รอยทรงจำ ตอน Project Mint ep14.4

รอยทรงจำ ตอน Project Mint ep14.4
โดย -

เรื่องของมิ้น 14.4

เรื่องของปลาดุกกินดาว ตอนที่ 2

ชีวิตยุ่งๆ ของเลิฟเริ่มต้นขึ้นอีกวัน หลังจากที่จบคืนแสนหวานกับเมียคนใหม่สุดสวยและภารกิจด้ามหัวใจแบบเปิดซิงจนได้เลือด ระหว่างที่แทมอยู่มหาลัยก็ไม่ปล่อยโอกาสคอยแอบเดินมาอ้อนส่งสายตาหวาน คอยส่งข้อความบ่นคิดถึงเช้ารอบ เย็นรอบ เหมือนกับว่าลืมแฟนที่ทำให้ร้องไห้ไปหมดแล้ว

“ทำอะไร อีเลิฟ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่” มือเรียวลงมาลูบอยู่บนไหล่ ใบหน้าเรียวสวยขยับมากระซิบที่ข้างหู เลิฟถึงกับสะดุ้งรีบเก็บโทรศัพท์ยัดลงกระเป๋า แค่ได้จังหวะมานั่งพักรอช่วงเวลารับน้องกำลังจะเริ่มหน่อยเดียวก็โดนกวนอีกแล้ว เขากำลังรอคิวประกาศชื่อหนุ่มสาวที่ได้รับเลือกให้ขึ้นเป็นดาวของภาควิชา หญิงสาวที่มาจู่โจมก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นโฟกัส เพื่อนสาวที่เคยคั่วกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง แต่อย่างโฟกัสมีหรือจะหยุดที่ผู้ชายคนเดียวเธอเล่นสนุกไปกับหลายคน แต่ถึงจะรักสนุกแต่ก็ยังแอบเก็บใจเอาไว้อยากให้เลิฟเป็นที่นั่งสุดท้ายอยู่ดี ใครเล่าจะไม่ชอบคนรวย

“ไม่มีอะไร แล้วนี่ยังไง น้องมากันแล้วหรือไง” เลิฟทำทีเป็นมองไปหน้าห้องแสร้งทำเป็นปกติ แต่ยิ่งดูมีพิรุธในสายตาอีกฝ่าย เธอนั่งลงใกล้ๆ วางมือลูบไปบนต้นขาของเลิฟถูขึ้นไปใกล้หว่างขามากขึ้น

“หมู่นี้ไม่ค่อยให้ไปหาเลยนะ คิดถึงจัง” เลิฟจับมือโฟกัสออก ขยับขาหนี

“ก็ใครละ จู่ๆ ก็หายไป พอได้กันแล้ว...ก็ทิ้งไปดื้อๆ ....” เลิฟพูดงอนๆ คำพูดประชดประชันออกมา ฟังดูแปลกแปร่ง เหมือนคนที่พูดควรจะเป็นผู้หญิง แต่คนพูดกลับเป็นผู้ชาย

“ไม่รู้ล่ะ คืนนี้ไปนอนที่หอด้วยคนนะ คิดถึงจริงๆ อยากลองเจอปลาดุกตัวนั้นอีกสักที เจ้าปลาดุกน้อย” โฟกัสยิ้มยั่ว รอยยิ้มที่เล่นเอาผู้ชายร้อยทั้งร้อยใจอ่อนกันหมด

“เอานี่ไป รายชื่อน้องที่เป็นดาวเดือน ผมยังมีเรื่องต้องทำอีก” เลิฟทำใจแข็งแล้วลุกหนี อีกฝ่ายตามมาจับมือไว้ไม่ยอมปล่อย

“แล้วเรื่องของเราตกลงเอายังไง คืนนี้ไปหาที่ห้องนะ”

“เอาไว้วันหลังแล้วกัน คืนนี้มีนัดแล้ว” เลิฟตอบยิ้มๆ เล่นเอาอีกฝ่ายหน้าหวอ

จะให้เขาตอบตกลงได้ไงก็ในเมื่อ...เขารับปากแทมไปแล้ว เมื่อครู่นี้เองข้อความที่ส่งมาก็ของน้องแทมแทมสุดสวย “พี่เลิฟค่ะ วันนี้อยากเจอพี่เลิฟอีกอ่า”

“ได้ครับ น้องแทม”

โฟกัสหน้าจ๋อยลงไปเลิฟได้แต่ยิ้มกรุ้มกริ่มออกจากห้อง เขาออกมาพอดีกับจังหวะที่พวกปีหนึ่งเริ่มรวมพล แต่ละคนเข้าแถวกันเตรียมสันทนาการโดยมีปีสองเป็นคนนำ รุ่นพี่ปีสี่อย่างเขาก็ได้แต่คอยวางแผนอยู่เบื้องหลัง แทรกแซงเล้กๆน้อยๆไม่ให้ความรู้เท่าไม่ถึงการเลือดร้อนของใครบางคนทำทุกอย่างเสียเรื่อง

