แฟนกู ภาค 3 ตอน 11 แฟนใหม่
โดย magna67t
ไอ้ปั้นวิ่งโครมครามเข้ามา มันกระแทกประตูโครมเดียวประตูก็เปิดออก โมโนตัวเปลือยเปล่าอยู่ใต้สายน้ำฝักบัว ยังคงเต้นราวกับโดนน้ำร้อนลวกอยู่ชิดกำแพงด้านนึง
“ช่วยด้วยยยยยยย เร็วๆๆๆๆๆๆ”
“อะไร อะไร....”
“จิ้งจก...”
ไอ้ปั้นหันไปตามที่โมโนชี้ จิ้งจกขนาดใหญ่สองตัวกำลังส่งเสียงกัดกันอยู่ มันทำกิริยาขู่ใส่กันและวิ่งไล่กัน ไอ้ปั้นหัวเราะ แล้วมันก็เดินเข้ากอดโมโนที่ตัวเปลือยเปล่า
“โหย...กลัวไรวะ มาๆ กอดให้”
โมโนกลัวจิ้งจกมากที่สุด...มากกว่าอะไรในโลกนี้ จนลืมไปว่าตัวเองไม่ได้ใส่อะไรอยู่และยอมให้ไอ้ปั้นมันกอดแน่น สักครู่ไอ้ปั้นก็เอามือจับหน้าโมโนและมันก็จูบโมโน นั่นแหละทำให้โมโนถึงรู้สึกตัว
“เพี๊ยะ”
“ไอ้ปั้น ออกไปนะ ออกปายยยย เดี๋ยวนี้”
โมโนตบหน้ามันไปเต็มแรงทีนึงและผลักตัวมันออกจากห้องน้ำ กลอนเสียไปแล้ว ไอ้จิ้งจกเวรยังคงตีกันอยู่ โมโนได้แต่รีบอาบน้ำ เช็ดตัว และเอาเสื้อไอ้ปั้นใส่ก่อนเดินออกมา และพอเจอไอ้ปั้น...
“เพี๊ยะ”
“แกนะปั้น แกหลอกกอดชั้น แม่งลามปามใหญ่แล้วอ่ะ”
“โอ๊ย...ก็มึงตะโกนยังกะโดนไฟดูด หรือเจอผี จิ้งจกแค่เนี้ย..ร้องยังกะโลกแตก เนี่ย ประตูพังอีก พรุ่งนี้ต้องซ่อมคืนเค้าอีกเนี่ย...”
“บ้า...ไอ้บ้า ก็ถามก่อนสิวะ ไม่ใช่พังประตูเข้ามา เห็นหมดเลยอ่ะ”
“ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรอ่ะ ไม่เห็นต้องอายเลย โมโนก็น่ารักดี”
“ไม่ต้อง...ไปอาบน้ำ เร็วๆ จะกลับหอแล้ว”
เหตุการณ์มันไม่เป็นอย่างนั้น ไอ้ปั้นอาบน้ำเสร็จ ฝนกลับเทหนักลงมาอีกครั้ง และตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว
“นอนนี่มั๊ยล่ะ”
“บ้าเหรอ นอนกะแกเนี่ยนะ ไม่เอา เดี๋ยวจะรอฝนหายแล้วกลับ”
“มาดูนี่ก่อน นี่..เตียงผ้าใบครับ ที่นอนประจำของกู แต่วันนี้ให้โมเมนอนก่อน.. เดี๋ยวนอนพื้นเอง”
“ไม่เอา เดี๋ยวมาข่มขืนชั้น”
“ข่มขืนไรวะ ไม่เอาก็ไม่เอาดิ ก็บอกแล้วจะให้ทำไง...ก็จะทำ อยากให้เป็นแฟนก็เป็น อยากให้ทำไรก็ทำ ทำไมชีวิตกูเกิดมาเป็นทาสไอ้โมเมมันวะ”
โมโนอยากกลับหอ แต่ว่าฝนไม่มีทีท่าจะเบาบางลงเลย แต่เสื้อยืดกางเกงขายาวของไอ้โบ๊ตก็พอช่วยได้บ้าง แต่สำหรับมันแล้วมีแต่ขาสั้นและเสื้อกล้ามในคืนที่เย็นแบบนี้
“นอนรอ...เดี๋ยวฝนหายแล้วกลับ”
“โอเค นอนรอด้วย...จะไปแล้วบอกนะ”
โมโนเกือบหลับไปแล้ว แต่รู้สึกว่ามีคนมาหอมแก้ม คงไม่ใช่จิ้งจกแน่นอน เพราะมันพูดออกมาว่า
“น่ารักว่ะ ไอ้โบ๊ตแม่ง..เสือกมาแย่งกูไป ถ้ามึงเลิกกัน..กูต้องขอโมโนเป็นแฟนแน่นอน..”
=======================
โมโนตื่นมาเมื่อมีแสงส่องเข้ามาถึง ส่วนไอ้ปั้นยังนอนหลับสนิท จนไม่รู้เลยว่าตัวมันเอง “นอนโชว์” จนโมโนเห็นเครื่องในของมันที่อยู่ในกางเกงในสีขาว โทรศัพท์ของโมโนดังขึ้นตอน 7 โมงเช้า
“โมโนเหรอ ไหนบอกจะโทรมาไง หายไปเลย โทรไปก็ไม่รับสาย...”
