แฟนกู ภาค 2 ตอน 8 เพื่อกู...เพื่อนกู
โดย magna67t
“เอ๊ะ ผมว่าผมเคยได้ยินมาทีนึงนะพี่ เหมือนไอ้โมโนมันจะพูดเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว”
“ใครบอกจ้ะ มันเริ่มนานแล้วหละ เริ่มจากพี่ใหญ่พี่โบ้ของเราแหละ พี่โบ้เรียกพี่ไปถามเรื่องหมอป้องกะหมอโบนัส และข่าวลือใครเทใคร พี่ก็เลยเล่าให้ฟัง จริงๆพี่ก็ไม่รู้หมดหละ ก็เลยชวนเพชรมาคุย เห็นว่าเป็นแลปเมทป้อง เลยได้ข้อมูลท่วมท้นว่าเธอโดนไอ้พีทมันใส่เขาให้อยู่ พี่เลยมาเล่าให้พี่จัมโบ้ฟัง พี่โบ้ไม่ยอมให้รหัสเราเสียรู้ใครๆ จะต้องลากเหี้ยออกมาให้ได้ และทำให้มันลงนรกไป พี่จัมโบ้เกิดจำได้ว่าไอ้โบ๊ตเรียนโรงเรียนเดียวกะไอ้พีท ก็ชวนมาช่วยกันคิดแผน...”
“แผน???? แผนอะไรผมไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย”
“เธอไม่เกี่ยวสิ พวกพี่จะจัดการเอง เพราะพี่และแก๊งค์นางฟ้าเห็นพ้องต้องกันว่าหมั่นไส้ไอ้พีทนี่มาก ขี้โอ่ และดูเหมือนจะขี้หลี อยากจะสั่งสอนมัน ก็เลยขอพี่โบ้นี่แหละเป็นบิ๊กเบรนมันสมองของพวกเรา”
ผมหันไปมองหน้าพี่แหวว
“พี่โบ้คิดแผนมา ให้พี่แหววทำทีชอบไอ้พีท เพราะสืบรู้มาว่ามันชอบผู้หญิงแก่กว่า แฟนมันตัวจริงอยู่ปี 3 บัญชี พี่เลยทำทีเป็นอ่อย ทำทีสนใจมัน พอดีจังหวะนั้น เธอเลิกกะโบนัสและโบนัสก็เลิกกะไอ้พีทด้วย ไอ้พีทก็เลยสนใจพี่ ส่วนไอ้โบ๊ตกะน้องโมโนอ่ะ มันไปเจาะข้อมูลมาหมด เฟสบุ๊ค อินสตราแกรม หรือแม้ไลน์กลุ่ม พี่ยังรู้แม้กระทั่งทะเบียนรถมันเลย...ส่วนไอ้เพชร หน้าที่มันสำคัญมากๆ เดี๋ยวเล่า และป้องจะต้องไปขอบคุณมันอีกคน ส่วนพี่โบ้อ่ะเหรอ พี่ปีหกมาสั่งนายกสโมปิดห้องวันนี้ไง ห้ามใครมายุ่ง....”
“แล้วที่พี่นัดผมมาวันนี้...”
“5555 ไม่ใช่เธอคนเดียวป้อง พี่นัดไอ้โบนัสด้วย..”
