ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 50 “เสียทองเท่าหัวไม่เสียผัว(เลว)ให้ใคร!!!!”
“ลูกต้องกลับมาทวงสิทธิ์ตัวเอง...จะปล่อยให้อีหน้าด้านที่ไหนมาชุบมือเปิบไปไม่ได้!!!”
“แต่บอลยังเรียนไม่จบ...”
“ขืนรอถึงตอนนั้นบอลคงได้มีลูกกับผู้หญิงอื่นเป็นโขยงแล้วมั้ง!?”
“................................................”
“อย่าบ้างานให้มากนักเลยนะ...ถ้าลูกได้แต่งเข้าบ้านวิษณุมนตรีก็จะมี
เงินทองให้ใช้เหลือเฟือชีวิตไม่ต้องลำบากลำบนอะไรอีก”
“คุณแม่!!...หนูไม่ได้หวังจะ...”
“พอๆๆ...ลูก น่ะรู้จักหาความสุขสบายใส่ตัวซะมั่งเถอะ...แม่ต้องพูดตรงๆแบบนี้แหละไม่มัว มาเหนียมอายกันแล้ว!!!...ลูกก็ได้ทำงานในอาชีพที่ใฝ่ฝันมาพอสมควรแต่วันเวลา มันเปลี่ยนแปลงตลอดนะ”
“...............................................”
“พรุ่งนี้ลูกกับศรีขึ้นรถไปอยุธยาและสบทบกับลุงภพกลับพิษณุโลกจากนั้นค่อยมาหารือกันว่าจะเอายังไงต่อ”
“...ค่ะคุณแม่”
“แล้ว นี่คือคำพูดที่ลูกสากับหนูอ้อยฝากมา...แม้จะผูกข้อมือเข้าพิธีพร้อมกันแต่ ลูกคือว่าที่ภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายของบอลเพียงผู้เดียว...จำไว้นะ...เรา จะต้องเป็นนายหญิงคนต่อไปของวิษณุมนตรีดูแลกิจการต่างๆและทรัพย์สินเงิน ทองมหาศาล...ถึงขั้นนี้แล้วจะยอมสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไปไม่ได้!!!!”
“................................................”
“พี่กุน”
“สา!?”
“พี่ ก็เหมือนหนูที่มอบความรักให้แก่บอลด้วยความจริงใจไม่มีเรื่องเงินๆทองๆฐานะ ชาติตระกูลมาเกี่ยวข้องแต่เราอย่าได้ตกเป็นเบี้ยล่างให้ไอ้อีหน้าไหนมาดู ถูก...มาร่วมต่อสู้กับสาเถอะนะคะ...พวกเรายอมเสียทองเท่าหัวแต่จะไม่เสีย เจ้าผัวเลวนี่ให้ใครแน่!!!!”
“หนูยกการตัดสินใจทุกอย่างให้พี่สองคนนะคะ”
“จ้ะอ้อย...พี่เข้าใจแล้ว...ป้าศรีก็จะกลับมาด้วย”
“ดีจริง...น้องอ้อยจะได้มีกำลังใจ...การต่อสู้ครั้งนี้เราต้องเป็นฝ่ายชนะเท่านั้น!!!!”
“................................................”
.........................................................................................................................
“ทำไมถึงเร็วนัก?...ไม่สิ...ทำไมอยู่ๆก็มาคุยเรื่องนี้กับผมล่ะ!?”
“ไม่เร็วหรอกค่ะ”
“แสดงว่ามีอะไรเกิดขึ้น...เจ้าบอลก่อเรื่องอีกใช่มั้ย?”
“...วันนี้มีผู้หญิงสองคนบุกถึงบ้าน...ด่าสาดเสียเทเสียเหมือนกับลูกสาวของฉันเป็นฝ่ายไปแย่งบอลมาเสียเอง”
“ไอ้ลูกคนนี้มันเจริญรอยตามส่วนที่แย่ๆของฉันมาหมด”
“............................................”