“โบ๊ตเหรอ โอ๊ย...เมื่อคืนกลับกะไอ้ปั้น เปียกเละทั้งตัว ฝนตกหนัก กลับมาก็ดึกมาเลยอาบน้ำนอนไปเลย”
“เนี่ย โบ๊ตมาถึงศาลายาแล้ว รอหน้าหออ่ะ ลงมารับหน่อยดิ จะได้ไปกินข้าวกัน”
โมโนทะลึงพรวดพราด ลุกขึ้นมา จนไอ้ปั้นตื่นตาม
“เออ เดี๋ยวนะเพิ่งตื่น โบ๊ตไปรอที่โรงอาหารเลย ซื้อเผื่อโมโนด้วยนะ”
“โอเค เดี๋ยวเจอกันนะ”
“ไอ้ปั้น....ตื่นๆๆๆๆๆๆ ไอ้โบ๊ตมาแล้ว นี่ชั้นยังอยู่ในชุดแกเลยปั้น ขี่รถไปส่งหอหน่อย..เร็ว”
“โห รีบไปไหนวะ เดี๋ยวดิ...แต่งตัวก่อน”
แล้วไอ้ปั่นก็รีบบึ่งรถมาส่งโมโนที่หอ ก่อนมันปลีกตัวหายไป
================================================
“โห รอตั้งนาน โมโนเพิ่งกลับเข้าหอเหรอ เห็นไอ้ปั้นมาส่ง ยังเห็นโมโนใส่เสื้อไอ้ปั้นอยู่เลย ไปไหนกันมา”
โมโนตัวเย็นวาบ โบ๊ตเห็นโมโนด้วย แย่แล้ว...
“เอ่อออ ใช่ โมโนมีแผนแล้วโบ๊ต” โมโนหลบหลอกหลีกไปได้
“แผนอะไรเหรอ”
“ก็แก้ชงไง โมโนว่าจะลองยืมเสื้อผ้าผู้ชายคนอื่นมาใส่ แก้เคล็ด...”
“อ๋อ... แล้วทำไมต้องเช้ามากขนาดนี้อ่ะ เมื่อเช้ามารอใต้หอก็ไม่เห็นโมโนลงมานะ”
“เอ่อ ไอ้ปั้นให้รีบลงมา เอาชุดที่ตัวเล็กสุดของมัน อยู่ตึกสโมอ่ะ”
“อ้าว แล้วตอนนี้ไม่ใส่แล้วอ่ะ”
“ก็โบ๊ตมาอ่ะ เราก็ต้องเปลี่ยนแล้วดิ”
โมโนไปน้ำขุ่นๆ โบ๊ตคงสงสัยในความผิดปกตินี้ โมโนยังคงรักโบ๊ตนะ กลัวมันเข้าใจผิดจัง
“วันนี้มาทำไร อย่าบอกนะมารับโมโน”
“มาหา..นั่งคุย คิดถึง อยากไปไหนมั๊ยล่ะ”
โมโนไม่อยากไปไหนเลย นั่งคุยกะโบ๊ตที่โรงอาหารไปเรื่อยๆ เราสองคนคุยกันเรื่องดวงชง ไอ้โบ๊ตเองก็หาทางออกไม่ได้ คงไม่มีใครยอมมาเป็นแฟนหรอก...ถ้ามีข้อแม้แบบนั้น
“มันยากอ่ะ โมโนจะยอมเหรอ ถ้าโบ๊ตมีแฟนอีกคนที่ต้องมีอะไรด้วย ถึงโมโนยอมนะ แฟนอีกคนก็คงไม่ยอมให้โบ๊ตรักกะโมโนหมือนเดิม มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้หรอก อ้อ แล้วให้ปั้นไปเอาเสื้อผ้าผู้หญิงมาใส่ก็คงไม่ได้อ่ะนะ..”