ปรายตามองเห็นกลุ่มสาวๆ กำลังไปคัดตัวหลีดภาควิชา น้องแทมคือหนึ่งในนั้น เธอสวมเสื้อผ้าง่ายๆ เสื้อยืดสีขาวรัดทรง สวมกางเกงยีนขาสั้นกุด มองจากไกลๆ จะเห็นหน้าท้องกับแผ่นหลังขาวเนียน เลิฟเดินเข้าไปใกล้ๆ ทำทีเป็นตรวจความเรียบร้อย เมื่อสาวน้อยปรายตามองเห็นก็ยิ้มร่าแล้วแกล้งเดินหนีออกมา แทมที่ได้โอกาสจากพักชั่วคราวก็รีบวิ่งมาหา

เธอรีบโผเข้ามาแทบจะกอดกันใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมชวนหวานลิ้น โชยเข้าจมูกอ่อนๆ เลิฟแกล้งเดินหนีไม่หยุด ปล่อยให้แทมเดินตามไปตรงมุมตึก พอลับตาก็ผลักร่างคนตัวเล็กชิดกับผนังแล้วโน้มตัวลงสูดกลิ่นหอมตรงลำคอขาวฟอดใหญ่

“ตัวหอมจังเลยครับ พี่คิดถึงกลิ่นนี้จังเลย” เขากระซิบใส่ข้างหู

“หนูก็คิดถึงพี่เหมือนกัน” รอยยิ้มหวานผลิขึ้นบนหน้า สายตาสบจ้องกัน ต่างคนต่างอยากโน้มตัวลงจูบด้วยความคิดถึง โหยหา แต่ไม่ทันจะทำอะไรสายเรียกเข้าก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์ของเลิฟ ยังไม่ทันจะรับสายแทมก็ยกมือขึ้นห้าม แล้วหยิบคีย์การ์ดเป็นบัตรพลาสติกใบหนึ่งใส่กระเป๋าเสื้อ

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ สายตามองจ้องหญิงสาวตรงหน้าหวานฉ่ำ มือเธอลูบไปบนหน้าอกเขาอย่างหลงใหล อยากอิงแอบซบกอดไปเนิ่นนาน

“พี่เลิฟอยู่ไหนคะ พี่หมิงให้หนูโทรหา อยากให้พี่มาแจกลายเซ็นน้องๆ”

“อ่อ พี่ติดงานอยู่ชั้นล่างครับ เดี๋ยวขึ้นไปนะ” พูดจบเพียงสั้นๆ ก็รีบตัดสายทิ้ง แต่คนตรงหน้ากลับทำหน้างอแบบไม่สาเหตุ

“แต๋มโทรมาตามหรือคะ แล้วพี่ไม่คุยไปละ” เธอเน้นน้ำเสียงประชดใส่

“ไม่งอนพี่สิครับยังไงพี่ก็รักแทมนะ”

“ไม่ต้องมาพูดดีเลยพี่เลิฟ แทมมันก็แค่คนแอบกินของเพื่อน แทมรู้นะว่าพี่กับยัยแต๋มเป็นมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องที่ตามกันมาเรียนไม่งั้นทำไมเราแอบมาคุยกันมุมตึกละ... พี่เลิฟ.....พี่รู้ใช่ไหมคะ...ว่าแทมก็เป็นของพี่เลิฟเหมือนกันนะ”

“ครับ พี่เข้าใจ พี่รักแทมจริงๆ นะ” พูดแล้วเลิฟก็โน้มตัวจุ๊บแก้มขาวไปหนึ่งที รอยยิ้มหญิงสาวผลิขึ้นบนหน้า

“ที่จริงแทมอยากกอดพี่มากนะ แต่ว่าตรงนี้คงไม่เหมาะ ในกระเป๋านั่น พี่ลองไขปริศนาดูสิ แทมไปก่อนนะคะ เอาไว้เจอกันตอนที่พี่ไขปริศนาได้ จำกัดเวลาก่อน 2 ทุ่มนะคะ ” เธอพูดยิ้มๆ แล้วผลักเขาออก ก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปรวมกลุ่มกิจกรรมต่อ เลิฟหยิบคีย์การ์ดออกมาดู มันสกรีนเอาไว้เป็นชื่อ HHH 1305 เพียงแค่นั้นก็อมยิ้ม ปริศนาของน้องแทมนั้นแสนจะง่ายดายอะไรอย่างนี้ เขาเก็บมันใส่กระเป๋าแล้วเดินกลับไปรวมกลุ่มแจกลายเซ็นให้น้องๆ กับแต๋มที่รออยู่

----------------------------------------------------------------------

“พี่เลิฟวันนี้ไปส่งแต๋มที่หอได้ไหม” หลังจากเลิกงานสาวน้อยหน้าใสก็วิ่งมารั้งมือเลิฟเอาไว้หลังจากที่เห็นเขายืนคุยอยู่กับหมิงเพื่อนสนิทกันสองคน

