รักไม่นับตัวเลข ตอนที่ 15
รักไม่นับตัวเลข ตอนที่ 15 “การตัดสินใจที่ยากลำบากยิ่ง”
“ตามมา!!!...ฉันมีอะไรจะคุยด้วย”
“ครับ”
“.....................................................”
...บรรยากาศมันให้ความรู้สึกเหมือนผมเป็นนักโทษกำลังเดินเข้าสู่แดนประหาร...แขนขาเนื้อตัวพาลสั่นกึกๆ...ปากคอก็แห้งผากจะกลืนน้ำลายยังทำได้อย่างลำบากแต่สู้แข็งใจไว้...
“บรีน...มีอะไรหรือครับ?”
“คือ...”
...สาวคนรักเรียกผมให้หยุดแต่ก็ไม่ยอมบอกว่ามีเรื่อง
อะไร...เธอมีสีหน้าวิตกกังวลมากทีเดียว...
“ถ้าเรื่องคุณพ่อ...บรีนไม่ต้องห่วง...ยังไงท่านคงไม่ควักปืนมาจ่อหัวผมง่ายๆหรอกครับ”
(พูดปลอบใจหญิงสาวพร้อมกับปลอบตัวเองด้วย)
“เอาเถอะค่ะ...แล้วเคนจะจะได้ทราบความจริงทุกอย่างเอง”
“?”
...พอเข้าไปในห้องรับแขก...ผมก็คิดตอนระหว่างเดินทางมานะครับว่าจะต้องเจอการต้อนรับที่ไม่ค่อยเป็นมิตรจากทางบ้านของพี่บรีนนักแต่เวลานี้มันยิ่งกว่าที่คาดไว้ซะอีก...มันช่างดูแย่มากๆเลย...
“เคน...นั่งเก้าอี้สิคะ...ไม่ต้องลงไปที่พื้น”
...ร่างกายมันเป็นไปโดยอัตโนมัติเพราะความหวาดกลัวเข้าไปเกาะกินหัวใจหมดสิ้นแล้ว...นี่ขนาดแค่คบเป็นแฟนยังจ้องกันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ...ถ้าเกิดทะลึ่งทำลูกสาวเขาท้องไส้ขึ้นมาผมมิโดนเป่ากระหม่อมทิ้งไปนานแล้วรึ?...คุณพ่อกับคุณแม่พี่บรีนนั่งโซฟาตัวกลาง...บุตรสาวฝาแฝดทั้ง 2 นั่งเก้าอี้คนล่ะฝั่งซ้ายขวาแล้วผมจะไปนั่งที่ไหนได้อีกนอกจากเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามประจันหน้ากับเจ้าของบ้านซึ่งกำลังซุบซิบอะไรบางอย่าง...จากนั้นคุณแม่พี่บรีนก็ถามผมเกี่ยวกับทางบ้านว่าทำอาชีพอะไร?...เป็นคนที่ไหน?...อายุเท่าไหร่?...กำลังศึกษาในระดับไหน?...รวมทั้งไม่พลาดที่จะถามด้วยว่ารู้จักกับพี่บรีนได้ยังไง?...ผมก็ตอบไปตามความจริงไม่ปิดบัง...
“...อืม---...คือต้องไว้บอกก่อนนะจ๊ะว่าป้าไม่ใช่คนซ่อกแซ่กชอบถามโน่นนี่แต่ครั้งนี้อยากรู้จักเคนไว้เพราะส่วนใหญ่บรีนจะพาเพื่อนผู้หญิงมาให้รู้จักแต่ไม่ค่อยพาเพื่อนผู้ชายมานักหรอก”
(ถ้าเป็นเพื่อนผู้ชายก็จะต้องไต่ถามอย่างละเอียดยิบว่างั้นซึ่งคงเป็นเรื่องปกติของบ้านที่มีลูกสาวสวย)
“อายุห่างกัน 8 ปีเรอะ?...นี่!!...ฉันสูบบุหรี่ได้มั้ย?”
“...คะ...เชิญครับ”
(สะดุ้งแทบสุดตัวเลยผม)
“......................................................”
(พ่นควันโขมงเชียว)
“เอาละ!!...ฉันจะไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลา...นายคบกับลูกสาวฉัน...เป็นเพื่อนหรือเป็นอย่างอื่น?...”
“เอ่อ...”