“ทำไมล่ะ ยืมเสื้อน้องบีทก็ได้นี่”
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวมันว่าพี่บ้าอีก 5555”
“โบ๊ตยอมให้โมโนลองแบบนี้มั๊ย ขอไอ้ปั้นเป็นแฟน แล้วเอาเสื้อมันมาใส่ เผื่อมันแก้ชงได้นะ”
“ไอ้ปั้นเนี่ย..นะ”
พูดถึงปุ๊บ ไอ้ปั้นก็เดินมาโรงอาหาร ผู้ชายสองคนยกมือทักทายกัน
“ไหนไอ้โบ๊ต มึงเล่ารายละเอียดหน่อยดิ๊ เมื่อวันศุกร์เกิดห่าไรขึ้น ทำไมมึงไม่รู้จักดูรถพี่เค้าวะ””
“กูคิดว่ามันค่ำมากแล้ว คงไม่มีใครขี่รถมา อีกอย่างไฟรถพี่แกสว่างน้อยกว่าจุดเทียนอีก เห็นปุ๊บก็หมดโอกาสแล้ว”
“แล้วมึงสองคนไปทำไรแถวนั้นวะ มืดๆ”
“กูชวนโมโนไปเดินเล่น เดินไปคุยไปก็เลยแบบ...ไกลนิด นานหน่อย”
“ไปทำอะไรกันหรือเปล่า” ไอ้ปั้นทำน้ำเสียงสงสัย
“เออ ปั้น..โมโนขอเป็นแฟนแป๊บนึงนะ”
ชายหนุ่มสองคนช้อค ไอ้ปั้นไม่ช้อคมากเพราะมันได้ยินมาทีนึงแล้ว แต่โบ๊ตถึงขั้นอ้าปากค้างปาท่องโก๋คาปาก น้ำเต้าหู้ก็แทบพุ่งออกจากปาก โบ๊ตยังไม่ได้บอกว่าเห็นด้วยกับวิธีนี้เลย แต่โมโนพูดไปแล้ว
“ไอ้โมโน แกพูดบ้าอะไรเนี่ย แฟนแกคนนี้...นั่งตรงนี้หรือเปล่าวะ ไอ้โบ๊ตมันขับรถมารับทุกอาทิตย์ ส่วนกูไม่ได้ชอบได้รักมึงเป็นพิเศษเลยเนี่ย... พูดงี้...ไอ้เหี้ยโบ๊ตเข้าใจผิด ฆ่ากูตายห่าแน่เลยวะ”
การพูดของไอ้ปั้น แทบจะเรียกได้ว่าตรงข้ามกับสิ่งที่มันทำกะโมโนเมื่อวานนี้ โมโนรู้ว่าไอ้ปั้นเองก็เริ่มสนใจโมโนแล้ว แต่มันยังเกรงใจเพื่อนอยู่
“โมโนไม่ไหวแล้วอ่ะ อยู่กะโบ๊ตทีไร เจ็บตัวทุกที ไม่ใครก็ใคร ต้องเจ็บตัว”
“น่ามึง ช่วยเป็นแฟนโมโนมันหน่อย มันเบื่อกูแล้ว” โบ๊ตเล่นตามน้ำ แต่มันพูดจริงหรือเปล่า โมโนก็ไม่รู้
“มึงสองตัวเป็นเหี้ยไรกันเนี่ย บ้ากันใหญ่แล้ว... ไอ้โบ๊ต ก็กูบอกแล้วไง...อย่าไปเสียเวลาอินกะไอ้ซินแสไรของมึงให้มากมายนัก มึงชอบไอ้โมโนก็ว่าไปสิ เรื่องเมื่อกี้ไม่เกี่ยวหรอก มันอุบัติเหตุเล็กน้อย ไม่เอาอ่ะ กูเป็นแฟนไอ้โมโนไม่ได้ ไม่เคยชอบมัน ไม่คิดอยากจะจีบเลยว่ะ”
โมโนก้มหน้า ไอ้โบ๊ตเอามือเบิร์ดกะโหลกไอ้ปั้นเบาๆ
“เมิง...ไอ้เหี้ยปั้น ผู้หญิงเค้าขอมึงเป็นแฟน ก็ค่อยๆพูดสิวะมึง แบบนี้เค้าเสียใจนะเว้ย”
===============================
หลังจากไอ้ปั้นกินเสร็จ...ก็หนีกลับขึ้นห้อง โบ๊ตพาโมโนไปเดินเล่นรอบๆศาลายา อากาศดีมากเพราะเมื่อวานฝนตกทั้งวัน วันนี้เลยเย็นๆ
“โมโน...โมโนอยากเป็นแฟนไอ้ปั้นจริงเหรอ”
“ไม่ใช่นะโบ๊ต อย่าคิดมากนะ เราจะแก้ชงเท่านั้น เพื่อให้โบ๊ตสบายใจ”
โบ๊ตคงไม่สบายใจใสสิ่งที่โมโนทำเช้านี้ โมโนมองหน้าโบ๊ต แล้วน้ำตาก็เริ่มไหลออกมา
“โบ๊ต เรากลัวเธอตายว่ะ กลัวจริงๆนะ โมโนไม่อยากเป็นแฟนกะคนอื่นหรอก อยากเพียงแค่ให้เรื่องแบบนี้มันพ้นไป เราจะได้เดินด้วยกันกินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกันต่อไป ไม่รู้สิ มันหลายครั้งแล้วนะ ไม่โมโน...ก็โบ๊ต แทบจะทุกทีเลย ไอ้ปั้นอ่ะ...เพื่อนที่ดีของเราทั้งสองคน มันคงไม่คิดอย่างอื่นหรอก....”
