เล่ห์สวาทเพลิงราคะ 15

เล่ห์สวาทเพลิงราคะ 15

“อ้าว ษายังไม่อาบน้ำอีกเหรอ...พี่ต้องออกแล้วนะ” อรนุชถามอย่างแปลกใจ ขณะที่เธอแต่งตัวพร้อมจะออกจากบ้าน แต่ว่าน้องสาวยังอยู่ในชุดนอนตัวยาวสีขาวบริสุทธิ์ อรอุษาหัวเราะว่า “สงสัยพี่นุชคงซ้อมจนเหนื่อย เลยลืมไปว่าษาบอกพี่นุชแล้วว่าวันนี้ไม่มีตารางสอน” เด็กสาวร่างบางทำหน้าเหรอหรา ก่อนจะยกมือเคาะศีรษะตัวเองเบาๆ “จริงอ้ะ...ว้า...พี่ลืมสนิทเลย...สงสัยจะจริงอย่างที่ษาพูด...พี่แต๋วน่ะใช้งานพี่จนบักโกรกเลย..ษารู้ไหม” อรนุชบ่นพึมพำ เพราะถึงแม้จะจบคอสเดินไปแล้ว แต่กรองกนกก็ฉวยโอกาสทำเป็นบอกว่าเด็กสาวนั้นเข้ามาเสียบแทนรุจิราที่ถอนตัวไป ทำให้เวลาซ้อมเหลือน้อย ต้องเร่งซ้อมในเรื่องอื่นๆ อีก ดังนั้นแทบทุกวันกว่าจะเลิกซ้อมก็ตั้งทุ่มหรือทุ่มครึ่ง ทำให้ช่วงที่ผ่านมาอรอุษาต้องกลับบ้านกับฐิติพรรณทุกวัน อรอุษาหัวเราะคิกๆ ขำศัพท์ของพี่สาวคนกลาง “อะไรคะ..บักโกรก” อรนุชเองก็ฉิวพี่แต๋วจนอดหัวเราะออกมาไม่ได้เหมือนกัน ก่อนจะชวนว่า “ว่าแต่ษาไม่ไปมหาวิทยาลัยกับพี่เหรอ...
อยู่บ้านอุดอู้จะตาย...ไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดก็ได้นี่นา” เด็กสาวผู้อ่อนวัยกว่ายิ้มน่ารัก สั่นศีรษะ “ใครว่าคะ...ษานัดเพื่อนวันนี้จะไปกินข้าวเที่ยงและดูหนังกัน” อรนุชผงกศีรษะร้อง ฮื่อ แล้วกำชับกำชา “ให้ลุงมากขับไปรับส่งนะ...พี่ขอยื่นคำขาด...คราวที่แล้วแอบหนีขึ้นรถเมล์ไปเอง...พี่งี้หัวใจจะวายให้ได้พอป้าเอียดโทรไปบอก” ป้าเอียดคือแม่บ้านที่อยู่กับพวกเธอมานาน เลี้ยงอรชามาตั้งแต่แบเบาะ รักพี่น้องทั้งสามคนราวกับลูกในไส้ของเธอเอง อรอุษาหน้าม่อย บ่นอุบอิบ “ษาอายเพื่อนๆ จะตาย โตป่านนี้ทางบ้านยังไม่ยอมให้ไปไหนมาไหนเอง..” “แหม..ก็เราน่ะขึ้นรถเมล์มากี่ครั้งกันจ๊ะ สาวน้อย…จะให้ขึ้นแท๊กซี่รึ...เดี๋ยวนี้แท๊กซี่ก็ไว้ใจได้ที่ไหนกัน...เอาไว้เราโตกว่านี้...เข้ามหาวิทยาลัยแล้ว พี่จะสอนขับรถให้...ถึงตอนนั้นก็ตามใจจะปร๋อไปไหนมาไหนก็ได้...” พี่สาวพูดพลางกางมือโบกไปโบกมาเหมือนนกบิน อรอุษาเห็นแล้วก็หัวเราะคิกคิกอย่างตลกกับท่าทางของพี่สาว อรนุชหัวเราะไปด้วย ก่อนจะเดินออกไป จากนั้นอรอุษาได้เสียงแจ๋วๆ ของพี่สาวดังแว่วๆ กับลุงมากคนขับรถของเธอดังว่า “ลุงมาก..เฝ้ายายษาให้ดีนะ...อย่าให้หนีไปเอง...แล้วอย่าใจอ่อนนะคะ...