แฝดอันตราย ตอนที่15
คำพูดปรกติแสนจะธรรมดาของหวานถึงกับทำให้ฉัตรชัยสะดุ้ง จะนอนกันแล้วหรอ แล้วตอนนอนถ้าหวานเธอต้องการเซ็กส์
ฉัตรชัยจะทำประการใด ฉัตรชัยคิดด้วยความกลัดกลุ้มจนหวานต้องร้องเตือนให้ไปเป็นเพื่อนอาบน้ำกับเธออีกครั้ง
"หวานไปคนเดียวเถอะจ๊ะ..."
คำตอบของฉัตรชัย ถึงกับทำให้เมียสาวงุนงงประหลาดใจ เพราะทุกครั้งที่เธอชวนสามีไม่เคยปฏิเสธ เพราะนิสัยของสามีเธอ
มักชอบเล่นซุกซน
ตอนอาบน้ำด้วยกันประจำ จนมีบางครั้งเลยเถิดถึงกับร่วมรักกันก็ยังเคย แต่ครั้งนี้เธอกลับถูกปฏิเสธ
"พี่ไปเป็นเพื่อนหน่อย พี่ก็รุ้ว่าหวานกลัวผี..."
หวานลองพยายามชวนอีกครั้ง ด้วยการอ้างว่ากลัวผี ถ้าสามีปฏิเสธอีกครั้งมันต้องมีเรื่องผิดปรกติกับตัวของเขาแน่ แต่ครั้งนี้
ฉัตรชัยไม่กล้าปฏิเสธ ค่อยๆลุกตามหวานลงมาจากเรือนทั้งๆที่ยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าตั้งแต่ตอนกลับมา
"อ้าวพี่...จะไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนรึจ๊ะ..."หวานหันมาถาม ด้วยความสงสัย เพราะโดยปรกติสามีเธอจะใส่เพียงผ้าขาวม้าผืน
เดียวลงไปอาบน้ำกับเธอ
"เอ่อ...ยังไม่ต้องเปลี่ยนหรอกจ๊ะ..พี่ไปนั่งเป็นเพื่อนหวานเฉยๆ พี่ยังไม่อยากอาบน้ำตอนนี้..."
ฉัตรชัยพยายามหาข้ออ้าง แม้ว่าหวานจะมองมาด้วยความสงสัย เขาก็เสแสร้งหันหน้าไปทางอื่น ไม่อยากสบสายตากับเธอ
หวานก็ไม่พูดอะไรเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ พร้อมผ้าซิ่นอีกผืนหนึ่งแล้วเดินนำลงจากเรือน อ้อมไปทางด้านหลังบ้าน
ใกล้ๆแปลงผักสวนครัวของเธอ มีลานซีเมนต์ขนาดประมาณ6ตารางเมตร มีตุ่มใบใหญ่อยู่ด้านหนึ่ง มีฝาทำจากไม้ไผ่สาน
เป็นแผงอยู่สามด้าน ยกเว้นด้านติดกับตัวเรือนจะไม่มีฝา
หวานเดินนำเอาผ้าเช็ดตัวกับผ้าซิ่นผืนใหม่ไปแขวนไว้ที่ราวไม้ไผ่ที่อยู่ติดฝาด้านหนึ่ง ส่วนฉัตรชัยเดินไปยืนพิงตุ่มอีกด้าน
หนึ่งหันหลังให้กับเมีย จึงไม่เห็นว่าหวานกำลังค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อแขนยาวสีน้ำเงินออก จนกว้างพอที่จะสอดมือถอดเสื้อ
ออกทางหัวได้ ช่วงที่กำลังถอดเสื้อแขนยาวออกมาทางหัวนั้น ชายเสื้อคอกระเช้าก็เลิกขึ้นสูงจนถึงใต้ฐานนมคุ่อวบ ที่ต้อง
แสงจันทร์เพ็ญเต็มดวง จนมองดูขาวนวลผ่อง
"อุ๊ยพี่...ช่วยแกะดุมทีจ๊ะ..มันติดผม.."
เกิดเหตุบังเอิญขณะที่หวานกำลังดึงเสื้อเชิร์ตแขนยาวออกมาทางหัวนั้น กระดุมเจ้ากรรมก็ไปตักพันกับเส้นผมยาวสลวยของ
เธอจนดึงไม่ออก ต้องร้องเรียdสามีให้ช่วยเหลือ ฉัตรชัยได้ยินเสียงของหวานก็หันกลับมา พลันสายตาของตนเองก็กระทบ
กับเต้าอวบเต่งขนาดใหญ่ขาวผ่องต้องแสงจันทร์ของหวาน ในขณะที่หัวของเธอยังคงติดอยู่กับเสื้อเชิร์ตแขนยาวดึงยื้อกัน
ไปกันมา พร้อมร้องให้เขามาช่วยแกะกระดุมที่ติดอยู่กับเส้นผมของเธอ ฉัตรชัยจึงต้องยื่นมือมาช่วยแกะให้ พยายามเมินหน้า
ไปมองทางอื่น ยึกยักๆอยู่สักครุ่จึงแกะได้สำเร็จ
"ขอบใจจ๊ะ..."
