อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 10 พรากพรหมจรรย์นางในฝัน

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 10 พรากพรหมจรรย์นางในฝัน
โดย Kamen Rider V-3

เช้ามืดวันรุ่งขึ้น ป๊อดลุกจากที่นอนด้วยความงัวเงียจากการปลุกของภูตแห่งปลัดขิก แล้วออกจากบ้านไป ด้วยจักรยานและเสียมในมือ "เราจะไปไหนกันเนี่ยน้าขิก" "เออน่า...เอ็งเร่งความเร็วกว่านี่หน่อย เดี๋ยวแสงจันทร์จะอ่อนแรงไปจากขอบฟ้า" ป๊อดเร่งความเร็วจักรยานขึ้นตามคำของน้าขิก จนในที่สุดน้าขิกก็ชี้ทางให้เขาเข้าไปยังวัดแห่งหนึ่ง "เอ็งเอาจักรยานแอบไว้ข้างกำแพงวัดนี่ก่อน เดี๋ยวมีคนสังเกตเห็น" "ทำไมล่ะน้าขิก...เห็นก็เห็นไปสิ เราไม่ได้ทำอะไรผิดนี่" "ก็เอ็งจะมาขโมยของ มันจะไม่ผิดยังไงวะ" "เอ้ย....น้าขิก..นี่น้าจะให้ผมมาขโมยของเหรอ...ไม่เอาอะ" "อ้าว...ก็เอ็งบอกเอง ว่าต้องการไอ้ของที่ทำให้ผู้หญิงยอมเอ็งโดยไม่ต้องบังคับขืนใจ ก็นี่ไง ของแบบนี้มันต้องลัก ต้องขโมย มันถึงจะขลัง" ป๊อดมีสีหน้าไม่ค่อยดี แต่ก็ยังลังเลใจถามออกไป "แล้วของที่เราจะไปขโมยเนี่ย มันคืออะไรล่ะน้า" "ดอกว่านดอกทอง รากต้นพญาลึงค์ แล้วก็ต้นเถาวัลย์หลง" "อ้าว แล้วไอ้พวกนี้ทำไมมันมาอยู่ที่วัดล่ะน้า" "หึ....ก็วัดนี้มันมีพระจัญไร ทำตัวนอกรีตรับทำเสน่ห์ยาแฝด มันปลูกของมันไว้ ทำพิธี ข้าถึงต้้องรอให้เป็นเวลาที่มันออกไปบิณฑบาตก่อนไง " "โธ่...ถ้าอย่างนั้นจะมาขโมยทำไม ก็มา

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 9 เรียนไสยดำ

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 9 เรียนไสยดำ
โดย Kamen Rider V-3

เมื่อประตูห้องของวิไลถูกเปิดออก หนิงก็ก้าวเท้าเข้ามาในห้องของวิไลทันที แล้วสอดส่ายสายตามองดูไปรอบห้อง "แม่คะ....เมื่อครู่แม่ทำอะไรอยู่คะ...." หนิงถามออกมาก่อนที่จะหันกลับมามองแม่ของเธอเพื่อรอคอยคำตอบ "แม่ทำกายบริหารอยู่นะลูก มีอะไรเหรอ" "ป่าวค่ะแม่..พอดีหนิงได้ยินเสียง...เออะ....ช่างมันเถอะค่ะ" แล้วเธอก็ทรุดตัวนั่งลงยังโซฟากลางห้องที่เธอคุ้นเคย "แม่คะ...เดือนหน้าหนิงจะลงแข่งแล้ว ช่วงนี้คงต้องกลับมืดหน่อย แม่ช่วยบอกป๊าให้ทีน๊า" "เอ้า...แล้วทำไมไม่ไปบอกป๊าเองล่ะ" "ไม่เอา..เดี๋ยวป๊าดุเอา....พาลจะไม่ให้หนิงลงแข่งด้วย....น๊า...น๊า...แม่น๊า.....ช่วยหนิงหน่อย" หนิงออดอ้อนแม่ของเธอ อย่างคุ้นเคย ไม่ว่าเธอต้องการอะไร ขอเพียงใช้วิธีนี้วิไลก็จะตามใจเธอทุกอย่าง "แหม....เรานี่นะ...อันที่จริงแม่ก็ไม่ชอบหรอกนะ ไอ้การกลับมืดกลับค่ำเนี่ย แล้วเอาไงดีล่ะทีนี้ คนขับรถเราก็ไม่มีแล้ว....ไม่เป็นไรเดี๋ยวแม่จะให้ป๊อดไปเรียนขับรถแล้วให้ไปรับหนิงที่โรงเรียนก็แล้วกันนะ" พอหนิงได้ยินว่า แม่ของเธอจะให้ป๊อดขับรถไปรับเธอ ก็เผลอแสดงอาการดีใจจนออก

