ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 95 “การพบกันในที่ๆคาดไม่ถึง!?”
“ฝน!!...บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ว่าพี่เอ้เป็นเกย์ใช่หรือเปล่า?”
“พี่เอ้น่ะเรอะ?”
“เออสิ!...ฉันมองไม่ผิดหรอก”
“วะ!!...ฮ่าๆๆๆๆๆ...ทำไมตัวเองถึงคิดเลยเถิดไปได้ถึงขนาดนั้นเนี่ย?”
“ไม่ต้องหัวเราะกลบเกลื่อน!!...เขากล้าแต่งตัวเป็นผู้หญิง...สวมใส่ชุดชั้นในของผู้หญิงแถมเข้าห้องน้ำหญิงได้หน้าตาเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วจะให้ฉันคิดยังไงเล่า?”
“ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน”
“อุวะ!!...เธอนี่ก็เพี้ยนไปอีกคนละ”
“หนอย~~...ว่าไงน๊ะ!!”
“พี่แคทว่ายังไงครับ?”
“อะไร?”
“พี่เอ้เขาเป็นเกย์...”
“เหลวไหลทั้งเพ!!!”
“หนูก็บอกแล้วแต่บอลไม่เชื่ออ่ะ!!”
“เธอรู้จักเอ้ดีแล้วหรือถึงไปว่าเขา?”
“ก็ผมเห็นด้วยตาของตัวเองนี่ครับว่าเมื่อวานพี่เอ้...”
“ดูละเอียดขนาดนั้นเชียว?”
“เปล่า!!...ผมไม่ได้อยากดูแต่...แต่มันเห็นนี่ครับว่าเขา...เขาต้องมีรสนิยมแบบนั้นแน่...พี่ก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าตอนที่ผมหอมแก้ม...พี่เอ้หน้าแดงขนาดไหน?”
“ติดใจที่หอมแก้มล่ะสิ?”
“พี่แคท!!...ผมไม่ได้มีความชอบแบบนั้น”
“งั้นก็เลิกคิดฟุ้งซ่านได้แล้ว!...เอ้ไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่เธอกล่าวหาแน่นอนพี่กับฝนยืนยันได้”
“แต่ว่า...”
“ตัวเองคอยเฝ้าแต่คิดถึงพี่เอ้...ฮึฮื่อ~~...แสดงว่า...”
“ไม่ใช่เว้ย!!”
(มีสายเข้าจากอ๋อม)
“ฉันกำลังจะไปบ้านนายนะ”
“หา!?...จะมาทำไมไม่บอกกันก่อน?”
“จำเป็นด้วยเรอะ?...ฉันอยากมาเมื่อไหร่ก็จะมา”
“เดี๋ยวฉันจะไปเรียน”
“งั้นรออีกสิบนาทีฉันจะไปด้วย...มีเรื่องสำคัญจะบอก”
“!?”
“ขอไปด้วยคนสิเจ้าคะ”
“นี่พี่เอ้!!...ไหนว่าพี่จะไม่แต่งเป็นผู้หญิงแล้วไง?”
“พูดตอนไหนหรือเจ้าคะ?”
“......................................................”
............................................................................................................................................................
“นี่!...มาถามพยาบาลอย่างอาแล้วจะตอบได้มั้ย?”
“อาไม่รู้จริงๆหรือครับ?”
“ไม่รู้ย่ะ!!”
“ผมว่าอาต้องรู้แต่ไม่ยอมบอก”
“ก๊ากๆๆๆ”
(นี่เราจะบาปมากมั้ยถ้าอยากเคาะหัวอาคนนี้สักที?)
“ทำไมไม่ไปถามนีย์ล่ะ?”
“ผมไม่กล้าถาม”
“งั้นก็จงไม่รู้ต่อไปเถอะ”
“ใจร้ายชะมัด”
“ถ้าบอลอยากจะรู้...ไปถามคนเป็นแม่เลยไม่ดีกว่ารึไง?”
“แล้วอานีย์จะบอกผมหรือเปล่า?”
“ไม่รู้”
“อ้าว!?”
“เพราะอาไม่ใช่ยัยนีย์”
“เข้าใจละๆ...แค่นี้นะครับ”
“เดี๋ยวไอ้หนุ่ม!!”
“?”
“เลี้ยงข้าวอาสิแล้วจะบอก”
“อาอยู่ตั้งลำปางแล้วผมจะเลี้ยงข้าวได้ไงครับ?”
“เออจริงด้วย!!”
(ถ้าหมอโรคประสาทมาเห็นอาจจะพูดว่าเกินเยียวยาก็เป็นได้นะ)
“เฮ่บอล!...ฉันมาเที่ยวหาแล้วก็ตั้งใจจะค้างที่นี่สักสองสามวัน”
“น้องป้อมสบายดีมั้ย?”
