ชำระแค้นแทนเพื่อน ตอนที่ 7
โดย SuckZeed
"พี่เลิฟนะหมิง......" คืนนั้นเองผมรีบโทรไปหาจอมยุทธหมิงทันที
"คร้าบบบ...พี่...." เสียงทางปลายสายพูดอ้อแอ้ออกมา แสดงว่าคงกำลังเมา
"เลิกกินเหล้าได้แล้ว.....พี่่เลิฟมีข่าวดีบอก...."
"ข่าวดีอารายพี่...สงสายจามีเมียใหม่อีกสิ ฮ่าๆๆ..."..เสียงอ้อแอ้คาดเดาของหมิง ทำเอาผมสะดุ้ง เหมือนร้อนตัว จากนั้นผม
เล่าแผนการคร่าว ๆ ที่จะจัดการยัยเด็กฟางแก้ว กับแฟนใหม่ของเธอให้หมิงรู้ พร้อมพูดปลอบกันไปตามประสาเพื่อนให้เลิก
กินเหล้าจนเมามายไม่ได้สติได้แล้ว พร้อมตบท้านถามย้ำอีกครั้ง
"ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ........." ผมถามย้ำกันให้ชัด ๆ อีกครั้ง เพราะกลัวจริง ๆ ว่าหมิงจะใจอ่อน
"ครับ...พี่....." หมิงนิ่งอยู่สักครู่ก่อนตอบมาเบา ๆ
"โอเค....งั้นเตรียมตัวได้เลย......เอ็งได้ชำระแค้นแน่......."
ผมรีบตัดบทสนทนาเพราะกลัวว่าหมิงจะใจอ่อน เมื่อรู้ว่าในไม่ช้า อดีตแฟนสาวนักศึกษาที่ชื่อฟางแก้ว จะถูกพี่เลิฟกับ
เหล่าผองเพื่อนชำระแค้น.............
....................................................................................................................................................................
เช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นค่อนข้างสาย ผิดปรกติวิสัยที่เป็นคนตื่นเช้ามาโดยตลอด สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เป็นเพราะ
ทั้งมิ้นและเมย์ เรียกค่าตอบแทนของเธอจนเกินคุ้ม หลังจากที่ช่วงเย็นเธอเรียกน้ำกามของผมไปคนละ2รอบแล้ว ตกดึก
สองสาวยังตามเข้ามาเบิกค่าจ้างล่วงหน้า อีกคนละรอบ เล่นเอาผมเพลียหลับผลอยไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตัว
หลังจากผมอาบน้ำเสร็จความสดชื่นก็กลับมาอีกครั้ง ผมเดินเปลือยกายออกมาจากห้องน้ำ ท่อนลำอ่อนตัวห้อยหัวอยู่กลาง
หว่างขา ออกมาเจอน้องมิ้นนั่งรออยู่บนเตียงหนานุ่ม เธอทำหน้าทำตาล้อ ๆ อยู่บนเตียง พร้อมหัวเราะคิก ๆ เมื่อเหลือบมอง
ต่ำลงมาที่ปลิงทะเลตัวดำๆใหญ่ๆ ของผม ที่บัดนี้ดูเหมือนมันไร้พิษสงไปเสียแล้ว น้องมิ้นเดินมาเข้ามาใกล้ เอื้อมมือเล็ก ๆ
มาลูบไล้บีบคลึงเล่นเบาๆไปมา แต่มันยังนอนสงบนิ่งเหมือนปลิงตายๆตัวหนึ่งที่คนจับมาบริโภค ไม่รู้สึกรู้สาอะไร
"ทำไรกันอยู่คะ...." เสียงยัยเมย์มาพร้อมกับตัวที่เปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เห็นมิ้นนั่งลูบไล้เจ้าปลิงทะเลสีดำผมเล่น
"ว๊าย!...แต่เช้าเชียวรึเพื่อน..." เธอร้องแซวพร้อมหัวเราะ ทำหน้าทำตาล้อมิ้นและผม
"ได้ก็ดีสิยะ....อิอิ...."
มิ้นจับปลิงทะเลตัวดำๆของผมกำบีบเบา ๆ พร้อมยกชูให้ยัยเมย์ดูสภาพของมัน สองสาวต่างพร้อมกันหัวเราะคิก ๆ คัก ๆ
เป็นที่สนุกสนาน แต่ผมนี่สิขำไม่ออก เจ้าปลิงทะเลมันทำให้ขายหน้าแบบนี้
"โถ ๆ ๆ ๆ.....เจ้าปลิงที่รัก....จะฟื้นมั๊ยเนี่ยะ สงสัยต้องจับลงหม้อทำแกงจืดซะแล้ว อิอิ...."