“ไอ้เลิฟ เดี๋ยวกูไปก่อนแล้วกันกูว่ามึงคงไม่ว่าง” หมิงมองเห็นเลิฟดูจะมีธุระที่อยากคุยกันสองคนกับสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มที่เคยเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนเดียวกัน พอได้โอกาสก็ปลีกตัวไปทันที

“เออไว้เจอกัน”

“นะพี่เลิฟ ไปส่งแต๋มที่ห้องหน่อย แต๋มคิดถึงพี่มากเลยนะ” เธอพูดเสียงอ้อนจับมือเขาไว้แน่น

“ก็ได้ครับ ไปส่งก็ไปส่ง” เลิฟอดใจอ่อนไม่ได้ เอามือลูบหัวเธอเบาๆ

ทั้งสองนั่งอยู่บนรถที่ขับแล่นออกจากมหาลัย หอพักของแต๋ม ต้องไปอีกซอยที่รถติดเอามาก เลิฟจำเป็นต้องขับอ้อมไปส่งเพราะถ้าเข้าอีกทางรถจะติดน้อยกว่า มองดูเวลาก็อยู่ราวๆ หกโมงห้าสิบ เหงื่อเริ่มผุดจากหน้าผากแล้วมองไปที่หญิงสาวร่างเล็กที่นั่งอยู่บนเบาะคนนั่งด้านข้าง

“พี่เลิฟ คืนนี้นอนห้องแต๋มนะคะ แต๋มพึ่งหมดเมนส์ วันนี้พี่เลิฟไม่ต้องใส่ถุงก็ได้ เดี๋ยวแต๋มกินยาเอง” เธอพูดแล้วจับลงที่ขาอ่อนเขา ไล่ขึ้นไปจนเกือบถึงเป้ากางเกง

“พี่ต้องกลับบ้านนะสิวันนี้ พ่อพี่อยากคุยด้วย พี่คงอยู่ค้างไม่ได้นะ”

“ค้างไม่ได้แล้วทำอย่างอื่นก่อนไป ได้หรือเปล่าคะ วันนี้แต๋ม อยากมากเลย”

“เออ....”

“แต๋มมาเรียนที่นี่ก็เพราะพี่ไปนิเทศที่โรงเรียนเก่านะ แถมพี่เองก็ยังชวนแต๋มเองด้วย จำครั้งแรกของเราไม่ได้แล้วหรือคะพี่เลิฟ” แต๋มพูดอ้อนๆ ชวนให้เขานึกย้อนไปถึงอาทิตย์ที่แล้วช่วงต้นเดือน ช่วงที่เธอพึ่งเรียนจบและมาสอบเข้าและเรียนวันแรก

-------------------------------------------------------------------

แต๋มกำลังประหม่ากับที่ทางใหม่ๆ ยิ่งเธอตื่นเต้นเท่าไรก็ยิ่งทำตัวลนๆ ลกๆ ดูซุ่มซ่ามมากขึ้นเท่านั้น สาวน้อยผิวขาวผ่องหน้าตาคมเข้มไปทางแขกกำลังขมวดคิ้วมองดูกระดาษในมือจนไม่ทันระวังชนกับใครสักคนตรงทางเดิน

“อุ๊ย.......ขอโทษค่ะ หนูไม่ทันได้ระวัง” เธอร้องแล้วล้มลงกับพื้น

“เป็นอะไรไหมครับน้อง” ชายหนุ่มจับประคองเธอขึ้นมา เขาเป็นคนที่บังเอิญชนเธออย่างไม่ระวังเช่นกัน ทั้งสองคนมองหน้ากันนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าตี๋หล่อทำเอาหัวใจของสาวน้อยหวั่นไหว เพียงแค่ครั้งเดียวเธอก็จำได้ เขาคือคนที่เธอเฝ้าฝันอยากเจอมานาน

“พี่เลิฟ” สายตาเธอจับจ้องไปบนเรือนร่างสูงโปร่ง แฝงเร้นไว้ซึ่งความฉลาดออกจากดวงตาเป็นประกาย ทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมที่บ้านยังเป็นบริษัทขายวัสดุก่อสร้างรายใหญ่ แถมยังมีธุรกิจอสังหาอยู่ในเครืออีก ใครๆ ก็อยากได้พี่คนนี้เป็นแฟนกันทั้งนั้น เพียงแต่เขาคงจะยุ่งอยู่กับการสร้างอนาคตตัวเองจนไม่สนใจใคร

“น้อง......” เขาทำหน้านึก ใบหน้าสวยคมที่ดูคุ้นตา ยิ่งมองก็ยิ่งเหมือนเคยพบเห็นมาก่อน ทรวดทรงอวบอัด หน้าอกแน่นตึงจนเสื้อที่ใส่เหมือนจะกลายเป็นตัวสั้นรัดติ้ว กระโปรงสั้นจนรัดสะโพกกลมกลึง เธอสูงแค่ระดับอกเพียง คงสูงราวร้อยห้าสิบกว่าๆ