“เมื้อกี้เขาบอกบรีมว่าคบเป็นเพื่อนกับน้องค่ะพ่อ”
“ฉันไม่ต้องการฟังคำตอบของคนอื่น...แกเงียบซะ!!”
“คะ...ค่ะ”
“ว่าไง!?...จะตอบได้หรือยัง?...บอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่ชอบคนพูดโกหก”
“ผม...ผม”
“.......................................................”
...เหลือบตาดูพี่บรีนซึ่งเธอก็พยักหน้าตอบรับในเชิงว่า “บอกความจริงไปดีกว่า” ...ดังนั้นจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่ชัดถ้อยชัดคำ...
“คุณลุงคุณป้าครับ...ผมกับพี่บรีนเรา 2 คนคบเป็นแฟนกันและต้องขอโทษพี่บรีมที่ไม่ได้บอกความจริงตั้งแต่แรก...”
“......................................................”
“......................................................”
“......................................................”
...คนในบ้านเงียบกันหมดทั้งบ่าวทั้งนาย...บรรดาคนใช้ถ้าไม่อึ้งก็ป้องปากกระซิบกระซาบกัน...ส่วนพี่บรีนมีรอยยิ้มและพยักหน้าที่แสดงความยินดีกับความกล้าของผมแต่ก็มีความกังวลแอบแฝงอยู่...
“เฮ้ย!!!!...พวกแกไม่มีงานทำกันหรือไง?...มีอะไรก็ไปทำเซ่!!!!”
“คุณคะ!!...ใจเย็นๆก่อนสิ”
“พ่อ”
“ฉันใจเย็นอยู่นี่ไง!!...ถ้าใจร้อนก็คงคว้าปืนออกมาถือแล้วโว้ย!!!!”
“อึ๋ย!!!!”
(เสียงดังเอ็ดตะโรลั่นบ้าน...นี่ต้องโกรธจนหนวดแทบกระดิกได้แล้วล่ะ...คนใช้ในบ้านต่างเกรงกลัวรีบแตกทัพถอยหนีออกไปกันหมด...อูย~~...คุณพระช่วยด้วย!!!...ลูกช้างยังไม่อยากตายตั้งแต่ยังหนุ่มๆ)
“เฮอะ!!!...คบเป็นแฟน...พูดง่ายดีจริงนะแก...บรีน!!...นี่ยังไม่บอกให้เจ้านี่รู้เหรอว่าตอนนี้แกมีฐานะอะไร?”
“?”
“.......................................................”
...หญิงสาวไม่ตอบได้แต่ก้มหน้าซึ่งมันทำให้คลางแคลงใจว่าเธอกำลังปิดบังอะไรผม?...เราสัญญาว่าจะเป็นคนรักกันแล้วทำไมยังมีเรื่องต้องปกปิดอีกล่ะครับ!?...
“...ถ้ายังไม่รู้ฉันจะบอกให้ก็ได้...บรีนน่ะไม่ใช่ผู้หญิงตัวเปล่าเล่าเปลือยที่ไม่มีเจ้าของ...เธอแต่งงานมีสามี...ใช้คำนำหน้าว่านางแล้ว!!!”
“!!!!”
...ประโยคนี้มันเปรียบได้กับค้อนเหล็กที่ทุบลงไปกลางหัวและอาจเสมอเหมือนมีดอันคมกริบซึ่งได้กรีดเข้ากลางหัวใจ...ผมนั่งนิ่งเป็นหุ่นไม่อาจจะขยับตัวหรือกล่าวคำพูดอะไรออกมาได้แต่ท่องในใจว่า...
(แต่งงาน...มีสามีแล้ว...ทำไมไม่บอกกันก่อน?...แต่งงาน...มีสามีแล้ว...ทำไมไม่บอกกันก่อน?...แต่งงาน...มีสามีแล้ว...ทำไมไม่บอกกันก่อน?...หลอกผมทำไมกัน?...บรีน!!!!...หลอกผมทำไม?)
“...และสามีบรีนก็คือลูกชายเพื่อนรักของฉันที่เป็นคู่ค้าสำคัญทางธุรกิจอย่างยาวนาน...ฐานะร่ำรวยมีหน้ามีตาในสังคม...แล้วตัวแกล่ะเป็นใคร?...เรียนก็ยังเรียนไม่จบ...กะอีแค่บ้านมีหอพักให้คนเช่ารึจะมาเลี้ยงดูลูกสาวฉัน?...น่าขำ!!!”
