ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 63 “ความจริงไปความสุขมา!?...เงื่อนไขอันตราย!!!”
“ต่อจากนี้ลูกฝนจะต้องเปิดเกมส์รุกให้มากกว่าเดิมแต่อย่ารีบร้อนผลีผลาม”
“แต่อีกไม่กี่วันบอลก็จะกลับโยนกจัตุรัสและที่นั่นมีพี่อ๋อมกับเจ้าป้อมรออยู่นะคะ...ป้าเอ็มต้องหาโอกาสให้สองคนนั้นได้อยู่ใกล้ชิดกับบอลแน่ๆเลย”
“ฮื๊มเชื่อแม่ซี่!!...ไม่สำเร็จง่ายๆ...ลูกฝนนำหน้าหนูอ๋อมกับหนูป้อมไปตั้งหลายช่วงตัวแล้ว
จะต้องกลัวอะไรล่ะ?...ถ้าสองคนนั้นคิดจะรวบหัวรวบหางบอลตั้งแต่วันแรกที่เจอก็เรียกว่าฆ่าตัวตายชัดๆ”
“ที่ว่าหนูนำหน้าพี่อ๋อมกับเจ้าป้อมน่ะมันคืออะไรคะ?...ได้อยู่ด้วยกัน...เป็นเพื่อนเล่นมาตั้งแต่เด็กและมีสัญญาว่าจะแต่งงานใช่มั้ย?”
“...ลูกฝนยังอ่อนหัดเรื่องความรักจริงๆด้วย”
“เอ๋?”
“แม่เคยบอกใช่ไหมว่าบอลน่ะเหมือนพ่อของเขาตรงที่ชอบผู้หญิงนิสัยอ่อนหวานช่างเอาใจ?...ลูกฝนต้องอาศัยโอกาสคือได้อยู่ใกล้ชิดในบ้านหลังเดียวกันทุกวันสร้างความสนิทสนมไว้เนื้อเชื่อใจกับจุดแข็งในตัวเองคือทักษะงานบ้านงานเรือนและฝีมือทำอาหารที่แม่สอน...บอลรู้จักลูกฝนดีแต่ไม่คุ้นเคยกับลูกสาวป้าเอ็มเพราะจากกันมานานมาก...หนูอ๋อมกับหนูป้อมน่ะแทบจะต้องเริ่มต้นจากศูนย์แต่ลูกฝนไม่ใช่”
“แม่พูดถูกทุกอย่างเลยจ้ะ!!...วิธีนี้สินะที่ทำให้ป้อยอมสยบราบคาบมาแล้ว?”
“แฮ่ม!!...ก็นะ...ผู้ชายร้อยทั้งร้อยยังไงก็ต้องชอบผู้หญิงที่เป็นแม่บ้านแม่เรือนมีเสน่ห์ปลายจวัก...แม่ยังคิดไม่ออกเลยว่าหนูอ๋อมที่หัวแข็งไม่ยอมใครแถมอารมณ์ร้ายมือไวตีนหนักแบบนั้นจะเอาวิธีอะไรมามัดใจบอลได้ส่วนหนูป้อม?...อืม--...ลูกฝนก็รู้ว่ายังใช้คำนำหน้าว่าเด็กหญิงอยู่เลย”
“แต่หนูจะไม่มีทางประมาทหรอกค่ะเพราะยัยตัวกะเปึ๊ยกก็คอยเฝ้ามองบอลตาเป็นมัน...ฮึ!!”
“ใช่แล้วจ้ะลูก...ความประมาทเป็นหนทางสู่ความพินาศ...ขนาดพวกเรายังรู้แล้วทำไมป้าเอ็มจะไม่รู้จักลูกสาวตัวเอง?...ดังนั้นจะต้องมีแผนการอันน่ากลัวซ่อนอยู่แน่!!...สำหรับความใจไม่กล้าของบอลก็ไม่ถือว่าแปลกเพราะจะให้เขาเปลี่ยนความรู้สึกจากพี่น้องมาเป็นคนรักทันทีนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้...ต้องให้เวลาเขาปรับตัวกับเตรียมใจบ้าง”
“ฝนต้องทำยังไง?”
“สร้างโอกาสให้บอลต่อไปเรื่อยๆ...ใช้วิธีที่แยบยลหลากหลายไม่ซ้ำซากให้ถูกจับทางได้แต่ต้องเป็นธรรมชาติไม่ดูเชิญชวนจนเกินงามเพราะจะโดนมองเป็นผู้หญิงไม่ดี...น้ำหยดลงหินสักวันหินยังกร่อนได้นับประสาอะไรกับใจของคนเราที่เปราะบางกว่ามากมายนัก?
........................................................................................................................................
...และในขณะเดียวกัน...
“กุนหรือสามาเห็นตอนนี้รู้ผมโดนตบฉาดใหญ่แหงๆ...อยู่ในม่านรูดสองต่อสองและพี่แคทกำลังถอดเสื้อผ้า”
“...พี่กุนไม่ว่าแน่นอนแต่สานี่ไม่แน่...”
(เอ--...พี่แคทดูมีความมั่นใจว่าหากกุนมารู้ภายหลังก็จะไม่เกิดปัญหา!?)
“หน้าอกพี่...เท่าไหร่ครับ?”
“...34”
“แม่คุณเอ๊ย~~”
...ทุกทีเห็นเต้านมวับๆแวมๆพอให้คึกคักแต่นี่จะๆเต็มสองลูกตา(แม้จะดูผ่านกระจกก็เถอะ)และทรวดทรงองค์เอวของพี่แคทก็ช่างทรมานใจชายอย่างแสนสาหัส...ถึงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องแต่มาแก้ผ้าให้ดูกันต่อหน้าอย่างนี้ไอ้น้องชายจะยอมสงบนิ่งเฉยๆเป็นไม่มีทาง!!!!...ท่อนเนื้อกลางหว่างขาเริ่มแข็งขึ้นเรื่อยๆจนดันกางเกงนูนเป็นท่อนยาวเป็นลำแข็ง...ผมพยายามเอามือกดมันไว้แต่ดูจะไม่ได้ผลเอาเสียเลย...
“ก็ปล่อยมันออกมาสิ...ไม่อึดอัดรึ?”
“................................................”
“ความรู้สึกไวจัง...แค่เห็นนมพี่ก็ควยแข็งซะแล้ว!?”
“!!!!”
...ไม่บ่อยครั้งที่หญิงสาวผู้วางตัวที่ดีทั้งมารยาทและคำพูดอย่างพี่แคทจะหลุดคำว่า “หี” หรือ “ควย” ออกมาแต่เมื่อพูดให้ได้ยินทีไรผมก็รู้สึกเหมือนมีกระแสไฟวิ่งมาซ็อตเข้าร่างให้ขนลุกซู่ทุกคราไป...พี่แคทรวบผมมัดขมวดเป็นปมและรูดซิปกระโปรงลงระหว่างนั้นเธอก็ถามคำถามชวนอึ้งอีก...
“เธอชอบผู้หญิงหีใหญ่ๆหรือเปล่า?”
“ขะ...ขอ...แค่พอประมาณดีกว่าครับ”
“แล้วของพี่เป็นยังไง?”
“ไม่ค่อยเห็นเพราะพี่นุ่งกางเกงในอยู่”
“ถ้างั้น...”
“!?”
...พี่แคทเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าจากนั้นทำท่าจะดึงขอบกางเกงในลงเล่นซะเอาผมแหกปากร้องเสียงหลง...
“เอา...เอาจริงเรอะ?”
“...รึจะไม่ดู?”
“ดะ...ดะ...ดูครับ”
(ฮูย!!!...เป็นวาสนาของเราแล้วใครจะปฏิเสธให้โง่?...ให้ถูกต่อยจนหน้าเละก็ยอมวะ!!!!)
“ไม่...ไม่ต้องรีบ...ถอดช้าๆ...ช้าๆจ้ะคนสวย...อู๊ย~~...ไหงฐานลับมันถึงได้อวบอูมอลังการอย่างนั้น?...บะ...บุญตาของผมเหลือเกิน”
“...............................................”
...และแล้วผมก็ได้ยลโฉมอวัยวะเพศของลูกพี่ลูกน้องผู้เย็นชาวัยยี่สิบสอง...โอวววววววววววว...หัวใจเต้นถี่ยิบเหมือนใกล้จะหลุดกระเด็นออกมาข้างนอก...เนินเนื้อของพี่แคทที่มีขนสีดำขลับพอประมาณไม่มากไม่น้อยอยู่ห่างจากหน้าผมแค่คืบกว่าๆเท่านั้น...
“ไม่...ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าเคยผ่านควยมาแล้ว?”
“ใช่...พี่เคยมีอะไรๆกับผู้ชาย...แน่ะ!!...แลบลิ้นออกมาจะทำอะไร?”
“คือ...”
“ดูแต่ตามืออย่าต้องลิ้นห้ามแลบย่ะ!!!”
