รักไม่นับตัวเลข ตอนที่ 26
รักไม่นับตัวเลข ตอนที่ 26 “แรกแปดเปื้อนมลทิน!?”
...กลับมาถึงกินข้าวอาบน้ำเสร็จก็มานั่งทำตาละห้อยที่ระเบียงคอยแต่เฝ้าชะเง้อมองไปทางหน้าบ้าน...
“เมื่อไหร่จะกลับมาสักทีหนอแม่ยอดดวงใจของผม?...ตลอดเวลา 2 เดือนที่ยาวนานราวกับ 2 ปีเราทั้ง 2 ก็เพียรพยายามสานความสัมพันธ์กันเรื่อยมา
และมันทำให้รู้ว่าวันนี้เป็นวันที่ผมคิดถึงบรีนมากที่สุดเลยนะครับ”
...นับตั้งแต่เวลาสายๆของวันแรกที่ได้เห็นเธอผู้เสื้อเชิ้ตแขนยาวขาวสะอาดผูกไท้กระโปรงยาวสีกรมท่าข้างตัวมีกระเป๋าใส่สัมภาระ 1 ใบคนนี้...ทุกสิ่งก็ได้เริ่มขึ้นตามชะตาอันฟ้าเป็นผู้ลิขิตให้...
(“สวัสดีค่ะ...ดิฉันชื่อสายหยุด...จะมาอยู่เช่าที่นี่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปตามที่ได้ตกลงกับคุณโมค่ะ...”
...นี่สินะครับที่เขาเรียกว่า “รักแรกพบ” หล่อนชื่อบรีน...ช่างเข้ากันได้ดีกับแววตาที่อ่อนโยน...รอยยิ้มพิมพ์ใจแสดงถึงความเป็นมิตรไม่คิดร้ายกับใคร...อบอุ่นเชื้อเชิญให้ผู้พบเห็นอยากชิดใกล้ทำความรู้จัก...
.................................................
“พี่เคนจะกลัวอะไรอีกคะ?...ถ้ายอมเป็นของมิว...พี่ก็จะทำอะไรกับมิวได้ทุกอย่างตามใจต้องการและมีแต่ความสุขีกระสันต์เสียวมิอาจหยุดกระทำได้...พี่ไม่ต้องการรับรสสัมผัสที่แสนหอมหวานนี้รึ?”
“ไม่เป็นไรค่ะ...ฉันไม่คิดอะไรหรอก”
...นี่ตัวเราไม่มีคุณค่าพอจะให้เธอหึงหรือ?...ทําไมล่ะ?...ตลอดเวลาทั้งหมดผมพยายามสื่อความรู้สึกของตัวเองให้หล่อนรับรู้...มัน...ไม่มีผลอะไรสักนิดใช่มั้ย?...หรือที่ผ่านมาเราคิดเองเออเองเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น...จริงสิ...เราไม่เคยมีความรัก...จีบใครก็ไม่เป็น...หน้าตาก็ไม่หล่อเท่ห์...จึงเป็นเรื่องธรรมดาและอนาคตเราจะต้องได้กับมิวไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถจะเปลี่ยนแปลงได้...คุณบรีนครับ...อยากจะรู้เหลือเกินว่าใจคุณกําลังคิดอะไรนอกจากที่กำลังสบตาผมอยู่นี้?...
................................................
“ท่าทางสนิทกันมากนะคะ...ผู้หญิงคนนั้น...”
...อะไร?...น้ำเสียงกับแววตาที่เปลี่ยนแปลงไปจากปกติ...ทำไมคุณบรีนถึงมีปฏิกิริยาแข็งกระด้างแบบนี้...ผิดจากเมื่อเช้าไปด้วยซ้ำ...คล้ายว่าเธอไม่พอใจที่ทั้งวันผมหายไปกับพี่แตง 2 ต่อ 2 หรือว่า...หึง?...
“คุณบรีน...โกรธผมหรือครับ?”
“...เปล่า...ฉันจะโกรธอะไรคุณได้คะในเมื่อเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ...อีกอย่างเราไม่ได้เป็นอะไรกัน...ขอตัวค่ะ”
“เดี๋ยวก่อนสิครับ!!”
...ผมคว้าแขนคุณบรีนอย่างอาการลืมตัวแต่กลับพูดอะไรไม่ออก...เราทั้ง 2 มีแต่จะประสานดวงตามองซึ่งกันและกันเท่านั้น...
“...เวลาเกือบเดือนที่ผ่านมาคุณพยายามทำดีกับฉันสารพัด...แต่...ฉันก็ไม่รู้อีกว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่...ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงจนเกินไป...คุณเคนจะบอกฉันได้มั้ยว่าคุณต้องการอะไรกันแน่?”
......................................................
“ผมขอโทษ...”
“...คุณไม่ได้ทำผิดแล้วจะขอโทษทำไมล่ะคะ?...บอกแล้วว่าฉันไม่ได้รู้สึกโกรธคุณเลยสักนิด”
...ปากบอกไม่โกรธแต่คำพูดกับการกระทำมันไปกันคนล่ะทาง...คุณบรีนที่ปกติสุขุมเยือกเย็นมีรอยยิ้มอันอบอุ่นเสมอบัดนี้กลับแสดงอาการหมางเมินใส่ผม...
......................................................
“ทำไมคุณเคนถึงมีคำพูดแปลกๆมาพูดกับฉันเสมอล่ะคะ?...เจตนาเหมือนหนุ่มจะจีบสาวแน่ะ”
“ถ้าคุณบรีนคิดแบบนั้นผมก็ไม่โต้แย้ง”
......................................................
“8 ปี?...หมายความว่าเธออายุ 26 ...ฮืม~~…ก็กะแล้วว่าต้องยังเพราะเรารู้จักนายดี...แต่คิดจะรอไปถึงเมื่อไหร่กันเหรอ?...เราพอดูออกนะว่าคุณบรีนไม่ได้รังเกียจนายหรอก...มั่นใจในตัวเองหน่อยซิ...ผู้หญิงน่ะแทบร้อยทั้งร้อยก็อยากให้ฝ่ายชายแสดงความรู้สึกออกมาก่อนทั้งนั้น...อายุเป็นเพียงตัวเลข...ไม่ต้องไปสนใจพวกปากหอยปากปูมันจะนินทายังไง...ช่างหัวพวกมันเซ่!!...ไม่ได้ไปขอข้าวมันกินสักหน่อย”
.....................................................
“งั้น...ขอให้สำเร็จนะคะ...”
...โอ้พระเจ้า!!...ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์!!...ไม่มีอะไรที่จะทำให้ผมปลาบปลื้มยินดีไปมากกว่านี้อีกแล้ว...ในเมื่อคุณบรีนเธอ...
.....................................................
“เรียกผมเคนเฉยๆเถอะครับ...เรียกคุณนำหน้ามันดูเขินๆยังไงไม่รู้”
“ตกลงค่ะ...เคนก็เรียกฉันว่าบรีนเถอะ”
.....................................................
“พี่บรีนครับ!!...ผมขอโทษ...ผมไม่ได้ตั้งใจ...”
“คุณเคน...”
“................................................”
...น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเย็นชาดังออกมาจากห้องทำให้อดที่จะใจสั่นสะท้านไม่ได้...เธอไม่เรียกชื่อผมเฉยๆอีกแล้ว...
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายที่อยู่ๆคุณจะมาทำแบบนี้...ฉันมีศักดิ์ศรี...ขอให้คุณเคนเข้าใจไว้ด้วย”
“พี่...เอ่อ...คุณบรีนครับ...”
“ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรอีกแล้วค่ะ...คุณไปซะเถอะ”
.....................................................
“ยังไม่บอกรักให้เป็นกิจจะลักษณะแต่ดันทะลึ่งไปรวบหัวรวบหางเขา...เป็นน้าๆก็โกรธเหมือนกัน”
“................................................”
“เคนน่าจะรู้ดีว่าทำแบบนี้ถือเป็นการไม่ให้เกียรติบรีนอย่างมาก...มันต้องค่อยเป็นค่อยไปอย่าใจร้อนด่วนได้...นี่ไม่ใช่เรื่องที่น้าจะต้องมานั่งสอนสั่ง!!!”
“ครับ...”
...คำพูดน้าจี๊ด...ถูกต้องทุกอย่าง...ผมผิดอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง...
“ก็พอเข้าใจหรอกนะว่าสมัยนี้สิ่งยั่วยวนมันเยอะแต่เหตุผลนี้ฟังไม่ขึ้นหรอก...เคนต้องหัดมีสติแยกแยะผิดชอบแล้วถามใจตัวเองให้ดีว่าบรีนคือผู้หญิงที่ใช่และเฝ้ารอมาตลอดหรือเปล่า?”
.....................................................
...มันน่าอกสั่นขวัญแขวนอะไรเยี่ยงนี้... “พี่กรรณ” ผู้หญิงที่ผมมีความสัมพันธ์ครั้งแรกแต่ไม่เคยนึกเคยฝันมาก่อนเลยว่าหญิงสาวผมทองสวมแว่นตาดำปิดบังโฉมหน้าในค่ำคืนนั้นจะกลับกลายมาเป็นคุณ “อุณากรรณ” เพื่อนสนิทของพี่บรีน...
