ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 15 “พบกันเมื่อสาย…ศกุนตลา!?”
…ผม…ผมอยู่ที่ไหนกัน?…ไม่สิ…ถ้าจะให้ถูกก็ต้องถามว่า…ที่นี่คือสวรรค์หรือนรกเพราะมองไปทางไหนก็ไม่มีถนนหนทาง…ไม่พบบ้านเรือน…ปราศจากต้นไม้ใบหญ้า…ไร้ซึ่งเงาผู้คนและสิ่งมีชีวิต…ไม่เห็นมีอะไรเลยแม้แต่เข็มสักเล่มเดียว…ว่างเปล่า…มีเพียงแค่วัตถุเบาบางสีขาวที่ล่องลอยรอบๆตัวคล้ายกับเป็นควันไฟหรือไม่ก็ปุยเมฆ…
“ไอ้หมอกมากมายนี่…มาจากไหนนักหนาเนี่ย?…เห็นอะไรไม่ชัด
เลย…แย่จัง…ไม่รู้ว่าทิศไหนเป็นทิศไหนแล้ว…เอ๊ะ!!…นั่น?…นั่นมัน”
…เงาอันแสนเลือนลางที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้าในระยะทางไกลลิบๆซึ่งชวนให้ผมสงสัยนักว่ามันคืออะไร?…คนหรือสิ่งของ?…ด้วยความอยากรู้จึงคิดจะเข้าไปใกล้แต่ในฉับพลันนั้นก็มีแสงสว่างอันเจิดจ้าพุ่งเข้ากระทบดวงตาซะก่อน…เคืองแสบ…รู้สึกแสบตามากๆ…
“อ๊ะ!!…ฝัน…เราฝันไป?…อูย~~…แสงที่เข้าตาก็คือแสงแดดเองรึ?…เลยไม่รู้ว่าเงานั้นมันคืออะไร”
“ตื่นแล้วหรือบอล…เงาอะไรเหรอ?”
“สา?…อ่า…ไม่มีอะไร…ผม…อยู่ที่บ้าน”
“อื้ม!!…จำไม่ได้เหรอ…เมื่อเย็นวานบอลเมาแอ๋ที่หอเพื่อนไง…ดื่มหนักเชียวล่ะ…ไม่เคยเห็นดื่มมากขนาดนี้มาก่อน”
…จริง…สินะ…พอจะจำได้แล้ว…เมื่อวานดันพ่ายแพ้ต่อกิเลสก๊งเหล้าอยู่กับเพื่อนจนเมาหัวราน้ำ…ร้อนถึงสากับอ้อยต้องไปช่วยหิ้วปีกกลับอย่างทุลักทุเล…ผมนี่ทําตัวไม่ได้เรื่อง…
“เนื้อตัวมีแต่กลิ่นเหล้า…รีบเช็ดหน้าเช็ดตาก่อนแล้วทีหน้าทีหลังอย่าดื่มจนเมามายขนาดนี้อีกนะ…ถ้าพี่กุนรู้ต้องเทศน์บอลไม่มีเลิกแน่…แม่ก็บ่นซะยกใหญ่…เข้าใจมั้ย?…หา!!”
“เจ็บ!!…อย่าหยิกสิ”
…อู๊ย~~…สาก็ใช่ว่าจะไม่บ่นซะเมื่อไหร่กัน…ไม่บ่นเปล่าๆ…นี่ทั้งหยิกทั้งตีจนเนื้อตัวแทบเขียวแต่เธอก็เป็นห่วงเป็นใยคอยเทียวลุกตื่นเข้ามาดูแลผมเกือบตลอดทั้งคืน (อ้อยบอกผมทีหลัง)ว่าแต่ทำไมตัวเราไม่มีเสื้อผ้า?…หมดสิ้นแม้กระทั่งกางเกงลิงปกปิดท่านชายน้อย?…มิน่าเล่า…นอนๆอยู่มันถึงรู้สึกเย็นพิลึก…โชคดีมีผ้าห่มคลุมไม่งั้นใครเห็นเข้าอุจาดตาตายห่า…
“เมื่อคืนสากับอ้อยช่วยเช็ดตัวให้ก็เลยถอดออกหมด…ทนสวมอยู่ได้ยังไง?…เหม็นเหล้าหึ่งอย่างกับอะไรดี”
“เอ่อ…อย่างน้อยน่าจะมีผ้าเช็ดตัว…แล้วก็”