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 8 บทเรียนรักจากรุ่นใหญ่

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 8 บทเรียนรักจากรุ่นใหญ่
โดย Kamen Rider V-3

วิไลเปลี่ยนตำแหน่งกลับไปนอนที่เดิมตามคำของป๊อด เธอนอนหงายราบลงไปกับที่นอนโดยกางขา โอบล้อมตัวป๊อดไว้กลางหว่างขาของเธอ พร้อมกับยิ้มให้เขาอย่างยั่วยวน "ไหน....ทำให้ฉันดูซิว่าเธอเรียนรู้ได้เร็วแค่ไหน" แต่ครั้งนี้ป๊อดไม่ได้นิ่งเหมือนครั้งก่อน เขาจะไม่ยอมให้เธอเห็นเขาเป็นไก่อ่อนอีกเป็นอันขาด ป๊อดรูดชายชุดนอน ของเธอขึ้นจนเห็นเนินสวาทอันโคกนูนอย่างเด่นชัด สองมือของเขาทาบลงไปบริเวณร่องขาหนีบของเธอโดยมีนิ้วโป้ง ทั้งสองของเขาวางแปะลงบนกลีบเนื้อทั้งสองของเธออย่างจงใจ แล้วทิ้งน้ำหนักตัวกดทับลงไป พอน้ำหนักตัวของเขาถูกถ่ายเทไปที่มือและนิ้วโป้ง กลีบสวาทของเธอก็เผยอเปิดออกจนมองเห็นผนังร่องหลืบสีชมพู อย่างชัดเจน "ทำอย่างนี้ถูกไหมครับ...คุณวิไล........แล้วก็...อย่างนี้ด้วยใช่ไหมครับ" ป๊อดก้มหน้าลงไปใช้ปลายลิ้นสัมผัสภายในร่องหลืบของเธออย่างเชื่องช้าและนิ่มนวลแล้วเหลือกตาขึ้นมอง ดูหน้าของวิไล ก็เห็นเธอหลับตาแล้วครางออกมาอย่างแผ่วเบา เขาจึงใช้นิ้วโป้งทั้งสองแหวกกลีบสวาทของเธอออก อย่างโจ่งแจ้งจนสามารถมองเห็นติ่งเสียวของเธอได้อย่างชัดเจน แล้วส่งปลายลิ้นตวัดกวาดไปมาทั่วทั้งผนังร่องหลืบ สลับกับเกร็งปลายลิ้นทิ่มแทงล้วงลึกลงไปในร่องของเธอ วิไลบังเกิดความเสียวซ่านจนแข็งเกร็งไป

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 7 ความรักกับฐานะ

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 7 ความรักกับฐานะ
โดย Kamen Rider V-3

