แฝดอันตราย ตอนที่25

แฝดอันตราย ตอนที่25
ที่โรงพยาบาล หมอเดินออกมาจากห้องไอซียู เพื่อมาแจ้งข่าวเรื่องคุณนายแจ่มจรัสให้กับคุณหมิวและพ่อแม่ทราบ "ขอโทษครับ ใครเป็นญาติของผู้ป่วยครับ..." นายแพทย์วัยกลางคนเดินออกมาสอบถาม พอคุณะของคุณหมิวแจ้งว่า พวกตนเป็นญาติของผู้ป่วย "เอ่อ...คุณแจ่มจรัสมีเลือดคั่งในสมองนะครับ ขณะนี้ทางแพทย์จำต้องผ่าตัดอยากทราบว่าใครพอจะเซ็นต์อนุญาติ ได้ครับ...." คุณหมิวและพ่อแม่ต่างพากันอึ้ง เพราะเท่าที่ทราบนอกจากบุตรชายคือฉัตรชัยแล้ว คุณนายแจ่มจรัสไม่มีญาติสนิท ชิดเชื้อที่ไหนอีกเลย คุณหมิวจึงรีบติดต่อหาคุ่หมั้น แม้จะโทรศัพท์ติด แต่เขากลับไม่ยอมรับสาย จึงส่งข้อความ
ผ่าน ระบบไปบอกให้คุ่หมั้นทราบว่าให้รีบมาพบที่โรงพยาบาล แล้วต่างก็นั่งมองหน้ากัน พร้อมกับแจ้งให้คุณหมอรับทราบ "ผมเกรงว่าถ้ายิ่งชักช้า มันจะยิ่งเป็นอันตรายกับผู้ป่วยนะครับ...." "เอ่อคุณหมอคะ...ให้หมิวเซ็นตืได้มั๊ยคะ..." คุณหมิวลองเสนอตัว แต่พอคุณหมอรับทราบฐานะของเธอ คุณหมอกลับ ส่ายหัวปฏิเสธ "ถ้าเช่นนั้นเราคงต้องรอบุตรชายของผู้ป่วยคนเดียวเท่านั้นแหละครับ..." จากนั้นคุณหมอก็เดินกลับไปเข้าในห้อง ไอซียูอีกครั้ง ทางด้านชัดชายได้เลือกสาวหมอนวดระดับเบอร์ตองขึ้นห้องไป แต่หลังจากเข้าไปในห้องแล้วความรู้สึกหืนหายกลับหาย ไปเสียดื้อๆ มีความรุ้สึกไม่ต้องการมีเซ็กส์กับสาวบริการที่ตนเองเลือกขึ้นมา อาจเป็นเพราะมันง่ายไปไม่ได้ลุ้น ไม่ได้ หลอกล่อ ซึ่งชัดชายรู้สึกไม่สนุก ไม่สะใจ เหมือนตอนที่ตนได้หลอกล่อคู่หมั้นของพี่ชาย จึงเข้าไปเพียงอาบน้ำ แม้สาว บริการจะทำการปลุกเร้าอารมณ์อย่างไรชัดชายกลับรู้สึกเฉื่อยชา จนกระทั่งหมดเวลา ก็กลับลงมาเพื่อตระเวณหาที่เที่ยว ต่อ ในสมองไม่เคยคิดห่วงหาผู้เป็นมารดาแม่แต่น้อยว่ากำลังเป็นอะไร ขณะที่ชัดชายเดินออกมาจากสถานบริการเพื่อรอเรียกรถรับจ้างอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ดังตื๊ดๆๆ สั้นๆเป็นสัญญาณบอกว่ามี ข้อความส่งเข้ามา ชัดชายหยิบข้อมากดอ่านข้อความที่ส่งมาจากคุณหมิว บอกให้ไปหาที่โรงพยาบาลด่วน พออ่านจบก็ กดลบข้อความทิ้ง ยืนลังเลตัดสินใจว่าควรจะทำอย่างไรดี แล้วก็เลือกไปหาคุณหมิวที่โรงพยบาล ซึ่งชัดชายคิดเพียง แค่ว่า ตนเองอาจจะมีโอกาศอยู่กันสองต่อสองกับคุณหมิวอีกครั้ง .............................................. "วะ...