แฟนกู ภาค 2 ตอน 7 ยุทธการปราบมาร
โดย magna67t
ที่โมโนพูดมันจริงทั้งหมดทุกอย่าง...
ผมเองอ่อนไป ใจดีเกิน ไม่ยอมรบราฆ่าฟัน ปล่อยให้โบนัสหลุดลอยไป....แล้วก็มานั่งเสียใจ
อีกแค่สองอาทิตย์เท่านั้นก็จะวันเกิดผมอีกแล้ว ผมจำวันเกิดผมปีที่แล้วได้ดีที่สุด และเชื่อว่าโบนัสเองก็คงจำได้ดี ของขวัญที่โบนัสให้มา ผมยังใส่อยู่ ความรู้สึกของคืนนั้นยังไม่ลืมเลือน แต่สำหรับปีนี้แล้ว...ผมไม่ตั้งความหวังอะไรเลย
“ปกป้อง เพชรนะ ขอเบอร์พี่แหววหน่อย”
“เอาไปทำไมวะ”
“เออ น่ามีเรื่องคุย พี่แหววตามตัวยากอ่ะ พี่เค้าเรียนปีสามแล้วน่าจะยุ่ง”
“เออๆ เดี๋ยวกูส่ง SMS ไป จำไม่ได้..อยู่ในเครื่อง”
ผมไปเรียนวันจันทร์ตามปกติหลังจากที่โมโนมาช่วยผมรักษาใจอยู่สองวัน ทั้งสองวันนั้น..เราทำอะไรมากกว่าพี่น้องมาก ผมว่าโมโนมีส่วนส่งเสริมให้ผมหลงใหลในกามรสมากขึ้น
“พี่ป้องครับ...”
“อ้าว...ไอ้โบ๊ต ไม่เรียนเหรอวะ มีไร ไม่ต้องเดินข้ามมาดิ วันหลังโทรมาได้”
“ครับ..พี่... ผมถามพี่จริงๆเลยนะ พี่อยากคืนดีกะพี่โบนัสหรือเปล่า”
“อะไรของมึงเนี่ย มาถามทำไมวะ”
“เอาน่าพี่...ตอบผมก่อน..”
“อยากทุกเวลาว่ะ แต่โบนัสเค้าขอเวลา พี่ก็ไม่รู้เวลาที่เค้าขอจะนานมากมายแค่ไหน พี่คงรอไปแหละ”
“เฮ้ย...พี่ ผู้หญิงพูดงี้เสมอแหละ พี่ต้องเดินเข้าไปสิ อย่าไปรอให้เค้ามาบอกว่าเค้าพร้อม...”
จริงอย่างที่ผมบอกไอ้โบ๊ตมัน ผมรอโบนัสเดินมาคุยกะผม รอให้เธอโทรเข้ามาก็ยังดี รอทุกวัน รอทุกเวลาที่จะรู้ว่าโบนัสอยากคืนดีกะผมแล้ว ผมคุยกะไอ้โบ๊ตเสร็จ พี่คนนี้ก็โทรเข้ามาหาอีก...
“หมอป้อง พี่แหววนะ มาเจอพี่หน่อยสิ วันศุกร์นะ ห้องกิจกรรม ค่ำนิดนึงได้มั๊ยอ่ะ ทุ่มนึงล่ะกัน”
“ครับ ได้ครับพี่ ทำไมดึกจัง...”
“ดึกอะไรของเธอ ทุ่มเดียวเอง เหอะ....มาเหอะ...”
