เมื่อผมมีความสุข ภาค 1 ตอน 9 (cope)
เรื่องนี้ยาวมาก ขอยกเครดิตให้ บทประพันธ์ ของคุณ adslmanกับคุณลุงชัย เวปเพื่อนบ้านคับ ( เรื่องนี้ทุกตอนจะมันขึ้นเรื่อยๆคับต้องตามอ่านแล้วจะติดใจคับขอบอก) "แม่คะ หนูรักบอล รักมากจนไม่คิดว่าชีวิตหนูจะไปรักผู้ชายคนไหนได้เท่านี้อีกแล้ว" น้ำเสียงของกุนไม่ได้ต่างไปจากตอนที่โต้เถียงกับน้องสาว
ของเธอเลยแม้แต่น้อย มันยังเต็มไปด้วยความตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่ต้องการจะให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่ รวมทั้งผมรู้ว่า เธอต้องการใช้ชีวิตกับผมร่วมกันฉันสามีภรรยา ไม่เพียงแต่น้ากวางแม่ของเธอ ป้าศรี อ้อย สาเท่านั้น แม้กระทั่งผมก็ยังรู้สึกตกใจในความกล้าที่แสดงออกเหมือนกับเธอคิดไว้ล่วง หน้าอยู่ก่อนแล้ว "แม่ไม่คิดเลยนะว่า มันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ คิดกันบ้างไหมว่าถ้าพ่อเขารู้จะโกรธมากแค่ไหน" พ่อของผมยังไม่รู้เรื่องนี้ เพราะท่านเมาจากงานเลี้ยงเมื่อตอนหัวค่ำหลังประชุม หลับอยู่ในห้อง แต่ยังไงซะพ่อต้องรู้เรื่องทั้งหมดจากน้ากวางในวันพรุ่งนี้แน่ "น้ากวางครับ สำหรับเรื่องนี้ผมพร้อมที่จะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น ยังไงสากับพี่กุนก็เป็นผู้หญิงเสียหายมากกว่าผมอยู่แล้ว" "ฮึ เธอคนเดียวจะรับผิดชอบลูกสาวฉัน2คนยังไงไหว ยังเรียนไม่จบกันเลย จะทำมาหาเลี้ยงอะไรกัน ยังต้องแบมือขอเงินฉันกับพ่ออยู่เนี่ย" "แม่คะ เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะหนูยินดีที่จะเป็นของบอล หนูไม่ขัดขืนบอลเลยแม้แต่นิดเดียว หนูก็รักบอลนะคะ" สาพูดประโยคนี้จบ พี่กุนก็หันมามองตาขวาง ผมรู้ดีว่ากุนต้องไม่พอใจมากแน่ที่น้องสาวของเธอพูดแบบนั้น แต่สาทำเป็นไม่สนใจ พี่กุนจึงเขยิบตัวมาใกล้ๆผม เหมือนเป็นการประกาศตัวเป็นเจ้าของผม ส่วนผมชำเลืองมองน้ากวางและป้าศรี ป้าศรีมีสีหน้าเรียบๆไม่แสดงความโกรธอะไรออกมา แต่ผมสังเกตเห็นเหมือนรอยยิ้มที่มุมปากป้าของนิดๆ ฝ่ายอ้อยก็มีสีหน้าดูเศร้าๆ เธอคงตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างทันด่วนจนอาจจะตั้งตัวไม่ติดก็ได้ เมื่อผมมองไปที่เธอ อ้อยก็เบือนหน้าหลบสายตาผมไปทางอื่น ผมไม่รู้จริงๆว่าเธอคิดอะไรอยู่ในใจ "แต่พวกเธอเป็นพี่เป็นน้องกันนะ ถึงจะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆแต่มาทำตัวแบบนี้มันเหมาะสมแล้วหรือ ชาวบ้านรู้เข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน" "เราจะไปสนใจอะไรกับคนนอกละคะ หนูกับบอลรักกัน และก็เชื่อว่าหนูเลือกคนไม่ผิด