“ถ้าหมายถึงพี่แคทกับฝน…พวกเธอไม่เข้ามาดูสารรูปเปรตไม่นุ่งผ้าหรอกน่า…อีกอย่างสากับอ้อยก็เห็นของบอลอยู่บ่อยๆ…ป่านนี้จะมัวทำอายอะไรกันอีกล่ะยะ?…อ๊าย!!…ตัวเหม็นกลิ่นเหล้า…ปล่อย~~นะ”
…ห่วงใยเอาใจใส่กันอย่างนี้ต้องตอบแทนความรักให้ซะหน่อยแล้ว…ผมลืมเลือนความฝันเมื่อกี้ซะสิ้น…มุ่งสนใจแต่ความเป็นจริงตรงหน้า…สมองสั่งการให้แขนดึงตัวหญิงคนรักเข้ามากอดจูบสูดดมกลิ่นเนื้อสาว…หลายวันทีเดียวที่เราไม่ได้มีอะไรกัน…ขอสักยกก่อนไปเรียนท่าจะดี…ผมจุมพิตพรมไปทั่วใบหน้านุ่มเนียน…เล้าโลมไซ้เลียตามซอกคอลามถึงใบหูอย่างพลุ่งพล่านใจ…สาดิ้นรนแต่ผมไม่ให้เธอหลุดมือได้หรอก…
“อา~~…ไม่เอา!!…วันนี้ไม่ได้…นี่ถ้าไม่หยุดสาฟ้องแม่จริงๆนะ”
“ฟ้องก็ดีสิจ๊ะ…จะได้ชวนแม่มาสนุกด้วยกันซะเลย…ผมเห็นปฏิทินในห้อง…วันที่สาวงปากกาไว้…ยังอีกตั้ง 3 วันเพราะงั้นถ้าระวังก็ปลอดภัยน่า…เห็นใจผัวเถอะนะคนสวยจ๋า”
“บ้า!!…บ้าๆๆ…เหตุผลอะไรของเธอเนี่ย?…ไม่รู้ด้วยแล้ว!!”
…สาหน้าแดงซ่านมองค้อนหยิกโน่นหยิกนี่แค่พอเป็นพิธีไม่นานก็สวมกอดตอบ…ร่างสาวน้อยทาบกดบนตัวผมซึ่งปราศจากเสื้อผ้าไม่เจรจาอะไรกันอยู่ครู่หนึ่ง…ของสงวนที่หว่างขาของเธอตรงตําแหน่งเสียดสีเจ้าชายน้อยพอดิบพอดี…สากระซิบผมเสียงสั่นๆ…หน้าอกหน้าใจกระเพื่อมตึกๆ…
“สาน่ะอาบน้ำแล้วน้า…คนผีทะเล~~…ทีเมื่อคืนงี้หลับเป็นตาย…พอเช้าจะมาทำเป็นคึก…หมั่นไส้~~…เดี๋ยวตีซะนี่!!”
“อ้าว!!…แล้วไม่เห็นจะตีอย่างพูดล่ะจ๊ะเนี่ย…ถูกผัวจับหน้าอกหน่อยเดียวก็ตัวอ่อนระทวยเชียวเนาะ…ไหนๆ…นมชักแข็งๆแฮะ”
“อือออ…ยะ…อยากจะให้ตีจริงๆใช่มั้ยคะผัวขา~~…ถึงไม่ทำกับเมีย…ผัวก็ต้องไปยุ่งกับแม่หรือไม่ก็น้องอ้อยอยู่ดี…มัวชักช้าเดี๋ยวก็อดแถมอดทั้งคู่เลยนะจะบอกให้”
…แหม…จะบอกกันตรงๆว่าอยากเย็ดเหมือนกันซะมันก็สิ้นเรื่อง…เมียสาวคนงามคงจะกระดากอายน่ะไม่ได้ตีผมอย่างปากว่าหรอก…เธอเบี่ยงตัวหลบหน่อยหนึ่งคว้ามือกำแท่งเอ็นพอหลวมๆส่วนผมก็ลูบไล้บั้นท้ายเต่งตึงอย่างหลงไหล…สาสบตาเยิ้มยิ่งหน้าแดงก่ำขึ้นไปอีกเพราะถูกนิ้วผมกรีดเขี่ยร่องก้นและเนินโหนกฝ่านกระโปรงมินิซ้ำแล้วซ้ำเล่า…หน้าอกเอย…โหนกเนื้อสุดเสียวเอย…สวยสดน่าเย็ดน่าสัมผัสไม่แพ้กุนพี่สาวของเธอแม้แต่น้อย…วันนี้มันเป็นวัน?…
“อุแหม~~…กางเกงในก็ไม่นุ่งอย่างนี้มาล่อกันเลย…แค่เลิกกระโปรงก็พร้อมเสียบเพื่อเสียวแล้วที่รัก”
“คิกๆ…เกิดอารมณ์ทนไม่ไหวล่ะสิ…แต่ถ้าสาไม่ให้ล่อล่ะ…บอลจะทำยังไงเอ่ย?”