ให้เที่ยวได้ถึงสี่โมงเย็นต้องกลับบ้าน” น้องเล็กคนสุดท้องย่นจมูกให้พี่สาว แต่ใบหน้านั้นพราวไปด้วยรอยยิ้ม ตื้นต้นไปกับความรักและความห่วงใยที่พี่สาวทั้งสองมอบให้กับเธอ อรชาพลิกตัวกระสับกระส่ายบนที่นอนในโรงแรมหรูที่เธอพักนั้น รู้สึกใจหายแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เฝ้าพยายามข่มตาให้หลับแต่ก็ทำไม่ได้ หญิงสาวเอื้อมมือไปพลิกนาฬิกาปลุกเรือนเล็กที่หัวเตียงที่บ่งบอกเวลาเกือบห้าทุ่มแล้ว อากาศในห้องที่ปรับอุณหภูมิเอาไว้สบายๆ นั้น ในตอนนี้กลับไม่สามารถช่วยระงับบรรเทาความรุ่มร้อนที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจของหญิงสาวแสนสวยให้ลดลงได้เลย อรชาพลิกตัวไปมาอย่างหงุดหงิดใจ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จนในที่สุดเมื่อเข็มนาฬิกาชี้ไปจนเกือบเลขสิบสอง เธอก็ยอมแพ้ลุกขึ้นนั่ง หญิงสาวเดินไปที่หน้าต่าง มองลงไป แสงไฟในยามราตรีที่ส่องสว่างที่เธอเคยมองได้เพลินๆ ในค่ำคืนนี้ไฟที่เคยมีสีสรรสดใสกับแลดูเศร้าประหนึ่งว่ากำลังกระพริบเป็นสัญญาณแสดงความอาลัยต่อการสูญเสียของอันเป็นที่รัก อรชายกมือลูบไปที่ใบหน้าตัวเอง ครุ่นคิดอย่างอ่อนล้าในใจ นี่เราเป็นอะไรไป? ลองอาบน้ำเย็นๆ แล้วกัน...น่าจะดีขึ้น แต่เปล่าเลย เมื่อจากออกมาจากห้องน้ำหลังจากแช่ตัวอยู่ในสายน้ำเย็นฉ่ำที่ราดรดมาจากฝักบัวอยู่นาน ความรู้สึกว้าวุ่นใจนั้นยังคงจับในความรู้สึก จนทำให้วงหน้างามนั้นค่อนข้างหมองคล้ำ ดวงตากลมสวยที่เคยมีแต่ประกายหวานสดใสเต็มไปด้วยแววตาแห่งความกังวลอย่างเร้นลับ จนหญิงสาวถึงกับตกใจเมื่อมองเห็นใบหน้าของตัวเองสะท้อนออกมาจากกระจกเงาในห้องพัก อรชาแน่ใจว่าความกังวลเร้นลับนี้ ไม่น่าจะเกิดขึ้นจากงาน...ใช่...การปรากฏตัวของคุณลุงมนูนั้นมีอิทธิพลคุกคามต่อจิตใจของเธอไม่น้อย...ต่อแผนการดำเนินงานเข้าควบซื้อกิจการของเครือปาล์มบีช แต่งานที่มีปัญหาต้องสะสาง เธอมั่นใจแม้ว่าจะยุ่งยาก ต้องใช้ความระมัดระวังในการดำเนินการ แต่สิ่งเหล่านั้นเธอก็เคยผ่านมาแล้ว ไม่ใช่เรื่องที่จะมีน้ำหนักเพียงพอจนทำให้เธอรู้สึกกลัดกลุ้มประหนึ่งว่าจะสูญเสียของรักไปอย่างเช่นเธอรู้สึกเหมือนตอนนี้ ของรักของเธอ? ความคิดที่วาบขึ้นมาในมโนสำนึกนั้นมาพร้อมๆ กับใบหน้าของน้องสาวสุดที่รักทั้งสองของเธอ อรชาใจหายวูบ หรือจะเกิดเรื่องอะไร...ยายนุชกับยายษา? ความเสียวสะท้านที่วาบขึ้นจับหัวใจ ร่างบางงามของหญิงสาวถึงกับสั่นไหวออกมาอย่างหวาดหวั่น มือเรียวงามที่เอื้อมไปคว้าโทรศัพท์นั้นสั่นระริก อรชาแทบร้องไห้ออกมาด้วยความโล่งใจเมื่อได้ยินแจ๋วๆ ของน้องสาวคนรองดังขึ้นมา “พี่อร...