แปดปียี่สิบสี่คน ตอนวัยแห่งความรัก 8 ไม่น่าเล้ยยยยย...
โดย -
ไม่รู้ว่าน่าดีใจหรือเสียใจกันแน่
ปานจากผมไปง่ายๆแบบนี้เลย แต่ก็เพราะผมมัวแต่ให้ความสนใจที่เจน จนลืมน้องไป เรายังเป็นพี่น้องที่ดีต่อไปได้ ไอ้ปอมไม่ได้ติดใจอะไรผมที่มีอะไรกะปานในวันนั้น ปานเล่าให้ผมฟังทีหลังว่า เธอชอบไอ้ปอมและเล่าเรื่องของผมให้ฟังแล้ว ปอมไม่ค้างคาใจอะไรทั้งนั้น เป็นอันว่าจบสวยสำหรับปาน
แต่สำหรับเจน..... ผมยังไม่รู้จะจบยังไง
ตอนนี้ไม่มีปานยิ่งเหงามาก เพราะตอนเย็นไอ้เอ็มก็จองคิวยาวเหยียดไปส่งเจนตลอด ผมหวั่นใจมากจากเหตุการณ์ที่ผมเห็นในวันนั้น แต่ไม่อยากทำอะไรกระโตกกระตากรุนแรงจนเราสามคนเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีก และผมไม่อยากแย่งกะมัน สิ่งที่ผมกลัวคือไอ้เอ็มมันจะเกินเลยไอ้เจน เพราะไอ้เอ็มเคยแสดงให้เห็นแล้วว่ามันก็กล้ากับเจนในเรื่องนั้นเหมือนกัน นับวันผมยิ่งไม่สบายใจ แม้มันจะไม่ประกาศเป็นทางการ แต่ผมว่าใครๆก็รู้ว่าเอ็มกะเจนน่าจะเป็นแฟนกัน
“55555 ย้างงงงงงงง ยังเว้ยมึง มึงถามทำไม มึงจะจีบเจนเหรอ เคลียร์น้องปานเสร็จก่อนมั๊ย...มึง”
“เชี่ย.... ปานมันขอเลิกกูไปแล้ว มึงไม่เห็นมันเดินกะแฟนเหรอ”
“กูไม่สนใจปานจะเดินกะใคร แต่กูสนใจน้องฟ้า...เพื่อนปาน มึงอ่ะ ไม่ช่วยกู บอกว่าให้ขอเบอร์น้องเค้าให้กูไง”
“อย่าเหี้ย...มึงจีบเจนอยู่ กูรู้ แล้วมึงจะจีบฟ้าด้วย มากไปแล้วมึง”
“เฮ้ย กูกะเจนไม่มีไร เป็นเพื่อนเหมือนมึงนี่หละ”
ไอ้เอ็มยังคงปฏิเสธ มันคงยังไม่รู้ว่าผมรู้ความลับของมันกะเจนบางอย่าง
สอบมิดเทอม ม 5 อย่างเหน็ดเหนื่อย ควยผมไม่ตอบสนองช่วงสอบเลย เพราะมันเหนื่อย มันเครียดมีความไม่สบายใจสูง แม้ผมกะเจนจะอยู่ห้องเดียวกัน แต่ก็ไม่ค่อยได้คุยกันมากนัก ผมว่าผมจะต้องไปคุยกะเจนวันศุกร์สอบเสร็จนี้ และไอ้เอ็มยอมให้ผมไปส่งเจนตามที่ผมขอ
“โห...เจนคิดว่าก้องลืมเจนไปแล้วเนี่ย ทำเย็นชา...โกรธเหรอที่ไม่ยอมเป็นแฟน”
คำทักทายแรกของเพื่อนนอกสายตาของผม
“เฮ้ย....คิดถึงเจนมากนะ...ขอบอก แต่ไม่อยากจะขัดใจไอ้เอ็มมัน...”