…ทว่า!!…การกระทำของสาวน้อยสาวิตรีมันตรงข้ามกับคําพูดอย่างสิ้นเชิง…เธอเปลี่ยนท่วงท่าลุกนั่งคร่อมแต่มือยังสาวกระตุกควยให้มันแข็งแกร่งพลางดึงกระโปรงเผยรูหีออกอวดโฉมเล่นเอาผมตาลุก…ความง่วงสูญสลายหายไปหมดทีเดียว…เห็นหีเห็นนมผู้หญิงเป็นไม่ได้สิ…สาเดินไปล็อคประตูและกลับมาประจำที่ตรงตําแหน่งเดิม…ความเสียวสยิวเริ่มต้นขึ้นแล้วเมื่อหัวบักสัมผัสปากรูแคมอวัยวะเพศ…
“อุ…อูวววว”
“อาาาา…อย่าร้องดัง…สวรรค์จะล่มเอาไม่รู้ด้วย…ขอหีเมียกินควยผัวให้อิ่มล่ะนะ”
…สาไม่รีรอให้เสียเวลาหรือปลุกอารมณ์อะไรทั้งนั้นเพราะเธอก็คงเงี่ยนเกินหักห้ามใจถึงกับจับท่อนเอ็นตั้งเด่และกดรูหีลงสอดใส่จนมิดหายและค่อยนั่งขย่มซะเพลิดเพลิน…เมียรักหน้านิ่วสูดปากถามเสียงสั่น…
“อือออออ~~…ดี…ดีมากเลย…โออออ…บอล…รู้มั้ย?…เย็ดกันตอนเช้าน่ะดีที่สุด”
“โอออออ…ครับ…ในรูหีมันแฉะฉ่ำ…แน่นหนึบ…อุ่นดีจัง”
“ซีดสสสส~~…หลายวัน…สาไม่ได้เย็ดกับบอล…เงี่ยนควยจะตายอยู่แล้วววว…บอลเด้งควยเข้า…กระแทกให้น้ำหีแตก…อูยยยยยยยย…เสียวว…โอวววววว…เวลาไม่…คอย…ใคร…อ๊าาาาา~~”
…สาเลิกเสื้อยืดเผยหน้าอกขาวผ่องหัวนมสีชมพูแข็งตั้งแอ่นชูเด้งพรึ่บพรั่บๆ…มันขยายตัวใหญ่ตามอารมณ์ปรารถนาแห่งกามที่ก่อตัวหนาแน่นเหมือนพายุฝน…ผมไม่ต้องเอื้อมมือจับให้เมื่อยเพราะสาวน้อยเป็นฝ่ายจับมือผมบีบนมของเธอซะเอง…ผมเคล้นบีบเต้านมอวบๆพลางเด้งเอวกระทุ้งช่องเสียวอย่างไม่ยั้ง…
“อ้าสสสสส!!…อ๊ออออ…ดีมากค่ะ…ผัวรักของสา…โอววววววว…อื้อออออ…ควยใหญ่เย็ดมันส์…สุดยอดดดดด”
“เบาๆ…เบาๆซี่จ๊ะ…เกิดใคร…ได้ยินเสียง…เมียเข้าล่ะยุ่ง…อูยยยยยยยย…ก็หีมันตอดแบบนี้…มันต้องเจอ”
…ผมโอบแขนล็อคเอวแฟนสาววัย 19 กระดกควยอัดรูหีอย่างรุนแรง…สวนทิ่มเข้าออกเน้นๆเต็มดอกแต่ละทีทำให้สาถึงกับน้ำตาเล็ดรีบผวาจูบเพราะไม่ต้องการให้เสียงดังเล็ดลอดแต่มันก็มีเสียงครางอืมอาไม่ขาดช่วง…
“อึ๊ก!!…อูววววว…ลืมให้บอล…ใส่ถุงยาง…ซีดสสสสส…มันส์ถึงใจจัง”
“เสียเวลา!!…ไม่ต้องหรอกจ๊ะ…บอลจะเอาน้ำออกข้างนอก”
“สัญญานะ…อาาาาาา…เวลาจะ…แตก…รีบดึงควยออก…ด้วย…วันนี้ใกล้วันอันตราย…อืมมมมมม”
“จ้า~~…มิน่าทำไมถึงเกิดอารมณ์นัก…พอชวนเย็ดเข้าหน่อย…อูยยยยยย…ก็รีบล็อคกลอนขึ้นคร่อมตอเชียว…โออออออ…ยิ่งเย็ดก็ยิ่งมันส์…ยิ่งเสียวทั่วควย…เสียวเข้าไปในท้องน้อย…อือออออ…อูยยยย”
“อืมมมมมม…ถ้าสาเกิดท้องขึ้นมาบอลต้องรับผิดชอบนะคะ…ยังไงบอลก็เป็นพ่อเด็กแน่…โอ้ยยยยย…เพราะสาไม่เคย…ไปมีอะไร…กับใคร…นอกจากเธอ…คนเดียวเท่านั้น…ซีดสสสสส”