โบ๊ตจับมือโมโนแน่น ชีวิตทำไมมันตลกแบบนี้นะ คนที่รักกลับอยู่ด้วยกันเป็นแฟนไม่ได้ เป็นผัวเมียไม่ได้ แต่งงานไม่ได้ อะไรของมันกันเนี่ย
“เอางี้นะโมโน ทำใจให้สบายดีกว่า อาทิตย์หน้าเราเริ่มสอบกันแล้ว เราอย่าเพิ่งมีอะไรกันเลยนะช่วงนี้ ขอให้เราสอบเทอมต้นกันให้เสร็จก่อนนะ โบ๊ตกลัวเหมือนกัน แม่บอกว่าโบ๊ตดวงแข็ง คราวนี้เลยไม่เป็นอะไรมาก แต่ถ้ามันกลับกันโมโนอาจบาดเจ็บมาก ก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น ส่วนเรื่องไอ้ปั้นช่างมันเหอะ... ขอยืมชื่อมันก่อน ส่วนทางโบ๊ต โบ๊ตจะลองหาทางดู”
แล้วโมโนก็กอดโบ๊ตแน่น...เพื่อสัญญาว่า จะไม่เปลี่ยนแปลงไปไหน
======================
หลังกินข้าวเที่ยง ไอ้โบ๊ตขอกลับไปรับน้องบีทที่บ้าน ส่วนโมโนก็ขึ้นห้องมานั่งทำรายงานต่อไปและเตรียมเริ่มอ่านหนังสือ มันใกล้สอบมากแล้ว ไอ้ปั้นโทรมาชวนไปกินข้าว แต่มันไม่หิวเลย โมโนก็เลยไม่ลงไป
“เฮ้ย...โมเม อ่านพอแล้ว ลงมาเร็วซื้อข้าวมาฝาก”
“ก็บอกแล้วงาย ไม่กิน...”
“ลงมาก่อนนนน...ยุงกัดแล้วนะ หอมึงเนี่ย ยุงแยะชิบหาย เร็วๆเว้ย”
โมโนลงไปหาไอ้ปั้น มันไม่ได้ซื้ออาหารอะไรมาให้โมโนเลยแม้แต่น้อย
“เอ้า...ไปกันได้แล้ว”
“ไปไหน..ไหนอ่ะข้าว”
“กินก๊วยจั๊บไง...หลังมอ นี่มันสามทุ่มแล้ว...โรงอาหารที่ไหนจะขายวะ อย่าอ่านเยอะเลย แค่นี้กูก็จะตกมีนอยู่แล้ว เห็นใจกูมั่ง”
โมโนซ้อนมอไซด์ไอ้ปั้นออกมาหลังมอ เดี๋ยวนี้ทำไมไอ้ปั้นมาสนใจโมโนนักนะ ทั้งที่ก่อนหน้าไม่ค่อยมายุ่งมาเอาใจใส่เลย มันคงจะจีบโมโนแน่นอน
“กินอิ่มแล้ว...ยังไม่ให้กลับห้องนะ...ปล่อยแกไป...แกกลับไปต้องอ่านหนังสืออีก”
“เฮ้ย นอนแล้วสิวะ พรุ่งนี้เรียนแล้ว”
ไอ้ปั้นไม่ได้พาโมโนกลับหอ แต่มันขับมอไซด์ไปทางนครชัยศรี ยิ่งออกห่างศาลายาเท่าไร ถนนก็เริ่มมืดมากขึ้น แล้วสักครู่มันก็เลี้ยวเข้าไปถนนลูกรังเล็กๆขับเข้าไปลึกจนมีลานกว้าง เหมือนมีคนมาถมที่แต่ยังไม่มีการสร้างอะไร
“มาทำไรที่นี่ไอ้ปั้น.. น่ากลัวออก มืดด้วย”
“พามาดูนี่ไง.. นั่งลงก่อนสิ ไม่ต้องกลัวหรอก เออ...ไม่เลอะตูดหรอกน่า นั่งไปเหอะ มองขึ้นไปข้างบนท้องฟ้านู่น หนาวล่ะสิ เอ้า..นี่เสื้อ”
ไอ้ปั้นถอดเสื้อแขนยาวยื่นมาให้ แล้วก็จัดการที่นั่งให้เรียบร้อย โหวววว...ดาวสวยมาก เยอะแยะมากมาย วันนี้ฟ้าก็ปลอดโปร่งด้วย
“แกรู้ได้ไงปั้น...ว่าต้องมาดูดาวตรงนี้”
“ไม่รู้ วันก่อนเบื่อๆเซ็งๆ ก็เลยขี่รถมาคนเดียว ไม่เคยมาทางนี้เลยอ่ะ เห็นเค้าว่าไปนครชัยศรีได้ ยิ่งขี่ยิ่งมืดเลยจอดแวะ ดาวเต็มฟ้าเลย สวยมากๆ”
ไอ้ปั้นไม่ได้นั่งเฉยๆ มันเอามือมาโอบคอโมโน เอามือจับหัวโมโน หันไปทางนู้นทางนี้ และสุดท้ายมันก็กอดโมโนและหอมแก้มทีนึง
“ตบได้เลย...ยอม โมเม แกมันน่ารักว่ะ ชักอยากเป็นแฟนตัวจริงแล้วอ่ะ”
“ไอ้บ้า ลามปามอีกแล้ว ชั้นมีแฟนแล้วนะ เมื่อเช้าไอ้โบ๊ตก็เจอพวกเราด้วยรู้มั๊ย ชั้นใส่เสื้อแกลงมา ไอ้โบ๊ตยังจำได้เลย แกอย่าสวมเขาเพื่อนดีกว่า”
“ไม่หรอก ทั้งแกทั้งไอ้โบ๊ตก็เพื่อนกูอ่ะ ทำไม่ได้หรอกว่ะ แต่ไม่แน่นะ ถ้ามันทิ้งแกเมื่อไหร่..กูจะรอ”
“ไม่ทิ้งหรอก...แต่ชั้นสงสัยนะปั้น ช่วงหลังๆนี่มาแรงนะ ตั้งแต่ไปรับจากหอพี่ป้องนี่ มาแรงนะ”
“ไม่มีไร จู่ๆก็อยากให้แกมาซ้อนท้ายมอไซด์ แค่นั้นหละ เอาหละ...กลับยัง ว่าแต่แกง่วงเป่า แกมาสอนเคมีให้หน่อยดิ อีกสองวันจะเก็บคะแนนอีกแล้วเนี่ย...อ่านไม่ทันแล้วด้วย”
“เออ...เอาดิ พรุ่งนี้เย็น..ที่ไหน สโมอีกเหรอ...”