“เออ--...ก็นายเพิ่งโทรไปคุยเมื่อคืนนี่”
“น่าจะมาด้วย”
“เขาอยากตามมาด้วยแต่ฉันว่าอย่าดีกว่า...อย่างน้อยต้องมีคนอยู่ดูแลพ่อ”
(เสือ!?)
“แล้วก็...อื๋อ?”
“หวัดดีเจ้า...”
“แกบ้าแล้วเหรอ?”
“!!!”
...แล้วมันเรื่องอะไรที่อ๋อมจะโดดเข้าใส่พี่เอ้เพื่อต่อตีกันต่อหน้าผม!?...มือต่อมือ,หมัดต่อหมัด,แข้งปะทะแข้ง,เท้าปะทะเท้า...ชิงไหวชิงเหลี่ยมอย่างไม่มีใครเสียเปรียบให้ใคร...
“โว้ย!!!...พอแล้ว”
(อะไรหว่า?)
“เร็วขึ้นนะเจ้าคะ”
“แต่แกก็ยังตามฉันทันได้อีก”
(ส่วนเรามองไม่ทันเลย)
“แกมีอะไรจะอธิบายก็ว่ามา!!...เร็วๆด้วย...ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจเพราะหมั่นไส้กับสารรูปของแก”
“แต่ก่อนนั้นพี่ว่าเรารีบไปกันดีกว่า”
“เพราะมันจะสายแย้วววว~~”
..................................................................................................................................................
(มันกล้าแต่งเป็นผู้หญิงมาเดินในมหาวิทยาลัยที่เราเรียนแต่ยังดีที่ใส่แว่นตาดำกับสวมวิกดำ!!!)
“แหม~~...ที่นี่น่าเรียนจังเลย”
“ฉันเข้าใจถึงเหตุผลของแกล่ะแต่...เฮ้ยบอล!!”
“อะไร?...พูดเบาๆก็ได้”
“อย่าไปหลงเสน่ห์แม่นี่...เอ้ย!!...ไอ้นี่เด็ดขาดนะเฟ้ย!!!”
“ใครจะไปหลง?”
“ไม่หลงก็ดีแล้ว”
“ทั้งคู่พูดจาทำร้ายจิตใจจัง~~”
(ฮึ่ย!!!...ไม่น่ารัก...ไม่น่าสงสารสักนิดเดียว!!!!)
“อ๋อม!!”
“อะไรวะ?...ว่าแต่คนอื่นตัวเองก็เสียงดัง”
“มากับฉันหน่อย!!”
“?”
“อะไรๆๆ...ไม่ต้องฉุดก็ได้”
“.........................................................”
“ทำไม?...จะแอบนัดชวนฉันเข้าม่านรูดเรอะ?”
“เออ!!...ฉันพาเข้าแน่”
“ฮะๆๆ...แล้วจะมาเรียนให้เสียเวลาทำไมว๊า?...อ๋อ!!...ให้สุรีย์พรรณกับหยาดฝนตายใจก่อนใช่มะ?”
“อ๋อม!”
“!?”
“ครั้งนี้ฉันจริงจังนะ!!!”
“...เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
“.........................................................”
“ว่ามา...ถ้าช่วยได้ฉันยินดีช่วยนายเต็มที่...ถึงจะต้องไปฆ่าใครก็ตาม”
“มันไม่ถึงขนาดนั้นหรอก”
(และเธออาจจะทำไม่ได้ด้วย)
“แต่อ๋อม!!!...ฉันมีเรื่องจะขอร้อง”
“ฟังจากเสียงแล้วดูท่าจะเป็นเรื่องที่สำคัญสำหรับนายมากเลยสินะ...เอ้าว่ายังไง?”
“ช่วยพิสูจน์ให้ฉันทีเถอะ...ว่า...ว่าฉัน...ไม่ได้เบี่ยงเบน!!!!”
“หา!?”
“ฉันกลุ้มใจจนจะบ้าตายอยู่แล้วกับการกระทำของไอ้บ้า...เอ่อ--...พี่เอ้”
“ที่เจ้านั่น...แต่งหญิงรึ?”
“ใช่”
“แล้วก็ยังไปเดทกันด้วยนะ”
“ฉันไม่ได้อยากไปเว้ย!!”
“แถมยังหอมแก้มกันด้วยนิ...ไม่เบานี่หว่า!!”
“อ๋อม!!”
“เออน่ะๆ...ฉันเข้าใจว่านายรู้สึกยังไงและจะพิสูจน์เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องยากสักนิดเลย”
“วิธีอะไร?...รีบบอกมาๆ...ฉันยินดีทำ”
“ก็นายเพิ่งจะพูดเมื่อกี้นี้ไงเล่า!!!”
