มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 15 อวสาน)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 15 อวสาน) Copy : kankan

                              เวลาจะผ่านไปเท่าไหร่เราต่างไม่สนใจหรอกครับ ผมกับสร้อยต่างนั่งอิงแอบแนบชิดกันบนโซฟาชั้นดีในห้องรับรอง อาจมีการกระเทือนบ้างจากท้องเรือปะทะกับคลื่นลูกใหญ่ๆ แต่เราต่างนั่งกันเงียบ สร้อยหลับตาพริ้มเอียงตัวพิงไหล่ผม ผมเองก็ก้มลงมองหน้าคมเข้มที่แต่งหน้าอย่างงดงาม แม่สร้อยฟ้าลดาวัลย์เอ๋ย...ในที่สุดก็ถึงวันที่เฝ้ารอซักที ยิ่งมอง..ผมก็ยิ่งปลาบปลื้ม ชุ่มชื่นใจ กระหยิ่มใจ ยิ่งกว่าได้รางวัลก้อนใหญ่ ผมหลับตาพริ้ม..ดื่มด่ำกับอารมณ์รักแสนหวานที่มีต่อสร้อยอย่างเปี่ยมล้น ........ เวลาผ่านไปเท่าไหร่เราไม่สนใจ จนเรือเข้ามาเทียบท่า สร้อยขยับตัวแล้วถามผมว่า "นายช่าง...ถึงแล้วเหรอ...?" ผมดึงตัวสร้อยให้ลุกขึ้นยืน มองไปรอบๆ เจ้าหน้าที่ของเดอะพาราไดซ์เกาะยาวยืนเข้าแถว 2 แถวเป็นระเบียบ ผมกับสร้อยมองด้วยความงุนงงที่คนเกือบร้อยมาคอนต้อนรับ ยิ่งเข้าไปใกล้ก็ได้เห็นมีรถกอล์ฟตกแต่งไปด้วยดอกไม้สดสวยงาม เขียนข้อความแสดงความยินดีกับรักของเรา เรือเข้าเทียบท่า

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 14)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 14) Copy : kankan

                      ทุกเมื้อสร้อยเอาอาหารมานั่งกินกับผมตลอด แต่เธอไม่ยอมให้ผมได้กินอย่างอื่นอีกเลย สร้อยอ้างพระกับเรื่องที่ผมบอก เธอหาทางหลบไปได้ตลอด ถ้าผมรุกหนักๆก็วิ่งลงบันไดขึ้นแมงกะไซด์หนีไปเลยก็มี มันยิ่งทำให้ผมกระหายในตัวเธอเหลือเกินสร้อยจ๋า ........ ทุกอย่างเตรียมการพร้อมเสร็จ สร้อยไปตัดชุดหมั้นสีชมพูอ่อนๆหวาน ชุดรดน้ำสีฟ้าอ่อน แล้วชุดแต่งงานสีขาวพริ้ว ไก่งานเพราะขน คนงามเพราะแต่งจริง ๆ วันไปลองเสื้อทำเอาผมตลึงตึงตาตั้งไปเลย นี่ขนาดยังไม่แต่งหน้า โห..ที่ตอนแรกว่าเตี้ย อ้วน ดำ นะผมนะพูดเกินไป ถึงสร้อยไม่สูงชลูดเป็นนางแบบ แต่เธอสมส่วนกลมกลึง ผมต้องรีบเอาแขนเสื้อมาเช็ดน้ำลายที่กระเซ็นหกออกมา เพชรในตมเลยนะแม้ยอดสร้อยของไอ้เหนียง ฮวววววว "ตาเยิ้มเชียว...คิดอะไรอีก..." ผมสะดุ้งเมื่อสร้อยเดินเข้ามาถามใกล้ๆ "สร้อยสวยมากเลย..." "เหรอ..นายช่างว่างั้นเหรอ..." "อื้อ ๆ" ผมพยักหน้ายืนยัน ตากลุ้มกริ่มเป็นประกาย "เพื่อนๆเค้านัดกันจะมาทดลองแต่งหน้าให้สร้อย นายช่างรีบกลับหรือเปล่า.." ผมส่ายหน้า "เดี่ยวนายช่างนั่งรอนะ..เอาให้สวยเช้ง.."