=======================
หลังมื้อเย็นของวันจันทร์ โมโนก็ไปสอนเคมีให้ไอ้ปั้นตามข้อแลกเปลี่ยนที่ไอ้ปั้นจะมาสอนแคลคูลัสให้โมโน ทั้งที่รู้ว่าไอ้ปั้นเริ่มเข้ามาใกล้โมโนมากขึ้น แต่ก็รู้สึกดีเหมือนกัน มันเหมือนกันทุกเย็นได้เจอพี่ป้องมาสอนหนังสือให้ จริงอยากให้โบ๊ตมาเจอทุกวัน แต่สำหรับไอ้โบ๊ตคงเจอกันได้แค่เสาร์อาทิตย์เท่านั้น
“เฮ้ย หลับแล้ว... ไอ้ปั้น”
“เออ ว่ะ เหนื่อยจัง เล่นบาสไปเมื่อเย็น”
“กลับเหอะ...”
“ไม่อ่ะ นอนนี่แล้วกัน”
“เฮ้ย บ้าเหรอ...”
“โมเมก็ไปนอนเตียงผ้าใบสิ เดี๋ยวปั้นนอนนี่แหละ ไปเหอะน่า.... ง่วงแล้ว”
“ไม่อาวววว โมโนจะกลับหอ..”
โมโนเขย่าตัวไอ้ปั้น...แต่มันช้าไปแล้ว ไอ้ปั้นนอนหงายตามยาวเก้าอี้...แล้วมันก็หลับไปเลย โมโนจำต้องเดินไปที่เตียงผ้าใบ และเอนตัวลงนอน ฟ้าเริ่มร้องและฝนตกลงมาอีกครั้ง แม้ไม่หนักมาก มันก็ทำให้คืนนี้หนาว...
โมโนหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเหมือนมีใครมาห่มผ้าให้ในความมืด ก็เหมือนไอ้ปั้นน่ะหละ แล้วมันก็ลงมาหอมแก้มโมโนอีกที ก่อนนอนลงบนพื้นข้างๆ เก้าอี้ผ้าใบ โมโนง่วงเหลือเกินมีผ้าห่มอุ่นๆก็หลับไปนานทีเดียว รู้สึกตัวอีกทีไอ้ปั้นกำลังขดตัวและสั่นเนื่องจากหนาว และพื้นที่มันนอนเป็นกระเบื้องก็เย็นหนักเข้าไปอีก เห็นมีแค่ลังกระดาษใหญ่ๆรองพื้นอยู่ ไอ้ปั้นใส่แค่กางเกงขาสั้นและเสื้อยืดเท่านั้น ขายาวโมโนยังไม่ได้คืนมันเลย น่าสงสารจัง... โมโนเลยลุกขึ้นนั่งและห่มผ้าให้ไอ้ปั้น
“หนาวมั๊ย โมเม...”
“หนาวดิ แต่แกน่าจะหนาวกว่า”
“จริงวะ ท่าทางจะไม่สบายหละ พรุ่งนี้คงไปเรียนไม่ได้”
โมโนสงสารมันจัง มาแย่งความสบายของมัน ทั้งเก้าอี้ผ้าใบและผ้าห่ม แล้วโมโนก็เลยตัดสินใจลงไปนอนข้างไอ้ปั้น
การตัดสินสินใจครั้งนี้ของโมโนทำให้เกิดเรื่องใหญ่โตที่ไม่คาดคิดตามมา
“มานอนด้วย จะได้อุ่นๆ ห้ามทำไรนะเว้ย”
“อืมม์ ง่วงจะตายแล้ว.. มา เอาผ้าห่มไป ให้ครึ่งนึง...”
โมโนเอาผ้าห่มครึ่งที่เหลือมาห่ม แล้วนอนหันหลังให้ไอ้ปั้นที่เหมือนจะหลับสนิท ยังไม่ทันหลับดี ไอ้ปั้นก็ตะแคงมากอดโมโน
“โมเม หนาวว่ะ กอดหน่อยนะ”
โมโนพยายามแกะมือมันและผลักมันออกไป แต่เหมือนจะยากแล้ว มันกอดโมโนแน่นขึ้น โมโนสัมผัสได้กับส่วนล่างของมันที่กำลังแข็งตัวและถูไถที่หลังของโมโน
“อ้ายปั้นนน ออกปายสิ ไม่เอานะ”
“น่า...โมเม กอดหน่อย หนาวววว ไม่ทำไรหรอก นอนเฉยๆ”
โมโนนอนตัวแข็ง คงหลับไม่ได้แล้ว พอพยายามจะขยับตัวหนี ไอ้ปั้นก็กอดรัดแรงขึ้น
“โมโน ชอบแกนะ รู้ตัวมั่งหรือเปล่า..”