“หืม?”
“.......................................................”
“มะ...ม่านรูด!?”
“อื้อ!!...ไปพิสูจน์ให้มันรู้กันไปเลยว่านายเป็นพวกลักเพศหรือเปล่า?”
“แล้วที่เธอว่ามีอะไรสำคัญจะบอก?”
“ใช่ๆๆ...แต่ฉันต้องได้รับการยืนยันว่าวันนี้มันจะออกไปติดต่อธุระข้างนอกซะก่อน”
“?”
......................................................................................................................................................
“ฮื่ออออออออออ”
“...............................................”
“โออออออออออออออออออ...อื้มมมมมมมมมมมมมมมม”
“ฉันเลียให้เธอ...นานแล้วนะ”
“อืออออออออออออออออออออ”
“ตาเธอ...ทำให้ฉันมั่ง”
“เดี๋ยว!!!...ฉันยังไม่ได้สั่ง...ให้นายหยุด”
“เอาเหอะน่า--”
“...ก็ได้...โอ้โห!?...ควยแข็งขนาดนี้อยากล่อหีฉันเต็มที่สิท่า”
“รีบอมเร็วๆเข้า!!”
“เออน่ะ!...อื้มมมมมมม”
“อืออออออออออออออ...ดีมากๆ”
“...............................................”
“อูยยยยยยยยยยยยยย...อมลึกจริงๆ...อ๋อม...เธอเก่งขึ้นนี่”
...เทียบกับครั้งก่อนนับว่าอ๋อมทำได้ดีกว่ามากซึ่งก็ไม่น่าแปลกเพราะมีคนสอนฝีมือดีอย่างป้าเอ็ม...ถามว่าเริ่มมาเป็นแบบนี้ได้ยังไงน่ะหรือ?...
(“ทำไมต้องมาที่นี่...ไกลก็ไกล”
“ก็ฉันไม่อยากให้ใครตามมาขัด”
“ฉันว่าไม่ใช่แค่นี้หรอกน่า--”
“รอดูไป”
“จะให้รอถึงเมื่อไหร่แล้วอะไรคือเรื่องสำคัญที่ว่า”
“ฉันบอกนายแน่แต่ตอนนี้เรามาเอากันสักยกก่อน”
“ว้าว!!...ยกทรงกับกางเกงในของเธอ”
“ฉันซื้อมาเองแหละ”
“อ๋อมใส่สีขาวด้วยแฮะ”
“ชอบมะ?”
“อื้อ!...ตัวเล็กนิดเดียวแถมบางมาก...เห็นแคมหีชัดแจ๋ว”
“แล้วถ้าฉันทำแบบนี้”
“เห็นรูตูดเธอไง”
“อือ!!...ทะลึ่งจริงๆผัวฉัน”)
“โอววววววววววววววววววววววว...หยุดดดดดดด...เดี๋ยวฉันแตกแน่”
“ทำไมไม่อดทน?”
“ไม่ใช่ไม่อดทนแต่เธอดูดเก่งขึ้น...ขืนให้ดูดมากกว่านี้รับรองพุ่งเข้าปากเธอหมด”
“หึ!!”
“มาเริ่มกันเลย”
...อ๋อมขึ้นนั่งยองๆพลางจับควยผมที่ตั้งโด่พลางรูดขึ้นรูดลงสักพักก็นั่งคร่อมแล้วเอาหัวถอกไปที่ถูกลีบแคมกับเม็ดติ่งตัวเองก่อนจะค่อยๆยัดควยผมเข้าไป...ญาติสาวผู้พี่หรี่ตาเม้มปากด้วยความคับแน่นในร่องรูแล้วผมได้ยินเสียงร้องของหล่อนเบาๆ...
“ซีดสสสสสสสสสสสส...มัน...มันต้องแบบนี้”
“ดีจัง”
“ควยนายสุดยอดเลยยยย...อื้อหือ...ครึ่งลำแล้ววววว”
...แม่เสือสาวกดหีลงมาช้าๆจนมิดโคนและยกตัวขึ้นจนเกือบหลุดแล้วกดลงมาใหม่แล้วทีนี้ก็เริ่มค่อยๆกระดกก้นขึ้นลงเร็วขึ้น...ผมเห็นควยตัวเองผลุบหายเข้าออกรูเสียวของอ๋อมอย่างชัดเจนและไม่นานท่อนลำก็อาบเยิ้มไปด้วยน้ำเมือกของเธอ...เสียงร้องครวญครางของเราสองลูกพี่ลูกน้องเริ่มบังเกิดดังขึ้นๆ...
