ตำนานนักรัก ตอนที่ 80

ตำนานนักรัก ตอนที่ 80

"ไปไหนมาครับคุณดา..ทานข้าวแล้วหรือยังครับ..." ผมเงยหน้าร้องทักขึ้นมาจากโซฟาชุดรับแขก เมื่อเห็นคุณดาเดินเซๆตามหลังสาลี่เข้ามาในบ้าน หลังจากที่นั่งรอเธอกลับ มาจนกระทั่งเลยเวลาอาหารมื้อค่ำไปนานเกือบสองชั่วโมง "ไปธุระมา..." คุณดาตอบเสียงห้วนๆแข็งๆกลับมา ซ้ำยังไม่ยอมมองหน้าผม กลับเดินเลี่ยงผ่านไปทางบันได จนผมต้องผุดลุกขึ้น แล้ว คว้าข้อมือเธอยึดไว้ "ปล่อยนะ...ทองดี.." คุณดาตวัดเสียงอ้อแอ้ร้องสั่ง จนผมอึ้งชะงัก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ เพราะสรรพนามที่เธอเรียกผม ครั้งนี้ ผิดแผกไปจากคราวก่อนๆ "บอกผมมาก่อนสิครับ ว่าคุณดาไปธุระอะไรกับคุณกิ๊ก..แล้วทำไมจึงต้องทานเหล้าจนเมาขนาดนี้..นี่คุณดากำลังท้องอยู่ นะครับ..จะทำอะไรไม่ห่วงลูกเลยหรือ.." ผมยึดมือคุณดาไว้แน่น แม้เธอจะพยายามสบัดให้หลุดจากการเกาะกุม พร้อมร้อง ถามเสียงเข้มๆกลับไป "ลูก
ของดา..ทองดีมาเกี่ยวอะไรด้วย..." คุณดาพลั้งปากตวัดเสียงบอกผม แต่ดีที่ยังไม่พลั้งปากมากไปกว่านี้ มิเช่นนั้นสาลี ที่ยืนรีรออยู่หน้าห้องรับแขกคงได้ ล่วงรู้ความลับเรื่องบุตรในท้องคุณดาเป็นแน่ ผมเลยรีบหันไปร้องบอกสาลีด้วยเสียงเข้มๆ "สาลี มีอะไรก็ไปทำเถอะครับ..ทางนี้ผมจัดการเอง..." หลังจากสาลีได้ยินเสียงของผม เธอรีบรับคำ แล้วเดินเลี่ยงกลับไปยังห้องนอนส่วนตัวของเธอทันที ผมจึงหันกลับมา ดึงแขนคุณดากึ่งจูงกึ่งลากขึ้นบันไดไปชั้นสองของตัวบ้าน เพื่อพูดคุยกับเธอให้รู้เรื่อง "ไม่ไป..ดาไม่ไป..ดาจะไปหาคุณพ่อ..." คุณดาพยายามดิ้นสะบัดแขนยื้อดึงไปมาไม่ยอมขึ้นบันได ร่ำร้องว่าจะไปหาพ่อตาผมแทน ด้วยสุ้มเสียงเมาๆมึนๆ ผมเลย เปลี่ยนใจ ดึงแขนคุณดาเดินผ่านห้องรับแขก เพื่อไปที่ห้องพ่อตาตามที่เธอประสงค์ ครั้นพอไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง กำลังยืนมืออีกข้างไปเคาะประตู คุณดากับยึดมือผมไว้ไม่ให้เอื้อมไปเคาะประตูห้อง "ไม่เอา..ไม่อยากเจอคุณพ่อแล้ว...ทองดี พาดาไปกินเหล้าอีก...