หวานส่งยิ้มหวานตามชื่อ พร้อมทำหน้าทะเล้นใส่สามี เอื้อมมือดึงเสื้อคอกระเช้าถอดออกไปทางหัวอีกตัวหนึ่ง อกเปลือยตูม
เต่งตั้งเต้าขาวผ่องทั้งสองเต้า หาได้หย่อนคล้อยลงไปเลยแม้สักนิด ปลายถันเม็ดเท่าปลายนิ้วก้อย ยังมีสีน้ำตาลอ่อน เนื่อง
จากลูกสาวไม่ค่อยได้กินนมของเธอ ส่วนฉัตรชัยหลุบสายตามองพื้นไม่กล้ามองตรงอกอวบของหวานมากนัก ด้วยกลัวว่ามัน
จะทำให้เขาจิตแตกไปเสียก่อน
"พี่ไม่อาบแน่นะ..."
หวานพูดพร้อมดึงผ้าซิ่นขึ้นมาขมวดปมที่เหนือทรวงอก จากนั้นก้ใช้ขันพลาสติคตักน้ำในตุ่มราดตัวติดๆกันสามสี่ขัน ผ้าซิ่น
ที่หวานสวมอยุ่พอถูกน้ำ มันก็ราบลู่ไปตามร่างของหวานจนเห็นสัดส่วนโค้งเว้าอวบนูนชวนให้มองยิ่งนัก แต่ฉัตรชัยกลับเมิน
มองท้องฟ้าแสงจันทร์ แสงหิ่งห้อยวับๆแวมๆที่บินผ่านไปผ่านมานานๆสักครั้ง จึงไม่ได้เห็นว่าตอนนี้หวานกำลังถลกผ้าซิ่น
ขึ้นมาจนถึงโคนขาเรียวขาวผ่อง แล้วขัดถูขี้ไคลเบาๆช้า ๆ ปากก็ฮัมเพลงลูกทุ่งเบาๆอย่างมีความสุข ตลอดเวลาฉัตรชัยได้
แต่นิ่งเงียบ แต่ก็แอบนึกชื่นชมเสียงร้องเพลงของหวานไม่ได้ว่า ถ้าเธอจะเอาดีทางร้องเพลงก็น่าจะไปไหว แม้ตัวเขาจะไม่
ถนัดในการฟังเพลงลูกทุ่งก็ตาม
"พี่ช่วยหวานถูหลังหน่อยสิจ๊ะ...." [/post]
เสียงร้องขอของหวานปลุกให้ฉัตรชัยตื่นจากภวังค์ หันหน้ามองไปทางเธอ เห็นหวานกำลังหันหลังให้ ปลดขมวดผ้าซิ่นที่
ขมวดไว้ตรงกลางอกยกขึ้นถือด้วยมือข้างหนึ่ง ปล่อยชายผ้าซิ่นอีกด้านหล่นย้วยลงมาจนเกือบถึงก้น ทรวดทรงของหวาน
ที่มองจากทางด้านหลัง ช่างงดงามนัก แนวสันหลังเรียวยาว ลงมาถึงเอวคอดกิ่ว รับกับสะโพกผายกว้างแลเห็นเนื้อหนัง
ขาวผ่อง ฉัตรชัยถึงกับเงอะงะไม่รู้จะทำอย่างไร แต่เมื่อได้ยินเสียงเมียร้องเตือนอีกครั้ง เขาก็ค่อยๆยื่นฝ่ามือที่สั่นเทาทาบ
ไปตรงกลางหลังของหวาน แล้วออกแรงกดปลายนิ้วถูขึ้นไปจนถึงต้นคอไรตีนผม แล้วถูลงมาจนถึงกลางเอวด้านหลังใกล้ๆ
ก้นขาวอวบงอนของเธอ
"พี่..อาบน้ำกะหวานสิจ๊ะ..จะได้ถูขี้ไคลให้พี่มั่งไง...นะนะ..."
หวานเอี้ยวหน้าหันมาถาม จังหวะที่เอี้ยวหน้ามานั้น ชายผ้าถุงมันก้ยิ่งหย่อยต่ำลง จนฉัตรชัยมองลึงต่ำลงไปจนเห็นก้นอวบ
ผายกว้างของหวานเต็มๆ รู้สึกใบหน้าร้อนแดงเห่อด้วยความอายบวกกับความตื่นเต้น พยายามนับสิบถึงร้อยถึงพัน พยายาม
นึกถึงซากศพ เพื่อดับความรุ้สึก ดูเหมือนจะได้ผล ทำให้ใจสงบลงบ้าง
"นี่แน่ะ..ขี้เกียจอาบน้ำหรอ..."