ผมเดาไม่ถูกหรอกครับว่ามันคือเรื่องอะไรกัน แต่ผมไปตามนัดของพี่แหวว แต่ผมไปเร็วกว่าปกติ ใต้ตึกกิจกรรมมีโรงอาหาร ผมนั่งกินข้าวรอพี่แหวว แต่สิ่งที่ไม่คาดหมายคือ..โบนัส โบนัสเดินมาคนเดียว ผมหลบหน้าทันที ผมว่าผมยังไม่พร้อมจะเจอโบนัส ผมไม่ได้เตรียมคำพูดอะไรกะเธอตอนนี้เลย โบนัสเดินขึ้นไปห้องกิจกรรมแล้ว ผมไม่รู้ว่าโบนัสมาทำไม..หวังว่าไม่ใช่มาเพราะพี่แหววนะ ผมรีบกินข้าวจนเสร็จแล้วเดินตามขึ้นไป แต่ยังไม่ทันที่ผมจะเดินเข้าไปในห้องที่พี่แหววนัด ผมได้ยินเสียงที่ผมคุ้นเคย ผมรีบแอบเข้าไปอีกห้องข้างๆกันและปีนออกนอกหน้าต่างไปยืนที่ชายคา ผมเกิดอยากรู้ว่าโบนัสกำลังคุยกะใคร...
“ไม่เอา...ไอ้พีท พี่พูดหลายทีแล้วนะ ทำไมพีทถึงไม่เคยเข้าใจ อย่านะ..”
“พี่โบนัส พี่เลิกคิดถึงพี่ป้องเหอะ เค้ามีไอ้แปมไปแล้ว พี่เองก็เห็นกะตาหรือเปล่า พี่จะอาลัยพี่ป้องไปถึงไหน”
“มันเรื่องของพี่ แต่แกไม่ต้องเข้ามายุ่งอีก...ไปนะ...ไอ้พีท ไม่งั้นพี่ร้องจริงๆ..”
พอผมได้ยินโบนัสพูดแบบนี้ผมถึงกะขนลุก ไอ้พีทกำลังคุกคามโบนัสนี่หว่า ผมพยายามหาช่องทางจนเห็นภาพในห้องได้ชัดเจน ไอ้พีทกำลังพยายามจะกอดโบนัสและหอมแก้มเธอ โบนัสดิ้นพยายามหลบหลีก แต่โบนัสเป็นผู้หญิง...ไม่มีทางที่จะหลีกไปจากมันได้ ผมพยายามเปิดหน้าต่างห้องเพื่อเข้าไปช่วยโบนัส แต่มันล้อคจากข้างใน ทันใดนั้น..พี่แหววก็เดินเข้ามาในห้อง
“ไอ้พีท มึงทำเหี้ยไรเนี่ย...”
“อ้าว...พี่แหวว...”
โบนัสใช้จังหวะเวลาอันสั้นที่ไอ้โบ๊ตเผลอ วิ่งหลบออกไปจากห้อง ผมคิดว่าหากตามไป โบนัสก็คงเสียใจและคงไม่ยอมสู้หน้าผม แต่โบนัสปลอดภัยแล้ว ตอนนี้ผมเป็นห่วงพี่แหววแทน
“ไงเนี่ย พีท..ก็นัดกันกะพี่แล้วเอาไอ้โบนัสมาทำไม แกจะเอาไงกันแน่”
“แหม พี่แหวว พี่โบนัสเค้าไม่สนใจผมหรอก พี่ก็เห็น...”
