จอมแพทย์นิรนามภาค 2 ตอนที่ 21

จอมแพทย์นิรนามภาค 2 ตอนที่ 21 กลิ่น ปริศนา

หลังจากบ่อเมี้ยศิษย์ตัวดีได้ทักทายกับซือแป๋ที่รักด้วยร่างกายสัมพันธ์ลมปราณประสานกายจนทั่ง แม่ชีตันหยงเข้าเฝ้าสวรรค์ไปไม่ต่ำกว่าสิบกว่าครั้ง ลมปราณที่เข้าร่างนางถูกนำหมุนวนไม่รู้กี่ร้อยครั้ง หลังจากได้พลังลมปราณอันบริสุทธิ์เหล่านั้นไม่รู้เป็นความบังเอิญหรือเปล่าแต่ร่างกายของนางมี ความรู้สึกเต่งตึงกระชับมากขึ้นริ้วรอยของกาลเวลาก็ดูเหมือนจางลงไปจนแทบไม่มีเห็น บ่อเมี้ย : ซือแป๋ ข้าพเจ้าไม่ได้เห็นท่านเสียนานข้าพเจ้าคิดถึงท่านจังแต่เอ๊ะ! ดูเหมือนท่านจะเยาว์วัยขึ้น ถ้ำสวรรค์ของท่านก็คับแคบขึ้น บ่อเมี้ยไม่พูดเปล่าพร้อมถอนแท่งหยกที่ยังแข็งค้างแม้จะหลั่งไป เกือบสี่ครั้งแต่ก็ดูเหมือนยัง
พร้อมที่จะทำศึกได้อีกบ่อเมี้ยถอนแท่งหยกจนถึงคอเงี่ยง แต่ก็ส่งผลให้ แม่ชีตันหยงร้อยอูยพร้อมยกสะโพกตามเหมือนกลัวแท่งหยกจะหนีหาย บ่อเมี้ยกลับกระแทกเข้าไป สุดแรงจนนางเผลอร้อง “อ๊าย” ขาของนางเกี่ยวกระหวัด มือของนางผวากอดไปที่ศิษย์ตัวดี แม่ชีตันหยง : ซีด ...เจ้าตัวเลวร้าย...ซีด..เราไม่ไหวแล้ว ...พอ...ซีด...อูย...ได้แล้ว นางปากสั่นร้องบอกบ่อเมี้ยอย่างกระท่อนกระแท่น แต่เหมือนบ่อเมี้ยจะไม่สนใจ ช่วงล่างก็ซอย อย่างหนักหน่วง ขึ้นสุดลงสุด ทั้งความเร็วและความแรง จากขาของนางที่เกี่ยวกระหวัดที่เอวของ บ่อเมี้ยก็คลายด้วยความแรงที่กระแทกกระทั้นสุดท้ายขานางได้แต่ลอยค้าง หน้าของนางส่ายไปมา ปากได้รูปของนางกัดฟันแน่นมีเสียงร้องตามจังหวะกระแทกกระทั้นอือ...อือ...มือของนางจิกไปที่ หลังของศิษย์ตัวดีแสดงถึงความเสียวสุดขีดเหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้า ปทุมถันข้างนึงของนางถูกบีบ บี้หัวนมถูกบีบแรงจนเจ็บแต่มันเป็นความเจ็บที่เต็มไปด้วยความเสียวลำคอของนางถูกปากของ บ่อเมี้ยทั้งดูดทั้งไซ้ ร่างกายของนางถูกลุกไล้ทุกสัดส่วนเสียง แท่งทวนเข้าถ้ำดัง ผับ ผับ ผับ ร่างกาย ของนางเริ่มเหมือนรู้สึกเบาหวิวช๊อตไปทั่วตัวบ่งบอกสัญญาณว่านางจะเข้าเฝ้าสวรรค์อีกแล้วแต่ คราวนี้ดูเหมือนมันจะต่างไปกว่าทุกครั้งด้วยความรู้สึกที่รุนแรงมากกว่าจุดลมปราณต่างๆเหมือนจะ รับรู้ว่าจะมีลมปราณบริสุทธิ์ที่ทรงพลังและหนักหน่วงจะเข้ามาร่างกายและเส้นประสาทต่างเกร็งไป ทั่วตัว จุดต่างๆที่เหมือนประตูทั้ง 13 ในร่างกายที่แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยเปิดพร้อมกันมาบัดนี้ต่าง เปิดอ้าเหมือนจะรองรับพลังลมปราณอันบริสุทธิ์ที่หนักแน่นและมากมายที่จะพร้อมเข้ามา ฝ่าย บ่อเมี้ยยิ่งกระแทกแรงถ้ำสวรรค์เหมือนยิ่งบีบรัด อกที่เต่งตึง คอที่ขาวผ่อง มันเหมือนยั่วให้บ่อเมี้ย เร่งจังหวะแต่ถึงกระนั้นบ่อเมี้ยที่ตั้งใจให้นางร้องครวญครางกับพบว่านางร้องเพียง อือ อือ เหมือน ยั่วให้อยากชนะ บ่อเมี้ยทั้งบีบบี้ และดูดคอ เร่งจังหวะ ด้วยความรุนแรงและอารมณ์แห่งเสน่หาจึงเผลอเกร็งลมปราณไปโดยไม่รู้ตัว การโรมรันจึงเกิดขึ้นระหว่างทวนทองและถ้ำหยก รอบกายของ บ่อเมี้ยและแม่ชีตันหยงจากเหงื่อแปรเปลี่ยนกับกลายเป็นไอ ปกคลุมทั้งสองร่างจนแทบมองไม่เห็น แต่กระนั้นก็ยังได้ยินเสียง ผับ ผับ ผับ ที่มีจังหวะอย่างเร็วรี่ “ซือ...แป๋...ผับ..ผับ.. เมี..ย...จ๋า...” แม่ชี ตันหยงพอได้ยินบ่อเมี้ยเรียกว่าเมีย พลังความเสียวแล่นพ่านไปทั่วตัวจนนางต้องเผลอร้อง อ๋า..บ่อ เมี้ย..แค่เพียงครางน้ำเสียงหวานของแม่ชีตันหยงก็ทำให้บ่อเมี้ยแตกพลังลมปราณที่กลั้นไว้พุ่ง กระฉูดแม่ชีตันหยงจนนางสะดุ้งสุดตัวพร้อมไอน้ำต่างพุ่งพรวดจนบริเวณแห่งนั้นขาวโพลนไป หมด................ ......................................................................................................... ฝ่ายบ๊อบบี้หมาตัวเท่าลูกม้าซึ่งกำลังแบกโจเซฟที่กำลังบาดเจ็บจากฝูงสิงโต และคริสสาวน้อยผม แดงเจ้านายอันเป็นที่รักของมันตามกลิ่นของเจ้าหมอหน้าขาวนั้น ไม่รู้ทำไม แต่บ๊อบบี้ก็ขัดนายสาว ไม่ได้ แล้วการตามกลิ่นของเจ้าหน้าขาวก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะจุดที่ได้กลิ่นครั้งแรกก็มีกลิ่นเจ้าหน้า ขาวถึงสามที่ด้วยกันทั้งๆ ที่ไม่น่าเป็นไปได้ มีทั้งอยู่บนเขา บนต้นไม้และทางลาดและทางลาดนี้เป็น ทางที่กลิ่นอยู่ใกล้ที่สุด มันได้แต่เสี่ยงโชคมา ตอนนี้ก็นับว่าใกล้กับกลิ่นนั้นเข้าไปทุกที นั้นไงเห็น หลังไวๆ แล้ว .. แต่เอ๊ะ! บ๊อบบี้หมาตัวเท่าลูกม้าเห่ากรรโชกอย่างแรงหมายให้คนที่อยู่ไกลๆ หัน กลับมา ได้ผลเมื่อคนที่อยู่ไกลหันกลับมาพร้อมวิ่งเข้าหา ตัวของมันก็เหมือนหน้าที่ที่ได้รับ มอบหมายหมดสิ้นสุดลงมันจึงพ่นลมหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก “อ้าว นั้นคริสนี่นา ว๊าย..