“ผมรู้สึกเสียใจด้วยจริงๆ”
“หากคุณอยากจะแสดงความรับผิดชอบก็ไม่มีอะไรดีไปกว่าการจัดงานแต่งงานและจดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องตามกฏหมาย”
“ผมรู้...แต่...”
“การหมั้นหมายจะต้องเกิดขึ้นโดยเร็วที่สุด...หมั้นและแต่งจากนั้นไปจดทะเบียนสมรสให้เรียบร้อยในวันเดียวเลย”
“มัน...มันจะไม่รีบร้อนไปหน่อยเหรอ?”
“ที่ จริงมันช้าไปซะด้วยซ้ำนะคะเพราะลูกๆเราก็มีอะไรกันมาตั้งนานแล้วดังนั้นฉัน ไม่ยอมปล่อยเลยเปล่าแน่และคราวนี้พี่สาวจอมจุ้นจ้านของคุณก็จะมาคัดค้านไม่ ได้ด้วย!!!”
“............................................”
“กวางเพิ่งบอกกุนกับศรีไปเมื่อครู่นี้เอง...พรุ่งนี้พวกเธอจะกลับบ้านคุณก็ลางานมาพร้อมกันเลย”
“แล้วเจ้าตัวดีรู้หรือยัง?”
“ยังค่ะ...ยังติดต่อไม่ได้”
“นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะกวาง”
“เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของลูกสาว...ฉันจะไม่ยอมถอยเด็ดขาดค่ะ”
“แต่จะปิดทางโยนกจัตุรัสไม่ได้...เราต้องแจ้งให้รู้”
“ไม่ มีปัญหาค่ะให้รู้กันทั้งหมดก็ดี...ลูกกุนลูกสาและกระทั่งหนูอ้อยจะได้เป็น ที่ยอมรับ...คุณภพ...คุณเต็มใจจะรับลูกสาวฉันเป็นสะใภ้หรือเปล่าคะ?”
“ผมไม่เคยมีปัญหากับเรื่องนี้...ลูกคุณก็เหมือนลูกผม”
“ดีค่ะ!!...พอพวกคุณมาถึงก็จะพูดคุยกันให้ชัดเจนและจากนั้นค่อยไปโยนกจัตุรัสขอความกรุณาจากพ่อแม่ของคุณ”
“ไม่รอให้บอลกลับมาก่อนหรือ?”
“ลูกชายคุณไม่มีสิทธิ์ออกความเห็นใดๆค่ะ...ที่เขาจะทำได้ก็คือการแสดงความรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองก่อขึ้นมา”
“.............................................”
......................................................................................................................
“จู่ๆก็ขอลากลับบ้านคงจะมีธุระด่วนมาก...มีอะไรเปลี่ยนจากครั้งก่อนหรือ?”
“.............................................”
“ไม่อยากพูดฉันก็ไม่บังคับแต่เย็นนี้ไปกินข้าวที่บ้านด้วยกันนะ...คุณลุงบ่นอยากเจอเธอ”
“...ค่ะ”
“บ่าย...สามโมงแล้ว...ไป!...ออกไปพร้อมกันเลย”
“ดิฉันขอตัวไปเก็บของก่อนนะคะ”
“งั้นฉันจะรอที่ลานจอดรถ”
“.............................................”
“นี่ๆๆ...เธอคิดยังไงกับเรื่องของสองคนนั้น?”
“สองคนไหน?”
“อ๊าว!?...ก็จะใครซะอีกเล่า?”
“หมายถึงคุณน๊อตกับยัยกุน?”
“เออ!!!...เขาลือให้แซ่ดไปทั่วโรงแรมแล้วว่าสองคนนี้แอบกิ๊กกันอยู่จริงๆ”
“ทั้งที่กุนมีแฟนแล้วเนี่ยนะ?”