“น่าสนุก...หึๆ...เราเจอกันอีกแล้วนะน้องเคน...ขอโทษด้วยที่คืนนั้น...พี่จากไปโดยไม่บอกกล่าว”
“...อะ...อา---”
...จากนั้นหญิงสาวผู้กลับมาเจอกันอีกครั้งก็เดินออกไปช้าๆโดยทิ้งรอยยิ้มและแววตาที่เป็นปริศนาซึ่งมันน่าสงสัยและชวนให้ต้องขบคิดอย่างยิ่งว่าเธอมีจุดมุ่งหมายอะไรถึงได้มาปรากฎตัวในเวลานี้?...จากคำพูดของหล่อน...ไม่ผิดแน่!!... “พี่กรรณ” และ “คุณอุณากรรณ” พวกเธอเป็นคนๆเดียวกันอย่างไม่มีอะไรให้ต้องสงสัยอีก...โชตชะตาช่างแกล้งเสกสรรปั้นแต่งให้หญิงที่ทำให้ผมได้มีประสบการณ์ทางเพศครั้งแรกในชีวิตกลับกลายมาเป็นเพื่อนสนิทของหญิงที่ผมมีใจรักจริงหวังแต่งในอนาคตเช่นนั้นหรือ?...
.....................................................
“อย่างน้อยๆก็มั่นใจแล้วว่าเขาคิดกับฉันมากกว่าคนรู้จัก...ผู้อาศัยกับเจ้าของหอ...หรือตามประสาพี่น้อง”
...ได้ยินความลับที่สำคัญเข้าแล้วล่ะครับ...นี่พี่บรีนเฝ้ารอให้ผมบอกรักเธออย่างนั้นหรอกรึ?...ไม่มีอะไรจะน่ายินดีไปกว่านี้จริงๆ...งั้นเราจะมัวทำตัวเฉื่อยชาป้อไปป้อมาอย่างกับพ่อไก่แจ้ไม่ได้แล้ว...อารามดีใจจนแทบเก็บอาการไม่อยู่จึงรีบผละจากมาแอบปลื้มเพียงคนเดียวโดยไม่สนใจว่าพี่บรีนกับพี่กรรณคุยอะไรกันต่อ...ที่จริงอีก 6 วันข้างหน้าผมก็สืบรู้มาว่า 14 ตุลาคมจะเป็นวันเกิดของพี่บรีน (น้าจี๊ดบอก) ...เยี่ยม!!!...วันนั้นเป็นวันดีที่ผมจะสารภาพรักขอคบเป็นแฟนกับพี่บรีนอย่างจริงๆจังๆซะที...
.....................................................
...ตั้งแต่ผมบอกว่าวันเกิดของเธอจะมีเซอร์ไพรส์ก็อารมณ์ดีมากๆเลย...ขนาดผมบุกเข้าสวมกอดดื้อๆพี่บรีนก็ไม่ว่าได้แต่ยิ้มอายๆและตัดพ้อพอเป็นพิธี...นอกจากนี้ผมยังกล้าหยอกเย้าด้วยถ้อยคำหวานๆมากขึ้น...เรา 2 คนยามนี้อย่างกับคู่รักหนุ่มสาวแต่งงานใหม่ทีเดียว..
“...ที่ชวนเพราะอยากให้เคนไปรู้จักกับพ่อและแม่ของบรีนจ้ะ”
...พอพี่บรีนพูดจบผมก็ตรงเข้าไปกอดเธอและแทบอยากจะร้องไชโยออกมาดังๆ...สาวชวนเข้าบ้านไปพบพ่อกับแม่ในวันเกิด...มันจะมีความหมายอะไรอื่นอีกได้เล่า?...
.....................................................
“แก...คือคนที่ลูกสาวฉันพามา...ใช่มั้ย?”
“คุณลุงคุณป้าครับ...ผมกับพี่บรีนเรา 2 คนคบเป็นแฟนกันและต้องขอโทษพี่บรีมที่ไม่ได้บอกความจริงตั้งแต่แรก...”
“...ถ้ายังไม่รู้ฉันจะบอกให้ก็ได้...บรีนน่ะไม่ใช่ผู้หญิงตัวเปล่าเล่าเปลือยที่ไม่มีเจ้าของ...เธอแต่งงานมีสามี...ใช้คำนำหน้าว่านางแล้ว!!!”
“!!!!”
...แต่งงาน...มีสามีแล้ว...ทำไมไม่บอกกันก่อน?...แต่งงาน...มีสามีแล้ว...ทำไมไม่บอกกันก่อน?...แต่งงาน...มีสามีแล้ว...ทำไมไม่บอกกันก่อน?...หลอกผมทำไมกัน?...บรีน!!!!...หลอกผมทำไม?...
“หนูเคยบอกคุณพ่อไปตั้งหลายครั้งแล้วว่าหนูไม่เคยมีความรักในตัวรุจเลยแม้แต่นิดเดียว...นี่คะ!!...ผู้ชายคนนี้ต่างหากที่ได้บรีนมอบความรักให้จนหมดสิ้น...เขาอยู่ที่นี่แล้ว!!!!”
...ตัวเราตกลงรักผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว...เชื่อว่าหล่อนคือเนื้อคู่ที่ฟ้าประทานมาให้...คนรอบข้างไม่ว่าจะเป็นน้าจี๊ด...จี...พี่จุนก็ต่างเอาใจช่วยให้สมหวัง...บรีนคือสตรีที่แสนดีที่สุดเท่าที่ผมพบเจอ...ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นของใครก็ตาม...ต่อจากนี้ผมจะต้องปกป้องรักษาหญิงสาวผู้นี้ไว้ตลอดไป...
“บัดนี้ผมภูมิใจเป็นยิ่งนักครับที่รู้ว่าบรีนมีความรักให้ผม...จิตใจต่างหากครับที่สำคัญหาใช่ร่างกายหรือทรัพย์สินมหาศาลไม่...ส่วนอายุที่ต่างกันก็ยิ่งไม่ต้องคิดให้รกสมอง...สำหรับผมความรักที่จริงใจคือทุกสิ่งทุกอย่าง”
“เคนพูดจริงๆหรือคะ?”
...ผมพยักหน้าและลุกขึ้นโดยดึงตัวบรีนยืนขึ้นด้วย...มือผมจับมือหญิงสาวแน่นเหมือนไม่ต้องการสูญเสียเธอไปไหนอีกแล้ว...รู้สึกได้เลยว่าบรีนตัวสั่นมาก...
“ครับ...ต่อให้เคยเป็นของคนอื่นแต่บรีนบริสุทธิ์สำหรับผมเสมอ...ผมจะไม่มีวันสูญเสียบรีนและไม่ยอมให้ใครมารังแกได้อีก...เรา 2 คนจะแต่งงานกัน...เคนรักบรีนครับ”
“อา~~...ดีใจจังเลย...ค่ะ...บรีนก็รักเคน...รักมานานแล้ว...รักมากๆด้วย”
...หญิงสาววัย 27 รับคำพลางพยักหน้าทั้งน้ำตาแห่งความปลื้มปิติที่ยังรินไหลออกมาไม่มีหยุด...
“คุณแม่คะ...พี่บรีมคะ...ในเมื่อคุณพ่อไม่ยอมรับความรักของบรีนกับเคน...พวกเรา 2 คนก็จะไปจากที่นี่...ไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน...คุณพ่ออาจเห็นความรักของเราเป็นเรื่องงี่เง่าแต่สำหรับบรีนแล้ว...มันสำคัญยิ่งกว่าชีวิต”
“แก~~~...อีลูกไม่รักดี!!...พวกบ้า!!!...ถ้าออกจากบ้านนี้แม้แต่ก้าวเดียวฉันจะถือว่าตัวฉันไม่เคยมีลูกอย่างแก...ความเป็นพ่อลูกจะสิ้นสุดลงนับแต่บัดนี้!!!!”
“บรีนคิดดีๆก่อน...อย่าให้ผมที่เป็นคนนอกคือต้นเหตุให้พ่อลูกต้องมาผิดใจทะเลาะกันเลยครับ”
“.......................................................”
...น่าสงสารหญิงสาวคนรักยิ่งนัก...บัดนี้เธอมายืนอยู่ตรงทาง 3 แพร่ง...หล่อนจะเลือกใครระหว่างชายคนรักอย่างผมและคุณพ่อบังเกิดเกล้าของเธอ?...นี่คงเป็นการตัดสินใจที่ยากลำบากยิ่ง!!!!...บางทีอาจถึงที่สุดของชีวิตเลยก็ได้...สักครู่หญิงสาวจึงสูดลมหายใจลึกๆช้าๆก่อนจะตอบว่า...
“บรีนขอเลือก...”
...เลือกคุณพ่อสินะ...ถูกต้องแล้วล่ะครับ...ยังไงสายสัมพันธ์ก็ไม่มีวันตัดขาดหรอกต่อให้โกรธมากมายแค่ไหน...ขึ้นชื่อว่าพ่อก็ย่อมต้องรักลูกด้วยกันทั้งนั้นแหละนะ...