ดาอยากเมามากกว่านี้.." คุณดาเริ่มอ้อนพูดจาไม่รุ้เรื่องเหมือนเด็กๆ โดยที่ผมก็ยังไม่รู้ต้นสายปลายเหตุว่า อะไรมันเป็นต้นเหตุให้เธอเสียใจถึงได้ ไปกินเหล้า จนเมามายกลับมา ซ้ำยังอยากกินเหล้าต่ออีก ลำพังว่าเธอจะโมโหโกรธผมกับมะลิที่ออกไปจากบ้านนั้น ก็ไม่ น่าจะมากมายขนาดนี้ ผมจึงพยายามปรับอารมณ์ให้เย็นลง แล้วพูดกับเธอดีๆใหม่อีกครั้ง "คุณดาครับ..ฟังผมดีๆนะ..อยากทานเหล้าต่อ..เราไปทานกันบนห้องดีกว่านะครับ.." เมื่ออารมณ์ผมสงบเยือกเย็นลง เสียงที่พูดออกไปจึงนุ่มนวลไม่แข็งกระด้างเหมือนเมื่อครู่ คราวนี้คุณดาหยุดฟัง แล้วเงย หน้าสบตาผมแบบจริงๆจังๆ เป็นครั้งแรก แล้วผมก็ใจหายเมื่อพบว่านัยต์ตาสวยดวงโตๆคู่นั้น ที่เคยสุกใสแวววาวและ เย้ายวนของเธอนั้น คลอไปด้วยหยาดน้ำตา "คุณ..ช่วยดาด้วย..ดาจะทำยังไงดี..ดาคิดไม่ออกแล้ว...ฮืออออ..." คุณดาร้องบอกเสียงสั่นๆ พร้อมผวามากอดซบหน้าลงไปบนอกผม อย่างคนขวัญเสีย แล้วสะอื้นร่ำไห้จนตัวโยน ผมจึง ลูบหลังเธอแผ่วๆ พร้อมกระซิบปลอบเบาๆ ก่อนจะค่อยๆพยุงเธอเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอน เพราะคิดว่าเหตุที่ทำให้ คุณดาอัดอั้นตันใจ จนใช้เหล้ามาปลุกปลอบจิตใจนั้น คงไม่ใช่เรื่องเล็กๆเสียแล้ว ผมพาคุณดาเดินกลับเข้าห้องนอน แต่ก่อนจะขึ้นมา ผมเดินไปคว้าขวดเหล้าที่กินเหลือจากคราวก่อนติดขึ้นมาด้วย พอ เข้ามาในห้องนอนที่มีตู้เย็นเครื่องเล็กๆอยู่ในนั้น ผมรีบเปิด แล้วหยิบน้ำแข็งออกมาใส่แก้ว พร้อมรินเหล้าเติมลงไปเล็ก น้อย แล้วจึงนำกลับมายื่นใส่มือคุณดาที่นั่งอยู่บนเตียง คุณดายื่นมือมารับ แต่ยังไม่ทันยกดื่ม มือเธอหมุนแก้วคลึงไปมา เหมือนตัดสินใจ ก่อนจะยื่นแก้วเหล้าส่งคืนให้ผมแล้วบอก "ดาไม่ดื่มดีกว่า..สงสารยัยหนู.." "ดีแล้วละครับ..เหล้ามันไม่ช่วยแก้ปัญหาอะไรหรอกครับ..นอกจากแค่เมาแล้วเราก็ลืมปัญหานั้นชั่วคราว พอหายเมา ปัญหา มันก็ยังอยู่...คุณดาเล่าเรื่องที่ทำให้เสียใจออกมาให้ฟังเถอะครับ..จะได้ช่วยกันแก้ไข..." ผมดีใจที่คุณดาเธอได้สติยั้งคิด ก่อนจะพูดปลอบเสียงนุ่มๆให้เธอเล่าปัญหาของเธอออกมา "นายทัดเทพเค้ารู้แล้วค่ะ..ว่าดาท้อง และก็รุ้ว่าตัวเค้าเป็นพ่อของเด็ก..