“น้อง...” เขาลากเสียงยาว หญิงสาวลุ้นตามว่าจะผุดชื่อของเธอออกมาหรือเปล่า

“เราเคยเจอกันใช่ไหม” เขาถามกลับ

“ค่ะ พี่เลิฟ” เธอพูดชื่อเขาออกไปทันที พอได้ยินเสียงก็นึกออก ก็สาวคนนี้ไงที่ตะโกนว่าจะมาเรียนที่มหาลัยเดียวกับเขา ก็สาวคนนี้ไงก็เป็นเจ้าของช็อกโกแลตปริศนาในวันวาเลนไทม์ เพียงเท่านั้นรอยยิ้มก็ปริขึ้นมาบนแก้ม

“น้องแต๋ม”

“พี่จำหนูได้ด้วย” เธอร้องดีใจลิงโลด แทบอยากจะกระโดดกอดชายหนุ่มตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอดไป

“ก็จำได้สิครับ ว่าแต่น่ารักขึ้นจน...พี่จำแทบไม่ได้แนะ” เขาชมไม่หยุดปาก หญิงสาวยิ้มบิดตัวอายๆ

“พี่เลิฟอ่า.....ชมแบบนี้หนูก็เขินแย่สิ”

“ใส่ชุดนี้ อ่า มาเรียนวันแรกหรอครับ” เขาถามซื่อๆ หญิงสาวพยักหน้ารับ

“พี่เลิฟหนูติดคณะเดียวกับพี่ด้วยนะ คงต้องขอรางวัลที่คุยกันไว้แล้วละ พี่เคยบอกว่า ถ้าหนูติดที่เดียวกับพี่...พี่จะเลี้ยงไอติมหนู” แต๋มพูดยิ้มๆ

“อ่า....จริงด้วยเนอะ เคยพูดไว้แบบนั้น แฮะๆ” ชายหนุ่มยิ้มซื่อๆ หญิงสาวสะบัดผมมองใบหน้าเขา เธอเสยผมอย่างไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังโปรยเสน่ห์ใส่ชายหนุ่ม

“อยู่นี่เอง เลิฟ ไปกลับหอกันเถอะ” เสียงใสๆ แว่วมาจากด้านหลัง ผู้หญิงร่างสูงหุ่นสวยแสนจะเซ็กซี่โผล่เข้ามาแล้วคล้องจับแขนเลิฟเอาไว้แน่น

“อุ๊ย” เธอร้องเมื่อเห็นว่า เลิฟไม่ได้ยืนคนเดียวแต่กำลังคุยกับสาวน้อยคนหนึ่ง

“โฟกัส...นี่น้องแต๋ม น้องที่โรงเรียนเก่า แต๋มนี่โฟกัสเพื่อนพี่” เขาแนะนำซื่อๆ โฟกัสยกมือตีไหล่เลิฟดังแปะ

“เพื่อนหรอ” เธอเอ็ดกลับด้วยสายตา เขาเขม่นตากลับ โฟกัสดึงแขนเลิฟแน่น

“พี่ขอเวลาคุยกันแปปนะ” เธอพูดแล้วดึงตัวเขาออกไปปล่อยให้แต๋มได้แต่ยืนมอง แค่มองแต๋มก็รู้ว่าสองคนนี้มีอะไรที่มากไปกว่าเพื่อน ทุกอย่างมันฟ้องไปหมด ทั้งสายตา น้ำเสียง สัญชาตญาณมันฟ้อง

เลิฟถูกดึงแยกออกมาไกลพอที่แต๋มจะไม่ได้ยินเรื่องที่คุยกัน เขายืนหันหลังให้แต๋มขณะที่โฟกัสหันมองไปทางแต๋มตลอด มองเห็นเด็กสาวกำลังจ้องมาตาไม่กะพริบ

“บอกว่าเพื่อนได้ไง แล้วที่เย็ดกันทุกวันละ แล้วคืนนี้ไปนอนห้องเราอีกเปล่าเนียคิดถึงปลาดุกน้อยนะ”

“หึงผมหรอ” เลิฟหยักคิ้วถามกลับ

“เชอะ ไม่ ไม่มีทาง อยากจะไปไหนไปกับใครก็เชิญเลย รู้นะว่าอยากลองเด็กนั่น ดูท่าทางยัยนั้นจะชอบเลิฟมากนะมองตาไม่กะพริบเลย”

“นี่เขายังมองอยู่หรอ”

“ใช่ ยังมองอยู่เลย”

“งั้น ขอจับมือหน่อยสิ ถ้าจับแบบนี้ น้องเค้าจะรู้สึกยังไงนะ” เลิฟคว้ามือโฟกัสมาจับแล้วลูบไปมา หญิงสาวตรงหน้าแกล้งบิดตัวอายด้วยความเขิน

