แฝดอันตราย ตอนที่37

แฝดอันตราย ตอนที่37
เมื่อฉัตรชัยกับหวานออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว เพื่อไปหาโรงแรมพักค้างคืน คุณหมิวก็ย้อนกลับขึ้นมาในห้องพักฟื้นของ คุณนายแจ่มจรัสอีกครั้ง แล้วก็ไม่ใช่เรื่องยุ่งยากแม้สักนิดในการหลอกล่อป้าแจ่มจนต้องยอมเผยความจริงเรื่องการสลับตัว ของฝาแฝดทั้งคู่ออกมาให้หญิงสาวรับรู้ "แต่เรื่องการสลับตัวกันนี่ป้าไม่ทราบมาก่อนจริงๆนะคะคุณหมิว เอาป้าไปสาบานที่วัดไหนก็ได้ ถ้าป้าพูดไม่จริงขอให้ป้า..." คุณหมิวรีบยกมือห้ามเมื่อป้าแจ่มลงทุนสาบานว่าเธอไม่ทราบเรื่องการสลับตัวมาก่อน มาทราบเอาเมื่อมาพบ
คุณฉัตรกับ น้องสะใภ้เมียของชัดชายที่โรงพยาบาลก่อนหน้าคุณหมิวจะกลับมาเยี่ยมคุณท่านของเธอสักครุ่ใหญ่นี้เอง "แล้วทำไมป้าถึงรุ้ล่คะ..ว่าสองคนนี้สลับตัวกัน..." คุณหมิวลองสอบถาม "โธ่คุณขา...ป้าเลี้ยงคุณฉัตรมาแต่เล็กๆ ทำไมป้าจะดูไม่ออกล่ะค่ะ ว่าคุณฉัตรนิสัยใจคอเป็นอย่างไร...โดยเฉพาะเรื่อง ความรักที่เธอมีต่อคุณท่าน..ไม่มีวันเสียหรอกค่ะที่เธอจะไม่รีบตามมาดูคุณท่านที่โรงพยาบาล...แต่คุณชัดเธอไม่ผูกพัน กับคุณแม่ ก็เลยเป็นอย่างที่คุณหมิวเห็นๆนั่นแหละค่ะ..." คำพูดของป้าแจ่มที่เล่ามาเป็นฉากๆ ทำให้คุณหมิวกลับรู้สึกดีใจที่คุณพี่ฉัตรชัยตัวจริงของเธอเป็นผู้ชายที่ดีไม่ใช่แบบ ที่เธอเจอกับนายชัดชายที่ปฎบัติตัวแบบนั้น แม้คุณหมิวจะรู้สึกโกรธและเสียใจอยู่บ้างที่ตนเองโดนนายชัดชายแฝดผู้ น้องลวนลามจนเกือบจะเสียตัว เพราะการสลับตัวในครั้งนี้ แต่สองคนรวมทั้งคุณป้าคงต้องมีเหตุผลเป็นแน่ ถึงได้ยอม ให้มีการสลับตัวกัน ซึ่งคงต้องรอถามจากคุณป้าหรือไม่ก็คาดคั้นเอากับคุ่หมั้นตัวจริง ส่วนเรื่องที่นายชัดชายลวนลาม เธอนั้น คุณหมิวไม่อยากนำมาคิดให้รกสมอง เพราะหาใช่ความผิดของนายชัดชายฝ่ายเดียว เธอก็ผิดด้วยเช่นกันที่ยิน ยอมให้เขาล่วงเกินเช่นนั้น เพราะความรุ้สึกส่วนลึกของเธอ ไม่อาจปฎิเสธได้ว่า เธอชอบความสุขความตื่นเต้นแบบ นั้นเช่นกัน และพอนึกมาถึงตรงนี้คุณหมิวก้อดอายจนหน้าแดงขึ้นมาไม่ได้จนป้าแจ่มที่นั่งคุยอยู่เบื้องหน้าสังเกตุเห็น "คุณหมิวขา...ไม่สบายหรือเปล่าคะ..หน้างี้แดงเชียว.." ป้าแจ่มถามด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับพยายามยื่นหลังมือมาอิงหน้าผาก เพื่อทดสอบว่าคุณหมิวของเธอเจ้บป่วยไม่ สบายหรืออย่างไรจึงหน้าแดงเปล่งปลั่งขึ้นมากระทันหัน "อุ๊ย..เปล่าค่ะป้า..