ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 76 “พี่สาวของผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก!!!!”
“พี่แคท~~...ผมขอโทษ”
“อย่าตามมา!!”
“ฟังผมอธิบายบ้างสิครับ!!”
“ก็บอกว่าอย่าตาม!!!...ยังจะอธิบายอะไรอีกล่ะ?...ใช่สิ!!...ฉันมันอ้วนตุ๊ต๊ะขี้บ่นเป็นคุณป้าจุกจิกพูดมากตัวก็ดำหน้าตาขี้เหร่อยู่แล้วนี่?”
“หน้าตาขี้เหร่!?...พี่เอามาจากไหนเนี่ยผมไม่ได้...”
“ถ้ายังตามตื๊ออีกจะชกจริงๆแล้วนะ!!”
“พี่~~”
...ไม่
นึกว่าจะโกรธถึงขนาดนี้แต่ผมก็มีเหตุผลที่รับฟังได้นะทว่าญาติสาวผู้พี่ไม่เปิดโอกาสให้อธิบายง่ายๆเลย...เรื่องของเรื่องมันเริ่มต้นจากคำถามในหมู่เพื่อนๆ...
(“กูขอถามอะไรมึงหน่อยซิแล้วอยากให้มึงช่วยตอบมาตรงๆ...เอาแบบว่าตอบอย่างลูกผู้ชายเลย”
“...ก็ต้องฟังก่อนว่ามึงจะถามอะไร?”
“มึงอยู่บ้านหลังเดียวกับพี่แคทและน้องฝนใช่มะ?”
“เออ!!...เขารู้กันทั้งมหาลัยแล้วเว้ย!!!”
“ไอ้หอกนี่ก็ถามอ้อมโลก!!...มะกูเอง...บอล!...มึงได้แอ้มสองพี่น้องสุดสวยไปหรือยัง?”
“เฮ่ย!?...อะ...ไอ้บ้า!!!...นั่นพี่น้องกูนะโว้ย!?”
(ถึงกับสะดุ้งโหยงเพราะไม่เคยเตรียมใจมาก่อนว่าจะโดนถาม...เกือบจะเผยพิรุธออกไปแล้ว!!!!)
“จนป่านนี้มึงยังคิดว่านั่นเป็นพี่น้องอีกเรอะ?”
“แล้วจะให้กูคิดยังไงเล่า?”
“ค่ำคืนอยู่กันตามลำพังกับสาวสวยตั้งสองคนเป็นกูน่ะอดใจไม่ไหวหรอกว่ะ!!...ต่อให้เป็นพี่น้องตัวเองก็เหอะ”
“ใช่...มันต้องลองกันสักตั้ง!!!”
“พวกมึงพูดเหมือนจะยุแยงให้กูไปทำมิดีมิร้ายกับพี่น้องตัวเอง?”
“บอล...มึงฟังกู!!!”
“พูดเบาๆก็ได้...หนวกหูว่ะ!!”
“สมมติถ้ากูเป็นมึงนะจะไม่ปล่อยให้พี่แคทกับน้องฝนหลุดมือหรือรอให้หมาคาบไปแดกหรอก!!!”
“ทั้งๆที่พวกเธอเป็นพี่น้องของมึงรึ?”
“พี่น้องแล้วยังไงวะไม่ใช่ผู้หญิงเรอะ?...กูน่ะจะประหลาดใจมากหากมึงพูดว่าไม่เคยคิดอะไรกับพวกเธอ”
“กูก็ไม่ปฏิเสธนี่หว่า!!!”
“อะไรนะ?”
“ขึ้นชื่อว่าผู้ชายมันก็ต้องมีคิดกันมั่งแต่พวกมึงจะให้กูเอาหน้าไปรองรับตีนหรือยังไง?”
“มันก็ไม่แน่นา--”
“...............................................”
“น้องฝนน่ะชัดเจนมากเลย...ใครต่อใครมาจีบก็ปฏิเสธหมดแถมหมู่นี้ติดมึงอย่างกับตังเม...เจอที่ไหนก็เห็นอยู่ด้วยกันทุกที”
“จริงด้วย”
(นั่นไงเกิดประเด็นขึ้นมาจนได้!!...เราอุตส่าห์เตือนแล้วนะว่าเวลาอยู่ในมหาลัยก็อย่าใกล้ชิดกันให้มากนักแต่แม่คุณไม่ยอมฟังเล้ย~~)
“น้องฝนน่ะนะ...กูว่าถ้ามึงเปิดเกมส์รุกสักหน่อยรับรองเสร็จแน่ๆ”
(เสร็จไปแล้วเว้ย!!!)
“ส่วนพี่แคทก็เหมือนน้องสาว...หนุ่มๆรุมจีบอย่างกะอะไรดีแต่คุณเธอไม่แม้แต่จะชายตามองสักนิด”
“แต่มีข่าวลืออยู่ช่วงหนึ่งนะว่าพี่แคทอาจเป็นพวกเลสเปี้ยน...พวกมึงเคยได้ยินกันมั้ย?”
“ไม่!!...กูว่าเธอต้องชอบผู้ชายนะ”
“เพราะงั้นถ้ามึงได้จิ้มพี่แคทไปสักทีล่ะก็...หึๆๆๆ...แค่นึกก็เสียวแล้วว้อย!!!”
“พวกมึงนี่ช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีกันซะจริงๆนะแต่ถ้าขืนกูทำอย่างที่พวกมึงยุแหย่คุณอาไม่เอากูไว้แน่ๆ”
“ฮะๆๆ...พี่น้องกันนั่นแหละดีที่สุดเพราะถือเป็นประสบการณ์”
“ประสบการณ์?”
“ลูกพี่ลูกน้องกันยังไงก็แต่งงานไม่ได้อยู่แล้วแต่มีเซ็กส์ได้นี่นา?”
“กูเห็นด้วยๆ”
“มึงได้ฟันสาวสวยส่วนพี่แคทกับน้องฝนก็ได้ประสบการณ์บนเตียงเพื่อเอาไว้ใช้ในชีวิตคู่...วินๆทั้งสองฝ่ายจริงมะ?”
........................................................................................................................................................
“ไม่ไหว!!!!...ขืนฟังพวกมันพล่ามไปมากกว่านี้มีหวังเราได้หน้ามืดก่อคดีข่มขืนลูกพี่ลูกน้องตัวเองแน่ๆ”
...แต่ว่ากันตามจริงก็ไม่ค่อยถูกนักหรอกเพราะฝนนั้นไม่จำเป็นต้องข่มขืนให้เปลืองแรงก็ได้เพราะเธอคอยแวะเวียนมาอยู่ใกล้ผมตลอดเวลาที่มีโอกาสแล้วยังพูดจาในเชิง “เชิญชวน” ซะด้วยซ้ำส่วนพี่แคท...เอ่อ--...หากเธอไม่ตอบโอเคผมก็คงจะแหลกซะก่อนน่ะนะ...
“มายืนเหม่ออะไรอยู่ตรงนี้?”
“อึ๋ย!!!”
“เป็นอะไร?”
(รู้สึกร้อนหน้าขึ้นมาทันทีที่เห็นพี่แคท...โธ่เว้ย!!!...ไอ้พวกเวรตะไล~~)
“ไม่...ไม่มีอะไร...แล้วพี่จะไปไหนครับ?”
“ร้านหนังสือ...มีหนังสือที่พี่สนใจอยู่”
“อ๋อ!!...หนังสือที่รุ่นพี่บอกตอนมาแนะแนวเมื่อกี้เหรอครับ?”
“อืม”
“ผมไปด้วยได้มั้ยครับ?...อยากไปซื้อหนังสือพิมพ์อ่านพอดี”
“...แล้วใครห้ามล่ะ?”
“พี่จะไปซื้อที่ร้านหนังสือข้างนอกหรือ?”
“เปล่า...ร้านสวัสดิการในนี้แหละ”
...มันเกิดขึ้นมาตั้งนานแล้วล่ะกับความรู้สึกแบบนี้ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นความคิดที่แปลกมั้ยคือผมชอบมองพี่แคทเวลาเดินมากๆ!?...เธอดูมั่นใจในตัวเองมีสง่าผ่าเผยและให้ความรู้สึกถึงอำนาจแฝงบางอย่าง...แขนที่แกว่งไกวอย่างเป็นธรรมชาติ...เส้นผมที่พลิ้วไปมาตามการขยับร่างกาย...นัยน์ตาหลังแว่นที่จับจ้องมองไปข้างหน้า...ผมคิดว่าญาติสาวผู้พี่คนนี้มีทุกอย่างที่ลงตัวพอดี...
(โดยเฉพาะเวลาที่เดินตามหลังเจ้าหล่อน...ไม่ๆๆๆ...อย่าเพิ่งด่าว่าเป็นคนโรคจิตนะ!!!...เราแค่สังเกตจากที่ตาเห็น)
“หนังสือนั่น...เดี๋ยวรอสักครู่นะคะ”
“ค่ะ”
“พี่...ผมไปรอข้างนอกนะ”
“อือ”
“..............................................”