“อ๋อใช่ ผมเจอโบนัส แต่ไม่ได้เข้าไปทักทาย”
“เออ พี่เห็นหมดแล้ว เห็นตั้งแต่เธอมากินข้าวโรงอาหารหละ กลัวว่าเธออ่ะจะทำแผนแตก แต่จู่ๆ เธอก็หายตัวไป”
ผมไม่ได้หายไป คงจะเป็นตอนที่ผมออกไปนอกห้องไปแอบดูสถานการณ์นอกชายคา
“คือพี่นัดให้โบนัสมาก่อน และนัดไอ้พีทตามมา พี่ว่าไอ้พีทเห็นโบนัสมันจะต้องของขึ้น ถ้ามันเคยมีอะไรกะโบนัสมาก่อนแล้ว....และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ป้อง...ต้องทำใจนะ พี่ว่ามันมีอะไรกะโบนัสแล้ว... ทีแรกพี่หวังแค่มันยืนคุยหรือนั่งคุย แต่นี่มันจับต้องตัวโบนัสเลย ถ้าพี่ช้ากว่านี้...โบนัสโดนแน่... มันกล้ามากๆเลย จากนั้นก็บทพี่หละ เข้ามาก่อนแล้วรีบทำโวยวายให้โบนัสหนีไป พี่ทำทีเป็นยอมมันยั่วมัน ให้มันจะพยายามทำไรพี่ที่ห้องนั้น ไม่น่าเชื่อ....มันติดกับง่ายมากเลยอ่ะ”
“โห...พี่แหวว พี่เป็นคนน่ารักมากนะครับ เป็นใครก็สนใจทั้งนั้น ระดับพี่แหววมาเอง ที่พี่ทำอ่ะ....เปลืองตัวเพื่อผม ผมเข้าใจหละว่าพี่โบ้ให้ขอบคุณพี่ทำไม ผมขอบคุณพี่มากๆนะครับ มันทำร้ายพี่หรือเปล่า”
“โอ๊ย...กระจอก คนละเบอร์กัน ไม่ได้กินพี่หรอกค่ะ แตะเนื้อต้องตัวบ้างก็ให้ทานตะกวดมันไป 5555 พี่โบ้นึกแล้วว่ามันต้องล้อคห้อง พี่โบ้แกเลยไปเอากุญแจห้องสโมมาจากนายก และพี่เค้ามาแอบฟังที่หน้าห้อง พอได้จังหวะก็พรวดเข้ามา”
ผมพยักหน้าในความอัจฉริยะของพี่หมอจัมโบ้ พี่แหววยังคงเล่าต่อไป
“พี่โบ้ถ่ายรูปไว้และเก็บเสื้อมันไว้เป็นหลักฐานด้วย แต่พี่โบ้ยังมีระลอกสอง พี่โบ้ให้ไอ้โบ๊ตกะโมโน แอบตั้งกล้องในห้องสโมด้วย ตอนนี้ไอ้สองคนคงช่วยกันตัดต่อแล้วหละ 5555 พรุ่งนี้ออกอากาศ”
“เฮ้ย...พี่...มันดับเลยนะ”
“โอ๊ย..เหี้ยอย่างนี้ อย่ามาอยู่ในวงการพวกเราเลยน้องป้อง ถ้ามันจบหมอแล้วสำส่อนกะคนไข้อ่ะ....เสียหายหมด พี่จะสั่งสอนมันแค่นั้น แต่พี่โบ้บอกว่าจะคิดบัญชีในมันล่มสลายจากแฟนหรือกิ๊กทุกคน”
ผมนึกภาพที่ขึ้นเนตแล้ว...คงไม่มีอะไรที่ช่วยไอ้พีทได้แน่นอน ระดับมันสมองแถวหน้าของประเทศวางแผนจะไปเหลืออะไร
“พี่แหวว โบนัสเค้าวิ่งหนีไอ้พีทไป...”
