คืนเหงา

คืนเหงา

          พายุฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก ทะเลยามค่ำคืนในเวลานี้ช่างดูน่ากลัวเหลือเกินต้นไม้ที่ยืนต้นอยู่ริมหาดคล้ายจะหักลงเมื่อลมพัดอย่างแรง แขมอุ้มร่างบางๆ ของญาณาเข้ามาในบ้านพักริมหาดของเขาอย่างลำบากไม่ใช่ว่าตัวของเธอจะหนัก แต่กลับเป็นเพราะมือทั้งสองข้างดูเหมือนจะไม่พอใช้งานเลยกว่าจะไขกุญแจบ้านแล้วอุ้มเธอมาถึงห้องรับแขกได้ ก็ผ่านอุปสรรคหลายๆ ด่านมากทีเดียว เขาวางร่างของเธอลงบนโซฟาตัวยาวใหญ่กลางห้อง ก่อนที่จะเดินไปเปิดไฟฟ้าให้ภายในห้องได้สว่างขึ้น ได้เห็นใบหน้าใสๆ ที่เวลานี้ปิดเปลือกตาสนิท เสื้อผ้าของเธอเปียก แขมถอนหายใจหนักๆ ก่อนที่จะวิ่งขึ้นไปที่ห้องของตัวเอง เตรียมที่นอนใหม่ให้เธอพร้อมกับเสื้อผ้าของเขา ก่อนที่จะย้ายร่างที่หลับใหลไปที่ห้องนอนของเขาเอง... “ญาณา ไหวไหม เปลี่ยนเสื้อก่อน เดี๋ยวไม่สบายนะ” แขมพยายามปลุกเธอญาณาปรือตาขึ้นก่อนพยักหน้ารับช้าๆ คว้าเสื้อของเขาไป แขมขยับแว่นสายตากรอบหนากระชับใบหน้าก่อนหันหลังให้เธอ มองเหม่อไปที่ภาพนอกหน้าต่าง ทะเลที่แสนสวยงาม เวลานี้ดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก “เสร็จแล้วแขม” เสียงของเธอ

นางแบบยั่วสวาท

นางแบบยั่วสวาท

         สวัสดีค่ะฉันชื่อมีนา อายุ21ปี กำลังเรียนอยู่ปี 3 ที่มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อตัง ไม่มีครอบครัวเพราะคุณพ่อกับคุณแม่เสียตั้งแต่ 3 ปีก่อน ฉันเริ่มทำงานตั้งแต่ตอนนั้น ฉันยอมรับว่าฉันเป็นคุณหนูที่ทำงานหนักๆไม่ได้ เลยมองหางานที่ง่ายๆและได้เงินดี จึงทำให้เพื่อนสนิทฉันแนะนำงานมา เป็นงานถ่ายแบบ ฉันเริ่มถ่ายแบบให้ร้านค้าออนไลน์ในอินสตาแกรมเล็กๆ จนเริ่มมีคนติดต่องานมาให้เรื่อยๆ ลงรูปรีวิวสินค้าเล็กๆน้อย ก็ได้เงิน ใส่เสื้อที่ร้านค้าส่งมาแล้วถ่ายรูปอัพลงไปในโซเชี่ยลก็ได้เงิน และงานพวกนี้แหละที่ทำให้ฉันสามารถเลี้ยงตัวเองให้มีของแบรนด์เนมใช้ ได้มีคอนโดหรูๆ และมีกินมีใช้ทุกวันนี้ จริงๆแล้วฉันก็ไม่เคยรับงานถ่ายแบบพวกเสื้อผ้าน้อยชิ้น แต่วันนี้ฉันอยากลองรับงานแบบนี้ดูเลยทำให้ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ที่คอนโดของใครก็ไม่รู้สักคนนึง ที่เขาจ้างฉันมาถ่ายแบบแนวติดเรท ด้วยจำนวนเงินที่สูงพอสมควร ถ้าถามว่าทำไมฉันรับงานง่ายนัก ก็คงเป็นเพราะเพื่อนฉันเป็นคนแนะนำมา มะปรางบอกว่าพี่คนนี้ไว้ใจได้ เพราะเขาค่อนข้างจะจริงจังกับงาน อีกอย่างพี่เขาก็ดูดีมีชาติตระกูล ถ้าเกิดโดนเขารังแก ก็ให้จับได้เลย “ทำไมไม่มาสักทีน้า” ฉันบ่นพึมพำกับตัวเอง เพราะฉันรอพี่เขามาครึ่งชั่วโมงแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววเลยสักนิด ฉันนั่งเล่นโทรศัพท์รอ

