ความรักของผม ตอนที่ 10 ในโรงเรียนอีกครั้ง
ผ่านไปอีกหลายวันครับ ตอนกลางคืนผมก็ต้องคอยสับรางให้ดีครับเพราะไม่อย่างงั้นอาจเกิดเหตุการณ์รถไฟชนกันได้ และผมก็ต้องคอยเก็บความลับเรื่อง ที่ผมมีเมียตั้ง3คน คือ พี่พลอย(รักมากๆ) ยัยแพ็ท(คนนี้ผมก็รักมากๆ)และน้องหลิน(คนนี้ผมก็รักมากๆ) ผมรักทุกคนครับ ถ้าให้ผมเลือกผมก็เลือกไม่ได้ครับเพราะผมรักทุกคนมากๆๆๆๆ ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าผมจะเก็บความลับไว้ได้นานแค่ไหนและถ้าหากพวกเธอรู้ว่าผมไม่ได้รักเดียวใจเดียว พวกเธอทุกคนคงจะเสียใจมากแน่ๆ โดยเฉพาะพี่พลอยถ้าหากเธอรู้ ผมกลัวว่าเธอจะคิดสั้นเหมือนตอนนั้นนอีก(ใครไม่รู้ให้ไปอ่าน ตอนที่ 1 ครับ) แต่ผมก็ไม่มีทางเลือกครับ
นอกจากจะปิดเรื่องนี้ต่อไป
วันนี้เป็นศุกอีกแล้วครับ(เวลามันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน) ผมนั้งคิดอะไรเพลินๆ ตามองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วจู่
"นายเหลียง!! ยืนขึ้น" เสียงอาจารย์วิชาคณิตเรียกผมครับ
"ครับ" ผมยืนตามคำสั่งอาจารย์
"ตอบสมการข้อนี้สิ" ผมโดนอาจารย์ถาม เค้าคงเห็นว่าผมไม่สนใจเรียน
"อะ...เอ่อ...คือ...." ผมจะตอบได้ยังไงละครับผมไม่ได้ฟังเค้าสอนเลย
"Aเท่ากับ3 " มีเสียงผู้หญิงคนนึงกระสิบบอกผมจากด้านหลังครับ
"Aเท่ากับ3ครับอาจารย์" ผมตอบไปตามที่ผมได้ยิน
"อือ นั้งลงไป สนใจเรียนหน่อยศ" ผมนั้งลงแล้วหันหลังไปดูว่าใครคือคนที่ช่วยชีวิตผม แล้วผมก็ต้องตกใจ
"ตั้งใจเรียนหน่อยสิเหลียง เดี๋ยวอจารย์เค้าก็ไปฟ้อง ผ.อ.หรอกว่าเธอไม่ตั้งใจเรียน"
"ดรีมมานั้งตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?" เป็นดรีม เพื่อนสาวของผม แต่ทะไมเธอถึงมานั้งตรงนี้ละ
"เรานั้งตรงนี้ตั้งแต่วันจันทร์แล้ว อย่าบอกนะว่าเหลียงไม่เห็นเรา" ผมอยากจะบอกอย่างนั้นครับ เพราะผมไม่ได้สังเกตุเธอเลย แล้วเธอมานั้งกลางห้องทะไม ดรีมเป็นเด็กเรียนเพราะฉะนั้นเธอจะนั้งหน้าห้องตลอดครับ
"แล้วดรีมมานั้งตรงนี้ทำไมละ เธอนั้งหหน้าห้องไม่ใช่หรอ?" ผมถามเธอไปตรงๆ
"นี่ เราจะย้ายที่นั้งมันแปลกนักหรอไง" ก็ถูกของเธอครับ
เสียงหมดคาบเรียนก็ดังขึ้นอาจารย์ให้การบ้านไว้ แล้วก็เดินออกจากห้องไป ตอนนี่ได้เวลาเลิกเรียนแล้วครับ ทุกวันไม่เฉพาะพักกลางวันเท่านั้นครับที่พี่พลอยจะมารอผมแต่ตอนเลิกเรียนก็เหมือนกันครับ พี่พลอยจะมารอกลับบ้านพร้อมกับผม พี่พลอยเธอทั้งรักทั้งหวงผมมากจนถ้าเห็นผมทำตัวสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหนเธอจะแสดงความเป็นเจ้าของผมทันทีแต่ตอนนี้นอกจากน้องหลินก็ยังไม่มีใครรู้ครับว่าผมกับพี่พลอยเป็นแฟนกันยกเว้นดรีมครับ แต่ผมก็บอกดรีมไปแล้วว่าอย่าพึ่งบอกคนอื่นและดรีมเค้าก็รับปากครับ