…สาร้องครางด้วยเสียงที่พยายามกลั้นให้เบาที่สุดขณะเร่งสปีดเด้งตูดขึ้นลงราวจักรผัน…แคมรูถูไถท่อนควยลื่นไหลดียิ่ง…เสียงเนื้อโยนีกับเนื้อแท่งลึงส์อาบหยาดน้ำรักเสียดสีเจาะแจะๆบั้นท้ายปะทะหน้าขาป้าบๆๆๆชวนให้รู้สึกเสียวแปลบปลาบขึ้นสมอง…พวงกระโปกของผมก็คงอาบน้ำหล่อลื่นจากช่องคลอดของหญิงสาวอย่างเต็มที่เพราะมันคับหมอยยิบๆแถมยังเปียกๆด้วย…
“ระ…รับผิดชอบสิจ๊ะ…เราไม่ใช่ผัวเมียก็เหมือนใช่…แต่กุนคงงอนยกใหญ่แน่”
“ระ…หรอ…ก็พี่เขาเคยบอกนี่นะ…อืมมมมม…ว่าจะมีลูกให้บอลก่อนใคร…กะ…กลับมาคราวนี้…โอออออ…สงสัยคิดอย่างที่สาบอกแน่ๆ…อึบบบบบ…อืออออ…น้ำเมือกออกเยอะจัง…ชอบมั้ยบอล?…อาบควยชุ่มเชียว…บอลดูสิ…ซีดสสสสส~~~”
…อย่างที่สาว่าไว้จริงๆ…ช่องคลอดหลั่งน้ำสีขาวขุ่นเหมือนนมแต่กลิ่นคาวเย้ายวนอารมณ์ไหลรินอาบท่อนลำขณะสาวน้อยสยายผมยกตูดขึ้นและกดทับลง…รู้สึกว่าปลายหัวมันจะเข้าถึงปากมดลูกยังไงยังงั้น…สานั่งยองๆกางขาออกจากกันเขย่งปลายเท้าหันหน้าออกปลายเตียง…ก้นขาวๆหีแดงๆยามเคลื่อนไหวดูดกลืนแท่งควยกระแทกหีขึ้นๆลงๆและกลิ่นน้ำรักโชยเข้าจมูก…ภาพเหงื่อไคลซึ่งไหลซึมจากผิวเนื้อไม่มีหยุดและเสียงครวญครางอย่างมีความสุขล้ำของเมียสาวอันเป็นที่รัก…
“…ยอด…หาอะไร…เปรียบ…จริงๆ…เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมเด็ดขาด…อูยยยยยย…เปลี่ยนท่ากันเถอะค่ะ…บอลกระเด้าสาบ้าง”
…สาวิตรียกก้นอย่างเชื่องช้าราวกับติดใจบทคาวบอยสาวแต่ก็คงเมื่อยขบถึงบอกให้ผมเป็นฝ่ายเดินเกมส์รักแทน…สาวน้อยพลิกนอนหงายยกขากางออก…ผมลุกตามจับแท่งเนื้อเขี่ยปากร่อง 2 – 3 ทีก่อนดันพรวดเดียว…
“อึ๊ก!!…กรอดดด~~~…เร็วเข้า…บอลรีบน้ำแตกเร็วๆ…ท่านี้แหละ…อือออออออ…แน่นท้องไปหมด”
…ท่าเบสิคพื้นฐานแต่มันก็สร้างความเสียวซ่านได้ทุกครั้ง…ผมยังกับกำลังทำท่าวิดพื้นที่ไม่ธรรมดาเพราะได้ส่งเสาเข็มตอกเข้ารูฐาน…สายกล้อแบะร่องเสียวเปิดทางอำนวยความสะดวกให้ผมกระเด้าเต็มที่…เธอส่ายหน้าขบฟันพยายามกลั้นเสียงครางให้มีเพียงลอดไรฟันแค่เล็กน้อยเท่านั้น…
“โอ้ยยยยยย!!…ท่านี้ควยเข้าลึกจังนะ…ครูดแตดเต็มๆด้วย…เสียวจนจะไม่ไหวแล้วล่ะ…อื๊ออออออ”
“ผมก็เสียวว…สาหุบขา…ขมิบหีหน่อย…นั่นแหละ…ดีมากๆ…อูยยยยย…แน่น…ฝืดดีเว้ยยย”
…สาวางขาพาดไหล่ผมมือขยี้หมอนและที่นอนจนยับ…ผมเกร็งกำลังทุกส่วนสาวควยกระเด้าอย่างถี่ยิบเพราะรู้ว่าใกล้จะได้เวลาปล่อยน้ำแต่จะปล่อยในรูหีของสาไม่ได้…เดี๋ยวผมจะกลายเป็นคุณพ่อในอีกราวๆ 9 เดือนข้างหน้า…