...โธ่เอ๊ยไม่น่าใจร้อนเลยกูเห็นมั้ยไก่ตื่นจนได้!!!!...หญิงสาวผมยาวก้าวขึ้นเตียงเดินข้ามไปอีกฝั่งแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวพาดไหล่...อา--...บั้นท้ายของเธอก็งามหยดขาวผ่องปานลูกท้ออวบน้ำ...ผู้ชายคนไหนจะโชคดีไปกว่าผมอีกเป็นไม่มีอีกแล้ว...
“หันกลับไป”
“เอ๋?”
“เมื่อกี้ยกให้แต่ต่อไปถ้าเธออยากจะดูก็ให้ดูทางกระจก”
...หญิงสาวเริ่มอาบน้ำชำระร่างกายโดยไม่ปิดประตูห้องส่วนผมก็ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งได้แต่นั่งกุมเป้าด้วยความอึดอัดทุกข์ทรมาน...แม้จะเป็นพี่เป็นน้องกันแต่ให้พามาที่โมเต็ลกับแก้ผ้าแก้ผ่อนแอ่นนมแอ่นหีให้ดูชัดๆแบบนี้มันคือการ “ให้ท่า” กันอย่างไม่ต้องสงสัย...
(สถานที่พร้อมสรรพบรรยากาศเป็นใจสาวเจ้าก็ให้ท่าแต่ลองหยั่งเชิงดูอีกครั้งดีกว่า)
“พี่ครับ”
“จ๊ะ?”
“ตอนมีอารมณ์ทำยังไง?”
“ก็ช่วยตัวเองสิ...ใช้นิ้วเขี่ยหีเขี่ยแตด”
“โอ...”
“แต่ไม่กล้าใช้ของปลอม”
“งั้นก็ลองของจริงไปเลยสิครับ”
“พี่จะไปหาที่ไหนล่ะ?...ผู้ชายก็ไม่มี”
(ตอนนี้แหละ!?...เอาวะตายเป็นตาย!!!!)
“ปะ”
“?”
“ปะ...เป็น”
“อะไร?...พูดมาชัดๆ”
“เป็น...เป็น...”
“อะไรของเธอเนี่ย?”
“..............................................”
(พูด...พูดสิโว้ย!!!...อึกๆอักๆอยู่นั่น)
“..............................................”
“เป็น...เป็นผมได้มั้ยครับ?”
“ว่าไงนะ?”
...พี่แคทถือฝักบัวค้างไว้และหันขวับมาที่ผมทันที...ตายล่ะวาเธอจะฟ้องกุนหรือเปล่านี่!?...เราทั้งสองคนไม่พูดไม่จาอะไรกันไปพักหนึ่งและน้ำเสียงของหญิงสาวผมยาวนั่นเองที่ทำลายความเงียบนั้น...
“ที่...บอลพูดออกมา...รู้ไหมว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดไหน?”
“รู้ครับแต่คงไม่มีทางเป็นไปได้เพราะพี่จะไม่มีวันทรยศกุนและพวกเราก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน?”
“..............................................”
...พออาบน้ำเสร็จพี่แคทก็หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวก่อนจะออกมานั่งที่เตียงพลางสั่งให้ผมหันหน้าสบตากับเธอตรงๆ...เอ--...ผมถามเจ้าหล่อนหลายครั้งแล้วว่ารอยแผลที่หัวไหล่ขวานั้นได้มายังไงกับตอนไหนแต่ก็ไม่เคยได้รับคำตอบเลย!?...ถามฝนๆก็เอาแต่ส่ายหน้าลูกเดียว...
(รอยแผลก็ไม่เตะตาจนดูน่าเกลียดนักซึ่งคงเพราะเหตุผลนี้ล่ะมั้งพี่แคทถึงไม่ใส่ใจที่จะปกปิดมัน!?)
“บอลตั้งใจแน่วแน่ว่าจะกลับโยนกจัตุรัสจริงๆใช่มั้ย?”
“...ครับ...เพื่อต้องการจะรู้ความจริงจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้...ผมเตรียมใจไว้เรียบร้อยแล้ว”
“พี่ก็ไม่รู้หรอกว่าที่นั่นจะมีอะไรรอเธออยู่แต่ดีแล้วที่ตัดสินใจได้”
“.................................................”
“แล้ว...ตอนนี้เล่า?”
“?”
“เรื่องเครียดๆเอาไว้ทีหลัง...เธอก็ไปอาบซะสิ”
“ทำไม...ทำไมผมจะต้อง?”
“เพราะตัวเธอเหม็นเหงื่อ”
“ก็ผมไปช่วยพวกรุ่นพี่ตัดต้นไม้มานี่ครับ”
“รู้แล้วน่ะ...กลิ่นจากเสื้อคลุมเธอน่ะหึ่งเลย”
...ผมถามย้ำอีกครั้งให้แน่ใจซึ่งญาติสาวผู้พี่ก็พยักหน้า...เอาก็เอาวะอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด!!!!...
(เดินหน้าต่อไปจนกว่าจะพบทางสว่าง!?)
“................................................”
“................................................”
“ไม่ปิดประตู...พี่จะดูเธอมั่ง”
“เฮ้!?”
“ทีพี่ยังไม่ปิดเลย...อย่าเอาเปรียบกันสิ”
“แต่...”
“เธอเห็นชัดมากๆโดยเฉพาะตอนที่พี่ถอดกางเกงในให้ดู...จ้องซะตาแทบถลนลิ้นก็แลบยาวจะเลียหีอีกต่างหาก”
“...............................................”
“อือ--”
“นี่พี่!!...มองตรงๆเลยเรอะ?...ผมขาดทุนนี่นา!?”
(ทีตัวเองสั่งให้เรามองกระจกห้ามดูตรงๆ)
“ไม่ๆ...ยังไงงานนี้บอลก็มีแต่ได้กำไรไม่มีขาดทุน...หันหน้ามาทางนี้...เป็นผู้ชายจะอายอะไรนักหนา?”
“โธ่พี่~~...ผมเคยอาบน้ำให้ผู้หญิงดูซะเมื่อไหร่เล่า?”
(โกหกเน้นๆ)
“ไม่เคยก็เคยซะ”
...ไอ้น้องชายตัวดีก็ตั้งชี้โด่ท้าสู้พี่แคทดีเหลือเกิน!!!...หญิงสาววัย 22 นอนตะแคงเอียงตัวท้าวแขนมือยันศีรษะมองผมด้วยแววตาที่ออกจะเฉยเมยไม่ดูมีความรู้สึกตื่นเต้นหรือเขินอายแต่อย่างใด...บรรยากาศน่าอึดอัดไม่น้อยเพราะยังคาดเดาความคิดญาติสาวผู้พี่คนนี้ไม่ถูกจริงๆว่าตกลงเธอ “เล่นด้วย” หรือเพียงแค่จะ “ลองใจ” กันเท่านั้น!?...
“...................................................”
“บอล”
“...................................................”
“บอล!”
“ครับ!!”
“ฟังที่พี่พูดหรือเปล่า?”
“อะ...อะไรครับ?”
“แสดงว่าไม่ได้ฟังเลย...ที่พี่เพิ่งถามไปน่ะคือกับพี่กุนเป็นยังไง?”
“อ๋อ!...ผมโทรไปคุยกับเธอทุกวันครับ”
“พูดอะไรบ้าง?”
“ก็ทั่วๆไป...ถามสารทุกข์สุขดิบหน้าที่การงาน”
“เรื่องส่วนตัวล่ะ?”
“เราเข้าใจกันดี...ถ้าเธอมีเรื่องกลุ้มใจก็จะต้องบอกผมแน่”
(พูดถึงกุนแบบนี้แสดงว่าอาจเป็นแค่การลองใจ!?)
“บอล...ต่อไปเธอจะต้องเข้าใจความรู้สึกของคนรักของตัวเองให้มากกว่านี้...ยังใช้ไม่ได้...ยังใช้ไม่ได้”
“หือ?...ต่อจากจะต้องเข้าใจความรู้สึกของคนรักของตัวเองให้มากกว่านี้พี่พูดอะไรอีก?”
“...เปล่า”
“พูดอยู่ชัดๆ”
“ช่างเหอะ...อาบเสร็จก็มาที่เตียงนี่สิจะได้เริ่มกันซะที”
“เริ่ม...เริ่มเหรอ?...นี่พี่ไม่ได้ลองใจผมเรอะ?”
“ลองใจอะไรของเธอ?”
“..............................................”
“ไม่ต้องนุ่งผ้าและก็เดินมาทั้งอย่างนั้น...มั่นใจในตัวเองหน่อย...ฝ่ายที่จะอายสมควรเป็นพี่ไม่ใช่บอล”
...พี่แคทคลายปมผ้าขนหนูที่ห่อหุ้มเรือนร่างให้หลุดออกแต่ยังห่มปิดไว้เหลือบางส่วนที่เผยโฉมออกมาอย่างเช่นกางเกงใน...เอ๊ะ!?...