“ที่เห็นคือเธอกำลังจะปล้ำไอ้โบ ตกลงเอาไงวะ อย่ามาทำแบบนี้กะพี่นะเว้ย เสือกมีหลายคน เห็นพี่ง่ายหรือไง”
“โห ไม่หรอกพี่ พี่โบนัสเค้าไม่สนผมหรอก ตอนนี้ผมก็มีพี่แหววนี่หละ”
แล้วไอ้พีทก็จับมือถือแขนพี่แหววทันที ผมตาลุกเป็นไฟ ไอ้เหี้ยนี่..มากไปแล้ว มึงแย่งแฟนกู แล้วมึงก็กำลังจะเล่นพี่รหัสกูด้วย ไอ้พีทเดินไปปิดประตู...กดล้อคห้อง มันก็เดินหลับมาที่พี่แหววและจูงพี่แหววไปที่โซฟาผ้าเก่าๆ จากนั้นมันก็รุกล้ำเอามือโอบตัวพี่รหัสผมไว้ ผมนึกไม่ออกจริงๆว่าผมควรทำยังไง ไอ้พีทเริ่มซุกไปที่ซอกคอของพี่แหวว
“น้องพีท เร็วไปมั๊ยอ่ะ เราคุยกันแค่สองสามอาทิตย์เองนะ วันนี้พี่กะมาคุยเฉยๆ”
“พี่แหววครับ ผมชอบพี่นะ เรื่องแบบนี้ไม่ต้องพร้อมกันหรอกพี่ เราค่อยๆเริ่ม เดี๋ยวก็พร้อมเอง”
“เธอเองแหละที่ทำให้พี่ไม่สบายใจ อยู่ดีๆก็มียัยโบนัสมา ไหนบอกว่าเลิกกันแล้วไง”
“เลิกพี่....เลิกแล้ว พี่โบนัส..เรื่องเศร้าเค้าแยะ ผมเริ่มเบื่อแล้ว...”
“แล้วถ้าพี่มีเรื่องเศร้ามั่ง เธอจะเบื่อมั๊ยอ่ะ เรียนนี่ก็เครียดจะตายแล้ว โดนแฟนทิ้งนี่...ยิ่งเครียดเลยนะ...”
“ไม่หรอกพี่ พี่แหววน่ารักจะตาย ผมจะรักพี่นานๆเลย..”
“ปากหวานนะ..”
ผมนึกไม่ออก พี่แหววจะนัดผมมาที่ห้องนี้เวลานี้ทำไม... พี่เค้านัดไอ้เหี้ยพีท หรือว่าต้องการให้ผมช่วยพี่แหววจากมัน แต่ตอนนี้เหตุการณ์ที่ผมเห็นจากนอกหน้าต่างนั่น...ไม่ใช่เลย พี่แหววอยากเป็นแฟนกะมันอีกต่างหาก ผมไม่ค่อยเข้าใจพี่รหัสผม แต่ผมคิดแล้ว หากพี่แหววแสดงอาการว่าไม่ต้องการไอ้พีทเมื่อไหร่ ผมจะร้องว่าไฟไหม้...
ในห้องคืบหน้าไปมาก ไอ้พีทถอดเสื้อนิสิตของมัน เสื้อกาวน์ของพี่แหววถูกปลดกระดุมแล้ว พี่แหววขัดขืนเป็นระยะ ยิ่งทำให้ปลุกเร้าอารมณ์ไอ้พีทมัน มือมันกำลังไปที่นมแสนสวยของพี่แหวว แต่พี่แหววจับมือมันไว้ก่อนที่จะถึงเป้าหมาย
“ใจเย็นๆพีท พี่ว่าหาที่ดีกว่านี้ดีกว่า นี่ตึกกิจกรรมนะ ใครจะเข้ามาก็ไม่รู้”
“ผมล้อคแล้วพี่ นะพี่แหวว ขอผมเหอะนะ”
มันกำลังบดเบียดจมูดเข้าที่ซอกคอของพี่แหววอีกครั้ง ในห้องไม่ได้เปิดไฟ ผมมองหน้าพี่แหววไม่ชัดว่านี่มันเป็นความต้องการที่แท้จริงของพี่แหววหรือเปล่า ตอนนี้มันกดพี่แหววนอนลงบนโซฟาเรียบร้อยแล้ว และกำลังจะถอดเสื้อกาวน์สีขาวของพี่แหววออก
และแล้ว...ประตูห้องกิจกรรมที่ล้อคอยู่ก็ถูกเปิดโครมครามเข้ามา
“ใครวะแม่ง...เสือกล้อคห้อง...”
