แฝดอันตราย ตอนที่40

แฝดอันตราย ตอนที่40
"คุณพี่สองคนยังกลับไม่ได้ค่ะ...".. เสียงคุณหมิวแทรกเข้ามา เมื่อเห็นว่าสองพี่น้องฝาแฝดพูดคุยตกลงกันรุ้เรื่อง แต่เป็นเรื่องของเขาทั้งสองคน หาใช่เรื่อง ที่เกี่ยวกับตนเองแม้สักนิด ทั้งสองพี่น้องฝาแฝดต่างสงบนิ่งเมื่อได้ยินคำสั่ง เสียงเฉียบขาดของมล.ลาวัลย์ จนฉัตรชัย รุ้สึกแปลกใจ ที่แต่ก่อนนั้นไม่เคยได้ยินเสียงเฉียบขาดเฉกเช่นนี้มาจากคุ่หมั้นลูกคุณหนู ผู้เรียบร้อยคนนี้มาก่อนเลย "เอ่อ....น้องหมิวมีเรื่องอะไรอีกหรอครับ..." ขนาดฉัตรชัยซึ่งเป็นคุ่หมั้นยังรู้สึกถึงความปรกติในน้ำเสียงของคุ๋หมั้น เสียงที่
ถามออกไปจึงทั้งหวาดหวั่นทั้งกังวล ด้าน ชัดชายนักเลงบ้านนอกนั้น เมื่อเจอเสียงเข้มมีอำนาจดุจนางพญา จากคุณหมิวเข้าก็ไม่กล้าเงยหน้าสบตา ทรุดตัวลงนั่ง กับเก้าอี้ดั่งเดิม "เรื่องของคุณพี่กับคุณชัดชาย เคลียร์กันได้แล้วใช่มั๊ยคะ..." เสียงเข้มเหมือนคุณครูกำลังดุทำโทษนักเรียนที่ทำความผิด "ครับใช่...."ฉัตรชัยตอบเสียงเบาหวิว ใจเต้นโครมคราม ไม่รุ้ว่าคุณหมิวจะมาไม้ไหน "แต่เรื่องของหมิวกับคุณหวาน....คุณพี่สองคนยังไม่เคลียร์กันเลยนี่คะ...ว่าจะทำอย่างไร...คุณพี่เล่นสลับตัวกันแต่คนที่ ได้ผลกระทบคือหมิวกับคุณหวาน...แล้วคุณพี่จะจัดการอย่างไร...ฉนั้นเราสามคนกลับไปหาคุณหวานที่พี่พาเธอไปพัก เพื่อเคลียร์เรื่องนี้กันให้รู้เรื่องก่อน ไม่งั้นหมิวไม่ยอมค่ะ..." ทั้งสองฝาแฝดต่างนิ่งอึ้ง โดยที่ต่างคนต่างคิดไปคนละทาง ฉัตรชัยกลืนน้ำลายลงคอแบบฝืดๆ ถ้าไปเจอหวานเรื่องที่ เขามีความสัมพันธ์กับหวานคงต้องเปิดเผยออกมาคราวนี้แน่ ส่วนชัดชายกลับคิดไปถึงเรื่องที่ตนเองฉวยโอกาสลวนลามคุณหมิว คราวนี้พี่ชายฝาแฝดตนเองคงรู้ในคราวนี้เช่นกัน สองชายหนุ่มฝาแฝดต่างหันหน้ามามองกันเหมือนนัดหมายกันไว้ สองตาที่แลสบกันต่างบ่งบอกความรุ้สึกอึดอัดใจจน ยากจะบรรบายได้ ส่วนคุณหมิวสังเกตุใบหน้าแววตาของผู้ชายสองคนที่ใบหน้าเหมือนกันอยู่ตลอดเวลา เมื่อเห็นทั้งคุ่ ต่างทำหน้าเจื่อนๆ เธอยิ่งรุ้สึกสะใจ เพราะเธอเป็นผู้หนึ่งที่ได้รับผลจากการสลับตัวของทั้งคู่ไปเต็มๆ ซึ่งคุณหมิวก็คาดการณ์ว่าหวานนั้นก็คงเหมือนกับเธอที่โดนผลการสลับตัวครั้งนี้เล่นงานเอาด้วยเช่นกัน จากการที่เธอ เห็นหวานกับคุ่หมั้นของเธอที่โรงพยาบาลในช่วงเช้า เธอก็สามารถสรุปได้อย่างไม่กลัวผิดพลาดเลยว่า หวานกับคู่หมั้น คุณพี่ฉัตรชัยของเธอนั้น ต่างต้องทำอะไรผิดกันมาทั้งคู่ เพราะหวานไม่กล้าสบตากับเธอตลอดที่เจอกันเลยแม้แต่ แว๊บเดียว "คุณพี่ลุก....ไปสิคะคุณพี่...." คุณหมิวลุกขึ้นไปคล้องแขนควงกับคุ่หมั้นตัวจริงของเธอพร้อมฉุดดึงเขาลุกขึ้นมาจากเก้าอี้อย่างยากลำบาก เพราะฉัตรชัย นั้นยังนึกหาวิธีการที่จะรับมือกับสถานการณ์ ที่จะต้องพาทั้งสองคนไปเผชิญหน้ากับหวานไม่ออก ส่วนชัดชายก็เหมือนคน ก้นหนัก ทำท่าทางลุกลำบากไม่ต่างกับพี่ชายเท่าใดนัก แต่ในที่สุดทุกคนก็เดินมาพร้อมกันที่ลานจอดรถ คุณหมิวขับรถ สปอร์ตสีแดงของฉัตรชัยมา จึงยื่นส่งพวงกุญแจคืนให้กับเขา พอคุ่หมั้นกดรีโหมดเปิดประตุรถ เธอก็ก้าวเท้าเดินขึ้นไปนั่ง ด้านข้างคนขับ "คุณชัดชายคะ....