ความรักของผม ตอนที่ 29 เดิมพันครั้งสุดท้ายกับการให้อภัย
ทุกท่านครับ ผมเล่าเรื่องของผมให้ทุกท่านได้อ่านแก้เบื่อกัน ถึงตอนนี้ก็29ตอนเต็มๆแล้ว เพราะฉะนั้นทุกคนก็น่าจะรู้เรื่องของผมพอสมควร ทุกคนช่วยบอกผมหน่อยได้มั๊ยครับว่า ผมสมควรได้รับการให้อภัยจากพวกเธอรึเปล่า? ผมเฝ้าถามตัวเองตลอดเวลา ผมสำนึกผิดจริงๆนะ ผมอยากให้พวกเธอเข้าใจว่าที่ผมทำไปเพราะผมรักพวกเธอจริงๆ และถ้าความรักของผมมันไปทำร้ายให้พวกเธอต้องเจ็บ ผมก็อยากจะขอโทษพวกเธอ แต่ถ้าพวกเธอจะให้ผมเลือกรักแค่ใครคนใดคนหนึ่ง ผมก็ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่า ผมทำไม่ได้!! เอาละครับ…โบราณว่า คู่กันแล้วไม่แคร้วกัน ถ้าพวกเธอรักผมด้วยความรักแท้จริงๆ ไม่ว่าจะยังไงพวกเธอต้องยอมใจอ่อนและให้อภัยผมแน่ แต่ถ้าไม่… ผมก็จะปล่อยพวกเธอไปไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย…ตลอดชีวิต
พอผมเข้ามาในเมือง ก็รีบขับรถกลับบ้านทันทีครับ ถึงแม้ว่าในใจของผมมันจะทั้งกลัว
และสับสนแต่ผมไม่มีเวลามาลังเลแล้วครับ ผมอยากจะเห็นหน้าพวกเธอใจจะขาด ทั้ง แพ็ท น้องหลิน น้องพิมและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง พี่พลอย ผมเป็นห่วงพี่พลอยมากๆเลยครับ ผมอยากจะเจอหน้าทุกคนจริงๆ อีกแค่ครั้งเดียวก็ยังดี… จนในที่สุด
“เฮ้ออออ…” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อมาถึงสถานที่ที่ผมคุ้นเคย มันคือบ้านเดี่ยวหลังใหญ่หน้าบ้านมาสวนสวยปลูกต้นไม้เขียวขจี ถึงแม้ว่าผมจะจากที่นี่ไปแค่1วันกับ1คืน แต่ผมกลับรู้สึกนานนับปีเลยทีเดียว ผมได้แต่ยืนอยู่หน้าประตูรั่วและมองเข้ามาในบ้าน(ตัวเอง) ดูลาดเลาข้างในบ้าน นี่ถ้าเกินมียามหรือตำรวจมาเห็น ผมคงโดนหาว่าเป็นโจรย่องเบาแน่ๆ ผมมองเข้าไปในบ้านผมก็เห็นมีคนอยู่ในห้องนั่งเล่นครับ และที่โรงจอดรถรถก็ยังอยู่ครับ แสดงว่าพวกเธอคงไม่ได้ไปไหน น่าจะยังอยู่ในบ้านนั่นแหละ ถึงแม้ว่าเมื่อกี้ผมอยากจะเข้าไปหาพวกเธอใจจะขาดแต่พอมาถึงหน้าบ้านผมกลับฝ่อขึ้นมาครับ คุณเคยเป็นมั๊ยล่ะครับ เวลาที่เราจะไปขอโทษหรือง้อคนที่เรารัก(มากๆ)แต่พอถึงเวลาจริงๆ กลับไม่กล้า เอาล่ะครับ… การมาของผมในครั้งนี้ ผมคิดเอาไว้แล้วว่า มันจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วของการขอการให้อภัยจากพวกเธอ ผมขอเดิมพันทุกอย่างของผมไว้กับการมาของผมในครั้งนี้ และถ้าพวกเธอยอมใจอ่อนลงซักนิดนึง นิดเดียวก็ยังดีนะ ผมก็ถือว่าผมมาไม่เสียเที่ยว แต่ถ้าไม่..ก็อย่างที่ผมบอกละครับ…
