มหัศจรรย์แห่งรัก ตอน 18
กรองแก้ว หรือแม่แก้วผู้เป็นแม่บ้านของปวิณมัย เธอแอบย่องตามหลังสองแม่ลูกขึ้นมาตั้งแต่เมือ่เธอเห็นนันทริกากลับมาถึงแล้ว ปวิณมัยลงมารับจากนั้นก็รีบชักชวนกันขึ้นมาข้างบนนี้ แก้วแปลกใจตั้งแต่เห็นนัทหายไปพร้อมกับ ปวิณมัยซึ่งหลังจากที่เธอเสริฟอาหารให้และปลีกตัวออกมาทำงานอื่นที่เหลือ
ตาม ที่ปวิณมัยสั่งและกลับเข้ามาในบ้านอีกครั้งเพื่อเก็บโต๊ะอาหาร แก้วไม่เห็นใครอยู่ที่ชั้นล่างเลยเดินดูจนรอบก็ไม่เจอแก้วจึงเก็บความสงสัย นั้นไว้ จนกระทั่งเมื่อได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาแก้วจึงเดินออกมาดูว่าเป็นรถใครแต่ แก้วก็ออกมาทันแค่เห็นหลังรถแท็กซี่วิ่งออกจากบ้านไป และพอดีกับที่ปวิณมัยลงมารับนันทริกาคุยอะไรกันอยู่สองสามคำแล้วปวิณมัยก็ จูงมือนันทริกาขึ้นบ้านไปด้วยอาการรีบเร่ง แก้วจึงเดินตามเข้าไปอย่างเงียบๆจนถึงตีนบันไดก็ได้ยินเสียงสองแม่ลูกคุยกัน อยู่ แก้วจึงคาดเดาเรื่องได้ทั้งหมด หะแรกแก้วก็หักใจคิดว่ามันเป็นเรื่องของคุณผู้หญิงแก้วไม่ควรที่จะไปก้าว ก่าย แต่แล้วบางสิ่งบางอย่างก็ฉุดลากขาทั้งสองของแก้วให้ก้าวขึ้นบันไดนั้นไปทีละ ขั้น อย่างช้าๆและเงียบกริบ จนเมื่อถึงหน้าห้องของปวิณมัยแก้วจึงรู้สึกตัวอีกครั้ง แก้วยืนลังเลเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่างอยู่อีกเนิ่นนานทีเดียว และก็อีกนั่นแหละไม่รู้ว่าสมองส่วนใดที่บงการให้มือของแก้วเอื้อมไปจับ ลูกบิดประตูอย่างช้าๆแต่มั่นคงแก้วกำลูกบิดนั้นไว้แน่นดึงรั้งประตูเข้าหา ตัวแล้วค่อยบิดหมุนลูกบิดอย่างช้าๆ ประตูไม่ได้กดล็อค!!!.. สวรรค์ อะไรกันนี่ แก้วชักเริ่มลังเลคนทั้งสามจะอยู่ในห้องมั้ยนะ?? นั่นคือคำถามที่ผุดขึ้น อย่างระมัดระวังไม่ให้เกิดเสียงผิดปกติแม้แต่น้อย แก้วรู้สึกเหมือนผ่านเวลาไปชั่วกัปชั่วกัลป์จนกระทั่งแก้วรู้สึกว่าสลัก ลูกบิดประตูถูกบิดหมุนจนสุดหลุดออกจากร่องแล้ว แก้วรวบรวมความกล้าทั้งมวลในชีวิตผลักแง้มประตูเข้าด้านในโดยมือที่จับหัว ลูกบิดนั้นเกร็งเขม็งจนรู้สึกได้ว่าใจกลางฝ่ามือของแก้วนั้นชุ่มโชกไปด้วย เหงื่อจนแก้วกลัวว่าจะจับมันไว้ได้ไม่มั่นคงเพราะซึ่งถ้าหากมันหลุดมือไป เสียงที่เกิดจากการดีดตัวกลับของลูกบิดต้องไม่ใช่สิ่งพึงประสงค์ในยามนี้แน่ แก้วค่อยๆคลายให้หัวลูกบิดหมุนคืนเข้าที่อย่างช้าๆ เมื่อประตูเปิดออกกว้างพอที่จะมองลอดเข้าไปได้ถนัดภาพแรกที่แก้วเห็นคือ เตียงหลังใหญ่ และบนเตียงนั้นบรรจุผู้คนไว้ด้วยกันสามคน เป็นหนึ่งชายและอีกสองหญิงสาวที่ต่างวัย พอดีเป็นตอนที่นัทประกบริมฝีปากลงไปที่ร่องหีปวิณมัย จนกระทั่งนัทเริ่มเย็ดปวิณมัยเป็นคนแรกแล้วมาต่อด้วยนันทริกา จากนั้นกลับไปเริ่มเย็ดปวิณมัยอีกครั้งจนปวิณมัยสลบคาควยนัทไปและมาจบลงที่ นันทริกาอีกครั้ง จนทั้งคู่นอนทาบทับกันอยู่บนเตียงนั้น ตลอดเวลาที่ลอบชมกามกิจของคนทั้งสาม แก้วรู้สึดอึดอัดงุ่นง่านกางเกงในเปียกจนแฉะแล้วตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่ทราบได้ กางเกงในตัวนั้นของแก้วก็ลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้า กระโปรงที่สวมใส่อยู่ถูกเลิกชายขึ้นมา อารมณ์หื่นกระหายในกามของสาวม่ายที่รูหีร้างควยมานานสร้างความกระสันซ่านให้ แก้วอย่างเหลือล้น แต่แก้วก็ได้แต่ใช้นิ้วมือของเธอช่วยตัวเองไปตามแกน แก้วยืนล้วงแหย่หีตัวเองจนน้ำแตกไปไม่ต่ำกว่าสามครั้งแล้วจนแข้งขาอ่อนแทบจะ ยืนไม่ติดพื้น แก้วหันหลังกลับออกมาจากช่องประตูที่แง้มอยู่นั้นยืนพิงกำแพงซึ่งเป็นฝั่ง เดียวกับหน้าห้องนอนของปวิณมัยรูดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างอ่อนแรงโดยมีมือของ เธอยังซุกอยู่อยู่ในหว่างขานั้น จนอีกพักใหญ่เสียงสวบสาบบางอย่างดังมาจากในห้องนอนของปวิณมัย แก้วสะดุ้งรู้สึกตัวเธอนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้ปิดประตูห้องคืนอารามตกใจแก้วรีบ ผลุนผลันลุกขึ้นวิ่งไปทางบันไดแต่อนิจจา เะอลืมกางเกงในที่ติดอยู่ที่ข้อเท้า มันทำให้แก้วสะดุดจนเกือบล้มอยู่หน้าห้อง ด้วยความลืมตัวบวกกับความตกใจกลัวว่าคนในห้องจะรู้ถึงการคงอยู่ของเธอ แก้วลนลานสะบัดกางเกงในห้หลุดพ้นจากข้อเท้าแล้วรีบวิ่งลงมายังชั้นล่างหนี กลับเข้าห้องของเธอที่อยู่ด้านหลังบ้านไป
เสียงที่ดังเกิดจากนัทนั่นเอง นัทลุกขึ้นถอนควยออกจากรูหีของนันทริกาก้มดูความบอบช้ำที่แคมหีทั้งสองข้าง ของเธอนิดนึงแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่เหลือบดูนาฬิกาเห็นว่าเย็นมาก แล้วนัทจึงคิดว่าน่าจะกลับบ้าน เมื่อจัดเสื้อผ้าเรียบร้อยนัทก็เดินไปที่เตียงก้มลงหอมแก้มสองสาวต่างวัยที่ นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่เป็นการอำลาแล้วเดินออกจากห้องปวิณมัย นัทชะงักนิดนึงเมื่อจะเปิดประตูห้องจึงพบว่าประตูเปิดอ้าออกแต่ไม่มากนักไม่ ได้ปิดสนิทอย่างที่ควรจะเป็น แต่นัทก็ไม่ได้สนใจมานักเพราะคิดว่าอาจจะเป็นเพราะปวิณมัยเลินเล่อไม่ได้ปิด ประตูให้สนิทเองก็ได้ นัทเดินออกจากห้องปิดประตูให้เรียบร้อยแล้วเดินไปที่บันไดสายตานัทก็พบเห็น วัตถุอีกชิ้นหนึ่งมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะมีอยู่ตรงนั้นเลย เพราะมันคือกางเกงในของผู้หญิง นัทเริ่มลำดับเหตุการณ์คิดหาเจ้าของกางเกงในตัวนี้…..จะเป็นของปวิณมัยก็ไม่ น่าจะใช่เพราะวันนี้ปวิณมัยไม่ได้ใส่……จะเป็นของนันทริกาก็เป็นไปไม่ได้ เพราะนัทเป็นคนถอดเองกับมือ….หรือว่า….น้าแก้ว!!…..แล้วเรื่องราวต่างๆก็ ค่อยๆปะติดปะต่อเป็นรูปร่างในสมองของนัท นัทก้มลงหยิบกางเกงในต้องสงสัยนั้นขึ้นดู……อืมมมม….มันมีน้ำเมือกบางอย่าง เหนียวลื่นเปียกแฉะเต็มบริเวณเป้า ในบ้านหลังนี้มีแต่ผู้หญิงนี่….ใช่แล้ว….น้าแก้วต้องขึ้นมาแอบดูและ…… นัทเก้บกางเกงในตัวจิ๋วนั้นใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินลงมาข้างล่าง เดินจนรอบบ้านชั้นล่างนั้นเที่ยวหนึ่งก็ยังไม่เห็นวี่แววของแม่บ้านนักถ้ำ มองนั่นเลย นัทรู้ที่ตั้งของห้องพักแก้วอยู่แล้วจึงสาวเท้าไปยังจุดหมายทันที บรรยากาศเริ่มมืดลงทุกขณะ ห้องของแก้วไม่ได้เปิดไฟ นัทเดินมาจนถึงหน้าห้องของแก้วยกมือขึ้นจะเคาะประตูแต่ก็เปลี่ยนใจเดินเลียบ มาทางหน้าต่างบานเกร็ดที่อยู่ห่างจากประตูประมาณสองเมตร ซึ่งมันตรงกับหัวนอนของแก้วพอดี นัทไม่สามารถมองเห็นข้างในห้องนี้ได้เพราะข้างในไม่ได้เปิดไฟ และบานเกร็ดก็ถูกหมุนลงจนเกือบปิดสนิทมีช่องห่างแค่สองนิ้วมือลอดได้เท่า นั้นแต่สิ่งที่ให้นัทต้องยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นก็คือเสียงที่ดังลอดออกมาจาก หน้าต่างบานเกร็ดนั้นเอง เลียงครวญครางสูดปาก แสดงความเสียวซ่านของเจ้าของห้อง นัทลังเลนิดหนึ่งและก็ตัดสินใจปล่อยผ่าน ’สินค้า’ รายนี้ไปก่อน หันหลังกลับเดินออกมาที่หน้าบ้านขึ้นรถแต่ยังไม่สตาร์ทเครื่องนัทให้เวลากับ การหาความสุขของแก้วไปอีกประมาณเกือบสิบนาที เหตุเพราะบ้านหลังนี้ใช้ประตูใหญ่หน้าบ้านแบบอัตโนมัติ เมือถึงเวลาเย็นประตูจะปิดลงเองและไม่สามารถเปิดไดนอกจากจะมีรีโมทคอนโทรล หรือสั่งเปิดแบบเมนวลจากในบ้านเท่านั้น ซึ่งนั่นก็ต้องอาศัยแก้วเป็นผู้เปิดประตูให้ ขณะที่นั่งรออยู่ในรถนัทหันไปเห็นกล่องกระดาษใบเล็กๆใบหนึ่งจึงหยิบมาดู….. อ้อ….