“เธ่อ มีแล้วยังไง!?...แฟนก็อยู่ต่างจังหวัดไม่ได้มาคอยนั่งเฝ้านอนเฝ้าสัก หน่อย...อีกอย่างคุณน๊อตก็หล่อใช่ย่อยซะเมื่อไหร่แถมรวยอีกต่างหาก”
“พี่...คุณน๊อตน่ะเป็น...”
“อ๊ารู้หรอกเว้ย!!!...เป็นกรรมการบริหารโรงแรม...ไฮโซสาวหล่อวัย 32 เรียนจบปริญญาเอกจากออสเตรเลีย...ถูกต้องมั้ยยะ?”
“..............................................”
...............................................................................................................................
...ช่วงเวลาหัวค่ำของวันเดียวกัน...
“หนูกุนจะไปกี่วัน?”
“สองวันค่ะ”
“เวลาแค่นั้นจะแก้ปัญหาได้หรือ?...ไปหลายวันหน่อยก็ได้ฉันอนุญาต”
“ขอบพระคุณท่านประธานเป็นอย่างยิ่งค่ะ”
“เฮ่!...กุนเป็นเลขาส่วนตัวน๊อตนะ...จะให้ขาดงานนานๆได้ยังไงฮะ?”
“ลุงว่าตั้งแต่ที่หลานให้หนูกุนมาเป็นเลขาเนี่ยงานกลับมีแต่จะยิ่งน้อยลงๆ”
“ไม่จริงหรอกฮะ...ลุงอย่าไปฟังไอ้พวกบ่างช่างยุมาก”
“เอาน่ะ...แค่เห็นหลานกลับมาตั้งใจทำงานอีกครั้งลุงก็เป็นปลื้มมากแล้ว...ทั้งหมดนี่ต้องขอบคุณหนูกุนจริงๆ”
“เปล่านะคะ...ดิฉันแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะท่านประธาน”
“อย่า ถ่อมตัวเลย...ไม่ว่าใครจะพูดอะไรแต่หนูน่ะถือเป็นคนพิเศษของบ้านเรา... อืม--...ฉันก็เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับตระกูลวิษณุมนตรีมาบ้างเหมือนกัน”
“มีชื่อเสียงมากเหรอไงฮะ?”
“เคยมีคนพูดไว้ว่าถ้าทางใต้มีศิวะบัณฑิตทางเหนือก็ย่อมต้องมีวิษณุมนตรี”
“อ๋อ~~... แบบนี้เธอก็ไม่ต้องมาเป็นลูกจ้างหางานทำก็ได้นี่เนอะเพราะอีกหน่อยก็ได้เป็น เศรษฐีนีมั่งมีวันหนึ่งๆไม่ต้องทำอะไรนอกจากนั่งนับเงินนับทอง”
“คุณน๊อตอย่าประชดดิฉันสิคะ”
“เปล๊า!!”
“ดิฉันไม่เคยคิดที่จะหวังน้ำบ่อหน้าและไม่อยากเพ้อฝันว่าจะได้เสวยสุขเฉยๆโดยไม่ทำอะไรไปวันๆค่ะ”
“เห็นมั้ยน๊อต?...หลานถูกตอกหน้าหงายเลย”
“อ้าวลุง!?”
“ทัศนคติ แบบนี้แหละที่ถูกใจฉันนัก!!!...วิษณุมนตรีมั่งคั่งจริงแต่ก็มีความขัดแย้ง ภายในแบ่งพรรคแบ่งพวกกัน...หนูกุนจะต้องตัดสินใจให้ดีๆนะว่านั่นคือวิถี ชีวิตที่ตัวหนูเองต้องการแน่หรือเปล่า?”
“ดิฉันจะจำคำสั่งสอนของท่านประธานไว้ในใจเสมอค่ะ”
“เออว่าไง?”
“.................................................”
“ดีๆๆ...ดีมาก!!!...พรุ่งนี้เที่ยงตรงเอามาให้ฉันที่บ้าน”
“อะไรหรือ?”