“นั่นบอลใช่มั้ย?”
“พี่เดช”
(วันนี้มีพวกรุ่นพี่ที่จบออกไปเมื่อปีที่แล้วกลับมาแนะแนวการศึกษากับอาชีพให้รุ่นน้องและเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น)
“ไม่นึกว่าจะได้เจอกันอีก...เย็นนี้ไปหาเหล้ากินกันมั้ย?”
“ตามสบายเลยครับ”
“มา...คนเดียวรึ?”
“อ่า--...ผม”
“เออใช่!!...พี่ได้ยินพวกในคณะเขาพูดกันน่ะนะ”
“พูดว่าอะไรครับ?”
“ว่านายมีพี่น้องสองคนที่น่ารักมาก...ถ้าไงจะแนะนำให้พี่รู้จักได้ป่าวล่ะ?”
“ยังไม่เคยเห็นหรือครับ?”
“พี่ไม่รู้หรอกว่าคนไหน”
“แล้วพี่...สนใจใครเหรอ?”
“พี่สาวนายไง...เอ--...เธอชื่อแคทสินะ?”
(!!!)
“ได้ยินว่าหล่อนสวยมากๆเลย”
(อะ...เอาจริงเหรอเนี่ย?)
“ผิดแล้วพี่!!...ลูกพี่ลูกน้องของผมไม่ได้สวยอะไรขนาดนั้น...ลือกันมาผิดๆแล้วล่ะ”
“แต่พี่ได้ยินว่าพี่สาวนายที่ชื่อแคทน่ะสวยสุดยอดไปเลยนี่หว่า?”
“โอ้ยไม่จริงๆ!!...พี่แคทน่ะทั้งอ้วนตุ๊ต๊ะ,ขี้บ่นอย่างกับคุณป้า,ตัวก็ดำแถมจู้จี้จุกจิกพูดมากอีก”
“เอ๋~~...จริงเหรอ?”
“จริงสิครับ...พี่สาวของผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก!!!!...มีปากก็สักแต่จะพูดลือกันไปเรื่อยจริงบ้างเท็จบ้าง”
(ตึง!!!)
“!!!!”
“เสียงอะไรน่ะ?”
(ระ...รึว่าพี่แคทที่อยู่ในร้านได้ยินที่เราคุยกัน?...ซวยแล้วตู!!!)
“...ขอโทษนะคะ...มือมันเผลอไปโดน”
“ไม่เป็นไรค่ะ...ดิฉันเก็บเอง”
“.................................................”
“บอล”
“.................................................”
“เป็นอะไรไปน่ะ?”
“อ๊ะ!?...ปละ...เปล่าครับ!!”
“งั้นตกลงพวกเจ้าเชนก็แกล้งอำพี่เล่นน่ะสิ?”
“พี่...พี่น่าจะรู้นิสัยพวกมันดี”
“ไม่ไหวจริงๆเล้ยมันต้องให้เลี้ยงเหล้าซะให้เข็ด!!!...พี่ไปก่อนนะใกล้ถึงเวลาที่ทางคณะจะเลี้ยงอาหารพวกรุ่นพี่ที่จบแล้ว”
“...ครับ”
...สาธุ!!...อย่าให้พี่แคทได้ยินที่ผมคุยกับพี่เดชเชียวนะไม่งั้นล่ะถูกต่อยแน่ๆ...โอ๊ะ!?...พี่แคทเดินถือถุงใส่หนังสือออกมาด้วยสีหน้าปกติ...ถ้างั้นผมก็น่าจะ...
“มีจริงๆด้วย...โชคดีนะครับ”
“.................................................”
“พี่...มองหน้าผมทำไม?”
“.................................................”
(เฮ่ๆ...อย่าบอกนะว่า...)
“หนัก 50 กิโลนี่มันเข้าขั้นอ้วนตุ๊ต๊ะเลยหรือ?”
“หวา!!”
“ขนาดเงียบๆไม่ชอบพูดกับใครกลับถูกว่าๆขี้บ่น”
“อะ...เอ่อ--”
“ผิวขาวกว่าคนที่นินทาแท้ๆก็ยังหาว่าตัวดำ”
“ผม...ผิดไปแล้ว!!!”
“ถ้าไม่หัวดื้อซะอย่างแล้วใครอยากจะจู้จี้จุกจิกพูดมากหึ?”
“เข้าห้องสายแล้วมั้งเนี่ย?...ผม...ไปเรียนล่ะ”
“หยุดนะ!”
“โอ๊ย!?”
“มานี่!!”
“คน...คนมองเต็มเลยอายเขา!!!...อูยๆๆๆๆ...เจ็บ!!...พี่ดึงหูผม~~...โอ้ย!!!”
“ฉันน่ะเหรออ้วนตุ๊ต๊ะ?...ขี้บ่นเหมือนคุณป้า?...ตัวดำและก็จู้จี้พูดมาก?...คนอย่างฉันเนี่ยนะ?”
“เอ่อ--...พี่แคท...ผม...ผมอธิบายได้นะครับ...อย่าเพิ่งทำหน้าน่ากลัวแบบนั้นสิ”
“อยากรู้จริงๆว่าฉันจะต้องต่อยสักกี่หมัดนะฟันของผู้ชายปากเสียอย่างเธอถึงจะร่วงหมดจนไม่เหลือสักซี่?”
“พี่กรุณาฟังผมก่อน--...ใจเย็นๆ”
“ขนาดอยู่ต่อหน้าให้เห็นตัวยังนินทาว่าร้ายกันถึงขนาดนี้แล้วลับหลังจะขนาดไหน?...เธอนี่ช่างเป็นผู้ชายที่แย่มาก!!”
“ดะ...เดี๋ยวก่อนสิครับ!!)
“หน้าตาขี้เหร่นั่นผมพูดซะที่ไหนกัน?...อุ!”
(ยกกำปั้นจ่อกลางจมูกเราเลยวุ้ย!!)
“ฟังไม่รู้เรื่องหรือไงว่าอย่าตามมา?”
“ก็พี่กำลังโกรธผมนี่!”
“.............................................”
“พี่แคทจ๋า~~...หยึย!!”
(หะ...ห้องน้ำหญิง!?)
“อยากตามเข้ามาก็เชิญ”
(ปัทโธ่!!)
“งั้น...ผมจะรอตรงนี้นะครับ”
...แต่รอเท่าไหร่ๆพี่แคทก็ไม่ปรากฏตัวเพราะจากคำให้การของพยาน(ในห้องน้ำ)ที่เห็นเหตุการณ์นั้นคุณเธอเล่นกระโดดหนีออกทางหน้าต่างไปแล้ว...แสดงว่าคราวนี้ญาติสาวผู้พี่เคืองผมไม่เบาทีเดียวจึงไม่ยอมรับฟังข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น...
(แม้ห้องน้ำหญิงจะอยู่ชั้นหนึ่งแต่สาวเจ้าที่กระโดดออกทางหน้าต่างในสภาพนุ่งกระโปรงรัดรูปก็นับว่าเฮี้ยวเข้าขั้น!!!)
........................................................................................................................................................
“ตัวเองนี่น๊า!!...อยู่ดีๆก็ไปทำให้พี่แคทโกรธแล้วยังเป็นเรื่องที่เธอไม่ชอบมากอีกต่างหาก”
“...ฉันยอมรับผิด”
“เพราะสมัยมัธยมต้นเจ๊เคยอ้วนจนโดนเพื่อนล้อให้อับอายไงล่ะ...จะว่าเป็นความทรงจำที่ยังฝังใจอยู่ก็ว่าได้”
“ฉันก็พอจะได้ยินมามั่งแต่ไม่รู้หรอกว่าพี่แคทอ้วนขนาดไหน?”
“...หมู”
“เห?”
“อู๊ดๆน่ะ”
“โอ้โห!!...นึกภาพไม่ออกเลยแฮะ”
“แต่ที่ตัวเองพูดว่าทำไปเพื่อไม่อยากให้รุ่นพี่มาจีบพี่แคทน่ะมันหมายความว่ายังไงจ๊ะ?”
“ก็...ไม่มีอะไร!!...คือฉันกลัวพี่แคทดุว่าอยู่ดีๆก็พาผู้ชายมาจีบ”
“งั้นเหรอ?”
“เธอจะมาสงสัยอะไรฉันเนี่ย?...ก็ตามที่บอกไปนั่นแหละ”
“หืม?”
“..............................................”
“ไม่ใช่ว่า...ตัวเองเกิดชอบเจ๊ขึ้นมาจริงๆก็เลยกันท่า”
“เอ้ยบ้า!!!...ไม่ใช่แล้ว”
“จริงอ่ะ?”
“จะมัวมาจับผิดกันทำไมเล่า?”
