รักไม่นับตัวเลข ตอนที่ 19
รักไม่นับตัวเลข ตอนที่ 19 ยาสูตรลับ...ของขวัญจากเสือน้อย!!!! (แขกรับเชิญพิเศษ)
“เคน!!!!...พี่!!!!”
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกก”
“โอ้ยโหย~~”
“นี่...นี่มันอะไรกันน่ะคะ?”
...ตาย...ตายโหงยกกำลังตายห่...แล้วกูเอ๋ย!!!!...ลืมซะสนิทเลยว่ามันใกล้ถึงเวลาที่บรีนจะกลับจากแช่น้ำแร่...เธอเปิดประตูเข้ามาเห็น
ภาพบาดตาบาดใจของผมและพี่บรีมซึ่งกำลังนอนเปลือยกายล้อนจ้อนกอดจูบลูบไล้เนื้อตัวกัน...ผมทะลึ่งพรวดออกจากผ้าห่มจนตกเตียงลงไปนอนแอ้งแม้งที่พื้นแต่ก็พยายามฝืนเจ็บรีบลุกขึ้นมาดูใบหน้ายามโกรธเกรี้ยวของเมียรัก...
“อู๊ย~~~...เจ็บ...บรีนครับ...คือว่า...”
“ไม่ต้องแก้ตัว!!!!”
“...................................................”
...ความซวยมาเยือนถึงตัวเข้าให้...บรีนสั่งเด็ดขาดห้ามผมไปข้องแวะกับหญิงอื่นอีกนอกจากเธอเท่านั้น...พี่บรีม...ถ้าหญิงอื่นนี่คือพี่สาวฝาแฝดของตัวเองล่ะจะว่ายังไงกัน?...โกรธ!!...อาจจะโกรธมากยิ่งขึ้นไปอีกแหงๆ...
“พี่เอาจริงหรือนี่?...เคนเป็นของน้องนะคะ!!!”
...เอ๊ะ?...คำพูดนี้มัน...อย่างกับว่าบรีนเธอรู้มาก่อน!!!...ผมคนเดียวซะอีกที่ตกใจกลัวอย่างออกนอกหน้าเพราะพี่บรีมดูไม่มีอาการร้อนรนอะไรทั้งๆที่น้องสาวของเธอก็หน้าบึ้งตึง...หล่อนหยิบผ้าเช็ดตัวมาห่มและตอบอย่างใจเย็น...
“แหม~~...น้องก็น่าจะเข้าใจหัวอกผู้หญิงด้วยกันและรับรู้ถึงความต้องการของพี่ดีนี่นา”
“ทำไมจะไม่เข้าใจหรือไม่รู้คะ?...พวกเราเป็นฝาแฝดที่ผูกพันกันยิ่งกว่าใครๆแต่บรีนนึกว่าพี่บรีมพูดล้อเล่น...น้องไม่เคยนึกเลย...”
...หมายความว่าบรีนรู้ถึงความต้องการที่ซ่อนเร้นในใจของพี่บรีมอยู่ก่อนแล้ว...ถึงกระนั้นภรรยาสาวก็ยังมองผมด้วยความรู้สึกที่ไม่พอใจอย่างมากพร้อมกับเอ่ยว่า...
“ในที่สุดเคนก็ทำให้บรีนผิดหวังจนได้นะคะ!!!...ไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วไหนบอกจะมีบรีนแค่คนเดียว?”
“ผมขอโทษครับบรีน...ผม...”
...ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น...ผิดเต็มประตู...น่าละอายใจทั้งต่อความรู้สึกของตนเองและของคนอันเป็นที่รักเหลือเกิน...สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะแต่พอลับหลังก็หลงลืมเสียสิ้น...
“น่าๆๆ...น้องอย่าไปโทษคุณสามีเลย...พี่เองต่างหากที่เป็นฝ่ายเชิญชวน...ถ้าเขาไม่รู้สึกอะไรกับพี่เลยนี่สิถึงจะแปลก...ดีแล้วล่ะที่ว่าที่สามีของบรีนยังปกติและมีสมรรถภาพดีเหลือเฟือนะจะบอกให้...เขาต้องมอบความสุขให้น้องได้อีกนาน”
“!?”
“พี่ยังจะมาพูดล้อเล่นกับบรีนอีก!!!...ใช่สิคะ...สาวสวยมาดมั่นอย่างพี่...ชายคนไหนเล่าจะหาญกล้าบอกปัดไมตรีได้?...ขนาดเคนไม่ใช่หนุ่มหล่อหุ่นเท่และหนูก็ตีตราจองแล้วแต่พี่ยังจะคว้าไปกกกอดอีก...ฮึ!!”
(นี่ชมหรือเปล่าเนี่ย?)
“จ้า~~...พี่รู้ว่าตัวเองมีสิทธิ์เลือกแต่ก็ไม่อยากไปคบกับคนอื่นนิ...สู้กับน้องเขยคนนี้ไม่ได้...บรีนก็จะแบ่งให้พี่ใช้บ้างจะเป็นไรเล่าจ๊ะ?...ไม่สึกหรออะไรสักหน่อย”
“ถ้าอย่างนี้พี่คงจะเลิกกับคุณมิชาเอลจริงๆสิคะ”
“อื้ม!!...คงงั้นแหละจ้ะ...เราต่างไม่มีเวลาให้กันและกันทำให้เริ่มทะเลาะกันบ่อยๆ”
“........................................................”
...จากนั้นบรีนก็ไม่ยอมพูดอะไรอีกเป็นเวลานานเชียว...น่าหวั่นใจ?...เธอจะด่าหรือทุบตีผมยังไงก็ได้เพราะจะเป็นการดีที่ได้รู้ถึงอารมณ์แต่ไม่ใช่นิ่งจนเดาอะไรไม่ถูกเช่นนี้หรือกำลังจะคิดเลิกกับผม?...ไม่...ไม่เอาด้วยนะครับ!!!!...