ขับรถตามมานะคะ..ห้ามหนีเป็นอันขาด..." คุณหมิวหันไปร้องบอกให้ชัดชายขับรถเบ็นซ์ของฉัตรชัยตามมา พร้อมกำชับว่าห้ามหนี ด้วยเธอเกรงว่าชัดชายจะชิ่งขับ รถหนีไปเสียก่อน แต่เมื่อฉัตรชัยเคลื่อนรถสปอร์ตออกมาจากลานจอดรถของโรงพยาบาล รถเบ็นซ์ที่ชัดชายขับอยู่ก็ เคลื่อนตามออกไล่หลังกันไปจนถึงโรงแรมระดับสามดาว ที่ฉัตรชัยเปิดห้องพักค้างคืนกับหวานน้องสะใภ้อดีตเทพี สงกรานต์บ้านนา "สวัสดีค่ะคุณแม่ หมิวนะคะ...อยู่ที่โรงพยาบาลกับคุณพี่ค่ะ..คืนนี้คงจะกลับดึกนะคะ...ค่ะ...ไม่ต้องห่วงค่ะ..." ทันที่ที่รถสปอร์ตที่ฉัตรชัยขับมาจอดหน้าโรงแรม คุณหมิวรีบกดสายโทรไปหามารดาตนเองแล้วบอกกับท่านว่าเธอคง กลับดึก จากนั้นพอวางสายเธอก็จัดการตัดสัญญาณปิดโทรศัพท์ทันที ฉัตรชัยมองการกระทำของคุ่หมั้นสาวด้วยใจ เต้นระทึก ยังไม่สามารถล่วงรุ้เลยว่าคุณหมิวจะทำอย่างไร แต่ทีท่ากับน้ำเสียงเข้มๆนั้น ก็ทำให้ใจของฉัตรชัยหล่นไป กองอยูที่ตาตุ่มได้แล้วเหมือนกัน ...................................................... ทางด้านของหวานหลังจากที่ฉัตรชัยออกไปธุระข้างนอกแล้ว เธอก็จัดการซักเสื้อผ้าชุดที่เดินทางมาเพียงชุดเดียวเรียบ ร้อย พร้อมตากไว้ที่ระเบียงด้านหลังห้อง ทั้งเนื้อตัวเปลือยเปล่าขาวผ่องถูกห่อหุ้มไว้ด้วยผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนใหญ่ของทาง โรงแรมเพียงผืนเดียว หวานนั่งรอการกลับมาของฉัตรชัยอยู่บนเตียง อย่างเงียบๆ ทีวีอะไรเธอก็เปิดไม่เป็น ทั่วทั้งห้องจึงเงียบสงบ มีเพียงเสียง รถยนต์จากถนนที่ดังแว่วเข้ามาเป็นระยะๆ จนหวานใกล้เคลิ้มหลับ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูสองสามครั้ง เธอแนบตาลงที่ ช่องตาแมว ตามที่ฉัตรชัยสั่งไว้ก่อนออกจากห้อง เมื่อแลเห็นว่าคนที่มาเคาะประตุนั้นคือฉัตรชัย หวานก็รีบเปิดประตุด้วย ความดีใจ ไม่แม้จะสังเกตุว่าด้านข้างของประตุนั้นยังมีบุคคลอื่นอีกสองคน เมื่อหวานเปิดประตูก็โผลเข้ากอดฉัตรชัยไว้ แน่น ด้วยความรักความคิดถึง แม้เพียงแค่การจากกันไปเพียงแค่ชั่วโมงกว่าๆ ทางด้านฉัตรชัยนั้นก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่าพอหวานเปิดประตุรับแล้วจะโผร่างเพรียวบางแต่เต็มไปด้วยสัดส่วนงดงาม โถมตัวเข้ามากอดเช่นนั้น และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หวานอยู่ในชุดผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียว แม้เขาจะอ้าแขนออกรับร่าง ที่โถมเข้ามาแบบอัตโนมัติ แต่ก็ยังเซด้วยน้ำหนักที่ถาโถมเข้ามาพร้อมกับตกใจ แต่ไม่เท่ากับชายหญิงสองคนที่ยืนอยู่ ด้านข้างนั้น ที่มองเห็นว่าหวานโถมตัวกอดฉัตรชัยแบบนั้น มันแสดงให้เห็นอย่างเด่นชัดว่า คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ "อุ๊ย...