หวานหยุดเถอะ..พี่ว่าทำแบบนี้..มะ..มันไม่ถูกนะจ๊ะ...อูววว..อ่าส์สืส์..หยุดก่อน..เชื่อพี่นะ..ก่อนที่ทุกอย่างจะ..สะ.. สายไป....." ฉัตรชายยืนพิงโอ่งใบใหญ่ร่างกายเปลือยเปล่า ส่งเสียงกระท่อนกระแท่นร้องปรามน้องสะใภ้ ในขณะที่ท่อนลำยาวแข็ง แกร่งอยู่ในช่องปากของหวานเกือบหมดทั้งดุ้น สองมือของเขาพยายามจับยึดหัวของหวานที่ผงกหงึกๆเข้าๆออก ๆ จน ลำยาวของเขาเปียกชุ่มโชกเต็มไปด้วยน้ำลายของเธอผสมกับน้ำหล่อลื่นจากควยของเขา จนบางส่วนไหลย้อยลงมา ตามมุมปากบางสวยของน้องสะใภ้ "ไม่ถูกยังไงจ๊ะพี่...หวานก็ทำให้พี่แบบนี้ประจำนี่จ๊ะ..." หวานคายปากออกมาจากท่อนลำยาวของสามีกำมะลอแล้วเงยหน้า ช้อนตาสวยหวานเชื่อมถามเขา "นั่นแหละ..มันไม่ถูก...เพราะพี่ไม่ใช่สามีของหวาน...." ในที่สุดฉัตรชัยก็จำเป็นต้องสารภาพความจริงออกมา ด้วยจิตสำนึกบอกกับตัวเขาว่าการกระทำแบบนี้กับเมียของน้อง มัน ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง โดยเฉพาะหวานน้องสะใภ้นั้น เข้าใจผิดคิดว่าเขาคือสามีของเธอ แต่คำตอบของหวานกลับทำให้ ฉัตรชัยแทบไม่เชื่อหูของตนเอง "จ๊ะ....หวานรู้ว่าพี่ไม่ใช่พี่ชัดสามีของหวาน..." หวานพูดจบก็ก้มหน้าเข้าหาลำยาวของฉัตรชัยอีกครั้ง แลบลิ้นเรียวแหลมออกมาเลียไล้รอบๆเงี่ยงบานสีแดงกล่ำของเขา ก่อนจะอ้าปากจุ๊บเบาๆตรงปลายหัว จนฉัตรชั่ยเสียวสยิววูบ ผวากระเด้งแอ่นควยใส่ปากหวานยึกๆด้วยความเสียวซ่าน "อ่ะ...หวานรู้แล้ว..ตั้งแต่เมื่อไหร่....แล้วทำแบบนี้ทำไมจ๊ะ......มะ..มันไม่ถูกนะจ๊ะ...ซี๊ดดด..หวาน..หยุดก่อนได้มั๊ยจ๊ะ...พะ.. พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ...." ฉัตรชัยหาใช่พระอิฐพระปูน ยังมีกิเลสตัณหาความอยากความใคร่ แม้จะถูกครอบเก็บไว้ด้วยความรุ้สึกผิดถูกชั่วดี แต่การ ที่โดนน้องสะใภ้ปลุกเร้าจนอารมณ์กระเจิงไปแบบนี้ ก็แทบจะทนต่อไปไม่ไหว โดยเฉพาะเธอกลับบอกว่ารู้มาแล้วว่าเขา ไม่ใช่สามี รู้แล้วทำแบบนี้เพราะอะไร...