ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 41 “สั่นไหวใจระทึก!?...คำถามสามข้อ?”
“................................................”
“................................................”
“................................................”
“เงียบตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ?”
“................................................”
“จะพูดอะไรก็พูดออกมาเถอะ...มาทานอาหารสองต่อสองกับสุภาพสตรี...การไม่คุยสนทนากันถือเป็นมารยาทที่ไม่ดี”
...ก็ อยากจะอ้าปากสนทนาพาทีด้วยเหมือนกันแต่ดันเกิดอาการเขินป้าตัวเองอย่าง ปัจจุบันทันด่วนเสียได้...ปกติก็ไม่ได้เจอ
กันมานานรู้สึกเกรงใจอยู่แล้วนี่ ป้าเอ็มยังแต่งหน้าซะสวยพริ้งสวมชุดราตรีซะงามเริ่ดเข้าไปอีก...ไม่ประหม่า อายก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว...พี่สาวพ่อแต่งหน้าทาปากก็จริงแต่ดูดีเข้ากัน อย่างเหมาะสมลงตัวเพราะเธอเป็นคนสวยอยู่ทุนเดิม...เปลี่ยนลุคส์จากสาวชาว บ้านกลายมาเป็นสาวเข้าสังคมได้อย่างแนบเนียน...
(ไม่อยากเปรียบเลยแต่มันอดเทียบไม่ได้กับแม่กวางซึ่งหลังๆนี้เธอมักจะแต่งหน้าเข้มจนเกินงามไปหน่อย)
“ป้าเอ็ม”
“จ๊ะ?”
“ป้ายังงามไม่สร่างเช่นนี้...รับรองว่าถ้าอยากจะแต่งงานใหม่ไม่ใช่เรื่องยากเลยครับ”
“ฮิ!!... นึกว่าตาหนูจะตกใจที่เห็นป้าทาปากซะแดงแจ๊ดทาหน้าซะขาวผ่องซะอีก...ถ้าชมว่า งามใช้ได้แล้วงั้นป้าก็จะรีบขอรับไว้และอย่าทวงคืนทีหลังนะเพราะป้าไม่ให้ หรอก...ฮะๆๆ”
...เสียงหัวเราะฟังแล้วรื่นหูน่ารักมากรอยยิ้มก็อบอุ่นเป็น กันเองส่วนมารยาทในการร่วมโต๊ะอาหารแม้อาจจะขัดเขินไปบ้างแต่ตัวผมเองก็ไม่ ใช่ผู้ลาภมากดีมาจากไหนจึงไม่ได้ใส่ใจแล้วมันก็มีอะไรๆที่น่าสนกว่านั้นตั้ง เยอะ...
(ว้าว~~...ดอกบัวตูมคู่ขาวจั๊วะ!!...เห็นแล้วใจสั่นเทิ้ม...เคยชมของบุศว่ายอดแล้วแต่ของป้านี่ยังเหนือยิ่งกว่าอีก!!!)
“ส่วนเรื่องแต่งงานใหม่...พอละๆ!!...ป้าน่ะมีผัวมาแล้วสองคนแถมลูกสาวอีกตั้งสี่”
“ลูกสาว?...สี่คน!?”
“จ้ะ...ว่าจะบอกหลายครั้งแต่ไม่มีโอกาสสักที”
...เฮ้ยๆๆ!!!... นี่ผมตาฝาดไปหรือเปล่า?...มีลูกแล้วถึงสี่คนแต่ทำไมเต้านมถึงตั้งทรงสวยราว กับหญิงสาวที่ไม่เคยมี(หรือยังไม่รู้แจ้งในสรีระผู้หญิงดีพอ)คือผมเข้าใจว่า อย่างไรซะมันก็ต้องมีการคล้อยยานบ้างแต่นี่กลับไม่เห็นเป็นอย่างนั้นเลยและ จะสวมยกทรงเพื่อช่วยห่อหุ้มเต้าไว้ก็ตัดทิ้งไปได้เพราะป้าเอ็มโนบราแน่ นอน!!!!...
(ทำศัลยกรรมยกเครื่องมาใหม่หรือเปล่า?)
“ป้ามีอะไรแปลก?”
“ไม่มี...ไม่มีอะไรครับ”
“ก็เห็นทำหน้าเคร่งเครียดแถมมองมาแต่ทางนี้น่ะ...เอ๋!?...อย่าบอกนะว่าจ้องหน้าอกป้าอยู่?”
(ดวงตาพี่สาวพ่อหรี่ลงสวนทางกับสีหน้าที่เคร่งเครียดขึ้น...ไม่พอใจ?)
“...................................................”
“...ตาหนูนี่ก็ทะลึ่งไม่เบาน๊า~~”
“ผม...ผม...ผมไม่ได้...”
“อย่าปฏิเสธเลย...ฮิๆ...ป้าไม่โกรธหรอกเพราะดีซะอีกที่อายุจนป่านนี้แล้วก็ยังไม่ถูกหนุ่มๆมองข้าม”
“...................................................”
“อีก อย่างป้าเลี้ยงดูตาหนูมาตั้งแต่แบเบาะทำไมจะไม่รู้จักนิสัยใจคอและถึงแม้ ห่างหายไปเกือบสิบปีแต่ตาหนูก็ยังเหมือนเดิมคือโกหกใครไม่เก่ง...เอ้า!!... ทำตัวสบายๆได้แล้วจ้า~~”
...จะทำตัวสบายๆได้ยังไงเมื่อชุดที่คุณป้าใส่ มันบางเสียจนเห็นหัวนมนูนออกมาชัดเจน?...ขอสารภาพอย่างไม่กลัวบาปเลยว่า วินาทีที่เห็นเธอเข้ามาในห้องนี้ก็เกิดความคิดอันผิดปกติแต่ผมก็จะพยายาม สลัดมันออกไปให้พ้นจากหัวสมองให้ได้...
“....................................................”
“....................................................”
“พ่อบอล”
“ครับ”
“ชุดที่ป้าใส่มันดูโป๊มากไปหรือเปล่า?”
“ก็...ก็ไม่นี่ครับ...ปกติชุดอย่างนี้เขาก็ไม่สวมยกทรงกันเพราะมันจะมีลวดลายให้เห็นได้...ส่วนใหญ่จะใช้แผ่นปิดหัวนมครับ”
“รู้ดีจัง...ป้าเองก็ใช้อยู่นี่ไงแต่ไม่คุ้นเลยล่ะ”
“....................................................”