“ขอเลือกเคน...”
“หา!!!!...ลูกบรีน---”
“นะ...นะ...นี่น้องพูดอะไรเนี่ย!!?...ว้ายคุณแม่!!!!”
“ฮึ!!!...ดี---...ดีมาก!!!!...นับแต่นี้ฉันไม่มีลูกชั่วอย่างแก!!!!!”
...พูดจบแค่นั้นคุณพ่อของบรีนก็ก้าวเท้าออกจากห้องรับแขกอย่างรวดเร็วฝ่ายคุณแม่เป็นลมล้มพับกับเก้าอี้...บรีนกับพี่สาวต่างตกใจรีบเข้ามาประคองพลางร้องหายาดมกับผ้าชุบน้ำให้จ้าละหวั่น...เหตุการณ์ในบ้านอยู่ในภาวะตึงเครียด...วุ่นวายกันไปหมดทั้งนายทั้งบ่าว...
“...ลูก...ตัดสินใจแบบนี้...คิดจะฆ่าแม่ให้ตายหรือยังไงกัน?”
...พอคุณหญิงได้สติก็ตัดพ้อลูกสาวคนเล็กทั้งน้ำตา...
“หนูไม่ดีเองค่ะแต่...มันไม่มีทางเลือก...เพราะพ่อไม่ยอมฟังเหตุผลของหนูเลย”
“น้องนี่น๊า~~...พี่จะหัวใจวายตายตามแม่ไปด้วย...”
“อย่าพูดแบบนี้...บรีนยังเป็นลูกสาวที่น่ารักของแม่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงจ้ะ...เคนจ๊ะ...ป้าต้องขอฝากบรีนให้เธอช่วยดูแล”
“คุณป้ายอมรับผมหรือครับ?”
“ตัวป้าเองก็สังเกตมานานแล้วว่าบรีนดูไม่มีความสุขและวันนี้ป้าก็ได้เห็นบรีนกล้าบอกกับทุกคนว่าเธอมีความรักให้กับเคน...ถึงจะเสียใจที่ต้องแยกจากลูกแต่ป้าก็เชื่อว่าบรีนดูคนไม่ผิดแน่...บรีนจ๊ะ...แล้วแม่จะไปเยี่ยมนะ”
“พี่บรีมครับ...ชั่วชีวิตของผมต่อไปนี้ขอสัญญากับพี่ว่าผมจะรักและอยู่กับบรีนตลอดไป...จะไม่มีใครมาเปลี่ยนแปลงความคิดนี้ได้”
“.......................................................”
“บรีน...บรีนดีใจเหลือเกิน”
...บรีนโผเข้ากอดผมด้วยความดีใจเหลือล้น...นี่คงเป็นของขวัญที่เธอต้องการมาตลอดชั่วชีวิต...ผมก็ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าสิ่งนี้แหละคือของขวัญอันล้ำค่าที่ผมจะมอบให้เธอซึ่งมันมิอาจประเมินเป็นค่าของเงินได้...พี่บรีมก็คงพอใจกับคำตอบ…
.....................................................
“ผมน่ะนะรักบรีนก่อนที่จะรู้ฐานะที่แท้จริงซะอีกและเมื่อรู้แล้วผมก็จะไม่คบหาเพื่อหวังในทรัพย์สมบัติมหาศาลนั่น...ความรักที่ผมมีให้บรีนคือความรักอันบริสุทธิ์และจริงใจ...ไม่เคยสนใจหรือนำพาต่อตัวเลขของอายุที่แตกต่างกันหรือฐานะเงินทองมาเกี่ยวข้องแม้แต่น้อย”
“.......................................................”
“เงินทองเป็นของนอกกาย...มีวันหมดมีวันสิ้นแต่รักแท้ต่างหากที่ยืนยงมั่นคงไม่มีเสื่อมสลาย...เคนเชื่อเช่นนี้ครับ”
...น้ำตาหลั่งรินอาบแก้มหญิงสาว...บรีนโผเข้ากอดและร้องให้...ปึกเงินหลุดจากมือร่วงลงพื้นทรายเพราะผมยื่นแขนกอดหญิงสาวตอบ...มันไร้ค่าดังเศษกระดาษ...
.....................................................
...ไม่นึกไม่ฝันว่าสิ่งที่ผมเฝ้ารอคอยมันจะมาถึงอย่างรวดเร็วเยี่ยงนี้...บรีนกำลังชำระร่างกายในห้องน้ำห้องสวีท...เงาดำของหญิงสาวในสภาพเปลือยเปล่าที่ปรากฏผ่านกระจกฝ้านั่นทำให้ส่วนที่หลับใหลถูกปลุกขึ้นมาอย่างสมบูรณ์...ยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้นเมื่อนึกถึงประโยคที่บรีนพูดในระหว่างกลับโรงแรม...
“ทำไมบรีนถึงชวนเคนพักห้องสวีท...รู้มั้ยคะ?”
“ผม...”
“เคนต้องรู้แน่ล่ะค่ะ...ชายหนุ่มหญิงสาวพักห้องเดียวกัน...นอนเตียงเดียวกัน...แล้วจะมีอะไรอีกได้...”
...ใช่...จุดประสงค์แอบแฝงที่ตอบตกลงมาเที่ยวครั้งนี้คือต้องการหาโอกาสเผด็จศึกบรีนซะ...ทว่า!!!!...นั่นกลับเป็นสิ่งที่แฟนสาวต้องการจากผมเช่นกัน...
“บรีนปรารถนาจะเป็นของเคน...ได้โปรดเถอะนะคะ”
...ผมในวัยจิ๊บจ้อยแค่ 18 ฝน 18 หนาวนี่ช่างเป็นผัว...เป็นน้องเขย...เป็นลูกเขยที่บาปหนาเหลือเกินแต่ยังไงซะรหัสลับ “1849” ก็จะติดตรึงอยู่ในหัวใจของพวกเราตลอดไป...
.............................................
“ยัย~...ยัยทุเรศ!!!...พูดจาหน้าไม่อาย...พี่เมียบ้าบอคอแตกอะไรกัน?”
“หึๆๆๆ...คุณหนูน้อยโตแต่ตัวเอ้ย!!...แม้เป็นเธอแต่ก็น่าจะพอเข้าใจได้นะหรือถ้ายังแกล้งมึนอีกก็จะบอกให้รู้...น้องสาวฉันกับพี่เคนของเธอน่ะ...”
“อะไร!!?”
“พวกเขาตกล่องปล่องชิ้นทั้งในทางกายและทางใจเป็นสามีภรรยากันไปเรียบร้อยแล้ว”
“โอ้โห~~...ยอดมากเจ้าเคน!!!...อุ๋ย!!...บรรยากาศกำลังตึงเครียด”
“โกหก!...ไม่จริง!!...ฉันไม่เชื่อ!!!...พี่เคนบอกออกมาว่าผู้หญิงคนนี้พูดโกหกหลอกลวง!!!!...พี่ไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงที่ชื่อบรีน...ใช่หรือไม่?”
“เคน!!!...ถ้านายเป็นน้องเขยของฉันก็จงพูดออกมาให้ทุกคนในที่นี้ได้ยินโดยถ้วนหน้า”
“คือ...”
“บ้าที่สุด!!!!”
(เพียะ!!!!)
...น้องมิวตรงเข้ามาตบหน้าผมอย่างแรงพร้อมกับปล่อยโฮออกมาจากนั้นเธอก็วิ่งหนีโดยมีน้าจี๊ดรีบตามไป...พายุใหญ่ซัดกระหน่ำเต็มหน้าผมอย่างจังแล้ว...
“เธอน่ะทำถูกต้องแล้วไม่ต้องคิดมาก...คนอันเป็นที่รักเราไม่สมควรจะสูญเสียไปและการทำอะไรให้มันชัดเจนขึ้นมาก็เป็นสิ่งที่ดีนะ”
“แต่น้องมิว...”
“อาจจะดูโหดร้ายกับมิวไปบ้างแต่น้าคิดว่านี่มันก็คือทางออกที่ดีที่สุด...น้าเองก็ไม่ใช่คนที่จะเข้าข้างลูกจนลืมเหตุผลและความเป็นจริง”
“เรื่องง่ายๆแค่นี้ทำไมถึงคิดไม่ออก?...นายกับน้องบรีนนั่นคือความรักที่จริงแท้แน่นอนแต่กับหนูมิวมันไม่ใช่!!!”
“?”
“ฉันคิดว่าสำหรับหนูมิวมันคือความหลงไม่ใช่ความรัก...ความชื่นชมหลงใหลได้ปลื้ม...นายคือฮีโร่...นายเป็น...นายเป็น...เอื๊ยก!!!...โว้ย~~...เอาเป็นว่าสิ่งที่มิวมีให้นายมันไม่ใช่ความรักล่ะกัน”
“..............................................”