“นั่นหละ...หน้าที่ไอ้เพชร ไอ้เพชรก็พาโบนัสไปหาไอ้โบ๊ตกะโมโน ให้ดูไลฟ์สดพฤติกรรมของไอ้คนที่มายุ่งกะโบนัส แล้วพี่แน่ใจว่าคืนนี้ไอ้เพชรน่าจะไปนอนบ้านโบนัสนะ”
ผมไม่รู้ว่าที่ทุกคน “ปราบมาร” ครั้งนี้ เพื่อให้ความสงบกลับคืนสู่บู๊ลิ้มหรือเปล่า หรือว่าเพื่ออะไรก็ตาม ผมต้องขอบคุณทุกๆคน ผมรู้สึกว่าทุกคนเค้าช่วยผมกะโบนัสมากกว่า แต่ไม่อยากพูดให้มันเป็นพิเศษอะไร คืนนั้นหลังจากฟังพี่แหววเล่าเรื่องผมกลายเป็นนอนไม่หลับ พี่แหววรู้..เลยชวนผมทำอะไรเหนื่อยมากๆอีกสองครั้ง คราวนี้ถึงกะหลับเป็นตาย
----------------------
เช้าวันเสาร์ ผมออกจากบ้านพี่แหววเกือบเก้าโมงระหว่างนั่งรถเมล์กลับมา โมโนก็โทรเข้ามา
“พี่ป้องคะ โมโนกลับหอศาลายาแล้วนะ”
“โมโน... พี่คิดถึงนะ อาทิตย์หน้ามาคุยกัน”
“ได้คะพี่ ถ้าว่างโมโนเข้ามานะ...”
ผมยังมีอะไรอยากรู้จากโมโนอีกหลายเรื่อง แต่แค่นี้ผมก็พอรู้แล้วโมโนมีส่วนยังไงกับเรื่องนี้ และผมว่าโมโนมีคนจีบมันแล้วจริงๆ...ชื่อไอ้โบ๊ต ผมโทรไปหาไอ้โบ๊ตในเช้านั้นทันที
“โอ๊ย...ไม่หรอกพี่...ผมไม่กล้าจีบมันอ่ะ....กลัว มันดูเรียบร้อยนะพี่ แต่ โห...ดุชิบหาย...”
“ไมวะ น้องกูไม่ดีหรือไง มึงบอกพี่มาเลย...เมื่อคืนหลังจากกินข้าวกะพี่โบ้แล้ว มึงพาโมโนไปส่งที่ไหน”
“แหะๆ บ้านผมครับ”
“มึงอย่าบอกว่าฟันน้องสาวกูไปแล้วนะ”
“ไม่ครับพี่ โมโนนอนกะน้องสาวผม.. ผมนอนคนละห้องครับ”
ผมเอ็นดูไอ้โบ๊ตมากขึ้นและในทางเดียวกันผมก็คงต้องดูความประพฤติของไอ้โบ๊ตด้วย ผมเชื่อว่ามันปากไม่ตรงกะใจ มันชอบโมโน ผมดูจากสายตาที่มันมองโมโนตอนกินข้าว ผมก็รู้หละ... แต่คนนี้ปากตรงกะใจเสมอ
“ป้อง คืนนี้กูไปนอนบ้านมึง”
“ไอ้เพชร...มึงบ้าหรือเปล่า ห้องกูไม่มีน้ำอุ่นนะ”
“เออ ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูอาบน้ำด้วยกันกะมึงก็อุ่นหละ”
“ไอ้บ้า มีเรื่องไรวะ”
“คุย...อยากคุย อยากคุยกันสองต่อสอง”
“เออเนี่ย ตอนนี้กูว่างนะ มาคุยเลยมั๊ย ไม่ต้องรอค่ำ”
“ไม่อ่ะ นอนก่อน เมื่อคืนไม่ได้นอน...”
ผมเองก็ต้องนอนเอาแรง เมื่อคืนกะพี่แหววแบบว่า...ไม่เคยมาก่อนในชีวิต ความดิบเถื่อนในตัวผมมันมีอยู่เหมือนกัน แต่มันไม่ได้แสดงออกเพราะถูกบดบังด้วยความกลัวการมีเซ็กซ์และพฤติกรรมบ้าหนังสือและความไม่สนใจในกามของผม แต่ตอนนี้ผมพอรู้หละว่าผมใช้พลังด้านมืดได้เหมือนกัน ผมกินข้าวเที่ยงแล้วหลับไปยาวๆ จนโทรศัพท์ดังขึ้นตอนเกือบหกโมง ไอ้เพชรให้ผมลงไปรับ ผมล้างหน้า หยิบกระเป๋าตังค์และพาไอ้เพชรข้ามถนนไปกินราดหน้าชื่อดังเป็นข้าวเย็น ก่อนแวะซื้อของกินอีกนิดหน่อยที่เหมาะสมกะการคุยกัน ผมว่าคืนนี้น่าจะคุยยาวทีเดียว...