หมิวไม่ได้เป็นอะไร.." คุณหมิวรีบโยกศรีษะหนีมือของป้าแจ่มที่ยื่นเข้ามา แล้วตอบอุ๊บอิ๊บเบาๆ หน้าที่แดงอยู่แล้วก้ยิ่งแดงเปล่งปลั่งด้วยความ อายขึ้นไปอีก .................................................................................. ส่วนทางด้านฉัตรชัยหลังจากพาหวานเข้าพักในโรงแรมระดับสามดาวได้แล้ว ก็ปล่อยหวานให้อยู่ในห้องตามลำพัง ตน เองเดินลงมาที่ล็อบบี้ของโรงแรม แล้วหยิบโทรศัพท์กดไปหาเบอร์โทรศัพท์ที่ครั้งหนึ่งตนเองใช้อยู่ประจำ "นายชัดนี่พี่นะ..." หลังจากรอสัญญาณเรียกเพียงครุ่หนึ่งทางปลายสายอีกด้านก้รับ ฉัตรชัยรีบกรอกเสียงลงไปอย่างรวด เร็ว จนฝ่ายตรงข้ามอึ้งเงียบ "มีธุระอะไรนายฉัตร..." ชัดชายยังไม่เคยยอมเรียกฉัตรชัยว่าพี่แม้สักครั้งตั้งแต่พบกัน "อยากเจอกันหน่อย มีหลายเรื่องที่ต้องเคลียร์กัน ชัดนายสดวกมั๊ย.."ฉัตรชัยถามไปเสียงราบเรียบไม่ได้แสดงความโกรธ อย่างไรออกมา แต่ชัดชายลับตอบมาด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาทว่า "โหย....ใครจะถ่อขับรถไปหานายที่บ้านนอก ไกลก็ไกล ถ้านายอยากเจอขับมาหาเราที่กรุงเทพสิ ...กล้าขับละป่าวรถ กระบะคันเก่าๆของเราน่ะ...ฮาๆๆๆๆ..." หลังจากสิ้นเสียงยียวนกวนประสาท ชัดชายก็ได้ยินเสียงพี่ชายฝาแฝดตอบกลับ มาว่าตอนนี้ตนเองอยู่ที่กรุงเทพกับหวานแล้ว แม้จะตกใจที่ได้ยิน แต่กลับแสร้งพูดเสียงกระด้างตอบกลับพี่ชายไป "นายชัด มาหาพี่ที่โรงพยาบาลที่แม่พักฟื้นอยู่ได้มั๊ย..." ฉัตรชัยพยายามใจเย็น ด้วยเขาต้องการเจอตัวชัดชายเป็นอย่างมาก "ก็ได้ๆ...สองทุ่มเจอกัน...ที่ไหนดีล่ะ...ในห้องที่แม่อยู่ไม่เอานะ..." "ที่ล็อบบี้มีร้านกาแฟ สองทุ่มเจอกันนะนายชัด..." "ตกลง..เจอกัน...." ชัดชายรับปากเสียงห้วนแล้วรีบวางสาย เหลือเวลาอยุ่อีกเกือบชั่วโมง โรงแรมที่ฉัตรชัยพักอยุ่กับหวานนั้น เดินทางไปโรงพยาบาลถึงภายในเวลาไม่เกิน10นาที ฉัตรชัยจึงไม่ต้องเร่งรีบ เดินกลับขึ้นไปบนห้องที่พักอยู่กับหวาน พอถึงหน้าห้องก็ไขกุญแจห้องเข้าไป "อุ๊ย...ว๊าย...." เสียงร้องอย่างตกใจของหวานดังลั่น เพราะเธอกำลังเปลือยกายเพื่อที่จะอาบน้ำ ขณะที่หันหลังให้กับประตุห้องพัก จู่ๆก็มี คนไขกุญแจเข้ามา อารามตกใจหวานไม่ทันได้เห้นหน้าว่าใครเป็นผู้บุกรุกจึงส่งเสียงร้องว๊าย..ด้วยความตกใจเสียก่อน พร้อมกับยืนบิดตัว ขาหนีบเนินอวบอูมของเธอไว้ สองมือยกมาปิดเต้าอวบอิ่ม ยืนนิ่งค้างแข็งอยู่กลางห้องท่ามกลางแสง ไฟสว่างจนร่างเปลือยขาวโพลน "พี่เองหวาน..." ฉัตรชัยรีบส่งเสียงร้องบอกว่าเป็นตนเอง เพื่อให้หวานหายตกใจ สองตาแลเห็นน้องสะใภ้ หรืออีกนัยหนึ่งก็เป็นเมียของ ตนเองเช่นกัน ยืนบิดไขว้ขาหนีบเนินสาวอวบอูมแน่น สองมือยกมาปกป้องทรวงอกอวบใหญ่ที่ล้นออกมาจากง่ามนิ้วมือ จนมือเล็กๆปิดไม่มิด จึงรีบปิดประตุห้องแล้วเดินตรงเข้าไปหา หวานยังคงเอียงอายหน้าแดงกร่ำก้มงุดจนปลายคางชิดเหนือทรวงอก เมื่อฉัตรชัยก้าวเท้าเข้าไปถึงตัวก็โอบกอดหวาน ไว้เต็มวงแขนเพื่อปลอบขวัญ แล้วก้มตัวเอียงหน้าหอมแก้มแดงปลั่งดังฟอดใหญ่ "พี่อ่ะ...