(ก็ถอดไปแล้วไม่ใช่เหรอ?)
“มานอนข้างๆ”
“..............................................”
“ตัวแข็งทื่อเชียว...ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้พี่ไม่หลอกบอลเพื่อมาตอนหรอกน่ะ”
“..............................................”
“เขยิบมาใกล้ๆไม่ต้องกลัวพี่...จะกอดพี่ก็ได้”
“เอ่อ...”
“ทำเป็นไร้เดียงสาซะได้ไม่สมจริงเลย...ไม่กอดงั้นพี่กอดเองนะ”
“!!!!”
...พี่แคททำอย่างพูดจริงๆด้วยการโอบกอดกับเอนศีรษะซบอกผม...สุรีย์พรรณผู้หญิงที่เย็นชาหมางเมินต่อเพศตรงข้ามคนนั้นบัดนี้สวมกอดผู้ชายในสภาพกึ่งเปลือยมิหนำซ้ำยังเป็นญาติพี่น้องตัวเองอีกต่างหาก...
“อ่า--...พี่...พี่แคท”
“หือ?”
“ไม่ต้องกอดกันก็ได้ครับ...ผม...ผม...”
“เธอ...ไม่อยากกอดพี่เหรอ?”
(โอ้!!!...มีส่งแววตาเว้าวอนให้เราด้วย?)
“คือมันไม่ใช่...แต่...”
“แต่พี่อยากกอดเธอนิ”
“เอ้ย!!...”
“ทำไมยะ!?...พี่สาวจะกอดน้องชายบ้างไม่ได้หรือ?”
(พี่...พี่สาวน้องชายอะไรกัน?...ผ้าผ่อนแถมจะไม่มีติดร่างอยู่แล้ว!!!!)
“งั้นมาคุยให้หายตื่นเต้นก่อนดีกว่า...บอลอยากถามอะไรพี่ก็ถามมา”
“ผม...ผมนึกไม่ออกว่าจะคุยอะไรดี”
“...เธออยากรู้มั้ยว่าพี่ไปมีเรื่องกับใคร?”
“เอ้อใช่ๆๆๆ...ผมสงสัยครับ!...ช่วยบอกด้วย”
“แล้วจะไปไหน?...ไม่!!...ห้ามออกห่างจากพี่”
“อึ๊!!!...หน้าอกพี่มัน...”
...เต้านมอันอวบอึ๋มของพี่แคทแนบติดกับต้นแขนผมส่วนเรียวขาของเธอก็ก่ายบนขาผมด้วย...สถานการณ์จะเลยเถิดไปถึงจุดไหนและประสบการณ์ทางเพศกับลูกพี่ลูกน้องของตัวเองจะเกิดขึ้นหรือไม่?...
(แต่ที่แน่ๆไปไกลกว่าเมื่อวานกับญาติสาวผู้น้องซะอีก)
“พวกที่มาทำร้ายพี่วันนี้น่าจะถูกจ้างวานมาโดยกลุ่มคนที่มีความแค้นกับวิษณุมนตรี”
“...ความแค้นหรือ?”
“เป็นเรื่องธรรมดาใช่ไหมที่เมื่อมีผู้ได้ประโยชน์ก็ต้องมีผู้เสียประโยชน์?”
...พี่แคทลุกนั่งหลังพิงพนักเตียงพลางเล่าว่าเลิกเรียนเธอออกไปหาอะไรกินแล้วรู้ตัวว่าถูกสะกดรอยตาม...
(ฮุๆ...น่องขาวจั๊วะอยู่ห่างเราแค่คืบเอง...แหม่ๆ...นั่งชันเข่าขึ้นข้างหนึ่งด้วย...พี่สาวเรายามนี้ช่างเซ็กส์ซี่อย่างไม่อาจหาใครเปรียบได้)
“เอ้า!...ทิชชู่”
“ให้ผมทำไม?”
“เช็ดน้ำลายที่มุมปากนั่นไง...ฮึ!...มองขาพี่จนไม่ละตาไปไหนเลยนะ”
“โอ๊ะ!?...ขอโทษครับ”
“จะมองก็ไม่ว่าหรอกแต่หูน่ะฟังที่พี่พูดมั่ง”
(โธ่!!...ใครที่ละสายตาไปจากพี่ในสภาพนี้ได้คงจะไม่มีวิญญาณอยู่ติดร่างแล้ว!?)
“อะ...เอ้อ!!...มันมีกันกี่คนหรือครับ?”
“สองคน...แต่งชุดดำสวมแว่นดำทั้งคู่เลย”
“พวกมืออาชีพหรือเปล่า?”
“อืม!...พอพี่ขับรถออกจากร้านอาหารพวกมันก็ขี่มอเตอร์ไซด์ตามทันที...เข้าใจเว้นระยะให้ห่างไว้ด้วยนะ”
“..............................................”
“พี่ขับรถล่อพวกมันไปทางถนนริมคลองแล้วก็จอดแกล้งทำทีว่าโทรศัพท์แต่แอบก้มหยิบหินติดมือไว้”
“อันตรายนะ!!...เกิดพี่ออกมาแล้วพวกมันชักปืนยิงทันทีเล่า?”
“หึ!!...พี่มองด้วยหางตาตลอดจ้ะและก็ไวพอที่จะหลบได้หากอีกฝ่ายใช้วิธีลอบยิง”
...ญาติสาวผู้พี่บรรยายการต่อสู้ให้ผมฟังเป็นฉากๆว่าเริ่มต้นก็ขว้างหินใส่หนึ่งในสองคนนั้นแล้ววิ่งเข้าไปชกจนล้มลงจากนั้นจับอีกคนเอาหัวมาโขกกับหัวตัวเอง(สมเป็นคนหัวแข็ง)...
“พี่ลงมือก่อน?”
“ก็แล้วจะยืนทื่อรอให้มันชักปืนมายิงหรือไงจ๊ะ?...สู้กับคนมากกว่าก็ต้องเป็นฝ่ายชิงลงมือก่อน”
“ตกลงพวกนั้นมีปืนจริงๆ”
...พี่แคทเล่าต่อไปว่าเธอระดมพายุกำปั้นต่อยชายสองคนซะปากคอแตกยับฟันฟางกระเด็นหลุดเลือดไหลโกรกแถมยังกระทืบแบบไม่ยั้งเท้านับสิบๆทีจนทั้งสองสลบแน่นิ่งจากนั้นหยิบปืนมาใส่ถุงพลาสติคแขวนไว้กับต้นไม้แล้วโทรสายด่วนแจ้งตำรวจก่อนจะขับรถมาถึงตรงที่ผมเจอนั่นแหละ...
“มิน่าเลือดถึงได้สาดกระจายติดเสื้อพี่ไปทั่ว?...ผมว่าคนที่น่าสงสารควรจะเป็นเจ้าสองคนนั้นนะครับ”
“ช่วยไม่ได้...ถ้าพี่ไม่ทำก็อาจถูกจับหรือโดนฆ่า”
“ต่อไปพี่กับฝนต้องระวังตัวมากกว่านี้”
“เธอด้วย”
“หือ?”
“ฉะนั้นจึงเป็นเหตุผลที่เธอต้องมีพี่หรือฝนไปด้วยเพราะจะได้ช่วยคุ้มครอง...ต่อไปเธอบ้าง...พี่อยากรู้ว่าเมื่อวานเธอกับฝนผิดใจอะไรกัน?”
(เอาแล้วไง...ถามจริงๆด้วย!!!)
“เมื่อวานฝนก็ไม่ยอมพูดพี่เลยต้องมาถามเธอ”
...ผมสมควรจะบอกดีไหม?...เฮ้ย!?...แต่เรื่องความสัมพันธ์ต้องห้ามของอาจารย์กับลูกศิษย์จะแพร่งพรายไม่ได้นะ!!!...
“หากเธอยอมเปิดปากพูดความจริงอย่างที่พี่ได้ทำไปแล้ว...พี่จะมีรางวัลให้”
“รางวัลอะไร?”
“อย่าถามคำถามที่รู้ๆกันอยู่แล้วได้ไหม?...ทำตัวเป็นเด็กอนุบาลขึ้นมาเชียวนะยะ!”
“รางวัล...รางวัลที่ผมคิดอยู่ในใจคือ...อ่า--...เรื่องระหว่างชายกับหญิงนะครับ?”
“อื้อ!!”
“อย่างที่สามีภรรยาเค้าทำกัน”
“ก็หมายถึงอย่างนั้นแหละ”
“พี่...พี่จะมีอะไรกับผมจริงๆเหรอ?”
