ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 36 “ของขวัญจากคุณป้าคอทองแดง!!!...เนตรมุกดาหารหมอกมัว!?”
(“คุณนภาเคยบอกไว้เมื่อคราวก่อนว่ารู้จักพี่แคทกับฝนนานมาก...เห็นมาแต่เล็กๆ”
“ค่ะ”
“บ้านเดิมอยู่ลำปางหรือครับ?”
“เปล่า--...อยู่ทองแสนขันอุตรดิตถ์...ที่ๆคุณบอลจากมานั่นแหละ”
“...............................................”
“บ้านฉันอยู่ห่างบ้านแคทและฝนไปทางตะวันออกประมาณ 10 กิโล”
“อยู่ในเขตตำบลโยนกจัตุรัส?”
“ถูกต้อง...ดังนั้นจึงรู้จักเป็นอย่างดีและเอ็นดูพวกเธอเหมือนน้องสาวแท้ๆ”
“คุยถึงพี่แคทก็มีข้อสงสัย”
“คะ?”
“พอจะรู้จักคุณสันต์บ้างไหม?”
“อดีตแฟนของแคท...”
“ใช่ครับ”
“เคย เจอแค่ครั้งเดียว...เรื่องอุปนิสัยใจคอเป็นยังไงคงบอกไม่ค่อยถูก...ว่าไปก็ ไม่อยากเอ่ยถึงคนตายในทางไม่ดีนักแต่แค่คร่าวๆคงได้อยู่”
“.............................................”
“อย่าให้แคทรู้นะว่าฉันบอก”
“ได้ครับ”
“คือเขาเป็นผู้ชายประเภทจับฉ่ายหาที่ไหนก็ได้”
“?”
“ก็แบบไม่มีความโดดเด่นทั้งหน้าตาและรูปร่าง...รสนิยมแต่งตัวจืดชืด...ชอบพูดอะไรเห่ยๆเชยๆไงคะ”
“อืม--”
“แต่คุณสันต์คงจะมีบางสิ่งที่แคทเกิดไปถูกอกถูกใจเข้าอย่างจังล่ะมั้ง?”
“.............................................”
“แสงกับเงา...”
“หา?”
“ฉันเคยเปรียบทั้งสองคนไว้อย่างนั้นและต่อมามันก็เป็นความจริงเสียด้วย...ขอตัวนะคะ”
“เพิ่งคุยกันได้เดี๋ยวเดียวเองครับ”
“หมดเวลาพักแล้ว...อ้อ!!...ช่วงกลางคืนฉันก็จะออนด้วยถ้าคุณบอลว่างก็เข้ามาคุยได้”
“กลางคืนผมต้องทำงานพิเศษและไม่มีคอมใช้ครับ”
“ขอโทษค่ะนึกว่าคุณบอลมี!!...คือเดี๋ยวนี้นักศึกษาเค้ามีโน๊ตบุ๊คใช้กันเกร่อแล้วเพราะมันสะดวกเวลาทำรายงานส่งอาจารย์กับค้นหาข้อมูล”
“.............................................”
...เพราะแบบนี้ไง...พอเลิกเรียนผมจึงมาเดินดูคอมพิวเตอร์แต่เห็นราคาแล้วแทบอยากสบถออกมาดังๆว่า “แพงฉิบห--!!!” ...
(ที่ บ้านก็ติดเน็ตความเร็วสูงและมีคอมแต่เป็นของแม่กวาง...ครั้นจะไปขอเล่นบ่อยๆ ก็เกรงใจส่วนพี่แคทมีโน๊ตบุ๊คใช้ร่วมกับฝนซึ่งคนหลังนั่นมักจะหนักทางเล่น เกมส์มากกว่า)
“สนใจรุ่นไหนคะ?”
“อ่า--...ผมแค่ดูเฉยๆ”
“งั้นรับโบชัวร์ไปพิจารณาก่อนก็ได้นะคะ”
“ขอบคุณ”
“เห?...พ่อบอล!!”
“คุณป้า?”
“อยากได้คอมพิวเตอร์หรือจ๊ะ?”
“แค่มาสืบราคาก่อนยังไม่ซื้อหรอกครับเพราะเงินเก็บผมยังไม่พอ...แพงจริงๆ...คือ--...อยากมีไว้ใช้ทำรายงานส่งอาจารย์น่ะครับ”
“อื้ม!!...ดีมากๆ”
“...............................................”
“ถูกใจเครื่องไหน?
“เอ๋?”
“นี่เธอ!!...ฉันจะซื้อคอมให้หลานชาย...เอารุ่นที่ดีที่สุดนะ”
“คุณป้า!!!...ผมยังไม่...”
“อย่าไปขัด!!”
“พ่อ!?”
(มาด้วยกันหรอกรึ?)
“ห้ามปฏิเสธน้ำใจของป้าเขาเพราะมันน่ากลัว”
...มะ...มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าผมเกิดไปขัดความหวังดีของคุณป้าเข้าน่ะ?...
“ตาหนูจ๊ะ!!...รีบมาเลือกเร็วๆเข้า”
“..................................................”
(เจ้าของเงินตื่นเต้นกว่าคนใช้เองซะอีก!?...เมื่อกี้เรียกเราว่า...ตะ...ตาหนูใช่มั้ย?)