"เหลียงกลับบ้านกันเถอะ" เสียงสุดที่รักของผมครับ
"พี่พลอยมาตรงเวลาทุกวันลยนะครับ"
"ทำไมหรอจ๊ะเหลียงพี่มาตรงเวลาแล้วทำให้เหลียงทำอะไรไม่สะดวกหรอ" พี่พลอยพูดพร้อมกับมองไปทางดรีม
"ไม่ใช่อย่างนั้นครับพี่พพลอย"
"คิกๆ...พี่ล้อเล่นจ้ะ เรากลับบ้านกันเถอะนะ" พี่พลอยพูดเสียงน่ารักครับ ผมรักเธอมากจริงๆ
เราสองคนกำลังจะเดินไปที่บันไดเพื่อจะลงจากอาคารเรียนของผม แล้วก็มีเสียงผู้หญิงเรียกผม
"เดี๋ยวก่อนเหลียง"
"มีอะไรหรอดรีม" เป็นดรีมเพื่อนสาวของผมที่เรียกผมครับ
"นี่จ้ะ เหลียงลืมเอาไว้" ดรีมพูดพร้อมกับยื่นสมุดให้ผมครับ
"ขอบใจมากนะดรีม เราคงลืมไว้ตอนเก็บกระเป๋า" ดรีมเธอเอาสมุดที่ผมลืมไว้มาคืนครับ
"เอาไว้เราเลี้ยงข้าวตอบแทนนะ ดรีม"
"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แต่เราก็ไม่ปฏิเสธนะ เราไปก่อนนะ ไว้เจอกันวันจันทร์นะเหลียง" ผมกับดรีมคุยกันอย่างสนิทสนม
"พี่พลอยเรากลับบ้านกันเถอะครับ " ผมหันมาพูดกับพี่พลอย
"พี่กลับเองได้ เหลียงรีบตามดรีมเค้าไปสิ"
"โถ่ พี่พลอยอย่างอนดิ ผมแค่พูดเล่น " ผมก็ต้องง้อไปตามระเบียบ
"พี่ไม่ได้งอนสักหน่อย " พี่พลอยพูดแล้วก็หันหลังให้ผม
"งั้นเดี๋ยวผมง้อแบบวันนั้นอีกนะ พี่พลอย" ผมพูดยั่วเธอ
"............................................." แต่เธอไม่ตอบครับ สงสัยผมต้องใช้แผนเดิมครับ แต่ผมอยากจะเปลี่ยนสถานที่ ผมจึงจับมือพี่พลอยแล้วพาขึ้นมาที่โรงยิมครับ ตอนเย็นมันไม่ค่อยมีใครอยู่ ผมพาเธอเข้ามาในห้องเก็บอุปกรณ์กีฬาแล้วปิดประตูใส่กลอนในห้องนี้มันจะเก็บพวกอุปกรณ์กีฬาสำคัญๆ พี่พลอยมองตาผมเธอคงรู้แล้วครับว่าผมจะทำอะไร
"นี่เหลียง พี่รู้นะว่าเหลียงจะทำอะไร พี่ไม่ให้หรอกนะ"
"พี่พลอยไม่รักผมแล้วหรอครับ" ผมทำเสียงอ่อน พี่พลอยไม่ยอมตอบอะไรได้แต่ก้มหน้า ผมจึงเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ
"พี่พลอยมองผมสิครับ พี่ไม่รักผมแล้วหรอ" เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา สบตาผม แววตาของเธอมันเป็นประกายผมค่อยก้มหน้าไปประกบปากเธอ พี่พลอยก็ค่อยๆหลับตาลง เราสองคนจูบกันอย่างดูดดื่มด้วยความรัก มือของพี่พลอยก็ลูบไล้แผ่นหลังของผม แขนของผมก็กอดเธอแน่นเหมือนไม่อยากให้เธอจากผมไปไหน เราจูบกันอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้างและเราก็ผละออกจากกัน พี่พลอยมองหน้าและสบตาผม