“ก็ขึ้นอยู่กับว่าเธอจะพูดความจริงแค่ไหน...ถ้าพี่ยอมร่วมหลับนอนกับเธอไปแล้วมารู้ทีหลังว่าถูกหลอกหรือไม่ครบถ้วน...เธอจะโดนหนักยิ่งกว่าเจ้าสองคนวันนี้เป็นร้อยเท่า...บางที...อาจจะถึงช้ำในตาย”
(อึ๋ย!!!!)
“แต่แค่บอกความจริงไม่โป้ปดมดเท็จก็ไม่จำเป็นต้องกลัว...จริงไหม?”
“...พี่แคทรับปากผมก่อนนะครับว่าหากผมพูดไปแล้วพี่จะไม่โมโหหรือทำร้าย...ตะ...แต่เพราะผมยับยั้งชั่งใจได้นี่แหละฝนถึงโกรธ”
“พี่สัญญา”
“................................................”
“เมื่อวานเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่พี่ยังไม่มาถึง?”
“โอ้ว!!!”
“หดไปนานเลย...มา~~...พี่จะทำให้ลุกขึ้นใหม่”
...พี่...พี่แคทสุดสวยกุมท่อนควยผมแล้วก็รูดขึ้นรูดลงพลางกระแซะเบียดชิดแลบลิ้นเลียใบหู...โอ--...นี่มันเป็นความสุขอะไรกันแน่ตัวผมเบาหวิวจะลอยจากที่นอนได้อยู่แล้ว!!!!...ครั้งก่อนจับนอกผ้าแต่ครั้งนี้สัมผัสถูกท่อนเนื้อตรงๆ...ผมไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดอย่างไรดี?...
“เคยจับเมื่อตอนเด็ก...มันเล็กนิดเดียวเอง”
“พี่แคทน่ะเหรอ?”
“ก็ตอนเด็กเราอาบน้ำด้วยกันบ่อยๆ”
“ซีดสสสสสสส...พี่แคท!!...ผม...ผมเสียวควยครับ...อูยยยยยยยยยยย”
“บอลจะยิ่งเสียวมากกว่านี้ถ้ายอมพูด...เอ้าว่าไงจ๊ะ?...อยากเสียวกับพี่มากกว่านี้หรือเปล่า?”
“ฮึ่ยยยยยยยยยยย”
“หือ?”
“โอวววววววววววว...ดะ...ได้...ได้ครับ...ผม...จะพูด”
...แค่พี่แคทถอกควยให้ผมก็ยอมเปิดปากสารภาพความจริงแทบจะสิ้นไส้แต่ไม่ได้หลุดพูดถึงเรื่องของเจ้าเคย์กับอาจารย์วิยะดาเพราะต้องทำตามสัจจะลูกผู้ชายซึ่งก็ไม่รู้ว่าพี่แคทจะเชื่อสักแค่ไหนเนื่องจากเรื่องราวมันตกหล่นไปทั้งที่ต้นเหตุสำคัญคือความสัมพันธ์ต้องห้ามของศิษย์อาจารย์คู่นั้น...
“ในที่สุดฝนก็อดรนทนไม่ได้ถึงกับจะจู่โจมเธอแล้วหรือนี่?...อือ--...แต่ใจร้อนไปหน่อย”
“ที่ผมเล่ามาทั้งหมดมันเป็นความจริงครับ”
“พี่รู้เพราะเด็กคนนั้นน่ะมีความชัดเจนในใจมาตลอดว่าชอบบอลมากและคงจะพยายามเผด็จศึกให้ได้ก่อนงานเลี้ยงปลายปีที่โยนกจัตุรัส”
“..................................................”
“ก็ขอขอบใจมากที่ยับยั้งสติได้...ทีนี้...พี่จะให้รางวัลบอลตามที่สัญญาไว้แต่คงต้องขอให้เอานี่ปิดตา”
“ยกทรง!?...ทะ...ทำไมครับ?...เอ้ย!!”
...พี่แคทหยิบยกทรงมามัดรอบหัวผมพร้อมสั่งว่าห้ามเลื่อนห้ามแกะห้ามดึงออกอย่างเด็ดขาด...เล่นพิเรนทร์ชะมัดเลย!!!...เกิดใครรู้เข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?...
“เอาเถอะน่า--...จู่ๆเธอมาขอให้ทำแบบนี้พี่ก็อายเหมือนกัน”
“ผมมองไม่เห็นอะไรเลยนะ?”
“ดี...จะได้รู้สึกตื่นเต้น”
“ไม่นึกว่าพี่จะชอบเล่นแผลงๆด้วย?”
“นี่ยังน้อยถ้าเทียบกับพี่เซค”
“เธอทำอะไรครับ?”
“ไม่บอก...ตอนนี้เธอนึกถึงแต่พี่ก็พอ”
(งั้นก็อย่าพูดสิ)
“อ้อ!...บอกไว้ก่อนว่าพี่ไม่ได้มีความรักต่อเธอดังนั้นความสัมพันธ์นี้จึงเป็นในระดับร่างกายเท่านั้น...จิตใจไม่เกี่ยว”
“ผม...เข้าใจครับ”
“แต่บอลต้องไม่มีปัญหาแน่...เถียงสิว่าที่ผ่านมาไม่เคยคิดอกุศลกับพี่น่ะ?”
“อุ๊!!...โอ้ววววววววววววววว”
“อยากสัมผัสร่างกายนี้ไหม?...อยากครอบครองในสิ่งที่ผู้ชายนับร้อยต้องการหรือเปล่า?”
“โอออออออออออออ”
“เมื่อก่อนพี่เคยพูดกับตัวเองว่า...”
“อ๊อก!!!”
“อื้มมมมมมม”
...สาวเจ้าชิงจังหวะจูบ...จูบแรงเป็นบ้า!!!...แต่...แต่ผมไม่ยอมแพ้หรอกต้องแสดงฝีมือ(ปาก)ให้รู้ซะมั่ง!!!!...
“อื๋อ?”
“อืออออออออออออ”
“อืมมมมมมมมม”
“...................................................”
“เธอ...เก่งไม่เบานะ”
“พี่ก็เหมือนกัน”
“เมื่อกี้...พี่จะพูดอะไร?”
“...พูดว่าอย่างไรก็จะไม่มีทาง...ยุ่งกับเธอในฐานะชายหญิงแต่เห็นทีจะต้องเปลี่ยนความคิด...อา~~...แข็งปั๋งแล้ว”
“...................................................
“อืออออออออออ...พี่...อมไม่ค่อยเก่งนะ...อย่าถือสา”
“ระ...เรื่องแบบนี้มันหัดกันได้...โออออออออออออ...ดี...ดีจังเลย...รูดควยผมก่อนนะครับ”
“จ้ะ”
...มือพี่แคทสาวกระดอขึ้นลงช้าๆส่วนอีกข้างบีบคลึงลูกอัณฑะ...โอ้!!...มันให้ความรู้สึกคึกคักกระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ...มีความสามารถอย่างนี้ด้วยใครสอนเธอนี่?...
“ซีดสสสสสสสสสสสส...พี่แคท...สุด...สุดยอดเลยครับ...อูยยยยยยยยยยยยย
(TRRRRRRRRRRRR)
“...โทรศัพท์”
“ใครนะ?...มาขัดอารมณ์”
“..................................................”
“ฝน...เงียบๆ...ว่าไงจ๊ะ?”
“..................................................”
“ใช่...พี่ออกมากินข้าวข้างนอกกับบอล”
“..................................................”
“ไม่มีอะไรอย่างที่น้องคิดหรอกนะ...พี่จะเปิดลำโพง...บอลก็อยู่ใกล้ๆนี่พูดมาเลย”
“ฝนโทรมาทำไมบอลไม่รับ?”
(เฮ้ย!?...โทรเข้าเครื่องเราเรอะ?...หวายจริงๆด้วย!!!)
“พอดีตั้งระบบสั่นน่ะเลยไม่ได้ยิน”
“ข้าวอร่อยขนาดนั้นเชียวเหรอ?”
“เปล่า”
“นี่จะได้เวลาเรียนแล้ว...ฝนก็มารออยู่หน้าห้องตั้งนาน”
“บ่ายนี้ฉันคงไม่เข้า”
“จะโดดร่มรึ?”
“ปวดหัวนิดหน่อย...ว่าจะกลับไปนอนบ้าน”
“พี่แคทก็ไม่มีเรียน...โฮ่~~...โอกาสเหมาะเลยนิ?”
“โอกาสเหมาะอะไรของเธอ?...เหลวไหลน่ะ”
“พอซะที!!...พี่กับบอลไม่ได้จะไปทำอะไรกันอย่างที่น้องคิด...เดี๋ยวนี้ระแวงกระทั่งพี่หรือ?”
(พี่แคทก็โกหกหน้าตายเป็นเหมือนกันแฮะ!?)