“...ก็ได้!!...บรีนจะยอมให้พี่เป็นครั้งคราวก็ได้แต่พี่อย่าแย่งเคนไปจากน้องเด็ดขาดนะคะ!!!...บรีนรักเขามาก...รักมาตั้งแต่ยังเล็กๆ”
“!!!?”
...ตั้งแต่ยังเล็กๆเหรอ?...เฮ่ๆๆๆ...ผมเคยเจอบรีนมาก่อนหน้านี้อีกอย่างนั้นรึ?...นี่มันหมายความว่ายังไง!!!...
“เข้าใจแล้วจ้ะ...นี่น้องรัก!!...ไหนๆก็ไหนๆแล้วเราก็มาสนุกกัน 3 คนเลย”
“หา?”
...เอาจริงหรือครับพี่บรีม!!!!... 2 พี่น้องฝาแฝดกับอีก 1 หนุ่มนี่น่ะนะ?...โอ้ว~~~...มันอร่อยเหาะยกกำลังสิบแน่ๆเลย...บรีนเองก็ยินยอมจะให้ผมมีอะไรกับพี่สาวฝาแฝดของเธอได้ด้วย...แต่กรุณาหยุดก่อน!!!!...วันนี้ผมสู้รบปรบหม้อกับ 2 สาวคู่นี้ตั้งแต่สายยันเย็น...ถ้าเล่น 2 รุม 1 อีกผมมินอนตายคาอกควยเสียบคาหีรึ?...
“น้องขอตัวก่อนค่ะเพราะ 3 – 4 วันนี่หนูระบมหีไปหมดแล้ว...ก็เคนนั่นแหละว่างเป็นไม่ได้ต้องขอเย็ด...เคนคะ!!!”
“คะ...ครับ!!!”
“สำหรับพี่บรีม...บรีนยกให้สักคนก็ได้แต่ต่อไปอย่ารินอกใจมีคนอื่นอีกนะ”
“ฮิๆๆ...เมียเธอไฟเขียวแล้วแน่ะ”
“จะทำได้หรือไม่คะ?”
“รีบตอบเด้!!!”
“ครับ!!...ได้แน่นอนครับ!!!...ขอสัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชาย”
“ดีใจใหญ่เชียวนะตาบ้า!!”
...บรีนมองค้อนแล้วก็เดินหนี...ถึงยังไงวิสัยของผู้หญิงก็ต้องมีหึงบ้างแหละ...
“ไปง้อเร็วเข้า!!!”
“อย่านะ!!...เดินแก้ผ้าโทงๆเข้ามาไม่อายบ้างหรือไง?...ระวังตัวให้ดีเถอะ...บรีนต้องจัดการเคนให้หมอบแน่ๆ...อุ๊ย~~...ปล่อยนะ~~”
...เรื่องอะไรจะปล่อยกัน?...ผมยิ่งกอดภรรยาสาวสุดที่รักแนบแน่นยิ่งกว่าเดิมแต่เสียดายเจ้าหนูมันหมดฤทธิ์ซะแล้ว...วันนี้หลั่งในรูหีน้องสาวไม่พอยังมากระฉูดคารูตูดพี่สาวอีก...ใช้งานเจ้าน้องชายคุ้มค่าจริงๆ...
“บรีนอย่าโกรธเคนเลยนะครับ”
“เอาเถอะค่ะ...ยังไงพี่บรีมก็ไม่ใช่คนอื่นไกลที่ไหน...บรีนยอมรับได้...แต่...”
“?”
“ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเคนคือบรีนเพียงผู้เดียวเท่านั้นนะคะ...จำไว้!!!!”
“ครับ”
...น้ำเสียงตอนท้ายจริงจังมาก...โล่งอกไปทีที่บรีนไม่ได้ขอเลิกกับผม...
“ฮะๆๆๆ...ผัวเมียปรับความเข้าใจกันได้เรื่องราวก็แฮบปี้...เอ้า!!!...แล้วจะไปกันได้หรือยัง?”
“ไปไหนครับ?”
“เช็คเอาส์ไง”
“หา?”
“ความหมายของพี่บรีมคือเราจะไปพักที่บ้านส่วนตัวค่ะ”
“บ้านส่วนตัว?”
“ค่ะ...บ้านตากอากาศริมหาดที่คุณพ่อซื้อไว้...เวลาบรีนมาเที่ยวกับครอบครัวก็จะพักที่นั่น”
“ตอนออกมาก็ไม่รู้จักขอกุญแจนะบรีน...จะได้ไม่ต้องมาพักห้องสวีตคืนหนึ่งเป็นหมื่นๆอาศัยเป็นรังรัก”
“......................................................”
...............................................................................................................................
...บ้านพักตากอากาศริมทะเลของตระกูล “สุมินทร์กาญจน์” อยู่ห่างจากโรงแรมที่ผมพักลงมาทางใต้ประมาณ 5 กิโลเมตร...ดูเป็นส่วนตัวมากๆในอาณาเขตราว 1 ไร่...
“มาแล้วเหรอๆ...ยินดีต้อนรับนะจ๊ะ”
“สวัสดีค่ะคุณแม่!!”
...แม่ลูกกอดกันด้วยความดีใจ...แม้ว่าจะไม่เจอกันแค่ 4 – 5 วันก็ตาม...
“เอ๊~~...นี่ผิวคล้ำไปหรือเปล่าเอ่ย?...ลูกเคนจ๊ะ...พาบรีนลงเล่นน้ำทะเลทุกวันเลยหรือ?”
...หยาย!!!!...เรียกว่าลูกเคนเลยหรือเนี่ย?...น่าปลื้มใจที่ซู๊ด~~...
“อ่า--...ครับ...สวัสดีครับคุณ...”
“คุณอะไรห๊ะเจ้าน้องเขย?”
“คะ...คุณแม่ครับ...”