“ถึงท่อนบนจะแทบโป๊แต่ท่อนล่างก็ปกตินะจ๊ะเพราะป้ายังสวมกางเกงใน...ไม่ใจกล้าหน้าด้านขนาดนั้นหรอก...คิกๆ”
(ใส่แบบทีแบ็คหรือว่าจีสตริงนะ?...คือเค้านิยมสองชนิดนี้เพราะจะไม่มีขอบให้เห็นเด่นชัด)
“อ๋า!?...ไปๆมาๆคุยเรื่องพรรค์นี้ได้ยังไงเนี่ย?...ตาหนูล่ะก็!!”
...ป้า เอ็มอายหน้าแดงก่ำ!!!...ไม่ไหว~~...ยิ่งสะกดใจไม่ให้คิดอะไรฟุ้งซ่านแต่มัน ยิ่งกลับเกิดผลตรงข้ามเพราะดันคุยในหัวข้อสนทนาที่ล่อแหลมไม่เบา...ยังไงผม ก็เป็นชายหนุ่มสุขภาพดีคนหนึ่งนะ...
“....................................................”
“....................................................”
“พ่อบอลดื่มนี่สิจ๊ะ...ดีกรีน้อยกว่าเหล้าแต่อร่อยกว่า”
“ขอบคุณครับ”
...พอ ได้ดื่มอะไรๆที่ช่วยสูบฉีดเลือดลมให้ไหวเวียนแรงขึ้นสติก็เริ่มคึกคัก...ผม แอบชำเลืองหน้าอกป้าเอ็มเป็นระยะซึ่งพอสาวใหญ่มองก็ยิ้มกลบเกลื่อนแต่ไม่นาน ก็เหลือบดูอีก(เพราะเจ้าหล่อนไม่โกรธนิ)พิศไปจ้องมาจนเลือดใหลเวียนไปหล่อ เลี้ยงอาวุธลับส่วนบุคคลจนมันชักจะพองตัวใหญ่คับเป้ากางเกงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว...
(อยากเห็นกางเกงในที่ใส่จังว่าจะเป็นยังไง?)
“ฮึๆๆ...ผู้ชายเนี่ยก็เหมือนกันหมด”
“?”
“ชอบดูหน้าอกผู้หญิง”
“ก็ดีกว่าดูหน้าอกผู้ชายด้วยกัน...”
“ฮะๆๆ...จริงๆ”
“แม่กวางก็เคยพูดอย่างนี้ครับ”
“หือ?”
...แย่แล้ว!!!...เผลอหลุดปากซะได้ทั้งที่สองคนนี้ไม่ถูกกัน...
“เคย ไปขอดูงั้นรึ?...เฮอะ!!...ของป้าน่าดูน่าจับกว่าของแม่นั่นตั้งไม่รู้กี่ เท่า...ต่อให้เป็นคนปัญญานิ่มก็เลือกได้ไม่ยากเย็นเลยว่าระหว่างป้ากับแม่ กวางฤทัยหรือแม่ศรีวิกาน่ะ...ใครจะมีเสน่ห์น่าดึงดูดชวนให้ผู้ชายพาขึ้น เตียงได้มากกว่ากัน...ตาหนูว่าจริงไหม?”
...ประโยคนี้กระแทกแทงใจดำของผมอย่างเต็มเหนี่ยวทีเดียว!!!...ต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง...
“ป้า”
“จ๊ะ?”
“ลูกสาวทั้งสี่คนก็หมายความว่า?”
“อื้อ!!...เข้าใจถูกต้องเลย”
(มีลูกพี่ลูกน้องอีกตั้ง 4 แถมเป็นผู้หญิงทั้งหมด 6 คน!!!!...เราหลงเข้าก๊วนมาได้ยังไงกันฟะนี่?)
“บางคนพ่อบอลก็เคยพบแต่คงจะจำไม่ได้”
“ตอนนี้เป็นยังไงกันบ้างครับ?”
“อยู่ที่โยนกจัตุรัสและทุกคนสบายดีจ้ะ”
“พี่แคทกับฝนไม่ค่อยจะบอกผม”
“พ่อบอลต้องทำความเข้าใจเสียก่อนนะจ๊ะว่านี่คือความประสงค์ของลูกสาวป้าเอง”
“?”
“พวก เธอฝากคำพูดทั้งป้าและหนูแคทกับหนูฝนมาว่าถ้าพ่อบอลอยากพบก็ต้องไปที่โยนก จัตุรัสเพราะแม้จะรู้ชื่อหรือได้เห็นรูปแต่หากไม่มีใจคำนึงก็ไม่เกิด ประโยชน์อะไร”
“...................................................”
“ทำความรู้จักไว้น่ะมันไม่เสียหายหรอกเพราะอย่างไรก็สืบสายเลือดเดียวกัน...จริงไหม?”
“...ครับ”
“จัด ของเรียบร้อย?...ดีจ้ะ...ก็ทำตามที่ตกลงไว้ให้คนอื่นๆเข้าใจว่าเราต่างคน ต่างไปไม่เกี่ยวข้องกัน...ป้าจะออกจากบ้านตาภพเวลาสายๆส่วนพ่อบอลก็ไปตอน บ่ายนะจ๊ะ”
...จากนั้นป้าเอ็มก็ย้ำอีกครั้งหนึ่งว่าให้ผมนั่งรถไฟด่วน พิเศษไปลงที่อุตรดิตถ์โดยท่านจะไปรอรับแล้วจากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังบ้านพัก ตากอากาศกลางป่า(ได้ยินว่าเป็นของคนรู้จักแต่ไปขอยืมใช้)...
“อาจจะยุ่งยากสักหน่อยแต่ที่ทำแบบนี้ก็เพราะไม่อยากให้ใครๆเข้าใจผิดและตัดความวุ่นวายออกไป...ป้าอยากจะไปพักผ่อนเงียบๆ”
“ที่ป้าบอกว่ากลัวใครจะเข้าใจผิด?”