...นี่ผมคิดถูกหรือเปล่าที่มาปรึกษาฝนเพื่อให้ช่วยแนะนำวิธีจะง้อพี่แคทแต่กลายเป็นว่าถูกสงสัยไปซะอย่างงั้น?...
“อืม--...แต่จะว่าไปมันก็เข้าท่าเหมือนกันนะคือถ้าตัวเองงาบเจ๊ได้ซะอีกคนหนทางของเราก็สะดวกขึ้นเพราะเจ๊จะห้ามหรือขัดขวางได้ไม่เต็มปากไง!!!...ฮี่ๆๆ”
“งะ...งาบเงิบอะไร?”
“ตัวเองรู้สึกเสียดายพี่แคทใช่ม้า?”
“.............................................”
“ยอมรับมาตรงๆเลย”
“.............................................”
“เค้าน่ะคิดวิธีง้อพี่แคทออกแล้ว...อยากฟังหรือเปล่า?”
“ว่ามาสิ”
“แต่ตอบที่ฝนถามมาก่อน”
“โธ่!!”
“ว่าไงล่ะ?”
“...เธอลองใจฉันอยู่ใช่ไหม?”
“เปล่าสักหน่อย”
“.............................................”
“ไม่พูดก็ไม่เป็นไรแต่ฝนจะไม่บอกนะ”
“...อือ”
“?”
“ฉัน...ฉันเสียดาย...พี่แคท”
“ใช่จริงๆด้วย”
“ทีนี้จะบอกมาได้หรือยังเล่า?”
“โอเคจ้า!!...เอียงหูมาใกล้ๆ”
“มันเป็นความลับขนาดนั้นเชียวรึ?”
“เอาเหอะน่า--”
“..............................................”
“คืองี้นะจ๊ะ...”
“อึ๊ย~~”
(ขนลุกซู่เลยเรา!?)
“ฮิๆๆ”
“ที่นี่มันโรงอาหารนะเว้ย!!...ทำแบบนี้ได้ไง?”
“แหม~~...ไม่สึกหรอสักหน่อยนิแค่หอมแก้มเอง”
“ธะ...เธอเลียแก้มฉันต่างหาก...จริงจังหน่อยเซ่ยัยผีเอ๊ย!!”
“เอ้า!...เอียงหูมาสิ”
“.............................................”
“.............................................”
“มะ...มันจะดีแน่เรอะ?”
“อื้ม!!...อย่างเจ๊ต้องใช้วิธีนี้แหละถึงจะได้ผล”
“แต่หวังว่าฉันคงจะไม่โดนเหยียบซะก่อนนะ?”
“ยังไม่ได้ลองดูแล้วจะรู้ได้ยังไงกัน?...กล้าๆหน่อยลูกผู้ชายอกสามศอก!!!”
“.............................................”
...สมกับฉายา “ยัยจอมแก่น” ความคิดความอ่านปกติสามัญไม่ได้มีอยู่ในสารบบของหล่อนเล้ย!!!...วิธีที่ฝนชี้แนะก็คือหาจังหวะที่พี่แคทอยู่ในสภาพที่ไม่พร้อมจะหลีกหนีอย่างเช่นเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าหรือกำลังอาบน้ำจากนั้นให้ผมรีบตรงเข้าไปสวมกอดแล้วก็พูดจาง้องอนซะ!?...เอ่อ--...ผมว่ามันไม่น่าได้ผลหรอก(มั้ง)เพราะพี่แคทจะยิ่งโมโหหนักกว่าเดิมแถมซ้ำร้ายอาจถูกด่าเป็นไอ้โรคจิตอีกด้วย?...
“ฟังดูเหมือนจะไม่ค่อยมีสาระแต่เค้าเคยใช้ได้ผลชะงัด...เจ๊มาแล้ว!!”
“มีวิธีอื่นอีกมั้ย?”
“ไม่มี”
“ฝน!!”
“เชื่อเค้าซี่~~...วิธีนี้รับรองได้ผลชัวร์แน่นอน!!!”
“.............................................”
“จะแวะซื้ออะไรที่ตลาดมั้ย?”
“จ้ะพี่!!...ฝนอยากซื้อเส้นก๋วยเตี๋ยวกับเนื้อ...เย็นนี้ตั้งใจจะทำก๋วยเตี๋ยวน้ำกินกัน”
“ก็ดีนะ”
“พี่แคท...ผม”
“..................................................”
“ผมอยากจะ...”
“ขึ้นรถ...อย่ามัวยืดยาด”
(ยังไม่หายโกรธเราอีก?)
“ใจเย็นๆ...โอกาสกำลังจะมาถึง”
(สรุปคือเราจะต้องใช้วิธีที่ฝนบอกจริงๆหรือ?...ไม่รู้งานนี้จะออกหัวหรือออกก้อยกันแน่?)
........................................................................................................................................................
“โอกาสมีอยู่สองครั้งคือช่วงที่พี่แคทเปลี่ยนชุดในห้องกับจะออกมาอาบน้ำแต่ถ้าครั้งแรกล้มเหลวก็แทบจะหมดหวังแล้วล่ะ”
“ยังไม่ทันจะเริ่มดันพูดบั่นทอนกำลังใจกันแบบนี้ก็แย่สิ”
“ต้องทำให้สำเร็จนะเพื่อเส้นทางรักของเราสองคน!!!”
“ก็บอกว่า...”
“พี่มีผ้าจะซักมั้ยคะ?”
“มี...เดี๋ยวพี่ขอเปลี่ยนชุดก่อน”
“ตอนนี้ล่ะ!!...นับหนึ่งถึงสิบแล้วเข้าไปในห้องเลย”
“...ต้องทำจริงๆรึ?”
“จะมาลังเลอะไรเอาป่านนี้เล่า?”
“..............................................”
“นับได้!”
“หนึ่ง...สอง.........................................เก้า...สะ...สิบ”
“ลุย!!!”
“เอ้ย!!”
“!?”
“ยัยผี!!...ทะ...ทำไมต้องผลักด้วยฟะ?...อื๋อ?”
“.............................................”
“พี่แคท...คะ...คือ...”
“จะ...ทำอะไรของเธอ?”
...จริงอยู่ที่ว่าพี่แคทคงไม่หลีกหนีเพราะสวมใส่กางเกงชั้นในเพียงตัวเดียวแต่คุณพระช่วย!!!!...ญาติสาวผู้พี่จ้องผมตาเขม็งราวกับอยากจะฉีกเนื้อเถือหนังกันเสียให้ได้แถมหน้าตากับน้ำเสียงก็น่ากลัวกว่าเมื่อตอนช่วงสายชนิดไกลสุดกู่อีกด้วย...
(ไม่น่าไปหลงเชื่อยัยผีบ้านั่นเล้ย!!!...มันส่งเรามาสังเวยหมัดยมทูตชัดๆ)
“ผม...ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นนะครับ!!...เพราะ...เพราะผมของพี่ยาวมันเลยบังหมด”
“...งั้นเหรอ?...ผมพี่ยาว”
(พี่แคทลงนั่งยองๆตรงหน้าแล้วจับที่แก้มกับปลายคางของเราคล้ายกำลังใช้ความคิด...อู้หู!?...ช่างเป็นเนินเนื้อกลางหว่างขาที่โหนกนูนซะเหลือเกินและกางเกงในสีส้มตัวนั้นก็คงจะพยายามปิดซ่อนมันอย่างเต็มที่แล้ว...ท่านี้เอาไปร้อยคะแนนเต็มเลย!!!)
“แต่ชีวิตเธอน่ะดูเหมือนจะไม่ค่อยยืนยาวซะแล้วมั้ง?”
“อึ๋ย~~”
“บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าที่บุกเข้ามานี่คิดจะทำอะไรกัน?”
“..................................................”
“อย่ามัวตะลึงซี่!”
“หวา!!”
“!?”
...นี่ก็อะไรของแม่คนนี้ไม่รู้?...ฝนพรวดพราดเข้ามาในห้องได้ก็โถมผลักผมไปหาพี่แคทแล้วยังล้มทับเราสองคนไว้อีกชั้นหนึ่ง!?...หาย...จะหายใจไม่ออกเพราะหน้าผมซบกับหน้าอกญาติสาวผู้พี่พอดิบพอดี!!!...
(ถ้าเหตุการณ์ปกติก็จะมีความสุขที่สุดเลย)
“ลุกออก~~...ไปเดี๋ยวนี้!!”
“ฝน...เธอทับฉัน...หายใจจะไม่ออกแล้ว~~”
(ตกลงมันมาช่วยหรือมาทำลายกันแน่วะ?)
“อดทนหน่อยสิ...กอดเจ๊ไว้เลย!!”
“นี่!!...พวกเธอจะทำบ้าอะไรน่ะ?”
“บอลอย่ามัวช้า...โอกาสนี้แหละ!!!”
“เธอก็ลุกไปก่อน...หนักเว้ย!!”