“นั่น เด็กนั่นมองตาเขียวแล้ว” โฟกัสกัดริมฝีปากพูด

“หรอ ตาเขียวเลยหรอ งั้นผมไปหาน้องเค้าละนะ”

“แปลว่าคืนนี้ ไม่มาหาที่ห้องแล้วใช่ไหม”

“ก็ท่าทาง ปลาดุกของผมจะมีบ่อใหม่ให้ลองลงแล้ว เอาไว้เจอกันนะ”

“ตาบ้า เจอคนใหม่ก็ลืม ขอประจำเลยนะ คนใจร้าย” โฟกัสพูดงอนๆ จำใจเดินหนีไปอีกทาง แต่เพราะเขาเป็นผู้ชายที่เร่าร้อนจนมีแต่สาวๆอยากนอนด้วยนี่แหละที่ทำให้เธอชอบเขา

เลิฟเดินกลับมาหาแต๋มที่ยืนหน้าบูดบึ้งอยู่คนเดียว เขายิ้มร่าแล้วนั่งลงข้างๆ แอบมองใบหน้าเธอที่หันหนีไปอีกด้าน ทำกระฟัดกระเฟียด

“พี่ไม่ไปกับพี่เค้าหรอคะ ไม่ยักรู้เลยนะคะว่าพี่มีแฟนแล้ว” แต๋มพูดลงน้ำเสียงหนักแบบประชดประชัน

“พี่เค้าชวนไปทำรายงานเฉย ไม่ได้มีอะไรกันซะหน่อย”

“ไม่เชื่อหรอกค่ะ จับมือกันขนาดนั้น จะไม่ได้มีอะไรกันได้ยังไง” แต๋มพูดต่อ เลิฟเลยคว้ามือแต๋มขึ้นมาจับแล้วลูบหลังมือเบาๆ

“นี่ไงก็แค่จับมือเอง แบบนี้” เธอรีบดึงมือกลับใบหน้าแดงเรื่อ

“พี่ทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนเลยหรือไงคะ” พูดแล้วก็ลุกหนีเดินลงชั้นล่าง

“ไเดี๋ยวสิ แต๋ม จะไปไหน จะกลับแล้วหรอ เดี๋ยวสิ” เลิฟคว้าจับแขนเธอเอาไว้แน่น หญิงสาวหันกลับมามองหนุ่มร่างสูงอย่างหวาดหวั่น

“พี่มีอะไรอีกคะ”

“ก็พี่ยังติดเลี้ยงไอติมเราไม่ใช่หรือไง ตอนนี้พี่ว่างแล้วเราก็น่าจะเลิกเรียนแล้ว....ไปร้านไอติมไหม พี่รู้จักร้านหลังมอ ใกล้ๆ หอพี่เอง” เขาพูดยิ้มๆ

“นึกว่าพี่จะลืมเรื่องไอติมหนูไปแล้ว พี่เลิฟน่าจะไปหาพี่คนสวยคนนั้นนะคะ มายุ่งกับหนูแบบนี้เดี๋ยวพี่เค้าจะเสียใจ.....ว๊าย...” แทบไม่ยอมให้เธอพูดไปเรื่อยๆ เขากระชากมือเธอเดินตามไปทางออกประตูด้านหลังมหาวิทยาลัย

ถึงจะบ่นไปแต่ก็เดินตามเขาไม่ได้หยุด พริบตาก็มานั่งสบตามองหน้ากันอยู่ ในร้านไอติมเล็กๆ ต่างคนต่างเลือกเมนูของตัวเองแล้ว สั่งพนักงานเสร็จ ความเงียบก็เข้าครอบงำเพราะเวลานี้ต่างคนก็ทำได้เพียงนั่งมองหน้ากัน สาวน้อยตรงหน้าพยายามเลี่ยงหลบสายตาเป็นประกายของชายหนุ่มหน้าหล่อที่จ้องไม่วางตา เขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อเห็นเธออายจนหน้าแดง

“พี่ยิ้มอะไรคะ” เธอถาม

“ก็ยิ้มสิ คำพูดของพี่ กลายเป็นความฝันของเรา พาเรามาอยู่ตรงนี้ เรียนคณะนี้อยากเป็นทนายหรอ”

“ค่ะ ใครกันนะที่พูดว่า แกะและหมาป่าไม่ได้ระบุเอาไว้ว่าเป็นสีดำหรือสีขาว มันอาจจะเป็นสีเทาๆ ดังนั้นเราอยากตัดสินเรื่องใดเรื่องหนึ่งจนขาดเหตุผลรวมไปถึงความฝันของตัวเอง” พูดจบแต๋มก็จ้องหน้าเลิฟอมยิ้มร่า ชายหนุ่มเมื่อถูกหญิงสาวท่องคำพูดตัวเองออกมาทุกกระเบียดกลับกลายเป็นฝ่ายเขินอายไปซะเอง