“พี่จุน...แต่มิวมักพูดอยู่เสมอว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อผมคือรักไม่ใช่หลงและไม่ใช่ความพึงใจที่ฉาบฉวยนะครับ”
“โอ้เหรอ?...เออ!!...งั้นสรุปเอาสั้นๆ...นายรักคนไหนก็จงเลือกคนนั้นแหละ!!!...มีผู้หญิง 2 คนต่างรักนายแต่นายจงเลือกผู้หญิงที่หัวใจตัวเองเรียกร้องเพรียกหา...ประมาณว่าคิดถึงเธอคนนั้นแทบจะทุกลมหายใจ...จบ!!!!...เข้าใจนะ?...ช่วยฟังๆหน่อยล่ะกัน...แม้คนเมาจะพูดอะไรเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้เท่าไหร่ก็เถอะ”
.......................................................
“มา!!...เรา 2 คนมาเปิดอกพูดคุยกันอย่างลูกผู้ชาย...ผู้หญิงคนนี้เป็นภรรยาของฉันและที่มาวันนี้ก็เพื่อมาตามภรรยาตัวเองกลับ...สามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายคนนอกไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่ง...ถ้านายคิดจะทำอะไรที่ไม่ดีไม่งามต่อศีลธรรมล่ะก็ขอให้หยุดซะเดี๋ยวนี้”
“ไม่!!!...ฉันจะไม่กลับไปยังสถานที่ๆเหมือนนรกนั่นอีกแล้วและไม่ต้องเอาคำว่าศีลธรรมมาอ้าง”
“บรีนไม่กลับไปกับไอ้ชาติชั่วนั่นแน่...ฉันรู้จักน้องสาวตัวเองดี”
“ไม่มีทาง!!...ฉันจะไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น...บอกแล้วไงว่าไม่มีประโยชน์ที่เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน...การแต่งงานมันเกิดขึ้นเพราะคุณวางแผนชั่วและใช้กำลังย่ำยีจนฉันตั้งท้อง”
...อะไรนะ!!!!!!!!!!!...ท้อง...คุณบรีนตั้งท้อง?...แต่ตอนนี้...งั้น...งั้นลูกของเธอล่ะ?...
“พอท้องได้ 4 เดือนฉันก็ต้องแท้งลูกจากอุบัติเหตุ...พ่อแม่ของคุณแทนที่จะดูดำดูดีกลับเย้ยหยันดูถูกและโยนความผิดให้ฉันรับไปทั้งหมด”
“แต่ฉันไม่เคยรักคุณแม้สักเพียงเศษเสี้ยวเดียว!!!...สิ่งที่คุณเคยได้ไปจะถือว่าเป็นฝันร้ายและเป็นเวรกรรมแต่ชาติปางก่อน...ต่อจากนี้ไปฉันจะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับผู้ชายที่ตัวเองรักซึ่งมีเพียงแค่คนเดียวนั่นก็คือเคน...เขาเท่านั้นแหละที่ฉันยอมรับเป็นสามี”
“ฉันจะไม่ตอบคำถามอันซ้ำซากของคุณอีก...นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วใช่มั้ยคะ?...ได้!!...ฉันขอตอบว่าไม่มีวันที่จะกลับไปอยู่กับคุณ...ผู้ชายที่ฉันรักมีเพียงคนเดียวนั่นคือเคน”
“ขอบคุณ...ขอบคุณเหลือเกินครับ...แค่นี้ชีวิตผมก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว”
“ฮึๆๆๆๆๆๆๆ...ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...ครั้งสุดท้ายจริงๆ...ฉันได้เพียงตัวเธอ...แต่ไม่ได้หัวใจของเธอ...ดีมาก...ดี!!!!”
...นายรุจเวลานี้เหมือนกับคนเสียสติทั้งหัวเราะแล้วก็ร้องให้ไปพร้อมกัน...
“ทั้งที่...กูหลงรักมึงมาแต่เด็กแต่มึงกลับไม่เคยเห็นคุณค่า!!!...ไอ้ชายโฉดหญิงชั่ว...ได้~~...ในเมื่อรักกันมากนักก็จงตายไปซะทั้งคู่เถอะพวกมึง!!!!!!”
“!!!!!!!!!!!!!!!!”
...เสียงหวีดร้องของผู้หญิงดังประสานกันลั่นแต่วินาทีนั้นผมไม่สนใจอะไรอีกแล้วนอกจากเค้นเอาพละกำลังเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่พร้อมกับใช้ร่างกายของตนเองพุ่งเข้ากอดบรีนเพื่อเอาตัวรับลูกกระสุนปืนแทนหญิงสาวอันเป็นที่รักยิ่งแต่ก่อนที่ประกายไฟจากกระบอกปืนจะสว่างวาบขึ้น!!!!...นายรุจก็แหกปากร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดก่อนจะทรุดตัวล้มลงไปนอนดิ้นพล่านกับพื้น...
“ขอบคุณนะคะเคน...ขอบคุณมาก...บรีนมองคนไม่ผิดจริงๆ”
...พูดไม่ได้แต่บรีนก็เหมือนจะรู้ความคิดของผมผ่านทางแววตา...หญิงสาวหลั่งน้ำตาแห่งความปลื้มปิติและโอบกอดผมไว้แน่นอก...
“คุณคะ...ฉันโทรแจ้งตำรวจแล้ว...ไอ้โฉดชั่วตัวนี้จะไม่ใช่สามีของลูกบรีนอีกต่อไปเพราะขนาดแค่ความเป็นมนุษย์มันก็ยังไม่มีหลงเหลือซึ่งต่อให้ต้องถึงขั้นฟ้องร้องศาลฉันก็จะขอสู้คดีจนถึงที่สุดเพื่อความสุขชั่วชีวิตของลูกเรา!!!...คุณได้เห็นเต็มสองตาแล้วใช่มั้ยว่าเคนคือผู้ชายที่เหมาะสมจะเป็นลูกเขยของเราอย่างไม่ต้องสงสัยอะไรอีก?...เขานั้นนับเป็นลูกผู้ชายอย่างแท้จริงที่ยอมพลีชีพเพื่อหญิงอันเป็นที่รัก”
“.........................................”
“ว่าไงคะ?...คุณยังจะมีอคติที่ไม่เข้าท่าชิงชังรังเกียจลูกเคนไปทำไมกันอีกในเมื่อเขารักลูกสาวเราอย่างแท้จริง?”
“อือ...ถูกต้องอย่างที่คุณรีพูดทุกอย่าง...ในเมื่อ...เขาถึงกับยอมสละชีวิตเพื่อจะปกป้องลูกของเรา...ผมก็ไม่มีอะไรจะเถียงอีกแล้ว...คุณอยากทำอะไรก็ทำไปได้เลย”
...นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนจะหมดสติไปด้วยความปลาบปลื้มในดวงจิตอย่างที่สุด...
...............................................
...จากที่พี่กรรณเล่า...ในวัยเด็กของผมเมื่อ 14 ปีที่แล้วบรีนเคยมาเที่ยวบ้านอาและวันที่ผมจมน้ำเธอซึ่งขี่จักรยานผ่านมาพบเข้าโดยบังเอิญจึงได้ช่วยเหลือไว้...งั้นที่เห็นบรีนอยู่ในความฝันนั่นก็เป็นความจริงน่ะสิ!!!!...
“ผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตผมในตอนนั้น...ที่แท้ก็คือบรีนเองหรอกหรือ?”
“หึ!!...ทีนี้คงเข้าใจแล้วสินะว่าเธอกับเพื่อนรักของฉันคนนี้มีสายใยผูกผันกันมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว...คนอื่นอาจจะไม่แต่กับบรีน...เธอคอยเฝ้าคิดถึงแต่เคนคนเดียวมาโดยตลอด...ความรักมันได้เพาะบ่มเกิดขึ้นนับตั้งแต่บัดนั้น”
“..........................................”
(ขนลุกซู่เลย...นี่แหละคือเหตุผลที่บรีนไม่ยอมรับรักของนายรุจ)
“ดังนั้นพี่จึงมีความเชื่อว่าพวกเธอทั้งสองจะต้องเป็นเนื้อคู่กันอย่างไม่ต้องสงสัย...อ้อ!!...แล้วไม่ใช่เพียงแค่นี้”
..................................................
“โดยเฉพาะการแท้งลูก...สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งแล้วนับได้ว่ามันเป็นความทรงจำที่เลวร้ายยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดทีเดียว!!!!...แม้เด็กในท้องจะเป็นลูกของคนที่ตัวเองไม่ได้รักแต่เด็กก็คือเด็ก...เขาบริสุทธิ์ไร้เดียงสาและยังไม่มีมลทินแปดเปื้อนเหมือนผู้ใหญ่อย่างเราๆ”
“พี่เซค...”
“ฉันมีความคิดเห็นว่านายควรจะทำความเข้าใจกับสิ่งซึ่งมีชีวิตและมีจิตใจอันแสนละเอียดอ่อนที่เรียกว่าผู้หญิงซะใหม่”
“?”
“ขอถามและต้องการคำตอบเดี๋ยวนี้...ถ้าเป็นนายๆจะรู้สึกยังไงหรือที่ตัวเองรู้ว่าได้สูญเสียสิ่งสำคัญอย่างลูกในท้อง...หา?”
