกระแซะตัวเบียดชิดเล่นเอาใจเต้นโครมครามเป็นการใหญ่...เท่านั้นยังไม่พอเธอยังบีบอกผมอีกด้วย...
“ฮะๆๆ...เนื้อหนุ่มๆนี่แข็งดีแฮะ”
“ไม่ดีเฟ้ย!!!”
“ไม่ดี?...อ๋อ!!...ตรงที่บอลไม่ได้จับของฝนบ้างใช่ม้า~~...เอ้า!!...จะจับหรือจะบีบก็เชิญเลยจ้า~~”
...สาวผู้น้องเอามือบีบดอกบัวตูมตัวเองอย่างน่าดูชม...
“ไม่ใช่อย่างนั้น!!!”
“อ๊ะ!!...รึจะอย่างนี้ดีเอ่ย?”
“อุ๊บ!!!”
...ทีนี้กอดรัดกันดื้อๆ...แม้จะพยายามดันตัวออกแต่สาวน้อยก็ไม่ยอมก่อนจะจับผมนอนคว่ำแล้วนั่งทับ...
“แหมๆๆ...เรา 2 คนไม่ได้เล่นแบบนี้มานานทีเดียวนา--...ตั้งแต่ยังละอ่อนกันโน่นแน่ะ”
“แต่เวลานี้ฉันโตเป็นหนุ่มส่วนเธอก็...”
“หืม?”
(นั่งคร่อมบนก้นเราแบบนี้ก็ยังดีกว่าเป็นอีกด้านหนึ่ง)
“อะไรๆมันก็แอ่นผายอรชรอ้อนแอ้นเป็นสาวเต็มตัวแล้วเหมือนกัน”
“อิฮิๆๆ...นึกว่านายจะยังเห็นฉันเป็นเด็กอยู่ซะอีก...ในที่สุดก็ยอมรับซะที”
“ยะ...อย่ากอดเซ่!!”
“ก็จะกอดอ่ะ!!!...บอลเป็นพี่ของฝน...น้องกอดพี่แล้วมันจะผิดตรงไหน?”
“แต่เป็นน้องสาวกับพี่ชาย...”
“เถอะน่า--...ขออยู่อย่างนี้อีกสักพักหนึ่งนะ...ฉันอยากเตรียมใจ”
(หวา!!!...เตรียมใจอะไรกัน?...เตรียมใจสละความสาวหรือเปล่า?)
“...........................................”
“...........................................”
“...........................................”
...รู้สึก ว่าดวงตาของฝนยามนี้มันดูหงอยเหงาอย่างเห็นได้ชัดแต่ถ้าขืนหล่อนยังนอนทาบ ทับกอดแนบต่อไปผมก็จะไม่มั่นใจแล้วว่าจะควบคุมอารมณ์กับเจ้าลูกชายได้อยู่ หมัดต่อไปหรือไม่เพราะหน้าอกที่นุ่มนิ่มมันเบียดบี้แผ่นหลังเต็มๆ...สักพัก สาวน้อยก็ลุกซึ่งนั่นทำให้จิตใจของผมพอจะผ่อนคลายและลดความฟุ้งซ่านลงได้ บ้าง...
(ไม่มอง~~...พยายามไม่มอง!!!...ขมวดปมผ้าเช็ดตัวให้แน่นๆด้วยซี่~~)
“ความรักของบอลกับพี่กุนและสา...เป็นยังไงบ้าง?”
“ก็...ราบรื่นดี”
“แล้ว...ไม่คิดจะพาทั้ง 2 คนไปแนะนำตัวกับทางบ้านบ้างรึ?”
“ทางบ้าน?”
“โยนกอุดร...บ้านเกิดของพวกเราไง”
“บอกตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าอย่าพูดถึงชื่อนี้ให้ฉันได้ยิน!!!!”
“เห~~...นี่ยังไม่เปลี่ยนความคิดอีกเหรอเนี่ย?”
“ฉันไม่เคยคิดจะเปลี่ยน...”
