ตำนานนักรัก ตอนที่ 69
"อ้อ..งั้นเชิญเข้ามาครับคุณเอ้อ..." เมื่อคุณหมอทราบว่าผมเป็นสามีของคุณดา ก็เอ่ยปากเชื้อเชิญผมเข้าไปในห้องทันที
"ผม...ทองดีครับคุณหมอ.."
ผมรีบบอกชื่อตนเองให้คุณหมอทราบ พร้อมเหลือบตามองหน้าท้องกลมๆของคุณดาเมื่อขยับสาวเท้าเข้ามาในห้อง จนแล
เลยขึ้นไปมองใบหน้าของเมีย ก็เห็นเธอนอนหน้าซีดขาว ไม่กล้าประสานสายตากับผม ไม่รู้ว่าเพราะอายหรือกังวลกันแน่
"เชิญเลยครับคุณทองดี..หมอดีใจด้วยนะครับ..คุณได้ลูกสาว..นี่ไงครับ..มองเห็นมั๊ยครับเป็นแผ่นเรียบๆ อย่างนี้เพศหญิง
แน่นอนครับ..แต่ถ้ามีหน่อมีตุ่มละก็จะเป็นเพศชาย.."
คุณหมอร้องบอกด้วยเสียงนุ่มทุ้ม พร้อมชี้มือไปที่จอมอนิเตอร์ข้างหน้า ให้ผมดูอวัยวะเพศสาวของลูกสาวผมที่มองเห็นเป็น
แผ่นเนื้อบางๆตรง
หว่างขา ชัดเจนตามที่คุณหมอบอกจริงๆ
"คุณดาเห็นมั๊ยครับ..ยัยหนูของเราดูแข็งแรงจริงๆนะครับ อูยย...ดูสิดิ้นใหญ่เลย..." ผมพยายามข่มอารมณ์ความข้องใจ ร้อง
บอกให้คุณดาดูจอมอนิเตอร์ด้วยความตื่นเต้น
"ค่ะ...เอ้อ...แกแข็งแรงจริงๆค่ะ..." คุณดาตอบอึกอักออกมาเบาๆ ด้วยความละอายจนใบหน้าแดงก่ำ แต่ก็ยังไม่กล้าประสาน
สายตากับผม
"ก็ต้องแข็งแรงสิครับ..ตอนนี้ภรรยาคุณทองดีตั้งครรภ์มาแล้วตั้ง11สัปดาห์..แต่คุณสองคนใจเย็นกันมากเลยนะครับ ถึงเพิ่ง
มาฝากท้อง.."
คุณหมอพูดล้อผมด้วยเสียงนุ่มทุ้มแบบเดิมพร้อมกลั้วเสียงขำๆ แต่คุณดาได้ยินแล้วถึงกับหน้าซีดขาว ส่วนผมก็ทำหน้าเฉยๆ
เหมือนปรกติ
"แต่คงไม่ได้ช้าเกินไปใช่มั๊ยครับคุณหมอ.."
"โอ๊ย..ไม่หรอกครับ..." คุณหมอตอบขำๆ
หลังจากนั้น หูผมได้ยินเสียงคุณหมออธิบายและซักถามคุณดาเพียงแว่วๆ เธอก็ตอบรับเพียงค่ะๆ อีกหลายครั้งเป็นอันว่าการ
ตรวจครรภ์และฝากท้องเสร็จสิ้นแล้ว ก็เขียนใบสั่งยามอบให้ผม แล้วนัดให้คุณดามาทำการตรวจท้องเป็นประจำ ในระยะนี้
ทุกๆเดือน จากนั้นผมก็พาคุณดาเดินมาเงียบๆจนกระทั่งถึงหน้าตึก จึงทิ้งให้เธอยืนรอ ส่วนตัวผมรีบเดินไปยังลานจอดรถ แล้ว
ขับมารับเธอพากลับบ้าน โดยที่ตลอดระยะเวลาที่ขับรถมานั้นคุณดาเอาแต่นิ่งเงียบด้วยความอึดอัด ส่วนผมก็ไม่อยากซักถาม
จนกระทั่งเกือบมาถึงบ้านแล้วคุณดาจึงได้เอ่ยปากพูด
"ดาเอ้อ...ดาขอโทษค่ะ..ดาไม่ได้ตั้งใจหลอกทองดีหรอกนะ..."