“เฮ้ย...ปั้น ไม่ได้นะเว้ย ไอ้โบ๊ตเพื่อนแกเป็นแฟนกะชั้นอยู่”
“ก็รู้ แต่มันอดไม่ได้นะ โมโนเป็นแฟนปั้นวันจันทร์ถึงศุกร์ได้มั๊ยล่ะ แล้วเสาร์อาทิตย์เป็นแฟนไอ้โบ๊ต”
ข้อเสนอนี้โมโนไม่เคยคิดมาก่อนเลย จริงด้วยสินะ น่าจะได้อยู่ และน่าจะแก้เคล็ดให้โบ๊ตได้ด้วย...
“นะ..”
“ไม่เอา... ปั้น แกดีกะเรา..รู้อยู่นะ แต่ว่า...เอ่อ...ไม่ได้หรอก ไม่งั้นก็คบซ้อนดิ ไม่ดีสำหรับพวกแกนะเว้ย”
“ก็เมื่อวานยังขอไอ้โบ๊ตเป็นแฟนปั้นเลย ไอ้โบ๊ตยังโอเคเลยอ่ะ”
“ไม่รู้ แต่โมโนไม่โอเคนะ...”
ไอ้ปั้นเงียบไป มันเริ่มเปลี่ยนตำแหน่งมือที่กอดจากเอวเริ่มสูงขึ้นมาเป็นใต้ช่วงนมของโมโนแล้ว โมโนยังไม่ทันคิดมากไปกว่านั้น ไอ้ปั้นพลิกตัวโมโนนอนหงายและจูบปากโมโนเลย โมโนยังไม่ทันตั้งรับ แต่จากสัมผัสปากไอ้ปั้น โมโนแทบจะหลอมละลายยอมมันเลย มันจูบเก่งมากๆ ลิ้นของมันแตะไปทั่วจนโมโนขนลุก ที่ผ่านมามันจูบโมโนเล่นๆ แต่ตอนนี้มันเอาจริงแล้ว โมโนไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อต้านมัน...ทำไงดี
“ปั้นๆๆๆๆ เดี๋ยวก่อน อย่าทำเรานะ”
“ไม่ได้ทำไร เรารักโมโนนะ ขอจูบโมโนหน่อย”
แล้วไอ้ปั้นก็ไม่รอ บดปากเข้ามาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มือที่กอดรัดของมันเริ่มเข้ามาที่นมของโมโนด้วยแล้ว โอ้ว มันเก่งมากๆอ่ะ เสียวเหลือเกิน โอ๊ย..โมโนต้องทำอะไรสักอย่างแล้วก่อนจะสายไป โมโนขยับตัวจะลุกหนี แต่ไอ้ปั้นออกแรงอีกเพียงนิดเดียวก็ดึงโมโนเอาไว้ได้ มันแข็งแรงมากๆ เพราะเป็นนักกีฬาด้วย และพอโมโนอยู่กับที่มือทั้งสองของมันก็จับที่นมของโมโนและเริ่มบีบเค้น โมโนเสียวไปหมดทั้งตัวแล้ว มันพลิกโมโนนอนราบและมันก็ขึ้นมานอนทับโมโน ขาของมันพยายามแยกขาของโมโนออก และตัวมันก็แทรกเข้ามาระหว่างขาของโมโนได้แล้ว โมโนกำลังจะโดนไอ้ปั้นล่วงเกิน
“ปั้น ไม่เอานะ สงสารเราเหอะ เราจะไปคุยกะไอ้โบ๊ตได้ไง อย่าทำเลยนะ”
“ก็บอกแล้วไง ปั้นเป็นแฟนจันทร์ถึงศุกร์ ไอ้โบ๊ตก็เสาร์อาทิตย์ไง โมโนน่ารักเหลือเกิน เรารักโมโนนะ”
ไอ้ปั้นจูบกอดโมโนได้ไม่นาน มันก็รู้จุดตายโมโน มันเข้ามาที่ซอกคอและซุกไซร้อย่างไม่หยุดหย่อน โมโนดิ้นพยายามหลบหนี แต่ตอนนี้ยากมากขึ้นเมื่อตัวของไอ้ปั้นอยู่บนโมโน ส่วนล่างของไอ้ปั้นมันแข็งมากและปัดป่ายที่ท้องและหน้าขา โมโนรู้สึกมันได้ ไม่นานมักมือของมันก็ล้วงอ้อมหลังไปปลดเสื้อในของโมโน มันดึงเสื้อขึ้นและโมโนยังไม่ทันพูดอะไร ปลายลิ้นของมันก็มาโดนหัวนมของโมโนแล้ว โมโนเสียววูบ ขนลุกทั้งตัว ไอ้ปั้นมันเก่งมากๆ ลิ้นของมันโลมเลียทั้งสองเต้าอย่าเท่าเทียม โมโนไม่ไหวแล้ว
“ทำใจให้สบายโมโน อย่าไปฝืนอย่าไปเกร็งนะ ไปด้วยกัน ปั้นทำให้”
“ไม่เอา ปั้น โมโนไม่เอานะ ขอร้อง...อย่านะ”
แต่เหมือนพูดกะลม ไอ้ปั้นยังคงเดินหน้าปลุกอารมณ์ ซึ่งโมโนกระเจิงไปแล้ว หากมันหยุดตอนนี้โมโนคงกลัดกลั้นแน่ๆ มือของไอ้ปั้นลงมาข้างล่าง และมันล้วงผ่านกางเกงในเข้ามาที่โมโนจริงๆด้วย โมโนจับข้อมือมันแน่น แต่แรงของโมโนไม่สามารถยับยั้งข้อมืออันแข็งแกร่งของไอ้ปั้น...มันไม่ช่วยเลยจริงๆ
“โห โมโน น้ำเยอะนะ เสียวมั๊ยที่เราทำให้ ยอมเราหน่อยเดี่ยวเราใช้นิ้วให้นะ โมโนจะได้สบาย..”