“ทั้งที่ทุกๆคนต่างเฝ้ารอการกลับมาของบอลนะ”
“ใคร?”
“อย่างน้อยก็บรรดาพี่ๆน้องๆของนายไง”
(ใครคือบรรดาพี่ๆน้องๆ?)
“ฉันตัดขาดกับคนที่นั่นมาเกือบ 10 ปีแล้ว...ไม่มีประโยชน์ใดๆที่จะหวนกลับไป”
“ชอบ ว่าคนอื่นหัวดื้อแต่ตะเองก็ไม่เบานะ...ไม่มีทางหรอก...นายไม่มีวันตัดสาย สัมพันธ์ของเครือญาติพี่น้องขาดได้เพราะอย่างน้อยเลือดที่ไหลเวียนอยู่ในตัว นายก็เป็นของวิษณุมนตรี”
“..........................................”
“ฉันมีนิทานเรื่องหนึ่งที่อยากเล่าให้บอลฟัง”
“?”
“...ใน หมู่บ้านที่ห่างไกลมากๆแห่งหนึ่งซึ่งรายล้อมไปด้วยขุนเขาและธารน้ำ...เมื่อ อดีตหลายปีก่อนมีเด็กน้อย 3 คนพี่น้องอาศัยอยู่ที่นั่น...แทบทุกๆวันพวกเขาจะนัดหมายไปจับปลาในลำธารมา ก่อไฟปิ้งแบ่งกินกันแถมพวกเขายังเคยแอบเก็บผักผลไม้ของชาวบ้านแล้วก็ โดน...ผู้ใหญ่ดุ...แต่ถึงกระนั้น...เด็กหญิง 2 คนกับเด็กชายอีก 1 ต่างก็ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขและเป็นเพื่อนเล่นสนิทที่รู้ ใจ...สำหรับฝนนะ...นึกถึงนิทานเรื่องนี้ทีไรก็รู้สึกประทับใจทุกที”
“...........................................”
“นอกจากนี้...พวกเขา 3 คนจะขึ้นไปนอนค้างบนยอดเขาเพื่อดูดาวในยามค่ำคืนบ่อยๆ”
“...........................................”
“อ้อ!!... พวกเขายังชอบเล่นเป็นพ่อแม่ลูกกันด้วย...เด็กหญิงคนพี่อายุ 11 เล่นเป็นแม่เด็กชายอายุ 8 ขวบเป็นพ่อและเด็กหญิงคนน้องอายุ 7 ขวบเป็นลูกสาว”
“ใครในวัยเด็กหลายๆคนก็น่าจะเคยเล่นอย่างนี้กันนั่นแหละ”
(นี่มันเป็นเพียงแค่นิทานแน่รึ?...ว่าแต่มาเล่าให้ฟังทำไม?)
“ตอนเด็กของบอลล่ะ...มีความทรงจำอันน่าประทับใจอะไรแบบนี้บ้างไหม?”
“เรื่องที่เกิดขึ้นในวัยเด็ก...ฉันจำได้เพียงไม่กี่เรื่องเท่านั้น”
“..........................................”
...สาวน้อยเงียบเสียงพร้อมขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจอะไรสักอย่างหนึ่ง?...
“เป็นอะไรน่ะ?”
“..........................................”
“..........................................”
“งั้น...นิทานที่ฉันเล่าไปเมื่อกี้ก็ลืมๆมันซะเถอะแต่ตกลงนายไม่คิดจะพาแฟนไปบ้านโยนกอุดรจริงๆ?”
“ถ้าเธอคิดจะคุยเรื่องนี้อีกต่อไปก็เชิญออกไปดีกว่า!!!...ต่อให้โน้มน้าวหรืออ้อนวอนแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์”
“โน้มน้าว?...อ้อนวอน?...ฮึ!!...คนอย่างหยาดฝนเนี่ยนะจะทำแบบนั้น?”
“ก็เมื่อกี้นี้ไง”
“ผิดแล้ว--...นั่นเป็นแค่การแสดงความคิดเห็นเท่านั้น”
“.........................................”
“นาย ก็นับเนื่องว่าเป็นคนในตระกูลวิษณุมนตรีที่สืบทอดเชื้อสายมาจากมหาเสนาบดีใน ราชสำนักฝ่ายเหนือ...ไม่ว่าจะตีฝีปากแก้ตัวยังไงก็ไม่มีทางหลีกหนีความเป็น จริงพ้น”
“อย่างน้อยเลือดในตัวฉันครึ่งหนึ่งก็เป็นของคุณแม่ที่เป็นคนนอก...ฉันจึงมีสิทธิ์เลือกเส้นทางชีวิตของตัวเอง!!!!”
“ด้วยการไม่ยอมกลับไปดูดำดูดีกับญาติโกโหติกาของตนอีกเลยน่ะรึ?...มันเป็นสิ่งที่ฝนไม่อาจจะยอมรับได้!!!!”
“นั่นมันเรื่องของเธอ...”
“แม่ ของฝนหรืออาของนายก็แต่งงานกับพ่อที่เป็นคนนอกแต่ทั้งฝนกับพี่แคทก็ยังไปมา หาสู่กับทางตระกูลตลอด...เช่นนั้นคำแก้ตัวของนายจึงฟังไม่ขึ้น”
“พอ!!...เธอออกไปจากห้องฉันได้แล้ว!!!”
“........................................”
(เอ๊ะ?...ทำไมจู่ๆรอยยิ้มอันน่าเคลือบแคลงถึงได้ปรากฏขึ้นกับยัยนี่ล่ะ?”
“ปะ...ไปซะที...ฉันจะอาบน้ำ”
“ไม่!!”
“เด็กดื้อเอ๊ย!!!”
“นอกจากจะไม่ออกแต่ฝนจะทำอย่างนี้อีกด้วย”
“เฮ้ย~~~”
...พูดจบญาติสาวผู้น้องก็เข้าโถมกอดทั้งตัวและพยายามจะประกบจูบที่ซอกคอผม...
“ปล่อยฉัน!!!”
“ก็บอกไปแล้วไม่ใช่รึว่าฉันมาเพื่อปล้ำนาย”
“ยัยบ้า!!!”
...นอกจากจะจูบแล้วก็ยังเอาฟันกัดติ่งหูแต่พอเบาๆ...ความรู้สึกแปลกๆกำลังเกิดขึ้นภายในใจของผม...
(ทะ...ทำอย่างนี้เป็นด้วยหรือเนี่ย?...ไปเรียนรู้มาจากไหน?...คนที่ดีแต่หาเรื่องกวนประสาทชาวบ้านอย่างเธอ)
“อะ...เอ้ย!!...อย่ากัด...ตรงนี้ไม่เอานะ!!!”
“ฮิๆๆ...หมั่นเขี้ยว”
...เสียว ไส้กับเขี้ยวของแม่สาวคนนี้จริงๆซึ่งมันทั้งแหลมแล้วก็คม...เคยกัดแขนจน เลือดออกมาแล้วด้วย...อุ!!!...หล่อนกำลังจะแลบลิ้นเลียที่หัวนมของผม...
“หยุดนะ~~”
“อ๊ะ!!”
...ผมพลิกตัวขึ้นมาอยู่ข้างบนส่วนฝนยกมือจับหัวไหล่แล้วก็หลับตาพลางพูดเสียงอ่อนเสียงหวานอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน...
“บอลจ๊ะ...ฝนน่ารังเกียจมากนักหรือ?”
“.........................................”
(ฟังแล้วเซ็กส์ซี่จั๊กจี้หูไม่เบาทีเดียว)
“ถ้าผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่ฝนแต่เป็นสาหรือพี่กุน...บอลคงจะไม่ว่าอะไรหรอกใช่มั้ยล่ะ?...ว่าไงคะ?...เกลียดฝนหรือเปล่า?”