“ก็ลูกพี่ลูกน้องของตาหนูนั่นแหละ”
“อ๋อ!!...อันนี้ผมเห็นด้วยครับ”
(แต่เอาเข้าจริงก็รวมไปถึงแฟนและบรรดากิ๊กทั้งหลาย)
“ยิ่ง หนูแคทหนูฝนน่ะสนิทกับลูกสาวของป้าค่อนข้างมากเลยและพวกเธอจะไม่ค่อยมีความ ลับต่อกันหรอกดังนั้นเรื่องของพ่อบอลจึงเป็นที่รู้โดยทั่วแล้ว”
...หรือ ว่าเรื่องเสียๆเกี่ยวกับผู้หญิงของผมก็ถูกเปิดโปงให้ฝ่ายนั้นรู้เช่น กัน?...ด้วยนิสัยของสองคนพี่น้องโดยเฉพาะยัยผีนั่นต้องใช่แน่ๆ!!!...
“ฉะนั้นป้าจึงคิดแผนนี้ขึ้นและค่อยบอกลูกๆทีหลังจ้ะเพราะไม่งั้นล่ะถูกขัดขวางแน่แล้วพ่อบอลก็จะเดือดร้อนไปด้วย”
“เดือดร้อน?”
“เอ่อ--...คือ...ลูกสาวป้าน่ะออกจะหัวแข็งกันนิดหน่อย...ถ้าอธิบายอะไรไม่ชัดเจนรับรองพวกเธอต้องสืบสาวเอาเรื่องไม่หยุดแหงๆ”
...แต่ ลองสังเกตสีหน้าผมว่าไม่น่าจะนิดหน่อยแหงๆ...จริงสิ!!...เมื่อเข้ากันดีกับ พี่แคทและฝนที่ขึ้นชื่อลือชาในความแปลกทั้งหลายแหล่ดังนั้นอีกฝ่ายก็อาจจะ ประหลาดถึงขั้วไม่ทิ้งห่างกันไกลนัก(เผลอๆยิ่งกว่าด้วยซ้ำ)...
“เอ๊ะ!!...งั้นพวกเธอก็รู้จักหน้าผมแล้วน่ะสิครับ?”
“ใช่สิจ๊ะ”
“ไม่ยุติธรรมนี่นา”
“หากพ่อบอลอยากพบก็ไม่ใช่เรื่องยาก”
“ถ้าขอคุยด้วยสักสองสามประโยคจะได้ไหมครับ?”
“ไม่มีปัญหา”
...คุณป้ากดเบอร์และก็รอสายแต่ว่านานพอดูเลย...
“อือ--...คงไปไหนสักแห่ง?...คือป้าโทรเข้าเบอร์บ้านน่ะ”
“ไม่มีมือถือหรือครับ?”
“จ้ะ...ลูก คนนี้เค้าไม่ชอบและไม่อยากได้ทั้งที่มันสะดวกดีออก...ตาเถาไปตามผู้ปกครองคน เก่งมาคุยกับฉันหน่อยซิ!!...หา?...ขึ้นไปค้างบนเขา...คงจะนอนดื่มเหล้าชมฝน ดาวตกสบายใจเฉิบอีกล่ะสิท่า?”
(นอนกินเหล้าชมฝนดาวตก?)
“ฝากข้อความถึงฉัน?...กับน้องชายที่ไม่ได้พบกันนานด้วย”
“..................................................”
“เข้าใจแล้ว...พ่อบอล!”
“ครับผม?”
“พี่สาวผู้แสนจะห่วงใยฝากความคิดถึงและมีคำถามสามข้อ...หนึ่ง...เมื่อไหร่จะกลับบ้าน?”
“บ้าน...บ้านไหน?”
“โยนกจัตุรัส”
“...................................................”
“สอง...จะออกนอกลู่นอกทางไปถึงไหน?”
“ผม...”
“สุดท้าย...ได้ข่าวว่าเกรงอกเกรงใจสุรีย์พรรณมากเลยเรอะ?”
“คือพี่แคทเป็นคนมีเหตุผล...”
“ไอ้หนุ่ม!!!...ไม่ต้องไปเคารพยกย่องผู้หญิงคนนี้ให้มากนัก...มันกับคนๆอื่นพยายามจะผลักไสนายให้ออกไปจากตระกูล...ไม่รู้รึ?”
“เอ๋!?”
“ขอโทษที่ทำให้ตกใจ...นี่เป็นคำพูดที่ลูกสาวป้าฝากมาถึงพ่อบอลจ้า~~”
“โอ้โฮ!!...ยังกะรู้ล่วงหน้าแน่ะครับเนี่ยว่าผมจะพูดอะไรๆในทำนองนี้”
“คำถามสองข้อแรกน่ะจะสำคัญมาก...ยังไงตาหนูเตรียมคิดคำตอบไว้นะจ๊ะเพราะภายหน้าเธอจะมาขอฟังด้วยตัวเองแน่นอน”
“....................................................”
“แล้วยังทิ้งท้ายว่าช่วงสี่ห้าวันนี่ฝากดูแลแม่ฉันด้วยและความต้องการของท่านก็คือความประสงค์ของฉันกับน้องสาว...จงจำไว้ให้ดี”
...หนึ่ง... เมื่อไหร่จะกลับบ้าน?...จากใจจริงเลยนะ...ผมไม่อยากจะกลับไปหรอกแต่เชื่อว่า จากนี้คงถูกป้าเอ็มรบเร้าจนมีสิทธิ์ใจอ่อนแน่แล้วอีกอย่างท่านก็ดีกับผมมาก ด้วย...
“ป้าเคยบอกไว้ไง...ถ้าโยนกอุดรเป็นสถานที่แห่งความหลังอันเลว ร้ายก็เปลี่ยนเป็นที่อื่นสิจ๊ะ...โยนกบูรพา,โยนกทักษิณ,โยนกประจิมล้วนแต่ ยินดีต้อนรับพ่อบอลทั้งนั้น”
“ผมขอเวลาอีกสักหน่อยนะครับ”
“จ้า!!...ตามแต่ใจปรารถนาเลย...เริ่มจากพรุ่งนี้ไปเที่ยวพักผ่อนให้สบายอกสบายใจปล่อยวางความเครียดต่างๆซะทั้งหมด”
...สอง... จะออกนอกลู่นอกทางไปถึงไหน?...หากหมายถึงเรื่องผู้หญิงล่ะก็คงจะยากเพราะตัว ผมไม่ค่อยชอบหักหาญน้ำใจใครซะด้วย...พูดง่ายๆคือไม่อยากเห็นผู้หญิงเสีย น้ำตา...