หวานตกใจหมดเลย.." หวานเอียงแก้มให้ฉัตรชัยหอมแต่โดยดี แล้วผวาเข้ากอดรัดร่างสูงใหญ่ของสามีอีกคนของ เธอด้วยความรัก "พี่ไปไหนมาคะ...." หวานเงยหน้าช้อนดวงตากลมโตสีดำขลับขึ้นจับจ้องใบหน้าของฉัตรชัยเพื่อรอฟังคำตอบ แต่ฉัตรชัยแทนที่จะตอบ กลับ ก้มหน้าลงมาจนปากหนาสีแดงเข้มแนบประกบเรียวปากบางสีชมพูอ่อนของหวานแนบสนิท หวานจูบตอบพร้อมแลบ ปลายลิ้นออกมาพัวพันกับลิ้นของฉัตรชัย รุกเร้าโลมลิ้นเล่นกัน จนตัวของเธอสั่นสะท้านอ่อนระทวยในวงแขนของเขา ฉัตรชัยกอดจูบหวานจนทั่วใบหน้าสวยหวานใสซื่อของน้องสะใภ้ด้วยความรุ้สึกรักใคร่ สองมือบีบคลึงนวดหนั่นเนื้อสะโพก แก้มก้นขาวผ่องผิวละเอียดของหวานไปมาจนหวานหลุดเสียงครางออกมาด้วยความเสียวสยิว สองมือเล็กๆของเธอไล้ลูบ แผงอกกว้างของชายคนรักด้วยความรุ้สึกรัญจวณใจ พร้อมกับค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของฉัตรชัยทีละเม้ดๆอย่างเชื่องช้า จนหมด ก็ดึงเสื้อเชิร์ติของเขาออกมา แล้วแนบหน้ากับแผงอกกว้างอบอุ่นของเขาด้วยความรัก หวานจูบไล้แผงอกกว้างของฉัตรชัยช้าๆ มือเล็กๆของเธอไล้ลูบจากแผงอกต่ำลงช้าๆจนมาสุดที่ขอบกางเกงยีนส์เนื้อหนา หวานใช้สองมือปลดกระดุมกางเกงออกอย่างรวดเร็ว โดยที่ฉัตรชับช่วยแขม่วท้องให้ง่ายขึ้น จากนั้นเธอก็ล้วงมือลงไป เกาะกุมแก่นกายที่พองตัวขึ้นมาน่วมๆนิดๆ แล้วจับมันกำรูดเล่นเบา ๆ จนมันแข็งแกร่งขึ้นมาเต็มอุ้งมือของเธอ "หวาน....พี่..ซี๊ดดด..." ฉัตรชัยเสียวสยิวลำยาวของตนวูบๆ เมื่อหวานรูดมันเล่นช้าๆ จนท่อนลำของเขาแข็งแกร่งขึ้นมาพองตัวเต็มอุ้งมือของเธอ ฉัตรชัยตอบโต้ด้วยการเอื้อมมือล้วงผ่านร่องก้นอวบอิ่มของหวานเข้าไปจนเจอปลายร่องเสียวของเธอที่เริ่มมีน้ำหล่อลื่น แตะติดปลายนิ้วออกมา ฉัตรชัยละเลงปลายนิ้วต่อ จนหวานต้องแอ่นก้นพร้อมกางขา ให้มือของฉัตรชัยรุกเร้าได้สดวก มากขึ้น "ซี๊ดดด..พี่จ๋า....หวานเสียว.." หวานแอ่นก้นกางขา พร้อมกับขมิบร่องเสียวยึกๆ เมื่อปลายนิ้วของฉัตรชัยละเลงเล่นจนลื่นปร๊าดๆ หวานดึงมือจากการ เกาะกุมลำยาวของฉัตรชัยออก แล้วจับขอบกางเกงยีนส์รูดลงไปจนหลุดออกจากสะโพก ไปค้างคาที่ลำขาแข็งของ ฉัตรชัย ที่ขยับขาเพียงสองสามครั้ง กางเกงยีนส์เก่าๆก็รูดหล่นลงไปกองกับพื้นแทบเท้า เพียงยกเท้าขึ้นมาทีละข้าง แล้วดีดออกกางเกงของฉัตรชัยก็ปลิวหวือออกไปอยู่ข้างเตียง