เชิดฟื้นจากอาการสลบไสลหลังจากถูกซ้อมแล้วลากไปไว้ที่ชานชาลารถไฟเงียบๆแห่งหนึ่งด้วยอาการเจ็บปวดไปทั้งตัว เขาพยายามฝืนตัวเองลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายและตรวจสอบสารรูปตัวเอง พอเขาเห็นใบหน้าที่บวมปวด จากกระจกในห้องน้ำ ความแค้นของเขาก็ประทุขึ้นพร้อมกับส่งเสียงคำรามออกมา "อีวิไล...ไอ้ป๊อด....ซักวันกูจะต้องล้างแค้นพวกมึงให้สาสม" เชิดออกมาจากห้องน้ำแล้วล้วงมือสำรวจลงไปในกระเป๋ากางเกงตัวเองจนพบเหรียญบาทหลงเหลืออยู่สองสามเหรียญ เขาก็ตรงไปหาโทรศัพท์สาธารณะแล้วคุยสายกับคนๆหนึ่ง แล้วหาที่นอนพัก เวลาผ่านไปราวสองชั่วโมง ก็ปรากฏร่างของชายคนหนึ่ง อายุราวห้าสิบเศษ เดินเข้ามาแล้วส่งเสียงเรียกเชิดให้ตื่นขึ้น "ไอ้เชิด...ตื่นเว้ย...กูมาแล้ว...." เชิดลืมตาขึ้นมองดูหน้าของผู้ที่เข้ามาปลุกเขา พอเห็นว่าคนๆนั้นเป็นใครเขาก็ยิ้มออกมาอย่างยินดีร้องทักทายออกไปทันที "พี่ชิต....พี่มาแล้วเหรอ....ช่วยฉันด้วย....

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 6 เปลี่ยนศัตรูให้กลายเป็นมิตร

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 6 เปลี่ยนศัตรูให้กลายเป็นมิตร
โดย Kamen Rider V-3

ป๊อดนอนกอดก่ายร่างของหนิงภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันท่ามกลางความเย็นฉ่ำของแอร์ หลังจากทั้งคู่พึ่งผ่านความสุข จากเรือนร่างของกันและกันไปไม่นาน ทั้งเธอและเขาต่างเคล้าเคลียและพูดคุยกันด้วยความสนิทสนมเหมือนกับว่า ได้รู้จักกันมาเป็นเวลานาน ตลอดการพูดคุยนั้น เรือนร่างเปลือยเปล่าของหนิงถูกมือของป๊อดลูบคลำไปทั่วอย่างไม่หยุดมือ ทั้งๆที่เขาเองก็พึ่งจะเชยชมเรือนร่างนี้จนสุขสมไปแล้วไม่นาน "ป๊อด...อะไรเนี่ยยย.......ลูบอยู่ได้....มันเสียวนะ" "แหม....ก็หนิงสวยอ่ะ....อื้อหือ...ใหญ่ด้วย........ป๊อดชอบจังเลย" "พอแล้ว......ไม่เอา....ฮิๆๆๆ.......ตาบ้านี่....." "น่า....ขอป๊อดจับหน่อยนะ......." แล้วป๊อดก็มุดเข้าไปในผืนผ้าห่ม ใช้ปากโลมไล้หน้าอกของหนิง ท่ามกลางเสียงหัวเราะเบาๆของเธอ ในตอนนี้เธอยอมรับอย่างเต็มใจแล้วว่า ป๊อดคือผู้ชายที่เธอรัก และแม้ว่าเขาจะอยู่ในฐานะที่ต่ำกว่าเธอ เธอก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นอุปสรรคใดๆสำหรับเธอเลย "ฮิๆๆๆ.......ออกมาได้แล้ว....เธอนี่หื่นจริงๆ.......ฮิๆๆๆๆ........บอกว่าพอแล้ว......ซี๊ดดดด.........." หนิงร้องห้ามด้วยเสียงที่เบา และสั่นพร่า เธอกำลังถูกป๊อดกระตุ้นให้เกิดความต้องการขึ้นอีกครั้ง ลิ้นของป๊อดไล้วนแล้วดูดกินที่ปลายยอดสีชมพูของหนิง ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็วางลงบนหลังเต่า อันโคกนูนของเธอเหมือนกับจะ