“ผมรู้ว่าลึกๆบอลไม่ค่อยชอบ”
“หมายความว่ายังไง?”
“คือถ้าเวลาอยากได้อะไรเขาก็จะหาทางซื้อด้วยเงินของตัวเอง...ไม่ชอบหยิบยืมคนอื่นหรือให้ใครหามาให้ครับ”
“แต่กรณีนี้มันไม่ใช่”
“?”
“นี่เป็นของขวัญจากคุณป้าคอทองแดงที่ได้พบกับตาหนูอีกครั้ง...เขาคงเข้าใจและยอมรับได้หรอกน่า!!!”
...บท สนทนาที่ได้ยินขณะพิจารณาสเป็คคอมพิวเตอร์เครื่องแรกในชีวิต...ถ้าคุณป้า เห็นชอบอย่างนั้นผมก็ไม่มีเหตุผลจะไปขัดข้องได้...เอ่อ--...ไม่ใช่เพราะกลัว คำเตือนของพ่อนะ...
..........................................................................................................
...เงิน 4 หมื่นกว่าๆที่คุณป้าเสียไปกับเครื่องพีซีและปริ๊นเตอร์แถมกะจะซื้อโน๊ตบุ๊ค ราคาเหยียบ 5 หมื่นตามแรงเชียร์(ยุ)ของคนขายให้อีกด้วยแต่ผมบอกยังไม่เอาเพราะแค่นี้ก็ รู้สึกเกรงใจมากๆแล้ว...
(ป้าเรานี่ก็ยุขึ้นเหมือนกันนะเนี่ย!?)
“โห~~...บอลมีคอมใช้แย้ว!!...เนะๆๆ...ขอเล่นเกมส์มั่งดิ”
“ไม่ได้ซื้อมาเพื่อเล่นนะเธอ”
“งั้นเอามาเข้าเว็บโป๊หรืองาย?”
“บะ...บ้ารึ!?”
“ป้าเอ็มจ๋า!!...บอลเค้าชอบดูเว็บโป๊ค่ะ”
“เว็บ...โป๊?”
“บอกว่าไม่ใช่!!...มานี่ยัยตัวแสบ--”
“เอ๊!!...พูดความจริงผิดตรงไหนเล่า?...อุ๊บๆๆ”
“ว้าก!!!...กัดเรอะ?”
“ฮึฮื่อ~~”
“ปล่อยโว้ย!!”
“ลำบากคุณศรมรกตจริงๆค่ะ”
“พูด อะไร?...แค่นี้เล็กน้อยมาก...ต่อไปพ่อบอลก็จะได้มีเครื่องมือไว้ใช้ค้นคว้า ทำงานส่งอาจารย์โดยไม่ต้องไปรบกวนใช้ของๆเธออีกไง...หึๆๆ”
“...ไม่ได้รบกวนอะไรหรอกค่ะ”
“เอา น่ะ!!...ฉันเชื่อว่าให้พ่อบอลรู้จักเป็นเจ้าของครอบครองอะไรต่ออะไรบ้างย่อม ส่งผลดีต่อตัวเขาเพื่อได้ฝึกความรับผิดชอบ...ไม่ใช่ต้องหยิบยืมใช้ของคนอื่น อยู่ร่ำไป...หลานชายคนนี้ของฉันสมควรจะได้รับสิ่งที่ดีที่สุดอย่างไม่มีน้อย หน้าใคร”
“ใช่แล้วค่ะแม่...จริงตามที่คุณศรมรกตพูด”
“เห็นมั้ย?...หนูศกุนตลาก็ยังเห็นด้วยกับฉันเลย...ดีมากๆ”
“..................................................”
“แฮ่!!!”
“เจ็บ~~”
“บอลยังมัวเอ้อระเหย...วันนี้ต้องไปทำงานแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“จะ...จริงด้วย!?...ปล่อยนะยัยผี!!...คอยดูสักวันตอนหลับสนิทฉันจะแอบไปเลาะเขี้ยวเธอออกให้หมด”
“โฮะๆ...ก็ลองเช่~~...แต่คืนนี้ฉันจะเล่นคอมของนายให้ติดไวรัสงอมแงมก่อนเล้ย!!”
“เดี๋ยวๆๆพ่อบอล...งานอะไร?”
“...............................................”
.............................................................................................................
“...ไม่...ไม่ใช่อย่างนี้”
“?”
“ฉันชวนเองแหละ...อยากพาป้าเอ็มมาเที่ยวเปิดหูเปิดตาดูอะไรดีๆในยามค่ำคืนบ้าง”
...อะไรดีๆของมันวะ?...แม้กระทั่งพี่แคทที่ไม่ชอบออกไปไหนตอนกลางคืนก็ยังมาด้วยแต่...
“ฝน”
“หืม?”
“น่าจะชวนสากับกุนและก็อ้อยด้วย”
“นาย!!...ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าอีกเรอะ?”
“อะไรของเธอ?”