“ฮึ!!!...หนูระแวงผู้หญิงทุกคนที่อยู่ใกล้บอล...เมื่อพี่ไปกับเขาสองต่อสองก็ย่อมจะเข้าข่าย”
...ไม่รู้ฝนไปหงุดหงิดมาจากไหนถึงมาพาลใส่พี่สาวทั้งที่ก่อนจะแยกกับผมก็ยังมีอารมณ์ผ่องใสขึ้นอยู่เลย!?...กลับไปเป็นเหมือนเมื่อเย็นวานอีกแล้ว...
“อีกอย่างหมู่นี้พี่ก็โทรคุยกับพี่กุนบ่อยมาก...ไม่ทราบมีลับลมคมในอะไรหรือเปล่าคะ?”
“ไม่มีอะไร...ก็คุยกันตามปกติ”
“ถามกี่ทีๆก็พูดแต่แบบนี้...อย่าให้หนูรู้ความจริงได้ล่ะกัน”
“นี่น้องชักจะหวงบอลออกนอกหน้าไปแล้วนะ?...คิดอะไรทำอะไรหัดเกรงใจพี่กุนกับสามั่ง!!”
“แล้วพี่เล่า?
“?”
“ประวัติศาสตร์จะไม่มีทางซ้ำรอยเดิม...พี่จำไว้ให้ดีนะว่าฝนไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกแน่!!!!”
...ที่ฝนกล้าเสียงแข็งพูดจาโต้เถียงกับพี่สาวอย่างไม่ลดละแบบนี้เชื่อว่าเกิดจากความ “หึงหวง” ล้วนๆ...ผมอยู่เฉยๆไม่ได้แล้ว...
“ฝน”
“หือ?”
“วันอาทิตย์ไปดูหนังกับฉันนะ”
“เอ๋!!...ตัวเองชวนเค้าเหรอ?”
(เสียงอ่อนลงทันทีทันใด)
“บอล!?”
...ผมยกมือให้พี่แคทในเชิงปรามไว้ว่าอย่าเพิ่งแย้งเพราะนี่คือวิธีที่จะช่วยลดความตึงเครียดของฝน...
“แล้วก็ค่อยไปหาอะไรอร่อยๆกินกันสองคนน่ะ”
“อื้อ!!...ได้สิๆเค้าต้องไม่พลาดแน่...เย้ดีใจจัง!!!”
“และฉันก็มากินข้าวกับพี่แคทจริงๆไม่ได้มีอะไรอื่นเลย...ฝนเชื่อใจฉันหรือเปล่า?”
“เชื่อจ้ะเชื่อ!!!”
“...................................................”
“อีกเดี๋ยวเราก็จะกลับบ้านแล้ว...รบกวนฝนช่วยบอกอาจารย์ด้วยว่าฉันไม่ค่อยสบาย”
“อื้มๆๆๆ...เค้าจะบอกให้เอง...ตัวเองพักผ่อนให้สบายนะจ๊ะ”
...ในที่สุดฝนก็อารมณ์ดีขึ้นแต่พี่แคทคงจะหน้านิ่วคิ้วขมวด...ทางนี้ก็ต้องอธิบายให้เข้าใจตรงกัน...
“พี่รู้ว่าเธอตั้งใจจะทำอะไร...แต่เด็กนั่น...เชื่อเธอมากกว่าพี่แล้วหรือยังไง?”
“ฝนกำลังหงุดหงิดครับพี่แคทก็อย่าไปถือสาเลยและถ้าไม่ใช้วิธีนี้ฝนก็จะมึนตึงไม่เลิก...ผมรู้สึกไม่ดีเลยที่แม้แต่พี่ก็พลอยถูกเพ่งเล็งไปด้วย”
“ก็อย่างที่เด็กคนนั้นพูดว่าระแวงผู้หญิงทุกคนที่อยู่ใกล้เธอ...นี่แหละที่เขาเรียกว่าหึงจนขาดสติ”
“...................................................”
“เราต้องกลับกันแล้ว...ฝนคงสั่งให้คนไปคอยดูแถวหน้าบ้านว่าเราจะไปถึงตอนไหน...ถ้าเวลาผ่านไปนานแล้วยังไม่ถึงนั่นรับรองเรื่องยาวแน่”
“เอากันขนาดนี้เลย!?”
“ประมาทได้ซะที่ไหน?...รีบแต่งตัวเถอะ”
“พี่...จะปล่อยให้ผมค้างอยู่แบบนี้เหรอ?”
“..................................................”
“ต่ออีกสักหน่อยคงได้มั้งครับ?”
“ก็ได้พี่จะอมควยให้...นอนลงสิ”
...ผมลงนอนเหยียดยาวตามคำสั่งญาติสาวผู้พี่ที่ก็ก้มจูบที่ต้นคอกับไล่ลิ้นไซ้เลียไปตามติ่งหูผมและมือของเธอก็โอบรอบตัว...เต้านมขนาด 34 เบียดอัดกับหน้าอก...โอ๊ว!!!...มันทำให้ผมแทบบ้า...
“พี่...ผมไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีวันนี้...วันที่พี่แคทในสภาพเกือบเปลือยโอบกอดผม...บั้นท้ายพี่...ผมจับได้ใช่มั้ยครับ?”
“...อืม”
“อา--...ก้นพี่แคทนุ่มจังเลย”
“อ๊ะ!?...ตะ...ตรงนั้นมัน...”
“แค่จับกางเกงในพี่เท่านั้นเอง...คงไม่ผิดกติกานะครับ”
“แต่เข้าใจหาที่เหมาะๆ...ลูบ...ลูบหีพี่สนุกมือเลย”
“ช่วยไม่ได้...ผมมองไม่เห็นนี่”
“อืออออออออ...ก็...พี่ยังอายอยู่นี่นา~~...ขนาดให้เธอปิดตาแล้วนะ”
“งั้นผมต้องมือไวหน่อยละ!!”
...โอกาสนี้หาไม่ได้ง่ายๆและจะมีอีกหรือไม่ก็ยังไม่รู้ฉะนั้นต้องตักตวงให้เต็มที่ทว่าลิมิตคือแค่พี่แคทอมควยให้ไม่สอดใส่ไม่ร่วมเพศ...
(ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรแล้วปล่อยให้เรางุ่นง่านเพราะหาที่ปลดปล่อยไม่ได้แหละวะ!!!)
“เธอคิดกับพี่แบบชายหญิงจริงๆด้วย...คนโกหก!!”
“ผมโกหกพี่ตอนไหน?”
“เอาเป็นว่าเธอโกหกล่ะกันและนี่คือหลักฐาน”
“โอออออออออออออออ”
“ฉันจะทำโทษเธอ...ที่กล้าใช้ไอ้ดุ้นนี้กับฝน”
“สถานการณ์บังคับ...อูยยยยยยยยยย”
“แก้ตัวน่ะ!”
“ซีดสสสสสสสสสสส...พะ...พี่แคท...ผมเจ็บครับ”
“แค่ดูดนมเธอเองนะ?”
(ดูดอย่างเดียวซะเมื่อไหร่?...เธอกัดด้วยแต่ไม่แรงมากนัก)
“พี่ให้ผมดูดมั่งสิ”
“หัวนมพี่อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว...แลบลิ้นออกมาก็ถึง”
“............................................”
(นี่เป็นความประทับใจที่เราจะไม่มีวันลืมเป็นเด็ดขาด!!!...ยอดปทุมถันสีชมพูของญาติสาวผู้พี่...เราได้มีโอกาสลิ้มชิมรสแล้ว!!!!)
“ทำ...ทำเสียงน่าเกลียดจริง~~”
“เด็กทารกไงครับ”
“ตาบ้า!!...ทารกที่ไหนดูดนมเสียงดังจ๊วบจ๊าบอย่างนี้ยะ?”
“............................................”
“อึ๊!!...เลอะน้ำลายหมดแล้ว...จะรีบร้อนไปไหนนักหนา?”
“ก็ผมมองไม่เห็น”
“รู้สึกจะชอบนมพี่มากนะจ๊ะ?”
“............................................”
“ตาพี่มั่ง”
“อ๊าวววววววววววววว”
...ถีงจะโดนปิดด้วยยกทรงแต่ผมก็หลับตาปี๋สูดปากครางลากเสียงยาว...พี่แคทเลื่อนตัวลงไปตรงหว่างขาและคว้าท่อนควยมากุมไว้...
(หนึ่งในสองมือนี้ใช่ไหมที่ต่อยคนมาแล้วนับไม่ถ้วน?...ถ้าออกแรงบีบแรงๆไอ้หนูของเราคงจะม่อยกระรอกอย่างง่ายดาย...เสียวเว้ย!!!)
“หึๆ...ควยดุ้นนี้ผ่านหีผู้หญิงมาเท่าไหร่แล้วเอ่ย?”
“อ๋า!!”
“เมื่อวาน...เธอใช้ไอ้นี่ถูก้นน้องสาวฉัน”
“นี่...นี่ควยผมกำลัง...โดนอะไรนุ่มๆ?”