“เอาวะเป็นไงเป็นกัน!!” ผมพูดให้กำลังใจตัวเองก่อนที่จะเปิดประตูรั้วและเดินเข้าบ้าน(อย่างขาสั่น) มือของผมอยู่ๆมันก็เย็นเฉียบ หัวใจของผมเต้นแรงเหมือนมันจะหลุดออกมา ผมได้แต่เดินต่อไปเรื่อยๆ แล้วพอผมเดินเข้ามาในบ้าน…
“นายมาที่นี่ทำไม!!...” เสียงหญิงสาวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ช่างเย็นชาเหลือเกิน พอผมเข้ามาในบ้าน ยัยแพ็ทเห็นผมเป็นคนแรกครับเพราะเธอนั่งอยู่ในห้องรับแขก
“มีอะไรหรอค๊ะพี่แพ็ท?...” เสียงเด็กสาวสองคนถามพี่สาวของเธอก่อนที่พวกเธอจะเดินออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น…
“พี่เหลียง!!...” เด็กสาวทั้งสองคนต่างอุทานออกมาพร้อมกันเมื่อเห็นผม
“หลิน..พิม..ขึ้นห้องไป..” แพ็ทสั่งน้องๆด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด แต่น้องพิมกับน้องหลินก็ยังไม่ไปไหน
“ส่วนนายน่ะ..ไปได้แล้ว!!..ที่นี่ไม่ต้อนรับนาย…”
“แพ็ท..ฟังเหลียงก่อนได้มั๊ย?...แล้วพี่พลอยล่ะ?”
“ฉันไม่อยากฟัง!!...” แพ็ทตอบผมอย่างจริงจังสุดๆจนผมเริ่มกลัวว่าเธอจะหาอะไรเขวี้ยงใส่กระบานผม
“นายจะไปมั๊ย?....” แพ็ทถามผมซ้ำอีกครั้ง แต่ผมตัดสินใจไว้แล้วครับว่า ต่อให้ตายก็ไม่ไปจนกว่าจะได้พูดสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจออกมาซะก่อน
“เหลียงไม่ไป!!...จนกว่าแพ็ทจะฟังเหลียง” ผมตอบอย่างจริงจัง
“ฟังงั้นหรอ!!…เหลียงจะให้แพ็ทฟังอะไรอีกล่ะ…”
“เหลียงรู้มั๊ย…แพ็ทกับพี่ต้องมองหน้ากันไม่ติด จะพูดกันแต่ละคำยังยาก น้องพิมกับหลินจากที่รักกันยิ่งกว่าพี่น้องแท้ๆ ตอนนี้กลับไม่ยอมพูดอะไรกันเลย …แล้วเหลียงจะให้แพ็ทฟังอะไรอีกงั้นหรอ!!” แพ็ทเธอพูดกับผมพร้อมทั้งน้ำตาของความเจ็บปวดที่ไหลออกมาอาบแก้ม น้ำเสียงของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นเสียงสะอื้น ผมเจ็บเหลือเกินที่ต้องเห็นคนที่ผมรักเป็นแบบนี้
“เหลียงไปซะดีกว่า..” แพ็ทพูดกับผมก่อนที่จะหันหลังเดินไปหาน้องหลินกับน้องพิม
“แพ็ท..เหลียงไม่ได้มาเพื่อจะแก้ตัวหรือพูดแพ็ทยกโทษให้..เหลียงแค่อยากจะระบายความรู้สึกที่มันอัดอั้นอยู่ในใจของเหลียง”