มีอะไรหรือคะ...ทำไมโทรมาตอนนี้ล่ะ” ริมฝีปากงามราวกับกลีบกุหลาบนั้นยังสั่นระริก เมื่อกรอกเสียงถามลงไปว่า “นุช..ที่บ้านเรียบร้อยดีใช่ไหม...ษาล่ะ...ไม่ได้เป็นอะไรไปใช่ไหม” เสียงหัวเราะใสดังมาจากเมืองไทย “ค่ะ...ทุกคนสบายดี...นุชอยู่ที่มหาลัย...ษาตอนนี้คงสนุกกับเพื่อนอยู่...เห็นว่านัดไปทานข้าวดูหนังกัน..และพี่อรไม่ต้องห่วงนะคะ...นุชเช็คดูแล้ว...ษาไปกับลุงมากค่ะ...” อรชาผ่อนลมหายใจยาวๆ ประนบมือไหว้ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับบุคคลสองคนที่เธอรักยิ่ง...รักยิ่งกว่าสิ่งใด...รักยิ่งกว่า...เธอรักตัวเอง คงไม่มีอะไร...เธอคงเหนื่อยมากไปกับทริปมาซานฟรานนี้ จิตใจที่เคยมั่นคงเลยอ่อนไหวไปบ้าง คิดดังนั้นหญิงสาวก็พยายามปลอบใจตัวเอง กล่าวเสียงที่มั่นคงขึ้น “นุช..พี่เป็นห่วง...ดูแลตัวเองดีๆ นะ...ฝากน้องด้วย...” อรนุชรับรู้ถึงน้ำเสียงแปลกๆ ของพี่สาวคนโต ก็พยายามทำเสียงให้เข้มแข็ง “พี่อรคะ...นุชสบายดีค่ะ...ทางนี้ไม่มีปัญหาอะไรเลย...ษาเองก็อยู่ในสายตานุชแทบทุกวัน...พี่อรไม่ต้องกังวลใจนะคะ” หยุดไปเล็กน้อย เด็กสาวก็ทำเสียงร่าเริงเพื่อเป็นการปลอบใจพี่สาว “อ้อ..ตอนนี้นุช..ถูกพี่แต๋วต้อนจนมุม จนต้องยอมประกวด..มิสยูนิเวอร์ซิตี้ให้กับมหาลัยนะคะ” ข่าวคราวของน้องสองคนกลาง ทำให้อรชายิ้มออกมาได้ นึกถึงตอนนี้น้องสาวต้องไปเดินประกวดแล้วขำในใจขึ้นมา...กระโดกกระเดกอย่างอย่างยายนุช...นี่นะ... “อ้าว...ไหนทีแรกนุชยืนกระต่ายขาเดียวไม่ยอมไงจ๊ะ...ทำไมเป็นอย่างนี้ไปได้” “เรื่องมันยาวค่ะ...พี่อรกลับมาแล้วนุชจะเล่าให้ฟังอีกที...ตอนนี้นุชก็เลยหัวหมุนติ้วๆๆๆ..ไปกับการติวเข้มของพี่แต๋วจนมึนไปหมด” เสียงหัวเราะอย่างสดใสร่าเริงตบท้ายมานั้นประดุจเสียงทิพย์ที่ปลอบประโลมใจของอรชาให้เย็นลงได้ หญิงสาวแสนสวยจึงค่อยสบายใจขึ้นอย่างมาก “ถ้าอย่างนั้น...ก็แค่นี้นะ...แล้วพี่จะรีบทำธุระทางนี้ให้เสร็จ..จะพยายามกลับไปให้เร็วที่สุด” “ค่ะ...พี่อร” อรชายิ้มให้กับเสียงใสๆ นั้นก่อนจะปิดสัญญาณโทรศัพท์ในมือ ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ หญิงสาวทรุดตัวลงพนมมือไหว้กับหมอนหัวเตียง ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลจงดลบันดาลให้น้องสาวทั้งสองของข้าพเจ้าให้แคล้วคลาดจากสิ่งอันเป็นอันตรายทั้งปวงด้วยเทอญ… จากนั้นอรชาพยายามข่มตาให้หลับ และในไม่ช้าหญิงสาวแสนสวยก็เข้าสู่ภวังค์แห่งนิทรารมย์ ........................