ใช่ไหมบอล" พี่กุนหันไปถามผม ผมรู้ว่าเธอต้องการคำตอบเพื่อยืนยันว่าผมจะรักและอยู่กับเธอ............... เพื่อให้ผมสัญญาต่อหน้าน้ากวาง ป้าศรีรวมทั้งอ้อยด้วย สาก็เช่นเดียวกัน เธอก็ขยับตัวมาใกล้ผมแต่คนละฝั่งกับพี่สาว แล้วก็บอกกับแม่ของเธอเองว่า "ไม่เพียงแค่พี่กุนกับบอลที่รักกัน หนูกับบอลก็รักกันด้วย หนูก็ยินดีที่จะใช้ชีวิตร่วมกับบอล" พี่กุนและสาต่างมองหน้ากันผ่านผมแต่ไม่ได้มีคำพูดอะไร ทั้ง 2 คนคงต้องการให้ผมแสดง ความเป็นลูกผู้ชายออกมาก่อนที่จะคุยเรื่องอื่น เมื่อผมนึกเหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมด ผมจึงตัดสินใจ "น้ากวางครับ ผมรักทั้งสาและพี่กุน ชีวิตผมทั้งชีวิตต้องการที่จะอยู่ร่วมกับพวกเธอครับ" พี่กุนและสาต่างยิ้มและเอามือมาจับมือผมทั้ง 2คน ผมจับมือของเรา3คนมากุมไว้ต่อหน้าน้ากวาง ไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากของน้ากวาง แต่ผมเชื่อว่าเธอน่าจะยอมรับคำมั่นสัญญาของผมว่าจะ รักและดูแลลูกสาวทั้ง2คนของเธอได้ "บอลเขาสัญญาแล้วว่าจะรับผิดชอบหนูกุนและก็หนูสา ยังไงคุณกวางก็เห็นใจพวกเขาเถอะคะ พวกเขารักกัน จะไปพรากพวกเขาก็จะเป็นบาปกรรมไปเปล่าๆ ยังไงบอลก็เป็นคนดี ดีซะอีกจะได้ ไม่ต้องกังวลว่าจะได้ผู้ชายไม่ดีมาเป็นลูกเขย" ป้าศรีพูดประโยคเป็นการบอกให้พวกเรารู้ว่าป้าศรีเห็นชอบด้วยที่จะให้ เรา3คนอยู่ด้วยกัน ทำให้พวกเรา3คนหันไปมองและกุนกับสาคงนึกขอบใจแกอยู่แน่ๆ "ศรีพูดอย่างกับฉันเป็นคนใจร้ายไปเลยนะ ฉันยังไม่ได้บอกให้พวกเขาเลิกกันสักหน่อย" "หมายความว่าแม่จะยอมให้เราอยู่ด้วยกันใช่ไหมคะ" กุนหันไปพูดกับแม่ของเธอ สายตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง ส่วนสาก็คงไม่ต่าง เธอเองก็มีรอยยิ้มออกมาเช่นกัน ผมน่ะไม่ต้องพูด ดีใจอยู่แล้วครับ "แต่ฉันยังรับรองไม่ได้หรอกนะว่าพ่อเขาจะยอมไหม ถ้าเขาไม่ยอมฉันก็คงต้องทำตาม............" "ขอบคุณมากครับ น้ากวาง ผมเชื่อว่าคุณพ่อจะต้องเห็นใจในความรักของพวกเรา แน่" กุนหันมากระซิบบอกผมว่า "ทำไมไม่บอกไป หา ว่าความรักของบอลกับกุน........" "เราค่อยไปตกลงกันทีหลังนะ ให้พ่อยอมรับเรื่องนี้ซะก่อนสิ" "ใช่ พี่กุนอย่าเพิ่งทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของบอลหน่อยเลย เอาไว้เราค่อยมาคุยกันอีกที" พี่กุนมองค้อนสาแวบหนึ่งแต่ไม่ได้ตอบอะไร ผมได้แต่ภาวนาว่าเรื่องนี้จะคลี่คลายไปได้ด้วยดี "แม่คะ หนูขอไปนอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า" อ้อยพูดกับป้าศรีแม่ของเธอและก็ลุกขึ้น เดินกลับไปที่ห้องอย่างรวดเร็ว