(ความเจ้าชู้มันฝังรากลึกจนกลายเป็นสันดานและจิตใต้สำนึกไปแล้ว!!!)
“พ่อบอล...ครั้งนี้จะมีคนสนิทของป้าอีกสามคนไปด้วยนะเพื่อคอยรับใช้และอำนวยความสะดวกต่างๆให้เรา”
“รวมคนที่พาผมมาใช่มั้ย?”
“เขา ชื่อเศกอายุเท่ากับพ่อบอล...จริงๆเป็นคนสนิทของลูกสาวคนโตแต่ป้ายืมตัวมาใช้ งาน...เศกยังมีน้องอีกสองคนเป็นผู้ชายและผู้หญิงซึ่งก็จะไปกับเราด้วยแหละ นะ”
“คนสนิทสามพี่น้อง...ที่มีอายุไล่เลี่ยกับผม”
“แต่พวกเขาเก่งพอตัวเชียวนา--...เห็นเด็กๆอย่างนั้นน่ะยิงปืนแม่นมากทีเดียว”
“โอ้โฮ?”
“คือลูกสาวคนโตของป้าไม่ได้ฝึกหมัดฝึกมวยเหมือนหนูแคทหนูฝน...เธอเกลียดการใช้กำลังและการวิวาททุกรูปแบบ”
“..................................................”
“อ้า!!...ได้มาแล้วใช่มั้ย?...ขอบใจมาก”
“อะไรหรือครับ?”
“ป้า สั่งน้องสาวนายเศกให้จัดของลงกระเป๋าเตรียมเดินทางพรุ่งนี้ไงจ๊ะ...หึๆ... ต้องเป็นการท่องเที่ยวที่ดีแน่ๆและถือเป็นครั้งแรกที่เราสองคนป้าหลานได้มี โอกาสไปไหนมาไหนด้วยกัน...สมัยก่อนได้แต่ชวนพ่อบอลไปเดินเล่นบนภูเขาหรือบึง น้ำใกล้ๆบ้านไม่เคยได้พาออกนอกจัตุรัสเลยสักครั้ง”
...สบช่องล่ะทีนี้!!!...ผมน่าจะลองสอบถามป้าเอ็มถึงเรื่องในอดีตของแม่กวางและป้าศรีเผื่อได้รู้อะไรดีๆบ้าง...
“สมัยนั้น...”
“หืม?”
“ถ้าผมอยากถามอะไรสักอย่างป้าจะตอบมั้ยครับ?”
“ต้องรู้คำถามก่อนนะ”
“คือเมื่อ...”
“อุ๊ย!!...ตกไปแล้ว”
“ผมเก็บให้เองครับ”
“โทษที...ป้าไม่ถนัดใช้มีดสักเท่าไหร่น่ะ”
“!!!?”
...ฟ้า ผ่าเปรี้ยงลงกลางหัว!!!!!...ขณะผมก้มลงใต้โต๊ะเพื่อเก็บมีดแต่ดวงตาเจ้ากรรม ก็เสือกดันเหลือบไปเห็นบางสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ในกระโปรงที่แสนจะสั้นจู๋ของ คุณป้าศรมรกตซึ่งมันเป็นอะไรไปไม่ได้เลยนอกจากกางเกงชั้นในสีขาวที่มีเนื้อ ผ้าเบาบางมากเหลือเกิน...
(โอ้ว!!!...ไอ้ชิ้นผ้าที่ป้าเอ็มสวมอยู่มันจะบังอะไรมิดบ้างนะเนี่ย?...เห็นขนดำที่ขึ้นปกคลุมสามเหลี่ยมหัวกลับจะๆตาเล้ย!!!!)
“หาเจอยัง?”
“ครับๆๆ...กะ...กำลังหาอยู่...ขออนุญาตนะครับป้า...ผมนั่งหาบนเก้าอี้มันไม่ถนัด”
“......................................................”
...แกล้ง กลบเกลื่อนด้วยการชวนคุยไปด้วยดีกว่า...หากพี่สาวพ่อเกิดรู้ตัวว่ากำลังโดน หลานชายจอมทะลึ่งจ้องมองกางเกงในของเธอเสียตาแทบเยิ้มก็จะต้องโกรธแหงๆแต่ ของอย่างนี้มันอดใจไม่แลดูไหวซะที่ไหนกันโดยเฉพาะหนุ่มสุขภาพดีปี้สาวแทบทุก วันอย่างผม?...
“ผมเองก็ไม่ค่อยถนัดใช้มีดนะครับ”
“ใช้ส้อมจิ้มเอามือหยิบง่ายกว่าเยอะ...ป้าน่ะไม่ได้เข้างานสังคมมาเกือบสองปีแล้วเลยชักจะลืมๆ”
(เท่า ที่ดูไม่ใช่การจงใจให้เห็นเพราะป้าเอ็มหุบขาชิดไม่อ้าออกกว้างจนผิดปกติแถม เจ้าหล่อนดันนุ่งสั้นเองซึ่งพออยู่ในท่านั่งชายกระโปรงมันก็จะร่นขึ้นมา อย่างช่วยไม่ได้...จุ๊ๆๆๆ...สวมถุงน่องและมีสายรัดด้วย!!?...ให้เรานั่งหลัง ขดมองเป็นชั่วโมงก็ยอมนะนี่แต่มุดใต้โต๊ะนานไปเดี๋ยวความแตกดังโพละจึงจำ ต้องโผล่หัวขึ้นมาด้วยความเสียดาย)
“นี่...นี่ครับ”
“เปลี่ยนอันใหม่ดีกว่า”
...แม้ จะยังรู้สึกเพลียๆจากการต่อสู้กับสองสาวรุ่นพี่แต่เจ้าโลกของผมก็ถูกปลุกให้ ตื่นจากการหลับใหลอีกครั้งจากทีเด็ดของพี่สาวพ่อผมเอง...อยากเข้าห้องน้ำใจ จะขาดโว้ย!!!...สุดยอดจริงๆคุณป้าของผม...ใส่กางเกงชั้นแบบทีแบ็คอย่างนี้ สู้ไม่ใส่เลยจะดีกว่าก็เพราะมันปิดของลับของสงวนมิดซะเมื่อไหร่ กัน?...กระทั่งแคมและกลีบก็ยังเห็นได้ชัดแจ๋วแหวว~~...