คุณดาเอ่ยปากขอโทษ ก็พอดีกับที่รถเลี้ยวเข้าประตูหน้าบ้าน ผมยังไม่ทันตอบ รีบพาเธอลงมาจากรถทันทีที่จอดสนิท แล้ว
พาเธอเดินขึ้นมาส่งยังห้องนอนชั้นบน
"ยัยหนูเป็นลูกใครครับ..." ผมถามเสียงเรียบๆ ไม่อยากเอะอะโวยวาย แม้จะรู้สึกผิดหวังจนแทบใจสลาย เมื่อได้รับรู้ความจริง
ว่าเธอไม่ใช่บุตรสาวของผมก็ตาม
"ลูกของทัดเทพค่ะ.." คุณดาก้มหน้าตอบเสียงแผ่ว และสั่นเครือ จนผมแทบไม่ได้ยินเสียงของเธอ
"แล้วเค้าทราบมั๊ยครับว่า คุณดามีท้อง ตอนที่เลิกกัน..."
ผมถามเสียงเนือยๆ ด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ออก เพราะมันสลับกันไปมาระหว่างความผิดหวังเสียใจที่ยัยหนูไม่ใช่ลูกผม
จริงๆ แต่อย่างน้อยก็ยังดีใจที่ทราบว่าคุณดาไม่ได้ไปมีท้องกับคนอื่น แต่เป็นสามีคนเก่าที่ทำให้เธอตั้งท้องก่อนที่จะหย่า
ขาดจากกัน
"ไม่ค่ะ..ดาไมได้บอก เพราะดาก็เพิ่งทราบเช่นกัน หลังจากที่คุณกับดามีอะไรกันแล้ว"
"มันเกิดขึ้นได้อย่างไรครับ..."
เพียงแค่ผมรู้ว่ายัยหนูในท้องคุณดาหาใช่ลูกที่เกิดจากผม มันก็พอเพียงให้ผมเสียใจ และไม่อยากรับรู้อะไรอีก แต่ก็ถามออก
ไป อย่างน้อยก็เพื่อให้คุณดาระบายความอัดอั้นในใจที่เก็บงำความรู้สึกนี้มาแล้วหลายเดือนเพียงลำพัง
"เฮ้อออ....อย่าให้ดาเล่าเลยค่ะ..ดาไม่อยากรำลึกถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว...ว่าแต่คุณเถอะคะ..เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว...จะเลิกกับดามั๊ย..."
คุณดาร้องถามผมด้วยสุ้มเสียงสั่นเครือ พร้อมเงยหน้าขึ้นสบตามองผมเป็นครั้งแรก จนผมแลเห็นหยาดน้ำใสๆเอ่อคลออยู่เต็ม
ดวงตาคู่สวยของของคุณดา ที่มันพร้อมจะหยาดลงมาตามร่องแก้มได้ทุกวินาที
"ก่อนที่ผมจะตอบ..ผมถามคุณดาสักคำครับ..ว่า..คุณดารักผมมั๊ย..."
"รักค่ะ..ดารักคุณ...ดาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า..ครั้งสุดท้ายก่อนที่ทัดเทพจะยินยอมเซ็นต์ใบหย่า..สิ่งที่เค้าทำกับดา มันจะ
กลายเป็นเช่นนี้...ฮืออออ.."
คุณดาพูดด้วยเสียงสะอึกสะอื้น แล้วทำนบน้ำตาก็ไหลพรากลงอาบแก้ม จนผมต้องยื่นนิ้วไปปาดมันออกมา แล้วก้มหน้าลง
ไปจูบซับปลอบใจเบาๆ
"ครับ..ช่างมันเถอะ..เรื่องมันผ่านไปแล้ว..ยังไงเธอก็เกิดมาแล้ว...เกิดมาเป็นลูกของเรา..อย่าร้องไห้ครับคุณดา..."