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 5 ก่อเกิดความรัก

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 5 ก่อเกิดความรัก
โดย Kamen Rider V-3

วิไลจ้องมองดูลำเอ็นของป๊อดอย่างชัดถนัดตา แม้ในตอนนี้มันไม่ได้ยาวใหญ่และแข็งตัว เหมือนกับในความฝัน แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอผิดหวังเลย เธอจ้องมองมันนิ่งอย่างลืมตัว ในขณะที่ป๊อดทั้งตกตะลึงและตกใจอย่างคาดไม่ถึง พอได้สติเขาก็รีบดึงขอบกางเกงทั้งในและนอกกลับขึ้นมาแล้วรวบรวมเสื้อผ้าที่กองอยู่ที่พื้นมาไว้ในอ้อมอก พร้อมกับวิ่งหนีออกไปจากห้องทันที เนื่องจากเขาคิดว่าวิไลจำสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนที่ผ่านมาได้แล้ว "ผมขอโทษครับ...คุณวิไล.....ผมขอโทษครับ...ผมเสียใจที่มันเกิดขึ้นครับ" วิไลยืนขึ้นแล้วมองตามไปยังร่างของป๊อดที่วิ่งหนีออกไปแล้วยิ้มอย่างพอใจ เธอคิดอยู่ภายในใจว่าป๊อดคงจะอายเธอมาก และเธอก็เริ่มรู้สึกว่าความจริงป๊อดก็ดูน่ารักดีเหมือนกัน ขณะนั้นเองหางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นนายเชิด ยืนเยื้องห่างไปจากประตูห้องและกำลังจ้องมองมาที่เธอ ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปไม่เหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมา "นายเชิด แกมายืนทำอะไรตรงนี้ ฉันว่าฉันไม่ได้เรียกแก

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 4 คำเตือนของพ่อ

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 1 ปลัดขิกงิ้วดำ
โดย Kamen Rider V-3

ตกค่ำของวันนั้นหลังจากที่ภูตแห่งปลัดขิกได้ใช้พลังอำนาจ สะกดจิตให้วิไล และหนิง ลืมเลือนเรื่องราวที่เกิดขึ้น แล้วสั่งให้ทั้งสองเดินกลับไปยังที่อยู่ของตน ป๊อดก็เริ่มรู้สึกตัวว่า เมื่อหลายชั่วโมงที่ผ่านมาเขาได้สร้างเรื่อง ที่ไม่สมควรให้เกิดขึ้นไว้หลายอย่าง เขาล้มตัวลงนอนนิ่งและครุ่นคิดว่าเขาได้ทำเกินเลยไปหรือไม่ มาหลายชั่วโมงแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะสะใจที่ได้แก้แค้น และให้บทลงโทษแก่สองแม่ลูกที่ดูถูกเขาไปอย่างสาสะสม แต่เขากลับไม่มีความสุขเลย ทั้งนี้ก็เพราะเขารู้แก่ใจตัวเองดีว่า เขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องราวทั้งหมดขึ้น ภูตแห่งปลัดขิกล่วงรู้จิตใจของผู้ที่ตนเองสถิตย์อยู่ จึงพูดขึ้นว่า "ไอ้หนู....เอ็งเลิกกังวลได้แล้ว....สองแม่ลูกนั่น ตอนนี้มันสบายตัวหลับปุ๋ยไปแล้ว...พวกมันไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร เพราะพวกมัน ถูกข้าลบความทรงจำไปหมดแล้ว" ในเวลาเช่นนี้ ป๊อดรู้สึกดีใจที่มีน้าขิกอยู่เคียงข้าง คอยช่วยเหลือ และคอยให้คำปรึกษา เพราะในตอนนี้เขาก็เปรียบเหมือน อยู่ตัวคนเดียวในโลกใบนี้ "น้าขิก...ผมถามจริงๆเหอะ...น้าเป็นอะไรกันแน่...แล้วน้ารู้จักพ่อผมได้ยังไง"