“กรอดดดดดดดด...ทะ...ทำไมเสียวอย่างนี้วะ...โอ้ย...เสียวจริงๆ”
“นั่น...นั่นสิ...โออออออออออออ...ระ...ร้อนควยไปหมด”
“อูยยยยยยยยยยยยย...ฉัน...ฉันต้องมาเย็ดนายบ่อยๆแล้ว...อึ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
“โอวววววววววววววววววว”
...อ๋อมรูดกางเกงในที่ค้างอยู่ที่ต้นขาออกแล้วเขย่งปลายเท้ายกตูดขึ้นขย่มเต็มรูปแบบจนผมต้องผวาเด้งรับชนิดใจหายใจคว่ำกันทีเดียวแถมสาวเจ้าขึ้นสุดลงสุดเสียด้วยนี่แสดงว่าญาติสาวผู้พี่วัย 20 พกพาความเงี่ยนแล้วจะมาปลดปล่อยกับผมให้เต็มเหนี่ยว...
“อืมมมมมมมมมมมมมมม”
“อ๋อมจ๋า”
“อาววววววววววว...ผัวเสียวควยมั้ยจ๊ะ?”
“เสียวมากเลยยยยยย”
“เมียก็เสียวหีที่สุด...อือออออออออออออออ...สะใจเมียจังเลย”
“ซีดสสสสสสสสสสสสสส”
“อึ๊บ!!!...อืออออออออออออ”
...ญาติสาวผู้พี่หมุนตัวหันหน้าไปทางปลายเท้าผมแล้วกระเด้าต่อคราวนี้ยิ่งแรงขึ้นและก็เร็วขึ้นๆจนผมเกร็งตัวยกก้นขึ้นรับการกระแทกมีเสียงดังป้าบๆๆๆตลอดเวลา...รูหีของอ๋อมฉ่ำแฉะไปด้วยคาวเมือกและได้กลิ่นอันคุ้นจมูก...สาวเจ้ายิ่งขย่มก็ยิ่งมันส์ยกมือประคองหน้าอกพลางขยำเงยหน้าสูดปากด้วยความเสียวซ่านและเอี้ยวมองผมด้วยสายตาอันเร่าร้อน...ผมนึกสนุกอะไรได้ขึ้นมาบางอย่าง...
“เอ้ยยยยยย...นาย...ทะ...ทำอะไรน่ะ?...ยะ...อย่าจิ้มตูดฉัน!!”
“ก็มันขมิบยั่วฉันนี่นา”
“ไม่นะ!!...เอา...เอานิ้วออก”
“เสียวใช่ม้า?”
“ฉันเจ็บเว้ย!!”
“แน่ใจ?”
“อื้อออออออออ”
“เข้าไปแค่ข้อนิ้วเดียวเองจะเจ็บได้ไง?”
“อุ!!...อูววววววววววววววววว...วิตถารจังเลยยยยย”
“อิๆๆ”
“ฉันเอาคืนนายแน่...คะ...คอยดู!!!”
“จะรอดู”
“เออ--...รอดูได้เลย...นี่!!”
“โอ๊ววววววววววววววววว”
...อ๋อมเอนนอนทาบบนตัวผมแล้วแลบลิ้นเลียที่ติ่งหูโดยที่ควยยังคาหีอยู่...เธอลากลิ้นเลียไปทั่วใบหูแล้วขบกัดมันแต่ไม่เจ็บมากนัก...ช่างเป็นการเอาคืนที่ผมเอานิ้วจิ้มรูก้นของเธอได้อย่างน่ารักจริงๆ...
“เป็นไงล่ะ?”
“เหมือนแมว”
“หา?”
“เวลานี้เธอไม่ใช่เสือแล้วนะ”
“แต่เป็นแมวงั้นรึ?”
“ใช่...จะยอมเป็นแมวของฉันมั้ย?”
“ฮึ...ถ้าไม่ยอมฉันก็คงไม่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาอยู่กับนายหรอก”
“โห!!”
“นายจะต้องเอ็นดูฉันมากๆนะ...เข้าใจไหม?”
...อ๋อมจูบที่แก้มและยังพูดอีกว่าจะยอมเป็น “แมวน้อย” ของผมเพียงคนเดียวเท่านั้นแต่หากผมทำให้เธอไม่พอใจก็อาจจะกลายเป็น “เสือร้าย” ได้ทุกเมื่อ...
“ฉันไม่ก้มหัวให้ใครทั้งนั้น...นอกจากนายเพียงคนเดียว”
“แหม--...แบบนี้ต้องให้รางวัล”
“รางวัลอะไร?...อุ๊ย!!”