“เหลียงรู้ว่าเหลียงทำให้แพ็ท..พี่พลอย..น้องหลินแล้วก็น้องพิมต้องเสียใจ..แต่เหลียงอยากจะให้แพ็ทรู้ไว้ว่า..ที่เหลียงทำลงไปทั้งหมด…เพราะเหลียงรักทุคน”
“แล้วถ้าความรักของเหลียงมันไปทำให้ทุกคนต้อบเจ็บ เหลียงก็ขอโทษด้วย แต่ถึงให้เหลียงเลือก เหลียงก็ทำไม่ได้หรอกนะ เพราะเหลียงรักทุกคน ทุกคนคือคนสำคัญของเหลียงนะ…”
“เหลียงไม่มีสิทธิ์ขอให้แพ็ทหรือทุกคนให้อภัย…แต่เหลียงก็หวังนะว่าแพ็ทและทุกคนจะยอมให้โอกาสเหลียงซักครั้งนะ…” ผมได้พูดสิ่งที่ผมอยากจะให้พวกเธอได้รับรู้ออกไปจนหมด
“…” ทุกคนได้แต่เงียบไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น..สิ่งเดียวที่ได้ยินคือ ความเงียบ แพ็ทซึ่งยังหันหลังให้ผมก็ไม่ได้พูดอะไร ผมจึงเดินเข้าไปใกล้ๆเธอจากด้านหลังและจับมือเธอก่อนที่ผมจะถามเธอว่า
“แพ็ท…แพ็ทยังรักเหลียงอยู่มั๊ย…?” ผมถามเธอจากใจจริง ผมได้แต่หวังว่าเธอจะยอมใจอ่อนและตอบผม น้องหลินกับน้องพิมต่างก็มองดูเหตุการณ์อย่างลุ้นตามไปด้วยเช่นกันครับ
แล้วทันใดนั้น..แพ็ทก็หันกลับมาโผลเข้ากอดผมอย่างไม่ทันตั้งตัว
“พ..แพ็ท!!...” ผมเรียกแพ็ทพร้อมทั้งโอบกอดแพ็ทตอบอย่างอบอุ่น
“รักสิ…แพ็ทรักเหลียงมากนะ..” แพ็ทตอบผมเสียงอะอื้นพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลคลอ แพ็ทปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใครแล้วครับ เธอเองก็คงจะเจ็บที่ต้องเป็นคนไล่ผมไปด้วยตัวเธอเอง
“แพ็ท..เหลียงขอโทษ แพ็ทยกโทษให้เหลียงนะ..” ผมกอดเธอแน่นพร้อมทั้งพูดกับเธอ
“แพ็ทเคยคิดจะมีคบคนอื่นประชดเหลียงแล้วรู้มั๊ย?” แพ็ทพูดกับผมทั้งน้ำตา
“เหลียงขอโทษนะ…แพ็ทยกโทษให้เหลียงแล้วใช่มั๊ย?...” ผมถาม ด้วยความดีใจที่ผมเองก็ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ครับ ผมพูดได้แค่ว่า ผมโคตรดีใจเลยครับ
“ยังหรอกยะ…ไว้รอรับการลงโทษทีหลังเถอะ…” แพ็ททำเสียงดุอย่างน่ารักและเริ่มหยุดร้องไห้
“อะแห้ม!!...ต่อหน้าหนูพี่ยังทำแบบนี้เลยนะ” เสียงน้ำหลินพูดขึ้นมา ทำให้ผมกับแพ็ทต้องออกจากกัน
“พี่เหลียงลืมพวกเราสองคนเลยนะค๊ะ…” เสียงน้องพิมพูดขึ้นบ้างครับ น้ำเสียงของน้องหลินและน้องพิมออกจะน้อยใจเล็กน้อยที่ผมมัวแต่สนใจแพ็ทจนลืมพวกเธอ ซึ่งที่จริงผมไม่ได้ลืมหรอกครับ ผมแค่คิดว่า พวกเธอยังเด็ก โกรธผมได้ไม่นานหรอก ตอนนี้พวกเธอก็คงจะหายโกรธผมแล้วและต้องยกโทษให้ผมแน่นอน