“นิดหน่อยฮะ...กุน...คืนนี้ค้างที่นี่เถอะ”
“แต่ว่า...”
“ดอนเมืองไกลจากสาทรไม่น้อย...ยิ่งกลางค่ำกลางคืนฉันไม่อยากให้เธอนั่งรถกลับบ้านคนเดียว”
“อื้อ!!... ป่านนี้รถก็ติดมากๆกว่าจะไปถึงคงดึกแน่...ฉันเห็นด้วยกับน๊อต...หนูกุนค้าง คืนซะที่นี่แล้วตอนเช้าฉันจะให้น๊อตไปส่งถึงหมอชิตเลย”
“..................................................”
“ถือว่าช่วยอยู่เป็นเพื่อนเราสองคนลุงหลานล่ะกันนะ”
“..................................................”
....................................................................................................................................
“จ้ะๆ...งั้นเจอกันพรุ่งนี้เจ็ดโมงเช้าที่หมอชิตและเราค่อยนั่งรถไปอยุธยา”
“..................................................”
“ศรีจะไปพิษณุโลกสักสามสี่วัน...ดูแลตัวเองให้ดีๆนะคะ”
“ผมฝากความคิดถึงๆหนูอ้อยด้วยครับ”
“นี่จะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดยิ่งกว่าครั้งไหน...ศรีจะช่วยเหลือลูกสาวสุดที่รักให้ได้รับชัยชนะ”
“พูดยังกะไปออกศึก”
“มันก็ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่นักหรอกค่ะ”
“ศรีจะไม่อยู่ตั้งหลายวันแบบนี้ผมต้องขอเบิกงบล่วงหน้าซะแล้ว”
“ระ...ระวังจะตื่นไปทำงานไม่ไหว...อื้ม!!...ศรีต้องตื่นเช้าด้วย”
“โอวววววว...เข้าไปครึ่งลำแล้ว...อูยยยยยยยย...เมียรักของผม...อย่ากลับไปหาผู้ชายคนนั้นอีกนะครับ”
“สัญ...สัญญาค่ะ...ซีดสสสสสสสสสสสสส...ดัน...ดันให้มิดเลยจ้ะพี่...โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
“หึๆๆ...ผัวขอสามยกนะจ๊ะ...อึ๊บบบบบบบ”
“อ๊าย!!!...ไม่...ไม่ไหวหรอกค่ะ...ซีดสสสสสสส...ศรีไม่มีแรงลุกแน่...อืออออออออออออออ...ยกเดียวก็พอแล้ววววววววว”
“งะ...งั้นสองยกล่ะกัน”
“อืมมมมมมมมมมม...เหนื่อยแย่เลยอ่ะ!!!...โอวววววววววววววว”
“น่านะ...เห็นใจผัวเถิด~~”
“...........................................”
“ศรีจ๋า~~”
“ตะ...ตามใจสิคะ”
“อ้า!!...เมียรักของผัว...อูยยยยยยยยยยยยยยยยยย...คืนนี้ผม...ผมไม่ปล่อยให้ศรีหลับง่ายๆแน่นอน!!!!”
“อึ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย...มาทางนี้ค่ะ...ศรีจะอมให้...คืนนี้จะบริการผัวสุดฝีมือเลย”
“โอ้!!!...สวรรค์ชัดๆ”
...........................................................................................................
....ในขณะเดียวกันนั้น...
“กุน...ตอบคำถามของฉันมาตามตรงได้ไหม?”
“คะ?”
“เธอรักผู้ชายที่ชื่อเอกคเชนทร์มากหรือเปล่า?”
“ดิฉันเคยบอก...”
“ฉันอยากจะได้ยินอีกครั้ง”
“..............................................”
“..............................................”