...ผม จัดที่นั่งให้ทั้งสามคนก่อนแวะไปรับออเดอร์จากลูกค้าโต๊ะอื่นแต่คุณป้ากลับ มีสีหน้าที่ไม่พอใจเอาเสียเลยและแล้วก็ได้ยินเสียงกระซิบ(ที่จริงไม่น่าใช่ เพราะเหมือนจงใจให้ได้ยินมากกว่า!?)...
“มันอะไรกัน?...คุณชายหกแห่งวิษณุมนตรีกลับต้องมาก้มหัวให้คนอื่นงกๆราวกับเป็นขี้ข้า!!!”
(คุณชายหก!?...ก้มหัวงกๆ?)
“เอ่อป้าจ๋า~~...มันคืองาน”
“บ้าบอ!!...นี่พี่ชายเราขัดสนเงินทองถึงขนาดต้องไปทำงานรับจ้างเลิกดึกๆดื่นๆอดตาหลับขับตานอนหรือไง?”
“ไม่เคยมีใครบอกคุณป้าหรือจ๊ะ?”
“หึ!!”
“แหะ!...คงจะเห็นเป็นเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องเลยไม่สนใจกัน”
“เห็นมั้ย?...พี่เตือนน้องแล้วว่าถ้าพาคุณป้ามาก็จะเป็นอย่างนี้”
“ไม่เป็นไร...ดีซะอีกจะได้รู้อะไรต่อมิอะไร...มานี่ซิตาหนู”
“...ครับ”
“เลิกงานเมื่อไหร่?”
“ราวๆเที่ยงคืนครับ”
“แต่วันนี้เลิกสองทุ่ม...ป้ามีเรื่องจะคุยกับพ่อบอลเยอะแยะไปหมดเชียวล่ะ”
“ตะ...แต่ว่า...”
(ก็ได้ทำงานแค่ชั่วโมงกว่าเองน่ะสิ?)
“ถ้าจะโดนหักเงินก็ไม่ต้องแยแสอะไรทั้งนั้น!!...จริงด้วย!?...ลาออกซะวันนี้ได้ยิ่งดี!!!”
“ไม่ได้ครับ!!...วันนี้มีพนักงานแค่สามคนเอง”
“...ขอพูดกับเจ้าของร้านหน่อยสิ”
“ผมไม่อยากลาออกนะครับ...คือเรื่องนี้มันมีเหตุผลอยู่และอธิบายได้”
“.............................................”
“ป้าจ๋า!!...วันนี้แค่ให้เลิกงานเร็วขึ้นหน่อยก็พอนะจ๊ะ”
“บอลยังชอบที่จะทำงานที่นี่ค่ะคุณป้า...อย่าเพิ่งไปบังคับเขาเลย”
“.............................................”
“นะคะ?...นะๆ?”
“ก็ได้--...เห็นแก่หนูแคทกับหนูฝน”
...เผอิญ ช่วงคุณป้ามาอยู่บ้านผมไม่ได้ออกไปทำงานพิเศษเพราะพี่แก้วหยุดปรับปรุงร้าน พอดีแต่นี่มันยิ่งกว่าที่เค้าร่ำลือกันเสียอีกกับความเอาแต่ใจของคุณป้าศร มรกต...มานั่งที่ร้านครั้งแรกก็ไม่พูดพล่ามทำเพลงจะให้ผมลาออกท่า เดียว!!!...คุยกับพี่แก้วได้ความยังไงบ้างเนี่ย?...
“ฮึๆ...ซึ้งแล้วล่ะซี่?...แต่ยังไม่เพียงเท่านี้นะเฟ้ย~~”
“ถ้างั้น...”
“คอยดูต่อไป”
...จากนั้นผมไปบริการลูกค้ามาใหม่และอยู่ที่หน้าร้านก่อนแวะดูอีกครั้ง...คุณป้าอารมณ์ดีขึ้นบ้างแล้ว?...
“เรียบร้อย...พอสองทุ่มเมื่อไหร่พ่อบอลก็ออกไปกับป้าได้เลย”
“.............................................”
“พี่แคทครับ...เมื่อกี้?”
“คุณป้าจัดการซะแก้วพูดไม่ออกบอกไม่ถูก”
“พี่ไม่ทัดทานบ้างเหรอไง?”
“จะให้ฉันทำอะไรได้ล่ะในเมื่อคุณป้ามาที่นี่ก็เพื่อจุดประสงค์นี้ตั้งแต่แรกโดยเฉพาะ?”
“พวกเราไม่กล้าขัดใจป้าเอ็ม...นายน่ะแหละขืนโต้แย้งท่านมากๆจะซวยแน่”
“โธ่~~...ที่แท้ก็ไม่แน่จริง”
“ว่าไรน๊ะ?”
...ทีนี้ผมแวะที่หลังร้านและเจอพี่แก้วที่นั่นจึงเข้าไปขอโทษเธอ...
“ไม่เป็นไรๆ...แต่คุณป้าของบอลยังสวยอยู่เลยนะ...อายุเท่าไหร่หรือ?”
“เอ--...ราวๆ 49 ครับ”
“ฮ้า!?...หน้าอ่อนแบบนั้นอายุ 49 เหรอ?...ไม่น่าเชื่อ!!...ไม่น่าเชื่อ!!!”
“ผมเองก็ยังไม่อยากเชื่อเหมือนกัน”
“แต่ท่าจะหวงหลานชายน่าดู”
“หือ?”