ผมตอบคุณดาไปด้วยความรู้สึกที่จริงใจ ไม่คิดเอาเรื่องนี้ขึ้นมาเรียกร้องหรือต่อรองกับเธอ ในเรื่องความสัมพันธ์กับคุณเจนแต่
อย่างใด ด้วยคาดว่าจิตใจคุณดาคงบอบช้ำมาเพียงพอแล้ว เธอคงไม่ได้ทำกับทัดเทพด้วยความรักความเต็มใจเป็นแน่ มิเช่น
นั้นเธอคงไม่เลิกกับนายทัดเทพอย่างแน่นอน แต่ผมก็ไม่อยากซักถามให้เธอเล่ารายละเอียด คาดว่าถ้าเธอเต็มใจอยากพูดก็
คงพูดออกมาเอง
ส่วนเรื่องของผมกับคุณเจน ก็คงปล่อยให้แล้วแต่ฟ้าจะลิขิต ถ้าผมมีวาสนาจะได้คุณเจนมาเป็นคู่ครอง วันหนึ่งมันก็คงจะได้
มาเอง ผมไม่อยากทำตัวให้เป็นปมปัญหากับครอบครัวของลุงเสงี่ยมผู้มีพระคุณของผมแต่อย่างใด สิ่งที่ควรทำคือฝังกลบ
เรื่องราวระหว่างผมกับคุณเจนไว้ให้มิดชิดที่สุดเท่าที่จะทำได้ และคิดว่าคงเป็นสิ่งเดียวกับความตั้งใจของคุณเจนเช่นกัน
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนคุณเจนและคุณอรต่างสอบเสร็จ จบการศึกษา พี่ชิตก็ส่งการ์ดเชิญมาให้ครอบครัวของผม
ไปร่วมงานแต่งงานของแกที่อยุธยา ซี่งแน่นอนนอกจากผมจะพาคุณดาและพ่อตารวมทั้งพยาบาลวิ ไปร่วมงานแล้ว คุณเจน
ก็พานายเอ็มหนุ่มนักเรียนนอกและครอบครัวของมันไปร่วมงานด้วยเช่นกัน เสมือนจะเป็นการประกาศทางอ้อมๆว่าในไม่ช้า
คงมีงานมงคลแบบนี้เกิดขึ้นกับตัวคุณเจนเช่นกัน
ส่วนตัวผมหลังจากที่ทราบว่าลูกในท้องของคุณดานั้นไม่ใช่ลูกผม ผมก็ยังทำตัวเป็นปรกติเคยมีความรู้สึกกับคุณดาแบบใด
ก็ยังคงเป็นแบบนั้น เพราะมันไม่ใช่ความผิดของเธอ เป็นเรื่องที่น่าเห็นใจเธอมากกว่าที่พลาดท่า โดนไอ้นรกทัดเทพ ผู้ชาย
เห็นแก่ตัว ยัดเยียดความเป็นสามีเป็นครั้งสุดท้ายในเงื่อนไขก่อนที่มันจะยอมเซ็นต์ใบหย่า ซึ่งช่วงเวลานั้นคุณดาก็หลงลืม
การป้องกันกินยาคุมไปแล้วช่วงหนึ่ง เธอไม่คาดคิดว่าเพียงการโดนมันเย็ดครั้งเดียวจะมีผลทำให้เธอตั้งท้องได้ และช่วง
เวลาที่มีความสัมพันธ์กับผมที่อยุธยา มันเป็นช่วงเวลาปรกติที่เธอจะต้องมีเมนส์ แต่ครั้นเมนส์ไม่มา เธอก็คิดว่ามันเลื่อน
กำหนด แต่ที่ไหนได้ เหตุที่เมนส์ไม่มาก็เพราะเธอกำลังตั้งท้องแล้วนั่นเอง
อย่างที่บอกว่าผมไม่ได้โกรธว่าคุณดามาหลอกลวง หาพ่อให้ลูกในท้องแต่อย่างใด จึงยังสามารถทำตัวได้เป็นปรกติเหมือน
เดิม แต่ตัวคุณดานั่นแหละที่เธอคิดมาก จนทำตัวผิดปรกติไปเสียเอง จากเคยอ้อนออเซาะ พูดจาหยอกล้อ กลับกลายเป็น
เงียบขรึมไปในบางครั้ง จนพ่อตาผมสังเกตุเห็นและเคยกระซิบถามผมด้วยซ้ำ ว่าลูกสาวแกไม่สบายใจเรื่องอะไร แต่ความลับ
เรื่องนี้ ผมไม่มีวันแพร่งพรายให้พ่อตารู้แน่
เพราะไม่แน่ใจว่าแกจะรู้สึกอย่างไรกับทารกในครรภ์ เพราะความที่แกเกลียดไอ้ทัดเทพมาก ผมกลัวว่าแกจะพาลไปเกลียด
เด็กที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ สู้ให้แกเข้าใจแบบเดิมดีกว่าว่าเป็นลูกของผมกับคุณดา