“ค่ะ”
“...งั้นเหรอ?...แล้วถ้าวันหนึ่งนายเอกคเชนทร์เกิดไม่ซื่อสัตย์ต่อเธอด้วยการแอบไปมีผู้หญิงอื่นล่ะ?”
“คุณน๊อต!?”
“เฮ้ย!!...ฉันแค่สมมติเฉยๆ...อย่าถือเป็นจริงเป็นจัง”
“..............................................”
“เธอยังจะ...รักเขาต่อไปหรือเปล่า?”
“หากเป็นอย่างนั้นฉันก็ต้องมาคิดทบทวนค่ะว่ามันเกิดจากสาเหตุอะไรและตัวเองทำผิดอะไรหรือไม่?”
“ถ้าเขาเป็นฝ่ายผิดเล่า?”
“ก็หมายความว่าในฐานะผู้หญิงดิฉันทำหน้าที่ได้ไม่ดีพอ”
“ฮื๊ออออออออ~~...เจอแม่พระตัวจริงเสียงจริงแล้วฮะ...ทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายถูกเนี่ยนะ!?”
“..............................................”
“อย่างไรก็จะไม่เลิกรักนายเอกคเชนทร์ว่างั้นเหอะ?”
“ค่ะ”
“ช่างมั่นคงในความรักยิ่งนัก...ฉันนับถือเธอด้วยความจริงใจนะ...อ่ะ!!...ไปนอนเถอะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”
“ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
“..............................................”
“..............................................”
“นับ ว่าฉันมองเธอไม่ผิดจริงๆศกุนตลา วิชานาถ...ผู้หญิงคนนี้แหละที่คู่ควรจะอยู่ข้างกายฉันตลอดไป!!!...ฉันจะทำ ให้เธอรู้จักกับคำว่ารักแท้เพียงหนึ่งเดียวที่ไม่อาจหาได้จากผู้ชายที่ชื่อ เอกคเชนทร์ วิษณุมนตรีแล้วก็แหวนวงนั้นน่ะ...เธอจะต้องเป็นคนถอดมันออกไปจากนิ้วนางข้าง ซ้ายด้วยความเต็มใจของเธอเอง!!!!”
.............................................................................................................................................
“ตกลงไม่มีใครติดต่อพี่เอ็มได้เลย?”
“ไปเที่ยวในป่าในเขาคงจะไม่ค่อยมีคลื่นน่ะจ้ะ”
“เจ้าลูกตัวแสบก็ติดต่อไม่ได้คนนึง...พี่ชักสงสัยขึ้นมาแล้วสิ”
“สงสัย?”
“ไม่แน่ว่าตอนนี้บอลกับพี่เอ็มอาจจะพักอยู่ด้วยกันไง”
“จะเป็นไปได้ยังไงคะ?...พี่ภพคิดมากไปแล้ว”
“ก็ขอให้เป็นแบบนั้นเหอะ...อย่าซ้ำเติมกันมากไปกว่านี้เลยแค่นี้พี่ก็เครียดจะตายอยู่แล้ว”
“พี่ชาย”
“หือ?”
“เคยคิดบ้างไหมว่าการที่หลานบอลรักกับหนูกุนและหนูสาอาจจะเป็นความผิดพลาด?”
“เธอ...”
“อย่าเพิ่งเข้าใจภาผิด”
“...................................................”
“...................................................”
“หนุ่ม สาวเป็นวัยที่อยากรู้อยากลองและอยู่ใกล้ชิดกันก็เหมือนน้ำมันกับไฟนั่นคือ เรื่องหนึ่งแต่พี่กับกวางที่เป็นผู้ใหญ่น่าจะหาหนทางป้องกันที่ดีกว่า นี้...พี่ว่าเราก็ผิดกันทั้งหมดแหละ”
“เอ้า!!...น้องสาวคนนี้ของพี่ภพมีคำถามอีกข้อ”
“หึ!...คุยกับเธอนี่บางครั้งก็รู้สึกผ่อนคลายแต่บางทีก็ปวดประสาทมากกว่าเก่าแฮะ”
“แหมพี่ก็!!...ชมหรือตำหนิเนี่ย?”
