ตำนานนักรัก ตอนที่ 62

ตำนานนักรัก ตอนที่ 62

ผมเดินตามหลังคุณเจนเข้าไปในบ้าน ก็เห็นทั้งคุณดาและพ่อตาผม นั่งรอพร้อมหน้ากันอยู่ที่ห้องรับแขก ผมรีบร้องทักทาย หลังจากที่ได้ยินเสียงคุณเจนแว่วๆ พูดกับผู้เป็นแม่และตาว่าเธอรู้สึกเพลียๆขอตัวขึ้นไปพักผ่อนก่อน พ่อตาผมก็รีบขยิบตา ส่งสัญญาณให้ผมตามไปที่ห้อง คงต้องการซักถามเรื่องราวเป็นแน่ ว่าแผนการณ์ที่แกวางเอาไว้สำเร็จแค่ไหน และที่ไม่ยอม ซักถามผมต่อหน้าคุณดานั้น ทำให้ผมเดาเอาว่าเรื่องต่างๆเหล่านี้คุณดาคงไม่ทราบ "เป็นไงบ้างคะ..ลูกเจนแผลงฤทธิ์เอาบ้างหรือเปล่า..." คุณดาร้องถามผมเสียงเบาๆยิ้มๆ หลังจากที่ลุงเสงี่ยมลุกขึ้นเดินกลับ ไปยังห้องของตนเองเรียบร้อยแล้ว "เอ้อ..ไม่นี่ครับ..ก็แทบไม่ได้พูดจากันเลย.." ผมตอบเลี่ยงๆ ไม่แสดงทีท่าพิรุธออกมาให้คุณดาจับได้ "แล้ว
ทำไมหนู่อรไม่กลับกันมาด้วยล่ะ.." คุณดาซักถามด้วยความแปลกใจ จนผมต้องเล่าเรื่องราวระหว่างพี่ชิตกับคุณอรให้เธอฟัง แต่ไม่ได้บอกว่าต้นเหตุมันมาจาก เรื่องใด "จริงหรือทองดี..พี่ชิตนี่นะ..จะได้เมียคราวลูกตอนอายุห้าสิบ..อิอิ..." คุณดาร้องถามยิ้มๆขำๆ เหมือนไม่อยากเชื่อสิ่งที่ผมเล่า ให้ฟัง จนผมต้องยืนยันอย่างมั่นเหมาะ "จริงๆนะครับคุณดา ทั้งสองคนไม่เพียงแค่ชอบกันเฉยๆ ยังวางแผนแต่งงานกัน หลังจากที่คุณอรเรียนจบ แล้วตั้งรกราก กันเสียที่นั่นเลย..." "โถ..ลูกเจน..มิน่าเธอคงเสียใจ..เรื่องหนูอร..พอมาถึงบ้านถึงได้ทำหน้าจ๋อยๆ รีบขึ้นไปนอนทันที..." คุณดากลับเข้าใจผิด ที่เห็นหน้าลูกสาวจ๋อยๆ คิดว่าเป็นเพราะเธอเสียใจเรื่องคุณอรกับพี่ชิต ก็ดีไปอย่าง จะได้ไม่ซักถามผม มากกว่านี้ "ทำไมหนูอร..ถึงทำกับลูกเจนแบบนี้นะ...ดาก็นึกว่าทั้งสองคนรักใคร่กันเสียอีก..แต่ก็ดีเหมือนกัน ลูกเจนจะได้กลับมาเป็น ผู้หญิงจริงๆเสียที..จริงมั๊ยคะทองดี....." คุณดายังคงบ่นเบาๆด้วยวามสงสารลูกสาว เพราะคิดว่าที่คุณอรกระทำนั้นคงทำให้ ลูกสาวตนเองอกหัก "ผมว่าคุณดาเข้าใจผิดแล้วละครับ..ความจริงที่ผมทราบมาคือ..ทั้งสองคนไม่ได้เป็นพวกรักร่วมเพศครับ..พวกเธอแสร้ง แสดงละครตบตาพวกเราเท่านั้น...