“เป็นอะไร?”
“...เปล่านี่ครับ”
“ก็ทำไมพูดเสียงสั่นจ๊ะ?”
“อ่า--...แอร์...แอร์คงเย็น...ไปครับ”
“แต่ป้าว่ามันก็ปกตินะ”
“...................................................”
...คำแก้ต่างไม่ได้ผล...ผมยกเหล้าดื่มรวดเดียวหมดแก้วเพื่อไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด...
“เบาๆก็ได้จ้ะ...เสียงชักแปร่งๆแล้ว”
“เดี๋ยวน้ำแข็ง...มันจะละลายซะก่อน”
“ตาหนูเริ่มดื่มเมื่อไหร่?”
“ช่วง...เรียนม.5 ครับ...ผมแอบไปกินกับเพื่อนแล้วพ่อจับได้เลยถูกบ่นถูกด่าซะหูชาหลายวัน”
“อืม--”
“แต่หลังจากนั้นก็ดื่มอย่างไม่ยอมฟังใครอีก...พ่อเองก็คงจะเบื่อด่าผมเต็มทีน่ะครับ”
“ฮึๆ...ทีตัวเองทำเถอะเงียบไม่พูดแล้วยังมีหน้ามาดุว่าลูก”
“?”
“ก็ตาภพน่ะนะดื่มเหล้าตั้งแต่อายุ 11”
“โอ้โห!?”
“ตานี่เห็นป้ากินเลยขอเอามั่ง...ทีแรกป้าก็ห้ามแต่เขาก็ใช้วิธีเดียวกับพ่อบอลคือแอบซด”
“..................................................”
“เรียกว่าเชื้อไม่ถึงแถวไง...ฮะๆๆๆ...เอ้อ!!...ตะกี้ตาหนูจะถามป้า?”
“จริงด้วย...โอ๊ะ!!”
“!!!”
...ท่อน เอ็นมันตุงโด่ไม่ยอมหดเพราะหัวสมองตราตรึงอยู่แต่ภาพกางเกงในตั่วจิ๋วและ โหนกเนินเนื้อหนั่น...ผมจึงตั้งใจอยู่ห่างๆป้าเอ็มแต่พอจะไปนั่งที่เตียง กลับรู้สึกเวียนหัวอย่างแรงแล้วเดินตัวเซ...หญิงสาวเห็นท่าไม่ดีรีบลุกจาก อีกฝั่งตรงเข้ามาประคองรับจนหน้าซุกอกของหล่อนเต็มๆ...
“ป้าขอโทษ...ไม่น่าปล่อยให้พ่อบอลดื่มมากเลย”
“มะ...ไม่เป็นไรครับ”
...ผมป่ายมือพยายามหาที่ยึดเหนี่ยวไปทั่วจนหาเจอซึ่งมันก็คือบั้นท้ายอันอวบอั๋นของผู้เป็นป้าจึงถูกมองด้วยสายตาดุๆทันที...
“จับอะไรน่ะ?”
“เอ๊ะ!?”
“ตาหนูจับก้นป้าอยู่?”
“...ผม”
“ว้าย!!!!”
...ทน... ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว...ความมึนเมาบวกกับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเพราะได้เห็น ของดีของคุณป้าคนสวย...ผมในสภาวะจิตสำนึกไม่เต็มร้อยใช้ตัวดันร่างสาวเจ้า ล้มบนเตียงและเข้าตามกอดโดยที่ยังพอจะมีสติอยู่และรู้อยู่แก่ใจว่ามันผิดแต่ ผมหยุดร่างกายตัวเองไม่ได้แล้วไม่คิดจะหยุดด้วย...
“ตาหนู!!!...นี่ป้านะ!?”
“หอมจัง...หอมยิ่งกว่าแม่กวาง...เหนือกว่าป้าศรี...ทำไมคุณป้าของผมจึงได้รูปร่างงดงามและหน้าตาอ่อนกว่าวัยเช่นนี้”
“อื๊อ~~...หนัก...หลานคนนี้นี่ตัวหนักจัง!!...แล้วที่พูดเมื่อกี้ก็หมายความว่าพ่อบอลเคยมีอะไรกับกวางฤทัยและศรีวิกาแล้ว...ใช่ไหม?”
“ผม...ขอโทษครับ”
“ลูกสาวของศรีวิกาก็ด้วยงั้นสิ?”
...ผม พยักหน้าแทนคำตอบจากนั้นเราสองป้าหลานก็สบตากันอยู่พักใหญ่โดยไม่มีคำพูดใดๆ ออกจากปาก...ป้าเอ็มอาจจะมองแบบดุๆแต่ผมเชื่อว่าเธอไม่โกรธจริงจังอะไร หรอก...
(ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ...ก็ท่านรักใคร่เอ็นดูเราอย่างกะอะไรดี)
“..................................................”
“..................................................”
“ฮึ!!...ในที่สุดก็ยอมสารภาพด้วยตัวเอง...แย่จริงๆเลยนะเรา...ไปหลงเสน่ห์พวกผู้หญิงระดับนั้นได้ยังไง?”
“..................................................”
“ดู ซิดู!?...ปากขอโทษแต่มือเนี่ย~~...มือเนี่ยจะดึงชุดของป้าออกอย่างเดียว เลย!!...อึ๊ย~~...เหม็นกลิ่นเหล้า!!...เรานี่เมาแล้วก็ยังจะฝืนดื่มน๊า~~”
“ผมรู้ว่า...ที่ผ่านมาตัวเองทำผิด”
“อ้อ!?... รู้ตัวเหมือนกันแต่พ่อบอลไม่น่าใจเร็วด่วนได้เพราะแค่รออีกไม่นานป้าก็จะยก ลูกสาวพร้อมตำแหน่งผู้นำตระกูลให้อยู่แล้ว...อย่างนี้มันเลยเกิดปัญหายุ่ง ยากขึ้นไงเล่า~~...แน่ะ!!...ว่าแล้วยังจะมายิ้มให้อีก?...น่าตีนักเชียว!!!”