ขณะกำลังเผลอ หวานก็ฉวยตักน้ำสาดโครมมาที่ร่างของฉัตรชัย แล้วหัวเราะคิกๆ ยั่วแหย่ แม้แตรชัยจะพยายามห้าม เธอก็
ไม่ฟังตักน้ำสาดอีกหลายครั้งจนตัวฉัตรชัยเปียกโชก จนต้องยื้อแย่งขันพลาสิคกันไปมา แม้จะไม่ตั้งใจแต่ก็เป็นเหมือนบาป
เคราะห์ให้ผ้าซิ่นของหวานร่วงหล่นลงมากองกับพื้น เธอร้องว๊ายด้วยความตกใจ แต่หาได้เกิดจากความอับอายแต่อย่างใด
ก็เพราะบุรุษที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้คือสามีที่เธอรักนั่นเอง
หวานร้องว๊ายเพราะความตกใจ แต่ไม่ได้อับอายที่ผ้าหลุดต่อหน้าผัว เธอจึงไม่มีทีท่ากระมิดกระเมี้ยน ยังคงยืนตรงอวดสัด
ส่วนอวบอูมโหนกนูนของเธอต่อหน้าฉัตรชัย จนเขาต้องเป็นฝ่ายหันหลังให้ หวานก็ตรงเข้ามากอดรัดแรนบหน้ากับแผ่น
หลังกว้างของสามีเธอ พร้อมออดอ้อนด้วยเสียงหวานๆไพเราะเบาๆ
"พี่...อย่าทำแบบนี้สิคะ...พี่จะมีคนอื่นหวานก็ไม่เคยห้าม แต่พี่ก้ต้องให้ความสุขกับหวานด้วยสิคะ..."
น้องสะใภ้ของฉัตรชัยกลับแปลการกระทำของตัวเขาไปในทำนองนี้ หาได้ระแวงสงสัยแม้แต่น้อยว่าร่างบุรุษที่เธอสวมกอด
อยู่นี้เป็นเพียงสามีกำมะลอที่สลับตัวกันมาเท่านั้น
หวานพูดกระซิบเสียงแผ่วแล้วก็เขย่งปลายเท้าขึ้นจูบเบาๆแถวๆซอกคอกกหูของฉัตรชัย อกอวบเต่งตูมทั้งสองเต้าแนบอิง
กับแผ่นหลังเสียดส่ายไปมาช้าๆด้วยความรู้สึกถวิลหา จนฉัตรชับขนลุกซู่วาบหวิวไปกับรสสัมผัส แม้จะพยายามเบี่ยงเบน
ความรู้สึกไปเท่าใดก็ตาม แต่ท่อนลำในกางเกงกลับเริ่มพองขยายขึ้นมาอย่างช้าๆ มือของหวานเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อให้
ฉัตรชัยทีละเม้ดๆ จนหมด แล้วดึงกระชากออกมาจากตัว ก่อนจะถลกชายเสื้อกล้ามดึงออกไปทางหัว ในขณะที่แตรชัยหลับ
ตาปี๋ พยายามสูดลมหายใจเข้าปอดหนักๆ หวังให้บรรเท่าจากความรู้สึกที่ถมทับทวีจนเป้ากางเกงโป่งออกมาเป็นรูปเป็นลำ
"หวานยะ...อย่า"
[post]ฉัตรชัยพยายามจะหันไปร้องปราม แต่ยังพูดไม่ทันสุดคำ ปากตนเองก็โดนเรียวปากบางของหวานประกบแน่น แล้วพยายาม
สอดลิ้นเรียวเข้ามาหา มือเล็กๆก็ป้วนเปี้ยนลงไปกึ่งกลางลำตัวของสามี พอสัมผัสเห็นความคัดแข็งของส่วนนั้น หวานก็แอบ
ยิ้มดีใจด้วยความสุข อย่างน้อยตอนนี้เธอก็รุ้แล้วว่าสามียังต้องการตัวเธออยู่ แม้จะขัดกับการแสดงออกทางภายนอกก็ตามที
มือเล็กๆค่อยๆลูบค่อยไล้ไปตามความยาวของลำที่ยังซ่อนอยู่ในกางเกง จนฉัตรชัยทนต่อไปไม่ไหว เผยอปากสอดปลายลิ้น
เข้าไปพัวพันกับปลายลิ้นของหวานอย่างนิ่มนวล พร้อมเบี่ยงตัวหันกลับมาสวมกอดร่างเปลือยบอบบางที่เต็มไปด้วยสัดส่วน
โค้งเว้าอวบอูมของน้องสะใภ้ด้วยใจเต้นระทึก
"พี่...หวานรักพี่นะ...ซี๊ดดด"
หวานครางซี๊ดเบาๆเมื่อโดนสามีสวมกอดแน่น จนอกอวบของเธอเสียดสีกับแผงอกของสามีแน่น เนินนูนโหนกตรงกลางลำ
ตัวก็เกี่ยวเสียดสีกับลำขาแกร่งของสามีอย่างรัญจวณจิต จุ่ๆท้องฟ้าก็มืดครึ้ม มีแสงแปร๊บๆจากฝ้าแลบ ลมก็กระโชกพัดไหว
แล้วสักครู่ฝนก็ตกลงมาอย่างกับฟ้ารั่ว จนร่างหนุ่มสาวที่กอดเกี่ยวกันท่ามกลางสายฝนต่างก็แยกย้ายกันรีบขึ้นเรือน
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น