สอนคอมพิวเตอร์ให้หลาน cop

สอนคอมพิวเตอร์ให้หลาน cop

            ด้วยความที่คอมพิวเตอร์เข้ามามีบทบาทในชีวิตประจำวัน และงานในแทบทุกวงการ รวมทั้งวงการการศึกษา พี่ชายของภรรยาผมจึงได้ฝากน้องเนยมาอยู่กับครอบครัวของผมในช่วงปิดเทอมเพื่อให้ผมช่วยสอนคอมพิวเตอร์ ตอนนั้นน้องเนยเธอเพิ่งอยู่แค่ ป.4 อายุ 10 ขวบ ทุกปิดภาคเรียนฤดูร้อนเธอจะมาตลอด ด้วยความที่น้องเนยเป็นคนหัวไว และมีใจรัก จึงทำให้ทักษะด้านคอมพิวเตอร์ของเธอไม่เป็นรองใคร อาจจะเก่งกว่าผู้ใหญ่หลายคนด้วยซ้ำ มาคราวนี้เธออยู่ ม.1 อายุ 12 ขวบ เหตุที่เนยลงมา เที่ยวนี้เพราะเธอตั้งใจว่าจะเป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งทักษะคอมพิวเตอร์ให้ได้ (ความจริงน้องเนยก็มาทุกปี) พ่อเธอจึงส่งเธอลงมาในช่วงปิดเทอมของเทอมที่หนึ่ง โดยมีพีชายของภรรยาผมมาส่ง ผมกับภรรยาดูแลน้องเนยอย่างดีเพราะเป็นลูกสาวของพี่ชาย แต่ในเรื่องของการเรียนคอมเป็นหน้าที่ของผม (พี่ชายกับภรรยาผมไม่มีความรู้เรื่องนี้) จนกระทั่งวันนึงเหมือนสวรรค์เป็นใจ ภรรยาผมได้รับคำสั่งให้ไปอบรมที่เชียงใหม่ ส่วนลูกสาวผมขอตามไปด้วยเพราะเธอยังไม่เคยไปเชียงใหม่เลย จึงเหลือแค่เนยกับผมอยู่บ้านกันสองคนเท่า

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 15 ฝ่าวิกฤตด้วยตนเอง

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 15 ฝ่าวิกฤตด้วยตนเอง
โดย Kamen Rider V-3

ชิตกำลังมุ่งหน้าไปที่บ้านของเสี่ยเจียงอย่างรีบเร่ง โดยเขานั่งอยู่ตอนหน้าของรถกระบะโดยมีไอ้ซันลูกน้องคู่ใจเป็นผู้ขับ พร้อมกับลูกสมุนอีกสามคนที่มีปืนครบมือนั่งอยู่ตอนท้ายของกระบะ ในขณะที่รถกำลังห้อตะบึงไปตามเส้นทางที่ สองข้างทางมีแต่ดงไม้และความมืดมิด พลันก็บังเกิดเสียงอันแหบพร่าและวังเวงที่ทุกคนในรถต่างก็ได้ยินกันโดยทั่ว "นาย......นาย.......ข้ากลับมาแล้ว.....ข้าทำไม่สำเร็จ......คนๆนั้นมีอาคมกล้าแข็งเหลือเกิน" ชิตได้ยินทุกคำพูดของโหงพราย คิ้วสองข้างของมันขมวดเข้าหากันด้วยความโกรธ และหงุดหงิดใจที่โหงพราย ของมันทำงานไม่สำเร็จ "ไอ้ซัน....มึงจอดรถก่อน" ซันได้ยินน้ำเสียงของลูกพี่มันก็รู้ว่า ชิตกำลังอยู่ในอารมณ์ที่ฉุนเฉียว จึงเหยียบเบรคให้รถหยุดลงทันทีตามคำสั่ง ของชิต ชิตเปิดประตูก้าวเท้าลงมาจารถ แล้วยืนนิ่งตะเบ็งเสียงออกไปด้วยใบหน้าอันขุ่นเคือง "แล้วมึงกลับมาทำไมไอ้โหงพราย.....งานที่กูสั่งให้มึงทำยังไม่สำเร็จ มึงยังกล้ากลับมาอีกเหรอ" สิ้นคำของชิต โหงพรายก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับยกมือไหว้ ณ เบื้องหน้าของชิตท่ามกลางสีหน้าซีดสลด ของเหล่าลูกสมุนที่นั่งกองรวมกันที่ท้ายรถด้วยความหวาดกลัว "ข้าสู้เขาไม่ได้