“นั่น!!...ต้องอย่างนั้นซี่~~...ตอนนี้เคนเป็นคนในครอบครัวเดียวกับเราแล้วนะ...มีอะไรก็ใช้ด้วยกัน...คิกๆ”
“พี่บรีม!!!”
...บรีนค้อนพี่สาววงใหญ่เพราะรู้ความหมายเป็นอย่างดี...
“เอ้าๆๆ...เข้าไปข้างในก่อนเถอะนะจ๊ะ...อยู่ที่นี่ก็พักผ่อนกันตามสบาย...ไม่ต้องเกรงใจ”
“........................................................”
............................................................................................................
20 ตุลาคม 2548
“โอ๋ย~~~~”
“?”
...สายๆผมออกมานั่งผ่อนคลายอารมณ์ที่ริมหาดนอกเขตบ้านและพบเด็กผู้หญิงคนหนึ่งสะพายเป้เดินโซเซไปมาท่าทางเหมือนจะเป็นลมจนในที่สุดก็ไปไหนไม่ไหวล้มกองกับพื้นทรายนั่นเอง...
“น้อง!!!...น้องเป็นอะไรไป?”
“หิวข้าว~~...ตาลาย--...เดิน...ม่ายหวายแหลว~~”
“อ้าวๆๆ...ทำใจดีๆไว้!!!”
...โชคดีที่พกยาดมมาด้วย (อย่าแซวว่าทำอย่างกับคนแก่เลยนะครับ...มันเคยชินซะแล้ว...เวลาไปไหนไกลๆจะต้องมีในกระเป๋าเสมอ) ผมช่วยพาเด็กคนนั้นไปนั่งพักใต้ต้นไม้...ไม่แกล้งเป็นด้วยแฮะเพราะสีหน้าเธอซีดมากเลย...
“นี่คงไม่ได้กินข้าวเช้าล่ะสิท่า?”
“อือ---”
...อ่อนระโหยโรยแรง...จะขยับปากพูดก็ยังทำได้ลำบาก...คนเป็นลมน่ะเสียงจะไม่ค่อยออกมาหรอก...
“ว่าแล้ว--...ช่วยไม่ได้นะ”
“...................................................”
...............................................................................................
“อร่อย!!!”
“เฮ่ๆ...ค่อยๆกินก็ได้”
...ผมทำตัวเป็นสุภาพบุรุษช่วยออกตังค์ซื้อข้าวกล่องและน้ำเปล่าเลี้ยงเด็กหญิงครับ...พอหายเป็นลมปั๊บก็รีบกินปุ๊บเชียว...
“งั้มๆ...พี่ชายใจดีจังเลย...ขอบคุณมากนะคะ...ถ้าไม่ได้ข้าวกล่องนี้หนูคงหมดสติไปแล้ว”
...ก็เกือบไปเหมือนกัน...เอ--...เท่าดูจากภายนอก...สาวน้อยไว้ผมเปีย 2 สายคนนี้น่าจะมีอายุมากกว่ามิวนะ?...
“มี...อะไรเหรอ?”
“เปล่าๆ”
“......................................................”
...สวมหมวกฟางด้วยนะ...เมื่อกี้ผมถอดออกเพื่อช่วยให้อากาศถ่ายเทก็ต้องตกใจนิดๆเพราะสีผมของเธอไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาคือมีสีทองสลับดำเป็นริ้วๆทั่วทั้งศรีษะและตาซ้ายก็มีผ้าก๊อสปิดไว้แถมลักษณะการแต่งตัวก็ออกจะแปลกๆสักหน่อยคือนุ่งกางเกงขายาวแต่ข้างหนึ่งกลับสั้นกว่าอีกข้างเพราะพับขาขึ้นจนแลเห็นถุงน่องสีดำ...
“อ้า~~...อิ่มจัง!!...ค่อยยังชั่วหน่อยเมื่อกี้ตาหมุนติ้วๆๆ...มัวเดินเที่ยวเพลินจนเลยเวลากินข้าว...หือ?...หนูมีอะไรแปลกหรือคะถึงได้มองจัง?”
“ก็...ผมของน้องแปลกดีนะ”
“น่าแปลกตรงไหนอ่ะ?...พี่หนูก็เป็นงี้”
“มันเหมือนกับ...ลายบนตัวเสือโคร่งเลย...น่ากลัวยังไงไม่รู้”
“โอ้!!...พี่คิดแบบนี้รึ?...ฮะๆๆๆๆๆ”
...ท่าทางจะชอบใจ?...พอท้องเริ่มอิ่มเรี่ยวแรงเริ่มฟื้นคืนก็หัวเราะร่วนเชียว...รึเด็กสมัยนี้เขานิยมทำผมแบบนี้กันก็ไม่ทราบ?...ไม่ใช่คนนำสมัยซะด้วยสิเรา...
“พี่จะเชื่อเปล่าคะว่าผมของหนูเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เกิด?...ไม่เคยไปย้อมหรือทำอะไรเลย”
“โห!!...พี่ไม่เคยเห็นใครเป็นอย่างนี้เลยนะเนี่ย...ว่าแต่...พ่อแม่น้องอยู่ไหน?”
“...บ้าน”
“อะ...อ๋อ~~...งั้นคงมาเที่ยวกับเพื่อนสินะ?”
“เปล่าค่ะ...”
“เอ๋?”
“หนูมาคนเดียว...”
“เฮ้ย!!!!...นี่น้องมาจากที่ไหนเนี่ย?”
“อือ--...จากหมู่บ้านที่อยู่ห่างไกลเอามากๆ...ในอำเภอหนึ่งของจังหวัดอุตรดิตถ์ค่ะ”
...หวา--...ต้องเป็นเด็กใจแตกหนีออกจากบ้านแหงๆ...
“อื้อหือ--...เดินทางแค่คนเดียวมาถึงที่นี่เชียว?”