“เมื่อกี้คุณป้าถามพี่ว่าคิดอะไรกับเธอบ้างหรือเปล่า?”
“โอ้โห!!...ถามกันตรงๆเลยเรอะ?”
“อื้อ!”
“พี่ก็บอกไปว่ามีแฟนอยู่แล้ว...ไม่เคยคิดเป็นอื่นกับบอลเลย”
...ไม่ เข้าทีๆ!!!...นี่หมายความว่าแม้แต่คุณป้าก็ชักจะได้รับรู้วีรกรรมของผมเข้า อีกคนแล้วถึงได้ถามพี่แก้วอย่างนี้และจะมีใครปากสว่างไปบอกได้นอกจาก...
“พี่?”
“ถ้าไม่ใช่แล้วจะมีใครอีก?”
“เห~~...จะกล่าวหาใครน่ะมีหลักฐานยังจ๊ะตัวเอง?”
(3 - 4 วันนี่ฝนพูดลงท้ายว่า “ตัวเอง” กับเราเกือบตลอดไม่เว้นกระทั่งอยู่ต่อหน้ากุนหรือสา...คิดอะไรกันแน่นะ?)
“ฉันไม่เกี่ยวและไม่เคยบอกอะไรกับคุณป้าเลย”
“..............................................”
“จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่เธอ”
...พี่แคทไม่ใช่คนชอบพูดปด...ถ้างั้นก็...
“แล้วไม่เอะใจบ้างเหรอว่าป้าเอ็มจะรู้ด้วยตัวเอง?...การกระทำของบอลมันก็ฟ้องอยู่ทนโท่นิ?”
“ช่วยอธิบายให้ชัดๆหน่อย”
“พวกเราไม่มีอะไรจะอธิบาย”
“...............................................”
“ไปกันได้หรือยังจ๊ะหลานๆ?”
“คุณป้าจะไปไหนก่อนครับ?”
“ห้องพ่อบอล!”
“หา?”
“หอพักที่ไปเช่าอยู่จ้ะ...ป้าอยากเห็น”
(ห้องหนุ่มไม่โสดและก็ไม่ซิงมันมีอะไรน่าดูหว่า?)
“พวกหนูรอข้างล่างนะคะ”
“...............................................”
“แคบจัง...เช่าเดือนเท่าไหร่?”
“2,500 น้ำไฟออกเองครับ”
“ห้องเล็กเท่าแมวดิ้นตายเนี่ยรึ?”
“ก็แบ่งซอยให้เช่าเพื่อจะได้เงินเพิ่มไงครับแต่ที่นี่อยู่ใกล้ที่เรียนแถมเดินทางสะดวกดี”
“ห่วยชะมัด...ถ้าอยู่คนเดียวน่ะพอไหว...”
“?”
“แต่พ่อบอลอยู่กับแฟนเหรอ?”
“เปล่าครับ!!”
“ก็ไอ้ที่แขวนอยู่ตรงนั่น...ดูยังไงมันก็กางเกงในผู้หญิงนะจ๊ะ”
(แว้ก!!!...แย่แล้ว~~)
“ใช่ของแฟนพ่อบอลหรือเปล่า?”
“...ครับ...เป็นของสา”
“แล้วไป...ถ้าเป็นของสาวอื่นระวังจะหัวแตกเย็บไม่ทันนา--”
“..................................................”
“ก็เรื่องนี้แหละที่ป้าอยากจะคุยด้วย...เราไปหาอะไรอร่อยๆทานกันและจะได้พูดซะที...อ้าใช่ๆ...มะรืนพ่อบอลว่างมั้ย?”
“เอ--...วันมะรืนกับวันต่อไปมหาวิทยาลัยหยุด...ถ้ารวมเสาร์อาทิตย์ผมก็ได้หยุด 4 วันครับ”
“วิเศษจริง!!...เมื่อวานได้ยินหนูฝนบอกเหมือนกันแต่ก็จะอยากถามพ่อบอลให้แน่ใจและขอจองตัวก่อนเลย”
“?”
“ป้าจะชวนพ่อบอลไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจตามประสาคนในครอบครัวน่ะจ้ะ”
“พ่อไปด้วยหรือเปล่าครับ?...แล้วก็ยังมี...”
“ไม่...ตาภพก็จะกลับไปทำงานวันมะรืนนั่นไง”
“ผมลืมไป--”
(กุนกับป้าศรีก็จะกลับพร้อมกัน)
“ไม่ ต้องบอกหนูฝนหนูแคท...กวางฤทัยกับลูกๆและหนูอ้อยด้วย...เราจะไปแค่สองคนและ มีคนรับใช้อีกสาม...ป้าไม่อยากให้ไปมากกว่านี้เพราะมันจะวุ่นวาย”
“ไปที่ไหนครับ?”
“แล้วแต่ตาหนูเลยนะจ๊ะป้าไม่ขัดข้องแต่ขอความเป็นส่วนตัวสักหน่อย...ไม่ชอบอยู่ไอ้ตรงมีคนพลุกพล่าน”
...ก่อนกลับมาสมทบกับพี่แคทและฝนคุณป้าก็ยังกำชับอีกครั้งว่าห้ามแพร่งพรายเรื่องนี้...