“อีกไม่นานฉันน้ำแตกแน่...ขอท่านี้ส่งท้ายล่ะกัน”
...ผมให้อ๋อมยืนเอาแขนท้าวเตียงโก้งโค้งหันบั้นท้ายซึ่งญาติสาวผู้พี่ก็ให้ความร่วมมือแล้วยังบอกว่าเริ่มจะชอบท่านี้เพราะควยมันเข้าได้ลึก...พอทุกอย่างพร้อมผมก็ดันควยเข้าไปอย่างไม่ยากเย็นเพราะน้ำหล่อลื่นที่หลั่งออกมามากนั่นเอง...
“อู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“โอ้ออออออออออออออออออออออ”
“ไม่มัวช้าแล้ว...เร็วๆเข้า”
“ได้...ได้เลย”
“แคมเป็นแคม...กลีบเป็นกลีบเชียว”
“อ๊อยยยยยยยยยยยยยยยย...นายนี่เหลือเกิน...ชวนเล่นท่าอะไรก็ไม่รู้...อ๊าาาาาาาาาา”
“ก็รู้ว่าอ๋อมชอบ”
“อ้าาาาา...ควยเข้าหีเน้นๆแน่นๆ...ใครบ้างจะไม่ชอบ...อืมมมมมมมมมมมมมม”
“กรอดดดดดดดดดดด...ไม่...ทนไม่ไหวแล้วว่ะ...โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ปล่อย...ปล่อยออกมาเลย...ฉันรออยู่...นะ...น้ำเงี่ยนของนาย”
“โอะ...โอ๊ะ...โอ้วววววววววววววววววววว”
(ออกเยอะมาก)
“อย่าเพิ่งเอาออก...แช่ไว้อีกนิด...ร่างกายฉันต้องการน้ำเงี่ยนของนาย”
...อ๋อมค่อยๆเอนนอนบนเตียงคว่ำหน้าโก้งโค้งหายใจหอบโดยมีตัวผมทาบบนแผ่นหลังเธอ...เย็ดกับ “แม่เสือสาว” ครั้งนี้สุดยอดสุดเสียวกว่าครั้งที่แล้วอย่างเทียบไม่ติด...ในเมื่อญาติสาวผู้พี่ไม่ให้เอาออกผมก็แช่ควยอยู่ในรูหีหล่อนจนมันหดตัวหลุดออกมาเองและคาวน้ำเงี่ยนอุ่นๆของผมก็ไหลตามออกมาลำควยส่วนแคมหีของอ๋อมก็บวมเป่งอย่างเห็นได้ชัด...เหงื่อเราสองคนไหลเต็มร่างทั้งที่ในห้องพักของรีสอร์ทหรูก็เปิดแอร์เย็นฉ่ำ...
“อื้อหือ?...หีเธอแดงมาก”
“อย่าจ้องนักสิ...ฉันอาย!!”
“จะอายทำไม?”
“แน่ะ!!...ห้ามแล้วยังจะแหก”
“.................................................”
“งั้นฉันดูควยนายมั่งซิ”
“อุ!”
“ฮึ!!...เจ้าตัวร้ายนี่ผ่านศึกกับผู้หญิงมานับไม่ถ้วนสินะ...ไม่ว่าจะปาก,รูหีหรือกระทั่งรูตูด”
“..................................................”
“นายเคยเอาประตูหลังสุรีย์พรรณกับหยาดฝนมั้ย?”
“ไม่เคยเพราะพวกเธอไม่ยอม”
“ก็แหงละ...ใช้ของผิดประเภทแบบนั้น”
“อืม--...ถูก”
“แต่แม่ฉันบอกว่ามันให้ความรู้สึกแปลกใหม่น่ะและยิ่งถ้าโดนรุมเย็ดทั้งสองรูนะ...แม่บอกว่าสุดยอดมาก”
“แล้วแต่ว่าใครจะชอบ”
“ใช่...ฉันไม่มีวันทำอย่างแม่หรอกเพราะฉันจะมีนายแค่คนเดียว”
“อ๋อมไม่โกรธป้าเอ็มเหรอ?”
“โกรธอะไร?”
“ที่ป้าเอ็มมีผู้ชายมากกว่าหนึ่งคนเป็นคู่นอนและยังเป็นคนรับใช้ตัวเองอีก”
“นั่นคือความสุขของแม่และฉันก็ไม่เห็นว่าจะเป็นใครอื่นนี่...ไอ้เศกไอ้ศุกร์ก็จงรักภักดีกับหลงแม่ฉันจะตายไป”
“ทั้งที่พ่อของเธอก็...”
“อย่าพูดถึงเจ้าหมอนั่น”
“..................................................”
“นายรู้ไว้เถอะว่าถ้าเป็นคนที่ฉันอนุญาตก็จะไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้นซึ่งรวมถึงนายด้วย...ที่ฉันไม่ว่าอะไรที่นายมีอะไรกับแม่ก็เพราะฉันเห็นด้วย...เข้าใจนะ?”