“คุณพูดเกินไปแล้วนะคะ!!”
“ไม่เกิน!!...คุณน่ะเงียบซะเถอะผมอยากจะพูดนานแล้ว...โดยเฉพาะแก...บรีน...ฉันสู้อุตส่าห์วางแผนให้ชีวิตของแกมีความสุขสบายได้แต่งงานกับผู้ชายที่การงานดีฐานะเท่าเทียมกัน...การศึกษาของรุจเองก็ใช้ได้แถมยังรักแกมากด้วย...ทำไมถึงใจร้ายหนีเขาไปได้ลงคอและยังมีหน้าพาไอ้บ้านี่เข้ามาบ้านอีก?...ไหน...ลองบอกเหตุผลโง่ๆของแกมาซิ”
“คุณพ่อ...”
“..................................................”
“รุจรักหนู...แต่หนูไม่เคยรักเขา”
“น้องบรีน...”
“แกว่าไงนะ?”
“หนูเคยบอกคุณพ่อไปตั้งหลายครั้งแล้วว่าหนูไม่เคยมีความรักในตัวรุจเลยแม้แต่นิดเดียว...นี่คะ!!...ผู้ชายคนนี้ต่างหากที่ได้บรีนมอบความรักให้จนหมดสิ้น...เขาอยู่ที่นี่แล้ว!!!!”
...จากนั้นหญิงสาวในสภาวะน้ำตาไหลอาบแก้มก็ลุกมาหาผมแล้วลงนั่งคุกเข่าตรงหน้า...เธอพูดทั้งน้ำตาพร้อมทั้งยกมือผมกุมไว้แน่น...แสงสว่างเริ่มสาดส่องเข้ามาในหัวใจที่เมื่อกี้ถูกความมืดครอบงำทีละนิดๆ...
“...บรีนขอโทษ...”
“.........................................................”
“บรีนน่าจะบอกความจริงให้เร็วกว่านี้...แต่...แต่...”
“สิ่งที่ฉันทำไปก็เพราะหวังดีและเพื่ออนาคตของแก...เพราะการกระทำอันโง่เขลาของแกมันจะทำให้ฉันเสียเพื่อนที่สู้ฟันฝ่าอุปสรรคมาด้วยกัน...บ้านนั้นเขาหาว่าฉันรู้เห็นเป็นใจปล่อยให้แกหนีไปด้วยซ้ำนะรู้มั้ย?...รีบกลับไปบ้านนั้นเดี๋ยวนี้!!!”
“หนูไม่กลับ!!!...กรุณาพอแค่นี้เถอะค่ะ...ความหวังดีของคุณพ่อทำให้หนูทรมานเหมือนตกนรกทั้งเป็น...รุจไม่ใช่ผู้ชายที่ดีอย่างคุณพ่อคิด...เขาใช้วิธีสกปรกทำลายหนูแล้วรับผิดชอบยอมแต่งงานก็เพราะต้องการล้างแค้นที่หนูไม่ยอมรักเขา”
“ฉันตกลงหมั้นหมายแกกับรุจไว้ตั้งแต่เล็ก...ยังไงเขาก็รักแกถึงได้...”
“เขาย่ำยีศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิง...ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ...พ่อไม่เพียงไม่โกรธเขาแต่กลับเห็นดีเห็นงามและมาดุด่าหนูอย่างงั้นหรือนี่?”
“หยุดนะบรีน!!!...บรีมพาน้องเข้าห้องได้แล้ว”
“ค่ะ...บรีนมานี่!!”
“เดี๋ยวก่อนครับ!!!”
“เคน?”
...ผมฟังมานานและในระหว่างนี้ก็พยายามรวบรวมสติจนคิดได้...ตัวเราตกลงรักผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว...เชื่อว่าหล่อนคือเนื้อคู่ที่ฟ้าประทานมาให้...คนรอบข้างไม่ว่าจะเป็นน้าจี๊ด...จี...พี่จุนก็ต่างเอาใจช่วยให้สมหวัง...บรีนคือสตรีที่แสนดีที่สุดเท่าที่ผมพบเจอ...ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นของใครก็ตาม...ต่อจากนี้ผมจะต้องปกป้องรักษาหญิงสาวผู้นี้ไว้ตลอดไป...
“กรุณาฟังผมพูดก่อน”
“โฮะ!!!...เงียบไปนานเพราะช็อคสิท่า...เป็นไง?...มารักหญิงที่มีเจ้าของและไม่บริสุทธิ์...แกคงเสียใจมากสิ?”