"พี่รักเหลียงมากนะ มากกว่าอะไรทั้งหมด" สายตาของพี่พลอยมันบ่งบอกว่าเธอพูดความจริงและน้ำเสียงของเธอมันก็บ่งบอกถึงความรักและความจริงใจที่เธอมีให้กับผม
"พี่พลอยหายงอนผมนะ "
"จ้ะ พี่แค่อยากรู้ว่าเหลียงจะง้อพี่ยังไง เรื่องแค่นี้พี่ไม่งอนหรอก"
"พี่รู้แล้วว่าผมจะทำอะไร แล้วพี่พลอยจะให้ผมทำรึเปล่าละครับ"
"ก็แล้วแต่เหลียงสิ" พี่พลอยก้มหน้าพูดไม่สบตาผมครบ เธอคงอาย
"งั้นผมทำนะ"
ผมจับพี่พลอยนอนลงบนเบาะยิมนาสติก ผมถอดเสื้อและเสื้อในของเธอออก ผมก้มหน้าลงไปดูดเลียหัวนมสีชมพูดที่มันตั้งชูชันสู้มือผมอย่างหื่นกระหาย
"อ้ะ.....อ้า...เหลียง...อืมมมม" พี่พลอยหลับตาพริ้มเอามือลูบไล้แผ่นหลังของผม ผมล้วงมือลงไปถอดกางเกงในของเธอออกแล้วโยนมันออกไปอยู่ที่พื้น ผมค่อยๆยกพี่พลอยขึ้นมาแล้วท่อนเนื้อของผมเข้ารูหีพี่พลอยอย่างไม่ปรานี
"โอ๊ยยย..." พี่พลอยหลับตากัดริมฝีปากแน่นเพราะความเจ็บปนความเสียว ผมยกขาพี่พลอยทั้งสองข้างขึ้นมา เราอยู่ในท่าลิงอุ้มแตง ผมจับเธออุ้มขึ้นหลังชนกำเเพงเเล้วผมก็กระเเทกเธออย่างเเรง
"เหลียง....โอ้ยยยยยย....อื้ออออออออ....พ...พลอย...อู้ววววววววว" ผมกระหนำกระแทกควยใส่เธอเร็วขึ้น เสียงพี่พลอยเล็ดลอดออกมาจากปากค่อนข้างดังผมเลยจูปปิดปากพี่พลอยลิ้นเราเกี่ยวพันกันนัวเนีย ช่วงล่างของผมก็กระเเทกจนเเทบช้ำภาพอวัยวะขนาดใหญ่เข้าพลุบๆโผล่ๆในร่องหีของพี่พลอยมันทำให้อารมณ์ของผมมันพรุ้งพร่านจนผมเร่งกระหนำควยใส่รูหีเธอเต็มที่
"อืออออออ....อูวววววววว.....อ่าาาาาาา" เสียงเธอครางอยู่หลุดออกมา ผมจับเธอหันหลังเปลี่ยนท่าให้มือเธอท้าวผนังไว้และหันตูดมาทางผม ผมเริ่มสอดใส่จากด้านหลังและเริ่มกระเด้าเธอ
"โอ้วววว....เหลียง....อือออออ....พ....พลอยรักเหลียง.....อ่าาาาาาสส" ผมเร่งกระเด้าควยเต็มกำลัง จนผมรู้สึกร้อนควยเพราะควยผมมันเสียดสีกับผนังรูหีของเธอ ไข่ของและเอวของผมกระแทกเข้ากับง่ามก้นของพี่พลอยเต็มจนเกิดเสียงดังตามจังหวะการกระแทก