“ไม่ใช่...นี่แค่ทางผ่านเท่านั้น...หนูจะไปให้ถึงภูเก็ตต่างหาก”
“โฮ้ย!!...แล้วนี่พ่อแม่ไม่ว่าหรือไงกัน?...น้องชื่ออะไร?”
“ฮึๆๆ...ถามชื่อคนที่เพิ่งพบกันเป็นครั้งแรก...สำหรับหนูแล้วมันคือสิทธิ์ส่วนตัวที่จะไม่บอก”
“..........................................................”
“..........................................................”
“แต่ถ้าพี่อยากรู้และเห็นแก่ที่เลี้ยงข้าวหนู...จะบอกก็ได้...เสือน้อยค่ะ”
“อะไรนะ?”
“เท่ใช่ม้า--...ชื่อเสือน้อยเนี่ยพี่สาวหนูเป็นคนตั้งให้เองเลย”
...พิลึกวุ้ย!!!...คนอะไรชื่อเสือน้อย?...ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร...โอเคถ้าดูจากสีผมก็คงใช่...
“แล้วหนูเสือน้อยไม่นึกกลัวบ้างหรือไงว่าจะถูกคนไม่ดีล่อลวงเอา...อายุเท่าไหร่?”
“เด็กอายุแค่ 14 อย่างหนูเนี่ยนะจะมีคนมาล่อลวง?”
“เออสิ!!!...อายุ 14 นี่ก็จัดเป็นเหยื่อขนานเอกเชียวละยิ่งอยู่คนเดียวอย่างนี้ด้วย...จะไปไหนก็ต้องระวังตัวให้ดีนะ”
“โอ้!!...เพิ่งรู้”
“.......................................................”
...อ่อนต่อโลก...แกล้งทำหรือไม่รู้จริงๆ?...อย่างตัวน้องนี่เจ้าผู้ร้ายมันคงไม่ต้องการแค่เงินแน่...อายุมากกว่าน้องมิวจริงๆด้วยแต่เรื่องสัดส่วนองค์เอวลูกสาวน้าจี๊ดกินขาด...อกของหนูเสือน้อยยังไม่ดันเสื้อออกมาให้เห็นสักเท่าไหร่...
“เอาละ!!...ขอบคุณที่เลี้ยงข้าวนะและเพื่อเป็นการตอบแทน...”
“เห--...บัตรเครดิต?”
“พี่ไปกดเงินตามที่ต้องการได้เลยจ้ะ...รหัสก็...”
“เฮ้ย!!!...นี่น้องมีเงินหรอกเรอะ?”
...เช่นนั้นทางบ้านคงมีฐานะพอสมควรแต่สงสัยแอบหยิบมาเองแน่ๆ...
“แล้วหนูเคยบอกซะเมื่อไหร่ล่ะว่าไม่มีเงิน?...แต่ตอนนี้ในกระเป๋าตังค์หนูไม่มีสักบาทเลย”
“ไม่...ไม่เป็นไร...พี่เลี้ยง”
“ทำไมคะ?”
“เออน่า--”
“ไม่ได้ๆ...หนูไม่เคยรับของใครมาฟรีๆ...เอางี้!!...พี่มีอะไรจะให้เสือน้อยช่วยก็บอกมาได้”
“จะช่วยพี่”
“จ้ะ!!...ให้เป็นกรณีพิเศษเล้ย~~”
“พี่ไม่มีอะไรจะให้น้องช่วยนี่”
“แล้วไม่อยากได้อะไรเลย?”
“อื้อ!!”
“ไม่จริง!!!...พี่หนูเคยบอก...คนที่บอกกับใครๆว่าตัวเองไม่มีความโลภใดๆคือคนโกหก...พี่ชายพูดออกมาเหอะ”
“ก็...ไม่มีจริงๆ”
“.........................................................”
...เด็กวัยแค่ 14 ปีจะมาช่วยอะไรผมได้ก๊าน~~...
“หืม?...นี่ๆๆ...มาใกล้ๆหนูสิ”
“อะไร?”
...จะหาโอกาสล้วงกระเป๋าของผมหรือเปล่า?...งั้นคงไม่มีทางหรอกเพราะไม่ได้เอามาด้วย...เอ๊ะ?...เด็กหญิงเสือน้อยจ้องผมตาแป๋วเลย...ดูใกล้ๆก็น่ารักดีเหมือนกันนี่แต่ติดใจอีตรงตาซ้ายที่ปิดด้วยผ้าก๊อสน่ะ...
“ขอบตาพี่ช้ำ...คงจะอดนอนล่ะสิ?”
“อะ...อือ--”
“ขอจับตัวหน่อย”
...จะทำอะไรของเธอ?...เฮ้ยๆๆ...ไม่ได้เป็นตาแก่หัวงูที่จะมีรสนิยมชอบเด็กนะเฟ้ย!!!...ก็น้องเสือน้อยยื่นจมูกมาดมก่อนเอามือคลำไปตามตัวของผมไม่ว่าจะหน้าผาก,แก้ม,ขมับ,คอ,หัวไหล่และก็ลงมาที่หน้าอกกับหน้าท้องจากนั้นวกไปที่สีข้างแล้วก็แผ่นหลัง...สักพัก...
“อย่างนี้เอง...ทีนี้หนูก็ช่วยพี่ได้แล้วละ”
“ทำไม?...ช่วยยังไง?”
“พี่ชายเป็นคนมักมาก...”
(ก๊อง!!!)
“เฮ่!!!...อยู่ก็มาว่ากันได้ไงน่ะ?”
“อย่าเพิ่งโกรธ...ฟังหนูอธิบายให้จบก่อน”
“งั้นก็ว่ามา!!!!”
...โมโหจริงๆนะเนี่ย!!!...นิสัยไม่ดีจู่ๆก็มาว่าผมเป็นคนมักมากเฉยเลย...นี่ถ้าไม่มีคำตอบที่น่าพอใจล่ะสวยแน่เจ้าหนูเสือน้อย!!!...