ฉนั้นคุณเจนคงไม่ได้อกหักหรอกครับ..และผมเอ้อ...คงไม่มีความจำเป็นต้องทำให้คุณเจน เป็นผู้หญิงแบบที่เราเคยคุยกัน..." ผมอธิบายเสียงเรียบๆ เบนหน้ามองโน้นนี่ไปไม่ยอมสบตาจ้องหน้าคุณดา ขณะที่พูด แต่ ก็เนียนพอให้คุณดาเข้าใจว่ามันไม่มีเรื่องอันใดผิดปรกติ "จริงหรือคะ.." คุณดาร้องถามด้วยความดีใจ เมื่อผมพยักหน้ายืนยัน เธอก็เอามือลุบท้องที่อูมขึ้นมาเล็กน้อยเบาๆ พร้อมรำพึง กับลูกของผมในท้อง "วันนี้แม่ดีใจจังลูกจ๋า.พี่สาวของหนูไม่ได้เป็นพวกเลสเบี้ยน..อิอิ.." ท่าทางและคำพูดของคุณดาแสดงว่าเธอดีใจจริงๆในขณะที่ลูบท้องและพูดกับทารกในครรภ์ แต่คำพูดต่อมานี่สิ ถึงกับ ทำให้ผมอึ้งเงียบสนิทไม่กล้าปริปากซักถาม "อย่างนั้นเรื่องที่ดาขอร้องให้ทองดีทำให้ลูกเจนเป็นผู้หญิง ก็ต้องยกเลิกนะคะ...ให้สาลี่หรือมะลิช่วยเรื่องนั้นไปก่อนก็พอ.... ดาอนุญาตจนกว่าดาจะคลอดตาหนู..." พอได้ยินแล้วผมถึงกับอึ้ง ดาอนุญาตจนกว่าดาจะคลอดตาหนู นั่นมันหมายความว่าพอหลังจากคุณดาคลอดแล้ว คงไม่ อนุญาตอีกแล้วละสิ คำพูดนี้ของคุณดา ทำให้ผมต้องปรับมุมมองในตัวเธอใหม่เสียแล้ว ที่เคยคิดว่าเธอใจกว้างนั้นเห็นจะ ไม่จริงเสียแล้ว "เอ้อ..ทำไมคุณดาเรียกตาหนูล่ะครับ..รู้แล้วหรือว่าแกเพศอะไร.." ผมเปลี่ยนเรื่องสอบถามเมื่อได้ยินคุณดาพูดถึงลูกที่อยู่ใน ท้องเธอ พย่ายามสลัดภาพคุณเจนออกไปจากหัว เพราะคงไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว เมื่อคุณดาพูดออกมาแบบนั้น ซึ่ง พ่อตาผมเมื่อรู้ว่าหลานสาวคนเดียวของแกไม่ใช่พวกรักร่วมเพศ ก็คงจะต้องบอกผมแบบเดียวกับที่คุณดาบอกอย่างแน่นอน "ดาเดาเอาน่ะค่ะ อิอิ..เอ้อ..ดาขอตัวไปคุยกับลูกเจนหน่อยนะคะ..ทองดีเข้าไปหาคุณพ่อเถอะ...ดูท่าทางท่านลุกลี้ลุกลนรอ ทองดีกลับมาตั้งแต่บ่ายแล้ว..." คุณดาพูดจบก็ลุกขึ้นยืน ค่อยๆเดินขึ้นบันไดไปช้าๆ อย่างระมัดระวัง จนร่างเธอหายลับตา ผมจึงเดินคอตกหงอยๆกลับไปหา พ่อตาในห้อง ด้วยความรู้สึกที่มันพูดไม่ถูกว่าทำไมในอกมันถึงโล่งว่างเปล่าโหวงเหวงขนาดนี้ "มานี่เลยลูก..พ่อมีเรื่องจะซักถาม..สาลี..ออกไปก่อน..