“เร่งเข้าๆ…ซีดสสสสส…บอลขาาาาา…อืมมมมมมม…สาใกล้จะออกแล้วววว…อูวววววว…มะ…ไม่ไหว…ไม่เอาแล้ววววว”
…ผมปิดปากเธอให้ร้องอู้อี้พลางรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายอดทนต่อความเสียวขอซัดอีกดอกส่งท้ายอีกสักชุด…ร่างสาเกร็งกระตุกสั่นเทาพอๆกับช่องเสียวมันตอดรัดอย่างแรงและหลั่งคาวรักส่งกลิ่นคละคลุ้งไปทั่ว…สาวพลิกหน้ากัดหมอนป้องกันไม่ให้ออกเสียงดัง…น้ำตาของเธอก็ไหลลงอาบแก้ม…น้ำลายก็ไหลย้อยจากมุมปาก…
“คราวนี้ล่ะ…ขอเย็ดตอนกำลังน้ำเมือกเต็มหีนี่แหละ…อูยยยยย…ร้อน…มันร้อนผ่าวทั้งลำควย…รูหีลื่นสุดๆเลยด้วยเมียจ๋า”
“อาาาาาาาา…บอลอึดจังเลยนะ…สายอมแพ้”
…ผมย่ามใจเมื่อได้ฟังแฟนสาวชมลีลาของตัวเอง…ดึงควยอาบน้ำหล่อลื่นมันปลาบเป็นยางยืดจากปากรูหมายมั่นจะแทงให้เต็มแรงส่วนสาก็ขยับหีตามอย่างเสียดายทั้งที่กระฉูดน้ำเสียวออกมาแล้ว…แต่ว่า…
“เฮ่!!…ล็อคประตูทำไมยะ…สาอยู่ในนั้นหรือเปล่า?”
“อะ…อุ๊ย!!…บอล…ฝนมา”
“อ๊ะ!!!”
…ปัทโธ่!!!!…ยัยเขี้ยวปิศาจ…จะมาเรียกหาอะไรกันตอนนี้เนี่ย…โอ้ยตาย~~…ผมกำลังเย็ดเมียอย่างเมามันส์ถึงจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มทีเดียว…เราทั้ง 2 รีบผละออกจากกัน…
“แย่แล้ว!!…บอลรีบใส่เสื้อผ้าเร็ว…นุ่งผ้าเช็ดตัวก่อนจ้ะ”
…สายังมีสติดีพอไม่ออกอาการหวั่นไหวจนร้อนรนเกินเหตุรีบลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าที่สวมใส่…คว้าผ้าห่มเช็ดคราบน้ำคาวเมือกดึงกระโปรงสั้นรัดรูปลงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น…ผมเองก็นุ่งผ้าเช็ดตัวเรียบร้อยและเช็ดคาวน้ำหล่อลื่นของสาที่ติดตามท่อนเอ็นเหมือนกัน…มันยังมีกลิ่นอยู่นิดๆแฮะ…ขอให้เจ้าเด็กผีอย่าเข้าใกล้เราเล้ย~~…จากนั้นสาก็ไปเปิดประตู…ยัยฝนกําลังยัดขนมปังซะแก้มตุ่ย…ต้องรอให้เคี้ยวกลืนหมดแหละถึงจะพูดได้…กวนจริงๆว่ะ…
“สากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าให้บอลอยู่จ้ะ…ฝนมีอะไรเหรอ?”
“ป้าให้มาตามไปกินข้าว…บอล…นายตื่นแล้วรึ?”
“เออ!!…ตื่นแล้ว…ยังจะมาถาม”
…ไม่วายจะบ่นอุบอิบ…ก็คนมันอารมณ์ค้างนี่หว่า…
“ฮึ!!…แค่เช็ดตัวถึงกับต้องล็อคห้องด้วยเร๊อะ?”
…ฝนเข้ามาในห้องผม…มองสาทีมองผมทีเหมือนจะจับพิรุธ…คงคิดมากไปแหละน่าแต่อย่าเข้ามานะโว้ย!!…ไม่งั้นความแตก…
“ก็บอลเขาแต่งตัวไม่เรียบร้อยแล้วจะเปิดประตูอ้าซ่าให้เธอหรือใครๆมาเห็นรึไง?”