และไฟในห้องก็สว่างขึ้น ภาพชัดเจนว่าไอ้พีทกำลังคร่อมพี่แหววอยู่ พี่แหววกระดุมหลุดออกมาหลายเม็ดแล้ว แต่ยังไม่เปิดเผยส่วนในของพี่เค้า ในขณะที่ไอ้พีทส่วนบนมันเปล่าเปลือย
“พี่จัมโบ้....ช่วยแหววด้วย พี่ช่วยด้วย....”
พี่รหัสหัวแถวของผมเอง...พี่จัมโบ้ โอ้ว...พี่มาได้จังหวะพอดี พี่จัมโบ้เอากล้องมาถ่ายรูปไว้ทันที
“เฮ้ย..ทำไรกันวะ นี่ห้องกิจกรรม ไม่ใช่โรงแรม”
“พี่โบ้ช่วยแหววด้วย ไอ้นี่มันจะข่มขืนแหวว”
ไอ้พีทกระโดดออกจากตัวพี่แหววทันที พี่แหววรีบติดกระดุมเสื้อกาวน์ ผมช้อคไป เมื่อกี้ไม่ใช่เรื่องแบบนี้นี่หว่า แต่พี่โบ้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“มึงเป็นใคร...ปีหนึ่งหรือเปล่า ชื่อไร...”
“พีทครับ”
“ทำเหี้ยไรพี่เค้า...”
“ไม่ได้ทำครับ พี่เค้า เอ่อ โอเคครับ”
“ใครโอเค... ไอ้เด็กบ้า นัดชั้นมาคิดว่าจะมาคุย เสือกจะมาข่มขืน พี่โบ้ แหววจะเอาเรื่องไอ้เด็กนี่...”
หน้าไอ้พีทสลดอย่างชัดเจน มันก้มลงเก็บเสื้อนิสิต แต่ว่าพี่จัมโบ้เหยียบมันอยู่
“มึงจะไปไหน คุยกันให้รู้เรื่องก่อน...”
น้ำเสียงพี่โบ้ผู้ชายชัดๆ โหดมากด้วย ถ้าเอาเสียงมารวมกับภาพพี่โบ้ที่ตัวใหญ่และกิริยาอาการพี่โบ้ที่แสดงออกตอนนี้...ก็นับว่าน่ากลัวมาก
“พี่...ผมขอโทษ ก็พี่เค้าเล่นด้วยผมถึงทำ..”
“ใครเล่นกะเธอ พี่เป็นผู้หญิงนะ พูดงี้พี่เสียสิวะ...”
“เรื่องงี้ของเล่นเหรอ มึงนึกจะทำใครก็ทำเหรอ เค้ายอมมึงก็ทำเหรอ มึงบ้าหรือเปล่า....นี่ห้องกิจกรรม ห้องส่วนรวมของทุกคน มึงไม่อาย...ก็สงสารผู้หญิงมั่ง”
ไอ้พีทพยายามดึงเสื้อออก แต่สองตีนพี่จัมโบ้เหยียบอยู่คงไม่มีทางจะหลุดออกไปง่ายๆทั้งที่มันพยายามกระตุก
“มึงออกไปให้พ้นหน้ากู แล้วมึงไปคิดมาว่า จะขอโทษพี่แหววเค้ายังไง ในอาทิตย์หน้ามึงถ้ามึงไม่ขอโทษ กูจัดเต็มแน่ มึงไปเลย...ทีงี้เสือกอาย มึงไม่ต้องใส่เสื้อ เดินออกไป”
พี่โบ้เสียงโหดมากๆ ไอ้พีทหน้าสลดและวิ่งออกไปทั้งที่ไม่ใส่เสื้อ ผมว่าคนอย่างไอ้พีท ไม่น่าจะหยุดง่ายๆ แต่สำหรับวันนี้มันหยุดแล้ว จากชายคาชั้นสอง ผมเห็นไอ้พีทเดินเปลือยท่อนบนไปที่รถของมันก่อนขับออกไปอย่างรวดเร็ว จริงสินะ...พี่แหววนัดผม ผมต้องไปปรากฎตัวแล้ว ผมเดินกลับเข้าไปในตึกและเคาะประตูก่อนเปิดเข้าไป สีหน้าพี่จัมโบ้และพี่แหววยิ้มระรื่นเหมือนกินเบียร์มาแล้วคนละกระป๋อง อย่างกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
“พี่ครับผมมาแล้ว พี่แหวว สวัสดีครับ หวัดดีครับพี่โบ้”
“เลทค่ะ น้องปกป้อง เลทไปมากเลยค่ะ”
“วุ้ย น้องแหววคะ ไม่เลทค่ะ ไม่เคยได้ยินเหรอ....พระเอกมาตอนจบ”
ผมงงเป็นไก่ตาแตก ผมไม่เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นเลยจริงๆ
“ไม่ต้องเข้าใจจ้า....พ่อคุณที่รักของพี่จัมโบ้ ไม่ต้องทำท่างง วันนี้ต้องฉลอง อ้าวแหวว...โทรไปสิยะ อีโบ๊ตอยู่ไหน”
“มาแล้วครับพี่...”