ว๊าย...." แล้วหวานก้ร้องออกมาด้วยความตกใจ หลังจากที่ร่างเพรียวบางของเธอถาโถมสู่อ้อมกอดของฉัตรชัยได้แล้ว หางตา เธอก็แลเห็นว่าเขาหาได้มาเพียงลำพัง ด้านข้างที่ยืนอยู่ติดกันนั้นคือคุณหมิวคุ่หมั้นสาวของฉัตรชัยนั่นเอง แต่ที่ทำให้ หวานตกใจจนหน้าซีดขาวนั้นคือบุรุษอีกคนที่หน้าตาเหมือนกับฉัตรชัยนั่นเอง ซึ่งจะเป็นใครไปเสียได้นอกเสียจาก ชัดชายสามีของหวานนั่นเอง "พี่ชัด...." หวานร้องเรียกชื่อสามีด้วยความตกใจ แววตาตื่นตระหนกจนกลัวลนลาน เมื่อแลเห็นใบหน้าของสามีดูตึงเครียด เขายืน นิ่งกัดฟัน จนกรามสองข้างโป่งนูนออกมา ในแววตาของชัดชายนั้นแสนปวดร้าว นี่เขาโดนผุ้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นเมีย ของเขาสองคน กระทำย่ำยีหัวใจเขาซ้ำซ้อนกันถึงสองครั้งภายในวันเดียวกันเชียวรึ หรือว่านี่คงกงกรรมกงเกวียน กรรม ที่เขาเคยก่อไว้กับผู้ชายคนอื่น บัดนี้มันย้อนกลับมาเล่นงานเขาเข้าให้แล้ว ส่วนทางด้านคุณหมิวนั้น เธอทำใจไว้ล่วงหน้าแล้วหลังจากได้ยินคำสารภาพจากป้าแจ่มว่า ผู้ชายที่อยู่กับหวานนั้นคือ คุ่หมั้นของเธอ หาใช่สามีของหวานแต่ประการใด เธอก็ลำดับเรื่องราวได้เหมือนกับตาเห็นว่าหวานกับคู่หมั้นของเธอนั้น มีเรื่องผิดปรกติเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เธอจึงเสนอที่จะให้ทั้งสี่คนมาพบกัน แล้วร่างเกือบเปลือยของหวานที่อยู่ในอ้อม กอดของคุ่หมั้นเธอนั้นก็ยืนยันได้อย่างชัดเจนว่าคนทั้งสองเป็นอะไรกัน มากกว่าพี่ชายสามีกับน้องสะใภ้เสียแล้ว คุณ หมิวจึงยืนมองด้วยสายตาด้วยใจที่เป็นปรกติ กลับคิดว่าดีเสียอีกที่จะได้ไม่ต้องซักถามกันให้มากความ ในเมื่อภาพที่ เห็นมันสารภาพตัวของมันออกมาหมดแล้ว "เข้ามากันก่อนครับ..." ฉัตรชัยดุนร่างของหวานกลับเข้าห้องพัก คุณหมิวกับชัดชายก้ตามเข้ามา ส่วนหวานนั้นกลับรีบเดินหนีไปซุกตัวอยู่ข้าง เตียงด้วยความหวาดกลัว ร่างเพรียวบอบบางนั้นสั่นสะท้าน เธอหวาดกลัวทั้งสามีและคุณหมิวด้วยรุ้อยู่แก่ใจดีว่าเธอนั้น เป็นฝ่ายผิด ฉัตรชัยมองเห็นร่างสั่นสะท้านของหวานที่ซุกขดตัวนั่งกับพื้นด้านในของเตียงนอนก็รู้สึกสงสารเห็นใจเธอยิ่งนัก ถ้าผิด เขาก็มีส่วนที่กระทำผิดไปด้วยเช่นกัน เขาจึงเดินตรงไปทรุดตัวนั่งบนเตียงข้างตัวของหวาน แล้วยื่นมือลูบหัว ลูบผมดำ ยาวสลวยอย่างปลอบโยน ส่วนคุณหมิวกับชัดชายนั้นก็หาเก้าอี้มานั่งกันคนละตัว บรรยากาศภายในห้องเงียบกริบ ตึงเครียด "เอ่อ...." ฉัตรชัยพยายามจะพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศที่แสนตึงเครียดอึดอัดนั้น แต่คุณหมิวชิงยกมือห้ามแล้วพูดขึ้นมาก่อนว่า "ไม่ต้องพูดอะไรหรอกค่ะคุณพี่...หมิวไม่ได้โกรธทั้งคุณพี่และพี่หวาน..เพราะหมิวกับคุณชัดชายก็ทำผิดกับคุณพี่และ พี่หวานเช่นกัน..."