ส่วนเรื่องของผมกับคุณเจนก็ดูเหมือนจะยังไม่มีใครล่วงรู้ พ่อตาผมก็คงไม่ได้ย้อนดูภาพที่จับได้จากกล้องcctv ย้อนหลัง ผม
และคุณเจนจึงเบาใจไปได้เปาะหนึ่ง แม้ผมจะรุ้สึกน้อยใจเสียใจ ไปบ้างเป็นบางครั้งที่เห็นเธอทำตัวสนิทสนมกับไอ้เอ็มหนุ่ม
นักเรียนนอกคนนั้นก็ตาม แต่พอจังหวะปลอดคนคราวใด คุณเจนก็มักจะทอดสายตาอ่อนหวานมองสบตากับผมเป็นประจำ
ในสายตาที่ผมไม่มีวันลืม เพราะมันถ่ายทอดความรู้สึกทั้งมวลมาให้ผมรู้ ว่าเธอไม่มีวันรักใครได้อีก นอกจากรักผมเพียงคนเดียว
"คิดอะไรอยู่หรือคะคุณ..." คุณดาถามขึ้นมาเบาๆหลังจากที่ผมนั่งขับรถเงียบๆอย่างใช้สมาธิตั้งแต่ออกมาจากบ้าน
[post]"อ้อ...ไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ...นอกจากอยากไปถึงอยุธยาไวๆ อยากเห็นหน้าบ่าวสาวน่ะครับ...ฮ่าๆๆ.." ผมแสร้งหัวเราะ
เพื่อกลบเกลื่อนเรื่องที่ตนเองคิดอยู่ในใจ
"ดาไม่อยากเชื่อเลยนะคะ..ว่าทั้งสองคนจะมาตกหลุมรักกันได้..มันเหมือนนิยายมากกว่าความจริง..." คุณดาตอบกลับด้วย
เสียงขำๆ
"ทำไมล่ะครับ..ทั้งพี่ชิต และคุณอร คงเคมีเข้ากันน่ะครับ....พอเจอกันก็เลยจูนกันง่าย และจูนกันติด อายุที่ห่างกันไม่ใช่
อุปสรรคแต่อย่างใด..." ผมตอบยิ้มๆ อย่างอารมณ์ดี
"ไปว่าแต่เค้าแม่ดา..แล้วแม่ดากับเจ้าทองดีล่ะ..อายุเป็นอุปสรรคมั๊ยล่ะ..ฮ่าๆๆๆ...ถ้าเป็น..แม่ดาคงไม่ท้องโย้แบบนี้หรอก..."
เสียงพ่อตาผมร้องแซวลูกสาวของแกขึ้นมา เล่นเอาคุณดาหันกลับไปจิกตาค้อน บ่นอุ๊บอิ๊บๆอายๆ แล้วจิกเล็บเหน็บแขนผม
เบาๆ เมื่อได้ยินเสียงผมหัวเราะขำๆตามคำพูดของพ่อตา ส่วนคุณวิที่นั่งด้านหลังคอยดูแลพ่อตาผมก็หัวเราะเสียงใสตาม
ไปด้วย
"หึ..ลุมแซวดากันใหญ่เลยนะคะคุณพ่อ...อย่าให้ดาแซวคุณพ่อบ้างละกัน..."
"แม่ดาจะแซวอะไรพ่อรึ...ฮ่าๆๆๆ.."
ตั้งแต่ได้คุณวิมาคอยดูแลพ่อตาผมแบบประจำ ตามวิชาการที่คุณวิได้ร่ำเรียนมา จนพ่อตาผมแกแข็งแรงจนเดินเหินเองได้
ไม่จำต้องใช้ไม้เท้าสามขาช่วยพยุงอีกต่อไปแล้ว ก็ดูแกมีความสุขมากกว่าเก่า จนหลายครั้งผมเผอิญเห็นว่าแกหยอกล้อ
คุณวิ ในลักษณะหมาหยอกไก่ จนไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้คุณวิเสร็จพ่อตาผมไปหรือยัง ถ้ายังผมก็คาดการณ์ว่าคงอีกไม่ช้า
เป็นแน่
"ตอนนี้คงยังไม่มีอะไรแซวคุณพ่อหรอกค่ะ..แต่ดาว่าสักวันดาต้องได้แซวคุณพ่อแน่..จริงมั๊ยคะคุณวิ..."
เมื่อคุณดาไม่มีคนเข้าข้าง ก็พาลไปทั่ว แต่น้ำเสียงก็ไม่ได้จริงจังแต่อย่างใด เป็นการพูดล้อเล่นกันขำๆเสียมากกว่า จนคุณวิ
โดนย้อนกลับ ทำเอาหน้าแดงอายๆรีบก้มหน้างุด ในจังหวะพอดีที่รถหยุดเพราะติดไฟแดง ผมเลยเหลือบตามองกระจกส่อง
หลัง ได้เห็นคุณวิดึงเห็นมือเหี่ยวๆของพ่อตาผมออกมาจากอกเสื้อของเธอพอดี จึงได้แต่อมยิ้มให้แกเมื่อพ่อตาผมเหลือบตา
ขึ้นมามองประสานกันกับผมพอดี
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น