แฝดอันตราย ตอนที่2

แฝดอันตราย ตอนที่2
อีกด้านหนึ่งของประเทศไทย ที่จังหวัดชัยนาท อันเป็นจังหวัดเล็กๆในภาคกลางของประเทศ ณ.ตำบลเล็กๆแห่งหนึ่ง ที่คน ในพื้นที่ล้วนเป็นเกษตรกร มีอาชีพทำนาปลูกข้าว ปลูกพืชสวนครัวขุดบ่อเลี้ยงปลาและเลี้ยงเป็ดไก่ ทำตามพระราชดำริ ของในหลวงในเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง เสียงดังแต๊กๆๆของเครื่องสูบน้ำ ที่กำลังสุบน้ำเข้าบ่อเลี้ยงปลาที่แห้งเหือดลด จำนวนน้ำลงจนมีทีท่าว่าจะเป็นอันตรายกับฝูงปลากินพืชที่ตนเองเลี้ยงไว้ "พ่อ...นู๋ว่าพอเหอะ...ฝนจะตกแล้ว เดี๋ยวน้ำก็เต็มบ่อเองแหละ..." เสียงแหลมเล็กของสาวน้อยวัยแรกผลิ ในชุดผ้าซิ่นสี น้ำเงิน กับเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีนวลๆ พูดกับผุ้เป็นพ่อที่กำลังนั่ง
มวนใบยาสูบอยู่ที่เพิ่งพักเล็กๆ มุงด้วยหญ้าแฝก มีฝาทำด้วย แฝกเช่นกันอยุ่เพียงสามด้าน เสียงเครื่องสูบน้ำดังแต๊กๆๆๆ ยังดังสอดแทรกอยู่ท่ามกลางอากาศที่เริ่มสลัวมืดลงเพราะเมฆฝนก้อนใหญ่ อันเป็นฝนแรก ของฤดูทำนาปี ชายหนุ่มวัยกลางคนเงยหน้ามองท้องฟ้าแล้วพุดกับสาววัยกำดัดแรกผลิที่นั่งอยู่ไม่ห่างนักว่า "จะเอาอะไรกับฟ้าฝนล่ะยัยแก้ว เดี๋ยวถ้ามันตกมาไม่พอ พ่อก็ต้องมาสูบน้ำเข้าบ่ออีกแหละ..." พูดยังไม่ทันขาดคำ ก็มีแสงสว่างแปร๊บของฟ้าแลบพร้อมเสียงคำรามครืนๆของฟ้าร้องจากนั้นสายฝนก็เริ่มตกลงมาเป็น ปรอยละอองเบาๆพร้อมลมแรงที่พัดจนหลังคาหญ้าแฝกกระพือไหว "พ่อ....แก้วอยากเล่นน้ำฝนอ่ะ..."สาวน้อยขยับตัวมาจับแขนผู้เป็นบิดาเขย่าๆพร้อมทำหน้าออดอ้อนขออนุญาติจากผู้ เป็นพ่อ "อย่าเลย..เดี๋ยวไม่สบายแม่เอ็งก็จะมาบ่นพ่อ...." ผู้เป็นพ่อตอบเนือยๆ "แม่ก็บ่นได้ทุกเรื่องแหละพ่อ...นะๆ เล่นน้ำกะนุ๋นะ..." แก้วสาวน้อยยังออดอ้อนผู้เป็นพ่อ เพราะรู้ดีว่าผู้เป็นพ่อรักและตามใจเธอแค่ไหน อย่าว่าแต่แค่เล่นน้ำฝนนี้เลย ขนาดเธอ อ้อนผู้เป็นพ่อว่าไม่อยากเรียนต่อหลังจากจบมัธยมต้น ด้วยเธอไม่ค่อยชอบการเรียนหนังสือ ผู้เป็นพ่อยังตามใจ สำมะหา อะไรกับการอ้อนขอเล่นน้ำฝนในครั้งนี้ ภายในเรือนทรงไทยยกสูงที่ห่างไปกว่า50เมตร หญิงสาววัยกลางคนเดินออกมายืนเมียงมองมาทางสองพ่อลูก แล้วกวักมือ ไหวๆ ป้องปากตะโกนก้องแข่งกับเสียงฝน แม้จับใจความไม่ได้ แต่ก้คงบอกให้สองพ่อลูกกลับเข้าบ้าน แต่หาได้มีความหมาย ในสายตาของผู้เป็นบุตรสาวเลย เมื่อเธอค่อยๆถอดเสื้อเชิตแขนยาวออกจนเหลือแต่เสื้อคอกระเช้าสีขาวเพียงตัวเดียว แล้ว วิ่งลงจากเพิงพักไปกระโดดโลดเต้นท่ามกลางสายฝนที่เริ่มตกหนาตาขึ้น "พ่อลงมาเหอะ....