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 13)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 13) Copy : kankan

                ผมโทรไปหาไอ้เฮงให้มันไปหาหลวงพ่อ (ที่ผมกับมันเคยบวชมาด้วยกัน) ผมได้ให้วันเดือนปีเกิดของผมกับของสร้อยฝากให้มันเอาไปให้ท่านดูให้ ได้ฤกษ์แล้วให้รีบส่งมาให้ผมด่วน (ด้วนเว้ย..ไอ้เฮง) เช้านั้น..ผมกินอาหารเช้ากับสร้อยแล้วขอหอมนมเธอเหมือนเดิม มันช่างแสนจะชื่นใจก่อนออกไปทำงานจริงๆ ตอนอาหารเที่ยงผมจะขอหอมเนินโหนกของเธอ "ม่ายยยๆๆๆๆ ม้ายได้นะ...นายช่าง คิดอะไรเผลงๆ" ผมรีบร้องอุทธรณ์ทันที "คนเป็นสามีเค้าต้องหอมของ มอ.เมียกันทุกคนแหละสร้อย..." "มันของต่ำ...ไม่..ม้าย..เด็ด...ขาด..." สร้อยยืนยันเสียงแข็ง "เดี่ยวนายช่างซวย...สร้อยไม่ยอมหรอก..." "สร้อยนี่ไม่รู้อะไร...ผู้หญิงเค้าชอบให้สามีจูจุ๊บตรงนั้นกันทุกคนแหละ..แต่เค้าไม่พูดกัน" เธอมองผมตาโต "นายช่างพูดเป็นเล่นไป...." "มีอะไรที่นายช่างพูดไม่จริงมั่ง..ยอมให้จูจุ๊บซิแล้วจะรู้ว่าจริงที่สุด..." สร้อยส่ายหน้า...มองผมแบบหวาดระแวงเต็มที่ ผ่านไปครู่หนึ่งสร้อยจึงถามผมว่า "ถามจริงๆนายช่างพูดเล่นใช่อ๊ะป่าวเมื่อกี้นะ..มีหรือแบบที่นายช่างว่า..." "พูดจริง..มีจริงๆ แล้วก็จริงแท้แน่นอน..." "นายช่าง

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 12)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 12) Copy : kankan

                     ผมยื่นมือไปเกี่ยวขอบกางเกงในของสร้อยแล้วรูดลงมา เธอแอ่นสะโพกขึ้นให้ผมรูดผ่านออกไป จากนั้นสร้อยก็งอเข่ายกขาขึ้นมา ผมจึงรูดกางเกงในของเธอออกไปจากปลายเท้า ผมยกกางเกงในของเธอขึ้นชู แล้วชี้ให้เธอดูตรงเป้า "สร้อย..ดูซิเปียกหมดเลย..." "..อายจัง..นายช่าง..รีบเก็บเถอะ.." ผมหัวเราะหึๆ "อายทำไม..นายช่างบอกแล้วมันธรรมชาติ นายช่างน้ำแตกก็เลอะแบบนี้แหละ" "เดี่ยวนายช่างทำให้สร้อยดูนะ..." "ไม่เอาตอนค่ำๆ แล้วเหรอ..." "รอถึงตอนนั้นจะแย่เอา..." สร้อยหัวเราะคิ๊กๆทันที ............. "สร้อย..อ้าขานิดนะ..." พูดจบผมจับขาเธอขยับให้อ้าออก แล้วผมก็เอาผ้าขนหนูเช็ดกลีบแคม เช็ดไปก็ดูไปด้วยให้อิ่มเอมตาอิ่มเอมใจ เออ..ผมเคยทำแบบนี้ที่ไหนกัน พึ่งรู้ว่าทำไรให้กับสาวที่เรารักอยากได้ทำ มอ.เมียนี่มันชุ่มใจดีจริงๆ สร้อยปล่อยให้ผมทำตามใจ นอนหลับตาพริ้ม คงอายที่จะลืมตา สร้อยไม่เคยอนุญาตให้ผมเตะต้องมันตรงๆ พึ่งครั้งนี้แหละที่อนุญาต ไม่ถือโอกาสตอนนี้แล้วจะรอเมื่อ

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 11)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 11) Copy : kankan