กล่องใส่น้ำหอมนั่นเองสงสัยเป็นลืมน้านุ่นทิ้งไว้ในรถ นัทเปิดกล่องหยิบเอาน้ำหอมออกมาวางไว้ที่เบาะข้างๆ จากนั้นล้วงมือไปในกระเป๋ากางเกงหยิบกางเกงในต้องสงสัยตัวจิ๋วนั้นออกมา แล้วจัดแจงพับอย่างดีพร้อมทั้งขำไปด้วยถึงความอุตริของตัวเองเมื่อพับเรียบ ร้อยก็บรรจงสอดใส่มันลงไปในกล่องน้ำหอมนั้นปิดฝาอย่างดีเห็นว่าสมควรแก่เวลา แล้วนัทจึงสตาร์ทรถแล้วบีบแตรสั้นๆหนึ่งทีรอประมาณอึดใจนึงก็เห็นน้าแก้วของ นัทวิ่งออกมา เธอยังคงใส่เสื้อผ้าชุดเดิม นัทลดสายตาลงมองที่กระโปรงตัวสั้นเลยหัวเข่าขึ้นมาค่อนข้างมากนั้น อย่างกระหยิ่มใจเพราะนัทมั่นใจว่าภายในกระโปรงตัวนั้นต้องไม่มีกางเกงในปก ปิดอยู่อีกชั้นแน่นอน แก้ววิ่งมาจนถึงข้างประตูด้านคนขับนัทกดปุ่มเลื่อนกระจกลงแก้วจึงเอ่ยถาม ก่อนด้วยใบหน้าที่แดงซ่านถึงจะเป็นยามโพล้เพล้อย่างี้แต่เมื่อยืนอยู่ใกล้ๆ ก็สังเกตได้ชัดทีเดียว “คุณ…..เอ่อ….คุณนัทจะกลับแล้วเหรอคะงั้นรอเดี๋ยวนะคะ เดี๋ยวน้าแก้วไปเปิดประตูให้…” นัทรับคำจากนั้นแก้วก็วิ่งผ่านหน้ารถออกไปที่ประตู นัทเห็นชายกระโปรงที่ไม่ยาวนักของแก้วพัดพริ้วขึ้นลงตามจังหวะการวิ่งของน้า แก้วจึงรีบเอื้อมมือไปที่สวิทช์ไฟหน้าของรถแล้วเปิดขึ้นทันทีมิหนำซ้ำยัง เปิดเป็นไฟสูงด้วย ภาพน่ารักน่าลุ้นก็เห็นได้ชัดขึ้นจากการส่องสว่างของแสงไฟหน้ารถ เมื่อชายกระโปรงสะบัดขึ้นสามารถมองเป็นแก้มก้นกลมกลึงน่าบีบขยำไม่น้อยไป กว่าของปวิณมัยเลยเพียงแต่ดูรู้สึกว่าจะสีคล้ำกว่าบ้างเท่านั้นนัทเริ่มเกิด อารมณ์ขึ้นอย่างช้าๆนั่งลุ้นแก้มก้นวับๆแวมไปอีกครู่นึงจนกระทั่งแก้วเลี้ยว หายไปในห้องควบคุมที่อยู่ใกล้ๆประตูนั้นนัทจึงหลุดออกจากภวังค์เมื่อประตู เปิดเรียบร้อยนัทก็ขับรถตรงไปที่ประตูและจอดรถหยุดอยู่ตรงประตูนั่นเองแก้ว จึงเดินออกมาหานัทที่รถวิ่งอ้อมมาทางด้านคนขับกดปุ่มเลื่อนกระจกลง “ขอบคุณมากครับน้าแก้วคนสวย อ้ะผมมีของจะให้”นัทยื่นมือส่งกล่องน้ำหอมนั้นให้แก้วแก้วกล่าวคำขอบคุณซ้ำ แล้วซ้ำเล่า “โห…อะไรกันคะคุณนัทแค่นี้ไม่เห็นต้องให้ขงให้ของอะไรเลยนี่คะ น้าแก้วไม่รู้จะตอบแทนคุณนัทยังไงแล้วค่ะ” นัทกลั้นหัวเราะไว้ “ครับไม่เป็นไรหรอกมันเป็นของที่สมควรอยู่กับน้าแก้วอยู่แล้ว ถ้าจะขอบคุณไว้ผมมาคราวหน้าแล้วน้าแก้วว่างๆก็ค่อยมาขอบคุณหรือตอบแทนผมตาม ที่น้าแก้วเห็นสมควรก็ได้ครับ ผมไปล่ะนะ”พูดทิ้งท้ายแบเป็นนัยๆไว้แล้วนัทก็ขับรถออกไปทันทีโดยนึกกระหยิ่ม อยู่ในใจถึงผลรับที่ได้ออกจากบ้านมาในวันนี้ยังไม่เลวอยู่ ทิ้งให้แก้วยืนงงอยู่ตรงนั้น แก้วจัดการปิดประตูแล้วกลับเข้าไปในบ้านตรงเข้าห้องกะว่าจะเปลี่ยนอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าล้างเนื้อล้างตัวเอาคราบเหนอะหนะที่มีอยู่ตอนนี้ออกให้หมด ก่อนแล้วค่อยไปเตรียมอาหารให้ปวิณมัยและนันทริกา แก้วนึกขึ้นได้ถึงของขวัญที่นัทยื่นให้มาเธอจึงรีบแกะกล่องออกทันที เมื่อแก้วเห็นของที่อยู่ข้างในแก้วแทบเป็นลมล้มพับอยู่ตรงนั้นไปเลย สิ่งที่อยู่ในกล่องมันคือกางเกงในของเธอที่ลืมตัวสะบัดทิ้งไว้หน้าห้องปวิ ณมัยนั่นเอง ‘โอยย……ตายแล้วงั้นก็แสดงว่าคุณนัทรู้แล้วว่าเราไปแอบดูพวกเค้าเย็ดกัน……..’
เมื่อ นัทขับรถกลับถึงบ้านก็เห็นแม่และน้านุ่นนั่งดูหนังกันอยู่บนโซฟาตัวเดิมนั้น ณิฎฐรานุชหันไปถามลูกชายคนโปรดของเธอ “ไปไหนมาจ๊ะนัทหายไปทั้งวันเลย ทานอะไรมาหรือยังล่ะ” นัทกลบเกลื่อนผ่านไป “อ๋อไปบ้านเพื่อนมาครับ ยังไม่ได้ทานอะไรมาเลยครับแล้วแม่กับน้านุ่นทานกันหรือยังครับ” นุ่นหันไปชิงตอบก่อน “ข้าวปลาน่ะเรียบร้อยแล้วย่ะไม่มีใครเค้ารอหรอก แต่รอเรื่องอื่นมากกว่า คิคิคิ…”นุ่นพูดพร้อมกับชม้ายตาไปทางณิฎฐรานุช ซึ่งนุ่นก็ได้ค่าตอบแทนมาหนึ่งเพียะที่ต้นแขน นัทฝืนยิ้มให้ทั้งสองคนแล้วนึกในใจว่าหากต้องรับศึกที่บ้านนี้อีกด้วยพรุ่ง นี้ต้องไม่มมีแรงไปโรงเรียนแน่ เมื่อนึกถึงโรงเรียนใบหน้าสวยซึ้งสะคราญวงหนึ่งก็ปรากฏขึ้นวูบแล้วแวบหายไป นัทได้แต่สั่นศรีษะให้แก่ตัวเองที่นึกในเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ เมื่อทานข้าวเสร็จเรียบร้อยนัทก็ไปอาบน้ำโดยมี ณิฎฐรานุชและนุชตริณีเดินตามไปด้วยโดยที่ไม่ได้สวมใส่อะไรเลย แล้วสิ่งที่นัทไม่ต้องการเผชิญในตอนนี้ก็เป็นจริงขึ้นมาเมื่อนัทต้องปรนเปรอ สวาทให้กับทั้งสองคนไปคนละสองยก
======================
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น