“มัน...ต้องเลวร้ายมากๆเลยครับ”
“ถูกต้อง!!!...ในเมื่อเลวร้ายก็ต้องอยากลืมโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้และไม่ต้องการรื้อฟื้นมันขึ้นมาอีก...ใช่ไหม?”
“จริงด้วย”
“ดังนั้นนายก็ควรจะเข้าใจความรู้สึกของแฟนนายซะบ้างสิ”
“..........................................”
“เธอผู้นี้อยากเริ่มต้นความรักครั้งใหม่กับนายโดยละทิ้งอดีตที่มีแต่รอยแผลทั้งทางร่างกายและจิตใจเอาไว้อยู่เบื้องหลัง...รวมทั้งหวังจะฝากชีวิตในปัจจุบันกับอนาคตข้างหน้าไว้ให้นายดูแลด้วย...งั้นทำไมล่ะ?...ทำไมนายยังจะเฝ้าเอาแต่ขุดคุ้ยสิ่งที่ผ่านเลยมาแล้วเพื่อให้มันคอยกัดกร่อนหัวใจของตัวเองจนจมปลักอยู่แต่ในทะเลแห่งความเศร้าโศกและเป็นทุกข์อีก?”
...คำพูดของคุณหมอสาววัย 26 เปรียบเสมือนอสุนีบาตซึ่งได้ฟาดผ่าลงกลางกระหม่อมของผมอย่างรุนแรง...รู้สึกราวกับหัวสมองมันกลวงโล่งว่างเปล่า...
“จริงๆฉันก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญหรือเคยมีประสบการณ์กับตัวในด้านความรักอะไรมาจากไหนมากมายนักหรอกแต่เป็นเพียงหมอคนหนึ่งที่คิดถึงแค่คนไข้และชีวิตในวันๆหนึ่งก็เดินเข้าเดินออกแต่ในโรงพยาบาลกับห้องผ่าตัด...ถึงอย่างนั้นก็อยากจะขอพูดอะไรอีกสักนิด...นายจะเสียเวลาฟังมั้ย?”
“ผมจะฟังด้วยความยินดีอย่างที่สุดครับ”
“ดี!!...นี่ถ้าเป็นบรรดาน้องๆของฉันทั้งผมยาวผมสั้น...ทั้งผมสีดำผมสีทองหรือกระทั่งผมสีเงิน...รับรองว่าได้เบือนหน้าหนีกับเรื่องพรรค์นี้ไปคนละทิศละทางเลยและจะไม่มัวมานั่งบ่นเป็นยัยเพิ้งอย่างฉันแน่...เอ้า!!...เงี่ยหูฟังให้ดีๆเพราะจะพูดแค่ครั้งเดียว”
“.........................................”
“ผู้หญิงที่เคยช่วยชีวิตนายไว้เมื่อตอนเด็กๆก็ยังเป็นเธอคนเดียวกับที่กำลังคบหาแฟนกันในขณะนี้ด้วย...ถูกใช่มั้ย?”
“ครับ”
“แหม่~~...แล้วเธอคนนี้ก็มียังจิตใจห่วงหาอาทรเฝ้าคิดถึงแต่นายมาตลอดทุกลมหายใจและตั้งปณิธานว่าจะต้องกลับมาพบนายอีกครั้ง...อา--...มันช่างเป็นอะไรที่น่าซาบซึ้งและชวนให้อิจฉาซะเหลือเกิน”
“พี่หมายความว่า...”
“อื้ม!!!...ฉันกำลังจะถามต่อไปนี้ไงว่าในเมื่อนายรับรู้ความจริงทุกอย่างแล้วเรื่องที่สมควรจะทำอย่างไม่รีรอก่อนมันจะสายเกินไปคืออะไร?...คิดให้ดีๆแล้วตอบมาซิ”
“.........................................”
“.........................................”
“ใช่แล้วครับ!!!!...สิ่งที่ผมควรจะกระทำก็คือกลับไปหาหญิงอันเป็นที่รักยิ่งกว่าชีวิตคนนั้น...โธ่เอ๊ย~~...ทำไมเรื่องง่ายๆแค่นี้ถึงมัวมาลังเลใจอยู่ได้นะ?”
...นั่นคือบรีนยังจดจำเรื่องราวเมื่อ 14 ปีก่อนได้และเธอก็เฝ้ารอวันที่จะพบกับเด็กชายในความทรงจำครั้งยังอดีตซึ่งนั่นคือตัวผมมาโดยตลอด...เมื่อมีโอกาสปลดปล่อยตัวเองเป็นอิสระหญิงสาวจึงออกตามหาความรักครั้งแรกในชีวิต...)
...น่าปลาบปลื้มในดวงจิตเป็นยิ่งนักเพราะกว่าที่ผมกับบรีนจะมีวันนี้ได้ก็ต้องผ่านบททดสอบที่ยากลำบากและอุปสรรคต่างๆมากมาย...ทั้งสุขและทุกข์...ทั้งสมหวังและผิดหวัง...เมื่อได้พบหน้ากันอีกครั้งก็จะขอสวมกอดซบไออุ่นอย่างแนบแน่นให้สาสมกับความรักและคิดถึงอันมากล้นเกินกว่าจะประมาณค่าได้...
“เคน...เดี๋ยวแม่จะออกไปหาเพื่อนสักหน่อยนะ”
“เอ่อ--...ผมมีอะไรจะบอก”
“?”
...ตัดสินใจเล่าความจริงเรื่องที่บรีนเคยตั้งท้องแล้วแท้งเพื่ออยากรู้ว่าแม่จะมีทีท่ายังไงบ้าง?...
“เมื่อรู้อย่างนี้แล้วแม่ยังจะยอมรับบรีนอีกหรือเปล่าครับ?”
“...ตัวลูกนั่นแหละ...รังเกียจเธอหรือเปล่า?”
“ผม...เคยคิดว่าตัวเองคงจะยอมรับเรื่องอย่างนี้ไม่ได้แต่พอเอาเข้าจริงๆก็ไม่ใช่สักนิดเดียวเลยเพราะความรักที่ผมมีให้กับบรีนมันกลับยิ่งทวีเพิ่มมากขึ้นไปอีกครับ”
“ดีมาก!!!...ก็ขนาดร่างกายและหัวใจของลูกยังไม่ถือสาแล้วแม่จะว่าหรือกีดกันไปทำไม?...เคยบอกแล้วนี่ว่าแม่เองก็รักใคร่เอ็นดูหนูบรีนมากเช่นกัน...ไปล่ะจ้ะ”
...แม่แต่งหน้าด้วยแฮะแต่จะไปหาเพื่อนที่ไหนกัน?...นี่มันเกือบจะ 5 ทุ่มแล้วนา--...
“เคน...”
“ครับ?”
“ดูนี่...”
“!!!”
...โอ้!!!...น้าจี๊ดสวมชุดนอนซีทรูสีม่วงบางหวิว...ยกทรงก็ไม่ใส่แถมนุ่งกางเกงในสีขาวเพียงตัวเดียว...ท่าทางจะมาชวนกันไปทำเรื่องอย่างว่าแน่ๆเลยแต่ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เท่ากับผมไม่มีความซื่อสัตย์ต่อบรีนน่ะสิ...
“นี่!!...มัวแต่มองแล้วจะได้ทำอะไรหรือเปล่าเล่า?...ตามมาที่ห้อง...มีธุระสำคัญจะคุยด้วย”
...ธุระที่คุยมันจะเป็นอะไรอื่นอีกไม่ได้...นอกจาก...
“แต่...”
“อะไร?...นี่อย่าบอกว่าจะเป็นคนดีไม่อยากนอกใจเมียขึ้นมาซะอย่างงั้นเรอะ?”
“............................................”
“ก็...ตามใจนะ...ถ้าเคนยอมตามมาก็จะได้เสียวกับน้าหรือไม่งั้นก็นอนกระสับกระส่ายทนเงี่ยนไปทั้งคืน”
(จะเอายังไงดีวะเนี่ย?...คิดหนักเลยตู)
“............................................”
“เฮ้อ~~...พอได้ล่อหีที่ตัวเองใฝ่ฝันพ่อหลานชายคนเก่งก็ลืมรสรักจากหีของน้าสาวผู้แสนดีไปซะแล้ว”
“ไม่...ไม่ใช่นะครับ!!!”
“ก็แล้วมันคืออะไรล่ะ?”
...สาวใหญ่ยืนดูดนิ้วตัวเองพลางส่งสายตาเย้ายวนและใช้คำพูดลามกปลุกอารมณ์กันซึ่งๆหน้าอย่างนี้ก็คงอยากจะให้ผมไปช่วยคลายความกำหนัดนั่นแหละ...ฮึ่ย~~...ยังไงคืนนี้น้าจี๊ดก็ต้องการขย่มตอของผมให้ได้อยู่แล้ว!!!!...ดังนั้นการหนีออกจากบ้านเท่านั้นนะถึงจะรอดพ้นจากมือ(หี)เธอ...
“ใครว่าล่ะครับน้า?”
(ถือว่าตอบแทนบุญคุณที่หล่อนดีกับเรามาตลอดแล้วกันอีกอย่างก็เงี่ยนเพราะไม่ได้ชักว่าวมาหลายวันแล้ว)
“แหมๆ...ก็มั่นใจอยู่นะว่าเธอลืมของหวานอย่างน้าไม่ได้ร้อก...โอ๊ะโอ!!...นั่นน้ำลายยืดใช่ไหมน่ะ?”