              ผมพลิกตัวลงไปคร่อมร่างของสร้อย จ้องหน้าที่เขินอายไม่กล้าสบตาผม "สร้อย..." "มีไร..." "สร้อย..." "พูดซิ..." "สร้อย..." "มีไรก็พูดซิ..นายช่าง..." "อยากให้สร้อยมองหน้านายช่างด้วย..." "อื้อ..มอง...ทำมาย..." "ก็อยากให้มองนะ..." "อึม...งั้นมองก็ได้..." สร้อยเงยหน้าขึ้นมองสบตาผม ผมจึงบอกเธอว่า "สร้อย..เมื่อวานที่นายชางดูของสร้อยนะร่องเยิ้มเลย.." เธอไม่ตอบและเหลือบตาหันไปมองด้านอื่น "....รู้ตัวปล่าว..." สร้อยพยักหน้ารับ "รู้เหมือนกันแหละ..นายช่าง" "มันเสียว..ใช่..ใช่ปล่าว.." ผมถามเธอตรงๆ สร้อยไม่ตอบและไม่กล้ามองหน้าผม แต่หน้าเป็นสีเข้ม ผมฟุบหน้าลงจูบเต้านมของและเฟ้นฟอนไปมาจนสร้อยแอ่นอกขึ้นรับ ผมเงยหน้าขึ้นมองเธอตรงๆอีกครั้ง "สร้อย..ทำไมไม่ตอบละ..."

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 10)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 10) Copy : kankan

                     เรานอนกอดกันอีกหน่อย แล้วผมบอกกับเธอว่า "สร้อย..มาๆ นายช่างใส่กางเกงให้ก็แล้วกัน..." "สร้อยใส่เองก็ได้...นายช่าง" "ไม่ได้..นายช่างเป็นถอด..ต้องให้นายช่างเป็นคนใส่..." "เค้าถือเหรอ..." "ตอนใส่ไม่ถือ..แต่อยากใส่ให้สร้อยเอง..." สร้อยนอนมองผมหยิบเอากางเกงในของเธอมาใส่แล้วตามด้วยกางเกงขาสั้น ผมรูดซิบติดตะขอกางเกงให้จนเรียบร้อย จากนั้นผมก้มลงเปิดเสื้อเชิ๊ตที่ยังไม่ติดกระดุมของเธอออกจนเห็นเต้านมทั้งสองเต้า แล้วก้มลงหอมเต้าอวบของเธอข้างละฟอดใหญ่ สร้อยดึงผมลงไปกอด "นายช่างดีกับสร้อยจัง..." เสียงพูดเสียงแผ่ว "ก็รักไง..อยากได้สร้อยมาเป็น มอ.เมีย..นะ..." "...." "สร้อยพูดกับแม่ดีๆนะ...แม่ตกลงเราจะไปหาฤกษ์แต่งงาน ดีป๋าว..." "ไม่เร็วไปเหรอนายช่าง..." "ไม่เร็วหรอก...รักจนอกนายช่างจะระเบิดอยู่แล้ว..." "ทำไมเป็นงั้นละ..." "เห็นนม เห็น หอ.หีสร้อยแล้ว...อกจะระเบิด..." "ความผิดสร้อยเหรอ..." ผมส่ายหน้า... "ใจนายช่างต่างหาก" "แสดงว่านายช่างอยากทำใช่

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 9)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 9) Copy : kankan

            ต่างฝ่ายต่างเงียบไปกันไปพักใหญ่ สร้อยก็รูด คอ.ควยของผมไปเรื่อยๆ ผมก็นวดเต็มเธอไปเรื่อยๆเช่นกัน "นายช่าง...นายช่าง...หลับเหรอ..." "อื้อ..ปล่าว...กำลังคิดว่าจะพูดยังไงให้สร้อยใจอ่อนยอมให้นายช่างดู.." "ไม่ต้องคิดหาคำพูดมากล่อมสร้อยแล้วละ..." สร้อยพูดเสียงเบาไม่มองหน้าผม "อ้าวทำไมละ..." ผมร้องเสียงผิดหวัง "นายช่าง..เอียงหูมาซิ...เรื่องแบบนี้มันต้องกระซิบ" ผมรีบเอียงหูไปหาเธอ แต่ก็ยังลีลาต่อไปว่า "เอ..นายช่าง..สร้อยจะให้นายดูดีปล่าว..." ผมเลยเอาริมฝีปากไปซุกไซ้ที่ใบหูจนสร้อยจั๊กจี้ แล้วพูด "ดี..ดี..สร้อย..ให้นายช่างเค้าดูไปเถอะ เพราะต่อไปต้องทำอะไรๆกับที่ตรงนั้นเยอะเชียว..." "อุ๊ย...บ้า..นายช่าง...บ้า..." สร้อยเขินจนทุบผมตุ๊บๆ "ไม่บ้าหรอก...อยากตรงนั้นจริงๆ" ผมหัวเราะเสียงขื่นจนเธอรู้สึก "เออ..งั้น.." แล้วสร้อยก็เงียบไปอีก "ไง...สร้อย..." ผมคะยั้นคะยอถามอีก