“คนที่หนักที่สุดมันฉันย่ะ!!!...โอ๊ยเจ็บ~~”
“เจ๊...บอลเขาอยากขอโทษนะคะ”
“ก็เลยใช้วิธีบ้าๆบอๆนี่เรอะ?...เด็กแสบคู่นี้ช่างสุมหัวร่วมมือกันดีนัก!!”
“พี่ฟังผมอธิบายก่อนสิครับ”
“ไม่ฟัง!!”
“งั้นผมก็ไม่ปล่อย”
“...ไม่ปล่อยแน่นะ?...เอ๊!!...ฝนจะทำอะไรพี่?...”
“ฮี่!!...เจอแบบนี้ล่ะเป็นไง?”
...ฝนกดขาสองข้างของพี่แคทเพื่อไม่ให้ขยับตัวหนีได้ถนัดส่วนผมก็พยายามพูดหว่านล้อมแต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลสักเท่าไหร่เพราะญาติสาวผู้พี่ดิ้นสู้ลูกเดียวเลย...
“พวกเธอใช้วิธีผิดถนัด...อย่าให้พี่หลุดไปได้...อ๊าย!!!...งับนมพี่ทำไมห๊ะ?”
“โอ๊ว!!!”
“เป็นซาดิสต์หรือยังไงยะ?”
“อุ๊ก!!...ท้องฉัน~~...ไม่ใช่ครับพี่...ผะ...ผมไม่ได้ตั้งใจ!!”
“เจ๊จะดิ้นหลุดแล้ว!!”
“เดี๋ยว...โว้ย!!...ท้องมัน...จุก~~”
“เค้าไม่ยอมหรอก!!!”
“อู๊บ~~”
“....................................................”
“....................................................”
“....................................................”
(โอ้ๆๆๆๆ...สัมผัสอันแสนอ่อนนุ่มที่ใบหน้าของเรากำลังประสบพบเจอในขณะนี้มันคืออะไรกันแน่หนอแล้วก็ทำไมเราถึงได้เห็นภาพตรงหน้ากลายเป็นสีส้มเท่านั้นล่ะ!?)
“อุ!...อือ--...อี่อัน...”
“กรี๊ด!!!...เต็มๆ...หน้าบอลซบก้นพี่แคทเต็มที่เลย~~...ไม่ยอมๆๆ”
“หนอย...หนอยแน่!!...จะอุกอาจใจกล้ามากเกินไปแล้ว...ฉันต้องมาอยู่ในสภาพที่น่าขายหน้าแบบนี้...”
(อุกอาจรึ?...ใจกล้ารึ?...ไม่ใช่ทั้งสองอย่างเลยแต่เป็นความบังเอิญบวกโชคดีต่างหากทว่าสงสัยงานนี้เลี้ยงไม่โตแน่ๆ!?)
“พวกเธอเอะอะอะไรกันน๊า?...ว้ายตาย!?...ตายแล้ว!!”
“ป้าเอ็ม!?”
“หวาย~~”
...โอ้ย!!...ความซวยยังไม่ยอมจบสิ้นเพราะป้าเอ็มดันมาเห็นเข้าอีก...ผมก็ลืมไปเสียสนิทเลยว่าท่านจะมาถึงบ้านเย็นวันนี้...สภาพแบบนี้จะแก้ตัวว่ายังไงดีเล่า?...
“หนูอธิบายได้นะคะคุณป้า!”
“...จะอธิบาย...งั้นพ่อบอลช่วยขยับออกจากก้นหนูแคทก่อนได้มั้ย?”
“เจ้าคนลามก!!!”
“โอ๊วเจ็บ!!...ถึงกับเหยียบกันเลยเรอะ?”
“อย่างเธอจะต้องถูกเหยียบให้แบน...ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้!!”
“หนูฝนกับพ่อบอลตามป้าลงไปข้างล่าง...คราวนี้เรามีเรื่องคุยกันยาวแน่”
“...ครับ”
“ค่า~~”
“คุณป้ากรุณาดุสองคนนี่ให้หนักๆเลยค่ะ!!...ชวนกันทำแต่เรื่องไร้สาระให้คนอื่นเดือดร้อนอยู่เรื่อย”
“...ปิดหน้าอกสักหน่อยก็ดีนะจ๊ะ”
“................................................”
“แหะ!!...แต่อีกแค่นิดเดียวเอง”
“ยัยผียังมีหน้ามาอวด...เหตุการณ์มันไม่ได้ดีขึ้นสักนิดหนำซ้ำกลับแย่ลงล่ะไม่ว่า!”
“โฮ้!!...คนเขาอุตส่าห์ช่วยแท้ๆ”
“รู้งี้ฉันไม่ให้เธอช่วยหรอกเฟ้ย!!”
“เสียมารยาทจัง...งั้นต้องเจอ!”
“เฮ่ย!?”
“น่าร้าก~~”
“ทำเหมือนฉันเป็นเด็กนะ”
...นี่ขนาดป้าเอ็มอยู่ต่อหน้าแท้ๆฝนยังกล้าออเซาะเกาะแขนคลอเคลียผมไม่ห่าง...ไม่ได้การ!!...สาวใหญ่เริ่มทำตาขวางใส่ผมมากขึ้นทุกทีๆซึ่งเดิมทีสีหน้าของเธอก็ไม่ค่อยจะมีความสุขมาสักระยะหนึ่งแล้ว...
(สาเหตุน่าจะมาจากเราสองคนไม่ค่อยจะมีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพังนั่นเอง)
“พวกเธอ...มานั่งตรงนี้แล้วเล่าให้ป้าฟังอย่างละเอียดเลย”
“แต่ก่อนนั้นป้าเอ็มดูนี่ก่อนค่ะ”
“หืม?”
“นี่คือ...”
“อัลบั้มที่มีรูปสมัยเรียนมัธยมของพี่แคทค่ะ”
“เฮ่?...อย่าบอกนะว่ายัยหมู...อุ๊บ!!...เด็กหญิงอ้วนสมบูรณ์นี่คือ...”
“เจ๊คนสวยตัวจริงเสียงจริง”
..........................................................................................................................................
“!?”
“คิก!...ฮิๆๆๆ...ป้าไม่อยากจะเชื่อเลยอ่ะ...ฮะๆๆๆ”
“ใช่ม้า?”
“ถึง...ถึงจะเคยได้ยินมามั่งก็เถอะแต่...ฮิๆๆ...จำได้แล้วๆ...มีอยู่ปีนึงหนูแคทไม่ได้กลับไปโยนกจัตุรัสคงเพราะอย่างนี้เองสิท่า?”
“มาแล้ว!!”
“นี่มันอะไรกันคะ?...คุณป้าไม่ได้ดุเจ้าสองตัวแสบหรอกหรือ?”
“เอ่อก็...”
“นั่นมัน!!”
...พี่แคทที่ลงมาจากชั้นบนยืนงงเป็นไก่ตาแตกและพอกวาดตาเห็นอัลบั้มรูปก็รู้อะไรเป็นอะไรรีบสาวเท้าเข้ามาดึงออกไปจากมือผมอย่างรวดเร็วพลางต่อว่าน้องสาวยกใหญ่...
“เอามาให้คนอื่นดูได้ยังไง!?...พี่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่เจ๊และหน้าก็เอาไว้ที่เดิมนั่นแหละ”
“ทำผิดแล้วยังเถียงคำไม่ตกฝากอีก!!...ไม้เรียวอยู่ไหน?...พี่จะตีเธอจริงๆละ!!!”
“ไม่อยู่ให้ตีร้อก!!”
“หยุดนะ!!”
“หนูจะไปทำอาหารมื้อเย็นแล้ว...เดี๋ยวไม่มีก๋วยเตี๋ยวอร่อยๆกินกันนะเออ!”
“ยัย...ยัยเด็กบ้า~~”
“เอาน่าๆ...หนูแคทใจเย็นและนั่งลงคุยกันก่อน”
“หายไปรูปหนึ่ง!!!”
“ยะ...อยู่นี่ครับ...อู๊ย~~...จะหยิกผมทำไมอีกเนี่ย?”
“แค่หยิกยังน้อยไปเพราะเธอเห็นมันแล้ว...ฉันอยากจะชกเธอให้คว่ำคาที่จริงๆ!!!”
“ใจเย็นๆจ้า!...ไม่เห็นเป็นไรเลยน่ารักออก”
“ก็ขนาดพี่เซคยังไม่เคยได้เห็นนะคะ...ฝนทำเกินไปแล้ว”
“ตาหนูบอกป้าแล้วล่ะว่าทำไมถึงบอกรุ่นพี่ไปแบบนั้น...เขาไม่อยากเจอเรื่องยุ่งยากน่ะจ้ะ”
“เรื่องยุ่งยาก?”