“แต่พี่เซคกับพี่ม่อน...”
“พวกมันจะไม่เห็นด้วยก็ช่างสิและก็...”
“ถ้าจะโกรธก็สมควรโกรธคนหน้าด้านที่แอบกินลับหลังคนอื่นโดยไม่บอกความจริงแม้กระทั่งลูกสาวตัวเองจะดีกว่า”
“อ๋อมหมายถึงใคร?”
“ฉันหมายถึง...อื้ม!...มาพอดี”
“?”
“ว่ายังไง?”
...อ๋อมนอนคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้และก็ลูบสลับกับเลียควยผมไปด้วย...เวลานี้มีอะไรหลายอย่างที่ผมไม่เข้าใจเชียวล่ะ...
(ถ้าจะโกรธก็สมควรโกรธคนหน้าด้านที่แอบกินลับหลังคนอื่นโดยไม่บอกความจริงแม้กระทั่งลูกสาวตัวเองจะดีกว่า...ใครหว่า?)
“ได้...ทางนี้แต่งตัวเสร็จจะออกไปเจอหน้าพวกแอบเล่นชู้นี่สักหน่อย”
“.................................................”
“บอล...อาบน้ำแต่งตัว”
“หา?”
“ที่จริงฉันอยากจะต่อกับนายอีกสักยกแต่ไม่มีเวลา”
“เมื่อกี้อ๋อมคุยกับใครและพวกที่แอบเล่นชู้คือ?”
“ก็เดี๋ยวฉันจะพานายออกไปเห็นหนังหน้าอันไร้ความยางอายของพวกมันนี่ไง”
“!?”
“แล้วอีกอย่างนายไม่ได้เป็นเกย์หรอก...ฉันรับรองและจะไม่มีวันให้มันเกิดขึ้นด้วย”
“.........................................................”
“ทำไมยังทำหน้าอย่างนั้น?”
“รู้สึกเหมือนเธอหลอกพาฉันมาฟัน?”
“คิดพิเรนทร์จริงๆ...ฉันอุตส่าห์ช่วยพิสูจน์ให้นายๆยังจะมาว่าฉันอีก”
...........................................................................................................................................
“โอ้!!...นี่มันๆ”
“!?”
“โลกนี้มันช่างกลมซะจริง”
“บอลและก็...”
“แม่...แม่กวาง!!!”
(เธอมาอยู่ในสถานที่แบบนี้ได้ยังไงแล้วมิหนำซ้ำยังมากับผู้ชายที่ไม่เคยเห็นหน้าและไม่ใช่พ่อของเราอีกด้วย!?)
“อย่าบอกว่าเธอสองคน...”
“แปลกอะไรที่คนเป็นผัวเป็นเมียกันจะมาด้วยกัน”
“มาทำอะไรไม่ทราบ?”
“เธอถามว่าพวกฉันมาทำอะไรกันที่นี่?...ฮึ!...ก็รู้อยู่แก่ใจแล้วยังจะมีหน้ามาถาม...นัดเซ็นพินัยกรรมล่ะมั้ง?”
“อ๋อมระวังคำพูดบ้าง!!...อย่างน้อยก็...”
“ไม่ใช่ญาติโกโหติกาฉันทำไมจะต้องระวังคำพูดวะ?...งั้นฉันถามมั่งซิว่าหล่อนมาทำอะไรที่นี่กับชายคนนี้สองต่อสอง?”
“เด็กนี่ใครกัน?...ทำไมปากคอเราะร้าย...ไม่มีสัมมาคารวะ?”
“ฉันมีสัมมาคารวะให้คนที่เห็นว่าคู่ควรโว้ย!!...บอล...ไอ้แก่นี่มันต้องแอบตีท้ายครัวพ่อของนายอย่างแน่นอน!!!”
“อย่างนี้มันถือว่าเป็นการหมิ่นประมาทนะ!!...ฉันจะแจ้งความกับตำรวจ...เธอเป็นใครถึงมาด่าฉันฉอดๆว่าเป็นไอ้แก่?”
“ใจเย็นๆก่อนค่ะคุณวุฒิชัย...อ๋อม...เธอกำลังเข้าใจผิด...คุณวุฒิชัยเป็นลูกค้าของบริษัทประกันชีวิตที่ฉันทำงานอยู่”
“โฮ่--...แล้วยังไง?”