“อืมม์ แล้ววันนี้อ่ะ นึกไงมาส่งเนี่ย”
“ก็บอกแล้วคิดถึง อยากคุยนาน นานนนนนนน”
ผมหาของกินแถวใต้คอนโดเจน แล้วก็ขึ้นไปส่ง เจนเอาน้ำมาให้กินแล้วก็นั่งคุยกะผม
“เป็นไง...ชีวิตก้อง”
“เป็นไง...ชีวิตเจน” ผมย้อนถาม และก่อนเจนจะตอบ “เป็นแฟนกะไอ้เอ็มไปยัง”
“ยังหรอก...เอ็มมันก็เพื่อนที่ดีนะ เจนว่าไอ้เอ็มมันอยากเป็นแฟนเรามากๆเลย แต่ไม่รู้ดิ อยากเป็นเพื่อนกะมันมากกว่าน่ะ”
“อืมม์ ปานกะก้อง...ก็ไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วนะเจน”
“อ้าว..ไมอ่ะ...เจนได้ยินมาเหมือนกัน เหมือนน้องเค้าจะมีแฟนหรือเปล่า ข่าวสนั่นโรงเรียนว่า ตัวโรงเรียนโดนเท 555555”
“มันไม่มีไรแต่แรกแล้วไง แต่เจนก็ไม่เชื่อก้อง บอกให้ก้องไปจัดการเคลียร์ ก็ไม่ได้เคลียร์นะ เพียงแต่ห่างๆน้องเค้า แล้วเมื่อก่อนสอบน้องเค้าก็เอาแฟนมาแนะนำ”
“ฮ่าๆๆๆ แต่ข่าวที่เจนได้ยินเป็นอีกอย่างนะ”
“ข่าวอะไร”
“ข่าวพาดหัวมาว่า นักกีฬาทีมโรงเรียนฟันเค้า แล้วโดนเทเอง”
“เฮ้ย ไรกันเนี่ย.... ข่าวจากไหนอ่ะ โห..เราเสียหายนะเจน เจนเชื่อดิเนี่ย...”
“ก็อยากฟังแถลงการอยู่ ก้องมันประวัติโชกโชนมาตั้งแต่สมัยไอ้พี ไอ้อุ๋ย ไอ้แปนแล้ว ข่าวลือกินรวบดังสนั่นโรงเรียน ตอนนั้นแกก็บอกว่าไม่แบบเนี้ย แล้วก็มารับทีหลัง”
ไอ้เจนมันฉลาดกว่าที่ผมคิดไว้มาก ไม่ใช่จะหลอกกันง่ายๆ
“ปานเค้ามีแฟนไปแล้ว จบแล้วเจน เจนก็ลองสังเกตดูสิ แฟนเค้าชื่อปอม เดินจูงมือ กินข้าวด้วยกันทุกวัน”
เจนพยักหน้า ผมว่าเจนมันก็ช่างสืบเหมือนกัน แต่ชักสงสัยว่าแหล่งข่าวจะเป็นใคร แต่อย่าให้กูรู้ว่าเป็นมึงนะไอ้เอ็ม
“แล้วจะให้เราจีบเจนได้ยัง”
สิ่งที่ผมอยากถามมาตลอดก็ได้พูดไปแล้ว
“ตอบแบบตอบให้ไอ้เอ็มนะ ก็เป็นเพื่อนๆนี่แหละดีแล้วนะ วันนึงถ้าเรารักกันชอบกันชัดเจน ค่อยว่ากันไป”
“เจนชอบไอ้เอ็มใช่มั๊ย” น้ำเสียงของผมแฝงไว้ด้วยความผิดหวังเล็กน้อย
“ไม่ชอบมากไปกว่าเพื่อนนะ”
ผมดึงมือเจนมา เจนไม่ปฏิเสธการจับมือของผม บางทีมันสื่อสารดีกว่าคำพูดใดๆ
“เจน.... ก้องชอบเจนจริงนะ บอกตามตรง...เราหึงไอ้เอ็ม เรากลัวว่าไอ้เอ็มจะทำอะไรเจน มั นมาส่งเจนทุกวัน”
“ไม่มีไร...เอ็มกะเราไม่มีไรจริงๆ ก้องมั่นใจเราสิ”
เจนหยุดพูดไป มองหน้าผม สายตาเธอไม่มีความเป็นอคติกะผมเลย มิหนำซ้ำ มันเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์จริงใจ
“บางทีนะ วันนึง...เราอาจได้เป็นแฟนกัน แต่มันยังไม่ใช่ช่วงนี้หรอกนะก้อง”
เราคุยกันอีกสักพัก เรื่องอื่นๆ จนเกือบสี่ทุ่ม ผมคิดว่าต้องกลับบ้านแล้ว เจนมาส่งที่ประตู ผมเข้าไปกอดเจนแต่โดนเจนปฏิเสธ
“ก้อง...ไม่เอาตอนนี้นะ ก้องทำให้เรามีความสุข...ทำตัวให้ดีเหมือนเอ็มแล้วกัน..”