“อาบน้ำยัง..” ผมถามไอ้เพชร เพราะรู้ว่ามันไม่ชอบน้ำเย็น
“มึงจะอาบยังอ่ะ...กูจะอาบด้วย ได้อุ่นหน่อย”
“ไม่เอาน่า...เพชร เดี๋ยวกูหักห้ามใจไม่ไหว”
“เอ๊า ก็มาดิ....กูไม่เคยให้มึงหักห้ามใจเลยนะ...”
ผมส่ายหัวแล้วผลักมันเข้าห้องน้ำ แล้วผมก็อาบต่อจากมัน พอออกจากห้องน้ำเท่านั้น ไอ้เพชรเปิดเบียร์แล้ว พร้อมมันฝรั่งถุงโต
“กูแปรงฟันแล้ว”
“ไม่เชื่อ มาจูบกูทดสอบก่อน..”
“เดี๋ยวจูบจริงแล้วอย่างมาโวยนะ”
“จูบจริงก่อน...แล้วค่อยพูด”
หลังๆผมก็เล่นกะไอ้เพชรแบบนี้ แม้จะอยู่ต่อหน้าเพื่อนๆ ทุกคนเข้าใจดีว่าผมกะไอ้เพชรพูดเล่นกันเป็นประจำ แต่เรื่องลึกๆของเราแล้วมีแค่ผม เพชรและโบนัสเท่านั้นที่รู้
“กูรู้เรื่องยุทธการปราบมารของพี่โบ้หละ”
“อ้าว... แล้วมึงรู้ได้ไง แล้ววันนี้กูจะมาคุยเรื่องไรเนี่ย” ไอ้เพชรมันดูหมดความตื่นเต้นไปทันที
“พี่แหววเล่าหมดหละ”
“แต่เรื่องที่กูจะเล่าเนี่ย มีกูเท่านั้นที่เล่าได้ .... มึงรู้มั๊ย เมื่อวานกูไปนอนค้างบ้านโบนัส”
ตรงกับที่พี่แหววบอกผมทุกอย่าง
“อืมม์ แล้วไง โบนัสเป็นไง”
“กูถามมึงก่อน มึงโกรธโบนัสมั๊ย”
“กูไม่เคยโกรธโบนัสนะ กูว่ามันไม่ใช่คนงอแงโดยไม่มีเหตุผลว่ะ”
“แล้วมึงรักมันจริงหรือเปล่า”
“มึงถามกูงี้อีกแระ กูบอกมึงไปหลายครั้งแล้วว่ากูรักมันเสมอ แม้มึงจะเป็นกิ๊กกู..ชอบกู.. กูก็รักโบนัส”
“อืมม์ แล้วมึงรักไอ้แปมมั๊ย”
“5555555 ไอ้แปม แม่ง....มึงยังเสือกถามกูอีก มึงก็รู้ว่ากูเข้าไปช่วยน้องเนี่ยเพราะอะไร ถ้ามันรวยเหมือนมึง กูไม่ไปยุ่งหรอกนะ... ไม่ใช่ประเด็นเล้ยมึง ตอนนี้มันไปอยู่หอในแล้ว”
“แล้วไอ้น้องโมโนอ่ะ”
“โหย..มึง...มึงไม่เห็นเหรอว่าไอ้โบ๊ตมันจีบโมโนอยู่... กูไม่มีไร มันน้องจังหวัดกู เรียนที่ รร เก่ากู โบนัสก็รู้จัก รู้ด้วยว่ากูสอนพิเศษให้ไอ้โมโนมัน”
“อืมม์ งั้นกูเข้าใจมึงถูกต้อง แล้วพี่แหววเล่าว่าไงมั่ง”
ผมเล่าที่พี่แหววอธิบายมาหมด ระหว่างฟังไอ้เพชรพยักหน้าตลอดเวลา และก็กินเหล้าและชวนผมชนอยู่เรื่อย...