“และที่เรามาที่นี่ก็เพื่อมาคุยตกลงเรื่องธุรกิจไม่ใช่เรื่องลามกบัดสีอย่างที่เธอคิด”
“ออกนอกเมืองมาคุยกันซะไกลและสถานที่ก็ลับหูลับตาชาวบ้านชาวช่องดีจังนะ”
“เรื่องของผู้ใหญ่อย่างเธอจะไปรู้อะไร?...การมาคุยตกลงธุรกิจในสถานที่แบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดามาก”
“รีสอร์ทห่างจากตัวเมืองเกือบ 70 กิโล...เป็นบ้านพักมิดชิดเป็นส่วนตัว...อย่ามาโกหกฉันนะว้อย!!!...สถานที่แบบนี้คนจะมาทำอะไรอื่นได้...คุยเรื่องงานเหรอ?...เอาไปเล่าให้เด็กอนุบาลฟังซะเถอะไอ้แก่ตัณหากลับ!!!”
“ฉันกับคุณวุฒิชัยมาคุยเรื่องงานจริงๆไม่เหมือนพวกเธอหรอกและก็ไม่ได้เช่าบ้านพักด้วย...ไปตรวจสอบรายชื่อแขกเข้าพักได้เลยถ้าสงสัย”
“แล้วถ้าพวกแกไม่ลงชื่อแต่ให้คนอื่นทำแทนล่ะ?”
“ไม่มีใครอื่นทั้งนั้นนอกจากเราสองคน”
“แล้วผมกับคุณกวางก็คุยกันเกี่ยวกับเรื่องธุรกิจล้วนๆ...พยานมีกล้องวงจรปิดก็ตรวจสอบได้”
“อ๋อม--...เราไปกันเถอะ...ไม่มีหลักฐานนะ”
“กลัวอะไรกับพวกไม่มียางอายนี่ห๊ะ?...ทำอะไรไว้คิดว่าจะปัดให้รอดตัวงั้นเรอะ?”
“ที่สมควรอายน่าจะเป็นพวกเธอมากกว่า...บอล...เวลาเรียนหนังสือเธอกลับมาทำเรื่องพรรค์นี้กับ...ไม่!!!...ฉันไม่อยากจะพูดจริงๆเพราะมันบัดสีเหลือเกิน”
“แล้วไง?...อย่างน้อยฉันก็ยอมรับตรงๆว่ามาที่นี่เพื่อหาความสุขกับบอลแต่หล่อนมันตอแหล!!!...พาชู้มาแอบกินก็ยังจะหน้าด้านเถียงว่าไม่ใช่”
“พอเถอะ”
“งานก็งาน...ฮึๆๆ...แต่งานที่คุยกันจะต้องแก้ผ้าคุยกันใช่มะ?”
“อ๋อม!!”
“อะไรเล่า?”
“ผมขอโทษแทนอ๋อมด้วยครับ”
“ไปขอโทษนังแพศยานี่ทำไม?”
“เธอผิดแล้วยังไปกล่าวหาเขาอีก...มันจะมากเกินไปแล้ว”
“ฉันผิดอะไรวะแล้วที่ว่ากล่าวหาน่ะมันเกินไปตรงไหน?”
“มีหลักฐานหรือ?”
“ตอนนี้ยัง”
“นั่นไง!!”
“แล้วถ้าฉันหามาได้ล่ะ?”
“อะไรนะ?”
“ฉันมีแน่!...หลักฐานที่ว่าพ่อนายถูกไอ้แก่นี่สวมเขา”
“จะไปหามาจากไหนในเมื่อเธอ...”
“อะไร?”
“เย็ดกับฉันในห้องตลอด”
“เชอะ!!...ฉันเย็ดกับนายแล้วจะไม่ได้รู้ไม่ได้เห็นอะไรงั้นเรอะ?”
“?”
........................................................................................................................
“เหรอ?...คุณศรบุษราคัมเริ่มจะกำจัดคนที่...ขะ...ขวางเส้นทางความรักของเธอแล้ว”
“ความจริงเรื่องนี้ไม่ได้สลักสำคัญที่คุณศิริรัศมีจะต้องสนใจเลยแม้แต่นิดครับ”
“ฉัน...ฉันเคยพูดไปแล้วใช่มั้ย?...วะ...ว่าต้องการรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับคนของตระกูลวิษณุมนตรี...ไม่ว่าใครจะไปทำอะไรที่ไหนฉันจะต้องรู้และนายก็มีหน้าที่รายงาน...อื๊อออออ!!...อย่า...อย่าแสดงความเห็นอะไรถ้าฉันไม่อนุญาต”
“ขออภัยด้วยครับ!!!...ต่อไปผมจะไม่บังอาจแสดงความเห็นอย่างนี้อีก”
“ออกไป...”
“โอ้วววววววววววววววววว...อูวววววววววววววววววว”
“อะไร!?...เสร็จแล้วเหรอ?”
“คะ...ครับ”
“เพิ่งแป็บเดียวเองนะ...ไม่ได้เรื่อง!!...เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป”
“ครับผม”
“หลานชายของนายสอนยังไงกันไม่เห็นจะได้เรื่องแถมมาทำเลอะเทอะกับฉันเต็มไปหมด?”