ดาจะทำยังไงดี คุณช่วยดาคิดหน่อยสิคะ.." จู่ๆ คุณดาก็พูดโพล่งระบายออกมาด้วยความอัดอั้น จนผมจับต้นชนปลายไม่ถูก ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง "ค่อยๆเล่าช้าๆสิครับ..คุณทัดเทพเค้าเจอคุณดาได้อย่างไร แล้วรู้ได้อย่างไรครับ..." ผมร้องถามกลับด้วยเสียงนุ่มๆเรียบๆ พร้อมทรุดตัวลงนั่งข้างเคียง เอื้อมมือไปคว้าตัวคุณดามากอดปลอบ "ดาไปส่งตาเอ็มกับพ่อแม่เค้าที่แอร์พอร์ต จนเเครื่องขึ้นบิน กำลังเดินทางกลับ ก็มีโทรศัพท์เข้ามาหาดา เบอร์ไม่คุ้นเลย.. พอดารับสายถึงได้ทราบว่าเป็นทัดเทพ..เค้าบอกว่าเห็นดาที่แอร์พอร์ต และเห็นว่าดากำลังท้องอยู่...แล้วถามว่าดาท้อง กับใคร..." แม้คุณดาจะพยายามเล่าช้าๆ แต่คงเพราะสติเธอยังกระเจิดกระเจิงอยู่เป็นแน่ จึงเล่าเรื่องได้กระท่อนกระแท่น จนผมต้อง พยายามจับใจความแล้วคิดตาม "คุณดาคงไม่ได้บอกใช่มั๊ยครับว่า เด็กในท้องเป็นลูกของนายทัดเทพ..." ผมถามออกไปด้วยเสียงนุ่มนวลก็จริง แต่พอ คุณดาได้ยินเธอถึงกับร้องไห้โฮอีกครั้ง แล้วพยักหน้ายอมรับ "คุณก็รุ้ว่าดาโกหกคนไม่เป็น..พอโดนซักไปซักมา ที่สุดดาก็เผลอบอกให้ทัดเทพเค้ารู้ว่าดาท้องกับเค้า...ฮือออ.." ผมไม่แปลกใจเลยที่คุณดาพูดเช่นนี้ เพราะตนเองก็รับรู้มาตลอดว่า คุณดานั้นโกหกใครไม่เป็น โดนซักไซ้หลอกล่อพัก เดียว ความจริงทั้งหลายก็ล้วนแพร่งพรายออกมาจากปากเธอ ยิ่งกับคนเจ้าเล่ห์แบบนายนั่น คุณดาไม่มีทางตามมันทัน อย่างแน่นอน "ก็ช่างประไร..แม้ว่าทัดเทพจะรุ้ความจริง แต่คุณดากับเค้าหย่าขาดจากกันแล้ว จะต้องกลัวไปทำไมล่ะครับ..ถึงอย่างไร ผมก็รักลูกในท้องของคุณดาเสมอเป็นลุกของผมเช่นกัน..." "ก็แล้วทำไมคุณไม่อยู่บ้านให้คำปรึกษากับดาล่ะ..คุณออกไปไหนกับมะลิ..จนดาต้องตัดสินใจไปพบกับทัดเทพ..ตามลำพัง" ผมถึงกับอึ้งที่ได้ยินคุณดาพูดออกมาแบบนี้ เริ่มสงสัยจริงๆว่า ปัญหาง่ายๆเฉพาะหน้าแค่นี้ ทำไมคุณดาจึงแก้ไขไม่ได้ ต้อง ให้นายทัดเทพโทรมาข่มขู่ เหมือนครั้งนั้นกว่าจะขอมันหย่าได้ ยังต้องยอมเสียตัวไปให้มันก่อน ผมเพียงได้แต่คาดเดาว่า มันอาจเป็นเพราะว่าสายเลือดของคุณดา ที่กำเนิดมาจากบุคคลที่มีสายสัมพันธ์ใกล้เคียงกัน