โจเซฟเป็นอะไรมากไหมเนี่ย” เสียงใสๆแสดงอาการเป็นห่วงของ มุกหงส์ ทำให้คริสที่เผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนลืมตาขึ้นมา แม้นางจะดูงงๆที่สั่งให้บ๊อบบี้ตามหา บ่อเมี้ยแต่กลับมาพบกับมุกหงห์ก็เถอะแต่อย่างน้อยนางก็รู้สึกดีที่เจอเพื่อนร่วมชะตากรรม คริส: กู๊ด ลัค.. พระเจ้าทรงโปรด มูกหงส์ หมอน้อยอยู่ด้วยกันกับยูหรือเปล่า โจเซฟแย่แล้ว โดน ฝูงไลอ้อน จนแผลเหวะหวะไปหมด เสียเลือดมากด้วย มุกหงส์ : ใจเย็นๆ คริส บ่อเมี้ยไม่ได้อยู่ด้วยหรอก แต่อีกสักเดี๋ยวคงมา เพราะซือแป๋กำลังไปตามแล้ว คริส : ซือแป๋ ? ใครกันชื่อแปลกๆ มุกหงส์ : เอ่อ..ดูเหมือนจะเป็นอาจารย์ของบ่อเมี้ยละมั้ง แต่นั้นช่างเถอะตอนนี้ขอให้เราดูอาการ ของโจเซฟก่อนเห็นอย่างนี้เราก็มีความรู้ทางแพทย์เหมือนกันนะ ทั้งมุกหงส์และคริสช่วยกันประคองโจเซฟที่ตอนนี้ดูเหมือนจะสลบไม่ได้สติ มุกหงส์ตรวจพื้นฐาน ทั้งบาดแผลภายนอกค่อนข้างลึกเสียเลือดมากและบาดแผลภายในบอบช้ำเส้นประสาทขาดไปหลาย ส่วนจากตำรานับพันที่นางเคยอ่านแม้จะมีวิธีรักษาชีวิตแต่ต่อจากนี้โจเซฟได้กลายเป็นบุคคลที่ไม่ อาจลุกขึ้นยืนได้อีกแล้ว นางตรวจแล้วได้แต่ลอบถอนหายใจ นางได้ใช้พลังวัตรเบาๆหยุดเลือดและ พยายามซ่อมเส้นประสาทต่างๆตามที่ได้อ่านมาจากตำราไม้ไผ่ ถึงแม้จะใช้เวลานานไปบ้างแต่ก็หยุด เลือดและต่อชีพจรบางเส้นได้บ้าง สีหน้าของโจเซฟเริ่มมีสีเลือด มุกหงส์ : เอาละคริสช่วยกันนำโจเซฟหลบที่ถ้ำนั้นก่อนเถอะ ส่วนเจ้าบ๊อบบี้หลังจากพานายฝรั่งและนายสาวของมันมาพบมุกหงส์แล้วมันยังมีความสงสัยอยู่ไม่ หายทำไมแม่นางผมดำคนนี้จึงมีกลิ่นกายของเจ้าหมอนั้น ทั้งๆที่มันถือว่ามันมีประสาทรับกลิ่นที่ไม่ เป็นรองใครในช่วงที่มันคิดคำนึงมันหันหน้าไปในทางทิศที่มันผ่านมามีลมพัดแรงพัดเข้าจมูกมันเนื่องจากอยู่ใต้ลม "ฟุดๆฟิดๆ" “อีกแล้วได้กลิ่นเจ้าหมอนั้นอีกแล้วเจ้าหมอนี่มันเป็นใครน่ะถึงได้สร้างกลิ่นไปเสียทุกที่”