“ฉะ...ฉันไม่ได้เกลียดเธอ...ตะ...แต่...แต่เราเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน”
“แต่ฉันยินดีนะ...ถ้าผู้ชายคนแรกในชีวิตของฉันจะเป็นเธอ”
...สอง มือประสานโอบหลังต้นคอนอนกางขาตั้งเข่า...อูย~~...ยับยั้งชั่งใจไว้ไอ้เอก คเชนทร์เอ้ย!!!...หญิงสาวตรงหน้าเป็นญาติผู้น้องของแกเองนะแล้วถ้าพี่แค ทเกิดรู้เข้า...ตัวแกนั่นแหละจะต้องถูกสังเวยต่อคมดาบ “คงโมเคียวเมะ” อย่างแน่นอน!!!!!...
“ร่างกายบอลนี่ช่างสมชายชาตรีจังเลย~~”
“อึย!!!”
...ทีนี้มือสาวน้อยไล้ลูบไปตามท่อนแขนและขึ้นมาประคองที่แก้มผม 2 ข้างพลางสบตาหวานซึ้งก่อนเอ่ยเบาๆ...
“จูบกันนะ”
“จะ...จูบเหรอ?”
“อื้อ!!...ระหว่างนั้นบอลก็ปลดตะขอยกทรงฉันออก...จะได้เปิดอกนอนคุยกันซะทีไงจ๊ะ”
“มะ...ไม่ได้นะ!!!...เกิดพี่แคทรู้เข้ามีหวังเอาฉันตายแน่”
“จุ๊ ๆๆ...บอลเห็นเธอหรือ?...ใช่มะ?...ไม่ได้อยู่ที่นี่สักหน่อย...ป่านนี้ยังจะ กลัวอะไรอีกเล่า?...รู้นะว่าบอลเองก็มีความต้องการกับฝน...เนี่ย!!...หัวใจ ของเธอเต้นแรงมากๆเลย”
(น้ำเสียงก็ออดอ้อนกันเหลือเกิน!!!...มันทำให้ตูชักเริ่มจะทนไม่ไหวแร้ว~~~)
“มะ...ไม่ใช่...เราเป็นพี่น้องกัน...เฮ้ย!!!”
“ต๊าย!!!”
“...........................................”
“แหม~~...ปากบอกเป็นพี่น้องแต่ทำไมมือถึงได้ไวนักอ่ะ?”
(เชือกที่ผูกปมของกางเกงชั้นในคลายออกข้างหนึ่ง...หลุดได้ไงวะ?)
“ฉัน...ฉันเปล่า!!!!...ไม่ได้...ห๊ะ?”
“..............................................”
“อะไร?...เอ๋~~...หนูอ้อย!!!!”
“พี่...พี่บอล...พี่ฝน...ทะ...ทำ...ทำ...ทำอะไรกันน่ะ?”
(ตายห่-แล้ว!!!!!!!!!!...อ้อยกลับมาบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่?...หมดกัน!!!!...อยู่ในสภาพนี้ยังจะแก้ตัวไหวไหมเนี่ย?)
“คือว่าอ้อยฟังพี่ก่อน...พี่อธิบายได้นะ”
“ไม่ฟัง!!!!”
...สิ้นเสียงตวาดเด็กหญิงก็วิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วชนิดไม่ยอมหันหลังกลับ...
“เดี๋ยวก่อนอ้อย!!!”
“นาย นั่นแหละเดี๋ยวก่อน!!...บอลจะทำอย่างนี้กับฝนไม่ได้นะ!!!...ทำไมจะต้องไป สนใจหนูอ้อยเพราะเธอมีศักดิ์เป็นเพียงน้องสาวของนาย...แค่นี้ไม่ใช่หรือไง?”
“บ้าเอ๊ย~~”
(ก็เพราะอ้อยไม่ใช่น้องสาวของฉันธรรมดาๆน่ะสิโว้ย!!!)