“จำได้หมดเลยไม่ผิดซะด้วย” เลิฟยกน้ำขึ้นจิบเบาๆ

“ก็พี่ไม่ใช่รุ่นพี่ธรรมดานี่ค่ะ......แต่ยังเป็นคนที่หนูแอบชอบมาตลอดด้วยนะ” ประโยคยาวๆ คำหลังเธอพูดพึมพำจนฟังไม่ชัด

“อะไรนะ” เลิฟถามกลับ

“อะไร คืออะไรคะ” แต๋มแกล้งซื่อ พอดีกับไอติมสองถ้วยถูกเอามาเสิร์ฟตรงหน้า หญิงสาวรีบคว้าช้อนกับถ้วยตักไอติมเข้าปาก เมื่อความเย็นหวานละลายลงบนลิ้นรสหวานละมุน และกลิ่นหอมก็ฟุ้งกระจายไปทั่วปาก

“อร่อย....” เธอร้องยิ้มกว้าง

“ใช่ไหม ร้านนี้อร่อย เวลาพี่เครียดๆ ได้กินไอติมหัวมันก็จะโล่งๆ”

“หรอคะ ไอติมร้านนี้ใส่ อะไรลงไปพิเศษหรือเปล่า พี่ถึงหายเครียด”

“ไม่ มันเป็นเงื่อนไขในการจัดการตัวเอง เหมือนเวลาเรากระหายน้ำ เราก็ดื่มน้ำ เราเครียด หาทางออกไม่ได้ ก็ลองตั้งเงื่อนไขว่า ถ้าฉันได้กินไอติม ฉันจะหายเครียด แล้วก็แค่กินเข้าไป เป็นเหมือนการสร้างความคิดให้ตัวเองหายจากความเครียด”

“ฟังดูซับซ้อนจังเลยค่ะ แต่ว่าน่าสนใจ” แต๋มอมยิ้มร่า เธอรู้สึกว่าเขาเหมือนเดิมเลย ชอบพูดจาไม่รู้เรื่องต่อหน้าสาวๆ แต่ว่ามันมีเสน่ห์อย่าบอกใคร ทั้งยังดูฉลาดสุดๆ

“มันก็ไม่ยากนินา ถ้าพี่พูดแบบนี้กับเพื่อนคงโดนด่าว่าเพ้อเจ้อ บ้าบอ ไม่ก็ไร้สาระไปแล้ว ฮ่าๆ”

“ก็พี่เป็นคนแบบนั้นจริงๆ นี่นา เป็นแบบนั้นมาตั้งแต่แรกแล้ว” แต๋มพูดเรื่อยๆ แต่คำนี้ทำเอาเลิฟสะดุ้ง ผู้หญิงคนนี้แอบชื่นชมเขามาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ คนที่อยู่ท่ามกลางแสงไฟและจุดสนใจอย่างเขา ทำไมถึงไม่รู้เลย

“พี่พอมีหอพักแนะนำไหมคะ ตอนนี้หนูยังไม่เจอหอพักถูกใจเลย” แต๋มถามเรื่อยๆ

“หอพักหรอ หาแบบไหนละ หอพี่ก็ดีนะ มีที่จอรถ ห้องกว้าง มีแอร์ เฟอร์ครบ ปลอดภัย รปภ ดูแลดี มีสระว่ายน้ำ”

“มีสระน้ำด้วยหรอคะ แต๋มชอบว่ายน้ำ”

“งั้นจะรังเกียจไหม ถ้าจะไปดูหอพี่เป็นตัวอย่าง การตัดสินใจ” เลิฟพูดเขินๆ เพราะมันไม่ต่างอะไรกับการชวนสาวขึ้นห้อง หญิงสาวหน้าแดงก่ำพยักหน้ารับเบาๆ

“ก็ได้ค่ะ”

ทั้งสองคนเสร็จจากร้านไอติมก็พากันขึ้นมาบนหอพัก เป็นตึกสีเทาทรงสูง 15 ชั้น ห้องของเลิฟอยู่ ชั้นที่ 8 พอเดินออกจากลิฟต์ไปทางซ้ายผ่านไปสองห้องก็ถึงห้องพัก แต๋มถูกพาเข้ามาในห้อง มีข้าวของวางระเกะระกะอยู่ตามโต๊ะกับข้างพื้น มีกองเสื้อผ้าวางอยู่บนพื้นเล็กน้อย และที่น่าสนใจก็คือชั้นในที่วางอยู่ตรงข้างตะกร้าใส่ผ้าใช้แล้ว เป็นกางเกงในของเลิฟแน่นอน มันยังมีคราบขาวๆ แห้งค้างอยู่

เจ้าตัวรีบวิ่งไปหยิบมันโยนใส่ตะกร้า จะอะไรเล่าก็คราบน้ำว่าวที่ไปเย็ดกับโฟกัสเมื่อวานแล้วไม่มีอะไรเช็ดต้องใช้กางเกงในตัวเองนั่นแหละจัดการไปก่อน