“คือตาหนูกลัวหนูแคทจะว่าที่แนะนำรุ่นพี่ให้มาจีบไง”
“แต่ผมยังไม่ได้รับปากหรือพูดอะไรเลยก็รีบชิงบอกพี่เขาไปซะก่อนนะครับ”
“อ้วนตุ๊ต๊ะ...หน้าตาขี้เหร่”
“บอกแล้วว่าหน้าตาขี้เหร่ผมไม่ได้พูด!...โธ่~~”
“ตัวดำ...ขี้บ่นจู้จี้จุกจิกเหมือนคุณป้า”
“ผมก็ต้องบรรยายให้พี่แคทดูไม่สวยไม่น่ารักมากๆไงล่ะ...นะครับป้าเอ็ม?...อ๊าก!!!”
(วันนี้โดนหยิกบ่อยจังวุ้ย!?...เราว่าลึกๆป้าเอ็มจะต้องไม่พอใจ+หึงที่เห็นเราเอาหน้าไปซุกบั้นท้ายพี่แคทแหงแซะ)
“ไม่ทราบว่าป้าไปจู้จี้จุกจิกกับตาหนูตั้งแต่เมื่อไหร่ห๊ะ?”
“ผม...ผมไม่ได้หมายถึงป้าเอ็มสักหน่อย!”
“ไม่ต้องแก้ตัวเราน่ะมันน่าตีนัก!!...วิธีอื่นก็มีอีกถมเถ”
“คือผมคิดไม่ออก”
“เมื่อกี้ก็ด้วย”
“หือ?”
“บั้นท้ายหนูแคทนุ่มมากเลยใช่ไหมล่ะ?”
“ครับ...นุ่มมากๆ...อุ๊!!”
“นะ...หนูทนไม่ไหวแล้วค่ะคุณป้า!!!”
“แถมยังเห็นเต้านมหนูแคทเต็มๆตาอีกต่างหาก”
“เอ้ย!?”
“มันคือแผนของเธอสินะ?”
“ไม่ใช่ครับ...ป้าเอ็มทำไมถึงพูดแบบนี้เล่า?”
“ฮึ!!”
(ราดน้ำมันลงกองไฟแบบนี้คือจะยั่วยุให้พี่แคทต่อยเราเห็นๆ)
“ผมรู้น่าว่าป้าเอ็มต้องไม่ปล่อยให้หลานชายที่น่าสงสารโดนทำร้ายต่อหน้าต่อตาหรอก”
“แน่ใจรึ?”
“แน่สิครับ”
“งั้นก่อนอื่นเลยขอเลาะฟันที่งับหัวนมฉันสักซี่เป็นประเดิมท่าจะดี”
“ปะ...ป้าครับ!!”
“เอาเถอะๆ...ป้าขอสักครั้ง...หนูแคทยกโทษให้พ่อบอลนะจ๊ะ...ถือซะว่าน้องเขาหวังดีล่ะกัน”
“หึ!...ทีแรกหนูก็แค่หงุดหงิดใจไม่ได้โกรธเคืองอะไรมากมายหรอกค่ะ”
“หงุดหงิดใจ?”
“คืออย่างน้อยหนูก็มีความมั่นใจในตัวเองว่าเป็นผู้หญิงหน้าตากับรูปร่างดีเข้าขั้นเหมือนกันแต่กลับถูกใครบางคนที่ตาถั่วปรามาสซะเสียๆหายๆ”
...พูดจบพี่แคทก็สะบัดเส้นผมพลางชายตามองผม...จะนับว่าเป็นความรู้ใหม่ได้หรือเปล่านะว่าเวลาที่ผู้หญิงเย็นชาพูดจาประชดแดกดันนี่ก็ทำได้ดีเหมือนกัน?...
“ฮะๆๆ...ที่หนูแคทว่ามาน่ะป้าเข้าใจดีเลยละ...พูดอย่างไม่อ้อมค้อมเลยว่าพวกเราน่ะเย่อหยิ่งทะนงตนในความงามของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น...ลูกเซค,ลูกม่อน,ลูกอ๋อมหรือกระทั่งลูกป้อมที่แม้ยังเป็นเด็กอยู่ก็มีความรู้สึกนี้”
“ฉะนั้นผมไม่ได้ตาถั่วนะครับ...พี่แคทกับฝนสวยขนาดไหนผมย่อมรู้ดีและทุกครั้งก็อดภูมิใจไม่ได้เวลาที่เพื่อนถาม”
“ไหนๆๆ...เมื่อกี้ใครว่าฝนสวยจ๊ะ?”
“ตั้งใจทำกับข้าวไปเลยไม่ต้องโผล่หน้าออกมา...ยังมีความผิดที่แอบเอาอัลบั้มรูปของพี่ออกมาอยู่นะ!!”
“แบร่~~...เจ๊ใจร้าย!”
“หนูน่ะไม่อยากสนใจมากและจะลืมอยู่แล้วแต่ดันมาเกิดเรื่องอย่างที่คุณป้ารู้นี่แหละค่ะ”
“ผมสัญญาครับว่าจะไม่บอกใครเรื่องที่พี่แคทเคยอ้วนเป็น...”
“...............................................”
“หวา!!!...กลัวแล้วๆ”
(ความรู้ใหม่เพิ่มขึ้นอีกอย่าง...เวลาสาวสวยถลึงตานี่ก็น่ากลัวไม่หยอกแต่ทำไมเราถึงได้ปากพาซวยซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างนี้!?)
“เดิมทีตั้งใจจะทำตามที่คุณป้าขอแต่หนูเปลี่ยนใจค่ะ...ไม่...ยก...โทษ...ให้”
“โธ่พี่แคท~~”
“เฮ้อ!!...ป้าไม่รู้ด้วยแล้ว...ทีนี้ตาหนูก็จำไว้เลยนะว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่จะดีใจเมื่อได้ยินคนอื่นพูดหรือนินทาว่าตัวเองขี้เหร่ไม่น่ารักแต่ครั้งนี้ก็ทำให้ป้ารู้ว่าเห็นเงียบๆแบบนั้นหนูแคทก็ทะนงว่าตัวเองงามเหมือนกัน”
“..............................................”
“แล้วผู้หญิงอย่างหนูแคทนี่ก็ดูท่าจะง้อยากซะด้วยสิ...ตาหนูลองคิดหาวิธีเอาเองเถอะเพราะถ้าได้ผลก็จะได้เอาไว้ใช้กับลูกอ๋อม...ขานั้นก็งอนเก่งไม่ใช่เบา”
“ตกลงป้าจะไม่ช่วยผมแล้วหรือครับ?”
“เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้สิจ๊ะ...พ่อบอลก่อเรื่องขึ้นมาเองนี่นาและกะอีแค่ง้อให้ผู้หญิงหายโกรธยังทำไม่ได้ก็เลิกพูดกัน”
“..............................................”
...................................................................................................................................................
“สิบโมง...ครึ่ง...พี่แคทกับฝนไปเรียนแล้วรึ?...อือ--...หิวจัง”
...วันต่อมาผมไม่มีเรียนคาบเช้าเลยนอนตื่นสายไปหน่อย...พอล้างหน้าล้างตาเสร็จลงมาหาอะไรกินในครัวก็เห็นโน้ตลายมือพี่แคทวางอยู่บนโต๊ะ...
“เพราะคนขี้เซานอนไม่ตื่นสักทีพี่ก็เลยล็อคกุญแจไว้ข้างนอกและไม่ต้องแว่บออกไปไหน...ตอนเที่ยงพี่สาวอ้วนตุ๊ต๊ะหน้าตาขี้เหร่ตัวดำจู้จี้ขี้บ่นจะมารับออกไปกินข้าว...โธ่เอ๊ย~~...ก็บอกแล้วว่าหน้าตาขี้เหร่เราไม่ได้พูด!!!”
(เมื่อวานพยายามขอโทษเท่าไหร่พี่แคทก็ไม่รับฟังแถมพอตื๊อมากๆสาวเจ้าเลยเดินหนีเข้าห้องปิดประตูเงียบเชียบ...สรุปว่าความผิดของเรามันร้ายแรงจนยากจะอภัยให้ได้หรือยังไงว๊า?)
“หรือไม่ก็เคืองที่เราบังเอิญเอาหน้าไปซุกกับตูดนุ่มๆ...ฮะๆๆๆ...เห็นนะว่าตอนนั้นอายจนหน้าแดงด้วย”
(เสียงรถของใคร?)
“บอล...ตื่นหรือยัง?”
“พี่แคท?”
(ไหนบอกว่าตอนเที่ยงจะมารับไง?...นี่มันเพิ่งจะสิบเอ็ดโมงเอง)
“อาบน้ำหรือยัง?”
“...ยังครับ”
“ถึงว่าสิ...ทำไมกลิ่นตัวเธอเหม็น?”
“เกินไปหน่อยมั้งเนี่ย?...ผมไม่ได้สกปรกขนาดนั้นสักหน่อย!!”