“ส่วนที่สำคัญที่สุดของผู้หญิงไง...ฮิ!...มีแค่ชิ้นผ้าบางๆกั้นเท่านั้นเองด้วย”
“พี่แคท!!!...พี่จะทำให้ผมคลั่งตายนะรู้หรือเปล่า?”
“รู้...แต่อยากแกล้ง”
...โอ้โฮ!?...พี่แคทคิดวิธีแกล้งผมได้เจ็บแสบ(สุดยอด)มาก!!!!...ใครจะไปกล้าคิดว่าเธอจับควยผมตั้งขึ้นแล้วเอาปลายหัวหยักถูไถกับกางเกงชั้นใน?...ผมแอ่นตัวขึ้นด้วยความเสียวซ่านกับลูกเล่นแบบใหม่ที่ยังไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิตวัยหนุ่ม...
“อือ--...ถ้าไม่มีกางเกงในควยคงจะผลุบเข้าหีไปแล้ว”
“พี่จะใส่อีกทำไมก็ไม่รู้?”
“แน๊!!...เธอคิดว่าจะได้ล่อหีพี่ง่ายๆเรอะ?...อย่างนั้นมันจะไปสนุกอะไรกัน?”
“..............................................”
“รู้สึกเปียกหัวควยไหมเล่า?”
“ครับ...นั่นน้ำเสียวของพี่หรือ?”
“อืม...แต่ยังออกไม่มาก...เอ้า!!...พี่จะทำให้เธอเสียวซ่านยิ่งกว่านี้”
(ในที่สุดหญิงสาวก็คว้าจู๋เราไปอมซะแล้ว!?...เมื่อกี้กำลังได้ที่เชียวแต่ก็ตามใจหล่อนล่ะกัน)
“..............................................”
“อูววววววววววววววว...พี่...ทำเก่งเหมือนกันนี่...ไป...ไปเรียนรู้มาจากไหนครับ?...อูยยยยยยยยยยยยยยย”
“..............................................”
“แล้วเธอ...ไปเรียนรู้วิธีจูบอย่างนั้นมาจากไหน?”
“ก็ศึกษาเอาน่ะสิครับ”
“หึ!!...หมกมุ่นมากไปไม่ดีนะจ๊ะ”
...แต่พี่แคทคงจะแปลกใจแน่ว่าผมต่างไปจากในห้องน้ำคืนนั้นที่แค่ถูกจูบก็เลือดกำเดาไหลทว่าบอกไม่ได้หรอกว่าป้าเอ็มเป็นคนสอนวิชา...หลังจากผ่านสมรภูมิเสียวที่บ้านพักกลางภูเขาผมก็มั่นใจในตัวเองมากขึ้นหลาย...เท่า...
(อุ๊ก!?...เสียวควยฉิบ!!!...พี่แคทรัวลิ้นได้ไวขนาดนี้เลยหรือเนี่ย?...ไม่อยากจะเชื่อว่าหญิงสาวเรียบร้อยอย่างหล่อนจะมีลูกเล่นที่ร้ายกาจ)
“โอออออออออออออออออ”
“อืมมมมมมมมมม...แผล่บๆ...อือออออออออออ”
“อ๊าววววววววววววว...บะ...เบาก่อนครับ...โอ๊ยยยยยยยยยยย”
...ผมเอนตัวลุกนั่งพลางเอื้อมมือควานหาตัวญาติสาวผู้พี่แต่เพราะมองไม่เห็นจึงไปจับเอาหัวเธอแต่พี่แคทยังดูดเลียหัวควยต่อไป...พยายามขอให้ช้ากว่านี้แต่หล่อนก็ไม่ฟังกลับเร่งความเร็วรูดลำควยใส่ปากตัวเองเร็วขึ้นไปกว่าเดิมอีกเหมือนตั้งใจจะกลั่นแกล้งผม...
“อ๊ากกกกกก...ดะ...เดี๋ยวก่อน!!...ดูด...ดูดแรงแบบนั้น!?”
“อื้มมมมมมมมมมม...อื๊อออออออออออออ”
“แย่...แย่แล้วววววววววววว...มัน...มันมาแล้ววววววววววววววว...โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย”
“อุ๊บ!!!”
“ซีดสสสสสสสสสสสสส...มะ...ไม่ทันแล้ววววววววววววววว...โอ๊ออออออออออออ...โอออออออออออ”
“โธ่!!...จะออกก็ไม่บอกซะก่อน...เต็มหน้าพี่เลยเห็นมั้ย?”
“บอก...บอกไม่ทันพี่อมเร็วไปนี่นา...กะ...กลืนลงไปหรือเปล่า?”
“...นิดหน่อย...มันช่วงที่พี่ทำเร็วแล้วจะช้าลงต่างหากล่ะแต่เธอดันออกซะก่อน”
...ยังไงก็ตามผู้ชายทั้งโลกต้องอิจฉาผมที่มีวาสนาได้กระฉูดน้ำเงี่ยนใส่ปากพี่แคทแม้จะแค่นิดเดียวก็ตาม...แอบเสียดายที่ยังปฏิกิริยาไวสะบัดหน้าหนีทัน...
“น้ำกามของเธอคาวจังเลย...ปกติออกมากขนาดนี้รึ?”
“ไม่หรอกครับ...เพราะครั้งนี้เป็นพี่”
“ตื่นเต้น?”
“มากสุดๆเลยครับ”
“พอใจแล้วก็ได้เวลากลับ...อื๋อ?...เวลาคงจะหมดแล้ว”
“จะต่อเวลามั้ยคะ?”
“ไม่ค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวจะให้เด็กไปรอเก็บเงินหน้าห้องนะคะ”
...ผมแกะยกทรงออกก็เห็นพี่แคทวางหูโทรศัพท์และเข้าไปล้างคราบอสุจิในห้องน้ำจากนั้นเดินทอดน่องเปลือยอกออกมา...ระหว่างที่สาวเจ้าหยิบกระโปรงนุ่งอยู่นั้นผมก็ถามเธอว่า...
“เอ่อ--...ถ้าผมมีอะไรกับพี่ๆก็จะไม่ตอนผมอีก”
“...ถามทำไม?”
“ก็พี่เคยพูดไว้”
“นั่นสิ...แต่มัน...ไม่ค่อยสนุกเลยจริงๆ”
“?”
“ฉะนั้นพี่จะเปลี่ยนเงื่อนไขใหม่”
“เปลี่ยนเงื่อนไข?”
“บอลจะมีอะไรกับพี่ก็ได้เท่าที่ต้องการแต่ต้องมีสิ่งตอบแทนที่คุ้มค่า”
“อะไรครับ?”
“ความจริง”
“?”
“เวลานี้พี่มีหนึ่งคำถามให้เธอตอบและเมื่อพิสูจน์ได้ว่าเป็นความจริงร้อยเปอร์เซ็นต์...เธอจะชวนพี่ไปร่วมรักกันที่ไหนและตอนไหนก็ไม่มีปัญหา”
“ผมไม่ตอบได้หรือเปล่า?”
“ได้...แต่บอลก็จะอดตีหม้อของพี่”
“ฮืม--...ประมาณว่าความจริงไปความสุขมาว่างั้น...พี่อยากจะรู้อะไรครับ?”
“บอลผ่านผู้หญิงมาทั้งหมดกี่คน?”
(หา!?)
“ที่เคยมีเพศสัมพันธ์ถึงขั้นสอดใส่...ต้องตอบให้ครบตกหล่นไม่ได้แม้แต่คนเดียว...อายุเพิ่ง 19 คงไม่หลงลืมใบหน้าผู้หญิงคนไหนไปหรอกใช่ไหม?”
“ในสมุดของพี่ศรเพทายก็มี”
“แต่พี่ต้องการรู้จากปากของเธอมากกว่า”
“.....................................................”
“ไม่มีกำหนดเวลาหรือเส้นตายแต่หากซี้ซั๊วตอบจะเป็นผลร้ายต่อเธออย่างคาดไม่ถึงดังนั้นไตร่ตรองให้ดีๆและพร้อมเมื่อไหร่ก็ค่อยมาบอกพี่”
...บ้า...บ้าที่สุด!!!!...เงื่อนไขนี้อันตรายมากเพราะถ้าตอบโดยปิดบังชื่อผู้หญิงคนไหนไปแล้วพี่แคทมารู้ทีหลังต่อให้เป็นญาติกันเธอก็เอาผมถึงตายจริงๆแน่และต้องบอกว่าป้าเอ็มก็เป็นหนึ่งในจำนวนนั้นด้วยแต่จะทำได้ยังไงเพราะเมื่อเจ้าหล่อนรู้ก็จะต้องไปบอกพี่ศรเพทายแหงๆ!?...
(“ขอเตือนเพียงครั้งเดียวและครั้งสุดท้าย...ห้ามนายล่วงเกินคุณแม่อย่างเด็ดขาดถ้าไม่เชื่อฉันจะทำให้นายตายต่อหน้าเลย”)
“แฟนพี่สวยจริงๆครับ”
“...ก็นะ”
(ลูกพี่ลูกน้องต่างหากล่ะ!?)