“อันคำว่ามักมากนั้นมีหลายประการแต่สำหรับผู้ชายแล้วส่วนใหญ่หนีไม่ค่อยพ้นมักมากในกาม...พี่นั่นแหละ!!”
“นี่เธอ!!!!”
(คราวนี้เล่นด่ากันซึ่งๆหน้าเลยนะเว้ย!!!)
“โวยวายจัง!!...ก็บอกว่าฟังหนูพูดให้จบก่อนและจะโกรธหรืออะไรก็แล้วแต่พี่...เร็วๆนี้พี่ชายน่ะ...คงมีอะไรๆกับแฟนล่ะสิ?”
“หา!!”
“แถมยังมีมากกว่า 1 คนอีกด้วย...อือ--...ตั้ง 2 คนแน่ะ...เพราะงั้นหนูถึงได้บอกว่าพี่เป็นคนมักมากในกามไง”
“ระ...นี่เรารู้ได้ยังไงกัน?...อีกอย่างนี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพี่นะ!!!”
...หรือว่าผมถูกเด็กคนนี้แอบดู?...มันจะเป็นไปได้ยังไงเล่า!!!...ที่โรงแรมไม่มีทางแน่ส่วนที่บ้านตากอากาศก็ยิ่งไม่ใช่เพราะผมไม่กล้าทำอะไรกับบรีนหรือพี่บรีมเนื่องจากมีคุณแม่ “สายจุรี” อยู่ด้วย...
“ไม่อธิบายให้เสียเวลาหรอกนะคะว่ารู้ได้ยังไงแต่หนูจะช่วยพี่”
“ช่วย?”
“จากที่ลองสัมผัสเนื้อตัว...พี่น่ะขยับเขยื้อนร่างกายมากและโหมแรงหนักเกินไปจนมีกล้ามเนื้อและกระดูกบางแห่งมีอาการอักเสบกับปวดล้า...ใช่หรือไม่คะ?”
“เอ๊ะ?...จะ...จริงด้วย!!!”
...เด็กหญิงนี่เป็นหมอหรือเนี่ย?...ถูกต้องเลย...คงต้องเชื่อเธอแล้วล่ะว่าจะช่วยผมได้...ทว่า!!...หลังจากนั้น...
“ฮึๆ...หนูพูดถูกสินะ...งั้นพี่ก็ถอดเสื้อค่ะ”
“เฮ้ย!?”
“เถอะน่า---”
...จู่ๆก็จะมาให้ถอดเสื้อ...บ้าหรือเปล่า?...
“และก็กางเกงด้วย”
“จะบ้าเหรอ?...ไม่เอา!!!!...เราเพิ่งพบกัน...อีกอย่างเดี๋ยวแฟนพี่มาเห็นจะเข้าใจผิด”
“หวา~~...นี่คิดไปถึงไหนกันเนี่ย?...อย่างพี่ไม่ใช่สเป็คของหนูสักหน่อย...ไม่ทำอย่างนั้นหรอก!!!”
...รู้ดีว่าร่างกายตัวเองไม่บึกบึนดึงดูดสาวๆแต่พูดดูถูกกันตรงๆอย่างนี้มันก็ฉุนนะ..
“งั้นบอกเหตุผลมาสิว่าทำไมถึงให้ถอดเสื้อกับกางเกงออก?”
“พูดมากจริง...ตกลงจะถอดหรือไม่ถอด?”
“ไม่!!”
“...งั้นก็หลับไปซะ!!”
(จึ๊ก!!!)
“อื๋อ?...อุ๊บ!!!...นี่...เธอ”
...แม่เสือน้อยฉวยโอกาสที่ผมไม่ทันระวังตัวพุ่งนิ้วจิ้มมาที่คอจากนั้นไม่นานก็รู้สึกหน้ามืดกะทันหันเหมือนคนง่วงนอน...
“คนอย่างหนูไม่ต้องการจะติดหนี้บุญคุณใครโดยไม่ตอบแทน...ขออภัยนะคะ”
“อือ...อา...”
...แล้วช่วงเวลาต่อจากนั้นจะมีอะไรเกิดขึ้นผมก็ไม่มีทางรู้เพราะได้หมดสติไป...
................................................................................................................................................
“...หนุ่ม...พ่อหนุ่ม----”
“อือ--...”
“เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“นี่ผม--...อ๋า!?...ยัยเสือน้อย!!!...เจ้าเด็กตัวแสบหายไปไหนแล้ว?”
...เวลาเที่ยงตรงรึ?...แสดงว่าผมหลับไปเกือบ 1 ชั่วโมงและตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของยัยเด็กแสบมีเพียงลุงที่ทำงานเก็บขยะตามชายหาดมาช่วยปลุกเท่านั้น...พอลองสำรวจตัวเองว่ามีอะไรหายไปบ้างก็ไม่มี...เงินก็ยังอยู่ครบ...แต่ว่า...
“เย้ย~~~~...ทำไมเราถึงแก้ผ้าได้วะเนี่ย?...แย่แล้ว!!!!”
...ท่อนบนมีเสื้อวางทับท่อนล่างก็มีกางเกงคลุมไว้เฉยๆกันอุจาดตา...หมด!!!...โดนเด็กผู้หญิงจับแก้ผ้า~~...รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น...
“พอคอถูกนิ้วจี้สักพักก็รู้สึกหน้ามืด...เด็กนั่นทำอะไรกับเรากันแน่?”
“หมายถึงเด็กสาวสวมหมวกฟางสูงราวๆ 150 เซ็นต์แล้วก็สะพายเป้ลายเสือใช่มั้ยล่ะ?”
“ใช่ครับ!!!...ตอนนี้อยู่ที่ไหนแล้ว?”
“คือว่าลุง...”
“อะไรครับ?”
“ลุงเห็นเด็กคนนั้นนวด...”