“..................................................”
“ว่าแต่จะทับตัวป้าไปถึงเมื่อไหร่?...ว้าย!!!...ชุดจะหลุดแล้ว~~...ไม่ได้นะ!!!!”
...............................................................................................................
...ผม ลืมตาตื่นมาอีกครั้งเพราะแว่วได้ยินเสียงน้ำไหลแล้วหัวใจก็เต้นพองโตทันที ทันใด...ทนนอนอยู่ไม่ได้ต้องรีบลุกนั่งจ้องประตูห้องน้ำตาแทบไม่กระพริบ...
“กำลัง อาบน้ำรึ?...อูย~~...พวกเสื้อผ้าที่วางปลายเตียงนั่นไม่มียกทรงอยู่จริงๆ ด้วยส่วนกางเกงในสีขาวก็เป็นชนิดทีแบ็คเปิดโชว์แก้มก้น...นี่ถ้าเป็นเจ้าเชน ล่ะก็หวานคอแร้งแน่เพราะมันชอบเอาแพนดี้ผู้หญิงมาสูดดมแล้วชักว่าวแต่เราไม่ ได้มีรสนิยมโรคจิตแบบนั้น”
(ส่วนบรรดาเครื่องประดับก็จะมีแต่ที่ติดผมตรงรูปหางลูกศรสีเขียวเท่านั้นที่น่าสนใจเพราะไม่เคยเห็นจากที่ไหนมาก่อน)
“ทำมาจากอะไร?...เขียวๆอย่างนี้น่าจะหยกหรือไม่ก็มรกต?”
“ฮือๆๆ...ฮื่มๆๆๆ”
(ฮัมเพลงไปอาบน้ำไปด้วยแฮะ?)
“แต่ป้าเรารูปร่างดีชะมัดยาด...ที่ว่า 49 นี่สงสัยจะไม่จริงซะแล้ว...โกงอายุมาแหงๆ?”
(แม่กวางกับป้าศรีที่ว่าแน่ยังถูกทิ้งห่างไม่เห็นฝุ่น...ทำไมถึงต่างกันได้ขนาดนี้ทั้งที่ป้าเอ็มอายุมากกว่าแท้ๆ?)
“อ้าว!!...ตื่นแล้วหรือ?”
“...ครับ”
“........................................................”
“........................................................”
...ช่าง น่าภาคภูมิใจอะไรอย่างนี้ที่ผมมีคุณป้าสุดสวยและแสนจะเซ็กส์ซี่อย่าง ร้ายกาจ...เธอค่อยๆเลื่อนบานประตูเผยร่างกายที่สุดแสนเย้ายวนใจต่อผู้ชายทุก คนแต่ยังไม่เดินออกมา...
“........................................................”
“ปิดไฟสิจ๊ะ”
“ปะ...ปิด...ปิดไฟ?”
“เหลือแค่โคมหัวเตียงก็พอ”
“คะ...ครับๆ...หวา!!!”
(แค่ยื่นนิ้วกดปุ่มยังงกๆเงิ่นๆ...ช่างทำไปได้นะตู)
“แหม~~...ใจเย็นๆก็ได้”
...มือ ข้างหนึ่งของป้าเอ็มคอยกำปมผ้าขนหนูผืนสั้นราวกับพร้อมที่จะดึงมันหลุดออกมา ได้ทุกขณะหรือว่ากุมไว้เพื่อปิดบังเนินอกจากหลานชายจอมลามกกันแน่!?...พอไฟ ดวงใหญ่ในห้องหยุดทำหน้าที่หล่อนจึงยอมก้าวเท้าเดินมาที่หัวเตียงท่ามกลาง ความสั่นไหวใจระทึกของผม...
“จ้องซะตาไม่กระพริบแบบนี้...คิดอะไรอยู่หรือเปล่าคะ?
“อ่า--...คือว่า...”
“บอกมาซะดีๆ”
“ที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมนี่คือสาวสวยวัยขบเผาะใช่มั้ย?”
“ต๊าย!!...ตาหนูช่างกล้าพูด...ระวังคุณแม่ยายรู้เข้านะคะ”
“ผมยอมโดนตบแต่จะไม่ยอมพูดโกหกครับ”
“อุ๊ย!!!...ปากหวานแถมช่างประจบอย่างนี้เองนะสาวๆถึงชอบ...ไป...ไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อนแล้วค่อยมาคุยกันดีกว่ามั้ย?”
“...ก็ดีครับ...งั้นผม...”
“ฮึๆๆ”
“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
...ที นี้ถ้าดวงตาของคนเรามันจะหลุดจากเบ้าได้ง่ายๆคงพุ่งกระเด็นออกมาแน่ แล้ว...คุณพระช่วย!!!!...ป้าเอ็มดึงปมผ้าเช็ดตัวจนหลุดลุ่ยแต่เธอก็ไวพอที่ จะรีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาพันปิดเรือนร่างอันเปลือยเปล่าก่อนเอนตัวนอนลงบน เตียง...โอ้วววววววววววววววววว!!!!!!!!!...สวนดอกไม้ต้องห้ามซุกซ่อนอยู่ใน ผ้าเพียงผืนเดียวนั้นแล้วแมลงภู่ภุมรินทร์อย่างผมจะมีหนทางใดเข้าใกล้ได้ บ้างล่ะหนอ?...
(เห็นวับๆแวมๆอย่างนี้มันช่วยกระตุ้นต่อมตัณหาและความอยากรู้อยากเห็นให้ยิ่งทวีมากขึ้นดีนักแล!!!)
“ปะ...ป้า~~”
“ดูทำตาเข้า...แฟนไม่เคยทำให้ตาหนูเห็นหรือไง?”
“ไม่...ไม่เคยครับ”
“แล้วเห็นอะไรดีๆบ้างไหมจ๊ะ?”
“.................................................”
