วังวนสวาท ตอนที่ 8
เราทั้งสี่ลงไปลอยคอในทะเล สวมใส่สน๊อกเกิล แล้วดำผุดดำว่ายดูปลาทะเลหลากสีที่ว่ายเข้ามาหาเรา เพราะชินกับคนที่มาดำน้ำ ที่มาทีไรก็มักมีอะไรมาให้มันกินเสมอๆ สำหรับกรุ๊บเราก็เช่นกัน ไอ้แตมันอาสาเตรียมมาให้ แล้วผมก็อดขำไม่ได้ เพราะอาหารปลาที่มันเอามาเป็นอาหารปลาทองยี่ห้อ “ซากุระ” “ไอ้ห่า...เดี๋ยวปลาการ์ตูนแม่งก็กลายพันธ์มีวุ้นบนหัวหรอก” ผมหัวเราะ “เออน่า...อะไรแม่งก็แดกทั้งนั้นล่ะ” มันบอกผมแล้วฉีกซอง ส่งให้พวกเราที่ลอยคอกันอยู่คนละห่อ ปลากใหญ่น้อยว่ายกรูเข้ามาหาพวกเราอย่างน่าตื่นต่าตื่นใจ “.ว๊ายย...น่ารักจังเลย...โห...เต็มเลย...” อุ๊ยย.....ว๊ายยยย.....มันตอดมือ... “ ฝนเมียผมร้องวี๊ดว้ายอย่างสนุกสนาน ผมสังเกตุเห็นว่าไอ้แตนั้นลอยตัวอยู่ข้างเธอแบบไม่ห่าง บางครั้งบางคราวมีถูกเนื้อต้องตัวกันบ้าง บางครั้งถึงขั้นกอดประคองกัน แต่เมียผมก็คงไม่ได้คิดอะไร เพราะเธอบอกไว้ก่อนลงน้ำแล้วว่าเธอว่ายน้ำไม่เป็นและขอให้ไอ้แตอยู่ใกล้ๆเธอ อือ...แล้วทำไมเธอถึงขอให้มันอยู่ใกล้ๆ เธอ แทนที่จะเป็นผมนะ ทำให้ผมนึกถึงคำพูดของเธอบนเรือขึ้นมา “มาไกลจัง.....น้ำลึกฝนกลัว....จะมีฉลามไหมเนี่ย” เธอพูดแล้วทำหน้าตาหวาดๆ “ไม่มีหรอกครับ...แถวนี้ฉลามไม่เข้ามา” นายเอี่ยมคนขับเรือยืนยัน “พี่ต้น.. .พี่ต้นบอกพี่แตให้คอยอยู่ใกล้ๆ ฝนด้วยนะ...ฝนกลัว” เธอพูดบอกผมแต่ไอ้แตก็ได้ยิน ตอนที่รากำลังจะโดดลงน้ำทะเล ผมหันไปมองได้แต มันก็พยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ...เดี๋ยวพี่แตคอยดูแลให้” ไอ้แตตอบแบบยินดี ผมตื่นจากภวังค์ เมื่อได้ยินเสียงวี๊ดว้ายของฝนอีกครั้ง “ว้ายย...ปลาตอดใหญ่แล้ว....วี๊ด...ด...หนีกันเร็ว…ฮะๆๆ…” เธอหัวเราะเสียงใส ผมมองไปก็เห็นเธอเกาะหลังกอดคอไอ้แตอยู่ ทั้งคู่เล่นน้ำกันอย่างสนิทสนม หลังจากดำน้ำดูประการังเรียบร้อย นายเอี่ยมก็พาพวกเรากลับที่พัก อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วแยกย้ายกันพักผ่อน ประมาณสี่โมงกว่าผมกับฝนก็จูงมือกันไปเดินเล่นชายหาด แล้วไปนั่งใต้ร่มเงาไม้ริมหาดสองต่อสอง ดูทะเลดูคลื่นกันเพลิน แล้วเธอก็พูดขึ้น “เมื่อคืนฝนเมามากไหมคะ” “ก็เมาจนหลับไปเลยล่ะ...ดื่มเยอะไปหน่อยนะ” ผมพูดน้ำเสียงห่วงใย “ก็มันสนุกนี่นะ...นานๆ ทีนะคะ....แต่มีคนโรคจิตปล้ำคนหลับนี่สิ..." เธอพูดแบบแหย่ “แต่ว่า...เมื่อคืน....ฝนก็รู้สึกนะ เหมือนฝันๆน่ะ แต่เป็นฝันดี” เธอพูดยิ้มกว้าง “ ฝันดีเหรอ...ดีมากไหม” ผมถามแล้วหอมแก้มเธอเบาๆ “อื้อ..ดีค่ะ..แต่ก็เจ็บ...ฝนรู้สึกว่า...เอ่อ...เมื่อคืน...ของพี่ใหญ่จัง ....จะใช่เจ้าตัวน้อยนี่แน่หรือเปล่าน้อ..