“พี่ขอโทษนะจ้ะ…มาให้พี่กอดหน่อยนะคนดี” ผมพูดกับพวกเธออย่างอ่อนโยนและนุ่มนวลเหมือนทุกครั้ง น้องหลินกับน้องพิมต่างก็วิ่งเข้ามาหาผมและโถมกอดผมพร้อมกัน จนผมแทบล้ม
“พี่เหลียงค๊ะ…หนูขอโทษที่ตบหน้าพี่นะค๊ะ..พี่อย่าโกรธหนูนะ..” น้องพิมพูดกับผมอย่างไร้เดียงสา เธอคงกลัวผมไม่รักเธอ
“หนูก็ขอโทษที่ว่าพี่นะค๊ะ…ยกโทษให้หนูกับพิมนะค๊ะ..หนูไม่ดีเองที่ไม่เข้าใจพี่แล้วก็ไม่เชื่อฟังพี่..” น้องหลินเจ้าหญิงตัวน้อยๆของผมพูดกับผมอย่างน่ารักเหมือนเดิม
“ไม่มีอะไรต้องขอโทษหรอกจ้ะ..พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษน้องหลินกับน้องพิม ให้อภัยพี่ได้มั๊ย? พี่สัญญาว่าจะรักหลินกับพิมไม่น้อยกว่าพี่พลอยแล้วก็พี่แพ็ทเลย..” ผมลดตัวลงนั่งคุกเข่าก่อนจะพูดกับพวกเธอพร้อมทั้งลูบหัวพวกเธออย่างอ่อนโยน
“แพ็ท…แล้วพี่พลอยล่ะ..” ผมถามแพ็ท เพราะยังเหลือพี่พลอยอยู่อีกคนที่ผมยังไม่ได้ปรับความเข้าใจและพูดในสิ่งที่อยากจะพูด
“อยู่ข้างบนน่ะ…ตั้งแต่เมื่อวานพี่ก็ยอมออกจากห้องเลย..” แพ็ทตอบผมด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความเป็นห่วงพี่สาวอย่างชัดเจน
“เหลียงต้องทำให้พี่พลอยหายเสียใจนะ แล้วก็ต้องไม่ทำให้พี่สาวแพ็ทร้องไห้อีก ไม่งั้นแพ็ทจะไม่มีวันให้อภัยเหลียงเด็ดขาด..” แพ็ทพูดกับผมอย่างจริงจัง
“เหลียงสัญญานะแพ็ท…เหลียงทำได้แน่นอน” ผมสัญญากับเธออย่างหนักแน่น พอผมเคลียด่านข้างล่างได้แล้ว ผมก็รีบวิ่งขึ้นบันไปตรงไปที่ห้องของเธอในทันที จนผมมายืนอยู่หน้าประตูห้อง
“ก๊อก…ก๊อก…ก๊อก!!” ผมเคาะประตูห้องเธอโดยไม่แสดงให้รู้ว่าเป็นผม เพราะผมกลัวว่า ถ้าเธอรู้ว่าเป็นผมเธอจะไม่ยอมเปิดประตู
“แพ็ทหรอ?...” เสียงพี่พลอยดังออกมาจากห้อง ผมโล่งอกทันทีที่เธอตอบเพราะอย่างน้อย เธอก็ยังปลอดภัยไม่ทำอะไรโง่ๆเหมือนตอนนั้น(ตอนที่ 1)
“แพ็ทมีอะไรหรอ?...” พี่พลอยถามต่อ เธอคงจะนึกว่าคนที่เคาะประตูห้องเป็นแพ็ท เธอจึงเปิดประตูออก ผมจึงรีบเปิดประตูออกและรีบเข้าไปในห้องพี่พลอยทันที
“เหลียง!!...” พี่พลอยเธอเหมือนจะตกใจมากครับที่เห็นผม ผมรีบปิดประตูและล็อคห้องทันที
“เหลียงเข้ามาทำไมน่ะ…”
“พี่พลอยครับฟังผมก่อนได้มั๊ย?”