…สายังหายใจหอบนิดๆไม่ต่างอะไรกับผมแต่เธอก็ปกปิดอาการต่างๆได้ดี…ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียอารมณ์เป็นบ้าวุ้ย…ผมนั่งหันหน้าออกอีกทางภาวนาให้อาวุธประจำตัวหดกลับเร็วๆ…
“ไม่ใช่อย่างน้าน~~…ผู้ชายแก้ผ้าใครเขาจะอยากดูกันเล่าเอ้อ!!…รีบไปเถอะสา…ขืนช้าฝนแย่งของกินหมดไม่รู้ด้วยนา”
…โชคดีจริงๆฝนคงไม่สงสัยอะไร…เธอวิ่งตื้อลงบันไดหายแว่บเพียงชั่วอึดใจส่วนสาเป่าปากเพราะโล่งอกแต่ก็สบายตัวด้วยเนื่องจากถึงจุดสุดยอดไปแล้วส่วนผม…
“ขืนทำต่อมีหวังคนอื่นรู้แน่…สาไปก่อนนะจ๊ะ”
“เดี๋ยวสิ!!…ผมยัง”
“น่า~~…ถือซะว่าโดนลงโทษล่ะกัน…ถ้าไม่เมาและตื่นเช้ากว่านี้ก็สบายตัวเหมือนกับสาไปแล้วจ๊ะ”
“ได้ยังไงเนี่ย…สาแกล้งบอลน่ะ”
…ก่อนจากสาวน้อยยังดูดนิ้วมือข้างที่จับดังจ๊วบจ๊าบเป็นการยั่วให้อีกน่ะ…เดี๋ยวต้องเจอกันอีกแน่…ผมไม่ปล่อยให้จบเพียงแค่นี้หรอก…อือ…ชักล้าแฮะ…ดื่มหนักเกินไปจริงๆน่ะแหละ…กระนั้นก็รีบลากสังขารลงบันไดมาอาบน้ำโดยไม่ต้องให้ใครช่วยพยุงก็เล่นตื่นซะสายตะวันโด่งนิ…อาบเสร็จก็เจอพี่แคท…
“เก่งนะ…ยังมีแรงตื่นได้…เห็นสภาพเมื่อคืนนึกว่าเช้านี้เธอจะหมดสติหลับเป็นตาย”
…พี่แคทเอ่ยทักเสียงสดใส (กรุณานึกตาม…เธอทำเหมือนจะอารมณ์ดีแต่รู้ทันหรอกขอรับว่ายังฉุนอยู่)…ผมถือโอกาสพยายามอธิบายให้เธอฟังว่าเป็นเพราะเพื่อนขอร้องถึงยอมทำแต่กลับโดนย้อนซะแสบสันต์…ตามฟอร์ม…
“งั้นถ้าพี่จะชวนเธอดูหนังโดยมีเพื่อนขอร้องมาแต่เธอไม่ชอบไม่ต้องการไปและพี่พยายามขอให้ไปให้ได้เพราะไม่อยากขัดใจเพื่อน…เธอจะรู้สึกยังไง?”
“มันไม่เหมือนกัน…ถ้าเพื่อนพี่เป็นผู้หญิง…ผมก็ต้องให้เกียรติสิครับ”
“ตอบได้ดี…แต่ไม่เหมือนกันตรงไหน?…เธอเป็นผู้ชายอย่างงี้เองน่ะนะ…ขนาดมีแฟนตั้ง 2 คน”
…ผมเถียงไม่ออกและไม่อยากโต้เถียงแต่ก็ยังถามอีกครั้งว่าแล้วไหงพี่แคทถึงเปลี่ยนใจไปดูหนัง…
“…………………………….…”
“ว่าไงล่ะครับ?…บอกผมหน่อยได้มั้ย?”
“เธอไม่ต้องรู้”
…บ๊ะ!!!…ยังทําเป็นมีความลับไม่เข้าเรื่อง!!!…สักวันต้องหาวิธีแก้เผ็ดลูกสาวคนโตของคุณอาผู้นี้ให้ได้…
“เธอรู้เพียงแค่ว่าต่อไปอย่าหาเรื่องพรรค์นี้มาสร้างความรําคาญอีก…ต่อให้เป็นลูกชายคุณลุงเอก…พี่ก็จะไม่ไว้หน้า…เท่านี้มันก็พอ”
“อุอิๆ…ปายกานเต๊อะพี่จ๋า~~…ฝนคิดถึงพี่กุนจังเลยจาด้ายเจอหน้ากานแย้ว~~”
…พี่แคทออกไปข้างนอกส่วนฝนยังเดินวนรอบๆตัวผม 2 – 3 รอบจากนั้นหยุดกึกอยู่ตรงหน้า…
“เฮ่!!…ฝนขอเตือนน๊ะ…อย่าทําให้พี่แคทโกรธ…ไม่งั้นนายต้องซวยแน่ๆ”
“ซวยยังไง?”
“จุ๊ๆๆ!!…ถามแบบนี้เพราะไม่รู้จักด้านมืดและตัวตนที่แท้จริงของพี่แคท…ก็ไม่แปลกหรอกที่ไม่รู้เพราะว่านายไม่ค่อยออกไปไหนมาไหนหรืออยู่ใกล้ชิดจึงไม่ได้เห็นกับตา”
“ด้านมืด…ตัวตนที่แท้จริง…เธอพูดอะไร?…จะขู่ฉันงั้นเหรอ?”