เป็นคำถามที่ฉัตรชัยอยากรู้คำตอบก่อนที่จะปล่อยกายปล่อยใจไปตามอารมณ์ใคร่ อารมณ์อยากตามวิถีปุถุชน "ถ้าพี่ทนไม่ไหว พี่จะทำอะไรหวานจ๊ะ...." แทนที่หวานจะหยุดการกระทำ แทนที่จะตอบคำถามของฉัตรชัยว่ารู้ว่าเขาปลอมตัวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ หวานกลับเงยหน้า ขึ้นมาถามด้วยเสียงกระเส่าวาบหวามว่าถ้าทนไม่ไหวเขาจะทำอะไรเธอ คำพูดที่ดุใสซื่อของหวานถามออกมา กลับมีความหมายที่ท้าทายปรามาทความเป็นชายของฉัตรชัยอย่างแรงกล้า ใช่สิ ถ้าเขาทนไม่ไหว เขาจะทำอย่างไร จะเย็ดหวานรึ เขาจะทำได้รึ ในเมื่อจิตสำนึกเตือนตัวเขาอยู่ตลอดเวลาว่ามันเป็นสิ่ง ไม่ถูกต้อง แต่อารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงเต็มไปด้วยแรงตัณหาราคะ เขาควรจะปล่อยให้ดำเนินต่อไปหรือหยุดเอาไว้แค่นี้ "ไม่จ๊ะ...พี่ก็ไม่ทำอะไร พี่จะต้องหยุดการกระทำของหวาน..." ฉัตรชัยกลับเลือกที่จะพูดแบบนี้ออกไป หวานได้ยินเธอก็ยิ้ม รอยยิ้มของหวานบ่งบอกถึงความดีใจ ปลื้มใจในคำตอบของ ฉัตรชัย จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืนตรงเข้ามากอดรัดเขาแน่น ยื่นปากมาจู๊บแก้มเขาเบาๆพร้อมพูดว่า "หวานขอโทษนะจ๊ะ....ที่ทำแบบนี้ หวานไม่ได้ตั้งใจแกล้งพี่เลย...แต่หวานเรียนมาน้อย หาวิธีที่จะทำให้พี่สารภาพออกมา ว่าพี่เป็นใคร และมาสลับตัวกับผัวหวานทำไม ได้เพียงวิธีนี้เท่านั้น หวานรู้ว่าพี่เป็นคนดี มีทางเดียวคือเอาความดีของตัว พี่มาเอาชนะอารมณ์กิเลสตัณหา แล้วความดีของพี่ก็ชนะ...หวานดีใจที่สุดเลยจ๊ะ..." คำพูดซื่อๆใสๆ ของน้องสะใภ้ทำให้ ฉัตรชัยตื้นตันใจ โอบกอดตัวเธอเข้ามารัดแน่นขึ้นด้วยความรู้สึกที่ดีๆ จากนั้นก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้หวานรับฟังตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงวันที่มีการสลับตัวกัน หวานนั่งฟังจ้องตาแป๋ว เสื้อผ้าของทั้ง สองคนก้ยังไม่สวมใส่ให้เรียบร้อย แต่อารมณ์ตัณหานั้นกลับไม่มีหลงเหลืออยู่ในกายในใจของทั้งสองคนเลย ร่างกายส่วน ต่างๆจึงสงบราบเรียบเหมือนปรกติ จนฉัตรชัยเล่าจบ "หวานรุ้ว่าพี่ไม่ใช่พี่ชัดตั้งแต่คืนแรกแล้วละจ๊ะ..." หวานสารภาพออกมาบ้าง "รู้ได้อย่างไรครับ...." คราวนี้ฉัตรชัยพูดออกมาตามปรกติของตนเอง ไม่ต้องจ๊ะๆจ๋าๆ เลียนแบบน้องชายอีกต่อไป "ช่วงที่พี่มาถึง..