“ขนาดลูกสาวป้าก็จะไม่บอกฉะนั้นจงเหยียบไว้ให้มิดเชียว...เรารู้กันแค่สองคนป้าหลานเท่านั้น”
“..................................................”
................................................................................................................................
“ไม่เห็นต้องนั่งแยกโต๊ะเลยครับ?”
“...สองคนนั้นก็คงจะมีเรื่องปรึกษาเป็นการส่วนตัวบ้าง”
“ตัวเองอย่ามายุ่งกับอาหารโต๊ะนี้น๊ะ!!”
“ใครจะไปแย่งของเธอฟะ?”
“เตือนไว้ก่อนงาย~~...อุตส่าห์มีเจ้าภาพเลี้ยงทั้งทีฝนจะสวาปามให้เกลี้ยง”
“เชิญตามสบายเถอะและอีกไม่นานฉันก็จะได้เรียกหล่อนเป็นยัยหมูอ้วนอย่างเต็มปากเต็มคำ”
“บรี้~~...ไม่มีทางย่ะ!!...ฝนเป็นคนกระเพาะยาวกินยังไงก็ไม่อ้วนหรอก...นี่ดูนี่!!...ขนแขนก็ไม่ค่อยมีด้วย”
“มันน่าโชว์ตรงไหนเนี่ย?”
“เกี่ยวอะไรกับเรื่องอ้วน?”
“คิกๆ...ร่าเริงกันดีจัง”
...พวก เรามาที่แพร้านริมแม่น้ำที่ได้ชื่อว่าอาหารอร่อยแต่ราคาแพงมากๆ...อูย~~... เป็นอย่างที่เขาร่ำลือ...แต่ล่ะรายการนี่ราคาเกือบเท่าค่าข้าวตลอดวันของผม เลยนะเนี่ย!!?...
“พ่อบอลดื่มเหล้าไหม?”
“ขอเบียร์ดีกว่าครับ”
“ได้--”
“เจ๊จะเอาบ้างป่ะ?”
“รู้ๆอยู่ว่าพี่ดื่มของพวกนี้ไม่ได้ยังจะถามอีกนะเด็กบ้า!!”
“อ่อนหัดจัง~~”
“จะอ่อนจะแข็งก็ช่างพี่...หยุด!...เธอก็ห้ามเด็ดขาด!!”
(พี่แคทไม่ดื่มของมึนเมาเป็นเรื่องที่ใครๆต่างก็รู้)
“ก็หนูอยากดื่มบ้างอ่ะ?”
“เอาซี่!!...เดี๋ยวพี่จะบอกพ่อ”
“ว้า!!...ชอบเอาป้อมาขู่น้องเรื่อย~~”
“ฮิๆ...หนูแคทเนี่ยไม่เหมือนแม่เลย”
“เรื่องนี้เท่านั้นที่ขอผ่านค่ะ”
“แต่ป้ากับนิภาเข้ากันได้ดีเชียวละ!!...เราตั้งวงดื่มแบบถึงไหนถึงกันมาตั้งแต่สมัยสาวๆแล้ว...อ๊ะ!...เดี๋ยวนะหลานๆ...ว่าไง?”
“...............................................”
“ฮ่า!... ทำดีๆ...ไว้ฉันจะตอบแทนให้ถึงขนาด!!...โฮะๆ...คืนนี้เหล้ารสอร่อยกว่าทุก วัน...เต็มแก้ว!!!...ตาหนูรินมาให้ได้เรื่อยๆเลยจ้า~~...เหล้าอะไรเนี่ยไม่ ต้องห่วงป้าซดลงคอราวกะน้ำเปล่า”
“................................................”
...คุณ ป้าศรมรกตพูดไม่ผิดปากจริงๆเพราะเธอดื่มเก่งมากและที่สำคัญคือแบบเพียวๆไม่ ผสมน้ำหรือโซดา...ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงที่ยกแก้วกระดกซดเอาๆจึงมีผลให้ เหล้าหมดไปเกือบสองกลมกับอีกครึ่งแบน...
“อื้มๆๆ...ชีวิตรักของพ่อบอลมันมีความเป็นมาอย่างนี้นี่เอง?”
“ป้าเอ็มดื่มมากแล้ว”
“เอ้ย~~...แค่นี้กระจอก!!”
“เหมือนกันทั้งแม่ทั้งลูก...”
“คุณป้าครับ”
“เอ๋!!...พ่อบอล--”
“?”
“คิดจะเรียกคุณป้าไปถึงเมื่อไหร่?...ทีป้ายังเรียกพ่อบอลว่าตาหนูเลยนะ”
“แล้วจะให้ผมเรียกว่าอะไรล่ะครับ?”
“ป้า...ต่อไปให้เรียกป้าเฉยๆก็พอ...เข้าใจไหมจ๊ะพ่อรูปหล่อ?”
“คะ...ครับ”
“ฮิ...ฮี่...ต้องอย่างนั้นซี่~~”
...ป้า เอ็มหยิกแก้มผมเบาๆด้วยความพอใจ...มาอยู่ที่นี่ไม่กี่วันแต่ผมกลายเป็นหลาน คนโปรดของเธอไปซะแล้ว...อย่างครั้งนี้ไม่ได้ออกปากขอแต่ก็ซื้อคอมพิวเตอร์ ให้ทันที...