ผมหันไปทางประตู ใจหายวาบ ไอ้โบ๊ตเดินเข้ามากะโมโน ในมือมีโน้ตบุ้คเรื่องนึง
“ไปๆๆๆๆ พี่ลงวอร์ดพอดี พี่จัมโบ้เลี้ยงนะคะ ไปกัน...ฉลองงงงง เอ่อ น้องคนนี้ไปด้วยนะคะ”
พวกเรากินข้าวกันสนุกสนานเสมอถ้าพี่จัมโบ้อยู่ มันไม่มีวี่แววของความทุกข์ร้อนของพี่แหววเลย ผมเองก็ไม่กล้าถามเพราะกลัวพี่แหววจะรู้ว่าผมดูอยู่
“พี่โบ้บอกให้ วันนี้น้องป้องสุดที่รักต้องขอบคุณพี่แหววคนนี้งามๆนะคะ... เอาหละแยกย้ายกันนะ เดี๋ยวรอสรุปผลนะคะ ขอบใจมากๆนะยัยแหวว น้องโบ๊ตและ เอ่อ...ใครนะ หนูโมโนเหรอ เป็นแฟนไอ้น้องรหัสพี่หรือเปล่า”
“โอ๊ย..ไม่ใช่คะพี่ หนูเรียนศาลายาค่ะ”
“วุ้ย....นังโบ๊ต หากินไกลนะยะ กลัวชั้นรู้เหรอ...”
เราแยกย้ายกันกลับ พี่จัมโบ้กลับหอพักแพทย์ ส่วนไอ้โบ๊ต...พาโมโนไปส่ง สำหรับผมก็ไปกะพี่แหวว
“เอาไงดี ส่งหอ ส่งบ้านโบนัส หรือส่งบ้านพี่???”
“เฮ้ย...พี่ ส่งหอผมก็ได้ครับ...พี่แหววครับ ผมขอบคุณพี่มากครับ” ผมยกมือไหว้พี่แหววทันที
“เออ เต็มใจมากๆ แต่....เธอขอบคุณ พี่เรื่องไรอ่ะ...”
“อ้าว ผมเห็นพี่หมอจัมโบ้บอกให้ขอบคุณ ผมก็ขอบคุณครับ”
“โคตรซื่อเลยป้อง เอ๊ย ถ้าพี่โบ้บอกให้มาข่มขืนพี่ ทำไงเนี่ย”
“ผมทำตามนั้นครับ 55555 แต่ผมเชื่อว่าไม่ต้องใช้กำลังกันครับ”
เฮ้ยยยย...ผมเก่งชิบหายเลย เดี๋ยวนี้ผมกล้าพูดแบบนี้กะผู้หญิงด้วย... พี่แหววยิ้ม...