เจนพูดทิ้งท้ายเอาไว้ ทำให้ผมคิดตลอดระหว่างทางกลับบ้าน ทำตัวให้ดีเหมือนไอ้เอ็ม แปลว่าอะไรวะ แปลว่าไอ้เอ็มทำเจนแล้วอ่ะดิ เฮ้ย...ไม่มั๊ง ก็มันยังไม่เป็นแฟนกัน แต่ทำไมเจนไม่ให้เรากอดวะ ต้องทำตัวยังไงให้ดีเท่าไอ้เอ็มวะ ผมคิดวนไปวนมาจนกลับถึงคอนโด ตอนนี้ผมคิดออกอย่างเดียวคือเจนอาจจะมีอะไรกะไอ้เอ็มแล้ว แต่เจนน่าจะชอบผมมากกว่า แต่ไม่รู้จะสลัดไอ้เอ็มยังไง ผมนอนคิดไปมาอยู่บนที่นอนจนเกือบเที่ยงคืน อคติขึ้นมาเต็มหัวสมอง มันทับส่วนความคิดด้านดีของผมจนหมดสิ้น ตอนนี้ผมไม่เข้าใจ ทำไมเจนไม่ยอมรับผม แม้จะไม่เป็นแฟนกะไอ้เอ็ม อย่างเดียวคือ เจนต้องมีอะไรกะไอ้เอ็มแล้วแน่ๆ ผมนอนไม่หลับ ยิ่งคิดยิ่งนอนไม่หลับ
และแล้ว...ผมก็ตัดสินใจจะทำอะไรบางอย่าง
เที่ยงคืนครึ่ง ผมยืนหน้าห้องของเจนอีกครั้ง
อย่างที่บอก...การจะเข้าห้องเจนไม่ได้เป็นเรื่องยากเลย ผมมีกุญแจ แต่วันนี้ผมมีอะไรให้เจนแปลกใจ ผมเอาถุงมือขี่จักรยานมาใส่แล้วก็เอาหมวกไอ้โม่งมาใส่คลุมหน้า ก่อนจะเปิดกุญแจเข้าไปอย่างเบาที่สุด เจนนอนเงียบบนที่นอน ผู้หญิงนอกสายตาที่ผมไม่เคยสนใจมาก่อนเลย..ตอนนี้ผมกลับชอบเธอหัวปักหัวปำ เธอดูน่ารักมากเมื่อหลับ ผมเดินเข้าไปหาเจนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะนั่งลงบนเตียง เจนยังคงไม่รู้ตัว ผมอยากจะจูบเจนเหมือนกับที่ได้เคยจูบแต่ตอนนี้คงเป็นอย่างอื่น และนั่งดูเจนตอนนอน จนครู่ใหญ่ๆ เจนลืมตาขึ้นมา ก่อนจะตกใจสุดขีด...