พี่ก็ทำอะไรต่างจากพี่ชัดตั้งหลายอย่าง..ไม่สุบบุหรี่งี้...แล้วที่หวานมั่นใจก็ตรงนี้... " หวานพูดจบก็ชี้มือ มาท่อนลำยาวของฉัตรชัยที่นอนสงบนิ่ง แล้วหัวเราะคิกๆ เสียงสดใสน่ารัก "มันต่างกับของพี่ชัดมากเลย อิอิ" ฉัตรชัยได้ยินคำตอบถึงกับอายหน้าแดง อยากรู้ว่ามันต่างกับชัดชายผู้น้องอย่างไรแต่ ก็ไม่กล้าสอบถาม "เอ่อ..แล้วที่หวานตั้งใจยั่วพี่นี้ก้เพื่อให้พี่ทนไม่ไหว สารภาพออกมางั้นรึครับ..."ฉัตรชัยลองสอบถามเพราะความอยากรู้ "ใช่ค่ะ..." "แล้วถ้าพี่ไม่พูดไม่สารภาพล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น...." "หวานก็....ก็...ทำกับพี่แบบผัวเมียไงคะ...." หวานพูดอุ๊บอิ๊บ อายจนหน้าแดง แต่ฉัตรชัยพอได้ยินกลับรู้สึกสยิวๆ "เอ้า....หวานก้รุ้ว่าพี่ไม่ใช่สามี แล้วจะทำกับพี่แบบนั้นทำไมครับ...." ฉัตรชัยถามไปแล้ว แต่พอได้คำตอบกลับมา ถ้าเขา ย้อนเวลาได้ คงไม่กล้าถามคำนี้ออกมาจนตอนนี้เขากำลังรุ้สึกกระอักกระอ่วนใจ "ก็...ก็....หวานชอบพี่จ๊ะ..." "อ่ะ...หวานว่าไงนะ" ฉัตรชัยไม่อยากเชื่อหูตนเอง "พี่ได้ยินไม่ผิดหรอกจ๊ะ...หวานชอบพี่...แม้เพียงรู้จักพี่แค่สองวัน...หวานก้รู้สึกชอบพี่จริงๆจ๊ะ...พี่คงรู้เรื่องของหวานกับ พี่ชัดเขาแล้วใช่มั๊ยคะ...ว่าหวานมาเป็นเมียพี่เขาได้อย่างไร..." หวานหยุดเล่ารอจนฉัตรชัยผงกหัวตอบรับ [post]"หวานไม่เคยรักพี่เขามาก่อน แม้จนบัดนี้หวานก็ไม่เคยรักเขา หลายอย่างมันไปกันไม่ได้ แต่ที่หวานทนอยู่กันจนมีลูก เต้า ก็เพราะเหมือนตกกระไดพลอยโจน หวานเสียตัวให้พี่เค้าเป็นคนแรก แม้ไม่รัก ก็จำต้องอยุ่กับพี่เค้าไปจวบจนวัน ตาย...หวานไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายคนใดมาก่อน จนกระทั่งมีพี่มาชิดใกล้ แม้หน้าตาพี่จเหมือนกับพี่ชัด แต่จิตใจพี่น่า รักกว่า หวานอบอุ่นเป้นสุขกว่าตอนที่อยู่กับพี่ชัด... พี่จะว่าหวานเลวก็ได้นะจ๊ะ...แต่หวานพูดออกมาจากใจจริงๆ .." หวานพูดมาจนตอนท้ายใกล้จบ เสียงเธอก็สั่นเครือ มีหยาดน้ำตาเต็มสองเบ้าตาคู่สวย จนฉัตรชัยต้องเอื้อมมือดึงร่าง บอบบางเต็มไปด้วยสัดส่วนอวบนูนโค้งเว้าของสตรีเพศที่เย้ายวนตา เข้ามากอดปลอบ พร้อมก้มหน้าสจูบเรือนผมดำ ขลับยาวสลวยของหวานเบาๆ.....