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 3 บทลงโทษ Part 3 (จบตอน)

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 3 บทลงโทษ Part 3 (จบตอน)
โดย Kamen Rider V-3

หลังจากที่วิไล และ ป๊อดเสร็จสิ้นกามกิจลงอย่างอ่อนเพลีย ร่างของทั้งคู่ก็นอนเคียงข้างกันอยู่ครู่ใหญ่ วิไลเริ่มทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แล้วก็รำลึกขึ้นได้ว่า เธอได้เผลอตัวปล่อยอารมณ์ปล่อยใจไปกับเด็กวัดชั้นต่ำ ซึ่งเธอชังน้ำหน้ามันยิ่งนัก เธอทั้งเสียใจและคับแค้นใจปะปนกันจนแยกไม่ออก สายตาของเธอจ้องมองมาที่ป๊อด คล้ายกับต้องการจะกินเลือดกินเนื้อเขา จนป๊อดเริ่มคลายจากความอ่อนเพลียแล้วพลิกตัวมาสบตาเข้ากับวิไลพอดี พอป๊อดเห็นสายตาของวิไล เขาก็รู้ว่าวิไลคงเคียดแค้นเขาเป็นอย่างมาก ใจหนึ่งเขาก็รู้สึกผิดที่ได้ทำสิ่งที่เลวร้ายต่อเธอ แต่อีกใจก็รู้สึกสะใจที่ได้กู้ศักดิ์ศรีของตนเองคืนมาบ้าง เขาตัดสินใจยันตัวลุกขึ้นโดยคิดที่จะไปหยิบเสื้อผ้ามาให้วิไล แต่แล้วเสียงของวิไลก็ดังขึ้นอย่างโกรธแค้น "ไอ้ชาติชั่ว สันดานต่ำ มึงใช้วิชาอัปรีย์อะไรทำกูกับลูกหนิง" ป๊อดรู้สึกมีอารมณ์โกรธพุ่งขึ้นมาอยู่วูบหนึ่ง แต่แล้วก็ระงับเอาไว้ แล้วก้มตัวลงไปหยิบเสื้อผ้าของวิไล "ไอ้ขี้ข้า ไอ้สารเลว เนรคุณคน กูจะต้องเอาเรื่องมึงให้ได้" ทันทีที่คำว่า ขี้ข้า หลุดออกมาจากปาก

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 3 บทลงโทษ Part 2

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 3 บทลงโทษ Part 2
โดย Kamen Rider V-3

ร่างของหนิงทรุดฮวบลงนอนหงายลงกับพื้น ด้วยอำนาจของภูตแห่งปลัดขิก ป๊อดใช้สองมือแบะกลีบทั้งสองของหนิงให้เปิดอ้าออก แล้วแหย่ปลายลิ้นจี้เข้าไปที่ติ่งเสียวพร้อมกับหมุนวนอยู่ไปมา ป๊อดพึ่งรู้ว่า รสชาติของมันไม่สามารถเปรียบได้กับรสอาหารที่เคยกิน แต่มันเหมือนกับได้เติมเต็มความต้องการ ทางอารมณ์ของเขา ทั้งกลิ่นและรสชาติยิ่งได้สัมผัสก็ยิ่งอยากรับรู้เพิ่มขึ้น จนเขาเคลื่อนไหวลิ้นและปากของเขา ไปตามความต้องการในส่วนลึก โดยไม่ต้องการคำชี้แนะจากน้าขิกอีก ร่างของหนิงกระตุกขึ้นทุกครั้งที่ปลายลิ้นของป๊อดลากผ่าน คิ้วทั้งสองของเธอขมวดแน่นเข้าหากันยิ่งไปกว่าเดิม ปากของเธอเผยออ้าออก ระบายความรู้สึกแปลกใหม่ที่พึ่งเคยได้รับ ที่ผ่านมาแม้ว่าเธอจะได้เคยสัมผัสมันด้วยตัวเอง มาบ้างในตอนอาบน้ำ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกวูบไหวเหมือนเช่นในตอนนี้ และยิ่งปลายลิ้นของป๊อดตวัดเข้ามา สัมผัสหลายๆครั้งเข้า ความรู้สึกวาบหวิวนั้นก็ยิ่งชัดขึ้น มันทำให้เธอเสียวซ่านจนต้องถึงกับเกร็งหน้าท้อง ความเสียวนั้นแล่นพุ่งขึ้นมาเป็นระลอก และเพิ่มระดับความรุนแรงขึ้นทุกครั้ง ลมหายใจของเธอเริ่มกระชั้นถี่ และขาดหายเป็นช่วงๆ จนเธอเริ่มปล่อยเสียง