“หึหื่อ~~…เมื่อคืนน่ะดูไม่ได้เลยนา…เพิ่งเคยเห็นตอนบอลเมา…หน้าตาตลกแถมยังโอ้กอ้ากด้วย…แหวะๆๆ!!…ฮะฮ่าๆๆ~~…ขำ”
“เธอ!!!”
“จะเครียดกับโน้ตของพี่แคทมากมายอะไรนักหนาเล่า…บอลก็ทำตัวเหมาะสมดีนิ…เจ้าคนบ้า!!”
“ประชดประชัน…เย้ยหยัน…เธอรู้ได้ยังไงหา?…ยัยเด็กเขี้ยวผี!!!”
“เฮ่ย!!!…นายว่าฝนแบบนั้นหลายครั้งแล้วน๊ะยะ!!…ถ้าเป็นคนอื่นเจอเตะหลับไปนานแล้ว…คงอิจฉาล่ะซี่ที่ตัวเองไม่มีเขี้ยวแบบเค้าน่ะ…นี่ไงๆ…อูอิๆ(ดูสิๆ)”
“บอกมา!!…อย่ามัวทำหน้าเป็นยิงฟันแยกเขี้ยวใส่ชาวบ้าน…คนอะไรเขี้ยวแหลมอย่างกับเขี้ยวหมา”
“งื่อ!!…ไม่มีอารมณ์ขันซะเล้ย~~…คึๆ…มีอะไรที่คุณหยาดฝนไม่รู้บ้างล่ะคะ…เฮอะ!!…นายน่ะก็แค่ผู้ร้ายปลายแถว…ขนาดฝนเป็นมือสมัครเล่นยังดูออกแล้วระดับมือพระกาฬอย่างพี่แคทจะทำมึนไม่รู้ดูไม่ออกเชียวรึ?…ก็โน้ตลายมือพี่มันเก็บอยู่ในกระเป๋าเสื้อนายและมาหล่นอยู่ในมือฝนตอนช่วยเอาไปซักให้ไง…แค่พี่แคทเห็นก็ร้องอ๋อแล้วย่ะ!!”
“ฝน!!…อย่ามัวชักช้า”
“อิๆ…ถ้าอยากรู้อะไรดีๆมากกว่านี้ก็ทำให้พี่แคทโมโหยิ่งกว่าเมื่อกี้นี้ซี่แล้วจะได้รู้ว่าฝนแกล้งขู่หรือเปล่า?…จะได้ซาบซึ้งตราตรึงถึงระดับที่เหมือนจิตหลุดจากร่างล่องลอยไปอีกโลกหนึ่ง…คิกๆๆ…เอ่อ…อะแฮ่ม!!…ยังไงก็เชื่อฝนเถอะ…นี่ไม่ได้โกหกหรือพูดล้อเล่น…ที่บ้านโน้นหรือที่มหาลัยเก่ามีผู้ชายหลายคนเจ็บตัวเพราะพี่มานักต่อนักแล้ว…ที่นี่ก็เริ่มมีแล้วนา…ไม่ใกล้ไม่ไกลซะด้วย”
“อย่าขู่ฉันให้ยาก…พี่แคทจะทำร้ายลูกพี่ลูกน้องอย่างฉันได้ลงคอเชียวหรือ?”
“ได้เซ่!!…ลงว่าอยู่ในอาการไม่สบอารมณ์ซะอย่างพี่ก็เล่นแบบเจ็บๆได้เกือบทุกคนแหละแต่นายนี่มันแปลกคนจริงๆ…มัวไปอยู่ป่าอยู่ดอยไหนมาถึงไม่รู้เรื่องหว่า?…ทั้งที่ฝนคิดว่าเกือบทุกคนที่คณะจะต้องรับทราบวีรกรรมของพี่เขาแล้วแท้ๆ…งั้นนายลองถามพี่เชนดูก็ได้ว่าเมื่อไม่นานมานี้พี่แคททำอะไรตรงที่ซ้อมร้องเพลงเชียร์…”
“?”
“ฝน!!…เดี๋ยวก็ให้นั่งรถเมล์ไปเองเลยนี่”
“ไปแล้วค่า~~…ไปแล้ว~~…หึๆๆ…คงโมเคียวเมะ…นายจงจดจำชื่อนี้เอาไว้ในสมองส่วนที่ลึกที่สุด”
“อะ…อะไร?…คงโมเคียวเมะ…มันคืออะไรกัน?…เดี๋ยวก่อนสิฝน!!”
…………………………………………………………………………………………………………
“มึงคิดไงวะ?”