เร็วๆ...มาเล่นน้ำฝนกัน" เสียงเล็กๆ แหลมๆ ตะโกนแข่งกับเสียงฝน พร้อมกวักมือหยอยๆ มาทางผู้เป็นพ่อ นายชัดชายเดินไปปิดเครื่องสูบน้ำแล้วหัน ไปคว้าผ้าขาวม้าฝืนใหญ่เอามานุ่งจากนั้นก็ถอดกางออกเดินลงไปหาบุตรสาว ที่ตอนนี้ตัวเปียกโชก ผ้าซิ่นสีน้ำเงินที่สวมใส่ แนบลู่ไปกับร่างที่เริ่มมีสัดส่วนโค้งเว้าตามวัยที่แรกผลิ ส่วนด้านบนเสื้อคอกระเช้าสีขาวพอโดนน้ำฝนก็บางแนบไปกับตัวจน มองเห็นบราเก่าๆสีเดียวกับเสื้อได้ชัดเจน [post]นางหวานเพ่งสายตามองฝ่าสายฝนไปยังสามีและบุตรสาวที่กำลังกระโดดโลดเต้นเล่นน้ำฝนกัน แล้วทอดถอนหายใจออกมา พรางนึกรำพึงว่าทั้งสามีและลูกสาวตนนั้นเล่นกันเหมือนเป็นเด็ก ไม่รู้จักโต แล้วก้ไม่ระมัดระวังกันเสียเลย แก้วลุกสาวตนเอง นั้นก็กำลังเป็นสาววัยแรกผลิ สัดส่วนในร่างกายเจริญเติบโตจนเป็นสาวแล้ว ยังกอดรัดพ่อเล่นน้ำฝนโดยไม่ห่วงเลยว่าร่าง กายสาววัยกำดัดที่กระโดดขี่หลังพ่อนั้น จะทำให้ผู้อื่นมองอย่างไร เพราะว่านี่ไม่ใช่เป็นครั้งแรกที่ตนเองเห็น ครั้นหวานผู้เป็น แม่จะออกปากเตือนเรื่องการเล่นกันแบบถึงเนื้อถึงตัวเช่นนี้ว่าไม่เหมาะ ก็จะกลายเป็นการชี้โพรงให้กระรอก ถ้าสามีและลูกไม่ ได้คิดอะไรกันแบบที่เธอกำลังห่วงกังวล สายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักจนทำให้เธอไม่สามารถมองเห็นสามีและลูกสาวว่าตอนนี้กำลังทำอะไรกันอยู่นั้น เพียงถ้าเธอมี ตาวิเศษมองเห็นได้.เธอคงต้องตระหนกตกใจอย่างแน่นอน เพราะร่างเพรียวของสาววัยกำดัดที่อกเริ่มอวบอูมตั้งเป้นเต้า งอนงามนั้น กำลังกระโดดขี่หลังของผู้เป็นพ่อ ผ้าชิ่นที่เปียกน้ำลูแนบตัว ถลกรั้งขึ้นมาจนเกือบถึงโคนขาขาว อกอวบแนบ กับแผ่นหลังแกร่ง เนินสาวกดแนบกับตรงบั้นเอว มือขวากอดรัดคอพ่อแน่น ส่วนมือซ้ายก็วกมาด้านหลังตีไปที่ก้นพ่อที่ตอน นี้ผ้าขาวม้าสีแดงลายหมากรุกหลุดปลิวไปเหลือเพียงกางเกงในสีมอยานๆตัวเดียวเท่านั้น ข้างฝ่ายนายชัดชายนั้น มือสองข้างไขว้มารองรับก้นบุตรสาว