“ครับ...ผมเป็นอย่างที่ท่านพูดจริงๆและรู้สึกโกรธว่าทำไมบรีนถึงไม่บอกความจริงให้รู้...มาหลอกให้ผมรักทำไม?”
“........................................................”
“...แต่...นั่นเป็นแค่ช่วงแรกๆเท่านั้น”
...ในเมื่อตัวเองก็ไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องมาจากไหนสักหน่อยแล้วเรื่องอะไรจะต้องไปสนใจเพียงกะพี้เปลือกนอกด้วยเล่า!!!...
“แกจะพูดอะไร?”
“บัดนี้ผมภูมิใจเป็นยิ่งนักครับที่รู้ว่าบรีนมีความรักให้ผม...จิตใจต่างหากครับที่สำคัญหาใช่ร่างกายหรือทรัพย์สินมหาศาลไม่...ส่วนอายุที่ต่างกันก็ยิ่งไม่ต้องคิดให้รกสมอง...สำหรับผมความรักที่จริงใจคือทุกสิ่งทุกอย่าง”
“เคนพูดจริงๆหรือคะ?”
...ผมพยักหน้าและลุกขึ้นโดยดึงตัวบรีนยืนขึ้นด้วย...มือผมจับมือหญิงสาวแน่นเหมือนไม่ต้องการสูญเสียเธอไปไหนอีกแล้ว...รู้สึกได้เลยว่าบรีนตัวสั่นมาก...
“ครับ...ต่อให้เคยเป็นของคนอื่นแต่บรีนบริสุทธิ์สำหรับผมเสมอ...ผมจะไม่มีวันสูญเสียบรีนและไม่ยอมให้ใครมารังแกเธอได้อีก...เรา 2 คนจะแต่งงานกัน...เคนรักบรีนครับ”
“อา~~...ดีใจจังเลย...ค่ะ...บรีนก็รักเคน...รักมานานแล้ว...รักมากๆด้วย”
...หญิงสาววัย 27 รับคำพลางพยักหน้าทั้งน้ำตาแห่งความปลื้มปิติที่ยังรินไหลออกมาไม่มีหยุด...
“เฮอะ!!!...ลำพังพวกแกรึจะไปกันรอด?...ความรักมันทำให้ท้องพวกแกอิ่มมีเงินใช้จ่ายหรือเปล่าล่ะ?...หา!!!”
“.....................................................”
“.....................................................”
“ฉันไม่ยอมให้พวกแกทำตามอำเภอใจ...บรีน...แกต้องทำคามคำสั่งของฉัน!!!”
“พ่อคะ...เรื่องของหนูกับรุจมันจบสิ้นลงตั้งแต่ที่หนูหนีออกจากบ้านของเขาแล้ว...หนูจะไม่มีวันกลับไปหาเขาอีก...ผู้ชายใจทรามที่เห็นการแก้แค้นเป็นเรื่องสนุก”
“...แล้วนั่นแกจะไปไหนน่ะ!!!”
“จะไปไหนลูก?”
“บรีน!!!”
“คุณแม่คะ...พี่บรีมคะ...ในเมื่อคุณพ่อไม่ยอมรับความรักของบรีนกับเคน...พวกเรา 2 คนก็จะไปจากที่นี่...ไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน...คุณพ่ออาจเห็นความรักของเราเป็นเรื่องงี่เง่าแต่สำหรับบรีนแล้ว...มันสำคัญยิ่งกว่าชีวิต”
“ใช่ครับ...ผมขอสัญญาว่าจะดูแลบรีนอย่างดี”
“แก~~~...อีลูกไม่รักดี!!...พวกบ้า!!!...ถ้าออกจากบ้านนี้แม้แต่ก้าวเดียวฉันจะถือว่าตัวฉันไม่เคยมีลูกอย่างแก...ความเป็นพ่อลูกจะสิ้นสุดลงนับแต่บัดนี้!!!!”