“ม่าย คืนนี้พี่จะใช้กำลังกะหมอป้องหละ งั้น...ไปคอนโดพี่แล้วกันนะ”
จากนั้น วีออสสีขาวก็พุ่งไปคอนโดพี่แหวว ทันทีที่ถึงห้อง พี่แหววรุกผมทันที ผมไม่ทันตั้งตัวเลย กลางพื้นห้องพี่แหววทั้งกอดทั้งจูบผม
“พี่ เดี๋ยวๆๆๆๆๆ ใจเย็นๆครับ”
“ป้อง อย่าปฏิเสธพี่นะ พี่ขอร้องทำให้จบที...”
สงสัยว่าพี่แหววจะโดนไอ้พีทเบิร์นไว้ พี่เค้าเลยอยากให้มันจบลง ผมกลายเป็นผู้รับประโยชน์ พี่แหววมาราวกับตายอดตายอยาก เธอไม่รอผมเป็นฝ่ายกระทำเลย แต่พี่แหววลุยแหลก เธอปลดกางเกงนิสิตผมแล้ว และเธอก็จับมันบีบๆ ไม่นานนักควยผมมันก็ลุกขึ้นสู้กะพี่แหวว ผมสงสัยจัง พอผมไม่มีโบนัส ผมกลับมีอะไรกะใครมากขึ้นบ่อยขึ้นกว่าเดิม อาทิตย์ที่แล้วผมก็เพิ่งสนุกกะโมโนไป นี่พี่แหววกำลังจะกินผมอีกคน
แต่...พี่แหววเคยบอกผมแล้ว...ให้ปล่อยตัวปล่อยใจซะมั่ง ถ้างั้นผมต้องรบให้ทัดเทียมพี่แหวว ผมผลักพี่แหววนอนลง ถอดเสื้อผ้าพี่แหววออกอย่างรวดเร็วและรุนแรง ซึ่งถ้าเกินไปกว่านี้อีกระดับเดียวคือฉีกเสื้อทิ้ง ผมดึงกางเกงในตัวน้อยพรวดเดียวหลุดจากตัวพี่แหวว ผมดันเข่าพี่แหววขึ้นและดันมันเลยมาจนถึงอกพี่แหววจากนั้นผมประกบปากลงไปที่หี และเริ่มโจมตีอย่างหนัก พี่แหววร้องกรี๊ดด้วยความสะใจที่ผมทำอะไรแรงๆมั่ง ผมเริ่มทำเรื่องที่ผมไม่เคยทำกะโบนัสคือการสอดนิ้วเข้าไปในตัวพี่สาวปีสอง ผมเรียนกายวิภาคของพี่เค้าแบบสดมีชีวิต ใช้นิ้วล้วงควานทั้งลึกทั้งตื้น พี่แหววจับข้อมือผมเพื่อไม่ให้ผมเอามือออก ตาของเธอเยิ้ม ยอมรับการกระทำของผม ผมเพิ่มนิ้วลงเป็นสองนิ้ว และกวาดทั่วภายในของพี่แหวว พี่แหววคงรู้สึกเหมือนหนอนขนาดใหญ่สองตัวตีกันอยู่ในช่องของพี่แหวว
“โอ๊ย ป้อง แก โอ๊ย ไปเรียนมาจากไหนแบบเนี้ย...โอ๊ย โคตรเสียวเลยอ่ะ มันส์มาก”
“พี่แหววครับ ผมเย็ดพี่ดีกว่านะ”
“หา....อะไรนะ???? ปกป้องพูดว่าเย็ดเหรอ”
“นะครับพี่ ผมเย็ดพี่แล้วกันครับ..”