“อ๊ะ!!...เฮ่~~”
...ผมไม่นำพาต่อสาวลูกพี่ลูกน้องวัย 18 เพราะสิ่งสำคัญตอนนี้ก็คือความรู้สึกของเด็กหญิงอายุ 13 มากกว่า...
“ซวยแล้วสิกู~~...อ้อยไปที่ไหนล่ะเนี่ย?”
...เมื่อกี้ เผลอลืมตัวไปชั่วขณะเพราะอย่างน้อยยัยฝนก็เป็นผู้หญิงแถมหน้าตาสวยน่ารักไม่ ใช่น้อยซะด้วยแต่นั่นก็ทำให้ต้องเกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นมาอย่างไม่สมควรเหลือ เกิน...
“นั่นไง!!!”
...พอกลับมาก็พบว่าภายในห้องว่างเปล่าไม่มีร่าง ของน้องสาวตัวแสบอยู่อีกต่อไปแล้ว...เมื่อมาลองไล่เรียงเหตุการณ์ทั้งหมดมัน ก็ช่างลงล็อคกันพอดีเป๊ะ...อย่างนี้จะเป็นอื่นไปไม่ได้เลยนอกจาก...
“บ้าที่สุด!!!...เสียรู้มันจนได้โว้ย!!!!”
.................................................................................................................
...แย่ ชะมัด!!...ทั้งหมดนี่เป็นเพราะยัยฝนแท้ๆ...มีอย่างที่ไหนสวมใส่ชุดชั้นในบุก เข้าห้องนอนผู้ชายกลางวันแสกๆและก็ประกาศหน้าตาเฉยว่า “ฉันมาเพื่อปล้ำนาย!!!!”...
“เชอะ!!!...นี่เราจะไปหาผู้หญิงที่แสบสุดฤทธิ์สุดเดชแบบน้องสาวคนดีของพี่แคทจากที่ไหนได้อีกกันเล่า?”
...หล่อน ต้องวางแผนการไว้ล่วงหน้าโดยอาจเป็นไปได้ว่าเพื่อที่จะลอบสังเกตอาการเวลามี หญิงอื่นมาอ้อล้อผมซึ่งผู้เข้ารับทดสอบก็คือลูกสาวป้าศรีว่าจะแสดงกิริยา อย่างไรบ้างและมันก็ให้ผลตอบสนองออกมาตามที่คาดหวัง...เนื่องจากน้องอ้อย เผลอออกอาการหึงผมจนงอนตุ๊บป่องรีบออกจากบ้านไปเลย(เวลานี้เธออยู่ที่บ้าน น้องขวัญ)...
“อยากจะแก้ข้อกล่าวหาแล้วก็ง้อไปพร้อมๆกันจัง”
...อารมณ์ หึงหวงนี่น่ากลัวมาก...ทั้งที่อ้อยเคยเตือนสติผมแท้ๆแต่ตัวเองกลับเสียท่า ให้แม่สาวสารพัดพิษหยาดฝนอย่างง่ายดาย...เมื่อกี้ไปหาถึงบ้านน้องขวัญแต่เธอ ก็ไม่ยอมออกมาพบซึ่งคาดว่ากำลังโกรธอยู่...
“แต่ยังดีที่น้องขวัญบอกจะ ช่วยพูดให้อีกแรง...คิดๆแล้วแค้น--...แค้นยัยเขี้ยวปิศาจตนนั้นวุ้ย!!!... ถ้าไม่ลงมือทำอะไรบ้างล่ะก็มันจะยิ่งได้ใจ”
........................................................................................................
...ย้อน ไปเมื่อตอนฝนอยู่ในห้องนายบอลเวลานั้นแคทก็เข้ามาแฝงตัวในห้องครัวของบ้าน เรียบร้อยแล้ว...พอได้โอกาสเหมาะเธอก็รีบตรงไปที่ห้องของน้องชายทันที...