“เหลียงทำกับพี่ขนาดนี้แล้วยังจะให้พี่ฟังอะไรอีกล่ะ…เหลียงออกไปเถอะนะ” พี่พลอยพูดกับผมน้ำเสียงเธอฟังดูเจ็บปวดจริงๆ
“พี่พลอยครับ…ผมแค่อยากจะบอกพี่ว่าผมรักพี่มากนะ..แต่ผมก็รักแพ็ท น้องพิมแล้วก็น้องหลินด้วย…แต่ถึงยังไง พี่ก็คือผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดนะครับ”
“รักแล้วทำแบบนี้หรอ…เหลียงเห็นพี่เป็นตัวอะไร?...กะหรี่หรอ?หรือนางบำเรอ..เบื่อเมื่อไหร่ก็หาคนใหม่..” พี่พลอยพูดกับผม ตอนนี้น้ำตาของเธอเริ่มจะไหลออกมาแล้วครับ
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ ผมไม่เคยเห็นพี่เป็นอย่างนั้นเลย พี่คือที่หนึ่งในใจผมเสมอ”
“ผมจะไม่ขอให้พี่ยกโทษให้หรอกนะครับ…แต่ที่ผมจะขอก็คือ ขอให้พี่พลอยให้โอกาสผม ผมสัญญาว่าผมสามารถรักและดูแลทุกคนได้” ผมพูดกับพี่พลอยอย่างเอาจริงเพื่อให้เธอยอมใจอ่อนให้ได้
“เหลียงรู้มั๊ย?...พี่เคยคิดว่าเหลียงคือผู้ชายที่ดีที่สุดในโลก คอยดูแลพี่ คอยให้ความรักพี่ แต่พอมาถึงวันนั้นวันที่พี่รู้ความจริงจากปากเหลียง ความรู้สึกที่ทั้งหมดมันหายไปหมด..” คำพูดของพี่พลอยทุกคำมันช่างแสดงถึงความเจ็บปวดแสนสาหัญที่เธอได้รับตลอดเวลาสองวันที่ผ่านมา
“พี่พลอยครับ ถ้าพี่หมดรักผมแล้ว ผมก็ไม่มีสิทธิ์จะบังคับให้พี่กลับมารักผม แต่ผมมีเรื่องอยากจะถามพี่อย่างนึงได้มั๊ยครับ…” ผมพูดกับพี่พลอยพร้อมน้ำตาที่ซึมออกมา
“อะไรล่ะ…”
“พี่ยังรักผมอยู่มั๊ย?...ผมขอถามแค่นี้…”
“…” พี่พลอยนิ่งเงียบไป พี่พลอยไม่ตอบอะไรนอกจากก้มหน้าไม่ยอมมองผม เหมือนกับว่า เธอยังสับสนอยู่ในใจ
“พี่พลอยครับ…พี่ไม่ต้องกล้วที่จะพูดออกมาหรอกนะครับ...หัวใจของพี่มันรู้สึกยังไง..พี่ก็ตอบออกมาตามนั้นเถอะนะครับ…” ผมพูดกับเธอพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้เธออีกหนึ่งก้าว
“…” พี่พลอยยังก้มหน้าเงียบ
“ไม่ว่าพี่จะตอบยังไง..เรื่องนี้ก็จะจบครับ ผมสัญญา ไม่ว่าพี่จะตอบยังไง” ผมพูดกับเธอพร้อมกับเดินเข้ามาหาเธออีกก้าวหนึ่ง จนตอนนี้ตัวผมอยู่ติดกับเธอแล้วครับ
“พี่พลอยครับ หัวใจพี่ตอบยังไง พี่ก็ตอบผมอย่างนั้นก็พอครับ…” ผมพูดกับเธอพร้อมทั้งเอามือทาบไปที่หน้าอกตรงหัวใจของเธอจนผมรู้สึกได้ถึงหัวใจของเธอที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ พี่พลอยค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตาผม ก่อนที่เธอจะซบอกผมและตอบว่า