“คุณรู้ตัวหรือเปล่าคะว่ากำลังพูดอะไรออกมา!?...นั่นลูกสาวของเราทั้งคนนะ!!!...บรีนรีบขอโทษคุณพ่อซะเร็ว...อย่าทำให้คุณพ่อโกรธมากไปกว่านี้”
“...เรื่องนี้เอาไว้พูดกันวันหลังดีกว่าค่ะพ่อ...วันนี้เป็นวันดี...วันเกิดของบรีมกับน้อง”
“ฉันไม่มีอะไรจะพูดถ้าอีลูกไม่รักดีมันจะดึงดันหนีตามไอ้คนที่ยังหาเลี้ยงด้วยตัวเองไม่ได้ไป...ถ้ามันต้องการแบบนั้นก็เชิญออกไปได้เลย!!!...อยากรู้นักว่าจะไปกันได้สักกี่น้ำ!!!...สุดท้ายแกจะเป็นฝ่ายแพ้ซมซานกลับมา...จำไว้นะ!!!”
“บรีนคิดดีๆก่อน...อย่าให้ผมที่เป็นคนนอกคือต้นเหตุให้พ่อลูกต้องมาผิดใจทะเลาะกันเลยครับ”
“.......................................................”
...น่าสงสารหญิงสาวคนรักยิ่งนัก...บัดนี้เธอมายืนอยู่ตรงทาง 3 แพร่ง...หล่อนจะเลือกใครระหว่างชายคนรักอย่างผมและคุณพ่อบังเกิดเกล้าของเธอ?...นี่คงเป็นการตัดสินใจที่ยากลำบากยิ่ง...บางทีอาจถึงที่สุดของชีวิตเลยก็ได้...สักครู่หญิงสาวจึงสูดลมหายใจลึกๆช้าๆก่อนจะตอบว่า...
“บรีนขอเลือก...”
...เลือกคุณพ่อสินะ...ถูกต้องแล้วล่ะครับ...ยังไงสายสัมพันธ์ก็ไม่มีวันตัดขาดหรอกต่อให้โกรธมากมายแค่ไหน...ขึ้นชื่อว่าพ่อก็ย่อมต้องรักลูกด้วยกันทั้งนั้นแหละนะ...
“ขอเลือกเคน...”
“หา!!!!...ลูกบรีน---”
“นะ...นะ...นี่น้องพูดอะไรเนี่ย!!?...ว้ายคุณแม่!!!!”
“ฮึ!!!...ดี---...ดีมาก!!!!...นับแต่นี้ฉันไม่มีลูกชั่วอย่างแก!!!!!”
...พูดจบแค่นั้นคุณพ่อของบรีนก็ก้าวเท้าออกจากห้องรับแขกอย่างรวดเร็ว...ฝ่ายคุณแม่เป็นลมล้มพับกับเก้าอี้...บรีนกับพี่สาวต่างตกใจรีบเข้ามาประคองพลางร้องหายาดมกับผ้าชุบน้ำให้จ้าละหวั่น...เหตุการณ์ในบ้านอยู่ในภาวะตึงเครียด...วุ่นวายกันไปหมดทั้งนายทั้งบ่าว...
“...ลูก...ตัดสินใจแบบนี้...คิดจะฆ่าแม่ให้ตายหรือยังไงกัน?”
...พอคุณหญิงได้สติก็ตัดพ้อลูกสาวคนเล็กทั้งน้ำตา...
“หนูไม่ดีเองค่ะแต่...มันไม่มีทางเลือก...เพราะพ่อไม่ยอมฟังเหตุผลของหนูเลย”
“น้องนี่น๊า~~...พี่จะหัวใจวายตายตามแม่ไปด้วย...ได้ดูหน้าพ่อเมื่อกี้หรือเปล่า?...โมโหจนเส้นเลือดที่ขมับปูดโปนออกมาชัดเลย”
“พี่...บรีนไม่อยากกลับไปสถานที่ที่เปรียบเหมือนนรกนั่นอีกแล้ว...รุจเป็นคนเลวหาใช่คนดีอย่างที่พ่อกับแม่คิด...เบื้องหน้ากับเบื้องหลังมันเป็นคนละอย่าง...เขาสวมหน้ากากหลอกพวกเราทุกคนค่ะ”
“แต่ตอนนี้ก็ยังทันนะรีบไปขอโทษคุณพ่อแล้วอธิบายความจริงซะ...ท่านจะต้องให้อภัยแน่ๆ”
“ไม่มีประโยชน์...เมื่อเหตุผลของเราต่างกันและอธิบายยังไงก็ไม่เข้าใจ...บรีนขอเป็นฝ่ายไปดีกว่าค่ะ”
“รุจเป็นคนไม่ดี...ก็ได้...แม่เชื่อลูกจ้ะ...เอาไว้แม่จะหาโอกาสคุยกับพ่ออีกครั้ง...ต้องรอให้เขาใจเย็นๆลงก่อน...เอ้านี่!!!...ลูกเก็บไว้ใช้นะจ๊ะ...ขาดเหลือก็บอกได้”
...คุณหญิงหยิบสมุดเช็คมาเซ็นและส่งให้บรีน... 7 แสน!!!!...โอ้โห~~~...เงินเยอะตั้งขนาดนี้!?...