“ไหนบอกมาซิ”
“หน้าอก...สะโพก...เอว...บั้นท้าย...ต้นขา...เรียวน่อง”
“ตาไวดีนี่”
“แต่แค่พริบตาเดียวเองครับ”
“อืม--”
...สิ้น คำว่า “อืม” ป้าเอ็มพลิกตัวนอนตะแคงข้อศอกยันหมอนเอาหลังมือท้าวแก้มชะม้ายชายมองพลางส่ง ยิ้มหวานให้...หากเป็นสาหรือป้าศรีย่อมถือว่านี่คือการ “ให้ท่า” แล้วผมจะปลดผ้าเช็ดตัวโดดขึ้นเตียงเลิกผ้าห่มฟัดทันทีแต่ในเมื่อเป็นพี่สาว แท้ๆของพ่อก็จะต้องมั่นใจและประเมินท่าทีเสียก่อนว่าอีกฝ่าย “เล่นด้วย” จริงๆไม่ใช่อารมณ์พาไปเพราะความเมา...
“ป้า...ไม่สวมเสื้อผ้าใช่มั้ย?”
“ยังไม่แน่ใจ...อีกเหรอ?”
“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
...คุณ ป้าไม่ตอบแต่เปิดแง้มผ้าห่มโชว์ส่วนโค้งส่วนเว้าตั้งแต่เนินสะโพกขาวผ่องไป ถึงหัวเข่าโดยยังปิดบังเนินเนื้อของสงวนส่วนสำคัญทั้งหมดซ่อนไว้ใต้ผืนผ้า อย่างมิดชิดแถมทำตาเชื่อมหวานเยิ้มยังไงชอบกล!!?...นี่แสดงว่าสาวเจ้าก็เมา แล้วครองสติไม่อยู่จนถึงขั้นเปลื้องผ้าโพสท่วงท่ายั่วยวนหลานชายแท้ๆของตัว เองแต่พอผมจะเข้าไปหากลับถูกชี้นิ้วพลางห้ามเสียงเข้ม...
“อื้ม!!!...ไม่เอาๆ...ตาหนูไปอาบน้ำก่อน--”
“....................................................”
“อย่าดื้อ~~...ไม่งั้นป้าจะไม่คุยด้วยนะ!!”
“ถ...ถ้า...ถ้าผมอาบน้ำแล้ว...ปะ...ป้าจะ...ยอม...คุยกับผมจริงๆหรือครับ?”
“แต่ถ้ามัวชักช้าล่ะก็...เดี๋ยวเกิดป้าเปลี่ยนใจ...อดนะจ๊ะจะบอกให้”
“คะ...ครับ!!!...ผมจะรีบอาบให้สะอาดทั้งตัวเดี๋ยวนี้เลยครับ!!!!”
...สวรรค์ เมตตาผมแล้ว(?)...ต่อให้ผู้หญิงตรงหน้าเป็นป้าแท้ๆก็เถอะแต่ลงมานอนแก้ผ้า ยั่วอารมณ์กันอยู่ตรงหน้าอย่างนี้แถมสวยเซ็กส์ซี่อีกต่างหาก...คติประจำใจ ที่มีมาแต่เก่าก่อนถูกรื้อปัดฝุ่นขึ้นมาใช้อีกครั้งนั่นคือ...ถ้าล่าถอยก็ ไม่ใช่ลูกผู้ชายเพราะฉะนั้น...ยืดอกเชิดหน้ากระดอตั้ง...ลุยแม่งเลย!!!!...
“ศรมรกตค่ะ...อ้าว!!...ท่านผอ.เองเหรอคะ?”
(ผอ.ที่ไหนโทรหาป้าเราหว่า?...ท่าทางจะรู้จักกันดีด้วย)
“ระวังเมียผอ.ให้ดีเถอะนะคะ...ฮะๆๆ...ค้างที่โรงพยาบาลหรอกหรือเนี่ย!?...ที่บ้านมันไม่น่าอยู่เหรอไงคะ?”
“....................................................”
“คิกๆ...วันนี้ดิฉันเจอแต่ผู้ชายปากหวานแฮะ...เราน่ะก็ต่างคนต่างมีลูกกันแล้ว...มันไม่ดีนะคะ”
...ไหงบทสนทนาถึงคล้ายๆเสี่ยใหญ่กับเมียน้อยล่ะ?...รึว่า!?...ป้าเอ็มแอบมีกิ๊ก!!!!...
“ไม่ได้ค่ะเพราะต่อจากนี้ไปดิฉันจะไม่ว่างอีกนานทีเดียว...ง่วงนอนแล้ว...ราตรีสวัสดิ์นะคะ”
(ท่านผอ.ที่เคารพครับ...ต่อให้เป็นเด็กอนุบาลก็รู้ว่าท่านถูกปฏิเสธเยื่อใยแล้วนะ!!!)
“ตามตื๊ออยู่ได้!!...แผ่แม่เบี้ยให้เห็นแต่ไกลเชียวอีตาผอ.นี่”
“....................................................”
...ถึง จะแอบฟังแต่ผมก็ทำเป็นเปิดฝักบัวใช้เสียงน้ำให้เกิดประโยชน์...ระหว่างที่ อาบตาก็คอยชำเลืองมองข้างนอกซึ่งป้าเอ็มกำลังหยิบค้นดูอะไรบางอย่างใน ลิ้นชักหัวเตียง...
“หวาย~~...มีของแบบนี้จริงๆด้วย!!!”
“?”
“แต่ฉันไม่ไว้ใจของที่นี่หรอกเพราะบางทีคนที่เคยพักมาก่อนมันอาจจะแกล้งเจาะรู...พวกโรคจิต”
...ป้าเอ็มเก็บสิ่งนั้นไว้ที่เดิมและนั่งไขว่ห้างหวีผมร้องเพลงคลอเบาๆ...วัตถุที่เธอว่านั่นมันคงจะเป็นซองถุงยางอนามัย...
“ไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร...ของผมมีติดตัว...เห?”
“...ว่าไง?”
(ใครโทรมาจีบป้าอีกฟะเนี่ย?)
“ฉันอยู่กับหนุ่มหล่ออายุ 19 จ้ะ...โฮะ!?...ผู้ชายผู้หญิงนอนห้องเดียวกันจะให้ทำอะไรอื่นอีกได้หึ?...เธอลองคิดซิ”
(หมายถึงเรา?)