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 8)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 8) Copy : kankan

             เกือบๆหกโมงเช้า หวานใจ (อุ๊ยตาย..เรียกไปได้ไงว๊ะนี่..ไอ้บ้า....) เออ...รักเค้าก็ได้...ยอมรับ...รักวะ...จะปิดกั้นตัวเองไปทำไม สร้อยเอาปิ่นโตมาวางบนโต๊ะ "นี่..นายช่าง..แกงเขียวหวานไก่ ขนมจีน ผัดยอดคน้าปลาเค็ม ไข่ดาว แล้วก็กล้วยเชื่อม" เธอบอกรายการอาหาร ผมตาเป็นประกายวาว "มานี่...." ผมกวักมือเรียกให้เธอเดิมมาหา สร้อยหันไปหันมาแล้วชี้มาที่ตัวเอง "สร้อยเหรอ...นายช่างมีอะไร..." "มานี่..." ผมพูดตาเป็นประกายหวานฉ่ำ หัวใจมันฟูฟ่องพิกล "มีไร..นายช่าง..." "สัญญาไง..." "อาราย..." "ก็ก่อนอาหารไง...ทำเป็นลืม..." สร้อยหัวเราะแล้วพูดว่า "นายช่าง..เอาจริง..." "อื้อ...มาเร็ว..." สร้อยส่ายหน้าช้าๆ แล้วบอกว่า "ม่ายนะ..นายช่าง..พูดเล่นใช่ป๋าว..." ผมส่ายหน้า "พูดจริง...มามะ...สร้อย

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 7)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 7) Copy : kankan

              "อุ๊ยยยสสส...นาย..นาย..ช่าง..." ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าเหยเกของสร้อย "อื้อ...." "เสียว...นาย..ช่าง..." "ไม่ดี..เหรอ..สร้อย..." เธอส่ายหน้า "ดี..แต่เสียว...หยุดเหอะ..." "อ้าว..ดี..ทำไมหยุด..." "มันทำให้....ปวดฉี่..." ผมจูบนมเธออีกรอบ "สร้อย..." "หึมมม...หยุดเหอะ..นายช่าง" เธอเตือนผมอีกรอบ "ไม่ไหว...เดี่ยวเป็นเมียก่อนกำหนด..." เธอพูดเสียงสั่น "ก็ดีนะซิ...หา มอ.เมียมานานแล้ว..." เธอกอดผมแน่น "นายช่าง..." "อื้อ..." "หยุดเหอะ...แค่นี้ก่อน..." "ถ้าหยุดแล้ว..ต่อไปให้หอมนมด้วยนะ..." "หอมอย่างเดียวเหรอ...นายช่าง..." "อึม..." "อย่าบีบหัวนมซิ..." "เจ็บเหรอ..." "เปล่า...เสียวมาก..." "งั้น..พอแค่นี้ก่อนก็ได้..แต่สร้อยต้องสัญญาก่อน" "สัญญา..อะไร..." "สัญญาว่าจะให้หอมนมทุก

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 6)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 6) Copy : kankan

           "งั้น..นาย..ช่าง...ก็ดูซิ...." ผมนี่แทบอยากจะกระโดดตัวลอย "นายช่างถอดเสื้อสร้อยนะ..." เสียงผมสั่นแน่นอน มันตื่นเต้นเหมือนได้เห็นนมสาวครั้งแรกในชีวิต สร้อยไม่ตอบ แต่แอ่นอกอวบของเธอออกมาเหมือนจะอนุญาต ผมจึงค่อยปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเธอออกทีละเม็ดจากเม็ดบนสุดก่อน สร้อยก็รูด คอ.ควยของผมไปเรื่อยๆ ผมปลดกระดุมของเธอจนถึงเม็ดสุดท้ายที่อยู่ใกล้ท้องน้อยของเธอ แต่ปลดไม่ถนัด สร้อยจึงยกมือออกจาก คอ.ควยของผมไปปลดกระดุมแล้วถอดเสื้อของเธอออกให้ ผิวภายในร่มผาของสร้อยไม่ดำอย่างที่ผมคิดเอาไว้ แม้จะไม่ขาวผ่องเรืองแสง แต่นวลออกน้ำผึ้งมากกว่า สร้อยใส่บราสีเนื้อห่อหุ้มเต้าอวบค่อนข้างอวบใหญ่ทีเดียว ผมเอื้อมมือลอดด้านหลังเธอไปปลดตะขอออก เท่านั้นเอง