ยัยเมย์ถลาเข้ามานั่งคุกเข่า แย่งท่อนลำน่วมนิ่มของผมจากมือมิ้นไป ลูบ ๆ กำ ๆ เบา ๆ เหมือนพยายามปลุกเร้า แต่ก็ไร้
ผล ท่อนลำอ่อนนุ่มของผมยังคงหลับเสมือนมันหมดสติไป ไม่รับรู้ถึงสิ่งเร้าจากมือนุ่มนิ่มของสาวทั้งคู่
"พอแล้ว...เล่นเป็นเด็ก...."
ผมยกมือผลักหัวเล็ก ๆ ของสาวทั้งคู่หงายล้มไปบนเตียง พร้อมขยับก้าวเดินไปห้องแต่งตัว มิ้นเดินตามเอาผ้าเช็ดตัวผืน
เล็ก ๆ มาเช็ดเส้นผมที่เปียกชื้นของผมไปมา ในขณะที่ยัยเมย์นั่งมองอมยิ้มอยู่บนเตียง
"ป๊า...ไปไหนหรอ...." มือเล็ก ๆ ช่วยเช็ดผมที่เปียกชื้นจนมันเริ่มแห้ง แล้วร้องถามด้วยความสงสัย
"ป๊านัดครูแอ้ไว้ไง......"
ผมตอบเบา ๆ นึกแปลกใจนิด ๆ เพราะปรกติมิ้นไม่เคยถาม เรื่องไปไหนมาไหนของผม นอกเสียจาก ผมอยากจะบอกให้
เธอทราบเอง
"อ่อ....ถ้าป๊าจะไปเพราะเรื่องเด็กฟางละก็...ไม่ต้องก็ได้ค่ะ...เราสองคนจัดการได้ รับรองว่าไม่เกินอาทิตย์ เรียบร้อย..."
"อืม....งั้นหรอ...ถ้างั้นป๊าไปคุยเล่นเฉย ๆ เยี่ยมเยือนเพื่อนเก่าก็ได้...."
ผมตอบเสียงเรียบๆ แต่พอมองหน้ามื้นกับเมย์ เห็นเธอแสดงความอึดอัดออกมาบนใบหน้า ผมเลยรู้สึกแปลกใจ จึงพูดไป
ยิ้มไป ทั้งที่ความจริงเมื่อทราบอย่างนี้แล้วผมก็ไม่อยากจะไปเช่นกัน แต่รู้สึกผิดสังเกตกับกิริยาท่าทางของมิ้นและเมย์
เลยแกล้งบ่นเบาๆแหย่ทั้งสองคนเล่น ว่าไม่ได้เจอยัยแอ้นานแล้ว ป่านนี้จะสวยเหมือนเก่าแค่ไหน
"ไม่ไป...ได้มั๊ยคะ....." นั่นไงผิดปรกติจริง ๆ ทั้งน้ำเสียงและการกระทำของมิ้น
"พี่เลิฟ...ไม่เจอจารย์แอ้นานยังคะ...." ยัยเมย์ลุกลงจากเตียงเดินเข้ามาสมทบ
"อืม...........นานแล้ว...20ปีได้มั๊ง...." ผมนึกถึงใบหน้าเด็กสาวหน้าหวานตัวเล็ก ๆ แต่ท่าทางเหมือนพวกทอม ชอบใส่เสื้อ
นักศึกษาตัวโคร่ง ๆ ผมซอยสั้น ๆ รูปร่างบอบบาง จนเหมือนว่าแทบจะไม่มีหน้าอกหน้าใจเฉกเช่นสาวคนอื่น ๆ
"เมื่อก่อนจารย์แอ้....แกเป็นไงคะ...." เสียงมิ้นถามเบา ๆ
"ก็สวย....ตัวบาง ๆ ... แต่เหมือนทอม....."