...ก็เล่นแต่งตัวโป๊มายั่วกันถึงที่แบบนี้จะให้อดใจยังไงไหว?...ทีแรกอดใจกะจะเก็บเรี่ยวแรงกับน้ำเชื้อไว้คอยท่าบรีนแท้ๆแต่ตามประสาหนุ่มสุขภาพดีคิดเรื่องลามกวันละสิบๆครั้งและเมื่อมีสาว(ใหญ่)นุ่งน้อยห่มน้อยมาชวนให้ไปสนุกกันถึงห้องแล้วจะบอกปัดน้ำใจลงไปได้ยังไงแถมประสบการณ์ครั้งก่อนนั้นก็ยังหอมหวานอย่างมิรู้ลืมเลือนอีกด้วย...ทำตัวแย่จริงๆเลย...บัดซบเอ้ย!!!...
“!!!!”
(เฮ้ย!!...แต่เอาเข้าจริงๆไหงน้องมิวถึงอยู่ด้วยล่ะเนี่ย?...น่าจะทำกันที่ห้องของเราไปซะก็ดีแล้วน๊า~~)
“นั่งสิจ๊ะ”
“.............................................”
...ก็แหงล่ะสิ!!...ค่ำมืดดึกดื่นเด็กหญิงเรียนชั้นประถมอยู่ในบ้านมันก็สมควรแล้วนี่หว่าแต่อย่างนี้ผมจะเล่นกิจกรรมโยกย้ายส่ายเอวรอบดึกกันได้ยังไงในเมื่อลูกสาวเธออยู่ด้วยทั้งคน?...อ๊ะ!!...แต่งตัวน้อยชิ้นเดี๋ยวก็ถูกจับได้หรอกครับน้า!!!...ในขณะที่กำลังนึกเพลินๆ...
“พี่เคน...หนูรู้แล้วนะคะที่พี่เคยมีอะไรกับแม่”
“!!!!!!!!!!!!”
(จะ...จะ...จ๊าก~~~...น้องมิวรู้ซะแล้วเหรอ?...จะ...จะทำยังไงดี?...ถ้าเธอไปบอกบรีนล่ะก็เน่าแน่ๆเลยเรา!!!!)
“คะ...คือ...”
“พี่อย่าแก้ตัวให้มากความเพราะมันจะไม่เข้าท่าเลย”
“..........................................”
(ตายห่—...น้าจี๊ดไปทำอีท่าไหนเข้าถึงให้ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนจับได้เนี่ย?...ไหงไม่พูดอะไรบ้างล่ะครับ?)
“พี่เคนไม่ต้องตกใจหรอก...มิวไม่ได้ถือสาเรื่องนี้ค่ะ”
(อ้าว!!!...นี่ไม่ได้โกรธที่เราแอบเล่นสวาทกับแม่ตัวเองหรอกหรือ?)
“เพียงอยากให้...”
“?”
“พี่เคนมีอะไรกับหนูบ้าง”
“วะ...ว่าอะไรนะ?”
...ตกลงคือมิวไม่ถือสาหาความเรื่องที่ผมลับลอบได้เสียกับน้าจี๊ดแต่ต้องการให้ทำกับเธออีกคนด้วย...เพิ่งจะอายุ 11 เองนะน้อง...อีกอย่างก็เคยตั้งใจไว้ว่าจะรักเอ็นดูมิวเหมือนน้องสาวคนหนึ่งและจะไม่คิดเป็นอื่น...
“ถ้าพี่เคนตอบปฎิเสธหนูก็จะบอกคุณบรีนว่าพี่แอบนอกใจเธอและจะฟ้องป้าโม”
(ฟ้องแม่เรา...เล่นขู่กันถึงขนาดนี้เชียว)
“น้าก็ขอร้องเคนอีกคนเถอะนะ...คือมิวสงสัยเรื่องของเรามานานแล้ว...น้าคิดว่าจะปกปิดไปก็ไม่มีประโยชน์เลยบอกความจริงแก่เธอ”
...น้าจี๊ดก็ยอมยกลูกสาวสุดที่รักให้ผม?...แต่ถ้าตำรวจรู้ผมก็โดนจับเข้าปิ้งข้อหาพรากผู้เยาว์อยู่ดีแหละน่า...
“จะ...จะดีหรือครับ?”
“มิวยืนยันหนักแน่นกับน้าแล้วว่าจะยอมตัดใจจากเธอแต่ก่อนนั้นก็อยากให้เธอเป็นผู้ชายคนแรกในชีวิตน่ะจ้ะ”
“...........................................”
...ต่อให้คนบ้าก็คงรู้ได้ไม่ยากว่านี่คือกำไรเนื้อๆไม่มีช่องทางขาดทุนเห็นๆ...เงื่อนไขคือมิวขอให้มีอะไรกันในคืนนี้แล้วก็จะไม่ทำตัวเป็นมือที่ 3 ขัดขวางชีวิตรักของผมกับบรีนอีกต่อไปและนอกจากที่จะได้เปิดซิงลูกสาวผมก็ยังมีโอกาสได้ตีหม้อของผู้เป็นแม่อีก...ไม่ตกลงก็ไปบวชเถอะโว้ย!!!!(ไหงครั้งนี้มันง่ายจังวะ?)...
“เงื่อนไขแค่นี้ตกลงได้ใช่มั้ย?”
“...ครับ”
“ครั้งนี้นอกจากมิวแล้วเคนก็จะได้มีความสุขกับน้าอีกคน...เห็นหรือเปล่า?...เคนมีแต่ได้กับได้เท่านั้น”
(ใครว่าครับ...เราต้องเสียหยาดเหงื่อแรงกายกับน้ำเงี่ยนให้ 2 แม่ลูกเป็นสิ่งแลกเปลี่ยนต่างหาก...ฮุๆๆ)
“งั้นขอคำยืนยันนะคะ”
“ยืนยัน?”
...คำยืนยันที่ว่านั่นก็คือ 2 แม่ลูกเข้าขนาบข้างผมซ้ายขวาโดยน้าจี๊ดประทับจูบที่ปากแล้วก็ให้ผมโอบกอดลูกสาวเธอไว้อีกด้าน... 2 น้าหลานแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่มและแทบจะไม่รู้ตัวเลยว่าเสื้อยืดของผมถูกดึงออกไปตั้งแต่ตอนไหนแต่คงจะพร้อมๆกับที่น้าจี๊ดเปลื้องชุดนอนซีทรูโดยมิวรับไปวางไว้ที่พื้น...
“เวลาอยู่กับผู้ชายแม่ทำแบบนี้เอง...”
“ยังมียิ่งกว่านี้อีกเยอะ...อ่ะ...ลูกหอมแก้มพี่เขาซะสิ”
“............................................”
...มิวไม่ชักช้าที่จะทำตามแม่สั่ง...ผิวพรรณเนื้อหนังมังสาของเด็กประถมก็ให้ความรู้สึกดีเหมือนกันแต่นับว่าเธอจะไม่บริสุทธิ์อีกต่อไปหรือจะเรียกว่า “แรกแปดเปื้อนมลทิน” อย่างแท้จริงก็ได้ส่วนตัวผมเมื่อก่อนเที่ยวบอกใครต่อใครว่าไม่ใช่คนชอบเด็กแต่ก็คงจะต้องยอมเปลี่ยนความตั้งใจบ้างแล้ว...
“นี่เป็นการแสดงออกถึงความรักความเป็นห่วงที่เรามีให้แก่คนที่ตัวเองชอบจ้ะลูก...ต่อไปก็ประกบปากจูบนะ”
“ค่ะ”
“............................................”
“อือออออออ~~”
“เบาๆ...ไม่ต้องรีบเร่ง”
“ค่อก!!...แค่กๆๆ”
“ปะ...เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“ครั้งแรกก็อย่างงี้แหละ...น้องเขายังไม่เคยแลกลิ้นจูบปากกับผู้ชายที่ไหนก็คงจะเขินอายจนกลายเป็นความเกร็ง...ก่อนหน้านี้น้าก็สอนวิธีจูบแบบดิฟคิสให้แล้ว”
“สอน?”
“ก็ให้ลองจูบกับน้านี่แหละ”
(อูย~~...แม่กับลูกสาวเล่นบทเลสจูบกันเองเหรอ?...อยากเห็นอีกจังเลย!!!)
“พี่จ๋า~~...เอาอีก”
...ผมสอดลิ้นเข้าไปพันกับลิ้นน้องมิว...ไม่ช้าเธอก็เริ่มเป็นงานแถมรู้สึกติดใจซะแล้วเพราะเมื่อจะผละออกเด็กสาวก็ไม่ยอม...
“อืมมมมมมมมมมมมมม...ขะ...ขออีกนิดค่ะ...มิวอยากทำอย่างนี้กับพี่เคนมานานแล้ว”
(โอ--...แม้แต่ฝันก็ยังไม่เคย...เรากำลังทำดิฟคิสกับน้องมิว...เด็กหญิงที่รู้จักเล่นหัวและเห็นกันมาตั้งแต่เล็ก)
“ปากจูบกันแต่มืออย่าว่าง...ทั้ง 2 คนต่างลูบไล้ไปตามเนื้อตัวกันและกันนะ”
“............................................”