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 3 บทลงโทษ Part 1

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 3 บทลงโทษ Part 1
โดย Kamen Rider V-3

หลังจากวิไลและหนิง เดินเข้าไปในห้อง ป๊อดก็เร่งฝีเท้าเดินตามเข้ามาติดๆ แล้วหันหลังล้อคประตูในทันที "ไอ้ป๊อด ไอ้ขี้ข้า มึงคิดจะทำอะไร ปล่อยกูกับลูกหนิงไปเดี๋ยวนี้นะ ถ้ามึงยังไม่อยากจะติดคุก " "ไอ้หนู...นังคนนี้มันปากชั่วจริงๆ เอ็งคงต้องสั่งสอนมันหน่อยแล้วล่ะ" ภูตแห่งปลัดขิก ส่งเสียงก้องขึ้นมาในหัวป๊อด "ลงโทษมันยังไงดีล่ะ น้าขิก" "อ้าว...ไหนเมื่อครู่ เอ็งคิดจะล่อพวกมันทั้งสองแม่ลูกไม่ใช่เหรอวะ" "ผม...ผม..ไม่กล้า...." "ฮ่าๆๆๆๆๆๆ........เอ็งนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ ข้าพิจารณาดูแล้ว ส่วนลึกภายในใจของเอ็งมันต้องการจะล่อมันทั้งแม่ทั้งลูก เลยใช่ไหมล่ะ มา...ข้าจะเร่งเร้าให้เอ็งกล้าขึ้นเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ....." "ไอ้ป๊อด...มึงพูดอะไรของมึง...กูบอกให้ปล่อยกู...ไม่อย่างนั้นถ้ากูออกไปได้ มึงตายแน่" วิไลพูดข่มขู่ป๊อด ด้วยดวงตาที่แดงกล่ำไปด้วยความโกรธ ป๊อดหันขวับมาที่วิไล ด้วยดวงตาที่แข็งกร้าวผิดไปจากป๊อดคนเดิม ภูตแห่งปลัดขิกได้เร่ง

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 2 ภูติแห่งปลัดขิก

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 2 ภูติแห่งปลัดขิก
โดย Kamen Rider V-3