“เรากลับกันได้แล้วมั้งคะ?”
“จริงค่ะ...นี่ก็ดึกแล้วด้วย”
“กลับ...กลับไปนอนเรอะ?...งั้นคืนนี้ป้าจะไปค้างที่ห้องพ่อบอล”
“อ๋า?”
“บ้าน่า!!”
“ไม่...ไม่สะดวกหรอกครับแถมที่นั่นก็แคบด้วย!!!”
“ป่ะ!...หนูแคทซิ่งโลด~~”
“คุณป้า!!”
“อย่าช้าๆ”
...เหตุใดถึงต้องการจะไปค้างที่ห้องพักอันคับแคบอย่างนั้นด้วย?...
“ไม่ต้องกังวล...เราจะจัดการให้เอง”
“จะพากลับไปบ้าน?”
“ประมาณนั้นแหละ...ก็ป้าเอ็มหลับไปแล้วนั่นไง”
“ขอบใจ...เพราะฉันเองก็ไม่อยากถูกใครบางคนหาเรื่องเขม่นเอาทีหลัง”
“หึๆๆ...นับวันบอลนี่ก็ยิ่งปากคอเราะร้ายแถมช่างเสียดสีดีจังนะ?”
“ผมแค่พูดไปตามเนื้อผ้าและก็ไม่ได้เอ่ยชื่อให้ใครต้องเสียหายนี่ครับ”
“ดี--...ฉันจะจำคำพูดของเธอไว้”
“ราตรีสวัสดิ์...ฝันดีนะจ๊ะตัวเอง~~”
“เฮ่ย?...ฉันได้ยินทีไรรู้สึกขนลุกทุกทีว่ะ!!...เลิกได้มั้ย?”
“ก็แล้วเมื่อไหร่จะชินซะทีคะพี่ชายสุดหล่อ?”
...แน่ะๆ... ขยิบตาหวานให้ด้วย...ต่อหน้าพี่สาวยังจะกล้าทำอีกนะ?...โหย~~...อย่างนี้ เล่นเอาเขวได้ง่ายๆถ้าจิตใจไม่หนักแน่นพอรึจะอย่างที่พี่แคทว่าไว้จริงๆ...
(“ปากพูดมันก็ง่ายแต่จะทำได้อย่างงั้นหรือ?...ในเมื่อประวัติที่ผ่านมา...”)
...แล้วคำพูดนี้มันก็ยิ่งตอกย้ำมากยิ่งขึ้นเมื่อผมกลับมาถึงห้องพักที่เล็กเท่ารูหนู...
“ยิ่งนึกก็ยิ่งรู้สึกผิดจริงๆ...พรุ่งนี้เราจะขอโทษพี่แก้วอีกครั้ง”
“ใช่...เลยเดือดร้อนพี่ไปด้วย”
“พี่นันยังไม่นอนอีกหรือครับ?”
“นอนอะไรยะ?...ก็รอเจอบอลนั่นแหละ!!!”
“ผม?”
“จะไปห้องมั้ย?...พี่แก้วก็อยู่”
“.............................................”
...แต่พอเข้าไปในห้องกลับไม่เห็นแม้เงาของพี่แก้ว?...พอผมหันไปดูพี่นันก็เห็นว่าเธอกำลังล็อคกลอนประตู...
“นี่อะไรครับ?”
“แก้วก็ไปค้างกับจ๊อดน่ะซี่~~”
“อ้าว?”
“ก็ถ้าไม่พูดอย่างนี้แล้วเธอจะยอมเข้าห้องเหรอ?”
“!!!!”
“มา...มาให้ตีก้นสักทีก่อน~~”
(แต่เอาเข้าจริงกลับบีบซะงั้น!?)
“ผมชักจะงงแล้วนะ?”
“เดี๋ยวจะบอก--...ไปนั่งที่เตียง”
“.................................................”
...แม่นแล้ว~~...ข้ารู้ข้าเห็น!!!...เคยเล่าไปตั้งนานว่าพี่นันอยากจะลองของกับอาวุธผมและคืนนี้โอกาสก็มาถึงจนได้...
(แต่ต้องแกล้งโง่กับแกล้งมึนไว้ก่อนตามฟอร์ม)
“พอบอลลากลับไปแก้วก็โทรตามพี่...บอกให้มาช่วยที่ร้าน”
“งั้นหรือครับ?”
“ใช่...พี่เสียความรู้สึกนะถึงจะได้ตังค์ก็เถอะ”
“ผมไม่เข้าใจ?”
“ก็พี่กำลังจะนัดหนุ่มมาที่ห้องนี้น่ะสิยะ!!”
“.................................................”
“แต่ต้องยกเลิกเพราะเธอ...สงสารเด็กมันจัง”
“ผม...ขอโทษพี่นันด้วย”
“แค่ขอโทษมันไม่จบร้อก!!!...บอลน่ะจะต้องมาเป็นตัวแทนหนุ่มน้อยคนนั้นจึงจะพอคุยกันได้...โอเค?”