ระหว่างพ่อตาผมกับแม่หนูยิ้ม ก็ได้ ทำให้เธอไม่ค่อยทันคน มันช่างแตกต่างกับพ่อตา และคุณเจน ที่ล้วนแต่มีเล่ห์เหลี่ยมฉลาดทันคน รู้จักคิด รู้จักวางแผน "แล้วคุณดาไปพบกับนายทัดเทพที่ไหนครับ..." ผมถามออกไปด้วยสุ้มเสียงสั่นๆ ไม่อยากนึกเดาล่วงหน้าเลยว่ามีอะไรเกิด ขึ้นกับคุณดา "ที่วินแท็กซี่แอร์พอร์ตนั่นแหละค่ะ....ทัดเทพเค้าตกต่ำมากจนต้องมาขับแท็กซี่เลี้ยงชีพ..." คราวนี้เริ่องเริ่มกระจ่างขึ้น ที่ว่าทำไมนายทัดเทพถึงได้พบเจอคุณดา คงเพราะช่วงที่ไปส่งไอ้เอ็มที่แอร์พอร์ตเป็นแน่มัน เลยเห็นเธอ "ละ..แล้ว..เกิดอะไรขึ้นครับ.." แม้ผมจะพยายามบังคับสุ้มเสียงที่ถามออกไปไม่ให้สั่น ตามจังหวะหัวใจที่ว้าวุ่น เพราะคาดเดาได้ว่าเรื่องนี้คงจบไม่สวย เป็นแน่ก็ตาม แต่สุ้มเสียงที่เปล่งออกไปมันก็ยังอดสั่นพริ้วไม่ได้ และก็ใจหายวาบ เมื่อคุณดาเปิดฉากร้องไห้สะอึกสะอื้น อีกครั้ง แล้วลำดับเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ผมฟัง "พอดาขับรถไปเจอเค้าที่แอร์พอร์ต..เค้าก็พูดจาข่มขู่เสียงดัง จนดาอาย ต้องยอมให้เค้าเข้ามาคุยกันในรถ แล้วเค้าก็ เรียกร้องสิทธิ์ในการเป็นพ่อของยัยหนู บอกว่าถ้าดาไม่ยอมให้สิทธิ์นั้นกับเค้า เค้าจะฟ้องตรวจดีเอ็นเอ เมื่อยัยหนูคลอด ออกมา..." "ไอ้นั่นมันจะมีปัญญาเลี้ยงดูยัยหนูหรือครับคุณดา...." คราวนี้ผมเริ่มโกรธนายทัดเทพ จนเผลอตัวใช้สรรพนามเรียกว่า มันออกไปตรงๆ "ดาไม่ทราบหรอกค่ะ..รุ้แต่ว่าดาไม่ยอมให้ยัยหนูไปอยู่กับทัดเทพแน่ๆ..ดาเลยเสนอเงินให้เค้าเพื่อปิดปาก...ปิดเรื่องนี้ อย่าแพร่งพรายให้คนอื่นรู้.." "แล้วมันยอมรับมั๊ยครับ...." "รับค่ะ..ตะ..แต่ว่านอกจากเงินแล้วเค้ายัง..ฮือออออ..." คุณดาชะงักเสียงเล่า แล้วร้องไห้สะอื้นออกมาดังๆ จนหน้าตาเลอะเปือนเครื่องสำอางค์ด่างๆแดงๆ ดูไปก็ตลกดี แต่ใน อารมณ์นี้ผมหัวเราะไม่ออก ได้แต่หวั่นใจว่า และสงสารเธอ แต่นั้น มันคืออะไรอีกที่ไอ้ชั่วมันเรียกร้องจากเมียผม จึงรีบ ซักถามด้วยเสียงสั่นๆแม้จะอยู่ในอารมณ์โมโห แต่ก็พยายามบังคับน้ำเสียงที่ร้องถามออกไปไม่ให้แข็งกระด้าง แม้จะ คาดเดาคำตอบจากคุณดาได้ล่วงหน้า แต่ก็ยังอยากรู้ความจริงจากปากของเธอ "เค้าบังคับให้ดา..