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 14 พิชิตโหงพราย

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 14 พิชิตโหงพราย
โดย Kamen Rider V-3

ค่ำคืนดึกสงัดในวันนั้นชิตกำลังนอนหลับสนิทอย่างวางใจในผลของหุ่นหนังที่ตนเองเป็นผู้ปลุกเสก แต่แล้วก็ต้อง สะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังฝ่ากำแพงมนต์ ที่ตนเองเป็นผู้กระทำไว้รอบบ้าน ตามวิสัยของนักเลงคุณไสย จึงหลับตาเพ่งดูว่าเกิดสิ่งใดขึ้นที่นอกบ้าน แล้วก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่าสิ่งที่กำลังพยายามจะฝ่ากำแพงมนต์เข้ามาก็คือ หุ่นหนังตัวเดียวกันกับที่ตนได้ปล่อยไปทำร้ายเสี่ยเจียงนั่นเอง ชิตรีบลุกลงจากเตียงเดินออกไปยังระเบียง เพื่อต้องการดูให้เห็นกับตาตนเอง และเมื่อได้เห็นกับตาว่าเป็นหุ่นหนัง ของตนเองจริงๆก็ยิ่งรู้สึกตกใจ และคาดไม่ถึงว่าฝ่ายของเสี่ยเจียงจะมีคนที่มีความสามารถส่งคุณไสยได้เช่นเดียวกับตน ทั้งยังแก่กล้าถึงขนาดใช้หุ่นหนังที่ผู้อื่นเป็นผู้ปลุกเสกส่งกลับคืนมายังเจ้าของได้ถึงเพียงนี้ ชิตยืนนิ่งมองดูหุ่นหนังนั้นล่องลอยหมุนวนไปรอบบ้านคล้ายกับกำลังหาช่องทางที่จะพุ่งเข้ามาหาตน ก็รีบหลับตา ร่ายมนต์หมายจะถอนคุณไสยที่กำกับหุ่นหนังออก

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 13 ปราบหุ่นหนังอาคม

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 13 ปราบหุ่นหนังอาคม
โดย Kamen Rider V-3

เวลาผ่านไปราวสองชั่วโมง ป๊อดยังคงนอนตระกองกอดร่างของแจงหลับอยู่อย่างมีความสุข โดยไม่รู้ตัวว่า ผู้ที่ตนเองกำลังกอดอยู่นั้นได้ลืมตาโพลงขึ้นพร้อมกับสติที่กลับคืนมาโดยสมบรูณ์ แจงจำเหตุการณ์ ที่พึ่งผ่านมาได้ทั้งหมดว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง เพียงแต่เธอไม่เข้าใจตัวเองว่า เพราะอะไรเธอจึงปล่อยตัวปล่อยใจ ให้กับป๊อดซึ่งได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเพื่อนได้ถึงเพียงนี้ ทั้งๆที่เธอเองก็ไม่เคยคิดรักหรือชอบป๊อดในทางชู้สาวมาก่อน แต่ถึงแม้เธอจะรู้สึกอย่างนั้น เธอก็ไม่คิดที่จะสลัดอ้อมแขนของป๊อดที่โอบกอดเธอเอาไว้ รสสัมผัสที่เธอพึ่งได้รับ ในสองชั่วโมงที่ผ่านมามันทำให้เธอปฏิเสธไม่ได้ว่า ได้สร้างความประทับใจให้เธออย่างที่สุด มันทำให้ใจของเธอเต้นแรง และเป็นสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ยามเขาใช้มือสัมผัสเรือนร่างของเธอไปตามส่วนต่างๆ ราวกับเขาจะรู้จุดอ่อนทุกจุด ในเรือนร่างของเธอ ปากของเขาทั้งนุ่มนวลทั้งรุ่มร้อนยามจูบเธอ แล้วไล่ลึกลงไปบดบี้ฟอนเฟ้นทรวงอกจนเธออ่อนระทวย ไปทั้งร่าง และยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเขาใช้ลิ้นจัดการกับเธอที่เนินสงวน ซึ่งสร้างความ

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 12 รสรักนักวอลเลย์สาว

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 12 รสรักนักวอลเลย์สาว
โดย Kamen Rider V-3