“เอ่อ--...ไอ้ดุกมันคงจะตื่นเต้นครับ”
“ควยก็ใหญ่ดีหรอกแต่น้ำอดน้ำทนยังใช้ไม่ได้...ไปฝึกให้เก่งก่อนจะส่งมาปรนนิบัติฉัน”
“ได้ครับ”
“ส่วนนาย...ฉันรู้ว่านะอยากทำ...ถอดเสื้อผ้าสิ...จะว่าไปฉันก็ไม่ได้เอากับนายมานานแล้วนี่”
“...............................................”
“ฮิๆ...แข็งขนาดนี้เชียว...ขอชิมหน่อยซิ”
“โอออออ”
“เฮ่!!...ลุงแกจะไหวมั้ยวะ?...แกจะหกสิบอยู่แล้วเดี๋ยวเกิดหัวใจวายไปจะแย่”
“ไม่หรอก...ลุงผมยังแข็งแรงดี”
“ส่วนแกก็อย่าเพิ่งหมดกำลังใจ...ไปฝึกมาให้เก่งๆ”
“แต่ผมไม่เข้าใจ”
“อะไร?”
“คุณศิริรัศมีไม่รู้สึกอายบ้างเลยเหรอ?...เรียกลุงเข้าไปคุยถึงในห้องนอนและผมก็กำลังเย็ดเธออยู่”
“แกก็ไปถามคุณศิริรัศมีเองสิ”
“ใครจะกล้าครับ”
“งั้นหุบปากเงียบแล้วทำตามคำสั่งไปและอย่าแพร่งพรายเรื่องของเจ้านายให้คนนอกรู้แล้วทุกชีวิตในครอบครัวแกก็จะอยู่เย็นเป็นสุข...แกน่ะโชคดีแค่ไหนที่คุณศิริรัศมีเลือกให้มาปรนนิบัติทั้งที่ข้าอุตส่าห์รอแล้วรออีกก็ยังไม่มีวาสนา?...อย่าทิ้งโอกาสดีๆอย่างนี้ไปเชียวละ!!”
“...................................................”
..........................................................................................................................................................
“กลับมาแล้วหรือขอรับ?”
“...ครับ”
(พี่เอ้กลับมาแต่งกายเป็นผู้ชายอีกแล้ว)
“สนุกไหม?”
“หือ?”
“ที่ไปเที่ยวกับอ๋อมวันนี้อย่างไรล่ะขอรับ”
“เฮ้ย!?...พะ...พี่รู้ได้ยังไงว่าผมกับอ๋อมไป?...ฮึ่ย!!...จะรู้มากเกินไปแล้ว”
“หึๆ...กับคนที่รู้สึกชอบกระผมนั้นรู้ทุกอย่างล่ะขอรับ”
“!!!!!”
“แต่อย่างไรเสียกระผมว่าน้องบอลรีบเข้าไปข้างในจะดีกว่า”
“ทำไม?”
“บอลกลับมาแล้วใช่มั้ย?...รีบเข้ามาเดี๋ยวนี้นะ!!”
“...............................................”
(ตะ...ตายละ!!!...ฝนกับพี่แคท...เราลืมไปซะสนิท!?)
“ฮืม”
(รอยยิ้มที่น่าเคลือบแคลงของพี่เอ้นั่น?)
...........................................................................................................................................................
ตัวอย่างในตอนหน้า...ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 96 “ความเชื่อใจที่ถูกทำลาย!!!”
“เรื่องนี้เธอกับป้าเอ็มต้องมีส่วนรู้เห็นอย่างแน่นอน”
“ป้อมมีอะไรดีๆจะให้พี่ชายดูค่ะ”
“ฝนไม่มีวันเชื่อหรอกว่ามันจะเป็นความจริง!!!”
“นายก็ลองดูด้วยตาของตัวเองสิ!!”
“พี่ยังจะเชื่อใจเธอได้อีกหรือเปล่า?”
“กระผมหาได้แปลกใจต่อการกระทำของเขาไม่”
“ฉันก็พูดไปตั้งหลายครั้ง...ใครที่เชื่อว่ามันเป็นคนดีต้องกลับไปคิดซะใหม่แล้ว”
“เราเห็นว่าเอกคเชนทร์แลนางพญาเสือกำลังถูกใครบางคนจับตามอง”
“เรื่องแบบนี้ไม่สมควรจะเกิดขึ้น!!!!...ไม่ๆๆๆๆ”
“ไม่คิดว่าบอลจะเป็นคนแบบนี้...ที่ผ่านมาฉันไว้ใจคนผิดจริงๆ”
...................................................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น