ขอลุงคุยกับคุณทองดีตามลำพังนะ.." ทันที่ที่ผมเปิดประตูห้องโผล่ หน้าเข้าไป พ่อตาผมก็ร้องเรียก พร้อมบอกให้สาลี่ที่เดินพยุงแกเข้ามาในห้อง ให้รีบออกไป "สำเร็จมั๊ยวะ..เอ็งทำให้ไอ้เจน..เป็นผู้หญิงได้แล้วสิ......ฮ่าๆๆๆๆ." ผมยังไม่ทันทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้เลย พอสาลี่ออกไปพ้นห้องเท่านั้น พ่อตาผมก็ร้องถาม พร้อมหัวเราะฮาๆชอบใจ เพราะ คิดว่าแผนการณ์ที่แกวางไว้ต้องสำเร็จอย่างแน่นอน ซึ่งความจริงมันก็สำเร็จอยู่หรอก แม้จะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ แกทำให้ หลานสาวเป็นผู้หญิงได้จริงๆ แต่แกไม่รู้หรอกว่าการกระทำแบบนั้น มันสร้างรอยแผลในใจให้ใครต่อใครบ้าง "ทำไมพ่อไม่บอกผมก่อนละครับ ว่าวางแผนไว้แบบนี้ เกิดพลาดพลั้งขึ้นมา ไม่ยิงกันตายหรือครับ ลูกๆหลานๆของพ่อทั้งนั้น" ผมคิดว่าถ้าขืนให้ตอบปฏิเสธคำถามของท่านไปแต่แรก คงโดนจับได้แน่ว่าผมพูดโกหก ด้วยพ่อตาผมเล่ห์เหลี่ยมแพรว พราวรอบตัว จึงยังไม่ตอบ กลับต่อว่าท่านเบาๆเรื่องการวางแผนซ้อนแผนโดยไม่บอกให้ผมรู้ "เอ้าขืนบอกไป...พ่อจะรู้ได้ยังไงว่าเอ็งใจถึงพอที่จะปกป้องลูกหลานพ่อมั๊ย...ฮ่าๆๆๆ.." ผมละไม่อยากเชื่อเลยว่าในแผนการณ์นั้น มันคือบททดสอบหัวใจของผมอีกด้วยว่าจะสามารถปกป้องลูกหลานเหล่าบริวาร ของแกได้แค่ไหน "แล้วพ่อไม่กลัวแผนพลาด ยิงกันตายหรือครับ ตอนพี่ชิตเล็งปืนจ้องไปที่นายเปียกนั่นน่ะ นิ้วแกกระดิกนิดเดียว พ่ออาจต้อง สูญเสียหลานไปคนหนึ่งเลยนะครับ..." ผมพยายามถ่วงเวลาต่อว่าพ่อตาผม หวังให้แกลืมคำถามในตอนแรก "เฮ้ย!..มันจะพลาดได้ยังไงวะ...ก็พ่อย้ำให้ไอ้ชิตมันรู้ล่วงหน้าแล้วนี่หว่า ว่าพวกไอ้ชาติกับไอ้เปียกมันจะจับไอ้เจนไปกักขัง แล้วมอมยา.." ผมได้ยินพ่อตาผมตอบ ถึงกับเกาหัวแกร๊กๆ ขำๆ นี่ทั้งพ่อตาและพี่ชิตรู้ล่วงหน้ากันหมดแล้วหรือนี่ ถึงมิน่าทำท่าทางจน ผมนึกว่าอดีตแกจะเป็นเสือร้าย เลิกฆ่าคนไปแล้ว ที่แท้ก็ล้วนแต่แสดงลครตบตาผม เล่นเอาผมนึกหวาดๆไปเหมือนกัน ตอน ที่แกล้งแกไม่ให้มีโอกาสเย็ดคุณดาอีก ผมนึกย้อนแล้วก็อดหัวเราะขำๆออกมาไม่ได้ "เอ้า..