“อ๊ะพี่!!...หนู...หนูตกเป็นของบอลเขาแล้วค่ะ~~”
...แคทได้ยินก็ถอนหายใจและตอบอย่างเซ็งๆ...
“ยังจะมีแก่ใจมาพูดจาล้อเล่นอีก...ร้องให้ประสาอะไรนะน้ำตาไม่มีสักหยดเดียว?”
“แง่ว~~~”
...แต่ฝนกลับเซ็งยิ่งกว่าเพราะอุตส่าห์ทำท่าทำทางให้เหมือนในละครหลังข่าวตอนผู้หญิงเสียตัวแท้ๆ...
“พี่เนี่ยน๊าช่างไม่มีอารมณ์ขันกับใครเค้าซะบ้างเลยจริงๆ...เฉื่อยได้ทุกสภาวะ”
“ก็รู้ดีอยู่แล้วว่าฉันเป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไร...นี่!!...ถึงกับลงทุนดึงเชือกกางเกงในออกข้างหนึ่งเชียว?”
“เปล่าๆ...มัน หลุดเองตอนฟัดกับเจ้าบอลจ้ะ...แหม่!!!...แต่ถ้าหนูอ้อยโผล่มาช้ากว่านี้อีก ติ๊ดเดียว...รับรองอีตานั่นได้มีบุญเห็นเนินเนื้อสามเหลี่ยมหัวกลับของน้อง แหงๆ”
“เร็วเข้าเถอะ”
“อื้ม!!...หนีโลด~~”
...ทั้ง 2 สาวพากันปีนข้ามรั้วหนีออกทางด้านหลังบ้านจากนั้นก็มุ่งหน้าไปมหาวิทยาลัยเนื่องจากภารกิจลุล่วงไปด้วยดีตามใจหวังแล้ว...
“วิธีนี้ของน้องมันออกจะเปลืองตัว...”
...แคทบ่นกับฝนที่กำลังเปลื้องผ้าเปลี่ยนชุดนักศึกษาอยู่ทางเบาะรถด้านหลัง...
“พูดงี้แสดงว่าพี่หึงเหยอ?”
“บ้า!!”
“ยังไงๆรสนิยมของฝนก็เหมือนพี่ที่ชอบผู้หญิงด้วยกันมากกว่าผู้ชายแหละน่า”
“ยังอีก!!”
“คิกๆๆ...หยอก แค่นี้ทำเป็นเขินแต่เจ้าบอลนี่ก็น่าขำชะมัดยาด...เหงื่องี้แตกซิกมือไม้ เงอะๆงะๆไปไม่เป็นเลยเมื่อเจอกับลีลายั่วยวนของน้อง...คึๆๆๆ...เสน่ห์สาวเรน โดรจังผู้น่ารักคนนี้”
“แต่ถ้าอยากจะล่วงรู้ความลับของบอล...แผนที่ดีกว่าก็มีอีกถมเถ”
“ไม่เป็นไร...น้องไม่คิดมากหรอกเพราะงานนี้มีแต่ได้กับได้เท่านั้น”
“นอกจากนี้ก็จะใช้ไม่ได้ผลอีกแล้วแต่ครั้งนี้...คงสำเร็จสินะ?”
“ยิ่งกว่าสำเร็จค่ะพี่”
“ไหนลองรายงานมาซิ”
“อะ แฮ่ม!!...จากสีหน้าแววตาท่าทางของหนูอ้อยที่แสดงออกถึงความหึงหวงกับ ปฏิกิริยาลนลานของอีตาบอลมันทำให้ฝนแน่ใจทันทีว่า...พวกเขาไม่ได้เป็นแค่พี่ ชายกับน้องสาวแน่ๆค่ะ!!!”