“ห้องรกหน่อยนะครับ พอดีพี่อยู่คนเดียว ห้องคนโสดก็ประมาณนี้แหละเนอะ” เขารีบเปลี่ยนเรื่อง หญิงสาวนั่งลงตรงปลายเตียง วางกระเป๋าถือลงไว้ข้างเตียง ไม่ใช่ว่าห้องร้อนจนทำให้อึดอัดแต่เป็นเพราะอยู่ด้วยกันตามลำพังกับเขานั่นแหละที่ทำเอาเธออึดอัด มันรุ่นร้อนไปหมด ไม่คาดฝันเลยว่าจะได้อยู่กับคนที่ชอบตามลำพังในห้องนอนของเขา เป็นความใฝ่ฝันที่โหยหาและไม่คิดว่ามันจะเป็นจริง

“ขอน้ำเปล่าดื่มหน่อยได้ไหมคะ ไอติมยังหวานติดปลายลิ้นอยู่เลย” เธอพูดเจื้อยๆ เลิฟพยักหน้ารับหลังจากเก็บข้าวขอในห้องไปพลาง เขารีบไปหยิบน้ำจากตู้เย็นเทใส่แก้วแล้วเดินจ้ำๆ ส่งให้เธอพลันสายตามองไปเห็นของใต้เตียง มันซองฟอยล์สี่เหลี่ยมๆ ที่ไม่ควรจะอยู่ตรงนั้น

หญิงสาวรับแก้วที่ไม่ทันจะถึงมือดี ด้วยความพะว้าพะวังของเขา แก้วนั่นหลุดมือก่อนที่เธอจะรับได้ น้ำเกินครึ่งรดราดไปที่ตัวและหน้าตัก เย็นวูบ

“ว๊าย/เฮ้ย.....ขอโทษพี่ขอโทษ....” เลิฟหน้าซีดเผือด คว้าเอาผ้าในตะกร้าเตรียมซักที่จับลวกๆ ไปขึ้นมาซับน้ำให้เธอ

“พี่หยิบอะไรมาซับน้ำให้หนูคะ อี๋.....” แต๋มร้องเสียงสูง ชายหนุ่มหยุดมองที่มือ มันเป็นกางเกงในตัวที่มีคราบน้ำว่าวเลอะติดอยู่นั่น ติดมากับผ้าขนหนูผืนที่เขาคว้าเอามาซับน้ำด้วย

“ขอโทษพี่ขอโทษ” ว่าแล้วก็โยนชั้นในสุดน่าเกลียดกลับลงตะกร้า ทั้งสองคนหน้าแดงก่ำ เลิฟหันไปแก้ตัวหยิบทิชชูมาซับให้เธอ มือปาดไปบนเสื้อขาวตัวเปียกที่ตอนนี้มันเริ่มโปร่งขึ้นจนมองเห็นเนื้อขาวอวบที่ซ่อนอยู่ด้านใน มือหนาแตะลูบไปตรงหน้าอก แต๋มสะดุ้งเฮือก

“พี่จะทำอะไรคะ”

“คือ พี่ขอโทษพี่แค่จะ ซับน้ำให้” เขาลดมือลงอย่างเก้กัง หญิงสาวหน้าแดงเรื่อ นั่งนิ่งไม่ยอมขยับ เลิฟขยับตัวนั่งลงข้างเตียง

เสียงหัวใจต่างคนต่างเต้นแรงจนเหมือนจะทะลุออกมาจากอก หน้าที่เริ่มแดงก่ำเหมือนลูกตำลึง เสียงในหัวของแต่ละคนต่างเรียกร้องให้ทำอะไรสักอย่างก่อนที่ช่วงเวลาดีๆ จะผ่านพ้นไป ทั้งสองคนคิดอย่างเดียวกันแต่กลับไม่มีใครกล้าผลีผลามก่อน

เลิฟวาดมือทำเป็นทองไม่รู้ร้อนไพล่ไปด้านหลังของแต๋ม หญิงสาวเหล่มองกระเถิบหนี ราวกับกำลังยั่วยุให้เขากระเถิบเข้ารุกให้หนักกว่าเดิม

เมื่อไม่มีทางให้หนี หญิงสาวกลับกระเถิบตัวเข้าหาชายหนุ่มจนแนบชิด ทั้งสองคนหันหน้ามองสบตากันด้วยสายตาเว้าวอนหวานเยิ้มหยด มือที่ว่างอยู่ขยับไปกุมมือเรียวเล็กเอาไว้ ไออุ่นแผ่ซาบซ่านไปบนปลายนิ้ว ผิวขาวบางละมุน

“พี่ชอบแต๋มนะครับ” เลิฟใช้มือลูบที่หน้าผาก แล้วจู่โจม วางริมฝีปากกระทบลงเบาๆ จุ๊บ! แล้วเลื่อนลงหอมแก้มลงอีกฟอดหนึ่ง