เลิกหัวเราะกลบเกลื่อน แล้วบอกมาสิว่า เอ็งทำสำเร็จมั๊ย..." นึกว่าพ่อตาผมจะหลงลืมคำถาม พอแกปล่อยให้ผมหัวเราะ ได้ครู่เดียวก็จัดการเบรคซักถามในเรื่องเดิมทันที "พ่อรูมั๊ยครับ..ว่าคุณเจนกับคุณอรไม่ใช่พวกรักร่วมเพศ..เรื่องทั้งหมดที่เราเข้าใจกัน มันเป็นการแสดงที่หวังจะตบตาพวกเรา เท่านั้น...จริงๆเธอเป็นผู้หญิงเต็มตัวครับ ผมได้ยินเธอสองคนคุยกัน...." ถึงโดนซักถามอย่างไร ผมก็ดิ้นไม่ยอมตอบคำถามตรงๆ กลับไปอธิบายเรื่องของคุณเจนแทน จนพ่อตาผมถึงกับอึ้งในตอน แรก ก่อนจะหัวเราะฮาๆชอบใจ ที่แกโดนหลานสาวหลอกต้มจนเปื่อย "อุ๊บ๊ะ!..มันร้ายเหมือนกันน่ะไอ้นี่..หลอกจนตาหลงเข้าใจผิด..ฮ่าๆๆๆๆ " ทั้งน้ำเสียงที่พูด และเสียงหัวเราะ บ่งบอกว่าพ่อตาผมชอบใจและชื่นชม ที่โดนหลานสาวหลอกเอา ส่วนผมกับนึกค่อนในใจ ว่าคุณเจนคงได้รับเชื้อความกระล่อนเล่ห์เหลี่ยมมาจากตัวพ่อตาผมเป็นแน่ แต่ไม่กล้าพูด ได้แต่แสร้งหัวเราะขำๆตามแกไป "แล้วตกลงสำเร็จมั๊ยวะ..เอ็งกับไอ้เจนคงมีอะไรกันแล้วสิ..ยิ่งมันเป็นผู้หญิงแบบนี้..คงไม่ต้องฝืนใจมันเท่าไหร่.."แม้ผมจะชวน แกคุยไปเรื่องอื่น แต่ที่สุดพ่อตาผมก็ยังไม่ยอมลืม ซักถามพร้อมจ้องตาผมเพื่อรอคำตอบ "ไม่ครับ..นายชาติเค้าหายาไม่ได้ เลยไม่ได้มอมยาครับ..แค่จับตัวคุณเจนกับเพื่อนไปคุมขัง รอให้ผมกับพี่ชิตไปช่วยเฉยๆ.." ผมพูดช้าๆมั่นคงด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ไม่ยอมหลบตาแก เพราะมั่นใจว่าก่อนออกจากบ้านได้กำชับพี่ชิตให้ไปบอกหลานๆแกไว้ แล้วว่าถ้าลุงเสงี่ยมถาม ก็ให้บอกตรงกันว่าเอาคุณเจนไปคุมขังไว้เฉยๆ เพราะหายาปลุกกำหนัดไม่ได้ ดูเหมือนคราวนี้พ่อตาผมจะหลงเชื่อคำพูดโกหกของผมเป็นครั้งแรก แกถึงกับตบเข่าฉาดใหญ่ "อุ๊บ๊ะ!.. น่าเสียดาย..." "ไม่ต้องเสียดายหรอกครับพ่อ..อย่างน้อยเราก็รุ้แล้วว่าคุณเจนไม่ใช่เลสเบี้ยน อีกทั้งเธอก็รุ้สึกจะสำนึกว่าเป็นบุญคุณของผม ที่ไปช่วยเหลือ จนเธอพูดกับผมดีๆแล้วครับ..." ผมรีบพูดจนเสร็จ แล้วเอ่ยปากขอตัวแกว่า ผมอยากพักผ่อนเสียหน่อย พ่อตาผมก็เอ่ยปากอนุญาต จนผมเดินผละกลับเข้าไป ในห้องตัวเอง แม้จะรู้สึกโล่งอกที่สามารถหลอกพ่อตาผมได้ในครั้งนี้ แต่ให้ตายเถอะ..