“ดีๆๆๆ ฝึกแบบนี้มั่งป้อง ผู้หญิงชอบ BAD GUY (เด็กเลว) เรียบร้อยเกินไป...แม่งน่าเบื่อ”
ผมเองก็มีอารมณ์จากดูหนังสดเรื่องสั้นระหว่างไอ้พีทกะพี่แหววมาแล้ว ผมก็มีอารมณ์เหมือนกัน ผมลุกขึ้นเอาลำควยจ่อปากทางก่อนจะกดมันพรวดเดียวมิดลำ พี่แหววตัวสั่นสะท้าน ผมไม่รอช้า ดึงมันออกมาทั้งหมด ลำควยผมเปียกน้ำทั้งลำ ผมกดลงไปสุดแรงอีกครั้ง พี่แหววตาเหลือกลาน จากนั้นผมเริ่มกระเด้าในท่าที่ช่องทางของพี่แหววเข้ากับลำควยผมที่ปักลงมาพอดิบพอดี ผมทำหน้าที่แบบไม่คิดชีวิต เสียวมากๆ พี่แหววเองเกร็งตัวด้วยความเสียว เธอหอบหายใจหนักหน่วง และเกร็งรับการเข้ามาอย่างรุนแรงเหลือคณานับของผม ผมสอดแทงไม่ยั้ง จนปลายควยเข้ากระแทกพี่แหววทุกครั้งที่กดลง แต่ครั้งนี่พี่แหววไม่ร้องอะไร ผมเลยกระหน่ำแทงไม่ยั้ง และไม่นานนักพี่แหววก็กระตุกถึงจุดรุนแรง ผมปล่อยน้ำแตกเข้าลำตัวพี่แหววโดยไม่ขออีกแล้ว เดี๋ยวพี่แหววคงต้องกินยากัน
“โอ๊ย ป้อง โอ๊ย ฟินมากๆว่ะ เฮ้ย เพิ่งเจอกันยังไม่เดือนนึงเลยอ่ะ เก่งผิดหูผิดตาเลย เร่าร้อนรุนแรง ถามจริงใครฝึกมาวะเนี่ย ไม่มีไอ้โบนัสแล้วอ่ะ”
“หนังโป๊ครับพี่ พี่เป็นคนแรกที่ผมทำแบบนี้ เจ็บมั๊ยครับ ผมขอโทษนะ”
“เจ็บ แต่ขอบอกมันส์โคตร แฟนพี่มันไม่มันส์เท่านี้เลยอ่ะ..ป้อง สงสัยต้องแย่งเธอจากไอ้โบนัสอย่างจริงจังซะแล้ว”
ผมกอดพี่แหววแน่นๆ ผมรู้สึกว่าน้ำผมเริ่มไหลออกมาจากตัวพี่แหววแล้ว และเป็นไปตามคาด พอผมดึงควยออกน้ำผมก็ไหลลงมาที่ก้นและไหลลงพื้นห้อง
“ไว้พี่เรียน sperm count นับตัวอสุจิ พี่จะชวนป้องไปนะ พี่ว่า..ป้องคนเดียว พอเรียนทั้งชั้นปีเลยอ่ะ 5555”
พี่แหววลุกและออกไปล้างตัวอาบน้ำ แล้วค่อยมาเอาเสื้อให้ผม ก่อนไล่ผมไปอาบน้ำ พอเราได้อาบน้ำจะสดชื่น ทำงานได้ดีมีประสิทธิภาพ ผมสบายตัวสบายใจมากๆ นับว่าเป็นวันแรกๆ ที่มีความสุขมากๆหลังจากโบนัสทิ้งผมไป
“ป้องรู้เรื่องอะไรหรือเปล่า”
ผมหันมาทำหน้างงๆ และคงเป็นหน้าตาที่ใสซื่อแกมทึ่มๆโง่ๆ ของผม พี่แหววยิ้มและเลื่อนเข้ามานั่งกอดผม
“ตอนเย็นวันนี้เรียกว่ายุทธการปราบมาร”
ว่าด้วยเรื่องเด็กข้างบ้าน จริงๆเราเป็นญาติกันแต่ห่างมากๆ เธอแก่กว่าผม 2 ปี แต่ตอนคุยกันก็มึงกูเพราะสนิทกัน
ตอบลบ