“แม่คะ...มันมากเกินไป!!!...บรีนรับไม่...”
“เอาไปเถอะจ้ะ...นี่เป็นเงินส่วนตัวของแม่...พ่อเขาจะมาห้ามอะไรแม่ไม่ได้หรอก”
“แต่...”
“รับไว้เถอะน่าบรีน...ถือซะว่าเป็นของขวัญวันเกิดละกัน”
“...............................................................”
“ขอบคุณมากคะคุณแม่...ได้โปรดยกโทษให้ลูกอกตัญญูคนนี้ด้วยเถิด”
“อย่าพูดแบบนี้...บรีนยังเป็นลูกสาวที่น่ารักของแม่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงจ้ะ...เคนจ๊ะ...ป้าต้องขอฝากบรีนให้เธอช่วยดูแล”
“คุณป้ายอมรับผมหรือครับ?”
“ตัวป้าเองก็สังเกตมานานแล้วว่าบรีนดูไม่มีความสุขและวันนี้ป้าก็ได้เห็นบรีนกล้าบอกกับทุกคนว่าเธอมีความรักให้กับเคน...ถึงจะเสียใจที่ต้องแยกจากลูกแต่ป้าก็เชื่อว่าบรีนดูคนไม่ผิดแน่...บรีนจ๊ะ...แล้วแม่จะไปเยี่ยมนะ”
“พี่ต้องไปด้วยอยู่แล้วน่า”
“ค่ะ...”
...เหมือนน้ำทิพย์ที่ช่วยหล่อเลี้ยงชโลมหัวใจให้มีความแช่มชื่นอย่างแท้จริง...เรา 2 คนก้มลงกราบแทบเท้าแม่ของบรีนก่อนกล่าวอำลาแต่ผมยังไม่บังอาจเรียกคุณแม่ได้หรอกครับเพราะตัวเองยังมีอะไรที่ต้องพิสูจน์อีกมาก...รวมทั้งยังมีเรื่องที่ต้องแก้ปัญหานั่นคือเรื่องสามีเก่าของบรีน...
“เรื่องราวเลวร้ายลงถึงขั้นตัดพ่อตัดลูกกันนี้เป็นเพราะผมแท้ๆ”
“ไม่ค่ะ!!...เคนอย่าโทษตัวเองเลย...ขอให้ได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก...ต่อไปบรีนจะต้องมีความกล้าเพื่อลุกขึ้นสู้...คุณพ่อมีความปรารถนาดีก็จริงแต่มันไม่ใช่สิ่งที่บรีนต้องการสักนิด”
...ผมคิดถึงคำพูดเตือนใจเมื่อสักครู่นี้ของคุณหญิงที่บอกว่า...นายรุจผู้เป็นสามีของบรีนจะไม่ยอมให้จบเพียงแค่นี้แน่ๆ...
(“ทั้ง 2 คน...ถึงรุจจะไม่ได้ออกติดตามแต่ก็สั่งให้คนของเขาสืบหาที่อยู่และเฝ้าสะกดรอยพวกเธอตลอดเวลาแน่”
“เขารู้ที่อยู่แล้วหรือคะ?”
“แม่ไม่แน่ใจนัก...อย่างไรตระกูลเขาก็มีฐานะและอิทธิพลมาก...คงไม่ใช่เรื่องยากที่จะตามหา”
“ถ้าตามที่บรีนพูด...เขาคงจะไม่ทำอะไรน้องหรอกค่ะแม่แต่เคนนี่สิ”
“.......................................................”
“เขาจะทำร้ายเคน...ต้องข้ามศพบรีนไปก่อน”
“ตอนนี้ก็ไปหาที่สงบๆอยู่ก่อนล่ะกันนะทั้ง 2 คน”)
..........................................................................................................