“เชื่อน้องฝน…ยังไงเธอก็เป็นน้องสาวที่ใกล้ชิดยิ่งกว่าใคร”
“มันเชื่อยากว๊า…ยัยนี่มีงานอดิเรกชอบปั่นหัวชาวบ้านเป็นทุนเดิมซะด้วย…กะล่อนระดับมะกอก 3 ตะกร้ายังปาไม่โดนเชียวนะมึ้ง~~~”
“เมื่อกี้มึงบอก…ต่อให้เป็นลูกของคุณลุง…พี่แคทก็จะไม่ไว้หน้าอินทร์หน้าพรหมทั้งนั้น…แหงละ!!…ก็เธอมีฝีมือพอจะเล่นงานคนที่ตัวเองเกลียดขี้หน้าและคนก่อความเดือดร้อนให้ได้นี่”
“นี่มึงรู้อะไรใช่มั้ยวะ!!…ช่วยบอกกูหน่อย”
…และก็เล่าถึงบทสนทนาของฝนกับผมเมื่อเช้าให้เชนมันฟัง…
“มึง…ไม่รู้จริงๆหรือวะ?…กูว่ามึงน่าจะรู้ดีกว่าคนอื่นนะเนี่ย…อย่าฟอร์มๆ”
“ก็ไม่รู้น่ะสิโว้ย…จริงๆ”
…ไอ้เชนทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแต่ก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง…เท่านั้นแหละ…ตกตะลึงพรึงเพริด…เกินความคาดหมาย…ไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่ามันเป็นไปได้ยังไง…อยู่บ้านเดียวกันมาเกือบ 3 เดือนผมไม่เคยรู้เรื่องสักนิด…สา…แม่กวาง…อ้อยรวมหัวช่วยกันปกปิดดีนัก…เท่าที่ผมเห็นพี่แคทยามปกติแล้วกิริยาเธอออกจะเงียบเรียบร้อย…ความรู้สึกเฉื่อยชา…บางทีทำตัวก็เชื่องช้าไม่ยินดียินร้าย…ไม่ค่อยพูดค่อยจากับใครโดยไม่จำเป็นและชอบปลีกตัวอยู่คนเดียวหรือไม่ก็อยู่กับน้องสาว…ผมมักเห็นสาว 2 พี่น้องสนทนาหรือไม่ก็โต้เถียงกันที่ม้านั่งใต้ต้นหูกวางใกล้สโมสรคณะในเวลาพักกลางวันบ่อยๆ…แต่บัดนี้ผมเข้าใจแล้ว…ความหมายของ “คงโมเคียวเมะ” ที่ฝนบอก…พี่แคททำไมถึงฝึกวิชาดาบซามูไรล่ะ?…ไว้เพื่อป้องกันตัวหรือ?…เล่นงานคนอื่นใช่มั้ย?…ความชอบเป็นงานอดิเรกส่วนตัวสินะ?…แต่…อะไรก็ไม่น่ากลัวเท่ากับบุคคลผู้มากด้วยอันตรายขนาดนี้มาอาศัยอยู่บ้านเดียวกัน…ครอบครองสิ่งที่มันสามารถเอาชีวิตคนถึงแก่ความตายได้อย่างง่ายดาย…อาศักดิ์กับอาอรไม่เคยห้ามปรามลูกสาวและปล่อยให้พกพาของมีคมได้ตามอำเภอใจเลยหรือนี่?…เคยสังหรณ์ใจลึกๆว่าพี่แคทต้องไม่ธรรมดาและก็เป็นจริงๆ…งั้นต่อไปนี้ผมจะเพิ่มความระมัดระวังในการใช้คําพูดยิ่งขึ้นไปอีก…เคยบอกไว้ก่อนแล้วว่าการพูดคุยหรืออะไรก็ตามกับเธอเปรียบเหมือนการออกรบในสงคราม…พลาดพลั้งก็คือสูญเสียซึ่งอาจจะถึงขั้นเสียเลือดก็เป็นได้……
“พี่กุนแฟนมึงกลับมาวันนี้ใช่มั้ย?”
“เออ…กูอยากรีบกลับบ้านแล้วว่ะ”
…ศกุนตลากลับมาวันนี้…ที่จริงผมน่าจะเก็บแรงเก็บกระสุนไว้…ดันอดกลั้นอารมณ์ไม่อยู่ไปเสียเรี่ยวแรงให้กับสาวิตรีน้องสาวซะได้(แต่เธอก็น่ารักเกินหักห้ามใจนี่หว่า)…แถมยังอารมณ์ค้างเพราะปฏิบัติภารกิจไม่สำเร็จอีก(เพราะยัยเด็กเขี้ยวผีร้ายเอ้ย~~)แต่ถ้าคิดดีๆมันก็น่าจะไม่เป็นไรเพราะเกิดพลาดพลั้งทำสาท้องไส้ขึ้นมาล่ะแย่แน่…ดังนั้นเราคงไม่ได้พบกันเมื่อสายหรอกนะ…ศกุนตลายอดรักของผม…วันนี้ทั้งกลางวันและกลางคืนจะเก็บออมความรักไว้เพื่อมอบให้เธออย่างแน่นอนด้วยเกียรติแห่งสัญญาของลูกผู้ชาย…
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น