ผมเอามืออุดปากเธอไว้และเริ่มปฏิบัติการของผมทันที ผมจับลงไปที่นมของเจนอย่างรุนแรงและขยำ เจนต่อสู้ยิบตา ผมปัดป่ายมือเจนที่ตบตีไม่เลือกเป้าหมาย แต่ผมยังคงไม่ทำร้ายเธอแต่จะออกแรงเพื่อให้ได้มาซึ่งเจน ผมดึงผ้าห่มเธอมายังลงไปในปากอย่างแน่น จนไม่มีเสียงลอดออกมา มือทั้งสองผมว่างแล้ว เจนกลัวผมจนตัวสั่น แรงของผมกับเจนผิดกันลิบลับ ไม่นานผมก็รวบมือทั้งสองของเจนไว้ได้ และกดมันแน่นลงบนที่นอน แต่เจนยังใช้ขา สะบัดตัวหลบหนี ผมแทรกตัวฝ่าเข่าและฝ่าพายุตีนของเจนเข้าไปจนอยู่หว่างกลางของตัวเธอ เจนใส่ขาสั้นนอน ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่ผมจะดึงมันลงอย่างรวดเร็ว กางเกงในแสนบางของเจนเป็นปราการด่านสุดท้าย แต่มันต้านทานผมได้น้อยมาก ผมแค่เอามือใส่เข้าไปแล้วกระชากออกมาแรงๆ กางเกงในตัวน้อยก็ขาดติดมือผมขึ้นมา เจนรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอสู้ไม่ถอย ผมเอาแค่มือขวาจับมือเธอทั้งสองไว้ ส่วนมือซ้ายก็ดึงเสื้อเธอขึ้นจนเห็นนมคู่งามของเพื่อนผม ก่อนจะมาจัดการกับกางเกงของผม ผมรูดกางเกงในลงจนควยผมพ้นออกมา แค่นี้ก็พอใช้แล้ว
เจนร้องลั่นอยู่ใต้ผ้าห่ม หนทางที่เธอจะต่อสู้ผมนั้นไม่เหลืออีกแล้ว ผมนอนทาบไปลงบนตัวเธอ แต่เจนยังคงสะบัดรุนแรง ขาของเธอพยายามถีบผมออก แต่มันทำงานไม่ได้ตามที่เจนต้องการ ลำควยผมเคลื่อนที่เข้าประจำตำแหน่ง แต่มันไม่ง่ายเลยถ้าเจนไม่ยอมอยู่เฉยๆ ลำตัวของเธอสะบัดไปมาไม่ให้การปฏิบัติการของผมเป็นไปโดยสะดวกนัก
“....ก้องทำให้เรามีความสุข ทำตัวให้ดีเหมือนเอ็มแล้วกัน....”
คำพูดของเจนแว่วกลับมาในหัวของผม เจนเพื่อนรัก...เราขอโทษ ผมคิดในใจก่อนจะกดลำควยอย่างรุนแรงเข้าในตัวเจน ปลายมันเข้าไปได้เพียงนิดเดียว เจนตาเหลือก ร้องลั่นออกมา แรงดิ้นหนักขึ้นกว่าเดิม ผมกดซ้ำอีกครั้ง...มันลงไปจนมิดหัว ลำควยเผชิญการต่อต้านการรุกรานจากเจนอย่างเหนียวแน่น ลำควยขนาดใหญ่ก็เข้ายากอยู่แล้ว ยิ่งเจนอยู่ในภาวะไม่พร้อม ไม่ยอม มันยิ่งยากมากขึ้นไปอีก ผมตัดสินใจเดินหน้า เพื่อไม่ให้เจนสะบัดมันหลุดออกจากตัวเธอ ลำควยเบียดแทรกผ่านปากทางที่คับแน่นลงไป
ผมชักไม่แน่ใจว่า “ทำตัวให้ดีเหมือนเอ็มแล้วกัน” คือเรื่องนี้หรือเปล่า ไอ้เอ็มอาจยังไม่มีไรกะเจนจริงๆ แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้ก็ถอยไม่ได้แล้ว ผมกดแรงๆอีกครั้งลำควยเข้าไปเกือบสองนิ้ว เจนร้องลั่น ตัวสั่นสะท้าน น้ำตาของเพื่อนผมไหลออกมา เธอร้องไห้อย่างหนัก แต่มันไม่ช่วยให้ผมเบาควยลง ผมกดซ้ำอีก ข้างในของเจนแน่นมากๆ จนผมเริ่มแน่ใจแล้วว่า เจนน่าจะยังไม่เคยเจอเรื่องพวกนี้มาก่อน ควยผมบอกว่า น้ำของเธอออกมาแล้ว ความรู้สึกลื่นขึ้นทำให้ผมกดลงไปอีกครั้ง ลำควยไหลเข้าตัวเธอไปทั้งหมด จนมิดโคนส่วนปลายหัวก็ชนปากมดลูกของเจน ของเธอพอดีกับผมจริงๆ..
ระหว่างที่ผมเผลอซึบซาบความรู้สึกสัมผัสในช่องภายในของเจนอยู่นั้น เจนสะบัดดิ้นหลุด มือทั้งสองข้างเธอเป็นอิสระ สิ่งแรกที่เธอทำคือดึงที่คลุมหัวผมออก ทันทีที่เจนเห็นหน้าผม สายตาของเธอที่มองมาที่ผมคือความตกใจ ความแปลกใจและความผิดหวังอย่างที่สุด เธอเอามือดึงผ้าห่มออกจากปากก่อนจะตะโกนใส่ผมและดิ้นรนจะให้ควยผมหลุดออกจากตัวเธอ
“ไอ้เชี่ยก้อง อย่าทำนะ..... มึงทำกูทำไม..ฮืออ ออกไป......ไอ้เหี้ย....”
สายไปแล้วเจน....ลำควยทั้งหมดอยู่ในตัวเธอ ผมยังคงกดเอาไว้ ในขณะที่เจนดิ้นรนจะให้มันหลุดออกมา แต่เหมือนยิ่งดิ้น ยิ่งเจ็บมากขึ้น แม้ผมจะไม่ขยับตัวสักนิดก็ตาม ลำควยที่กดแน่นในตัวเจนมันอัดเข้าที่ปากมดลูกแน่นๆจนทำให้เจนเจ็บหน่วง ผมดึงลำควยออกนิดหน่อยก่อนกดลงไปใหม่อีกครั้ง เจนร้องลั่น สักครู่..เจนก็จำนน เธอนอนราบลงบนเตียง ไม่มีการต่อสู้ขัดขืนใดๆจากเจนอีก น้ำตาสาวบริสุทธิ์ไหลออกมาไม่ขาดสาย
จู่ๆ ผมก็หมดอารมณ์ไปเลย
ลำควยลดขนาดลงอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกสงสารเจนมันแซงความเงี่ยนอันแสนจะงี่เง่าของผม ความรู้สึกดีชั่วเริ่มเข้ามาทำหน้าที่ ผมดึงท่อนลำของผมออกจากตัวเจน เลือดแห่งความสาวของเจนไหลตามออกมา ผมก้มลงไปกอดเจน แต่เจนไม่พูดอะไรทั้งนั้น ไม่ขยับตัว ไม่ตอบสนอง นอนเฉยๆ
“เจน ก้องรักเจนมากนะ ที่ทำไปก้องขอโทษ ก้องรักเจนจริงๆ ก้องแค่ไม่อยากให้เจนเป็นของคนอื่น”
ผมไม่รู้ว่าที่ผมพูดไป มีน้ำหนักพอที่จะทำให้เจนไม่โกรธผมหรือเปล่า มันเป็นความจริงทุกคำ แต่เจนไม่พูดอะไรทั้งนั้น ไม่ขยับตัว ไม่ตอบสนอง นอนเฉยๆ ให้เจนตบผมตอนนี้สักทีสองทียังดีกว่ามาทำกับผมแบบนี้ เจนยังนอนนิ่งสนิท ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ไม่มีสีหน้าแววตากับผมเลย ผมก้มลงไปจูบเจน เจนก็ไม่ตอบสนอง ไม่ต่อล้อต่อเถียง ไม่มีคำพูดใดๆจากปากของเพื่อนผมอีก ผมเชื่อว่าหากผมจะดึงดันทำต่อ เจนก็ไม่ขัดขืนอีกต่อไป... สิ่งเดียวที่เจนให้ผมได้ตอนนี้คือ.....น้ำตาที่ไหลไม่ขาดสาย
ผมหมดอารมณ์โดยสิ้นเชิง โลกด้านดีของผมออกมาชี้หน้าด่าผมว่า มึงมันเหี้ยจริงๆ ทำไรไม่คิดอีกแล้วไอ้เหี้ยก้องเอ๊ย....หาเรื่องใส่ตัว สมน้ำหน้า
ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อไป ผมจัดให้เจนนอนให้สบาย แล้วห่มผ้าให้เจน ผมถอดถุงมือออกเอามือจับมือเจน
“เจน ก้องรู้ตัวดีว่า...จากนี้ เจนคงจะไม่คุยกะก้องอีกต่อไป ก้องขอโทษเจนนะ ก้องรักเจนเสมอและจะรักเจนตลอดไป” ผมจูบลงบนหน้าผากเพื่อนนอกสายตาของผม ในขณะที่เจนยังอยู่นิ่งไม่เคลื่อนไหวใดๆอีก ไม่มองหน้าผม ไม่พูดกับผม ไม่สนใจผมอีกเลย
นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายของผมกับเจนแล้ว...จริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น