“มาทำเสียงเล็กเสียงน้อย...ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะเธอ...ถามมา”
“ถ้าบอลไม่ได้เป็นแฟนกับลูกสาวพี่กวางหรือพี่ศรี...พี่ว่าเขาจะได้ลงเอยกับใคร?”
“ไม่รู้หรอกก็มันเจ้าชู้ร้ายกาจฟาดไปทั่วขนาดนั้น...เลวร้ายที่สุดมันก็คงจะไปคว้าเอาเมียชาวบ้านมานั่นแหละ!!!”
“ฮะๆๆๆ”
“ยัยภา!!...ใช่เรื่องตลกเรอะ?”
“โธ่พี่ขา~~...ซีเรียสเกินไประวังผมร่วงหมดหัวนะเออ--”
“เธอเองก็ยังไม่ทิ้งนิสัยตอนเด็กเลยนี่หว่า!?”
“ฮึ!!...พี่ก็เหอะตอนวัยหนุ่มใช่หยอกซะที่ไหน...นึกว่าภาไม่รู้ทันรึ?”
“เออๆๆ...นี่โทรมาปรึกษานะไม่ใช่ให้มาทับถมกัน”
“พี่คะ...พี่เอ็มน่ะเอาจริงนะจะบอกให้...บางทีเหตุที่เกิดคราวนี้อาจเป็นเพราะเธอก็ได้”
“ยังไงก็จะยอมให้เกิดไม่ได้...มันใกล้ชิดกันเกินไป”
“จริงเนาะ?...แหม~~...ถ้าหลานบอลมารักกับลูกฝนของน้องแต่แรกซะก็จบเรื่อง...มั้ง?”
“เฮ้ย!!!!”
“ภาล้อเล่นค่า!!...แค่นี้นะคะ...แล้วจะหาทางติดต่อพี่เอ็มให้”
“.............................................”
“อืม--...ภาน่ะล้อเล่นแต่ลูกฝนเอาจริงนะเคอะพี่ชาย!!!!”
“ล้อเล่นอะไรหรือคุณ?”
“เปล่า...ไม่มีอะไรค่ะ”
“น่าเห็นใจพี่ภพนะ...มีลูกชายเสน่ห์แรงก็แบบนี้แหละ”
“เกี่ยวข้องกับเราด้วยละ...คุณอย่าพูดเหมือนไม่ใช่เรื่องของตัวเอง”
“อ้าว!!!...มันเกี่ยวกับเราตรงไหนกันเล่า?”
“ภาพูดไม่ผิดหรอก...อีกสามสี่วันภาจะลงไปพิษณุโลกคุณไปด้วยไหมคะ?”
“งานผมยุ่ง...คงไปไม่ได้”
“งั้นก็รอฟังข่าวที่นี่...ครั้งนี้ได้สนุกกันใหญ่แน่”
“สนุก?”
“เฮ้อ~~...นี่เพราะลูกสาวสุดรักของเราก็ดันไปหลงรักเขาซะอีกคนแท้ๆเลย”
“เมื่อกี้พูดอะไรหรือเปล่า?”
“..............................................”
........................................................................................................................
“นายหญิงคะ...จากข่าวที่ได้เมื่อตอนบ่ายเป็นที่ยืนยันแน่นอนแล้วค่ะว่าถูกต้อง”
“ไม่ผิดพลาด?”
“ค่ะ”
“ยอดเยี่ยม!!!!...ถึงฉันจะไม่ชอบใจที่โดนตัดหน้าแต่ก็ขอยกนิ้วให้ผู้หญิงชื่อบุศยาว่าทำดีมากจริงๆ”
“แล้วพวกเขาจะทำยังไงต่อหรือคะ?”
“ทำไงต่อน่ะรึ?”
“...............................................”