"อือออออออ....อู้ววววว....พี่สะ.....เสียวหีไปหมด.....โอ้ววววววววว...." ผมรู้สึกม่อยจึงดึงเธอมานอนลงบนโต๊ะปิงปองแล้วจับเธอถ่างขา ผมแทรกตัวอยู่ตรงหว่างขาและเริ่มจับท่อนควยยัดเข้าไปในรูหีของเธอที่ตอนนี้มันกลวงโบ๋อยู่ เเล้วซอยควยใส่หีพี่พลอยไม่หยั้งพี่พลอยกัดริมฝีปากล่างแน่นมือทั้งสองข้างจิงมาที่แขนของผม มือของผมทั้งสองข้างยันโต๊ะไว้ส่วนล่างของผมก็ยังกระหนำเย็ดเธอแบบไม่กลัวว่าหีเธอจะฉีก ผมไม่รู้ว่าเธอแตกไปกี่ครั้งแต่ตอนนี้ผมใกล้จะแตกเต็มที
"โอ้ววววว....มันควยจริง.....อือออออ... อู้วววววววว....ซี๊สสสสสสสสส" ผมครางเพราะความเสียวที่มันพุ้งพร่านเกินบรรยาย
"เหลียงพี่...อือออออ...พี่แตกไปหลายครั้งแล้วนะ....อ้าาาาาสสสส....อู้ววววววว....พี่เสียววว....อ๊อยยยยยยยย"
"พี่...พี่พลอยอย่าขมิบรูหีแรงสิครับ.......อู้วววววว.....ซี๊สสสสสส....เดี๋ยวผมแตก....อืออออออ....โอ้ววววววว"
"แตกเลย.....อื้อออออออออ..เอาให้เมียท้องไปเลย...เมียอยากท้องกับผัว...อู้ววววววว......อ่าาาาาา....ซี๊สสสสสสซ....ผัวขา..โอ๊ววววววว...." ผมได้ยินดังนั้น เหมือนมีพลังมากมายพุ้งเข้ามาในตัวผมครับ เร่งกระหน่ำซอย เย็ดพี่พลอยจนโต๊ะโยกตามแรงกระแทก
"อ๊อยยยยยยย......ผ.....ผัวขา.....โอ้ววววว.....ผัวของเมีย......อ่าาาาา" ผมสุดจะกลั้นไว้ได้แล้วครับ
"อ้าาา....แตก...แตกแล้วครับ...โอวววว" ผมฉีดน้ำรักเข้ารูหีที่พลอย ท่อนควยผมกระตุกอยู่สามสี่ทีก็ฉีดน้ำรักข้ารูหีพี่พลอยหมดกระบอก อุ้มพี่พลอยมานอนที่เบาะและผมก็ทาบทับลงบนตัวเธอด้วยความอ่อนเพลีย
"เหลียงไปเอาแรงมาจากไหนน่ะ พี่แตกไปตั้งสามรอบ"
"ก็พี่พลอยอยากน่ารักทำไมละครับ ผมยิ่งมองพี่พลอยก็อยากเย็ดหลายๆรอบ"
"ฮิฮิฮิ ปากหวานอีกแล้วนะ" พี่พลอยพูดพร้อมกับเอามือของเธอมาลูบแก้มผมอย่างนุ่มนวล
"พี่พลอยครับเมื่อกี้ผมแตกในนะครับ" ผมถามด้วยความตกใจ
"เหลียงหยิบกระเป๋าพี่ให้หน่อยสิจ๊ะ" ผมเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋านักเรียนและส่งให้พี่พลอย และพี่พลอยก็หยิบซองอะไรบางอย่างขึ้นมาพร้อมกับน้ำ
"เอ๊ะ พี่พลอยนั้นมัน...."
"จ้ะ พี่ซื้อมาพร้อมตอนพวกเราไปเดินห้างกันวันนั้น พี่ซื้อไว้เพื่อฉุกเฉิน" ครับมันคือยาคุมฉุกเฉิน พี่พลอยกินยาเข้าไปและเก็บที่เหลือใส่กระเป๋า
"พี่พลอยนี่รอบคอบจัง"
"จ้ะ เรากลับบ้านกันเถอะนะเย็นแล้วเดี๋ยวคนอื่นสงสัย"
เราสองคนก็ใส่เสื้อผ้า แล้วก็เดินลงมาที่ลานจอดรถผมกับพี่พลอยเราเดินจับมือกันแบบไม่กลัวว่าอาจารย์จะมาเห็นเลย
"พี่พลอยครับผมถามอะไรพี่สักอย่างได้มั๊ยครับ" ผมมีคำถามที่ยังคาใจผมอยู่
"อะไรหรอจ๊ะ เหลียง"
"พี่พลอยครับที่พี่บอกว่าอยากท้องกับผมพี่พูดจริงรึเปล่าครับ?"