ผมตอบไปโดยที่ไม่ได้คิดอะไร แต่สองสาวกลับหันหน้ามองสบตากันอย่างผิดปรกติเหมือนมีพิรุูทอะไรบางอย่างที่ไม่อยาก
บอกให้ผมรู้
"แล้วตอนนี้ยัยแอ้...เป็นไงล่ะ..." ผมถามไปด้วยพร้อมกับเริ่มหวีผม ที่บัดนี้มีเส้นสีขาวขึ้นแซมตรงบริเวณด้านข้างของศรีษะ
ชัดเจนขึ้น
"รับปากก่อนว่าจะไม่ไป..." มิ้นพูดเสียงอ่อย ๆ พร้อมส่งสายตาวิงวอนอ้อน ๆ ให้ผม
"โอเค...ป๊าไม่ไป..ก็ได้" ผมตัดสินใจพูดทันที
ปรกติมิ้นไม่ใช่เด็กช่างอ้อนเท่าใดนัก แต่คราวนี้ดูเหมือนเธออ้อนผมมากผิดปรกติ ทั้งน้ำเสียงสายตา และท่าทาง จนผม
อดไม่ได้ต้องดึงเธอเข้ามากอดพร้อมหอมแก้มเธอฟอด ๆ โดยมีัยัยเมย์ยืนมองทำตาปริบ ๆ อยู่ข้าง ๆ
"มิ้น...มันไม่อยากให้พี่เลิฟไปหาจารย์แอ้ก็เพราะกลัวว่า พี่เลิฟจะโดนจารย์แอ้งาบอ่ะคะ...."
ยัยเมย์เป็นฝ่ายตอบขึ้นมาแทน พร้อมเริ่มเริ่มเล่าเรื่องของแอ้ให้ผมฟังเป็นฉาก ๆ ทำให้ผมทราบถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิด
กับยัยแอ้น้องสาวเพื่อนด้วยความพิศวง จากเด็กสาวท่าทางเหมือนทอมกลับกลายเป็นสาวใหญ่ ที่เป็นเซ็กส์บอมของ
มหาวิทยาลัย เพื่อนอาราจย์ผู้ชายด้วยกันรวมทั้งบรรดานักศึกษาชาย ต่างลุ่มหลงแย่งชิงกันให้วุ่นวาย จนถึงขนาดทาง
มหาลัยต้องตั้งกรรมการขึ้นสอบสวนความประพฤฒิด้านจริยธรรมในความเป็นครู เมื่อปีที่ผ่านมา
ผมฟังเรื่องของแอ้จากปากยัยเมย์จบ แม้เหมือนฟังความข้างเดียว แต่ผมกลับเชื่อเพราะรู้นิสัยดีว่ายัยเมย์ไม่ใช่คนขี้อิจฉา
ริษยา เธอเป็นคนไม่เอาเรื่องราวกับใครอยู่แล้ว ฉนั้นจึงไม่มีเหตุผลใดที่เธอจะใส่ความอาจารย์ผู้เคยสอนเธอมา อีกทั้ง
เวลาที่ผ่านมากว่า20 ปี ก็อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้หลายอย่าง จากเด็กสาวบอบบางเหมือนทอม ก็อาจกลายเป็นเซ็กส์
บอมของมหาวิทยาลัยได้เช่นกัน
ชีวิตของผมก็มิใช่ว่าจะขาดเซ็กส์แต่อย่างใด มีมิ้นสาวสวยแนบกายอยู่แล้ว แถมบัดนี้ยังมีัยัยเมย์เพื่อนรักของเธอบวก
เพิ่มเข้ามาอีกคน ฉนั้นพอรับรู้ถึงการเปลี่ยนไปของยัยแอ้ ก็หาทำให้ผมตื่นเต้นอยากเข้าไปสัมผัสไม่ แต่สิ่งที่ทำให้ผม
รุ้สึกตื่นเต้นแปลกใจมากกว่า ก็คือการที่ได้รับทราบว่า น้องมิ้นเธอหวงผม
"หวงป๊าเป็นด้วยหรอ...."
ผมหันไปทำหน้าล้อเลียนใส่น้องมิ้น จนเธออายยกมือตีแขนผมแปะ ๆ แล้วจิกตาค้อนควักทำหน้าทำตาเหมือนหมั่นไส้ผม
"แล้ว...." ผมไม่พูดต่อ แต่ทำหน้ายื่นปากไปทางยัยเมย์ ให้น้องมิ้นทราบ
"ไม่เหมือนกันค่ะ....นี่เมย์เพื่อนรักของมิ้น...ไม่ใช่ใครอื่น...อิอิ....." เฮ้ออออแม่คุณ นี่ตกลงน้องมิ้นจะยัดเยียดยัยเมย์ให้ผม
จริง ๆ หรือนี่ ผมละหวั่นใจว่าอายุจะสั้นลงคราวนี้แน่ ที่ได้แม่สาวไฟแรงสูงทั้งสองคนมาครอบครอง ในเวลาเดียวกัน
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น