“นั่นแหละ...มิวเลิกเสื้อขึ้นโชว์ผิวขาวๆสวยๆให้พี่เขาเชยชมหน่อย”
“อือออออออออออออ”
...ตาผมแทบหลุดออกมาเลยละ...ก็อย่างที่รู้กันว่ามิวน่ะผิวขาวและรูปร่างเติบโตเกินวัย...นมชักเป็นนมตูดก็เริ่มเป็นตูด...อดใจไม่อยู่เลยถอนปากออกและเลียไปตามร่างกายของเด็กสาวๆก็หลับตาอ้าปากครางเบาๆ...
“เคนจับนมลูกๆก็ลูบที่เป้าพี่เขาด้วย...มันคือการปลุกอารมณ์ให้กันไงจ๊ะ”
...แม้จะมีกางเกงกั้นแต่ก็ทำให้ผมรู้สึกเงี่ยนอย่างมิอาจอดกลั้นได้อีกแล้ว...ความรู้สึกที่มีจะต้องปลดปล่อยมันออกมาให้หมดสิ้น...ผมขออนุญาตมิวเพื่อเลิกชายกระโปรงขึ้นซึ่งเธอก็พยักหน้า...
“ใส่สีเดียวกับแม่เลยเรอะหนู?”
“อ๊าย!!!...อย่าเลียหูมิวซี่~~...อื๊อออออออ”
“หรืออยากจะให้พี่เลียหีแทนล่ะจ๊ะ?”
“บ้า!!!”
“อ้าว?”
“เรื่องแบบนี้ไม่ต้องเอ่ยปากขอกันหรอกนะคะ”
“งั้นจะถือว่าน้องยอมให้พี่ทุกอย่างแล้ว”
“คะ...ค่ะ”
“อู้หู!!...ตรงเป้าก็นูนเต่งเชียว...มิวนี่หีใหญ่ไม่เบานะ”
“หนูอายอ่ะ”
“ทีแก้ผ้ามาหาพี่ตอนนั้นไม่เห็นพูดแบบนี้นี่...ไหน~~...ขอดูให้ชัดๆซิ”
...พอเอานิ้วเขี่ยขอบกางเกงในเด็กหญิงผมก็ตาลุกวาวเป็นไข่ห่าน...บ๊ะ!!!...ถ้าไม่เห็นด้วยตาแล้วใครจะไปเชื่อล่ะว่านี่คืออวัยวะเพศของเด็กอายุแค่ 11 ปีก็มันทั้งอูมโหนกชนิดกางเกงชั้นในที่สวมยังแทบปิดไม่หมด...
“จุ๊ๆๆ...มันน่าเสียดายสุดแน่ๆถ้าพี่ไม่ได้เปิดซิงมิวในคืนนี้”
“ไม่นะพี่...อย่าแหกขากว้างนักซี่~~~”
“เอาน่าลูก...ถ้าอายมากก็หลับตาซะ...เอ๊ะๆ...อย่าเพิ่งๆ...ต้องเห็นควยพี่เขาก่อน”
“อุ๊ย!!!...ตรงกลางเป้านั่น...มันใหญ่แล้วนี่คะแม่?”
“เป็นหลักฐานสำคัญที่แสดงว่าพี่เคนเค้าพร้อมมีความสัมพันธ์ทางเพศกับลูกแล้วไงล่ะจ๊ะ”
...อย่างที่น้าจี๊ดพูด...มาถึงขั้นนี้แล้วต่อให้เป็นหีเด็กประถมหรือมัธยมพ่อก็จะฟันให้เรียบเลยว้อย!!!!...
“ทีนี้เคนถอดกางเกง...น้าจะอมควยให้มิวดูเป็นตัวอย่าง”
...เท่านั้นแหละมิวก็หน้าแดงทันควันเมื่อได้เห็นเจ้าอาวุธประจำกายเด้งผึงออกมาอวดโฉมอยู่ตรงหน้าเธอเต็มสองตา...เด็กหญิงไม่เคยเห็นตอนมันแข็งตัวจะๆอย่างนี้มาก่อนจึงเอามือปิดปากตาเบิกค้างแต่ก็ลุกขึ้นนั่งดู...
“แข็งเป๊ก...ที่เลี้ยงเคนมาตั้งแต่เล็กก็เพราะจะจับเย็ดซะเองนี่แหละ...คิกๆๆ”
“แม่--...ควยพี่เคนดำเมี่ยมเชียว...มิวน่ะเห็นของเพื่อนผู้ชายที่เคยเอาออกมาโชว์ด้วย...นั่นน่ะเล็กนิดเดียวเองค่ะ”
“จะเอาของพี่ไปเทียบกับเพื่อนมิวได้ไง...นั่นน่ะหัวยังไม่เปิดเลยมั้ง?”
“หัวไม่เปิด?”
“ก็แบบนี้ไง”
“อูวววววววววว”
...น้าจี๊ดเอามือนุ่มๆของเธอกระทอกควยเบาๆเพื่อให้ลูกสาวรู้จักซึ่งก็เล่นเอาผมเงยหน้าสูดปากคราง...
“แต่เพื่อนๆของลูกนี่ช่างทะลึ่งกันจริงนะ...เคนก็ไม่ต้องปิด!!...จะอายไปทำไมอีกเล่า?”
“คือว่ามัน...”
“เดี๋ยวก็เปลือยเปล่ากันทุกคนน่า...เรื่องอย่างนี้ไม่ต้องไปองไปอาย...มันเป็นธรรมชาติของคนเรา”
“........................................”
“มิวเองก็ถอดเสื้อผ้าด้วยเอายกทรงออกแต่กางเกงในยังไม่ต้องจ้ะ...ของดียังไม่ต้องให้รีบเห็นนัก”
...เด็กหญิงท่าทางจะไม่ค่อยเต็มใจเพราะคงเกิดความกลัวกับความใหญ่ของอาวุธผมจนกระทั่งน้าจี๊ดเตือน...
“ไม่ต้องเขิน...แม่เองก็ใช่ว่าจะไม่อายนะที่ต้องมาแก้ผ้าเย็ดกับผู้ชายต่อหน้าลูกสาวตัว...หรือจะเปลี่ยนใจซะแล้วหึ?...ไหนเมื่อก่อนกล้านักไงล่ะ?”
“ไม่มีทางหรอกค่ะ!!!...มิวตั้งใจแน่วแน่แล้วว่าคืนนี้จะเป็นของพี่เคน”
“........................................”
...ขาดคำมิวก็ถอดเสื้อและกระโปรงรวมทั้งยกทรงสีขาวเหลือเพียงกางเกงในสีขาวตัวเดียวที่ยังติดร่างโดยถึงจะมีร่มผ้าสามเหลี่ยมปิดบังอยู่แต่ผมก็ยังเห็นเนินโคกส่วนลับที่นูนเป่งออกมาได้ชัดแจ๋ว...ขนน้องมิวยังขึ้นไม่มากเท่าไหร่ผิดกับของแม่เธอ...
(แหม่~~...แม่ลูกสวมใส่ชุดชั้นในสีเดียวกันอย่างกับนัดหมายไว้ก่อนเลยแฮะ...กางเกงในน้องมิวเป็นแบบธรรมดาไม่มีลวดลายส่วนน้าจี๊ดเป็นแบบลายลูกไม้ด้านหน้าทั้งแถบแต่ไม่ว่าจะอย่างไหนมันก็ทำให้ควยกูพองก๋าไม่มีหดเลยล่ะโว้ย!!!!)
“โอ้!!!...แข็งเต็มที่แล้วนี่...เพราะเห็นของน้าหรือของมิวเอ่ย?..มาๆๆ...ขอดูดหน่อยล่ะกัน”
...พูดจบน้าจี๊ดลุกจากเตียงลงไปนั่งคุกเข่าที่พื้นจากนั้นเอามือซ้ายรูดควยและอ้าปากแลบลิ้นตวัดเลียรอบๆหัวควยอย่างชำนาญส่วนมือขวาล้วงลงไปในกางเกงในตัวเอง...มิวก็ตามมองอย่างไม่ห่างด้วยความอยากรู้อยากเห็นเป็นที่ยิ่ง...
“อุ๊บ!!!...น้า...ครับ...ผม...ผมเสียว”
“ฮิๆๆ...ควยหนุ่มๆอย่างนี้แหละน้าชอบนัก...รสชาติก็ยังอร่อยลิ้นเหมือนครั้งก่อน”
“แม่พูดอย่างกับมันเป็นไส้กรอกเลยและหนูไม่เคยนึกมาก่อนว่าแม่จะเก่งเรื่องบนเตียงขนาดนี้?”