“ไม่เอานะปั้น โมโนไม่เอานะ...”
นิ้วของไอ้ปั้นทะลุทะลวงถูกจุดไม่เปะปะ มันมาถึงปากทางของโมโนแล้ว นอกจากพี่ป้องกะไอ้โบ๊ตแล้ว ยังไม่มีใครมายุ่งกะมันอีกเลย ไอ้ปั้นกำลังจะเป็นคนต่อไป มันเสียบนิ้วเข้ามาอย่างรวดเร็ว มันเสียวมาก นิ้วมือมันยาวจัง มันเข้ามาลึกทีเดียว
“โห โมโน แน่นจัง ไอ้โบ๊ต เคยทำมั๊ย แบบนี้...”
“ไม่เอานะ ปั้น โมโนร้องไห้แล้วนะ”
“ร้องอะไรกัน ยังไม่ได้ทำไรเลย...”
โมโนรู้ว่าจะรอดจากเงื้อมมือไอ้ปั้นได้ไม่นานนัก มันเริ่มถอดกางเกงมันออก โมโนสัมผัสถึงของไอ้ปั้นที่ไม่มีกางเกงอะไรกั้น โมโนพยายามดิ้นหนีครั้งสุดท้าย ไอ้ปั้นใช้มือเดียวจับข้อมือทั้งสองของโมโนกดลงกะพื้น มือซ้ายของมันดึงกางเกงของโมโนลง ส่วนล่างของเราสัมผัสกัน มือซ้ายของมันจับท่อนลำที่แข็งแกร่งจ่อเข้ามาที่ปากทางของโมโน มันขยับตัวทีนึงก่อนที่ส่วนปลายจะเคลื่อนเข้ามาจุกแน่นที่ปากทางของโมโน
“โมเม รักแกนะ รักมากชอบมากด้วย ขอปั้นนะ”
นั่นคือคำพูดสุดท้ายก่อนมันกดลำของมันเข้าตัวโมโน น้ำที่ออกมาหล่อลื่นช่วยไม่ให้การเบียดเสียดรุนแรง แต่มันก็ไม่เพียงพอ การเข้ามาของไอ้ปั้นทำให้โมโนเจ็บ ไอ้ปั้นถอนออกไปนิดเดียวก่อนกดลงมาอีกครั้ง และอีกครั้ง จนมันสุดลำ โมโนเป็นของไอ้ปั้นแล้ว..จริงๆ น้ำตาโมโนไหลออกมา ไม่รู้สิ ดีใจ เสียใจ พอใจ เกลียดมัน รักมัน อะไรกันแน่ แต่ไอ้ปั้นเริ่มสาวเข้าออก ความเสียวเริ่มโถมทับโมโนแล้ว ไอ้ปั้นปล่อยมือโมโนออก มันใช้ขาดันให้โมโนแยกออกให้กว้างก่อนจะสอดเข้ามาใหม่ และมันเข้าลึกสุดทางโมโน
“โหย โมโน เสียวมากๆๆๆ โมโนเสียวมั๊ย ดีม๊ยอ่ะ เจ็บหรือเปล่า อย่าร้องไห้นะ เรารักโมโน เรารักโมโนจริงๆ”
ไอ้ปั้นซอยเต็มสูบ หนักหน่วง มันเป็นอีกแบบไม่เหมือนกะที่โบ๊ตและพี่ป้องทำเลย แต่มันทำให้โมโนมีอารมณ์อย่างท่วมท้น โมโนเสียวมากๆ ทำไมเสียวขนาดนี้ก็ไม่รู้ แต่ไม่ไหวแล้ว และสุดท้ายโมโนก็กระตุกบีบรัดไอ้ปั้น มันดันตัวเข้ามาจนสุดและกอดจูบโมโน เลยยิ่งทำให้เสียวหนักเข้าไปอีก
“คนดีของปั้น ได้แล้วใช่มั๊ย โอเคมั๊ย ไม่เป็นไรหรอก...โมโน เรื่องนี้เราเท่านั้นที่รู้กันนะ ปั้นรักโมโนนะ”
มันเริ่มผลักขาให้เข้ามาขนชิดนม และมันก็ปักลำของมันลงมา ท่านี้แน่นมากๆ โมโนร้องครางเมื่อมันเริ่มซอย ความเสียวและเจ็บตึงเกิดขึ้นพร้อมกัน มันซอยหนักขึ้นและเต็มลำทุกที ไม่ไหวแล้ว ไอ้ปั้นซอยใส่โมโนไม่ยั้ง และโมโนบังคับตัวเองไม่ได้อีกแล้ว ข้างล่างโมโนบีบแน่น แต่เหมือนยิ่งบีบแน่น ไอ้ปั้นยิ่งกดลงมาไม่ยั้ง