“พี่รักเหลียง…หัวใจพี่มันบอกว่าพี่ขาดเหลียงไม่ได้..ฮือๆๆ” พี่พลอยพูดกับผมด้วยน้ำเสียงสะอื้นพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลพราก ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นมาทันที หัวใจผมชุ่มชื้นอีกครั้งเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ ผมดีใจที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้
“ผมก็รักพี่ครับ…ผมรักพี่ที่สุดเลย..” ผมตอบพี่พลอยพร้อมทั้งโอบกอดเธอไว้อย่างแนบแน่นเหมือนไม่อยากให้เธอจากผมไปไหนอีกแล้ว ความรักที่เธอมีให้ผมมันคือความรักแท้จริงๆครับ
ผมก้มลงสบตาเธอ เธอช่างแสนสวยจริงๆเลยครับ แก้มสีขาวอมชมพู เรียวปากสีแดง ขนตางอน ดวงตาเปร่งประกาย เราสองคนสบตากันก็รู้ความต้องการของกันและกัน
“พี่พลอยครับ…” ผมไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะ โดนนิ้วพี่พลอยปิดปากไว้
หลังจากนั้นเราเหมือนถูกดึงดูดเข้าหากัน เราสองคนจูบกันอย่างดูดดื่ม เสื้อผ้าของเราก็ค่อยๆหลุดร่วงไปกองกับพื้นทีละชิ้น ผมช้อนตัวพี่พลอยขึ้นและอุ้มเธอมาวางไว้บนเตียง ถึงแม้ผมกับเธอเราจะไม่ได้ร่วมรักกันมาหลายวัน แต่เพียงแค่เธอสบตาผม เธอก็รู้ว่าผมต้องการอะไร พี่พลอยจับผมให้ขึ้นมาคร่อมเธอไว้ เธอค่อยๆถ่างขาออกอย่างช้าๆ ผมรู้ได้ทันทีว่าเธอต้องการอะไร ผมจึงจับท่อนเนื้อของผมแล้วจ่อไปที่ปากทางเข้าของอวัยวะเพศหญิงของเธอก่อนจะค่อยๆกอดมันเข้าช้าๆ
“อื้มมม..ซี๊ดดดด…อื้อออ…” พี่พลอยครางเล็กน้อยก่อนจบส่งสายตาพิศวาสแสนยั่วยวนให้ผมก่อนที่จะหลับตาพริ้มเป็นสัญญานให้ผมเริ่มเปิดศึกรักต่อ ผมค่อยๆขยับเอวเข้าออกอย่างเนิบๆ ไม่เร่งจังหวะ หัวบานของผมผลุดเข้าผลุดออกอวัยวะเพศของเธออย่างต่อเนื่อง ทุกครั้งที่ออกมาผมจะให้มันออกแค่ครึ่งลำและกระแทกกลับเข้าไปในจังหวะช้าๆแต่สุดโคน จนทำให้มันไปกระแทกกับอะไรบางอย่าง
“อ๊อยย…อ๊อยยย..มดลูกพี่…อ๊าาา…” เสียงพี่พลอยครางอย่างน่ารักสุดๆเลยครับ ใครๆแค่ได้ยินเสียงเธอคราง ผมว่าน้ำแตกตั้งแต่ยังไม่ได้เย็ดแล้ว
“ช้าๆแบบนี้ก็ดีนะเหลียง..อื้อออ…ส..เสียวไปอีกแบบ..อ๊อยยย..อ้อออ” พี่พลอยก็สนองตอบผมด้วยการขยับเอวตามจังหวะกระเด้าของผมช้า เราสองคนต่างตักตวงความสุขให้กันและกัน
“อ้าาา..ฟิตจังครับ…อื้อออ…คิดถึงจัง..ไม่ได้ทำมาตั้งหลายวัน..โอ้วววส” ผมขยับเอวส่งท่อนเนื้อขนาด5.6นิ้วเข้าๆออกๆปากโยนีอย่างต่อเนื่อง ผมรู้สึกได้ถึงน้ำบริสุทธิ์ของเธอที่ไหลชะโลมท่อนของผมจนเปียกชุ่ม มันยิ่งเพิ่มอัฐรสในการร่วมเพศของเราสองคนมากยิ่งขึ้น ผมเริ่มเพิ่มความขึ้นในการร่วมรักให้เร็วขึ้น แต่ก็ไม่มากนัก จังหวะโดยรวมยังเป็นการขยับเอวอย่างเนิบ