...ขามานั่งแท็กซี่ขากลับต้องเดินเอา...ออกจากคฤหาสน์อันใหญ่โตโอ่อ่า...บางทีอาจจะไม่มีโอกาสได้มาที่นี่อีก...ในเมื่อเจ้าของบ้านไม่ต้อนรับก็ไม่ควรจะอยู่ให้รำคาญตา...บรีนยังเอาผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาไม่หยุด...ครับ...เธอตัดสินใจแตกหักกับคุณพ่อ...ลึกๆจะต้องเสียใจอย่างสุดซึ้งจนไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้...
“ทั้ง 2 คนเดี๋ยวซิ”
“...พี่บรีม...”
“เคน...พี่ขอคุยอะไรกับบรีนหน่อย”
“เชิญครับ”
...พี่บรีมขับรถเบนซ์สีดำสุดหรูมาจอดใกล้ๆ...หรือจะมาตามน้องสาวกลับ?...ผมเดินเลี่ยงออกไปอีกทางแต่ยังได้ยินเสียงคุย...จากวันครบรอบคล้ายวันเกิดที่แสนจะน่าอภิรมย์ยินดีกลับกลายเป็นวันที่มีแต่ความขัดแย้งภายในครอบครัวแล้วสาเหตุสำคัญมันก็เกิดมาจากตัวผม...ถึงไม่มีใครพูดแต่ผมก็รู้สึกผิดมาก...
“เห็นชอบทำมึนตึงแบบนั้นแต่พ่อก็ดีใจไม่น้อยนะที่น้องอุตส่าห์ยอมกลับมาบ้าน”
“น้องรู้ดีค่ะ”
“พี่น่ะเข้าใจที่น้องไม่มีความสุขกับชีวิตแต่งงานแต่เรื่องนี้จะมาทำล้อเล่นกันไม่ได้...บทจะหนีก็หนีไปซะดื้อๆเอาแต่ใจเหมือนเด็ก...ทุกอย่างมันสามารถแก้ไขได้...อย่าลืมว่านายรุจยังเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของน้องนะ”
“เพราะอะไรกันคะพี่?”
“จ๊ะ?”
“ทำไมเขาถึงไม่ยอมเซ็นใบหย่า?...เขาก็รู้ดีว่าบรีนไม่ได้รักเขา!!!...การแต่งงานนั่นมันเกิดขึ้นเพราะเหตุผลทางธุรกิจไม่ใช่ความรัก!!!...นอกจากนี้มันยังเกิดจากความเจ็บแค้นที่บรีนไม่เคยมีเยื่อไยให้เขา”
“ใจเย็นๆก่อนครับ”
...น้ำเสียงบรีนบ่งบอกถึงความโกรธและผิดหวังไม่แตกต่างจากผมเมื่อสักครู่แต่พอลองตรึกตรองให้ดี...หญิงสาวคงมีเหตุผลบางอย่างที่ไม่บอกความจริงว่าหล่อนแต่งงานมีสามีแล้ว...ผมจะต้องเชื่อมั่นและเป็นกำลังใจพร้อมทั้งอยู่เคียงข้างเธอเสมอ...
“พี่บรีมคะ...ความจริงน้องแอบอิจฉาพี่นะที่ชีวิตรักกับคุณมิชาเอลราบรื่นดี”
“ใครว่า...”
“ทำไมหรือคะ?...พี่ทะเลาะอะไรกับเขา?”
“จะอะไรซะอีก?...ก็แทนที่จะบินมาเมืองไทยกับพี่กลับบอกว่ามีงานยุ่ง...เห็นงานสำคัญกว่าวันเกิดเมียซะได้...เรื่องนี้ฝรั่งเขาถือมากนะจะบอกให้...แต่ตานั่น...ฮึ่ย~~...บ้าเอ๊ย!!”
...พี่บรีมก็แต่งงานแล้วแฮะ...แต่งกับฝรั่งด้วย...เอ้ย!!!...ผมไม่มีเจตนาแอบฟังนะ...
“พี่ยังโชคดีกว่าหนูมากนักเพราะได้แต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองรักและทุกคนยอมรับ”
“ฮะๆ...น้องลืมไปแล้วหรือจ๊ะว่าตอนพี่ยืนกรานจะขอแต่งงานกับแฟรงคลินซ์พ่อก็คัดค้านอย่างหนักเลย?...ถึงตอนนี้ก็คงยังโกรธพี่ไม่หายเลยล่ะมั้ง?”