เธอรีบเดินจนผมไม่ทันเห็นหน้าของเธอว่าเป็นยังไง............. "ในเมื่อมันเลยเถิดมาถึงตอนนี้แล้วก็คงจะแก้ไขอะไรไม่ได้ ฉันหวังว่าเธอคงจะไม่ทิ้งขว้างลูกสาว2คนของฉันนะ" "เข้าใจแล้วครับ น้ากวาง ผมสัญญาว่าจะทำให้กุนและสามีความสุขให้ได้" "พรุ่งนี้น้าจะบอกกับพ่อแต่ไม่รู้นะว่าเขาจะยอมไหม เอาละ พวกเธอไปนอนได้แล้ว แต่คืนนี้ห้ามทำอะไรกันเด็ดขาดนะ ไว้หน้าพ่อ แม่และก็ศรีเขาบ้าง" "คะแม่" ทั้ง2คนรับคำพร้อมๆกัน "ครับ" ผมเองก็ต้องรับคำด้วย และต่างแยกย้ายกันเข้าห้อง ระหว่างทางเดินเข้าห้องพี่กุนเดินคลอเคลียกับผมมาตลอด ส่วนสาเดินตามมาห่างๆ พี่กุนมีสีหน้าดีขึ้นมากเธอมีรอยยิ้มตลอดเวลาทั้งที่ยังไม่รู้ว่าพ่อของเรา จะเห็นชอบให้เราอยู่ด้วยกัน แบบคนรักกันหรือไม่ แต่สำหรับสาถึงแม้เธอจะไม่แสดงออกว่าดีใจเหมือนกับพี่สาวของเธอ แต่เธอก็คงจะดีใจเช่นกัน ที่อย่างน้อยแม่ของเธอก็ยอมรับไปคนหนึ่งแล้ว "เอาไว้ให้พ่อยอมรับซะก่อนนะ แล้วค่อยมาคุยกันทีหลัง" ผมบอกกับ2สาวก่อนจะเข้าห้องของตัวเอง คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลยทั้งที่รู้สึกโล่งใจไปมากแล้ว ... ด้วยความที่นอนไม่หลับ ตี 5 ผมจึงลุกออกมานั่งข้างนอก เมื่อไม่มีอะไรทำก็เดินไปหาป้าศรีในครัว ป้าศรีนั่งหั่นผักอยู่ ส่วนอ้อยก็กำลังอาบน้ำ พอป้าศรีเห็นผมก็ทัก "ไง หลาน นอนไม่หลับหรือ หือ ตาดูแดงๆนะ" "ครับ ผมนอนไม่หลับ คิดเรื่องเมื่อคืนตลอดเลยครับ" "ตอนแรกป้าก็ตกใจนะที่เห็นพวกหนูในสภาพนั้น แต่ป้าก็รู้แต่แรกแล้วว่าหนูกุนน่ะเขารักบอลอยู่" "ป้ารู้ตั้งแต่ตอนไหนครับ" ผมถามด้วยความอยากรู้ "โธ่เอ้ย คิดว่าป้าไม่รู้หรือ ตั้งแต่แวบแรกที่เห็นหนุกุนมองบอลก็รู้แล้ว ป้าอาบน้ำร้อนมาก่อนนะจ๊ะ" "อย่างงี้นี่เอง ยังไงผมก็ขอบคุณป้ามากนะครับที่สนับสนุนผม ป้ายังเป็นคนที่รู้ใจผมเหมือนเดิม" "ไม่เป็นไรหรอก" พอดีผมได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ อ้อยคงอาบน้ำเสร็จ ผมเลยลุกเดินออกไป กะจะไปคุยกับอ้อย โดยอารามนั้นไม่คิดว่าอ้อยจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมจึงไปเห็นเธอนุ่งผ้าเช็ดตัว ผืนเดียว เรียวขาอ่อนของเธอที่ผมเห็นให้ความรู้สึกเหมือนกับที่ผมเห็นกุนและสา ส่วนเนินอกนั่น เล่า........ถึงแม้จะยังไม่โตแต่มันก็เป็นเต้ากระเปาะน้อยๆ ตามประสาเด็กอายุ12ที่เริ่มจะเป็นสาว ผมสั้นยาวแค่ต้นคอดำขลับและใบหน้าของเธอยามเปียกน้ำมันช่างดูมีเสน่ห์จริงๆ ตากลมโตของเธอ มองมาทางผมแป๋วเลย แต่เสียงที่ออกมานี่สิ ทำให้ผมต้องหลบสายตาจากเรือนร่างของเธอทันที "พี่บอลมองอะไร........." เสียงของเธอดูเย็นชากับผมนะ หรือผมคิดไปเองเนี่ย "เปล่าๆ คือพี่ไม่ได้ .........."ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่ออีกดี "แค่นี้จะมาจ้องมองทำไม เห็นมาจนเคยแล้วไม่ใช่หรือ......" อ้อยมองหน้าผมแล้วก็พึมพำออกมา "หา เมื่อกี้ อ้อยว่าอะไรนะ" ผมไม่เชื่อหูตัวเองรีบถาม แต่อ้อยตีสีหน้าเฉยเมยก่อนจะตอบผมว่า "เปล่าคะ.............ห้องน้ำว่างแล้วพี่บอลไปอาบน้ำซะสิ" ว่าแล้วอ้อยก็เดินผ่านผมไป ขณะที่เดินผ่านผมแอบมองแก้มก้นของเธอที่เริ่มจะงอนออกมาได้สัดส่วน ส่วนโค้งส่วนเว้าเริ่มมีให้เห็นแต่ว่า.....ที่ร้ายกว่านั้น ผ้าเช็ดตัวสีชมพูที่เธอนุ่งมันก็สั้น จนถ้าก้มลงหรือว่าให้เธอเดินขึ้นบันไดแล้วมองตาม ต้องมองเห็นเนินเนื้อ3เหลี่ยมลี้ลับที่หว่างขาแน่ๆ แต่แค่นี้ขาอ่อนกลมกลึงและน่องขาเรียวสวย ของเธอก็ทำให้ผมใจสั่นสะท้านอย่างที่ผมไม่เคยรู้สึกกับอ้อยมาก่อนเลย พออ้อยเปิดประตูเข้าห้องไป ผมก็ต้องหยิกแก้มเป็นการเตือนตัวเองว่า แค่นี้มึงก็จะเอาตัวไม่รอดก่อเรื่องไว้ถึง2คนยังจะมาหาเรื่องใหม่อีกเหรอ แล้วยังไม่รู้เลยว่าพ่อเขา จะว่ายังไง ผมสะบัดหัวสลัดความคิดชั่วกับน้องลูกสาวป้าศรีออกแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำ ... "มันเกิดเรื่องอย่างงี้ขึ้นได้ยังไง" นั่นเป็นประโยคแรกที่พ่อพูดกับน้ากวาง และมีตามมาอีกแต่ผมไม่รู้ มารู้อีกที น้ากวางก็เรียกผม พี่กุนและสา ไปที่ห้องของพ่อกับน้ากวางเพื่อตกลงปัญหาที่เกิด........... ผม พี่กุน และสา ก็เดินเข้ามานั่งที่พื้นในห้องของพ่อ เรา3คนยังไม่ได้แต่งตัวชุดนักศึกษา ป้าศรีและ อ้อยไม่ได้เข้ามา เพราะอาจจะถือตัวเองว่าเป็นคนนอกก็ได้ ซึ่งผมก็โล่งใจที่ทั้ง2คนไม่ได้เข้ามา โดยเฉพาะอ้อย เมื่อนึกถึงท่าทางมึนตึงของเธอเมื่อเช้า.............ทันใดนั้นพ่อก็พูดขึ้น "ฉันไม่ถามหรอกนะว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงมายังไง เพราะฉันรู้เรื่องจากแม่เขาหมดแล้ว บอกตามตรงฉันไม่เคยคิดเลยจริงๆว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้กับครอบครัวของเรา" ผมก้มหน้านิ่งไม่กล้าสบตา เหมือนพ่อจะจ้องมาที่ผม ส่วนกุนและสานั่งนิ่งข้างๆผมเช่นกัน "บอล เงยหน้ามองพ่อ" พ่อสั่งผมด้วยถ้อยคำน้ำเสียงที่เฉียบขาดจนผมนึกกลัว "เป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า ก่อเรื่องขึ้นมาก็ต้องยืดอกยอมรับอย่างลูกผู้ชายสิ ไม่ใช่ก้มหน้ามองพื้น" เมื่อผมเงยหน้ามองพ่อจึงรู้ว่าพ่อไม่ได้สีหน้าโกรธเคืองอะไรแต่คงหนักไปทาง เสียใจมากกว่า "บอล พ่ออยากรู้ว่าแกมีความคิดแบบนี้กับกุนและสาตั้งแต่เมื่อไหร่ แกนึกสนุกอะไรขึ้นมา" พ่อคงนึกว่าผมกระทำการแบบนี้ไปเพื่อเป็นการเล่นสนุกตามประสาวัยรุ่น ใช่ เมื่อก่อนผมคิดแบบนี้ แต่หลังจากที่ได้ให้เวลามาเป็นข้อพิสูจน์แล้ว ผมก็แน่ใจว่ามันเป็นความรักอย่างแท้จริง ไม่ใช่ ความนึกสนุก ผมจึงได้ตัดสินใจยอมรับสารภาพผิดแต่ผู้เดียวโดยไม่คิดนำกุนกับสามาเป็นข้อ อ้าง โดยเฉพาะตอนที่กุนเข้าไปหาผมที่ห้อง ผมจะไม่บอกพ่อแบบนั้น แต่มันเป็นการกระทำของผมเอง "พ่อครับ ผมไม่ได้ทำกับกุนและสาเพื่อบำบัดความใคร่แต่ผมรักเธอทั้ง2คนจริงๆครับ พี่กุนเขา..." หลังจากนี้ผมได้เล่าเรื่องราวที่ได้ไปเห็นตอนพี่กุนถูกโอแฟนเก่าหลอกเข้า โรงแรมและพาผู้ชาย มารุม ทั้งพ่อและโดยเฉพาะน้ากวางตกใจมาก มาถึงตรงนี้ใบหน้าพี่กุนก็มีน้ำตาไหลออกมา ผมจึงเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดให้ พ่อเห็นแล้วก็พูดว่า "ทำไมกุนไม่บอกพ่อกับแม่ พ่อจะได้ไปเอาเรื่องมัน และทั้ง 2 คน ทำไม่ถูกนะที่หาทางออกกันเองแบบนี้" "ใช่ทำไมไม่บอกแม่ ตอนนั้นก็สงสัยนะว่าทำไมลูกซึมไป" "ตอนนั้นหนูไม่รู้จะทำยังไงคะ ถ้าบอลไม่ไปช่วย กุนคงถูก........" "เอาละๆ ไม่ต้องพูดแล้ว เป็นเพราะบอลคอยช่วยเอาใจใส่ และดูแลแผลใจให้สิ กุนถึงรักบอลน่ะ" "คะ หนูเชื่อว่าบอลคือผู้ชายที่หนูจะฝากชีวิตให้เขาดูแลคุ้มครอง เพราะบอลเป็นคนดีที่กุนคิดว่าคงหาไม่ ได้อีกแล้ว" ........................พ่อไม่พูดอะไรกับกุนแต่หันมาถามผมบ้าง "บอล........แล้วกับสาละ................เรื่องราวมันเป็นยังไง" ผมก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่เหตุการณ์ที่ห้องสมุดจนถึงที่บ้านกับสา เมื่อวาน ลงท้ายด้วย "ผมเองก็รักสาเช่นกันครับ แต่ผมมาแน่ใจเมื่อหลายวันก่อนนี้เองว่าสาก็รักผม ผมจึงได้........." และสาก็เสริมขึ้นมา "สาแอบชอบบอลมานานแล้วคะพ่อ และตอนที่อยู่ที่บ้าน เมื่อวานสาก็ไม่ได้ขัดขืนบอลเลย" พอจบประโยคนี้ พี่กุนหันไปมองค้อนสาและก็ใช้มือหยิกที่น่องผมจนเจ็บ แต่ไม่ได้พูดอะไร น้ากวางเห็นก็แอบยิ้ม "เอาละ เรื่องมันก็เกิดขึ้นมาแล้ว จะให้กลับไปแก้ไขมันก็คงไม่ได้ อีกอย่างแม่เขาก็ยอมรับแล้ว พ่อก็คงจะไปใจไม้ไส้ระกำให้พวกเธอเลิกกันก็คงไม่ดี" "พ่อยอมให้พวกเราอยู่ด้วยกันหรือครับ" พี่กุน สา เราทั้ง3คนต่างดีใจกอดกันและกันจนพ่อร้องเตือน "เฮ้ย นี่เกรงใจพ่อกับแม่บ้างนะ กวาง เธอพากุนกับสาไปข้างนอกก่อน ฉันจะคุยอะไรกับบอล 2คน" น้ากวางรับคำและก็พา 2 สาวออกไปจากห้อง พอทั้ง 3คน ออกไปแล้ว พ่อก็พูดกับผม "ในเมื่อแกกล้ารับผิดฉันก็กล้าที่จะให้อภัย ยังไงซะฉันก็เคยทำผิดกับแม่แกไว้" "พ่อจำได้อย่างงั้นหรือ แล้วพ่อรู้สึกผิดบ้างไหมละครับ" ผมถาม "ผิดสิ แกคิดว่าพ่อเป็นคนไม่มีหัวใจหรือไง ความจริงแม่ของแกไม่ใช่ผู้หญิงที่พ่ออยากแต่งงาน ด้วย แต่เพราะปู่ของแกบังคับ แต่ถึงอย่างงั้นพ่อก็อยู่กับแม่แกหลายปีจนมีแกออกมา" "ผมรู้ดีครับ ปัจจุบันพ่อก็ได้อยู่กับคนที่พ่อรักและมีความสุขอย่างแท้จริง" "เรื่องของพ่อ แกไม่ต้องสนใจหรอก บอล สัญญากับพ่อว่าจะรักและดูแลกุนกับสา ห้ามทอดทิ้ง ห้ามนอกใจ และห้ามทำให้พวกเธอเสียใจเด็ดขาด" "ครับ พ่อ" ผมรับคำของพ่ออย่างเต็มใจ "จะว่าไปกุนกับสาก็ไม่ได้เป็นลูกแท้ๆของพ่อและไม่ใช่พี่น้องคลานตามกับแก จะแต่งงานอยู่ ด้วยกันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรมาก แต่ต่อไปนี้ห้ามทำอะไรตามอำเภอใจจนเกิดเรื่องราวใหญ่โต ตามมาอีกนะ" ผมรับคำและก็เดินออกไป ผมรู้ถึงเจตนาของพ่อดีว่าหมายถึงอะไร ... วันนั้นผมเรียนหนังสืออย่างมีความสุขกว่าทุกวัน เนื่องจากจัดการเรื่องราวต่างๆระหว่างเรา3คน ได้แล้ว พ่อกับน้ากวางตกลงที่จะให้เราอยู่ด้วยกันแต่ต้องไม่ให้เกิดเรื่องราวจนถึง ท้องไส้กันใน ขณะที่ยังเรียนอยู่เด็ดขาด และผมต้องหางานทำเมื่อเรียนจบ มีหลักฐานมั่นคงเพื่อจะได้แต่งงานกับ 2 สาวพี่น้องสุดที่รักของผม ก่อนออกจากบ้านผมสัญญากับน้ากวางเมื่อเธอให้ผมรับคำของเธอว่าจะไม่ให้ผมยุ่ง กับ กุนและสาตอนนี้ ให้เรียนจบกันไปก่อน ผมจำต้องรับคำเพราะถ้าไม่งั้น น้ากวางอาจจะเปลี่ยนใจ ทีหลังได้ แต่ผมคิดว่ามันจะอดได้หรือเกือบ 4 ปีเชียวนะ ไม่ผมก็ต้องเป็นกุนหรือสาแหละที่ต้องเกิด ความต้องการทางเพศไม่วันใดก็วันหนึ่ง แต่ผมไม่คิดว่ามันจะเร็วแบบนี้นั่นคือบ่ายวันนี้นี่เอง ... วันนี้ผมเรียนครึ่งวัน จึงจะกลับบ้าน แต่ผมไม่ได้เอารถมาเพราะมอไซด์เกิดมาเสีย ตอนเช้าพี่กุนจึงขับรถมาส่งผม และพาสาไปมหาลัยด้วยกัน โดยแวะส่งอ้อยที่รรก่อนเพราะพ่อมีประชุมต่อจากเมื่อวาน และที่ประชุมก็คนละทางกับรรของอ้อย ผมรอที่หน้าตึกคณะผมได้สักครู่ พี่กุนก็ขับรถเข้ามาเพื่อรับผม โดยสานั่งมาที่เบาะหลังด้วย พอประตูรถเปิด พี่กุนก็พาร่างสะโอดสะองของเธอออกมา "บอลรอนานไหมจ๊ะ มา เดี๋ยวถือกระเป๋าให้" "แค่นี้ไม่เป็นไรหรอกครับ" "พี่เขารีบขับรถบึ่งมาเลยนะนี่ ฝ่าไฟแดงมาด้วยละ" สาเปิดกระจกชะโงกหน้าออกมาพูดกับผม "นี่คณะของบอลหรอ อืม กุนเพิ่งเคยมานะ ตอนแรกไปวนอยู่พัก พอดีเห็นป้ายเลยมาถูก" "สาก็เหมือนกัน" "เรารีบกลับกันเถอะ เดี๋ยวต้องไปรับอ้อยด้วยนะ" "จะรีบไปไหนเล่าเพิ่งจะบ่ายโมงกว่าๆเอง ไปรับอ้อยที่รรตั้งเกือบ 4 โมงเย็น ก่อนหน้านั้นเราจะไปที่อื่นกันก่อน" "ไปไหนละ" "เดี๋ยวก็รู้" แล้วพี่กุนกับสาก็ยิ้มพร้อมๆกัน ส่วนผมยังงงอยู่ว่าทำไม 2พี่น้องนี่ถึงมาญาติดีกันได้ "เฮ้ย บอลนั่นใครวะน่ะ" ผมหันไปมองต้นเสียง ซวยแล้ว ไอ้เชน จะหลบมันก็ไม่ได้ด้วยเพราะมันเดินมาใกล้ผมแล้ว "เพื่อนบอลหรือจ๊ะ" "อ่า..