“แน่สิจ๊ะ...เข้ามาดูใกล้ๆ...เดี๋ยวมิวต้องอมของพี่เขาบ้าง”
“ค่ะแม่”
“โอยยยยยยยยยยยย”
...มิวหน้าแดงซ่านและกลืนน้ำลายลงคอขณะลงนั่งพับเพียบข้างๆน้าจี๊ดส่วนตาก็จดจ้องในการกระทำทุกอย่างของแม่เธอชนิดแทบไม่ยอมกระพริบ...อา--...ผู้เป็นแม่กำลังสอนวิชาเพศศึกษาให้ลูกสาวนี่นะแถมของตัวอย่างก็มีครบและพร้อมจะใช้งานจริงซะด้วย...
“พี่เคนเสียวมากเลยเหรอ?”
“จ้ะ!!...เสียวสุดๆเลย...น้าจี๊ดดูดเก่งมากอย่างที่น้องบอกจริงๆ...อูยยยยยยยยยยยยยย”
“แล้วหนูจะทำให้พี่มีความสุขได้แน่หรือเนี่ย?”
“อูวววววววววว”
...ผมพูดออกเสียงไม่เป็นคำได้แต่หลับตาปี๋และพยายามตอบโต้ด้วยการบีบขยำนมน้าจี๊ดซึ่งกำลังโจมตีท่อนเอ็นด้วยปากและลิ้นของเธออย่างหนักหน่วง...สาวใหญ่ห่อริมฝีปากดูดหัวถอกรูดเข้าออกจนผมทนไม่ไหวต้องเด้งเอวตามทุกจังหวะ...เสียงอืออาในลำคอของน้าสาวดังผสานกับเสียงครางของผมและยังมีอีกเสียงซึ่งนั่นคือแรงหายใจของเด็กหญิงที่เริ่มจะถี่เร็วขึ้นตามลำดับ...
“อ๊าวววววววววววววววววว...น้าครับ...ผม...จะไม่ไหวแล้ววววววววววว”
“อืมมมมมมมมมมมม...อย่าเพิ่ง...ซีดสสสสสสสส...น้า...น้าก็เสียวหีจัง”
“แม่ขา~~...พี่เคนเขา...”
...ผมก้มตัวงอเป็นกุ้งและร้องครางออกมาอย่างสุดกลั้นก่อนจะเอามือประคองจับหัวน้าจี๊ดพลางเด้งควยใส่ปากหล่อนด้วยความเสียวซ่าน...สักพักสาวใหญ่ก็คายท่อนลำและบอกสาวน้อยเสียงสั่น...
“หืม--...ขืนทำต่อเดี๋ยวพุ่งใส่ปากแหงๆ...ตาลูกแล้วจ้ะ”
“เอ๋?”
“ไม่ต้องเอ๋...ก็อยากจะเย็ดผู้ชายเป็นไม่ใช่เหรอ?...เอางี้...เคนนอนที่เตียงเถอะมันจะได้ทำอะไรสะดวกหน่อย...แล้วมิวรู้ใช่มั้ยว่าเขาเย็ดกันยังไง?”
“ค่ะ...แต่หนูอยากเห็นควยพี่เคนเข้าไปอยู่ในหีของแม่จัง”
“ไม่ต้องใจร้อน...เดี๋ยวได้เห็นแน่จ้า~~”
“ตอนนี้เลยเถอะ...นะ...นะ”
“เอ้า!!...เคนจะเอาไงดี?...น้องเขาอยากดูเราล่อกันแน่ะ”
“ผม...ไม่เอาไงหรอก...นอกจากจะเอาหีน้านั่นแหละครับ”
“ต๊าย!!...พูดดีมากนะยะ”
...สาวใหญ่หัวเราะร่วนขณะเอานิ้วเกี่ยวขอบเป้ากางเกงในเผยให้รูหีแพลมออกมาเกือบหมด...ผมอยู่ในท่านอนหงายแผ่หราเรียบร้อยและรู้ดีว่าเธอจะทำอะไรต่อไปจึงตั้งแท่งกระดอรอ...
“อาาาาาาา...เยิ้มแล้วๆๆ...อือออออออ...อย่างนี้ไม่ยากที่จะสอดใส่...มิวจ๊ะ...ดูให้ดีๆนะ”
“ค่ะ...”
...เด็กหญิงแทบจะเอาใบหน้ามาชิดติดกับควยผมทีเดียวเชียว...สังเกตว่าเธอแทบจะไม่ยอมกระพริบสายตาด้วย...
“ซีดสสสสสสส...แม่กำลังเย็ดควยให้ลูกดูแล้ว...อื้มมมมมม...คับจริงๆเลย”
“โอ้โห!!!...แคมหีแม่บานออก...หัวควยพี่เคนหายไปในหีของแม่หมดเลย...พี่รู้สึกยังไงบ้างจ๊ะ?”
“เสียว...เสียวสุดยอด...โอววววววววววววว...หีน้าจี๊ดอุ่นมากเลยจ้ะมิว”
“ยัง...ยังไม่ทันไรน้าก็จะแตกซะแล้วเนี่ย?...อ๊อยยยยยยยยยยย”
“ผม...ผมก็ด้วยครับ...รูหีตอดควยแรงจัง...อูยยยยยยยยยยยย”
...น้าจี๊ดกับผมต่างเหงื่อออกเต็มตัวหายใจหอบทั้งคู่...จากเข้าผ่านแค่หัวหยักค่อยๆกลายเป็นลึกเกินครึ่งลำและในที่สุดก็จมมิดแท่งเอ็นส่วนมิวก็หายใจถี่หน้าแดงก่ำทำตาปรือมือซ้ายจับหน้าอกและมือขวาลูบที่เป้ากางเกงในตัวเองพลางมองภาพผู้เป็นแม่นั่งถ่างขาทับบนตัวผมอย่างไม่ยอมละไปไหนสักนิด...
“อู๊ยยยยยยยยยยยย...ใจ...ใจหายทุกทีกับไอ้ควยดุ้นนี้...อืมมมมมมมม...มะ...ไม่รู้เข้าหีมิดได้ไง?”
“ผม...ผมได้ล่อหีน้าอีกแล้ว...โออออออออ...บัดนี้ก็ยังนึกว่าฝันไปนะครับ”
“คิกๆๆ”
“ว้าว!!!...หมอยของแม่กับของพี่เคนพันติดกันยุ่งเชียะ~~...ยอดมากค่ะทั้ง 2 คน”
...เพราะควยผมถูกกลืนหายไปในรูสวาทแม่ของเธอไม่เหลือหลอน่ะสิ...นี่แค่สอดใส่กันเฉยๆยังเสียวซ่านแทบน้ำเงี่ยนกระฉูด...ถ้ากระเด้าเต็มสตรีมคงไปไม่ถึงไหนแหงๆ...ต้องทนให้ได้สิวะไม่งั้นเสียหน้าตายเลย...
“เดี๋ยว...เดี๋ยวเราก็ต้องทำบ้าง...ซีดสสสสสสสสสส...มะ...เมื่อก่อนดันแก้ผ้าเดินทอดน่องเข้าห้องพี่เขาก็เพราะอยากจะทำอย่างนี้ไม่ใช่รึ?”
(ทีแรกเด็กสาวปรบมือให้ทีนี้หยุดกึกทันที)
“โอวววววววววววว...นะ...น้าอย่าเพิ่งเอาออกสิครับ~~...กะ...กำลัง...เสียว”
“น้า...อาวววววว...กะ...ก็ไม่อยากเอาออก...อะ...อยากขย่มควยเธอใจจะขาดเหมือนกันแต่อย่าลืมว่าเราจะสนุกเสียวแค่ 2 คน...ไม่...ไม่ได้ย่ะ”
“.........................................”
“เอา...เอาละ!!...มิวถอดกางเกงในออกได้แล้วจ้ะ”
...น้าจี๊ดสั่งลูกสาวที่ดูยังตื่นเต้นไม่หายก่อนจะหันก้นมาทางผมและรูดกางเกงชั้นในสีขาวออก...น้ำหีของเธอไหลเยิ้มไปถึงรูก้นแล้วด้วยฤทธิ์จากการเย็ดควยซึ่งไม่ต่างอะไรกับน้องมิวที่รายนั้นเป้ากางเกงชั้นในก็เปียกแฉะไม่ใช่น้อยทีเดียว...
“เห็นรูตูดน้าแล้วผมอยากเอาควยอัดเหลือเกินครับ”
“ชิชะ!!...ตาคนนี้นี่โลภมากจริง...จะเข้าทั้งประตูหน้าประตูหลังเชียวนะยะ...ยังก่อนๆ...ของดีไม่หนีไปไหนหรอกใจเย็นๆ”
“หนูถอดนะคะ...”
“อื้ม!!”
“แล้วเมื่อไหร่ล่ะครับ?”
“รอเดี๋ยว~~...น้าจะสอนมิวให้ดูดควยพอเป็นซะก่อนและจากนั้นอยากจะเย็ดหีหรือจะล่อตูดก็ตามใจเคน”
(จะเอาเราเป็นอุปกรณ์สาธิตวิธีการใช้ให้ลูกสาวสุดที่รักฝึกภาคปฏิบัติซะก่อนว่างั้นเถอะ?...ได้เลย!!!!...เดี๋ยวจะขอเป็นคนตรวจข้อสอบและให้คะแนนเอง)
..............................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น