...เหอๆๆ...พูดไปพูดมาพี่นันก็จะหาเรื่องเย็ดผมนั่นแหละน๊า~~...
“เสียดายนิดๆที่บอลเป็นหนุ่มรอบจัดจึงแทนที่ได้ไม่สมบูรณ์แบบแต่ก็ช่างเถอะเพราะบอลน่ะหล่อกว่าทางนั้นเยอะ...หึๆๆ”
“เดี๋ยวนี้พี่นันหันไปจีบเด็กซะแล้ว?”
“บร้า~~...น้องชายเพื่อนพี่ต่างหาก...วันอาทิตย์ก่อนเป็นวันเกิดและเขามาแอบกระซิบว่าอยากได้ของขวัญคือจะขอขึ้นครูกับพี่”
“ของขวัญวันเกิดแปลกดีแฮะ”
“พี่ก็กะจะให้มันเสียหนุ่มในวันเกิดแหละแต่เผอิญมีเหตุเลยเลื่อนไป”
“สรุปพี่เสียดายที่ไม่ได้กอดหนุ่มมากกว่าเสียความรู้สึกแน่ๆ”
“จะว่ายังไงก็ช่างเพราะคืนนี้ฉันมีตอเสียบไว้รูแก้เงี่ยนแล้ว”
...ช่วง ที่คุยพี่นันก็ให้นอนลงและจับผมเปลื้องผ้าซะเกลี้ยงไปพร้อมๆกับชุดนอนของ เธอ...จากนั้นรุ่นพี่สาวปีสามก็จ้องแท่งเนื้อกลางตัวผมด้วยดวงตาที่ลุกวาว ซึ่งอาจเพราะหล่อนได้สมหวังกับสิ่งที่อยากเห็นมานาน...
“อู้หู!!...เอาเรื่องจริงๆด้วย...มิน่าสาวๆถึงได้พากันติดใจนัก...ไหนขอจับซิ”
(หมู่นี้เจ้าหนูของเราขายดิบขายดีซะจริง!?)
..............................................................................................
“เจ๊...ถ้าลุงหรือใครๆถาม...”
“...บอกว่าคุณป้าไปนอนค้างที่บ้านของเพื่อนเก่าสมัยเรียนมัธยมซึ่งได้เจอกันโดยบังเอิญที่ร้านอาหาร”
“โอเค--...อ๊ะพี่แคท!!...มีคนคุ้นเคยรอเราอยู่ปากทางซอยเข้าบ้าน”
“เธอตามพวกเรามาตลอด...น่าเห็นใจที่ต้องคอยเฝ้าดูคุณป้าทุกคืน...เพราะบอลอีกแล้วใช่มั้ย?”
“โธ่!!...เอะอะพี่ก็จะลงที่ตานั่นอยู่เรื่อยน๊า~~...มันก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นไม่ใช่หรอกเหรอ?”
“ก็ดีที่ไม่มีเพราะไม่งั้น...บอลโดนฆ่าตายแน่”
“เฮ่!?...พี่เนี่ยพูดจาไม่เป็นมงคลเลยนะ!!!”
“พี่ขอโทษแต่มันก็ไม่ได้หนีไปจากความเป็นจริงสักเท่าไหร่นี่เมื่อมองจากนิสัยของ...”
“พอได้แล้ว!!!!”
“....................................................”
“...ต่อ ไปห้ามพี่พูดอย่างนี้อีก...วะ...หวัดดีค่า!!...ดึกป่านนี้แล้วยังแต่งชุดนัก ศึกษาเหรอ?...ที่จริงให้ป้าเอ็มไปนอนบ้านของพวกเราก็ไม่เห็นจะเป็นไรนี่?”
...ไม่ ใช่แค่สวมชุดนักศึกษาในยามวิกาลดึกดื่นเท่านั้นหญิงสาวที่กำลังเดินมาหาสอง พี่น้องเทวะกรนันท์ยังผูกผ้าคลุมแพรสีขาวชายยาวถึงน่องอีกด้วย...เจ้าหล่อน หันหน้าไปทางคุณศรมรกตผู้เป็นมารดาที่นอนหลับในรถของแคทและเอ่ยว่า...
“...เมื่อท่านพี่ออกคำสั่งมาแล้วก็จะต้องปฏิบัติเพราะการขัดคำสั่งของเธอนั้นหาใช่เรื่องสมควรไม่”
“ก็จริงเนอะ...โห!!!...พี่อุ้มป้าเอ็มด้วยตัวเองแฮะ!?”
“เริ่มรู้สึกตัวแล้ว?...ไม่น่าเชื่อเลย...ปกติคนกินเหล้าขนาดนั้นกว่าจะรู้สึกตัวก็...”
“อุอูย~~...กลิ่น?...กลิ่นดอก...เอื้องสายหลวง?...ม่อน!!...ทำไมลูกถึง?”
“ลูกจะพาท่านแม่กลับไปยังบ้านของเรา...ท่านพี่กำลังเฝ้ารอคอยด้วยใจจดจ่ออยู่นะเจ้าคะ”
“คิ...คิดจะทำ...อะไรน่ะ?...หยุ...หยุด!!!...นี่...ถึงกับใช้...กับแม่...เชียวเร๊อะ?”