ฮิๆ" เธอพูดเสร็จก็หัวเราะ วาดมือมาจับหมับเข้าที่หว่างขาผม ผมถึงกับสำลักน้ำที่กำลังดื่มอยู่ ผมโน้มใหล่เธอให้เอียงมานอนตัก “พี่ไม่ว่านะคะ...เรื่อง...เอ่อ...พี่แต” เธอเอ่ยถามผมน้ำเสียงแบบหยั่งเชิง “ว่าเรื่องอะไรครับ” ผมถาม ในใจก็สงสัยคำถามของเธอ “ก็ที่..ฝน..เล่นน้ำกับพี่แตน่ะ…ก็ฝนกลัวจมน้ำ....ไม่หึงนะคะ” เธอหงายหน้ามาสบตาผมแล้วยิ้ม “โธ่...ไม่หรอกครับ...พี่ก็รู้ว่าสนิทกัน…แต่...” ผมแกล้งทิ้งเสียง “แต่อะไรคะ” เธอถาม “แต่ก็หึงเหมือนกันนะ...ตอนเห็นฝนกอดมันน่ะ” ผมยิ้มตอบ “แหม..ก็พี่แตเขาบอกว่าฉลามๆ ฝนก็กลัวสิ” “พี่ล่ะกลัวฝนจะไปหลงเสน่ห์มันเหมือนกัน” ผมแหย่ “พี่ต้นน่ะ...ไม่หรอก...พูดอะไร” เธอหน้าแดง “แต่ไอ้แตมันหล่อดีนะ...สาวแย่งกันหน้าดูเชียวล่ะ…ไม่รู้ไปหลงอะไรมัน...คงมีของดี” ผมแกล้งหยั่งเชิงออกสองแง่สองง่าม “ฝนรู้....” เสียงเธอสูง แล้วแมยิ้มแบบมีเลศนัย “รู้อะไรครับ...” ผมรุกถาม “เอ่อ...ไม่หรอก...ไม่บอก” หน้าเธอยิ่งแดงขึ้นไปอีก “บอกมาเร็ว...รู้อะไร...หรือว่า...ไปเห็นอะไร” ผมยิงรุกแหย่ “ก็..วันนี้ที่พี่แตประคองฝนน่ะ...เอ่อ....เอ่อ..” เธออ้อมๆ แอ้มๆ “ “ฝนไม่อยากบอก...กลัวพี่ต้นโกรธ” …”ทำไมครับ” ผมถามต่อ “ก็ของพี่แตเขาแข็งด้วย...บางทีก็เอามาชนก้น... ชนท้องฝน” เธอพูดเรื่อยๆ “หา...จริงน่ะ...มันเอาออกมาเหรอ” ผมทำเสียงโกรธ “เปล่าค่ะ...ยังอยู่ในกางเกงน่ะ แต่มันตุงๆ เลยมาโดน” “แล้วใหญ่ไหม” ผมแกล้งถามยิ้มๆ เธอพยักหน้า “ใหญ่กว่าของพี่น่ะสิ” เธอก็พยักหน้าอีก แถมหน้าแดงเป็นลูกตำลึง ผมนึกด่าไอ้แตในใจที่มันทำรุ่มร่ามแบบนี้ “ใหญ่ๆ แบบนี้มั้งสาวเลยติด...ฝนชอบใหญ่ชอบเล็กครับ” ผมถามเธอ “ของพี่ต้นน่ะดที่สุดแล้ว” เธอตอบยิ้มๆ แล้วเอามือมาบีบจมูกผมแบบรักใคร่ ผมก้มลงบรรจงจูบเบาๆ ที่ต้นคอขาวนวล กลิ่นกายหอมอ่อนๆของ โชยเข้าจมูก พลันนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืน เรือนร่างแบบบางผิวนวลขาวกระจ่างของเธอ นอนแบหงายให้ร่างใหญ่กำยำผิวดำมะเมี่ยมของไอ้แตถาโถม อัดปั๊มแท่งลำรักใหญ่ยาวเข้าใส่ร่องสวาทครั้งแล้วครั้งเล่า สองขาเรียวงามเกี่ยวกระหวัดรัดเอวของไอ้แตตลอดเวลาที่ร่างของมันบดเอว คลึงสะโพก ขโยกกระเด้าเคล้าคลึง อัดส่งลำเอ็นยาวใหญ่เข้าใส่สองกลีบของเธอจนปลิ้น ตลอดช่องทางสวาทอันแน่นกระชับจนสุดโพรงใน ยันปากมดลูกของเมียอันเป็นที่รักของผมคงไม่มีส่วนใดเลยที่ลำเอ็นใหญ่ของไอ้ แตมิได้ครูดสัมผัสผ่าน ความหึงหวงพลันเกิดขึ้นในใจของผมอย่างรุนแรง แต่จินตนาการอันร้ายกาจของผมก็ลุกโชนขึ้นมาพร้อมๆกัน ดุ้นเอ็นของผมแข็งตัวตั้งขึ้นจนกางเกงชาวเลที่สวมอยู่ตุงโป่งขึ้นมาอย่าง ช่วยไม่ได้ เมียผมก็รู้สึกได้จากสัมผัสของมันที่ชนกับพวงแก้มองเธอ “พี่ต้นเนี่ย…ร้ายจังนะ แค่พูดถึงก็ขึ้นแล้วเหรอ" แล้วเธอก็ขยับหัวออกมานอนหนุนปลายเข่าของผม พลิกตัวหันหน้าตะแคงเข้าหาตัวผมแล้วเอื้อมมือมาลูบไล้มันนอกกางเกง บางครั้งก็จับมันรูด จนผมเสียวแล้วครางเบาๆ "อืมมม...