“คืองี้...เมื่อวานนี้อ่ะ หลังจากไอ้โบมันวิ่งออกจากห้องสโมมาอ่ะ กูรออยู่ข้างล่างแล้ว มึงรู้มั๊ยมันร้องไห้ลงมาด้วย...”
“อืมม์...”
“กูเข้าไปปลอบใจมัน แล้วก็พามันมาหาไอ้โบ๊ตกะโมโน”
“ดูไลฟ์สด???”
“น่ะ...ใช่... ไอ้โบมันดูไปก็ร้องไห้ไป โมโนมันก็ช่วยปลอบนะ”
“กูบอกว่าให้โบนัสเห็นธาตุแท้คนพวกนี้ไว้ แม่ง..ทำซื่อใส แต่สุดท้ายก็แค่อยากฟันผู้หญิง แต่ไอ้โบก็บอกกูว่ามันเลิกกะไอ้เหี้ยนี่นานแล้วหละ คือพูดง่ายๆ เลิกพร้อมมึง...”
“มันไม่รักกูแล้วหละ ถ้ามันจะเลิกกะไอ้พีท มันก็ไม่เห็นต้องเลิกกะกู”
“มึงผิดหละ เพราะมันรักมึงไง ถึงต้องเลิกกะมึง...”
“ไม่อ่ะ ตรรกะแบบนี้ไม่มีหรอกเว้ย”
“มึงอ่ะ ไม่เคยเข้าใจพวกผู้หญิงหรอก เค้าไม่อยากให้มึงมาเสียใจเรื่องเค้า เลยถอยออกมาห่างๆก่อน ที่เค้าถอยมาเนี่ย เค้ารอดูมึง...”
“รอดูกูเนี่ยนะ ดูอะไร กูเนี่ยรอโบนัสมันนะ โบนัสมันบอกกูว่าขอเวลาก่อน กูให้มันเลย...ชั่วชีวิต พร้อมเมื่อไหร่บอก ถ้าโบนัสพร้อมชาติหน้าก็โอเค กูก็จะรอ”
ไอ้เพชรเงียบไป ผมไม่แน่ใจว่าผมควรคุยเรื่องโบนัสกะเพชรหรือเปล่า ไอ้เพชรทำใจเรื่องของเราสองคนได้หรือยัง แต่ผมเชื่อพี่โบ้..ที่เรียกเพชรเข้าร่วมทีม ไอ้เพชรน่าจะโอเคในระดับนึงแล้ว
“มาชนกะกูอีกทีก่อน เอ้าดื่ม..เพื่อโบนัส... มึงรู้มั๊ย ชั้นปีเรานะลุ้นมากๆ กลัวมึงไปไม่รอดกะโบนัส ทุกคนเลยพลอยเกลียดไอ้เหี้ยน้องพีท...”
“รู้สึกไม่ใช่แค่ปีเรานะ พวกพี่นางฟ้าทั้งแก๊งค์เลย”
“โหย...แยะมึง เค้าเชียร์มึงกะไอ้โบกันจะตาย กูอ่ะ...โดนมากสุด ให้มาสั่งสอนมึงมั่งว่าอย่าทึ่มเกินไป”
“กู.....ทึ่ม...????”
“เออ....ใช่”
ผมรู้อะไรเพิ่มขึ้นหลายอย่างจากไอ้เพชร อย่างน้อยผมก็รู้ว่าโบนัสยังมีใจให้ผม แต่สิ่งที่ผมไม่เข้าใจเลยคือทำไมโบนัสถึงไม่ยอมกลับมาหาผม..