“ทำไม ยะ!?...อายุห่างกัน 30 ปีแล้วไง?...ฉันเองก็ยังดูสาวดูสวยแทบไม่ต่างจากเมื่ออายุ 19 เท่าไหร่นี่ดังนั้นเขาต้องชอบแน่ๆแล้วเวลานี้เขากำลังอาบน้ำทำความสะอาดอะไร ต่อมิอะไรเป็นการใหญ่เชียวละ...ฮิๆๆ”
(ไม่น่าจะคุยกับผู้ชาย...คงเป็นเพื่อนสนิทมั้ง?)
“โอ้ย!!!...หล่อนอย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับยัยพวกหัวมันหัวเผือกนั่นจะได้มั้ย?”
(พูดถึงใคร?...แต่ถ้าให้เดาก็น่าจะเป็น...)
“ดี แล้วที่เป็นปกติ...หา!?...แล้ว...แล้วไปเผลอพิรุธอะไรเข้าหรือเปล่า?...เออ ดีๆ...อ๋อ~~...ยาได้ผล...เขาน่ะหลับไม่รู้เรื่องเชียว...หึๆๆ”
“เอ๊ะ!?...ยา...ยาอะไร?”
“ก็ หวิดไปเหมือนกัน...ฉันเกือบจะเสร็จเขาอยู่ร่อมร่อนี่ดีนะที่ยาออกฤทธิ์ทัน เพราะตอนนั้นเริ่มหมดแรงแล้วด้วย...พอแค่นี้ล่ะ...วันนี้เธอก็เดินทางไปหลาย ที่แล้วไปพักผ่อนซะทีเถอะ”
(ฮ้า!!!!...ป้าเอ็มแอบวางยานอนหลับเราหรือ นี่?...มิน่าเล่าถึงได้ง่วงกระทันหัน!!!...ชะช้า~~...เห็นทีว่าเราจะปล่อย พี่สาวคนสวยของพ่อไปไม่ได้ซะแล้ว!!!!...อย่างนี้จะต้องประจบตีสนิทชนิดเนื้อ แนบเนื้อเอาให้ลืมไม่ลงเลยเชียวคอยดู๊~~)
.........................................................................................
...ขณะเดียวกันที่หน้าห้องทำงานหัวหน้าแผนกศัลยกรรม...
“เป็นไง?”
“ก็...ปกติ”
“ดี!!...ข้าจะได้บอกยัยศิไปว่าทางนี้ก็ราบรื่นไม่มีอะไรผิดปกติ”
“เดี๋ยวพี่!!...คุณหนูทั้งสองหลับอยู่”
“อ้าว!?...ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ?...อยู่ด้วยกันในนี้แหละงานเราจะได้สบาย”
“คือ...คุณหนูใหญ่นั่งหลับที่โต๊ะทำงาน”
“ไม่เห็นแปลก...เธอก็มักจะงีบหลับตรงนั้นประจำ”
“ส่วนคุณหนูรองอยู่ที่โซฟายาว”
“ก็แล้วมัน...เออใช่ว่ะ!!!”
“คุณหนูใหญ่น่ะผมไม่ติดใจหรอกแต่คุณหนูรองเนี่ยสิ”
“เพราะปกติเธอก็หลับตาตลอดเวลาแม้กระทั่งตอนกินข้าวและนี่จะหลับจริงหรือแกล้งเราก็ไม่รู้ซะด้วยนะ?”
“เมื่อกี้ผมเอาขวดน้ำเข้าไปให้ก็ลองเรียกดูแต่ไม่มีใครตื่นเลย...จะเขย่าตัวก็ไม่กล้า...กลัวโดนหักกระดูก”
“ทำถูกต้องแล้วนายศุกร์...ต่อให้ตะโกนจนคอแตกคุณหนูใหญ่ก็หาได้รู้สึกตัวไม่แลยังถือเป็นการรบกวนอีกด้วย”
“พี่ไหม!”
“สะกดจิตหรือครับ?”
“ช่วง นี้คุณหนูใหญ่บ่นว่านอนหลับมิค่อยเต็มตื่นจึงให้คุณหนูรองช่วย...อาชีพหมอก็ อย่างนี้มิค่อยมีเวลาพักผ่อนมากๆดอก...ตั้งใจจะไปค้างคืนที่โยนกบูรพาแต่ก็ ต้องถูกเรียกตัวกลับกระทันหัน...พวกนายไปพักเถอะ...พรุ่งนี้นายหญิงจะออก เดินทางแล้วมิใช่รึ?”
“แต่...”
“มิต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของคุณหนูใหญ่...พี่จะขอเอาเกียรติแห่งองครักษ์แพรไข่มุกเป็นเดิมพัน”
“................................................”
“งั้น...พวกผมไปนอนในห้องว่างข้างๆ...ถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินจะได้แก้ไขทัน”
“...ช่างเป็นห่วงเป็นใยเจ้านายจริงนะ...คุณหนูใหญ่ทราบคงจะดีใจมากทีเดียว”
“เอ่อพี่ไหม...คุณหนูรองหลับอยู่หรือเปล่าครับ?”
“...อืม”
“พี่รู้ได้ไง?...พวกผมมองไม่ออกเลย”
“เอาเป็นว่ารู้ละกัน”
“................................................”
“...เราไม่อยู่จะดีหรือ?”
“จะให้ทำไงได้?...ขืนดึงดันอยู่ต่ออาจมีพิรุธ”
“พี่ไหมสมกับเป็นมือขวาที่คุณหนูรองไว้ใจมากที่สุด...เมื่อกี้ผมลองถามผลของงานที่นายหญิงสั่งให้ไปทำแต่เธอก็ไม่ตอบ”
“ใครเขาจะตอบฟะ?...เอ็งไม่ใช่คนสั่งสักหน่อย!!...พี่ไหมจะรายงานต่อนายหญิงเพียงคนเดียว”
“ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นยังไงบ้างหนอ?”
“เสือกมาทำให้นายหญิงโมโห...กะจะทำลายตระกูลวิษณุมนตรีและหลานชายสุดรักเชียวนี่!?...ต่อให้ไม่ตายก็คงเลี้ยงไม่โตล่ะมั้ง?”
“จึงไม่มีข้อสงสัยอีกแล้วว่าพี่ไหมคือมือพิฆาตอันดับหนึ่งที่องครักษ์ในตระกูลทุกคนต่างยอมรับ”
“คิดมากเปลืองสมอง...พอเหอะๆ!!!...ไปนอนดีกว่า”
“................................................”
....................................................................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น