“คราวหน้ามาอีกนะครับ...ที่นี่เพิ่งเปิดไม่นานยังไงก็ช่วยไปบอกเพื่อนพี่ให้มาใช้บริการมั่ง...รึถ้ามาคนเดียวผมก็ติดต่อผู้หญิงให้ได้ครับ”
“ผู้หญิงจากที่ไหน?”
“ก็แม่บ้านแถวๆนี้แหละครับ...ผัวไปทำงานเมืองนอกอยู่บ้านเหงาๆก็เลยมาหารายได้พิเศษกัน...ถึงจะสู้แฟนพี่ไม่ได้แต่ถ้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศผมจะแนะนำที่สวยๆนมใหญ่ๆให้พี่เลยละ”
“...ขอบคุณนะ...แล้วผู้หญิงคนนั้นใคร?”
“นั่นเมียผมเองครับเธอเป็นเจ้าของที่นี่...ก็ที่โทรถามพี่เมื่อครู่แหละ”
(เมียเป็นเจ้าของส่วนผัวเป็นเด็กเก็บเงินเหรอเนี่ย!?)
“คุยอะไรกับเขา?”
“...เขาบอกว่าที่นี่เพิ่งเปิดใหม่ยังไงก็ขอเชิญมาใช้บริการอีก”
“เธอจะมากับใคร?”
“...กับพี่ได้ไหมครับ?”
“ตอบคำถามที่สุดแสนจะง่ายของพี่มาซะก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน”
(กะแล้วว่าต้องพูดแบบนี้!!!...ง่ายรึ?...ใช่ซะเมื่อไหร่กันเล่า!?...หมายความว่าแม้แต่ตอนที่เราโดนข่มขืนที่โรงพยาบาลก็ต้องบอกด้วย!!!!)
.......................................................................................................................................
“นั่นไงคนของฝน”
“ที่นั่งอยู่ในร้านน่ะหรือ?”
“อืม--...ดีที่รีบกลับมา”
“...ร้ายชะมัดเลยยัยผีนี่”
...พี่แคทส่งผมที่บ้านแล้วย้อนกลับไปรอรับฝน...พอหัวถึงหมอนไม่นานผมก็ผล็อยหลับไปและมารู้สึกตัวอีกทีเมื่อสาวเจ้าผมยาวเปิดประตูเข้ามาปลุก...เกือบจะสี่โมงเย็นนี่ผมหลับไปสองชั่วโมงกว่าเชียวเรอะ?...
(เปลี่ยนเป็นชุดไปรเวทแต่หล่อนสวมเสื้อยืดโดยไม่ได้ใส่บรากับนุ่งกางเกงขาสั้นแต่โนแพนดี้หรือเปล่าไม่รู้เพราะมองไม่ถนัด!?)
“ฝนทำข้าวต้มเครื่องมาให้...รีบกินซะตอนที่ยังร้อน”
“พี่ป้อนผมได้ไหมครับ?”
“ทำไมต้องป้อน?”
“ผม...ไม่ค่อยมีแรงเลย”
“อย่ามาอ้อนซะให้ยาก...”
...จากนั้นพี่แคทเดินเข้ามาใกล้พลางโน้มใบหน้าลงมากระซิบที่หูผมต่อว่า...
“จะหมดแรงไปแค่ไหนเชียว?...พี่แค่ดูดควยยังไม่ได้เย็ดกันสักหน่อย”
“แต่ผมแตกเต็มหน้าพี่เลยนะ”
“นั่นแหละ!...พี่จะเอาเรื่องเธอทีหลัง”
“อยากโดนเร็วๆจัง”
“...ปากดี!!”
“ปากดีอะไรเหรอ?”
(หยึย!!!)
“...ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ”
“นี่บอล...เมื่อกี้ที่ฝนคุยว่าจะทำห่อหมกปลาไปให้พี่เซคกับพี่ม่อนน่ะ”
“ทำไมรึ?”
“ก็ตัวเองไม่คิดจะให้ของขวัญบ้างหรือ?”
“พวกเธอเกลียดขี้หน้าฉันอย่างกะอะไรดีแล้วจะรับเร้อ?”
“พี่เซคกับน้องม่อนไม่ใช่คนไร้เหตุผลขนาดไม่รับฟังอะไรเลยซะเมื่อไหร่?”
“.................................................”
“จริงด้วย...ไม่ลองจะรู้ได้ยังไง?”
“...ขอฉันคิดดูก่อน”
...ใช่ว่าเป็นความคิดที่ไม่ดีและอีกฝ่ายยังมีอายุมากกว่าด้วยแต่แค่นึกหน้าพี่ศรเพทายเวลามองผมที่ทั้งดูถูกเย้ยหยันไม่ให้ความเกรงใจกันมั่งนี่สิที่ทำให้ลังเล...
(บางครั้งคนนอกก็น่าจะให้คำปรึกษาที่ดีๆแก่เราได้เหมือนกัน)
“..................................................”
“..................................................”
“..................................................”
(ไม่รับสักทีเล่า!?)
“...สวัสดีขอรับ”
“คุณตะวันอัสดงหรือเปล่าครับ?”
“ขอรับ”
“ผมคือคนที่คุณให้นามบัตรไว้เมื่อตอนอยู่ที่ตลาดนัด”
“กระผมจำได้...มิทราบว่ามีธุระอันใด?”
“...ผมมีเรื่องจะขอคำปรึกษาจากคุณสักนิด”
“เชิญพูดมาได้เลยขอรับ”
...ผมจึงเริ่มบอกกับคู่สนทนาทางโทรศัพท์ถึงเจตนาที่คิดไว้ในใจแต่ยังตัดสินไม่ได้...
“เรื่องแรกที่คุณต้องการปรึกษากระผมก็คืออยากผูกมิตรกับญาติพี่น้องของคุณเองหรือขอรับ?”
“น่าจะเป็นสิ่งดีใช่มั้ย?”
“ขอรับ...อย่างน้อยเป็นมิตรก็ย่อมดีกว่าเป็นศัตรู...กระผมเห็นด้วย”
“จริงของคุณ...แต่...แต่ผมกังวลว่าพวกเธอจะไม่รับ”
“หากคุณแสดงถึงความจริงใจให้อีกฝ่ายรับรู้ได้ก็นับว่าสำเร็จไปกว่าครึ่งแล้วส่วนจะรับหรือไม่คืออีกเรื่อง...ว่าแต่...คุณจะให้ของขวัญอะไรขอรับ?”
“ก็โทรปรึกษาคุณก่อนนี่แหละ”
“อืม--”
“..................................................”
“กระผมเห็นว่ามอบของที่อีกฝ่ายชอบจะดีที่สุดขอรับ”
...โอ้!!...นายคนนี้ความคิดตรงใจผมจริงๆ...ดีมาก!!!...นับว่าไม่เสียเปล่าที่โทรปรึกษา...
“มิเป็นไรขอรับ...เรื่องเล็กน้อยเพียงนี้หาได้สมควรที่กระผมจะเรียกร้องค่าตอบแทนไม่”
“ขอบคุณมากๆเลยครับ...คิดอีกทีก็เกรงใจคุณจังเพราะนี่มันแค่เรื่องเล็กๆที่ผมน่าจะตัดสินใจเองได้แต่ต้องมารบกวนคุณ”
“หามิได้ขอรับ...กระผมยินดีเสมอ”
...........................................................................................................................
“สองสาวบ้านบูรพาชอบอะไรน่ะเหรอ?...อือ--...ตัวเองจะให้ของกินหรือสิ่งของ?”
“ลองบอกมาก่อนเถอะ”
“ถ้าของกินที่พี่เซคชอบมากๆก็มีสลัดผักและปลาส้มฟักแต่ได้ยินว่าช่วงนี้ไดเอ็ทอยู่...ขืนให้ไปจะโกรธเอาน่ะสิ”
“จริง...ถึงจะเป็นของโปรดแต่ให้ผิดเวลาก็ไม่ใช่เรื่องดี”
“งั้นพวกสิ่งของล่ะครับ?”
“อา--...ก็น่าจะเป็น...”
“นาฬิกา”
“ถูกต้องเลยเจ๊!!...พี่เซคชอบสะสมนาฬิกาดีไซน์แปลกๆ”
“...................................................”
“บอลมีงบเท่าไหร่เอ่ย?...ไม่พอฝนช่วยออก”
“ไม่ๆ...มีพอ”
“ส่วนน้องม่อนก็ชาสมุนไพร”
“ชาสมุนไพร?”
“จะเป็นรสอะไรหรือยี่ห้อไหนพี่ม่อนก็ดื่มทั้งนั้นส่วนสิ่งของคือ...แอ่นแอนแอ๊น~~...ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับแมวอ้วนกลมสีฟ้าจากโลกอนาคต!!!”