ใช่นี่เชน เพื่อนสนิทบอล อยู่ห้องเดียวกัน" "ยินดีที่ได้รู้จักคะ" 2 สาวพูดเกือบพร้อมกัน "โอ่ ครับ เชนครับ" ไอ้เชนน้ำเสียงกิริยาท่าทางของมึงเริ่มหม้อเข้าแล้วไง ผมคิดอยู่ในใจ "เอ่อ เชน นี่กุน....."ผมยังไม่ทันพูดจบกุนก็รีบแทรก "เป็นแฟนของบอล ชื่อกุนคะ" ผมตกใจที่กุน พูดกับเชนว่าเป็นแฟนผม "แฟนหรอ ไอ้บอล มึงไม่เคยบอกกูเลย มึงปิดบังกูได้ไงเนี่ย" ไอ้เชนพูดเสียงหลงเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง "ปิดบังอะไรของมึง กูแค่ไม่ได้บอกเอง..........." ผมต้องแก้ปัญหาไปก่อน "หนอย มิน่ากูจะแนะนำสาวๆให้มึงไม่ยอมเอาเพราะอย่างงี้เองหรือ" ก่อนที่ผมจะพูดต่อ สาก็ออกมาจากรถ แล้วมาคล้องแขนอีกข้างหนึ่งของผมแล้วก็บอกกับเชน "ลืมแนะนำอีกคนนะคะ ฉันชื่อสา เป็นแฟนของบอลเช่นกัน" ว้าก สาก็เอากับพี่สาวเธอด้วยเหรอ "หวา ไอ้ ไอ้ ไอ้ บอล มึงงงงงมีถึง 2คนเชียวหรอ" ไอ้เชนทำหน้าเหมือนถูกผีหลอกเลยครับทีนี้ "เออ ๆ ประมาณนั้นแหละ เอ้า กูเดี๋ยวกลับก่อนนะ" ผมเองก็ทำอะไรไม่ถูกแต่รีบตัดบทแล้วรีบขึ้นรถ กุนกับสาก็เข้าไปนั่งที่รถ ผมจะเป็นคนขับเอง ไอ้เชนยังไม่ยอมเลิกรารีบเดินมาทางด้านคนขับแล้วกระซิบกระซาบกับผม "มึงมีเรื่องต้องคุยกับกูยาวแน่ 6โมงเย็นมึงไปหากูที่หอเลยนะโว้ย วันนี้ไม่รู้เรื่องมึงห้ามกลับ" ไอ้เชนสั่งเสียงเข้ม น่ากลัวผมโดนมันสอบสวนอ่วมแน่ๆคราวนี้ "เออน่า วะ เอาไว้ค่อยคุยกัน" ผมปิดกระจกแล้วสตราต์รถรีบขับออกไปอย่างรวดเร็ว ในรถ ผมหันไปพูดกับกุนและสา "ทำไม 2 คนนี้มีอะไรแปลกๆ เมื่อเช้ายังฮึ่มๆใส่กันอยู่เลย" "ไม่มีอะไรมากหรอก แม่เรียกกุนกับสาไปคุยด้วย..........." กุนตอบ "ว่ายังไงบ้างละ" ผมถามไปอีก "ยังไงก็ต้องอยู่บ้านเดียวกันใช้ของร่วมกัน...ก็อย่าแก่งแย่งกันอีก เพราะเป็นพี่น้องคลานตามกันมา" "ใช้ของร่วมกันหรอ...." ผมทำหน้าเหลอคงไม่ใช่ "ก็ไอ้นี่ไง" กุนใช้มือคว้าที่เป้ากางเกงผมหมับ ผมสะดุ้ง "นี่ บอลกำลังขับรถอยู่นะ" กุนหัวเราะ "ฮะ ฮะ ก็มันจริงนี่นา ผิดตรงไหนละ" แล้วสาก็พูดขึ้นบ้าง "เรา 2คน ก็เลยตกลงกันว่าจะไม่มัวมาหึงมาแย่งบอลอีก แต่เราจะอยู่ด้วยกัน 3 คน ผัวเมีย.....