“ไม่จริง...ร่างกายเธอน่ะมันทั้งสกปรกและมีราคีเกาะจนล้างไม่ออก”
“กลับบ้านก็ชวนหาเรื่องทะเลาะกันอีกแล้ว...พี่ไปอารมณ์เสียมาจากไหนอีกน๊า?”
“อารมณ์ฉันจะเสียเพราะเธอมัวแต่ชักช้ายืดยาดนี่แหละ!!...ให้เวลาอาบน้ำแต่งตัวครึ่งชั่วโมง...ไปเร็วๆ”
“................................................”
...พี่สาวคนสวยของผมกลับบ้านเห็นหน้าไม่ทันไรก็ใส่กันเป็นชุดๆ...ร่างกายสกปรกรึ?...มีราคีเกาะจนล้างไม่ออกรึ?...พี่ก็เหมือนกันไม่ใช่หรือไง?...
(ในกระท่อมกลางสายฝนนั่นเราสองคนได้...)
“นี่”
“เอ้ย!!”
“เป็นอะไรของเธอ?”
“พี่อยู่หน้าห้องน้ำ?”
“ฉันไม่มีนิสัยแอบดูผู้ชายแก้ผ้าหรอกย่ะ!!...โวยวายเสียงดังไปได้”
“.................................................”
“จะบอกว่าวันนี้ฉันเจอรุ่นพี่ของเธอด้วยนะ”
“คนไหน?”
“ยังจะมีคนไหนอีก?”
“พะ...พี่เดช!?”
“ดูๆไปเขาก็หน้าตาใช้ได้”
“...ฮึ!!...งั้นพี่ตกลงจะคบกับพี่เค้าสิท่า?”
“น่าสนใจดี”
(ฮึ่ม!!...เราแค่ประชดนะเว้ย~~)
“น้ำเสียงเธอบ่งบอกว่ากำลังหงุดหงิด?”
“ปละ...เปล่า”
“.................................................”
“ผมแค่ใช้ความคิดอะไรนิดหน่อย”
“อ้อ!...เกือบลืม...คุณตาโอนเงินมาให้เธอแน่ะ”
“จะโอนมาให้ทำไมเพราะผมก็ไม่ได้เอาไปใช้จ่ายอะไรมากมายอยู่แล้วและเงินเก็บจากงานพิเศษก็ยังเหลือ?”
“ของขวัญปีใหม่พิเศษให้หลานชายหัวแก้วหัวแหวนมั้ง?”
“เลิกประชดกันสักทีครับ”
“ประชดอะไร?...คุณตาจะส่งเงินเข้าบัญชีของลูกหลานทุกคนไว้ใช้จ่ายทุกเดือนนั่นคือเรื่องปกติ...ไหนว่าปรับความเข้าใจกับท่านดีแล้วไง?”
“ก็ดีน่ะสิครับ”
“งั้นก็หัดรู้จักรับความหวังดีของญาติผู้ใหญ่ตัวเองซะมั่ง”
...แต่ที่แล้วๆมาผมจะเก็บออมหาเงินด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองมาโดยตลอดรวมทั้งพยายามพึ่งพาคนอื่นให้น้อยที่สุดไม่ว่าตอนอยู่บ้านแม่กวางหรือที่หอพักจนกระทั่งป้าเอ็มขอร้องแกมบังคับให้หยุด...ผมไม่คุ้นเคยกับชีวิตที่สุขสบายมีเงินมาให้ใช้โดยไม่ขาดมือเช่นนี้สักนิดแต่ก็ไม่อยากขัดใจป้าเอ็มเพราะเดี๋ยวเรื่องเล็กจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ซะเปล่าๆ...
“พี่แคทกับฝนล่ะครับได้เงินจากคุณปู่ทุกเดือนๆก็เอาไปใช้อะไรมั่ง?”
“ค่าเทอมค่าตำราเรียน...ค่าใช้จ่ายค่ากินอยู่...ค่าเสื้อผ้าค่าเครื่องสำอาง”
“เหมือนท่องมาก่อนเลย?...เฮ้อ!!...ผู้หญิงนี่น๊า~~”
“พี่เซคกับน้องม่อนมีเงินมากกว่านี้อีกนะจะบอกให้”
“โห~~...อย่าบอกนะครับว่ามีเงินกันคนละเป็นแสนๆ...พี่เซคน่ะเป็นหมอก็สมควรอยู่แต่พี่ม่อนนี่ยังเรียนอยู่เลยแล้วทำไม...”
“เป็นแสนๆอะไร?...มากกว่านั้นเยอะ”
“ฮ้า!?”
“เผลอๆอาจถึงล้านซะด้วยซ้ำ”
“มีเงินมากแล้วได้อะไร?”
“?”
“ถ้ามีทรัพย์สินเยอะแล้วมีความสุขหรือช่วยให้ชีวิตเป็นอมตะก็ว่าไปอย่างแถมมีมากก็ทุกข์มากอีก”
“บอลไม่อยากรวยบ้างรึ?”
“ใครบ้างจะไม่อยากรวยแต่สำหรับผมน่ะขอสร้างมันขึ้นมาด้วยความพยายามของตัวเองดีกว่า”
“.................................................”
“พี่แคทคงจะไม่ว่าๆผมอวดดีนะครับ?”
“...เปล่า...แค่หมั่นไส้”
“อ้าว!?”
“มิน่าพี่เซคถึงไม่ชอบหน้าเพราะบอลตรงกันข้ามกับเธอแทบจะทุกๆอย่างเลย...หึ!!...แต่ถ้าบอลถูกวางตัวให้สืบทอดตำแหน่งของคุณตาก็ไม่ต้องไปสร้างฐานะอะไรและหน้าที่ๆต้องทำคือดูแลบ้านช่องห้องหอทรัพย์สมบัติญาติพี่น้องของตัวเองให้ดี”
“.................................................”
“เอาเถอะ...แต่แค่นี้มันก็เพียงพอแล้วเพราะยังมีสองแม่ลูกที่ชอบเธอที่มีหัวคิดอยากสร้างความมั่นคงในชีวิตขึ้นมาด้วยกำลังของตนเอง”
“เอ๊ะ?...เมื่อกี้เหมือนผมได้ยินพี่แคทพูดว่าสองแม่ลูก...ใครหรือครับ?”
“อึ๊ก!!”
“พี่แคท?”
“ธะ...เธอไม่สมควรจะรู้หรอก!!!”
(จู่ๆก็เสียงแข็งขึ้นมา...อะไรของเจ้าหล่อนวุ้ย!?)
.........................................................................................................................................................
“...............................................”
“...............................................”
“พี่ขับรถช้าจัง?”
“.................................................”
“แบบนี้กว่าจะไปถึงก็...”
“เหลือเวลาอีกเยอะจะกังวลเกินไปล่ะมั้ง?”
“เปล่ากังวลแต่สงสัย”
“...เธอ...ยังจะต้องให้พี่บอกอีกหรือ?”
“?”
“ฮื่อ!!”
...พี่แคทจอดรถข้างทางแล้วหุนหันเปิดประตูออกไปข้างนอก...ผมงงว่าเธอจะทำอะไรเพราะตรงนี้ไม่มีร้านค้าหรือร้านอาหารและไม่มีบ้านคนที่รู้จักเลย!?...
(เดินลงทางลูกรังไปแล้ว...เอ๊ะหรือว่า!?...สาวเจ้าจะเปิดโอกาสให้เรา “ง้อ” อย่างงั้นเรอะ?)
“ความรู้สึกช้าจริงเล้ยกูนี่!!...จะมัวรอช้าอยู่ไยเล่า?...พี่แคท!!!”
“...............................................”
(เดินอย่างเดียวไม่พูดไม่จาเลยสักคำจนไปหยุดอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่แล้ว)
“ทีนี้ฉันจะถามเธอจริงๆ”
“?”
“ทำไมเธอถึงบอกรุ่นพี่ไปว่าฉันหน้าตาขี้เหร่?”
“ไม่ใช่ขี้เหร่นะครับ!!”
“เอาเถอะน่า--...บอกพี่มา”
“ผมไม่อยากให้เขามาจีบพี่แคท...นั่นคือความจริงแท้แน่นอนครับ”
“เพราะอะไร?”
“เอ่อ...”
“พูดมาอย่ามัวอ้ำอึ้ง”
“หวง”
“หืม?”
“ผม...หวงพี่”
“คำตอบนี่ก็ออกมาจากใจจริงใช่ไหม?...แสดงว่าตอนอยู่ในห้องน้ำเธอก็ไม่พอใจที่พี่พูดว่าคนชื่อเดชนั่นน่าสนใจ”
“ครับ...เสียดาย...ผมเสียดายถ้าพี่แคทจะต้องไปเป็นแฟนของคนอื่น...เมื่อก่อนมันต่างออกไปผมถึงช่วยให้เจ้าเคย์ไปดูหนังกับพี่แต่เวลานี้...”
“...............................................”