ใช้ปากค่ะ..." คุณดาตอบอึกอักก้มหน้าไม่กล้าประสานสายตากับผม เมื่อสารภาพความจริงออกมา ผม ได้ยินแล้วถึงกับถอนใจอย่างโล่งอก เพราะคาดเดาไว้ว่าคุณดาคงโดนบังคับจิตใจมากกว่านี้ [post]"ถ้ามันให้คุณดาทำแค่นี้ ก็ช่างมันเถอะ..นึกเสียว่า...ให้มันเป็นทานครับ..อย่าเสียใจไปเลยครับ..." ผมถอนหายใจ แล้วพูดปลอบคุณดาเสียงนุ่มๆเบาๆ กระชับวงแขนรัดร่างคุณดามากอดแน่นขึ้น เพื่อปลุกปลอบขวัญของเธอ "คุณดีกับดาเหลือเกิน..คุณไม่ได้รังเกียจดานะคะ.." คุณดาช้อนสายตาเหลือบขึ้นมองหน้าผมเมื่อถามจบ ผมจึงยิ้ม ปลอบอย่างอ่อนโยน ก่อนจะก้มหน้ากดสันจมูกลงไปที่แก้มปลั่งของคุณดา แล้วสูดลมหายใจแรงๆเข้าปอด "ไม่เลยครับ..ผมรักคุณดา..ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นด้วยความไม่เต็มใจของคุณดา ผมก็พร้อมจะให้อภัยเสมอ..." ผมพูดออก มาจากใจจริง ไม่ได้หวังเลยแม้สักนิดว่า ถ้าเกิดเหตุการณ์ขึ้นกับผมบ้าง คุณดาจะให้อภัยผมหรือไม่ "ละ..แล้วถ้า..ดา..ทำไปด้วยความพลั้งเผลอละคะ..คุณจะให้อภัยเมียมั๊ย..." แต่แล้วผมก็ชะงัก เมื่อได้ยินเสียงคุณดาถาม กลับมาอ้อมแอ้มๆอายๆ พร้อมช้อนตาขึ้นมองจ้องหน้า เหมือนรอคำตอบจากผม "ให้อภัยครับ..." ผมสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนจะตอบคำถามของคุณดา ใจผมน่ะให้อภัยเธอจริงๆ ไม่ว่าจะเกิดจากการโดนบังคับ ข่มขู่ หรือเกิดจากความพลั้งเผลอไปตามอารมณ์ เพราะผมทราบดีอยู่แล้วว่าคุณดาเป็นคนแบบใดในเรื่องเซ็กส์แต่เรื่อง อะไรที่ผมจะยอมให้อภัยกับคนที่มันทำกับเมียผม จริงมั๊ยครับ "ขอบคุณค่ะ..ดารักคุณจริงๆ..ดาก็จะให้อภัยคุณทุกเรื่องเหมือนกัน ถ้าคุณทำผิดพลาดอะไรไป..." คุณดาตอบเสียงอ่อนๆหวานๆ พร้อมผวาเข้ากอดผมแน่น อ้าปากควานหาริมฝีปากผม เมื่อพบเธอก็แนบประกบจูบอย่าง อ่อนหวาน และค่อยๆเร่าร้อนรุนแรง เมื่อโดนผมจูบปากตอบ จนขาดห้วงลมหายใจทีมีกลิ่นแอลกอฮอร์เอปนออกมา จึง ผละปากออกมาแล้วกระซิบบอกเสียงสั่นๆให้ผมได้ยินเบาๆ "ดาเผลอตัวไปค่ะ..เลยโดนทัดเทพเย็ด....คุณให้อภัยดาได้มั๊ยคะ"