“แมวอ้วนกลมสีฟ้า...โดราเอม่อน?”
“ปิ๊งป่อง!!...ไม่ว่าจะการ์ตูน,ตุ๊กตา,เสื้อกางเกงก็โอเคหมดจ้า~~”
“...ในห้องนอนของม่อนที่โยนกบูรพาน่ะมีแต่ของที่เกี่ยวกับโดราเอม่อนเต็มไปหมดเลยนะจะบอกให้”
“แต่ให้อีกจะไม่ซ้ำหรือครับ?”
“ถึงซ้ำก็ไม่เป็นไรเพราะพี่ม่อนจัดเป็นสาวกผู้คลั่งไคล้โดราเอม่อนตัวยง”
“ตกลง!!...ฉันจะไปหาซื้อเดี๋ยวนี้เลย”
..........................................................................................................................................
...เช้าวันรุ่งขึ้น...
“เจ้าเอกคเชนทร์เอาของขวัญมาให้พี่กับม่อนรึ?”
“...............................................”
“คิดอะไรของมันน่ะ?...จะประจบประแจงกันหรือไง?”
“บอลไม่ใช่คนอย่างนั้นหรอกจ้ะพี่เซค...นี่คือความปรารถนาดีล้วนๆ”
“งั้นทำไมถึงไม่เอามาให้ด้วยตัวเองแต่ฝากน้องฝนมา?...แค่นี้ก็บ่งบอกได้แล้วว่าไม่มีความจริงใจ...ไม่เอา!!”
“ท่านพี่เจ้าคะ...หากมิรับไว้พวกเราที่อาวุโสกว่าจะเป็นฝ่ายที่เสียมารยาทแลถูกผู้คนติฉินเอาได้”
“...............................................”
“อื้อๆๆ”
“...แกะกล่องซิไหม”
“เจ้าค่ะ”
“...............................................”
“นาฬิกาตั้งโต๊ะกรอบทำด้วยแก้วสีแดง...ดีไซน์นี้พี่มีนะแต่เป็นสีฟ้า...ไม่นึกว่าจะมีสีแดงด้วย”
“ของน้องเป็นแว่นกันแดดสีฟ้า...ขาแว่นมีรูปโดราเอม่อนเจ้าค่ะ”
“บอลเขาเลือกกับมือเองนะคะ...เห็นมั้ยว่านาฬิกาสีเดียวกับหัวลูกศรเพทายแดงอัญมณีประจำตัวของพี่เซคเลย?”
“...น้องคงบอกมันล่ะสิว่าพวกพี่ชอบอะไรกัน?”
“อืม--”
“แล้วก็บอกด้วยว่าพี่ชอบสีแดง”
“เปล่าๆ...นี่บอลเลือกเอาเองฝนไม่ได้พูดจริงๆสาบานได้!!...ตอนนั้นก็ยังอดแปลกใจไม่ได้เลย”
“...งั้นเหรอ?”
“เหตุใดเอกคเชนทร์จึงเลือกแว่นกันแดดให้พี่?”
“คือ...ฝนเคยบอกเขาตอนที่นอนอยู่โรงพยาบาลว่าสายตาของพี่ม่อนไม่ค่อยดีแต่ก็ยังพอจะมองเห็น...พอไปถึงตลาดนัดบอลก็ตรงไปที่แผงขายแว่นทันที”
“...เช่นนี้เอง”
“ฮึ!!...แต่ยังไงก็ไม่ทำให้พี่เลิกเกลียดมันได้หรอกนะ”
“แหม~~...พูดแบบนี้อีกล่ะ”
“จะให้พูดอีกกี่ทีก็ไม่...อู้!...ฮะๆๆๆๆๆๆๆ...อย่างกะเด็กเลยอ่ะม่อน!!!”
“เอ๋!?...ใส่แว่นนี้แล้วน้องดูเหมือนเด็กหรือเจ้าคะ?”
“ก็ใช่น่ะสิ...ฮิๆๆๆ...แต่...แต่ก็เหมาะดีเหมือนกัน”
“เอกคเชนทร์...”
“อึ๋ย!!...พี่...พี่ม่อนอย่าเพิ่งฉุน...ว้ายแก้วแตก!!!”
“ใจเย็นๆ...พี่หมายความถึงลายมันดูน่ารักดี”
“..................................................”
“บอลมีเจตนาดีกับพี่ทั้งสองจริงๆนะคะฝนยืนยันได้”
“ดูน้องฝนจะช่วยแก้ตัวแทนเจ้านั่นทุกครั้งเลย?”
“ก็...หนูพูดตามความจริงที่เห็น...อย่างแว่นอันนั้นกว่าจะหาได้ก็เสียเวลาตั้งนาน...บอลเขาตั้งใจมาก”
“...โอเค...พวกพี่จะรับของสองสิ่งนี้ไว้ก็ได้และจะมีของตอบแทนให้ด้วย...หึๆ”
“ไหม...เจ้าไปหยิบเอแคลร์ที่เราเพิ่งทำเสร็จเมื่อเช้ามืดมาที”
“เจ้าค่ะ”
“..................................................”
“เอ้า!!...บอกเจ้าเอกคเชนทร์นะจ๊ะว่านี่คือตัวแทนคำขอบคุณของศรเพทาย ราศีกาญจนาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความห่วงใยและความปรารถนาดี”
“เออะ!!!...นี่มัน...ถะ...ถุงยางอนามัย!?”
“ทั้งกล่องนี่ใช้ได้เกือบเดือนเชียวแต่ถ้าบ้ากามเล่นเสียววันละสามเวลาหลังอาหารนี่ก็จะหมดไวหน่อย...ฮะๆๆ”
“.................................................”
“เอ้ย!!...นี่ไม่ใช่การดูถูกเหยียดหยาม...พี่หวังดีกลัวมันจะไปติดโรคต่างหาก...กันไว้ดีกว่าแก้ไม่ใช่เรอะ?”
“...ค่ะ”
“แลสิ่งนี่คือตัวแทนคำขอบคุณของศรมุกดา ราศีกาญจนาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตื้นตันแลความรู้สึกยินดี...ทว่า...ให้เอกคเชนทร์ทานได้เพียงชิ้นเดียวเท่านั้นส่วนที่เหลือมอบให้ท่านพี่สุรีย์พรรณแลน้องนางหยาดฝน”
“แค่อันเดียวรึ?”
“อันเดียวก็ดีนักหนาแล้ว...น้องฝนอย่าลืมว่านอกจากคุณตาแล้วม่อนไม่เคยทำขนมให้ผู้ชายคนไหนกินเลย...ขนมที่ขายในร้านเบเกอรี่นั่นไหมก็เป็นคนทำทั้งหมด”
“เข้า...เข้าใจแล้วค่ะ...ฝนจะไปบอกให้บอลรู้ตามนี้”
“อีกอย่าง...ครั้งหน้าถ้าจะให้อะไรก็จงเอามาด้วยตัวเองไม่ใช่ให้ผู้หญิงออกหน้า...มันดูไม่ดี”
“...นี่พูดแบบไว้หน้าที่สุดแล้วสินะคะ?”
“....................................................”
..........................................................................................................................
...ตัวอย่างในตอนหน้า...
“มีเหตุผลอะไรจึงให้พี่แคททำอย่างนั้น?...ครั้งนี้บอลไม่เข้าใจความคิดของกุนจริงๆ”
“บอลไม่เข้าใจแต่กุนเข้าใจ”
“หมายความว่ายังไงครับ?”
..............................................
“ผมว่าคนที่ดื้อก็คือพี่นั่นแหละ...ต่อยคนจนแขนบวมช้ำก็ยังทนเจ็บไม่ยอมไปหาหมออีก”
“ร่างกายของตัวเองพี่ย่อมรู้ดี...อย่านะไม่ต้องมาจับ...โอ๊ย!!”
“เห็นมั้ยครับ?...พี่ร้องโอ๊ยดังลั่นแบบนั้นก็ต้องเป็นคนเจ็บ...จะยอมไปหาหมอดีๆหรือจะให้ผมพาไป?”
..............................................
“ไอ้ฉิบหา-!!!...มึงช่วยพูดอีกทีซิว่าเมื่อคืนใครมากินเหล้ากับพวกกู?”
“พอสร่างเมาแม่งก็เอะอะโวยวายเชียว...ก็อาเขยกู...เอ่อ--...พ่อของพี่แคทกับฝนไงเล่า!!”
“นี่...นี่พวกกูกินเหล้ากับตำรวจแถมเป็นถึงนายพลด้วย?...ตายห่-!!!!...นักศึกษาตั้งวงก๊งเหล้ากับตำรวจรึ?”
.........................................................................................................................
...จะแอ้มสาวแคทนั้นง่ายนิดเดียวแต่นายบอลจะกล้าหรือเปล่าและถ้าตอบมั่วซั่วล่ะก็ถึงฆาตเชียวนะ?...
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น