คิกๆ" "สา........" ผมแทบจะไม่เชื่อหูตัวเองจึงหันไปมองกุน กุนก็พยักหน้าเป็นการตอบรับ "ใช่ เป็นอย่างที่สาบอกน่ะแหละ ดีซะอีกเพราะสาก็เป็นน้อง จะมาช่วยกุนดูแลบอลอีกคนก็ไม่เป็นไร ดีกว่าที่บอลไปมีผู้หญิงคนอื่นลับหลัง ตอนแรกกุนก็ไม่ยอมหรอกนะ แต่แม่ขอร้องน่ะ กุนเลยยอม" "ถ้าเป็นอย่างที่พี่กุนพูดบอลไปมีคนอื่น สากับพี่กุนเอาบอลตายแน่" สาพูดพลางเอามือมาบีบคอผมเบาๆ แต่แค่นี้ผมก็เสียวสันหลังวาบแล้ว "แฮะ ๆ ตายเลยหรอ" ตาย ผมตายแน่ๆถ้าทั้ง 2 คน รู้ว่าผมกำลังคบกับสาว ไม่ได้จะให้กุนและสารู้เรื่องนี้ไม่ได้ ผมต้องรีบหาทางออกเรื่องนี้โดยด่วนแล้ว "อืม เป็นยังงั้นได้ก็ดีนะ บอลก็สบายใจที่กุนกับสาตกลงกันได้แต่เมื่อเช้าน้ากวางก็เรียกบอลไปพบ" แล้วผมก็เล่าให้ทั้ง 2 สาวฟังเรื่องที่น้ากวางไม่ให้ผมเกินเลยกับลูกสาวของเธอจนกว่าจะเรียนจบ "อ๋อ ถ้าเรื่องนั้นแม่บอกพวกเราแล้วละ แต่ใครจะไปทนได้ละตั้งเกือบ 4 ปี กุนคนหนึ่งละที่ทนไม่ได้และไม่คิดที่จะทน" กุนพูดแล้วก็เอามือมาลูบหน้าอกผม "ใช่ อย่าว่าแต่ 4 ปีเลย แค่ 4วันสาก็ทนไม่ไหวแล้วละ" สาก็เอามือมาโอบที่เอวของผมเช่นกัน "ทั้ง 2 คนรู้ใจบอลนะ แต่บอลก็ต้องรับปากน้ากวาง ถ้าน้าเขารู้บอลแย่แน่" "ก็อย่าให้แม่กับพ่อรู้สิ เราออกมาข้างนอกแล้วใครจะไปรู้" "เราไปกันเถอะ กว่าจะ 4โมงก็นาน" แล้วกุนก็ทำเสียงออดอ้อน ผมมองกระจกหลัง สานั่งยกขา2 ข้าง แหกขาออก จนเห็นกางเกงในสีขาวเต็มตาผม ผิวของสาตัดกับกระโปรงนักศึกษาอย่างชัดเจน มองลึกลงไปข้างใน กลุ่มหมอยสีดำซ่อนอยู่เป็นกลุ่มเห็นแล้วทำให้ผมเกิดความเงี่ยนขึ้นจนควยผม ลุกตั้ง กุนเห็นแล้วก็เอามือมาลูบมันเบาๆ ยิ่งเพิ่มความอยากให้มากขึ้นไปอีก กุนเองก็นุ่งกระโปรงสั้น จนเห็นขาอ่อนข้างในกระโปรงอีกนิดเดียวก็เห็นแพนดี้ตัวน้อยของเธอแล้ว ผมทนไม่ไหวเอามืออีกมือที่ว่างจากเกียร์รถสอดเข้าไปในกระโปรง ลูบจับหีของกุนเบาๆ กุนรีบถลกกระโปรงให้สั้นอีก ชั้นในสีดำลูกไม้สุดเซ็กซี่ก็อวดโฉมให้ผมเห็น แหม พี่น้องใส่กางเกงในสีตรงกันข้ามกันเลยนะ กุนจับมือผมลูบที่หีของเธออย่างเพลิดเพลิน และครางซีดสๆๆๆๆ ไม่กลัวใครจะมาเห็น เพราะบนถนนนอกเมือง สายนี้ไม่ค่อยมีรถสวนมาเท่าไหร่ จุดหมายของเรา3คนจะไปคือโรงแรมนอกเมืองสักแห่งหนึ่งนั่นเอง กุนแกะกระดุมเสื้อนักศึกษารัดรูปออก เพื่ออวดโฉมเต้านมอลังการที่ซ่อนในบราเซียร์สีเดียวกับ กางเกงในของเธอ ผมเห็นแล้วแทบจะเร่งใส่เกียร์ 5 เร่งความเร็วให้ถึงโรงแรมเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี บอกไว้แล้วว่ากุนเป็นผู้หญิงที่ชอบโชว์ เธอจึงกล้าทำแบบนี้ ส่วนสาเล่า ไม่แพ้พี่สาวของเธอเลยเพราะ พอผมมองกระจกหลังอีกครั้ง เธอกำลังถอดชั้นในของเธอออก แล้วเอามันมาวางที่ไหล่ผม
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น