"ฮิฮิฮิ...ถ้าเหลียงอยากจะเป็นพ่อคนเมื่อไหร่เหลียงก็บอกพี่นะ พี่จะมีลูกให้เหลียงเอง" ถึงพี่พลอยจะหัวเราะแต่น้ำเสียงและแววตาของเธอมันดูจริงจังและหนักแน่น ผมยืนอึ้งกับคำพูดของพี่พลอย ผมไม่คิดว่าเธอจะทำเพื่อผมได้ถึงขนาดนี้ ผมจึงดึงพี่พลอยเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของผม และบอกเธอว่า
"ผมรักพี่ครับ" พี่พลอยก็กอดผมแน่น เธอรักผมมากขนาดนี้ ถ้าหากเธอรู้เรื่องเลวๆที่ผมได้ทำไว้เธอคงจะเสียใจและเจ็บปวดมากๆ ถ้าผมสามารถย้อนเวลากลับไปได้ผมจะรักพี่พลอยเพียงคนเดียว แต่มันก็ไม่สามารถทำได้ครับ ผมจะต้องหาทางออกให้ได้
กว่าเราจะกลับบ้านก็5โมงครึ่งครับแต่ทุกคนก็ไม่ได้สงสัยอะไรครับ พอผมกลับมาก็เห็นทุกคนนั้งอยู่ที่ห้องนั้งเล่น
"เหลียงเดี๋ยวรีบไปอาบน้ำนะ แม่มีเรื่องจะคุยด้วย" แม่ฝ้ายบอกกับผม
"ครับ"
พอผมอาน้ำเร็จก็เดินลงมาเห็นทุกๆคนนั้งคุยกันอยู่ที่ห้องนั้งเล่น
"เหลียงมานี่สิ" แม่ฝ้ายเรียกผมครับ
"มีอะไรจะคุยกับผมหรอครับ"
"คือพรุ้งนี้น้องพิมเค้าจะไปแข่งขันประกวดโครงงานวิทย์ที่กรุงเทพน่ะ" พี่พลอยบอกผม
"หรอครับแล้วมีอะไรจะให้ผมทำหรอครับ"
"จ้ะ คือน้องพิมเค้าจะต้องไปค้างด้วยแล้วอาจารย์ที่คุมกลุ่มน้องพิมไปเค้าก็พึ่งเข้ามาใหม่แม่ก็ไม่ค่อยไว้ใจ"
"งั้นหรอครับ" ผมพอจะเดาออกแล้วครับว่าผมต้องทำอะไร
"แม่ก็เลยอยากจะขอให้เหลียงไปคอยดูแลน้องหน่อยน่ะจ๊ะ" แม่ฝ้ายขอผม เธออยากให้ผมไปเป็นองครักษ์พิทักษ์เจ้าหญิง
"คือเหลียงเป็นผู้ชาย ถ้าไปด้วย หากเกิดอะไรขึ้นเหลียงก็น่าจะช่วยน้องได้" ผมอิจฉาพี่พลอย ยัยแพ็ทแล้วก็น้องพิมมากครับที่มีแม่คอยเป็นห่วงอยู่ตลอดเวลาต่างกับผม
"ก็ได้ครับ "
"แต่ถ้าพี่เหลียงไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรนะค๊ะ อาจารย์เค้าคงไม่ทำอะไรหนูหรอก" เสียงน่ารักๆ ของน้องพิมพูดขึ้น
"เหลียงนายไม่เป็นห่วงน้องพิมบ้างหรอไง" ยัยแพ็ทพูดกับผมครับ
"ผมบอกแล้วไงว่าไป ทุกคนไม่ต้องห่วงนะครับผมจะดูแลน้องพิมเอง" ผมรับปากทุกครับ
"หรอจ๊ะ งั้นแม่ก็สบายใจ"
"ขอบคุณค่ะ พี่เหลียง" น้องพิมเธอก็ยังน่ารักเหมือนเดิมครับ
"งั้นเราก็ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ หนูหิวแล้ว" น้องหลินบอกทุกคนครับและเราก็มานั้งทานข้าวกัน น้องพิมดูจะเอาใจผมมากกว่าปรกติครับ จนยัยแพ็ทมองผมไม่วางตาเลย อะไรจะหึงผมขนาดนั้น ผมยังอดคิดไม่ได้ว่าถ้าทุกคนรู้เรื่องของผมพวกเธอจะเสียใจแค่ไหนกัน ผมจะต้องหาทางออกให้ได้เพื่อผู้หญิงที่ผมรัก และพรุ้งนี้ผมจะต้องทำหน้าที่พี่ชายปกป้องน้องพิมให้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น