แฝดอันตราย ตอนที่16

แฝดอันตราย ตอนที่16
ฉัตรชัยกับหวานน้องสะใภ้ต่างก็วิ่งกลับขึ้นบนเรือนอย่างฉุกระหุก โดยที่หวานนำด้านหน้า ฉัตรชัยเผลอตัวมองตามสะโพก อวบใหญ่คับแน่นของหวานที่เยื้องย่างขึ้นบรรได มันส่ายยึกๆยักๆ ชวนน่าหลงไหลเหมือนนางระบำฮาวายไม่ผิดเพี้ยน จน เมื่อทั้งสองขึ้นมาอยู่บนเรือนแล้ว "พี่..พอฝนหยุดแล้วเราไปอาบน้ำกันต่อนะจ๊ะ...หวานยังไม่ได้ฟอกสบู่เลย..." หวานเดินมานั่งข้างๆสามี ผ้าซิ่นเปียกน้ำลู่ราบแนบไปตามร่าง จนเห็นอกอวบเต้าเต่งของเธอผุดดันขมวดปมผ้าซิ่นออกมา เป็นก้อน ต่ำลงมาที่หน้าท้องก็แบนราบไร้ไขมัน เนินโหนกนั้นซุกอยู่ในลำขาเรียวยาวที่หนีบเอาไว้ ฉัตรชัยต้องรีบเบือน สายตาออก ด้วย
รู้สึกจิตใจตนเองมันเริ่มจะควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ เพราะตนเองหาใช่พระอิฐพระปูน ที่จะไม่มีเลือดเนื้อไม่มี อารมณ์เสียเมื่อไหร่ "พี่ว่าไม่ต้องแล้วละ...อาบแค่นี้ก็พอ ตัวหวานยังหอมกรุ่นอยู่เลย..." เผลอไผลพูดออกไปด้วยความรุ้สึก ก็เนื้อตัวของน้องสะใภ้ที่นั่งแนบชิดนั้น มันหอมกรุ่นเหมือนดอกมะลิป่าจริงๆ สายตาที่ มองประสานกัน หวานรู้สึกอบอุ่น จนเอียงอาย เธอไม่เคยเห็นสายตาอบอุ่นแบบนี้จากสามีมานานนักหนา ส่วนมากก็จะเจอ แต่แววตากรุ้มกริ่มเต็มไปด้วยความปรารถนาในโลกีย์ แต่พอเจอสายตาอ่อนนุ่มอบอุ่นเข้าไปแบบนี้ แก้มสาวของเธอก็ถึงกับ แดงระเรื่อด้วยความเขินอาย "พี่อ่ะ....มองจนหวานเขินเลย อิอิ" หวานหัวเราะแก้เขินที่ถูกมองด้วยการจับจมูกสามีบีบเบาๆ จนฉัตรชับรู้สึกตัว รีบปรับสีหน้าแววตาให้เป็นปรกติ แล้วเริ่มนับ หนึ่งใหม่อีกครั้ง เพื่อป้องกันไม่ให้ใจวอกแวกไปไหน เมื่อสามีบอกว่าไม่ต้องไปอาบน้ำอีก หวานก็เลยเปลี่ยนชุดใหม่ พร้อมหยิบเสื้อผ้ามาให้สามีเปลี่ยนด้วย หวานหันหลังยืน เปลี่ยนเสื้อผ้าใกล้ๆฉัตรชัย ไม่ได้ระรี่ระวังมากนัก จึงไม่พ้นที่จะต้องโชร์สัดส่วนให้พี่สามีเห็นวับๆแวมๆอีกหลายหน ทาง ด้านฉัตรชัยก็เลี่ยงออกไปอีกด้านของห้องโล่งๆ หยิบผ้าขาวม้ามานุ่งแล้วถอดชุดที่เปียกน้ำออกไปอย่างระมัดระวัง จนเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเสร็จ หวานก็เตรียมจัดที่หลับที่นอน โดยลากที่นอนบางๆเก่าๆ แต่สะอาดมาปูกางตรงริมห้องด้านหนึ่ง แล้วปลดชายมุ้งที่พับเก็บไว้มากางครอบที่นอนแล้วมุดเข้าไปตลบชายมุ้งยัดใต้ที่นอนจนเรียบร้อย ก็โผล่หน้าออกมายิ้ม หวานใส่ตาสามี แล้วผลุบกลับเข้าไปนอนรอ ฉัตรชัยนั่งนิ่งอยู่กับพื้นห้อง ฝนเริ่มซาเม็ดลงเสียงกบเขี่ยดต่างร้องระงมแข่งกันหาคู่ ฉัตรชัยหวังถ่วงเวลารอจนหวานหลับ เสียก่อนจึงจะมุดเข้ามุ้งไปนอน แต่พอนั่งนานๆก็รู้สึกเมื่อยขบจนค่อยๆเอนหลังลงนอนหงายกับพื้นไม้เนื้อแข็งเย็นเฉียบ แม้ ไม่ได้ขัดชักเงา แต่จากการทำความสะอาดถูพื้นบ่อยๆนานๆเข้า ไม้เนื้อแข็งที่ทำพื้นนั้นก็ดูสอาดเรียบลื่นจนนอนลงไปได้ไม่ รู้สึกระคายผิว เวลาผ่านไปนานเท่าใด ฉัตรชัยไม่อาจรู้ได้ เพราะเคลิ้มหลับไปเมื่อไหร่ไม่รุ้ตัว จนรุ้สึกว่าเริ่มหนาวนั่นแหละจึง ตื่นลืมตาขึ้นมา มองไปทางมุ้งที่หวานนอนอยู่เห็นเงียบสนิท จึงตัดสินใจเดินย่องมุดมุ้งเข้าไปหา แสงจันทร์เริ่มโผล่บนท้องฟ้าอีกครั้งหลังจากหลบหนีไปตอนฝนตก สาดแสงนวลสว่างลอดมุ้งเข้ามาให้ฉัตรชัยมองเห็นร่าง หวานลางเลือน ที่นอนหงายหลับสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอ จนอกอวบใหญ่สะท้านขึ้นช้าๆ ฉัตรชัยล้มตัวลงนอนข้าง มือขวา ยกขึ้นมาก่ายหน้าผากด้วยความกลัดกลุ้มเสียงกบเขียดต่างแข่งกันร้องหาคู่ เสมือนจังหวะเพลงธรรมชาติขับกล่อมจนฉัตรชัย เคลิ้มหลับไปอีกครั้ง แต่ก่อนที่จะหลับสนิท หวานก็พลิกตัวมากอดแน่น ขาเรียวป่ายพาดขึ้นมาทาบทับตรงกลางลำตัวของฉัตรชัยอย่างเหมาะเหม็ง ผ้าซิ่นถลกเลิกขึ้นมา จนเกือบถึงโคนขาเรียวที่ขาวผ่องล้อแสงจันทร์นวล ฉัตรชัยสะดุ้งตื่นนอนนิ่งตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับตัวเมื่อหวานทั้งกอดทั้งก่าย มิหนำซ้ำใบหน้าสวยหวานใสซื่อของสาวชาวชนบทยังซบลงมาตรงซอกคอของเขา ลมหายใจแผ่วๆระบายเป่ารดเบาๆตรงริมหู จนฉัตรชัยขนลุกซู่ หวานเหมือนละเมอมือไม้ที่กอดร่างฉัตรชัยไว้นิ่งๆเริ่มขยับลูบล้วงไต่ลงมาช้าๆจากแผงอก สู่หน้าท้องเกร็งแน่น แล้วก็วางมือลง บนกึ่งกลางลำตัวของเขาวางนิ่งๆไม่ได้ขยับปลายนิ้วเรียว แต่แค่นั้นมันก็ทำให้ฉัตรชัยรู้สึกกระอักกระอ่วนไม่กล้าขยับมือไปจับ มือของหวานออกจากตรงจุดนั้น จึงนอนหายใจแผ่วๆพยายามไม่ให้ท้องขยับกลัวว่าหวานจะตื่นขึ้นมาขยำแล้วมันจะยุ่ง จวบจนเสียงไก่ชนที่เลี้ยงไว้ใต้ถุนเรือนโก่งคอขันเจื้อยแจ๊ว ขึ้นเป็นตัวแรก แล้วไก่บ้านใกล้ไกลต่างขันแข่งรับแสงอรุณยาม เช้าอย่างต่อเนื่อง ปลุกให้หวานตื่นขึ้นมามองปลายฟ้าด้านทิศตะวันออกเริ่มมีแสงเรืองรองเป็นสัญญาณของเช้าวันใหม่ ปรกติ เมื่อเธอตื่น ก็จะลุกขึ้นจัดเตรียมงานของเธอแต่เช้ามืด แต่เช้าวันนี้เธอกลับรู้สึกอยากนอนกอดร่างสามีของเธออยุ่อย่างนั้น มือ เล็กๆแสนขยันที่วางทาบตรงกึ่งกลางร่างของสามี สัมผัสรุ้สึกถึงสิ่งที่อยู่ข้างในกางเกงว่ามันเริ่มแข็งตัวแล้วพองรับเมื่อปลายนิ้ว