“ถ้าพูดให้ชัดๆคือด้วยนิสัยเจ้าชู้ของบอลก็อาจมีความเป็นไปได้ว่า 2 คนนั้นจะมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งแล้ว”
“ยิ่งกว่าแช่แป้ง...ทีนี้ถึงจะแก้ตัวอย่างไรแต่น้องไม่มีทางเชื่อเด็ดๆจ้ะ...เอ๋?...พี่ดูจะไม่ค่อยเซอร์ไพรส์สักเท่าไหร่นิ”
“หึ!!...เพราะมันเป็นไปตามที่พี่สงสัยอยู่ก่อนไง”
“ค่ะ...มัน ช่างน่าผิดหวังซะเหลือเกิน!!!...แม้แต่เด็กหญิงที่มีศักดิ์เป็นน้องก็ยังไม่ ละเว้นแล้วอย่างนี้น่ะรึที่คุณตาจะให้พวกเราทุกคนชูมือสนับสนุนเขาขึ้นเป็น นายใหญ่แห่งวิษณุมนตรี?...มีหวังชื่อเสียงของตระกูลได้ตกต่ำลงอย่างแน่นอน !!!”
“.........................................”
“ยังไงก็ตาม...สำหรับเรื่องนี้เท่านั้นที่น้องจะขอคัดค้านความคิดของคุณตาแบบหัวชนฝา...พี่แคทคะ?”
“ขนาดฝนยังส่ายหน้าแล้วพี่จะมีความเห็นเป็นอื่นได้หรือจ๊ะ?”
“เยี่ยม!!!...ส่วนเรื่องของ 2 คนนั่นฝนควรจะบอกสาและป้ากวางรวมทั้งพี่กุนกับป้าศรีด้วยดีไหม?”
“รอก่อน!!...พี่รู้สึกสังหรณ์ใจว่าเรื่องนี้มันอาจจะยังมีเบื้องหลังอะไรแอบแฝงอยู่อีก”
“ตกลงค่ะ...อืม--...พูดถึงเบื้องหลัง...น้องก็มีอะไรจะบอกพี่”
“?”
“......................................”
“......................................”
“อย่างนั้นหรือ?”
“ค่ะพี่...มันน่าแปลกใช่มั้ยคะ?”
“ได้!!...ไว้เป็นหน้าที่ของพี่ที่จะสานต่อเรื่องนี้เอง”
.............................................................................................................
ของแถม. ณ เวลาเดียวกันที่บนดาดฟ้าของคอนโดแห่งหนึ่ง...
“ท่านมีความเห็นอย่างไรบ้างคะกับสิ่งที่คุณสุรีย์พรรณและคุณหยาดฝนกำลังกระทำอยู่?”
“...เรา หาได้มีความเห็นใดๆแลมิประสงค์จะสอดมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้นอกจาก เฝ้ารอดูผลที่เกิดขึ้น...แต่ถึงกระนั้น...ก็ยังมีข้อสงสัยอยู่ประการหนึ่ง”
“อะไรหรือคะ?”
“บุรุษ ผู้ดื้อรั้นแลฝักใฝ่ในกามคุณอย่างเอกคเชนทร์จะมีหนทางอันใดเล่าที่จะไปต่อกร กับบุคคลผู้ซึ่งถึงพร้อมทั้งบุ๋นบู๋เฉกเช่นท่านพี่สุรีย์พรรณ?...เรามิอาจจะ คาดเดาได้จริงๆนะ”
“ค่ะท่าน”
“นั่นก็คือเอกคเชนทร์...เขายังรู้จักท่านพี่สุรีย์พรรณแลน้องนางหยาดฝน...สองผู้ปกครองอาณาเขตโยนกอุดร...น้อยจนเกินไปซะแล้ว”
.............................................................................................................
...จาก ที่นิ่งเงียบมานานแต่บัดนี้ก็เริ่มจะเคลื่อนไหวกันแล้ว!!!!...แผนการที่ 2 พี่น้องเทวะกรนันท์วางไว้เพื่อเปิดโปงพฤติกรรมความเจ้าชู้ของนายบอลให้ ประจักษ์แก่ตาตนเองประสบผลสำเร็จอย่างงดงามแล้วต่อจากนี้พวกหล่อนจะทำอะไร ต่อไป?
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น