“กูก็ไม่รู้อ่ะว่ามันจะกลับมาเมื่อไหร่ แต่กูพูดด้านมึงไปแยะ มันจะเชื่อกูหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่กูพูดที่ควรพูดไปหมดแล้วว่าไอ้แปมคือใคร ไอ้โมโนคือใคร และกูคือใคร...”
แล้วมันก็ยกหมดกระป๋อง
“ฟังกูนะ...ป้อง กูเชื่อมากๆว่าโบนัสจะกลับมาหามึงเร็วๆนี้ เท่ากะตอนนี้มึงเป็นโสดอยู่นะ แล้วเมื่อมันกลับมาหามึงเมื่อไหร่ กูก็จะไม่ให้มึงไปบ้านกูอีก และกูก็จะไม่มาบ้านมึงอีก...”
“อืมม์ มึงกำลังจะบอกอะไรกู...”
มันไม่ตอบแต่เอนตัวเข้าหาผมและจูบปากผม
“ป้อง...กูรักมึงนะ แต่กูยอมแพ้ความรักของมึงกะโบนัส กูฟังมึงสองคนแล้ว กูไม่มีที่ยืนระหว่างมึงสองคนเลย”
“ไอ้เพชร...มึง กูคุยไปหมดแล้วนะเว้ย มึงกะกูจะเป็นไงก็ตาม กูก็รักโบนัสมันมากนะ มึงจะมานอนกะกูอีกกี่สิบกี่ร้อยครั้ง กูก็คงรักไอ้โบนัสอยู่ดี”
“ไม่หรอกมึง...กูขอแค่วันนี้ครั้งนี้อีกครั้งเดียวแหละ”
“เฮ้ยยยย......”
ผมไม่ทันตั้งตัว ไอ้เพชรโจมตีผมสายฟ้าแลป ปากบุกหนักมาถึงผม จูบแบบที่ผมสอนไว้ มือของมันจับลำควยผมบีบกระตุ้นให้มันได้ขนาด ไม่ต้องบอกเลยว่าไอ้เพชรต้องการหรือเงี่ยนมากๆสำหรับวันนี้ ผมไม่รู้จะทำไง จะพามันไปส่งบ้าน....ตอนนี้ก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มกว่าแล้ว
“เพชร เดี๋ยวๆๆๆ มึง หยุดก่อน...”
“มึงอยู่เฉยๆป้อง กูจะทำให้ดูว่ากูไม่แพ้ไอ้โบนัส...”
“มึงอย่า... เฮ้ย เชี่ย ไอ้เพชร มึงเอาจริงเหรอะวะ”
“มึงอยู่เฉยๆไอ้ป้อง กูทำแลปกะมึงกูมีอารมณ์ทุกที บอกตรงๆกูเก็บกดมากๆ กูอยากมีไรกะมึงมากๆป้อง”
เฮ้ย...มันมีแบบนี้ด้วยเหรอวะ ผมมานึกอีกที พี่แหววเคยบอกว่าให้ปล่อยตัวปล่อยใจบ้าง ตอนนี้ก็ต้องถือว่าผมไม่มีสถานะอะไรกะโบนัส ผมไม่ผิดกะโบนัส
“มึง กูไม่มีอุปกรณ์เลย ไม่มีถุงยาง”
“มึงไม่ต้องกลัวสิ คงไม่ท้องหรอก กูไม่เอาชีวิตกูไปแลกกะมึงหรอก กูรู้ว่ากูไม่มีทางชนะ...”