“ทั้งที่เรา...เคย...อ่า--...เคยทำอะไรกันที่กระท่อม...”
“พอ!...ไม่ต้องพูด”
...ญาติสาวผู้พี่คงจะไม่ต้องการรื้อฟื้นเหตุการณ์ในวันนั้นและพยายามจะลืมสินะถึงห้ามผมเสียงดังทว่าก่อนที่ผมจะอ้าปากพูดอะไรต่อสาวเจ้าก็อมยิ้มแล้วตอบเนิบๆว่า...
“ทึกทักเอาเองแต่ฝ่ายเดียวและคิดเป็นตุเป็นตะไปใหญ่โตซะได้”
“เห?”
“บอลเห็นพี่เป็นผู้หญิงใจง่ายหรืออย่างไรที่พอมีใครแนะนำผู้ชายมาให้ก็จะตกลงคบหาเป็นแฟนกันทันที?”
“ไม่ใช่นะครับ!!!”
“จำเอาไว้เลย...ต่อไปอย่ามาใช้วิธีบ้าๆอย่างนี้อีกเพราะพี่ไม่สนใจจะคบหากับใครทั้งนั้น...เธอน่ะทำตัวเฉยๆไว้ก็พอแล้วจะดีเอง”
“พูดจริงหรือครับ?”
“เพราะแค่วันๆหนึ่งฉันต้องมาคอยดูแลน้องสาวหัวดื้อกับน้องชายจอมลามกก็หนักหนามากพอ”
(นะ...น้องชายจอมลามกรึ?)
“ไปกันได้แล้ว”
“งั้นตอนนี้...พี่หายงอนผมหรือยังครับ?”
“ใช้คำผิดแล้ว!!!...งอนเงินอะไรกัน?”
“!?”
“ทำไมพี่จะต้องงอนเธอด้วย?”
“อ้าว?...ก็ที่ผมตามมานี่เพื่อจะง้อไม่ใช่...”
“พี่ให้โอกาสเธอมาอธิบายไม่ใช่ง้อ!!”
“.................................................”
“ยิ้มอะไรน่ะ?”
“เปล่าหรอกจ้ะ”
“ยิ้มอยู่เห็นๆ...เธอนี่มัน...ไม่รู้จักสลดบ้างนะ...อ๊ะ!?”
“ผมดีใจ...ดีใจมากๆ”
“นี่...ปล่อยสิเดี๋ยวใครก็มาเห็นเข้า!!...แล้วดีใจเรื่องอะไรล่ะ?”
“ที่พี่บอกจะไม่คบหากับใครทั้งนั้น...ผมปลื้มใจและโล่งใจเหลือเกินครับ”
“...งั้นหรือ?”
“ครับ”
“................................................”
“หอมจัง”
“หยุดทำกิริยาหื่นๆแบบนี้ซี่และก็เลิกกอดพี่สักที!!!...แน้~~...ยังจะดมอีก?...พี่น่ะตัวดำและก็อ้วนตุ๊ต๊ะด้วยนะจะบอกให้...กอดลงหรือไงหึ?”
“ฮะๆๆ...เวลาพี่แคทงอนเนี่ยน่ารักที่สุด”
“ไม่งอนสักนิดย่ะ!...อย่าได้ใจนัก”
“พี่ไม่ยอมรับว่างอนก็ไม่เป็นไรแต่ผมขอคิดอย่างนี้ล่ะกัน”
“จะบ้าเหรอ?...พูดเองเออเองเสร็จสรรพไม่ถามคนอื่นเลย!”
“ขอให้ผมฝันบ้างไม่ได้หรือจ๊ะ?”
“เจ้าคน...บ้า!!”
“รู้มั้ยครับว่าเวลาพี่แคทงอนน่ะน่ารักมาก”
“...น่ารักยังไง?”
“หน้าพี่แดงแล้วก็ชอบประชดประชันด้วยสายตาคมๆ”
“นั่นฉันโกรธเธอต่างหากเล่า...พอแล้ว!!...ขืนกอดมากกว่านี้อีกก้นฉันช้ำแน่”
“ช้ำ?”
“เพราะมันมีอะไรแข็งๆมาจิ้มตลอดเวลาน่ะสิ!!”
“กะ...ก็ผมเป็นชายหนุ่มสุขภาพจิตดีนี่ครับ”
“จ้าพ่อคุณ!!...นึกแล้วว่าต้องพูดประโยคนี้”
...ผมจำใจปล่อยญาติสาวผู้พี่ออกจากอ้อมกอดแต่ยังไม่วายหอมแก้มทิ้งท้ายเลยโดนค้อนวงเบ้อเริ่ม...ไม่...ผมมั่นใจว่าพี่แคทไม่ได้ค้อนเพราะโกรธเคืองแต่เป็นความ “เขินอาย” ปน “หมั่นไส้นิดๆ” ต่างหาก...คิดว่านะ...
“เอาเถอะ...อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองนักก็ตามใจ”
“งั้นพี่พาผมไปเลี้ยงอาหารกลางวันอร่อยๆเลยครับ...เอาที่ไหนดี?”
“เธอจะต้องเป็นฝ่ายเลี้ยง”
“เอ๋?”
“ก็ผู้ชายเลี้ยงอาหารผู้หญิงเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือไง?”
“มะ...มันก็จริง”
“ฉันจะสั่งเมนูแพงๆให้เธอแทบหมดตัวเชียวคอยดู”
“นี่พี่แคทยังไม่หายโกรธผมหรือเปล่าเนี่ย?”
“แล้วเธอว่าหายหรือไม่หาย?”
“อื้อ!!...พี่น่ะหายโกรธแล้วแต่จะแกล้งผมเล่นเฉยๆ”
“หึๆ...นี่ถือเป็นค่าเปลืองตัวที่โดนหอมแก้ม”
“!?”
“และยังถือวิสาสะมาสวมกอดพี่ฉะนั้นต้องปรับเสียให้เข็ด...อ้อ!...ส่วนที่เอาเจ้าตัวร้ายมาแทงก้นพี่น่ะเอาไว้คราวหน้า”
“งั้นขอเป็นในห้องน้ำนะครับ”
“ละ...ลามกที่สุดเลยตาน้องบ้า!!!”
...อย่างไรก็ตามขอยืนยันชัดเจนว่า...พี่สาวของผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก!!!!...ขอร้องเถอะ~~...อย่าน่ารักให้มากไปกว่านี้เลยเพราะนับวันผมก็ยิ่งหวงเธอมากยิ่งขึ้นๆ...
(ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่แต่เราต้องเสียดายแทบจะขาดใจตายแน่หากต้องทนเห็นญาติสาวผู้พี่วัย 22 ตกไปเป็นของชายอื่น!!!!)
........................................................................................................................................................
“มาแล้วเหรอจ๊ะ?”
“ข้าวไข่เจียวหมูสับ”
“เอ๋!?...ไปตั้งนานได้ของกินที่เรียบง่ายมาแค่นี้รึ?”
“ลองกินดูก่อนแล้วค่อยพูด”
“ก็ได้~~”
“นายคือ...”
“ไม่ค่อยพบกันเลยนะครับ”
...ชายหนุ่มที่กำลังนั่งคุยกับฝนในโรงอาหารคือ “เคน” รุ่นน้องปีหนึ่งต่างคณะแล้วยังมีความสนิทชิดเชื้อกับบุศและจีอีกด้วย...ได้ข่าวว่าเขาคบหากับหญิงสาวที่มีอายุมากกว่าถึงแปดปีแล้วความรักก็กำลังไปได้สวยทีเดียว...
“ฟะ...แฟนนายท้องแล้ว!?”
“พี่บอลอย่าเสียงดังสิครับ!!!...ที่นี่คนเยอะแยะ”
“ก็มันน่าตกใจนี่นา!!...นายเพิ่งจะอายุสิบแปดเอง”
“น่าตกใจจริงๆนั่นแหละแต่ต่อจากนี้เธอจะทำยังไงกัน?...ยังเป็นนักศึกษาเรียนหนังสืออยู่ก็จะเป็นพ่อคนด้วยซะแล้ว”
“...ผมยังพอจะโชคดีอยู่บ้างน่ะครับพี่แคท”
“โชคดี?”
“คือทางบ้านของบรีนยินดีจะช่วยเลี้ยงลูกที่เกิดมาครับแต่ตอนแรกที่ได้รู้กันก็โดนดุจนหูชาไปเลยส่วนแม่ของผมก็ไม่มีปัญหาอะไรมากนักนอกจากบ่นว่ามันเร็วเกินไปหน่อย”
“คือพ่อตาของนายนี่ดุยิ่งกว่าหมาบางแก้วแต่แม่ยายกลับดีใจสุดๆที่จะได้เลี้ยงหลาน...ได้ข่าวว่านั่งเครื่องมาหาแทบจะทุกอาทิตย์”
“ข้าวเต็มปากแล้วยังจะพูดกับเค้าอีก?...มารยาทไม่ดีเลย”
“เง้!!”