“อืม--...ทำอะไรต่อไป...ทำอะไรต่อ...ฮึ!!...เดาไม่ยากเล้ย!!!”
“?”
“เวลา นี้นังกวางฤทัยก็น่าจะงัดเอาวิธีมัดมือชกมาบังคับให้พ่อบอลแต่งงานกับลูกสาว มันน่ะซี่!!...มีอยู่แค่อย่างเดียวเท่านั้นแหละที่มันจะคิดออก”
“อ๋อ~~”
“นัง นี่จะเกลี้ยกล่อมเจ้าน้องชายที่ไม่ได้ความของฉันให้คล้อยตามกับบอกลูกสาวมัน ที่กรุงเทพฯให้รีบกลับบ้านเพื่อมาทำความเข้าใจและสุดท้ายก็จะยกโขยงกันมาที่ โยนกจัตุรัสขอความเห็นชอบจากพ่อแม่ฉัน...คาดว่าน่าจะเป็นแบบนี้ไม่ผิดไปมาก หรอก”
“นายหญิงเก่งจังเลยค่ะ”
“ก็ทำไมฉันจะไม่รู้จักคนอย่างกวางฤทัยเล่า?...ไส้มันมีกี่ขดๆฉันรู้หมดแหละ!!”
“แล้วจะทำอย่างไรกันดี?”
“ถ้าพวกมันคิดจะเล่นไม้นี้จริงๆฉันก็มีแผนรับมืออยู่แล้ว...เธอไม่ต้องห่วงไปหรอก...ใจเย็นๆ”
“จะบอกนายท่านไหมคะ?”
“อย่า!!!... เกิดตาหนูรู้เข้าไม่วายจะรีบตาลีตาเหลือกกลับไปแน่ฉะนั้นเราต้องปิดไว้และ คอยเฝ้าดูคนพวกนั้นงุ่นง่านเป็นหนูติดจั่นก็น่าสนุกดีไม่ใช่เหรอ?”
“.................................................”
“ฉัน ยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อแย่งชิงตาหนูคืนมาแล้วมันเรื่องอะไรที่จะปล่อยให้เขา กลับไปปรับความเข้าใจกับพวกผู้หญิงที่ฉันเกลียดชัง?...ขอโทษ!!!...ฉันไม่ใช่ แม่พระผู้แสนดีขนาดนั้นแล้วเธอก็จะพลอยอดเย็ดควยตาหนูไปด้วย...ยอมได้หรือ?”
“ศิ...ศิไม่มีทางยอมเด็ดขาดเลยค่ะ!!!!”
“ตอบ ได้ดีมาก!!...เราจะอยู่ที่นี่ตามวันเวลาที่กำหนดไว้ส่วนทางโน้นจะเกิดอะไร ขึ้นก็ช่างหัวมัน...เธอจงปิดปากเงียบและบอกพี่ๆด้วย...ถ้าสัญญาว่าจะเหยียบ ให้สนิทแล้วเจ้าสองคนนั่นอยากทำอะไรกับฉันก็ตามใจ”
“อุ๊ย!?...อย่างนั้นพี่ๆจะต้องรีบตอบตกลงแน่ค่ะ!!!”
“ตอนนี้ตาหนูทำอะไร?”
“พี่ดวงกำลังอาบน้ำให้นายท่านอยู่ค่ะ”
“คืนนี้ยังมีอะไรสนุกๆให้ทำอีกเยอะแยะ...เราจะต้องเหนื่อยกันหน่อยนะ”
“ตกลงนายหญิงจะ...”
“เธอกับดวงสองคนคงบำเรอกามให้พ่อหนุ่มสามหน่อนั่นไม่ไหวแน่...ฉันจะช่วยอีกแรง”
.............................................................................................................................
...เหตุการณ์ในตอนนี้เริ่มจะเขม็งเกรียวขึ้นเรื่อยๆแต่ก็มีแอบเสียวบ้างเล็กๆน้อยๆ...
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น