"ฮ่าๆๆๆๆๆ......" เสียงหัวเราะอันแหบพร่าของผู้ชาย ดังก้องขึ้นในโสตประสาทของป๊อด ป๊อดหันซ้ายแลขวามองหาที่มาของเสียงหัวเราะ แต่ก็ไม่พบ "ใคร...ใคร....ใครหัวเราะอยู่น่ะ" ป๊อดส่งเสียงถามออกไปด้วยความสงสัยระคนหวาดกลัว "ไอ้หนู ..ข้าเอง....ฮ่าๆๆๆๆ..." ป๊อดเริ่มรู้สึกตัวว่า เสียงนั้นมันดังก้องอยู่ในหัวของเขา และเริ่มมีความหวาดกลัวเพิ่มขึ้น "ใคร...น้าเป็นใคร...." "ฮ่าๆๆๆๆ....ข้าอยู่ในปลัดขิกพญางิ้วดำที่เอ็งปลุกขึ้นมาไง" ป๊อดแบมือออกทันที และคิดที่จะโยนปลัดขิกนั้นทิ้งไป โดยลืมไปว่ามันได้เลือนหายเข้าไปในร่างของเขาแล้ว "ต่อจากนี้ เอ็งกับข้าจะอยู่ด้วยกัน ข้าจะไม่ทนอยู่ในกล่องดำนั้นแต่เพียงลำพังอีกต่อไปแล้ว" ป๊อดตาเหลือกกว้าง แล้วเอ่ยปากออกมาอย่างตกใจ "อยู่ด้วยกัน...หมายความว่ายังไง" "ก็ข้าจะอยู่ในร่างของเอ็ง คอยช่วยเหลือเอ็ง ตามคำสั่งของพ่อเอ็งไง" "ไม่...ผมไม่ต้องการ...น้าออกไปจากร่างผมเถอะ...ผมกลัว" "เอ็งนี่มันป๊อดสมชื่อจริงๆ....ข้าว่าตอนนี้เรามาจัดการกับปัญหาของเอ็งก่อน เอ็งมีปัญหาอะไรถึงได้ปลุกข้าขึ้นมา" ถึงแม้ว่าป๊อดยังมีความหวาดกลัวต่อดวงวิญญาณในปลัดขิกอยู่ แต่เมื่อนึกถึงปัญหาใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเขา ป๊อดก็ตัดสินใจเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ภูตแห่งปลัดขิกได้รับฟัง "ฮ่าๆๆๆๆๆ .......ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ.......ฮ่าๆๆๆๆๆ...." เสียงหัวเราะอย่างขบขันของภูตใน

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 1 ปลัดขิกงิ้วดำ

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 1 ปลัดขิกงิ้วดำ
โดย Kamen Rider V-3

       "ป๊อด …ป๊อด เอ้ย ซักจีวรเสร็จแล้ว ขึ้นมาหาข้าหน่อยนะเว้ย ….." หลวงตาเปลว ตะโกนเรียกลูกศิษย์ก้นกุฎิให้เข้ามาพบ แล้วรำลึกถึงเหตุการณ์ในอดีตเมื่อครั้งรับป๊อดมาอุปการะใหม่ๆ เมื่อสามปีก่อน ที่พ่อของป๊อดได้พามันมาฝากไว้กับท่าน "ครับ…หลวงตา" เสียงของป๊อดขานรับ หลังจากซักและตากจีวรของหลวงตาจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ป๊อดก็ขึ้นมาหาหลวงตาตามคำสั่ง "หลวงตามีอะไรจะสั่งผมหรือครับ" ป๊อดถามขึ้น "เอ้อ...เอ็งมานี่..มานั่งใกล้ๆข้านี่" ป๊อดก้าวพ้นบันไดกุฎิ แล้วนั่งลงก่อนที่คลานเข่าเข้าไปนั่งใกล้ๆหลวงตา หลวงตาเปลวจ้องมองป๊อดด้วยแววตาที่ฉายความเมตตาต่อมัน ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า "ป๊อดเอ้ย...ปีนี้เอ็งอายุเท่าไหร่แล้ว" " 15 ครับ" ป๊อดยกมือพนม แล้วตอบหลวงตา พร้อมกับจ้องมองว่าหลวงตาจพูดอะไรกับมันต่อไป หลวงตาเปลวยกแก้วชาขึ้นซด แล้วพูดต่อไปว่า "ข้าคิดมานานแล้ว ว่าจะจัดการอย่างไรกับอนาคตของเอ็งดี