“โอ้!!!...เนตรมุกดาหารหมอกมัวที่ไม่ได้เห็นเสียนานและป้าเอ็มในภาวะสติไม่เต็มร้อยก็มีแต่เสร็จลูกเดียว”
“ใช่...ความ หมายที่แท้จริงของเนตรมุกดาหารหมอกมัวก็คือการสะกดจิต...นับว่าถูกต้องแล้ว ที่ทำให้คุณป้าสะลึมสะลือไปก่อนแต่ถ้าได้สติกลับมาอีกทีมีหวังอาละวาดบ้าน แตก”
“ช่ายๆ...จะต้องโวยใหญ่แน่...เฮะๆๆ”
“ท่านพี่สุรีย์พรรณแลน้องนางหยาดฝนเอย--...ศรมุกดาผู้นี้มิอาจให้ความไว้เนื้อเชื่อใจบุคคลร้ายกาจอย่างเอกคเชนทร์”
“พวกเราเข้าใจดีจ้า!!...ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความหรอก”
“ขอขอบพระคุณในความกรุณาเป็นที่ยิ่ง...ท่านพี่สุรีย์พรรณเจ้าคะ...โอกาสหน้า...”
“ร้านที่ม่อนชอบไปบ่อยๆก็ได้จ้ะ...เราสองคนจะได้ทำความเข้าใจให้ตรงกันในหลายๆเรื่อง”
.............................................................................................................................
...และอีกสักเล็กน้อย...ความจริงเกี่ยวกับการสะกดจิต...
การสะกดจิต (Hypnotism) คืออะไร?
การ สะกดจิต คือ วิธีการทำให้บุคคลที่ถูกสะกดจิตมีสภาวะจิตและกายที่ผ่อนคลายไม่ใช่หลับดัง ที่ภาษากรีก Hypnos หมายความว่า “หลับ” แต่เมื่อสักเกตดูผู้ถูกสะกดจิตมีสภาวะที่ผ่อนคลายสงบสบายคล้ายหลับ ผู้สั่งจิตที่ได้รับการเรียนรู้และฝึกอบรมมาเป็นอย่างดีและมีประสบการณ์ใน การสะกดจิตหรือสั่งจิต(Hypnotize) อย่างถูกหลักการและวิธีการ สามารถทำให้ผู้ถูกสะกดจิตหรือถูกสั่งจิต สามารถ เปลี่ยนแปลงความคิด ความรู้สึก อารมณ์ และพฤติกรรมได้ นอกจากสิ่งดังกล่าวแล้ว การสะกดจิตยังสามารถแก้ไขพฤติกรรม ชีวิตและความเป็นอยู่ ความดื้อด้าน ความเกียจคร้านการงาน การศึกษาเล่าเรียน จากนิสัยที่เสียที่เลว กลับมาเป็นนิสัยที่ดี คิดดี พูดดี ทำดี ทำการงานรับผิดชอบและให้ความร่วมมือแก่ผู้บังคับบัญชา ผู้ใต้บังคับบัญชาและผู้ร่วมงานเป็นอย่างดี จากการมีชีวิตอยู่ปชีวิตไปวัน ๆ อย่างไร้จุดหมาย มาดำเนินชีวิตที่มีความกระตือรือร้น มีความมุ่งหวัง มีความเพียรพยายาม ขยันอดทนต่อปัญหาและความยุ่งยากลำบากต่าง ๆ โดยมีเป้าหมายที่จะมีชีวิตที่ดีกว่า ในทุกเรื่อง เช่น ต้องการที่จะมี สุขภาพจิตดี สุขภาพกายดี มีความเป็นอยู่ในครอบครัวดี มีความเป็นอยู่ในสังคมดี ได้รับความร่วมมือจากผู้ร่วมงานดี อยากจะได้สิ่งที่มนุษย์ทุกคนปรารถนายิ่งนัก นั่นคือ มีทรัพย์สินเงินทอง ประสบความสำเร็จและมีความสุข สันติสุขในจิตใจ
..............................................................................................
...เอา มาฝากเผื่อผู้ที่สนใจและอยากหาความรู้เพิ่ม(แต่สำหรับบทบาทของตัวละคนใน เรื่องนี้ไม่ต้องยึดถือเป็นจริงเป็นจังนักหรอก)ส่วนเหตุการณ์ในตอนหน้าเจ้า บอลจะได้นันทิยาเก็บไว้เป็นสถิติอีกคนแล้วในโอกาสต่อไปข้างหน้า(38)สาวแคทจะ มาแนะนำให้เพื่อนๆรู้จักกับ “ศรมุกดา” หญิงสาวผู้มีพลังจิตเพียงหนึ่งเดียวในกลุ่มลูกพี่ลูกน้องเจ้าของเส้นผมกลิ่น กล้วยไม้ “เอื้องสายหลวง” และชอบอ่านการ์ตูน “โดราเอม่อน” เป็นชีวิตจิตใจโดยถ้าหากยังจำกันได้ในตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 20 ผู้ที่ช่วยเอาเสื้อแจ็คเก๊ตห่มให้นายบอลก็คือเธอคนนี้แหละ!?
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น