“นวด?”
“ก็...ตั้งหน้าตั้งตานวดจู๋พ่อหนุ่มใหญ่เลยน่ะ”
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกก~~~...ยัยนั่นมันทำบ้าอะไรวะ?”
...ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็เพิ่งจะโดนลูบ (ควย) คมถึงขั้นนี้...แทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีด้วยความอับอายซะเดี๋ยวนี้...เสียท่าเด็กผู้หญิงที่ยังมีอายุไม่ถึงเกณฑ์ทำบัตร...
“โธ่~~...อะ...ตัวเรามันๆ...อะไรเนี่ย?...หอมๆยังกับกลิ่นสมุนไพร”
...ไม่เฉพาะตามเนื้อตัวหรือแขนขาหน้าตาเท่านั้น...เจ้าน้องชายและพวงสวรรค์ของผมก็มันเยิ้มไปด้วยของเหลวใสและมีกลิ่นที่หอมแปลกๆ...ผมหยิบเสื้อผ้าสวมใส่และมองไปรอบๆก็พบกับกระดาษแผ่นหนึ่ง...
(พอพี่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็จะไม่เห็นหนูแล้ว...)
“เออ!!!...อย่าให้เจอนะ...เล่นพิเรนทร์จับผู้ชายเปลื้องผ้าแถมนวดควยเล่นซะนี่...พ่อแม่ไม่เคยสั่งสอนมารยาทของลูกผู้หญิงหรือไง?”
...ผมออกปากด่าด้วยความเดือดดาลแต่ก็ยังอ่านเนื้อความในกระดาษต่อไป...
(ขอโทษพี่เป็นอย่างมากที่ต้องทำแบบนี้แต่ก็เพราะพี่เองนั่นแหละที่ไม่ยอมฟัง...หนูเลยทำให้หลับซะ)
“ฉันเป็นฝ่ายผิดหรือวะ?”
...หรือว่าที่เด็กนั่นทำคือการจี้จุดอย่างที่มีในหนังจีนกำลังภายใน...
(คือไม่มีเวลามากนักหรอกแต่สิ่งที่ทำไปก็เพื่อตอบแทนบุญคุณของข้าวกล่องและน้ำดื่มขวดหนึ่ง...มันช่วยให้หนูไม่อดอาหารจนท้องกิ่วและมีชีวิตยืนยาวต่อไปได้)
“บรรยายซะน่าสงสาร...นี่ถ้ารู้แต่แรกล่ะไม่ช่วยแน่”
(ปกติใครมาขอให้หนูทำก็จะไม่มีทางตอบรับเด็ดขาดแต่เห็นแก่ที่พี่มีน้ำใจก็จะยอมฝืนความตั้งใจของตัวเองสักครั้ง)
“ไม่ต้องมาพูดดี!!!...จับกระดอฉันชักว่าวยิกๆๆ...มันน่านัก!!...เห็นเป็นของเล่นไปได้”
(พี่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็จะรู้สึกว่าอาการปวดเมื่อยตามร่างกายจะเบาลงมากใช่มั้ยคะ?)
“เอ๊ะ?...อือ--...จริงด้วยแฮะ!!!...ไม่ค่อยระบมมากเหมือนก่อน”
(เห็นอย่างนี้แต่หนูเสือน้อยก็ศึกษาศาสตร์แห่งการแพทย์ตะวันออกมาพอสมควรนะ...ที่พี่รู้สึกว่ามีอะไรเหลวๆติดตามตัว...นั่นก็คือยาบรรเทาอาการปวดเคล็ดสูตรลับของทางบ้านหนูเอง...นอกจากนี้หนูก็ยังช่วยนวดและกดจุดเส้นทั่วร่างกายของพี่ให้เลือดไหลเวียนได้สะดวกขึ้น)
“จริงดิ?”
(และอย่างน้อยคืนนี้ก็ขอให้พักผ่อนมากๆนะคะ...งดมีเซ็กส์ไปเลยได้ยิ่งดี...พรุ่งนี้พี่ก็ตื่นเช้าๆแล้วออกกำลังกายสัก 15 นาทีก่อนทานข้าว...อ้อ!!...เย็นนี้อาบน้ำอุ่นด้วย...นี่เป็นวิธีฟื้นคืนพละกำลังอย่างดีที่สุด^_^)
“.................................................”
(ส่วนยาที่ทาจู๋พี่ก็อย่าเพิ่งล้างออกจนกว่าจะครบ 2 ชั่วโมงเพราะนั่นคือ...สิ่งพิเศษที่จะช่วยให้พี่มีความต้องการทางเพศมากขึ้นและอึดทนยิ่งกว่าเดิมยามสนุกกับแฟน...คิกๆ)
“จะเป็นไปได้ยังไงกัน?...เรื่องเหลือเชื่อพรรค์นี้”
(แต่เวลาที่จะเห็นผลสูงสุดคือ 24 ชั่วโมงหลังจากนี้...เมื่อนั้นพี่ก็จะได้รู้ทุกอย่างเอง...ถึงสรรพคุณของยาสูตรลับ...ของขวัญจากเสือน้อย)
“หลังจากเที่ยงวันของพรุ่งนี้มันจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเรางั้นหรือ?”
(และตามที่บอกไปข้างต้นไงคะ...จะไม่มีทางใช้ยานี้กับใครเด็ดขาดเพราะมันคือมรดกที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษของหนู...พี่เป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีโอกาสนี้...ดังนั้นถือว่าเป็นของขวัญฉลองการพบและร่ำลากันจากน้องเสือน้อย...ชั่วชีวิตเราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วเพราะงั้นก็จะบอกชื่อให้พี่รู้ละกัน...สุดท้ายหนูก็ขออวยพรให้โชคดีและมีความสุขกับชีวิตรักมากๆ...จากศร...)