การตอบแบบนี้เหมือนยอมให้ไอ้เพชรไปแล้ว มันดึงกางเกงขาสั้นผมลงและก็ก้มลงไปที่ลำควยผมทันที ก่อนที่ผมจะรับรู้หรือสื่อสารอะไรกะมันอีก มันก็ก้มลงดูเลียลำควยผมอย่างหื่นกระหาย อ่ะ...ผมรู้แล้ว ผมใช้ด้านมืดของผมทดสอบไอ้เพชรมั่งดีกว่า ผมเอามือกดหัวมันลงแน่นกะควยผมและผมสอดควยขึ้นไปเข้าปากมัน ไอ้เพชรร้องเสียงอู้อี้ แต่ผมรู้สึกว่าควยผมลึกเข้าไปถึงคอหอย ไอ้เพชรร้องอึกอัก แต่มันหนีไปไหนไม่ได้เพราะผมกดหัวมันอยู่
“เพชร มึงกล้าให้กูเอาควยเข้าไปลึกๆมั๊ยวะ”
ไอ้เพชรหันหัวมาทางผม มันผงกหัว ผมจับมันให้เคลื่อนตัวไปที่ปลายเท้าหันหน้ามาทางผม ผมกดหัวมันอีกครั้งและสอดลำควยเข้าปากมันลึกเรื่อยๆ ความเสียวจากปากผมรับได้นานแล้ว ไม่น้ำแตกเหมือนที่โบนัสทำให้ วันนี้ผมจะเล่นพิเรนมากกว่านั้นอีก ปลายควยผมชนกะลิ้นไก่มันแล้ว ผมว่ามันลึกมากแล้ว แต่ผมยังกดลำควยผมเข้าไปอีก มันอัดแน่นปิดหลอดอาหารและหลอดลม ไอ้เพชรอึกอัก ทำท่าหายใจไม่ออก แต่มันเสียวดีมากๆ ผมต้องถอดควยออกมาให้มันหายใจเป็นระยะ และสอดเข้าไป ไอ้เพชรน้ำตาไหลออกมา น้ำลายมันเต็มหน้าขาผม
“เป็นไงวะ แบบนี้”
“ไม่เล่นแล้ว เหี้ยป้อง เดี๋ยวกูหายใจไม่ออกตายนะ”
“อ้าวเหรอ ทำไมรีบตายวะ...ไม่รอให้กูเย็ดมึงจนตายเหรอ...”
ไอ้เพชรช้อคไปอีกคนเมื่อได้ยินคำว่า “เย็ด” จากปากผม
“มึงเนี่ยนะ “เย็ด” เป็น แค่เอา...หรือร่วมรักกูก็ว่าเก่งแล้ว”
ผมเป็นฝ่ายช้อคมั่ง สามคำนี่มันต่างกันไงวะเนี่ย มันคือการเอาควยเข้าหีไปเหมือนกันไม่ใช่เหรอ แต่ผมต้องแกล้งทำเป็นรู้มาก...
“มาเลยมึง กูจะเย็ดมึงให้เข็ดขยาดกูไปเลย”
ผมดึงไอ้เพชรขึ้นมานอนเตียง แหกขามันออก ช่องทางมันเปียกแล้วแม้ผมยังไม่กระตุ้น แต่ผมทำแบบหนังญี่ปุ่นโดยเสียบนิ้วเข้าไปเลยสองนิ้ว ไอ้เพชรสะดุ้งด้วยความเจ็บที่สิ่งแปลกปลอมพุ่งเข้ามา จากนั้นผมก็ใช้วิธีเดียวกะพี่แหววคือหนอนคู่ สองนิ้วทะลวงฟ้า ไอ้เพชรดิ้นจนเตียงผมเละ มือปัดป่ายไปทั่วด้วยความเสียว มันเอาหมอนของผมมาปิดหน้า และร้องกรี๊ดลั่น ผมใช้จังหวะนี้ดึงนิ้วออกมาและเอาควยที่ใหญ่ใส่ลงไปแทน ผมกดทีเดียวมันพุ่งเข้าสุดลำเพื่อนทอมของผม จากคราวที่แล้วที่ผมเย็ดกะมัน...