"ทำไมวะ...น้ำมันเทพรัญจวนก็ทำแล้ว ขอเพียงเอ็งเอามาใช้ ผู้หญิงในโลกนี้ทุกคนก็จะยอมสยบต่อเอ็งด้วยความเต็มใจ มันไม่ดีตรงไหนวะ แล้วไอ้การมานั่งน้อยเนื้อต่ำใจอยู่ในรถเนี่ยมันช่วยอะไร ไอ้ผู้หญิงพวกนั้นมันมารู้ด้วยไหมว่าเอ็ง เป็นเทพบุตรสุดประเสริฐ ผลสุดท้ายก็ถูกหมาคาบไปแดก" ป๊อดนั่งฟังด้วยอาการคอตกอย่างยอมรับ จริงอย่างที่น้าขิกของเขาพูด กี่ครั้งแล้วที่เขารู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจอย่างนี้ ตาของเขาจ้องมองไปยังแอนท์ที่กำลังใช้ฝ่ามือตีมาร์คอย่างหยอกล้อ ผิดกันกับเวลาที่พูดกับเขาอย่างชัดเจน เธอต้องการได้แฟนหล่อรวย ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนั้นกำลังจีบเพื่อนของเธออยู่ เธอก็ยังพยายามหาวิธีแย่งเพื่อให้ได้มา มาร์คเองก็เหมือนกันทั้งๆที่ตามจีบหลิวอยู่แท้ๆ แต่พอลับหลังเขาก็จีบแอนท์ด้วย ทุกคนต่างมีวิธีที่จะได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการทั้งสิ้น แล้วมันจะผิดอะไรถ้าเขามีวิธีที่จะทำอย่างนั้นบ้างเพื่อตัวเอง ป๊อดปล่อยความคิดเตลิดลอยไปไกล แล้วเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองล้วงเอาขวดน้ำมันเทพรัญจวนสีเหลืองอำพัน ในขวดแก้วใสขึ้นมาพิจารณาดูอย่างใช้ความคิด แต่แล้วเขาก็ต้องสะดุ้งจนสุดตัว เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูรถดังขึ้นจากด้านหลัง ป๊อดลุกลี้ลุกลนยัดขวดน้ำมันเทพรัญจวนลงในกระเป๋าทันที แต่ด้วยความรีบร้อนทำให้ขวดน้ำมันหลุดจากมือของเขา

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 11 ภัยที่กำลังคืบคลาน

อาถรรพ์ปลัดขิก ตอนที่ 11 ภัยที่กำลังคืบคลาน
โดย Kamen Rider V-3

หลิวลืมตามองดูเพดานห้องมาร่วมชั่วโมงแล้ว หลังจากที่หลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากการร่วมรักกับป๊อดอย่างสุขล้น ในหลายชั่วโมงที่ผ่านมา สติของเธอเริ่มคืนกลับมาเป็นปกติทีละน้อยพร้อมภาพเหตุการณ์ที่่พึ่งผ่านไปในหลายชั่วโมงก่อน เธอไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมเธอถึงได้กล้าเดินออกมาให้ผู้ชายเชยชมถึงในห้อง น้ำตาของเธอเอ่อคลอและไหลลงมาอาบแก้ม เธอทั้งเสียใจ และเจ็บใจตัวเองที่ใจง่าย ประพฤติตัวเลวได้ถึงขนาดนี้ และหากพ่อแม่ของเธอรู้ก็คงจะเสียใจเป็นอย่างมาก เธอหันไปมองหน้าชายที่พรากพรหมจรรย์ไปจากเธอ ก็ยิ่งรู้สึกเสียใจมากยิ่งขึ้น นี่เธอเป็นอะไร เธอไม่เคยชอบ ไม่เคยนึกรักผู้ชายคนนี้ เธอแค่รู้สึกสงสารที่เขาไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือเท่านั้น หลิวปาดน้ำตาแล้วสะบัดแขนของป๊อดที่โอบร่างของเธอออกไป จนป๊อดรู้สึกตัวแล้วลืมตาขึ้นมองดู เห็นเธอเร่งรีบ สวมเสื้อผ้าเตรียมที่จะออกจากห้อง "คุณหลิว......" หลิวหันขวับ พร้อมกับดวงตาที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำตา "หยุดเดี๋ยวนี้นะ....ไม่ต้องมาเรียกชื่อฉัน....จากนี้ไปเธอกับฉันไม่มีต้องพูดกันอีก " ป๊อดรีบเอาผ้าขาวม้ามาพันรอบตัว แล้วลุกลงจากเตียงโผเข้าหาหลิว แต่เธอผลักเขาออกอย่างเต็มแรงจน