“ยังไงพี่ก็ใจกล้าจริงๆ...หนูซะอีกที่มัวแต่กลัวจนเรื่องราวมันเลยเถิดมาถึงขั้นนี้”
“บรีนเอ๋ย~~...พี่รู้ว่าน้องจะพูดอะไรและรู้สึกอย่างไรแต่มันก็ถึงเวลาที่บรีนจะได้มีความสุขที่แท้จริงสักทีเหมือนกัน”
“คะ?”
“...กับคนๆนั้น...ผู้ชายที่น้องพามาประกาศต่อหน้าผู้คนในบ้านพวกเรานั่นไง...”
“พี่!?”
“เฮ่!!!...นายน่ะมานี่ซิ”
...พี่บรีมเรียกให้เข้าไปหาจากนั้นเธอก็จับมือน้องสาวมากุมกับมือผม...
“เคนได้ยินที่พี่คุยกับบรีนทั้งหมดแล้วสินะ”
“...ครับ”
“เมื่อรู้ความจริงว่าน้องฉันเคยแต่งงานแล้ว...นายจะว่ายังไง?...ยังจะรักน้องสาวฉันอยู่หรือไม่?”
“พี่!!”
“บรีนเงียบก่อน...เอ้า!!...บอกมาสิ...ถ้านายเป็นลูกผู้ชายจริงก็พูดออกมาต่อหน้าเรา 2 พี่น้องนี่เลย”
“........................................................”
...ผมมีคำตอบอยู่ในใจเรียบร้อยแล้ว...พี่บรีนคือผู้หญิงที่ผมเฝ้ารอมาตลอด...
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมก็จะรักบรีน...รักตลอดไปครับ”
“เคน...”
“แม้บรีนจะไม่ใช่ผู้หญิงที่บริสุทธิ์ผุดผ่องนะ?...คิดให้ดีๆก่อนตอบเพราะนี่เป็นความสุขชั่วชีวิตของนาย...นายยังอายุน้อยแล้วก็มีโอกาสอีกมาก...จะเอาความสุขและอนาคตชั่วชีวิตมาร่วมหัวจมท้ายกับหญิงสาวที่แปดเปื้อนราคีและมีสามีแล้วรวมทั้งอายุมากกว่าถึง 8 ปีทำไมกัน?”
“........................................................”
“ไม่ว่าใครจะพูดหรือจะห้ามยังไง...หัวเด็ดตีนขาดผมก็ขอยืนยันความตั้งใจเดิม...ผมไม่ใช่คนพูดเก่งหรือมีวาทะโวหารอะไรมากมาย...”
“เธอหมายความว่า...”
“พี่บรีมครับ...ชั่วชีวิตของผมต่อไปนี้ขอสัญญากับพี่ว่าผมจะรักและอยู่กับบรีนตลอดไป...จะไม่มีใครมาเปลี่ยนแปลงความคิดนี้ได้”
“.......................................................”
“บรีน...บรีนดีใจเหลือเกิน”
...บรีนโผเข้ากอดผมด้วยความดีใจเหลือล้น...นี่คงเป็นของขวัญที่เธอต้องการมาตลอดชั่วชีวิต...ผมก็ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าสิ่งนี้แหละคือของขวัญอันล้ำค่าที่ผมจะมอบให้เธอซึ่งมันมิอาจประเมินเป็นค่าของเงินได้...พี่บรีมคงพอใจกับคำตอบจึงยืนพิงรถกอดอกยิ้มกริ่ม...
“หึๆๆ...ดี!!...อย่าเก่งแต่ปากล่ะกันนะไอ้น้องเขย!!...แหม~~...นึกว่าฉันจะต้องมาพาน้องสาวกลับซะแล้ว”
“น้องเขย?”
“อ้าว!!!...ก็ฉันเป็นพี่สาวบรีนแล้วจะเรียกนายว่าน้องเขย...มันไม่ถูกเหรอ?”
“ไม่!!...ถูกต้องที่สุดครับ!!!...พี่บรีมยอมรับผม”
“เออ!!!...อย่าทำให้พี่ผิดหวังและห้ามทำให้บรีนเสียใจโดยเด็ดขาด...น้องสาวสุดที่รักคนนี้...พี่ขอมอบให้เคนปกป้องดูแลนับแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป”
“ครับ!!!!”
...ผมรับคำต่อหน้าพี่สาวฝาแฝดของบรีนด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นที่สุดนับตั้งแต่เกิดมาบนโลกเบี้ยวๆใบนี้ทีเดียว...
....................................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น