ก็นานมากแล้ว มาครั้งนี้ไอ้เพชรก็เหมือนใหม่อีกครั้ง หีของมันรัดแน่น ความเจ็บปวดจากการเสียบสอดเข้ามาอย่างรุนแรงเล่นเอามันหน้าเหวอ จากนั้นผมไม่รอมันฟื้นตัว เริ่มเสียบเข้าออกอย่างเร็ว แรงกระเด้ามันกระทบมดลูกของเพื่อนทอมทุกครั้ง ไอ้เพชรสั่นไปทั้งตัวด้วยแรงกระแทกหนักหน่วงของผม ถ้าไอ้เพชรมีผมคนเดียวจริง มันคงงงกะเหตุการณ์ที่กำลังเกิดกะมันตอนนี้
“ไอ้ป้อง มึงแม่ง โอ๊ย...ไอ้โบนัสน่ารักน่าถนอม มันไม่ตายเหรอวะ เย็ดมันแบบเนี้ย”
“มึงจะตายมั๊ยล่ะ กูบอกแล้ว วันนี้มึงจะเข็ดขยาดลืมกูไปเลย”
ไอ้เพชรเงียบ มีแต่เสียงครางซี้ด หีของมันบีบรัดหนักขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่ได้ลดความเร็วลงเลย กระหน่ำหนักหน่วงด้วยอยากให้มันเจ็บจะได้เลิกตอแยกับผมซะที ไม่นานนักไอ้เพชรถึงจุดสุดยอดรุนแรง ความเสียวของผมก็มาก แต่ผมเพิ่งเสร็จกะพี่แหววมาสามครั้งเมื่อวานนี้เอง ผมยังคงต้องการความเสียวอีกระยะกว่าจะถึงจุด
“อ้ายป้อง โอ๊ย เชี่ย แม่ง....เสียวชิบหาย มึงคงไม่ได้เย็ดไอ้โบนัสคนเดียวแน่เลย หรือไม่มันก็คงจะร้อนแรงมากๆ”
“เจ็บเหรอมึง คราวหน้าอย่ามาหากูอีกนะ กูจะเย็ดมึงแบบนี้อีก”
พูดเสร็จผมพลิกตัวมันคลานสี่ขาก่อนสอดเขาข้างหลังมันและโดยไม่รอ ผมกดเข้าจนชนข้างในและกระหน่ำหนักหน่วง ไอ้เพชรโดนผมเล่นแรงๆเต็มๆ ไม่นานนักมันก็ถึงอีกที
“เฮ้ยมึง บ้าไปแล้วอ่ะ เมื่อก่อนมึงน้ำแตกไปแล้ว นี่เชี่ยไรของมึงวะเนี่ย”
“เออ น่า กูจัดเพื่อมึงโดยเฉพาะเลยนะ”
ผมให้มันนอนตะแคงขาชิดกัน และผมสอดใส่เข้าไป ท่านี้ผมว่าคงไม่รอดแน่ๆ เพราะมันคับแน่นจริงๆ
“แตกนอกหรือแตกใน”
“ไงก็ได้ โอ๊ย เชี่ย เสียวชิบหาย”
ผมเร่งเต็มที่ก่อนที่จะดึงควยออกมา และรีบดึงหน้าไอ้เพชรเข้ามารับน้ำกามที่พุ่งกระฉูดหลายระลอก หน้าของไอ้เพชรเต็มไปด้วยน้ำกามเหนียวข้นล้นไหลไปที่ลำคอและนมของมัน
“โอ๊ย เชี่ย แม่ง แตกในก็ได้ เสือกเอามาแตกใส่หน้ากู แม่งเลอะเทอะว่ะ”
“เป็นไงคราวหน้ายังอยากโดนแบบนี้อีกป่ะ”
“มึงเย็ดโคตรเก่งเลยอ่ะ กูชอบ....เอ่ออออ...อาทิตย์หน้าทำให้กูอีกนะ....”
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น