“เพื่อนๆของเธอกับอาจารย์รู้หรือเปล่า?”
“ไม่ครับ...ผมตั้งใจว่าจะไม่บอกใครทั้งนั้น”
“แต่ยัยทอมวิปริตรู้นะ”
“ก็เธอเป็นเพื่อนสนิทของผมนี่”
“ส่วนพวกฉันไม่ปากสว่างอยู่แล้ว...ไม่ต้องกังวลหรอก”
“ขอบคุณพี่แคทมากครับ”
“เฮอ--...ขอบคุณฝนด้วยจิ!!”
“ว่าแต่...เธอบอกฝนเหรอ?”
“เปล่าครับ...ฝนบังคับผม”
“หา?”
“ไปบังคับเขาทำไมห๊ะยัยผี?”
“บังคงบังคับอะไรกัน?...แค่ถามถึงคุณบรีนนิดเดียวเอง...อย่าลืมสิว่าที่สองคนลงเอยกันได้ฉันก็มีส่วนช่วยนะเออ!!”
“แต่ยังไงเธอก็ต้องมีข่มขู่มั่งแน่ๆ”
“เปล่าน๊า~~”
“ยอมรับมาตรงๆดีกว่าเพราะพี่รู้จักเธอดียิ่งกว่าใครทั้งหมด”
“อือ--...ก็...แค่ซักไซ้หน่อยเดียว...คือเผอิญเค้าได้ยินนายเคนโทรศัพท์พูดว่าเดี๋ยวจะตามไปที่โรงพยาบาล...รอพบกันที่นั่นเลย”
“ไปโรงพยาบาลทำไมหรือ?”
“ผมกับบรีนนัดพบหมอไว้ครับ”
“ตรวจครรภ์!!!!”
“ชู่ว!!...ก็...ประมาณนั้น...บอกแล้วไงว่าอย่าเสียงดัง!!”
“กี่เดือนแล้ว?”
“ยังไม่ถึงเดือนครึ่งเลยครับ”
“แหม่~~...ดีจังน๊า!!...ไม่ทันไรนายก็จะมีลูกน่ารักๆ”
“น้องอย่ามองเพียงด้านเดียวสินี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ...ชีวิตหนึ่งเกิดขึ้นมาเชียวนะ”
“ดีจัง!...ฝนก็จะมีบ้าง”
“ฟังที่พี่พูดอยู่หรือเปล่า?”
“ฮิๆๆๆ...เด็กน่ารัก”
...ฝนหัวเราะไปก็แอบเอามือลูบขาผมคล้ายกับเป็นทำนองว่าอยากให้ผมช่วยให้ความฝันของเธอเป็นจริง...ผมชักสับสนว่าถ้าเป็นดังความฝันนั่นจริงๆอนาคตข้างหน้าผมก็จะมีลูกสาวกับฝนคนหนึ่งชื่อ “หยาดวารินทร์” ทว่าปัญหาคือมันเป็นตอนไหนล่ะ?...
(ในฝันหนูรินบอกอายุเจ็ดขวบแต่จะเริ่มต้นจากปีไหนกัน?)
“ผมต้องไปแล้วครับ”
“โทรศัพท์นายดังแน่ะ”
“โอ้!!”
“ข้าวไข่เจียวหมูสับเป็นยังไง?”
“อร่อยนะจ๊ะ...ซื้อจากที่ไหนเนี่ย?”
“พี่กับบอลแวะกินข้าวที่ร้านอาหารแถวถนนเลี่ยงเมืองก็ซื้อที่นั่นแหละ”
“วันหลังพาเค้าไปกินมั่ง”
“ครับๆๆ...ผมจะรีบไป...พี่บรีมอย่าหงุดหงิดบ่อยนักสิเดี๋ยวก็มีผลต่อลูกในท้องหรอก”
“ฮ้า!?”
“!!!”
“ว่าไงนะ?”
“นี่...เธอ...”
“ยะ...แย่ล่ะ!!”
“เฮ้ยหยุด!!!...กลับมาอธิบายเดี๋ยวนี้”
“วิ่งหนีไปไกลแล้ว”
“โธ่เอ๊ย!!...ถ้าไม่ติดเพิ่งกินข้าวอิ่มล่ะก็...จะวิ่งมากก็ไม่ได้ด้วยแต่ทั้งสองคนได้ยินเหมือนฝนหรือเปล่า?”
“อืม”
“ได้ยิน”
“แฟนของเคนชื่อบรีนไม่ใช่หรือแล้วพี่บรีมนี่เป็นใคร?”
“รู้สึกจะเป็นพี่สาวฝาแฝดของคุณบรีน...จะว่าไปฝนก็เคยเห็นหน้าอยู่ครั้งสองครั้งตอนไปหาพี่เซคที่โรงพยาบาล”
“...คนที่ฝนเคยชี้ให้พี่ดูใช่ไหม?”
“ค่ะ”
“มีความเป็นไปได้สูงมาก...อย่างนี้ก็พอจะสันนิษฐานได้ว่าเล่นซะท้องกันทั้งพี่ทั้งน้องเชียวเหรอ?”
“ฮะๆๆๆ...ไอ้หมอนี่เห็นหน้าออกซื่อๆแต่มันแน่จริงว่ะ!!!”
...ช่วงที่ผมพูด(ชม)ถึงเคนหนุ่มรุ่นน้องนั้นก็ไม่ทันได้สังเกตอากัปกิริยาของพี่แคทกับฝนอย่างจริงจังเท่าใดนักโดยรู้แค่เพียงว่าทั้งสองหันหน้าไปคนละทางกับมีสีหน้าที่แตกต่างกัน...คนหนึ่งยิ้มแย้มเอียงอายส่วนอีกคนเคร่งเครียดคิ้วขมวด...
.................................................................................................................................................
“สรุปสั้นๆคือหมาหวงก้าง...ไอ้บอลหวงพี่สาวมากๆไงล่ะ...ตัวดำอ้วนตุ๊ต๊ะขี้บ่นเรอะ?...ฮะๆๆๆๆ”
“แสดงว่ามันคิดกับพี่แคทแบบชู้สาวจริงๆ”
“เป็นพี่ๆก็คิดว่ะ!!...คุณเธองามหยดย้อยซะขนาดนั้น...ถ้าพี่ไม่แต่งงานไปซะก่อนนะจะตามจีบเช้าจีบเย็นเชียว!!!”
“แต่ขอบคุณพี่จริงๆครับที่มาช่วยให้พวกผมได้รู้ถึงใจจริงของไอ้บอล”
“ใช่ครับ...เจ้านั่นน่ะปากแข็งบอกแต่ว่าไม่มีๆ...ไม่เคยคิดอะไร...กูเปล่า...ปัทโธ่!!!...อยู่ด้วยกันทุกวันๆใครจะทนนิ่งอยู่ได้ก็แปลกแล้ว”
“แต่ไม่มีทางรู้ได้ง่ายๆหรอกนะครับว่าพี่แคทจะคิดยังไง?”
“จริงด้วยเพราะยังไงพวกเขาก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน...ถ้าเกิดผิดพลาดอะไรขึ้นมาก็จะมองหน้ากันไม่ติดอีกเลย”
“......................................................”
.........................................................................................................................................
...ตัวอย่างในตอนหน้า...
“เธออย่าพูดคำๆนั้นให้ฉันได้ยินหากยังต้องการให้ฉันมีความรู้สึกดีๆกับเธออยู่!!!”
“ทะ...ทำไมล่ะครับ?”
“ถ้าเธอพูดออกมาฉันจะถือว่าเป็นการดูหมิ่นและโกหกหลอกลวงกันอย่างรุนแรงที่สุด!!!!”
................................................
“ป้าเอ็มนัดให้ไปเจอกันที่ห้องอาหารของโรงแรมวันอาทิตย์นี้ตอนสิบโมง?”
“แล้วศิจะช่วยให้ทุกอย่างดำเนินไปด้วยความราบรื่นและไม่มีใครสงสัยแน่นอนค่ะ”
(แต่วันอาทิตย์ตอนเก้าโมงเราก็มีนัดว่าจะไปดูหนังกับฝนด้วย!?...รถไฟจะชนกันซะแล้วเหรอเนี่ย?)
................................................
“ที่ข้าช่วยเจ้าก็เพราะเห็นแก่ความเป็นสหายเก่าแต่ยังไม่เข้าใจเลยว่าเจ้าจะทำไปเพื่ออะไร?”
“อชินีสุราลัย...เราอยากรู้เหลือเกินว่านางจะเลือกอะไรระหว่างของสำคัญกับบุตรสาวที่ยังไม่ได้ถือกำเนิด?”
“...ก็สมกับเป็นตัวเจ้าดีนะ...ไม่เหมือนวสันตะนุจรินทร์ที่มักจะมองอย่างผิวเผินและชอบเล่นมากเกินไป”
...........................................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น