“โอ๊ย ปั้น เสียวมาก โอ๊ย ซี๊ด โอ๊ย ไม่ไหวแล้วปั้น โอ๊ยยยยยยยๆ”
โมโนเสร็จมันไปอีกครั้ง ไอ้ปั้นยิ้มให้ และเอามือปาดน้ำตา ก่อนพลิกตัวและเข้าประกบข้างหลังและสอดเข้ามา ท่านี้ก็แน่น
“โอ๊ย...ไม่ไหวจริงๆแล้วนะปั้น”
“อืมมม์ โมเม แน่นมากๆเลยอ่ะ ไอ้โบ๊ตไม่ค่อยทำโมโนเหรอ แน่นมากจัง เราใกล้แล้วอ่ะ”
“อย่าแตกในตัวเรานะปั้น เดี๋ยวเราท้อง”
“อืมม์ เดี๋ยวดึงออกมานะ โมโน เต็มที่แล้วนะ เราทำเร็วๆแล้ว โอ๊ย จะไม่ไหวว่ะโมโน”
ทุกครั้งที่มันแทงลงมามันเข้าลึกสุดลำ กระแทกโมโนไม่ยั้ง มือทั้งสองของมันบีบขยำนมไม่หยุดหย่อน โมโนไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วจริงๆ
“ปั้นนน พอแล้ว ไม่ไหวแล้ววววว โอ๊ย แย่แล้วแย่แล้วววว”
“โอ๊ย โมโน มันตอดแรงมากอ่ะ บีบแรงมากๆ โอ๊ย เสียววววมากกก โอ๊ยได้แล้ว ได้แล้ว อ๊ากกกกกก โอ๊ย”
ไอ้ปั้นแทนที่จะดึงออกกลับสอดเข้ามาเต็มลำ น้ำร้อนวูบพุ่งเข้าฉีดมดลูกโมโน ระลอกแล้วระลอกเล่า น้ำอันมากมายหนักหน่วงทุกครั้ง มันเนิ่นนานราวกับไม่มีจุดสิ้นสุด น้ำไอ้ปั้นไหลเข้าตัวโมโนมากมาย ร้อนไปหมดทั้งท้อง ก่อนที่มันจะหยุดเคลื่อนไหวและคาลำของมันไว้ในตัวโมโน
“ปั้นนะ บอกให้ได้ข้างนอกไง แล้วโมโนท้องจะทำไง”
“อย่าเลยโมโน น้ำของปั้นมันแยะ เดี๋ยวเลอะเทอะ ให้แตกในนี้แหละแล้วเดี๋ยวกินยาพรุ่งนี้นะ มาให้กอดซะโดยดี ปั้นรักโมโนนะ...”
ไอ้ปั้นดึงลำของมันออก น้ำที่กักขังไว้ไหลออกมาเปียกลังกระดาษจนโมโนรู้สึกได้ ปั้นกอดโมโนราวกับจะไม่ให้หนีไปไหน
“ตอนนี้แม้โมโนจะไม่รับปั้นเป็นแฟน ปั้นก็จะคิดว่าโมโนเป็นแฟนแล้วหละ คนดีของปั้น...”
“เราไม่รู้จะทำหน้ายังไงกะโบ๊ต มันไม่ดีเลยนะ”
“ไม่มีไรหรอก เราจะเป็นเพื่อนกันต่อหน้าไอ้โบ๊ตนะ”
โมโนเสียใจเหลือเกินที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น หลังจากวันนั้น โมโนพยายามอยู่ห่างไอ้ปั้น มันก็พยายามขออยากจะมีอะไรกับโมโนอีก แต่โมโนคิดว่ามันไม่ควรเกิดขึ้น แต่ก็ไม่รู้ทำไง...อย่างน้อยทุกอย่างก็คงได้แก้ไขไปตามที่ซินแสบอกแล้ว แต่โมโนจะไปบอกโบ๊ตได้ไงว่า..โมโนมีอะไรกะไอ้ปั้นและเป็นแฟนกะไอ้ปั้นตามซินแสบอกแล้ว
ทางเดียวที่จะรู้ว่าได้ผลมั๊ยคือต้องลองทดสอบกะโบ๊ตว่ามันจะแก้ชงได้จริงมั๊ย....
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น