อูยย...ซี๊ดดด” เธอเอามือมาลูบลำตัวมังกรของผม แล้วยันตัวลุกขึ้นมองซ้ายขวา เมื่อไม่เห็นใครเธอก็จัดการปลดกางเกงที่ผมใส่ แล้วมือเรียวงามก็ล้วงเอาเจ้ามังกรน้อยออกมา เธอกระเถิบตัวลงไป นอนชันศอกและก้มหน้าเข้าหามัน ปากบางเป็นกระจับเผยออก เธอเหลือตามองตาผมแล้วเธอก็แลบลิ้นสีชมพูฉ่ำ แตะทักทายกับมังกรตัวเขื่อง แล้วเริ่มละเลงลิ้นตลอดหัวที่บานเป็นเห็ดนั้นเบาๆ “อูยยยย....โอววว.....ฝนจ๋า...อูยยยย” ผมครางอู้ แล้วเธอก็อ้าริมฝีปากออกกว้าง อ้าอมมันเข้าไป กดลำคอลงให้ท่อนเอ็นไหลลื่นเข้าไป แล้วเธอก็ผงกหัวรูดปากขึ้นลงช้าๆ สลับกับการออกแรงดูดเมื่อเธอรูดปากจนเกือบถึงปลาย “จ๊วบ....จ๊วบ...บ...บ...อืมมมม” ผมแอ่นสะโพกตามจังหวะการดูดของเธฮ เธอใช้ปากเก่งได้จริงๆครับ และในขณะที่เธอดูดเลียของๆ ผมนั้น เธอก็เงยหน้าขึ้นส่งสายตามาสบตาผมเป็นระยะ เหมือนจะสื่อสารความรักที่เธอมีต่อผม แล้วเธอถอนก็ปากออกดังจ๊วบเบาๆ และกระเถิบตัวขึ้นมาจูบปากผม กระซิบเบาๆ "วันนี้...อร่อยดีจัง.. " ผมจูบปากตอบเธอ แล้วก็นึกถึงภาพที่เธอประกบปากแลกลิ้นกับไอ้แตและสมศักดิ์เมื่อคืน เธอถอนปากแล้วกลับลงไปใช้ปากกับส่วนนั้นต่อ ผมก้มลงไปมอง แล้วภาพที่เธอโดนไอ้แตกระเด้าจนมันน้ำแตกใส่ตัวเธอก็แวบเข้ามา ภาพนั้นทำให้อารมณ์ผมเตลิด กระเจิง ผมถอนหายใจหนักๆ กระฉูดน้ำเหนียวออกมา เธอถอนปากออกมาแล้วผม็เห็นลำคองามระหงขยับเขยื้อน แสดงให้เห็นว่าเธอได้กลืนน้ำคาวที่ผมหลั่งออกมาจนหมด ผมอาชายเสื้อเช็ดหยาดหยดกระทิข้นยังมีติดที่ริมฝีปากแดงของเธอ แล้วเธอก็เอนตัวลงนอนตักผมแล้วถามผมว่า "ดีไหม” ผมพยักหน้า “คืนนี้ ...นะคะ" แม้นเธอจะเอ่ยเพียงสั้นๆ แต่ผมก็ทราบว่าเธอชวนผมทำอะไร “ครับ...ที่รัก” ผมตอบเธอ แล้วลอบถอนหายใจ เอื้อมมือลูบไล้เรือนผมของเธอ พลางมองไปในทะเลสีฟ้า ในใจปั่นป่วนไปหมด พระอาทิตย์ตกตรงขอบฟ้า ช่างสวยเหลือเกิน แล้วเสียงดังสวบสาบก็ทำลายความเงียบ ผมหันไปมองทางที่มาของเสียงที่ดังมาทางด้านหลังก็เห็นว่า ที่ระยะห่างไปประมาณ 20 เมตรนั้น มีชายฉกรรจ์สี่คนอายุราวๆ 30 - 40 เดินเข้ามาทางที่ผมและฝนนั่งอยู่ แม้นจะแสงอาทิตย์จะเริ่มหมดแล้ว แต่ก็ยังพอที่จะให้ผมเห็นและจำได้ว่าพวกเขาคือตังเกที่ผมเห็นที่ร้านเหล้าริมหาดเมื่อคืน ผมกำมือฝนแน่น จนเธอรู้สึกแล้วผุดลุกขึ้นนั่งแล้วมองตามสายตาผมไป “อุ๊ยพี่ต้น...ใครน่ะ”
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น