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 5)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 5) Copy : kankan

         ผมเดินไปปิดประตู แล้วกลับมาประคองสร้อยพาไปที่เตียง ให้สร้อยนั่งที่ขอบเตียง ผมถอดกางเกงขาสั้นกับกางในของผมออก คอ.ควยของผมดีดผึงขึ้นมาตั้งฉากกับลำตัวทันที สร้อยตื่นเต้นมาก รีบบอกผมว่า "โห..นายช่างมันดีดผึงเลย..." "สร้อย..ลองจับมันเล่นก็ได้..." สร้อยค่อยๆยื่นมือมา แต่ก็กลัวๆกล้าๆ เหมือนจะยื่นออกมาแล้วหดกลับไป แต่สายตาเธอมอง คอ.ควยผมเขม็ง ผมจึงบอกเธอว่า "จับได้สร้อย...ลองดู..ไม่เป็นไรหรอก..." สร้อยยื่นมือแตะที่หัวมันเบาๆ คอ.ควยผมกระตุกระริก มันไม่เจอสาวๆมานานหลายเดือนแล้วนี่ สร้อยสะดุ้งๆปล่อยมือออก เงยหน้าขึ้นมามองผม ผมพยักหน้าให้เธอทดลองจับมันอีก สร้อยยื่นมือมาแตะ คอ.ควยผมอีก ผมจึงยื่นมือผมลงไปจับมือเธอให้กุม คอ.ควยของผมเอาไว้

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 4)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 4) Copy : kankan

       ในชีวิตผมตั้งแต่เกิดมาจนถึงวันนี้ยาวนานเกือบ 40 ปี ผมผ่านสาวๆมามากมายจนจำไม่ได้ว่ากี่คน แต่ผมรู้แน่แก่ใจว่า ผมไม่เคยเกิดความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน ผมดันรู้สึกว่าผม..ตอนนี้..ผมเหมือนหนุ่มน้อยรุ่นกระทง..อีกครั้ง..ยังไงยังงั้น... ให้ตายซิ.... .......... คืนนั้น...ผมนอนหลับสนิทไปด้วยความอิ่มเอม .......... รุ่งเช้า..ผมตื่นขึ้นมาอาบน้ำ พอผมออกจากห้องน้ำ ผมเห็นสร้อยนั่งยิ้มระรื่นอยู่บนเก้าอี้ข้างโต๊ะสารพัดประโยชน์ ใช้ทำงาน ใช้กินข้าว และยังเอาไว้กินเหล้าก็ได้ อยูที่ผมอยากให้เป็นอะไร ผมเดินไปหาเธอทั้งๆที่ยังนุ่งผ้าขาวม้าผืนเดียว สร้อยเห็นแบบนี้บ่อยๆคงชินจนไม่คิดอะไร ผมก้มลงจูบหน้าฝากเธอ แล้วจูบปาก สร้อยเอียงคอมาซบกับตัวผม แล้ว...หัวของเธอที่โยกไปมากับอก ตัวเลยเลยไปถูไถทำให้ปมผ้าขาวม้าของผมหลุดออกไปอย่างไม่รู้ตัว ผ้าขาวม้าของผมร่วงลงไปกองกับพื้นห้อง สร้อยรู้สึก

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 3)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 3) Copy : kankan