“ที่แท้ชื่อศรหรอกเหรอ?...ไม่สิ...ยังมีต่อด้วยสระโอ...ตกลงเธอชื่ออะไรกันแน่นะ?”
“ตอนลุงมาเจอ...แม่หนูกำลังเขียนอยู่แล้วพอรู้ตัวเข้าเธอก็วางทั้งปากกากับกระดาษไว้ข้างๆตัวพ่อหนุ่มและรีบเดินออกมา...ลุงกะจะจับตัวไว้แต่ก็...”
“ทำไมครับ?”
“เธอสั่งให้ลุงหยุดทันทีและก็มองขู่ด้วยสายตาที่มีความโกรธเคืองไม่ใช่น้อย...สักครู่แม่หนูคนนั้นก็เดินยิ้มเยาะสวนผ่านตัวลุงไป”
“ทางไหนครับ?”
“ไม่รู้สิ...ตาหนูคนนั้นดุเหลือเกินลุงเลยไม่กล้าหันไปมอง...ใช่ๆๆ...มือของเธอก็ถือเข็มไว้ด้วยนะ”
“เข็ม?”
“ยาวเกือบคืบหนึ่งได้...อาวุธป้องกันตัวล่ะมั้ง?...ลุงไปก่อนนะ...พ่อหนุ่มไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ”
...ผมอยากรู้เหลือเกินว่าเด็กหญิงเสือน้อย (ศร...) คนนี้เป็นใครกันแน่?...
.......................................................................................................................................
“เคนหายไปไหนมา?”
“มีอะไรหรือครับ?”
“คืนนี้มีงานเทศกาลที่ชายหาด...พี่จะชวนบรีนไปเที่ยว”
“ผมไปด้วย!!!”
“อื้อ!!...เอาอกเอาใจบรีนเขาไว้มากๆ...เธอยังงอนเคนนิดๆ...เริ่มให้ของปลอบขวัญจากคืนนี้เลยก็ได้”
“คืนนี้?”
(อย่างน้อยคืนนี้ก็พักผ่อนมากๆนะคะ...งดมีเซ็กส์ไปเลยได้ยิ่งดี)
“ทำไมล่ะ?”
(แต่เวลาที่จะเห็นผลสูงสุดคือ 24 ชั่วโมงหลังจากนี้...เมื่อนั้นพี่ก็จะได้รู้ทุกอย่างเองถึงสรรพคุณของยาสูตรลับ...ของขวัญจากเสือน้อย)
...เชื่อว่าเด็กสาวคนนั้นคงจะไม่ได้ทำไปเพื่อล้อกันเล่นหรือมีเจตนาร้าย...เธอต้องมีความลึกลับบางสิ่งบางอย่างซ่อนอยู่ในตัว...ลองทำตามคำแนะนำในจดหมายซะมันจะเป็นอะไรไป?...
“คืนนี้ผมอยากพักผ่อนมากๆครับพี่บรีม”
“หมายความว่าจะไม่ร่วมหลับนอนกับบรีน?...เอ้ย!!...คุณแม่ไม่ว่าอะไรหรอกนะ”
“...ขอเป็นหลังเที่ยงวันของพรุ่งนี้ได้มั้ยครับ?”
“เอ๊า!!...ฮะๆๆๆ...เคนมาพูดกับพี่ทำไมเหรอจ๊ะ?...ไปปรึกษากับเมียเธอซี่~~”
“พี่ก็ด้วยแหละครับ...พรุ่งนี้พี่จะต้องมาสนุกกับผม”
“โอ้โฮ~~...พ่อน้องเขยตัวดีนี่...คิดจะงาบทีเดียว 2 คนพี่น้องเชียว”
...ผมดึงตัวพี่เมียเข้ามาในอ้อมกอดแทนคำตอบโดยที่หล่อนก็ไม่มีอาการขัดขืนแม้แต่นิดเดียว...
“ถ้าไม่มั่นใจก็ไม่พูดออกมาหรอกครับพี่บรีม”
“งั้นพี่จะคอยดู...อยากเจอมานานแล้วแบบนี้!!!...พี่จะรอด้วยใจเต้นระทึกเลยนะจ๊ะ”
...หญิงสาวรุ่นพี่จูบผมแล้วเดินเข้าบ้านไป...
“ครับ!!!...เคนก็จะขอเดิมพันกับข้อความในจดหมายที่น้องเสือน้อยผู้ลึกลับได้เขียนทิ้งไว้ก่อนจากไปเช่นกัน”
....................................................................................................
21 ตุลาคม 2548
“เป็นอะไรวะนี่?...หัวคิดมันฟุ้งซ่านไม่สงบมาตั้งแต่เช้าแล้ว”
...หลังกินข้าวเช้าเสร็จสักพักผมก็รู้สึกกระวนกระวายจิตใจโดยทีแรกนึกว่าเพราะอากาศร้อนเลยอาบน้ำแต่ก็ไม่ได้ดีขึ้น...เทียวผุดลุกผุดนั่งเกือบตลอดเวลาจนเปลี่ยนเป็นความเครียดในที่สุด...
“คุณแม่ก็พาบรีนกับพี่บรีมไปไหนไม่รู้?”
...เหลือบดูนาฬิกา...ใกล้จะ 11 โมงเช้าแล้ว...ทันใดนั้นผมก็พลันนึกถึงข้อความในจดหมายของหนูเสือน้อย...
“...เจอแล้ว!!!”
(24 ชั่วโมงหลังจากนี้...เมื่อนั้นพี่ก็จะได้รู้ทุกอย่างเอง...ถึงสรรพคุณของยาสูตรลับ...ของขวัญจากเสือน้อย)
“เมื่อวานเราเจอแม่เสือน้อยตอน 10 โมงกว่าๆ...งั้นก็ใกล้ครบ 24 ชั่วโมงแล้วน่ะสิ?”
...ความงุ่นง่านใจในวัยหนุ่มมันจะเป็นเรื่องอะไรไปไม่ได้นอกจาก...ผู้หญิง...