ด้วยเกรงว่าเธอจะลื่นไถลตกจากหลัง ยามเดินยามกระโดด เล่นน้ำฝนกันนั้น มีหลายครั้งที่มือทั้งสองข้างพลัดลื่นลงมาจับเลยลึกเข้าไปเฉียดเนินสาวของแก้ว แต่เธอก็หาได้ว่ากล่าว กระไร พ่อลูกยังคงเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน จนเริ่มหนาว จึงกลับเข้ามายังเพิงพักอีกครั้ง ซึ่งเวลาก้ล่วงเลยไปจนเกือบ พรบค่ำ แสงไฟจากบ้านทรงไทยเปิดสว่าง แต่ภายในเพิงพักยังมืดสลัว "พ่อ...หนาวอ่ะ..." บุตรสาวขยับเข้ามานั่งชิดโอบกอดขอไออุ่นจากผู้เป็นพ่อไม่ห่วงสักนิดว่าตอนนี้อกเต้าเต่งของเธอแนบกับท่อนแขนแกร่ง แข็งแรงของพ่อ "พ่อเตือนแล้วว่าอย่าเล่น ก็ไม่เชื่อ ดูสิเสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามาเปลี่ยน หนาวเลยสินี่.." พ่อพูดพร้อมกับโอบกอดบุตรสาวมาแนบอก กลิ่นหอมๆระเหยจากเรือนผมของลูกสาวแรกผลิโชยเข้าจมูก จนชัดชายเผลอ ตัวสูดดมเรือนผมของบุตรสาว "อุ่นขึ้นมั๊ยลูก...." ชัดชายพูดเสียงสั่นๆ พร้อมขยับวงแขนรัดร่างลูกสาวแน่นขึ้น จนอกอูมเต้าเล็กๆของลูกสาวแนบอัดกับแผงอกกว้าง แก้วเอียง หน้าแนบกับอกพ่อด้านซ้ายตรงหัวใจ จนได้ยินเสียงมันเต้นโครมครามดังลั่นเหมือนจะทะลุออกมานอกอก ชัดชายหวนนึกไปคืนวันหนึ่งที่ผ่านมาเกือบสองเดือน คืนนั้นหลังจากที่ตนเองเสร็จกิจกับหวานแม่น้องแก้วแล้ว ขณะกำลัง เคลิ้มหลับ รู้สึกมีมือเล็ก ๆ มาจับท่อนลำที่อ่อนปวกเปียกของตน ขยำบีบเบาๆ แบบกล้าๆ กลัวๆ ตอนแรกนึกว่าเป็นมือของเมีย ที่นอนอยู่ในมุ้งเดียวกัน แต่ก็เอะใจว่าปรกติหลังจากที่ตนเองเย็ดกับเมียไปแล้ว เมียมักจะหลับสนิท แต่มือเล็กๆที่กำลังบีบ คลึงลำควยของตนเองนี้ กำลังบีบคลึงเพื่อจะปลุกอารมณ์เงี่ยนของให้คึกคักขึ้นมาใหม่ ซึ่งมันผิดวิสัยของหวาน ชัดชายจึงรีบลืมตามองฝ่าความมืดสลัวไปยังมือเล็กๆนั้น พบว่ามันสอดลอดมาจากข้างๆมุ้ง ซึ่งคือมุ้งของแก้วบุตรสาวคน เดียวของตนเอง ชัดชายพยายามกลั้นความรุ้สึกเสียว แม้ว่าตอนนี้ท่อนลำในอุ้งมือเล็กๆจะลุกแข็งโด่งค้ำผ้าขาวม้าออกมา เหมือนกระโจมอินเดียนแดงก็ตาม เมื่อแน่ใจว่ามือนั้นเป็นมือลูกแก้วชัดชายก็ไม่กล้าปัดมือนั้นพ้นออกจากท่อนลำของตนเอง คงเพราะไม่อยากให้บุตรสาวรู้ว่าผิด จึงพยายามพลิกตัวตะแคงหันหลังให้ จนมือเล็กๆนั้นหลุดจากการเกาะกุมบีบคลึง