ทำไมผมไม่รู้สึกยินดีเลย แม้แต่นิด อยากให้แกจับได้จริงๆว่าผมโกหก จึงเดินคอตกกลับไปทิ้งตัวนอนก่ายหน้าผากบนเตียง พร้อมความจุก แน่นในอก เมื่อยังรู้สึกเหมือนกลิ่นกายหอมกรุ่นของคุณเจนยังติดอยู่ที่ปลายจมูก จนกระทั่งเวลาผ่านไปนานเท่าใดไม่ทราบ เมื่อผมหันไปมองประตุห้องที่ค่อยๆแง้มเปิดออกเบาๆ นึกดีใจและคาดเดาว่าคง เป็นคุณเจนแอบย่องลงมาหาผมด้วยความคิดถึง แต่พอใบหน้าของมะลิโผล่เข้ามาแทน ด้วยรอยยิ้มจนแก้มปริ ผมก็ถึงกับ ถอนหายใจดังเฮือกด้วยความผิดหวัง "คิดถึงพี่ทองดีจัง..." มะลิกล่าวซื่อๆยิ้มประจบ พร้อมทรุดตัวลงนอนเคียงข้างผม ยืนมือมาลูบไล้แผงอกผมเล่นเบาๆ "พี่ทองดี ..ยังไม่อาบน้ำอีกหรือจ๊ะ.." มะลิร้องถาม เมื่อเห็นว่าผมยังคงสวมใส่ชุดเดิมที่เดินทางกลับมาจากอยุธยา พร้อมค่อยๆ แกะดุมเสื้อผมออกทีละเม็ด "ยังครับ..ผมมัวแต่นอนคิดอะไรเพลินๆ.." ผมตอบเบาๆเนือยๆ พร้อมจับมือมะลิออก จนเธอทำหน้าเหว๋อๆ แต่ครู่เดียวก็เปลี่ยน มาร้องถามผมด้วยเสียงหวานๆดั่งเดิม "ยังเหนื่อยอยู่หรือจ๊ะ...มะลินวดให้มั๊ย..." [post]มะลิพูดเสร้จ รีบขยับตัวลุกขึ้นนั่งโดยที่ผมยังไม่ทันตอบอะไร มือเล็กๆของเธอก็เริ่มบีบนวดตามแขนขาของผมช้าๆ น้ำหนักมือ กำลังพอดีไม่หนักหรือไม่เบา จนกลายเป็นการลูบไล้ แต่ยอมรับว่าเวลานั้นผมไม่มีอารมณ์พิศสวาทเลยแม้แต่นิด จึงเพียงนอน เฉยๆ ปล่อยให้มะลิบีบนวดไปตามใจเธอ "คุณดาให้มะลิเข้ามาหาผมหรือครับ..." ผมถามเสียงเนือยๆ จนมะลิขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ "เปล่าค่ะ...เห็นคุณดาหายขึ้นไปคุยกับคุณเจนข้างบน แล้วคงไม่ลงมา มะลิคิดถึงพี่..เลยเข้ามาดู..." "ขอบใจนะครับ..แต่วันนี้พี่เหนือยจริงๆ..อยากนอนพักคนเดียว..ถ้ามะลิไม่ว่าอะไรพี่ขออยู่คนเดียวนะครับ..." คราวนี้หน้ามะลิเหว๋อหนักขึ้น เมื่อได้ยินผมพูดปฏิเสธตรงๆ จนเธออึกอักหันรีหันขวาง แต่เมื่อไม่ได้ยินเสียงผมบอกให้อยู่ต่อ ที่สุดมะลิก็เดินลงไปจากเตียง ปล่อยให้ผมนอนเอามือก่ายหน้าผากไปจนกระทั่งเกือบเผลอหลับจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยน เสื้อผ้าใหม่ แล้วกลับมานอนหลับไป ไม่รู้ตัว