“กลับมาแล้วจ้า~~~”
“พี่บรีมมาได้ทันใจผมพอดีเลยครับ!!!”
“อะไร?...ว้าย!!!...เมื่อกี้เคนว่าอะไรนะ?”
...และผมก็เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าอาการกระวนกระวายที่เกิดขึ้นนี้คือความอยากมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง (เวรกรรม...เงี่ยนอย่างกับหมาในช่วงติดสัดเลยกู)
“บ้าจัง!!!...พอเจอหน้ากันก็จะชวนเข้าห้อง”
“พี่บรีมจ๋า~~...มันถึงเวลาที่เคนสัญญาแล้วไง...เห็นใจด้วยเถิด...เคนเงี่ยนจนทนไม่ไหวแล้ว”
...ร่างกายมันร้อนรุ่มไปหมดแม้รูขุมขน...ถ้าไม่ปลดปล่อยมีหวังระเบิดบึ้ม...
“เดี๋ยวเหอะ~~...เสียมารยาท!!...หายใจฟืดฟาดดมตัวพี่ใหญ่เชียวนะยะ...ต๊าย~~~...ทำตาอ้อนวอนน่าสงสารซะ...ก็ได้!!...แต่พี่ขออาบน้ำก่อนนะข้างนอกอากาศร้อนเหลือเกิน”
“อย่าช้านะครับ”
“เออ!!...ไปนอนรูดกระดอรอที่ห้องโน่น...พี่อาบเสร็จแล้วจะตามไป...แน่ะ!!...ไอ้น้องเขยบ้ากามนี่”
...ก่อนแยกกันยังแอบบีบก้นพี่เมียซะทีนึง...ทีนี้ผมไม่มียอมฟังเสียงใครอีกแล้วครับ...วิ่งพรวดเข้าไปในห้องนอนที่พี่บรีมกับบรีนใช้ด้วยกันส่วนตัวเองแยกมานอนอีกห้องหนึ่งเพื่อไม่ให้ถูกคุณแม่ว่าแต่อารามเงี่ยนจนหน้ามืดตามัวอย่างนี้...ไม่สนใจแล้ว...
“หรือที่น้องเสือน้อยว่าไว้ในจดหมายจะเป็นความจริงทั้งหมด...สุดยอดมากอีหนู~~~~~”
...สะใจจริงๆโว้ยอยู่ดีๆก็มีตัวช่วยมาเสริมอย่างไม่คาดฝัน!!!!!...งานนี้จะขออัด 2 พี่น้องฝาแฝดให้เดินขาถ่างหุบหีไม่ลงแน่นอน...ด้วยสัจจะของลูกผู้ชายหัวถั่วงอกและเพื่อสนองความหวังดีของแม่หนูเสือน้อย...
..................................................................................................................
...ในเวลาเดียวกันนั้น...
“ป่านนี้คงได้เวลาจะสนุกสนานกันใหญ่...เอ้า!!!...อยากทำอะไรก็รีบทำให้เต็มที่ซะนะคะ”
...แม่เสือน้อยนั่งรถล่องใต้มาถึงสถานที่ที่ห่างจากตัวจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ประมาณ 23 กิโลเมตร...นั่นคือ....
“มหัศจรรย์แห่งรัก...สร้างสรรค์พลังอันยิ่งใหญ่...ต่างคนอยู่ไกลแสนไกลกลับมาอยู่เคียงชิดใกล้...ก่อฝันในใจด้วยรักและความผูกผัน...ค่ะพี่!!...หนูกำลังนั่งร้องเพลงชมทิวทัศน์ที่ริมหาดวนกรค่ะ...ฮิๆ”
“...........................................................”
“พี่รู้ใจป้อมดีจังเลย...อ๋อ!!...รักษาคนไข้ที่นี่เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“............................................................”
“แหม~~...เหงาสิคะ...มากเลยด้วย...แต่พี่อ๋อมคงไม่อยู่ตัวคนเดียวเหมือนป้อม...พี่ยังมีเจ้าใหญ่,เจ้าสองและเจ้าสามอยู่เป็นเพื่อน”
“............................................................”
“ค่าๆๆ...ถูกต้อง!!!...เสือหรือจะเทียบได้กับน้องสาวที่คลานตามกันมา?...ป้อมเข้าใจถึงความรู้สึกของพี่จ้ะ”
“...........................................................”
“ไปไม่ถึงไหนเลยเพิ่งอยู่ในเขตประจวบเองค่ะ...ทะเลที่นี่สวยจนแทบไม่อยากไปต่อก็จริงแต่ยังไงป้อมก็ต้องเดินทางให้ถึงภูเก็ต...ที่นั่นก็ยังมีคนที่กำลังรอความช่วยเหลืออยู่”
“...........................................................”
“ขอบคุณมากๆค่ะ...ป้อมก็รักพี่อ๋อมที่สุดในโลกเลย”
(ปิ๊บ!!)
“เอาละ!!...จะมัวย่ำอยู่กับที่ไม่ได้...เริ่มก้าวต่อไปได้แล้วนะป้อม!!!”
... “ป้อม” เด็กหญิงนักเดินทางวัย 14 ปีเตรียมมุ่งลงใต้ต่อไปเพื่อให้การช่วยเหลือผู้คนที่กำลังทุกข์ทรมานจากโรคร้ายต่างๆ...
“พี่ชาย~~...สิ่งตอบแทนข้าวกล่องกับน้ำดื่มที่หนูให้พี่ไปคือโอสถลับประจำตระกูลวิษณุมนตรี...มันจะหมดฤทธิ์ในอีก 3 วันข้างหน้านี้แล้วพี่ก็จะกลับไปเป็นปกติพร้อมทั้งเกิดผลข้างเคียงที่น่าสะพรึงกลัว!!!!...หึๆๆๆๆๆๆ”
...........................................................................
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น