          ผมร่ำร้องต่อไปในใจ "มอ..เมีย..นั่นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป...." แล้วสร้อยนี่...เธอจะเป็น มอ..เมีย..ผมได้หรือเปล่า ความรู้สึกนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับผมมาจากก่อน ไม่ว่าจากสาวๆคนไหน ผมกอดสร้อยไว้แนบอก เรายืนกันกอดอยู่อย่างนั้นแหละ แล้วเธอก็ค่อยๆผลักตัวผมออก เงยหน้าขึ้นมองหน้าผมแล้วพูดว่า "พูดอะไร..แล้วจำเอาไว้ก็แล้วกัน.." จากนั้นสร้อยก็วิ่งลงจากบ้านผมไปที่รถแมงกะไซด์แล้วขับออกไปทันที ผมกลับมานอนบนเตียงด้วยใจกระหยิ่ม ภาพความซื่อและกลิ่นกายหอมของสร้อยมันตรึงใจผมแนบแน่น ................... ตอนเย็นผมได้กินข้าวกับไก่บ้านผัดขิง..รสแซ่บ ผมเจริญอาหารกายและอาหารใจ กำลังใจมาล้นปรี่ ร่างกายก็ค่อยดีขึ้นเรื่อยๆ .......... แต่...เออ..ไม่รู้ซินะ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าสร้อยสวยขึ้นนะ ไม่เห็นอ้วน ดำ และเตี้ยม่อต้อเหมือนตอนแรกเห็นเลย ยิ่งตอนสร้อยทำท่าอายๆ นี่น่ารักจริงๆ

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 2)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 2) Copy : kankan

        อีกสามวันต่อ.....ผมออกจากโรงพยาบาล ก็สร้อยคนนี้อีกนั่นแหละ....ที่ช่วยปัดกวาดบ้านช่อง ซักผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน และเสื้อผ้าให้ผม นอกจากนั้น...เธอยัง..ยัง..จัดห้องผมเสียเรียบร้อยสวยงามน่าอยู่ขึ้นเยอะเชียว พอเธอเห็น ผมตะลึงกับห้องที่เป็นห้อง ไม่ใช่รังหนู หรือเล้าหมูอีกต่อไป เธอจึงพูดว่า "นายช่างไม่ว่านะ..สร้อยเห็นมันรก ก็เลยช่วยจัดให้ใหม่..." ผมพยักหน้าแล้วบอกเธอว่า "ขอบคุณมาก..สร้อย..นายช่างทำให้สร้อย..เหนื่อย..แย่เลย..." เธอหัวเราะ.. "ก็นิดหน่อย.แค่นั้นเอง....เหนื่อยที่ไหนกันนายช่าง...มีอะไรบอกสร้อยได้ตลอดแหละ" "ไม่มีสร้อย...ละแย่เลย..." "ละห้อยเชียว..." สร้อยพูดพร้อมทำหน้าล้อเลียนผมแบบกวนๆอีกแล้ว ดูเธอซิ..พอจะซึ้งซักหน่อย..เหน็บผมเข้าให้ดอกนึงแล้ว "อื้อ...เย็นนี่นายช่างอยากกินอะไรหรือปล่าว..." "สร้อยทำมาเถอะ...กินได้ทั้งนั้นแหละ..." "ไก่บ้านผัดขิง..." เธอหันมาแลบลิ้นให้ผม...แล้วรีบวิ่งไปขึ้นแมงกะไซด์ของเธอขับออกไปทันที ทะเล้นจริง..ยัยบ้าเอ๊ย.... เออ..ปีนี้สร้อยอายุ 21 ผมจำไม่ได้หรอกว่าใครบอกผม เอาเป็นว่าผมรู้จากวงเหล้านั่นแหละ คง

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 1)

มอ..เมีย..นั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป (ตอนที่ 1) Copy : kankan

           ในชีวิตหนุ่มคนหนึ่ง สาวๆนั้นนะหาง่ายครับ ช่วงเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่อายุสิบกว่าๆจนอายุย่างเข้าสี่สิบนี่ ผมมีสาวๆ ในชีวิตมากมายนับไม่ถ้วน (ก็ไม่เคยนับ) สาวๆบางคนอยู่ในใจผมหลายปี แต่ก็มีบางคน.. บางคน..นี่เธออยู่แค่ไม่กี่เดือนก็จางหายไปสายลมและแสงแดด พวกเธอล้วนไม่ใช่ ไม่ใช่ในความหมายของ มอ.เมีย ของผมสักคน ในความหมายที่อยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ มอ.เมียที่ผมพยายามหาเท่าไหร่ก็ยังไม่เจอ ยิ่งหาก็เหมือนยิ่งห่างไกล ยิ่งหาก็เหมือนว่าชีวิตผมคงหายากเหลือเกินที่จะเจอ มอ.เมีย เพื่อนๆ