“โอ้ววว..อ๊อยยยย…อ๊อยย..มันเข้าลึกจังอ่ะเหลียง..อ๊อยยย..พี่เสียวไปหมดแล้ว…อื้อออ” พี่พลอยกำผ้าปู้ที่นอนแน่น ขาของเธอเกี่ยวตวัดรัดเอวผมแน่น ผมรู้สึกได้ถึงน้ำอสุจิของผมที่มันพร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ
“โอ้อออ…ซี๊สสสส…อ้อออ…ใกล้แล้วครับพี่…ขมิบแรงๆเลย..อ๊าาาา…” ผมเร่งกระเด้าเธอแรงขึ้นอีก เพื่อส่งให้พี่พลอยไปถึงฝั่งแห่งความสุขเร็วๆ
“อ๊อยยย..อ๊อยยย…เหลียง..อ๊อยยย…หยุดก่อนได้มั๊ย..โอ๊ะๆๆ..พี่..พี่เสียวไปหมด…อ๊อยยย” พี่พลอยครางอย่างได้อารมณ์ ผมเริ่มหน้ามืดเร่งตะบันท่อนควยเข้าออกโพรงหีของเธออย่างหนำใจ
“โอ๊ยย..อื้ออออ…เหลียงง…อ๊อยยย…เหลียงช่วยพี่ด้วย…อ๊อยยย..พี่น้ำแตกแล้ว…อ๊อยยย” พี่พลอยครางลั่นห้องก่อนที่ผมจะรู้สึกเย็นวาบที่หัวควยเพราะน้ำรักของเธอหลั่งออกมา
“รอผมด้วยครับ…อ๊าาส…ไม่ไหวแล้วครับ…อื้อออ” ผมรีบชักท่อนควยออกมาจากรูหีของพี่พลอยทันทีที่น้ำใกล้แตก พี่พลอยเหมือนจะรู้ใจผมเธอรีบลุกขึ้นใช้ปากอมต่อให้ผมจนน้ำแตกคาปากเธอเลยครับ ลิ้นพี่พลอยนี่สุดยอดไร้เทียมทานจริงๆ ขนาดควยผมที่ว่าแข็งๆนะ มาเจอฝีปากบวกกับลิ้นของเธอที่คอยเกี่ยวตวัดไปตวัดมา ควยผมยังน้ำแตกเลยครับ จากนั้นพี่พลอยก็จัดการกับน้ำรักของผมจนหมด และเราก็นอนกอดกันด้วยความอ่อนเพลีย
“พี่พลอยครับ..พี่ยกโทษให้ผมแล้วใช่มั๊ยครับ…” ผมถามขณะที่พี่พลอยนอนซบอกผมอยู่
“พี่ไม่เคยโกรธเหลียงจนยกโทษให้ไม่ได้หรอกนะ..” พี่พลอยตอบ
“เรื่องนี้เอาไว้..เราค่อยไปตกลงกับทุกคนเถอะนะ.พี่พูดแทนทุกคนไม่ได้หรอกนะ” พี่พลอยตอบผม
“ครับ ผมเข้าใจ พี่พลอยครับ ผมจะไม่ทำให้พี่ต้องเสียใจอีกเป็นครั้งที่สองเด็ดขาด ผมสาบาน…”
“พี่ให้โอกาสเหลียงแล้วนะ…เหลียงอย่าทำให้พี่ผิดหวังนะ”
“ครับผม” ผมตอบสั้น ก่อนที่จะ ดึงพี่พลอยขึ้นมาประกบปาก จูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนที่จะต่อกันด้วยความสุดจากการมีเพศสัมพันธ์แบบถึงพริกถึงขิง
ถึงแม้ว่า วันนี้พวกเธอจะยกโทษและให้โอกาสผมอีกครั้ง แต่ว่าผมก็ยังต้องทำสนธิสัญญาตายสถานเดียวกับบรรดาแฟนของผมทั้งสี่คนอีกครับ ถ้าหากคิดว่าผมจะได้รับการให้อภัยง่ายๆแล้วล่ะก็ ผิดถนัดครับ
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น