ของหวานขยับลูบ เธอเอียงหน้าไปจูบแก้มของฉัตรชัยสามีกำมะลอด้วยความรักแต่เขายังคงหลับสนิท รอยยิ้มซุกซนขี้เล่นผุดที่มุมปากของหวาน เมื่อเธอค่อยๆสอดมือผ่านขอบกางเกงด้านหน้าเข้าไปจับกุมท่อนลำนั้น ขยับลูบไล้เบาๆแผ่วๆ จนมันก็สนองตอบด้วยการกระดก ตัวงึกๆงักๆ จนแข็งตัวเต็มอุ้งมือของหวาน เธอค่อยๆดึงมือออกมาแล้วปลดขอกางเกงสามีเบาๆ แล้วตามด้วยการรูดซิปจนกางเกงของสามีแบะอ้า ดุ้นลำแข็งโปนขึ้นเป็น รูปลำพาดยาวเฉียงไปทางขวาซุกตัวอยู่ในกางเกงในสีทึบ หวานค่อยๆถลกขอบกางเกงในลงช้าๆเบาๆ ไม่อยากให้สามีรู้สึกตัว ตื่น จนสำเร็จ ก็งัดลำยาวของสามีขึ้นมารูดช้าๆเบาๆ แต่ในสัมผัสที่ฝ่ามือนั้น หวานกลับรู้สึกถึงความผิดปรกติ ท่อนลำของสามี ที่เคยอวบอ้วนแต่ไม่ยาวมากนัก ครั้งนี้มันกลับดูผอมลงกว่าเก่า แต่ชดเชยมาด้วยความยาวที่มากกว่าเดิมจนหวานรู้สึกถึงความ ผิดปรกติ มือเธอค้างนิ่งจ้องมองผ่านแสงสลัวมาที่ใบหน้าของชายที่เธอนอนกอดอยู่ทั้งคืน ใบหน้าแบบนี้มันก็คือสามีของเธอไม่ผิดเพี้ยน แต่ทว่าสิ่งที่เธอสัมผัสจับอยู่ มันไม่ใช่ของสามีเธออย่างแน่นอน หวานหวนคิดถึงพฤติกรรมที่สามีที่แสดงออกมาตั้งแต่ตอน เที่ยงวัน เธอก็ยิ่งมั่นใจว่าชายคนนี้ไม่ใช่สามีของเธอแน่ แม้หน้าตาจะเหมือน แต่กิริยาของชายผู้นี้กลับอ่อนโยน น่มนวลอบอุ่น ยามใกล้ชิด มากกว่าสามีของเธอจนเห็นได้ชัด เพียงแค่ว่าหวานไม่ทันได้นึกถึง เพราะคิดว่าเหตุที่สามีเปลี่ยนไปคงเพราะมี ผุ้หญิงคนใหม่เท่านั้น พอเธอมั่นใจว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่สามีของเธอแน่ หวานก็ใจหายวาบปล่อยมือจากท่อนลำยาวแล้วขยับไปนั่งจ้องมองอย่างุนงง สงสัย เขาคนนี้เป็นใครกันแน่ ถึงได้หน้าตาเหมือนสามีของเธอไม่ผิดเพี้ยน แต่พิจารณาจากพฤติกรรมแล้วเขาคงไม่ได้มาร้าย กับเธออย่างแน่นอน มิเช่นนั้นเขาคงทำอะไรต่อมิอะไรกับเธอไปแล้วเป็นแน่ หวานค่อย ๆ เปิดชายมุ้งมุดออกมากำลังตัดสินใจอยู่ว่าพอเขาตื่นขึ้นมาจะซักถาม หรือจะปล่อยนิ่งเฉยดูไปก่อนว่าผุ้ชายคนนี้ ทำแบบนี้เพื่ออะไร แล้วสามีตัวจริงของเธอหายตัวไปไหนกันแน่ หวานนั่งเหม่อลอยคิดอยู่หลายตลบจนฉัตรชัยตื่นขึ้นมา แล้ว เดินมานั่งเคียงข้างโอบไหล่ของเธอเบาๆ จนเธอสะดุ้งเฮือก "ตื่นแต่เช้าเลยหรือจ๊ะ...มีอะไรให้พี่ช่วยบ้างจ๊ะ" [post]เสียงทุ้มอ่อนนุ่ม จนหวานรู้สึกถึงไออุ่นที่อ่อนโยนแผ่สร้านออกมาจากฝ่ามือของเขา แล้วก็ตัดสินใจได้ณ.บัดนั้นว่าเธอจะนิ่ง เฉยไปก่อน เพื่ออยากดูพฤติกรรมของชายคนนี้อีกครั้ง เพราะมั่นใจว่าเขาไม่ได้มาร้ายกับเธอแน่นอน