เธอก้มหน้าเอียงอายนิ่ง ไม่ได้ตัดพ้อต่อว่าอะไร เขาเชยคางที่ก้มแอบขึ้นอย่างช้าๆ สายตาที่แฝงไว้ด้วยไฟรุ่มร้อนมองสบกัน ริมฝีปากชายหนุ่มวางประทับบนเรียวปากสวยด้วยแรงดึงดูดอันมิอาจต้านทาน ร่างหญิงสาวสั่นกระซิกราวกับลูกนกตัวน้อยในอ้อมกอดอุ่น

มือข้างที่วางบนเตียงช้อนลงจับสะโพก อีกมือเคลื่อนขึ้นจับหน้าอกอวบคลึงเคล้าอย่างเบามือ เขาไม่ใช่ผู้ชายไร้เดียงสา ปลายนิ้วมือสัมผัสถึงเนินเนื้อหน้าอกที่ตึงนุ่มผ่านเนื้อผ้าชุ่มเปียก ยอดถันของเธอเต่งชูชันสู้ปลายนิ้ว ฝ่ามือช้อนสะโพกโอบรั้งร่างเธอเข้าหาแนบชิด รสจูบเร่าร้อนล้วงทะลวงเข้าโพรงปากสวย ลมหายใจอุ่นสาดรดเร้าอารมณ์โถมถวิล ราวกับทะเลคลั่งยามพายุเข้าฝัง

มือที่คลึงเล่นตรงช่วงล่าง เคลื่อนผ่านมาตรงสะโพกด้านหน้า ขยับถูไปมาตรงเนินเสียว แม้มีกระโปรงตัวสั้นกั้นผ่าน หญิงสาวดูอ่อนระทวยลง เสียงครางหอมหายใจ เมื่อจูบตอบคล้ายกำลังพอใจ แม้ไม่เปล่งเป็นสำเนียงเรียงสัน ปลายนิ้วหนาวาดบรรจงปลดรังดุมฉับพลัน เสื้อสาบเลื่อนหลุด เผยช่วงเว้าโค้งบนเรือนร่างบางชวนเร้าใจ

แต๋มขยับมือปิดหน้าออกเมื่อเสื้อนักศึกษาหลุดหายไป ชายหนุ่มขยับตัวโถมทับ ร่างบางเล็กเอนนอนลงบนเตียงอย่างไร้แรงต่อต้าน เลิฟโถมจูบพรมบนยอดถันแม้มี ยกทรงขวางกั้นอยู่ ร่างบางดิ้นเร่าไปมาด้วยความเสียวเหมือนปลาขาดน้ำ

มือค่อยๆ ล้วงไต่ตามเรือนขาขาวซุกเข้าใต้กระโปรง รั้งของชั้นในชุ่มเปียก เขาโถมจูบเร่าร้อน หญิงสาวโอบกอดเขาไว้เมื่อปลายนิ้ววางถูอยู่ตรงกลางร่องเสียว น้ำที่เปียกชุ่มอยู่บนชั้นในตอนนี้ไม่ใช่น้ำที่หกเลอะแต่เป็นน้ำเสียวสาวที่สาวน้อยขับออกมาพร้อมกับความต้องการเบื้องลึกที่ร้องโหยหาชายหนุ่มอย่างสุดหัวใจ

เลิฟปลดเสื้อยกทรงออก มองเห็นเต้าขาวอวบที่ไร้สิ่งใดกั้น ความสวยงามอย่างบรรจงวิจิตรอยู่ตรงหน้า ยอดตูมเต่งเป็นช่อดอกสีชมพูเป็นเม็ดหราราวกับขนมที่ถูกวางเอาไว้บนร่างของมนุษย์ เลิฟก้มลงอ้าปากงับเลียมันอย่างแผ่วเบา

“อ้า.................อ้า...................อ่า........................” เธอแอ่นอกร่อนสู้ปากด้วยความกระสัน ไม่มีอะไรฉุดรั้งอารมณ์เธอและเขาได้อีกแล้ว ปลายลิ้นว่ายวนอยู่บนถันทั้งสองข้างจนพอใจแล้วเลื่อนลงต่ำผ่านหน้าท้อง ร่องสะดือ มือช่วยกรุยนำทางถลกกระโปรงเครื่องกั้นขวางออกในพริบตา

เนินสาวสวยเปิดหราแม้มีชั้นในปกปิด เขาซุกปากลงไปที่ร่องเสียวสาวแทนทันที บรรจงละเลงลิ้นลงไปแม้มีเนื้อผ้าลูกไม้ตัวบางสกัดกั้นอยู่ กลิ่นฉุนจางๆ โชยติดจมูก กลิ่นของความสาวที่ยังไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน รสชาติหวานแปร่งเข้าแทรกผ่านปลายลิ้น เร้าอารมณ์ให้ความเป็นชายผงาดตัวแข็งสุดตัว

แล้วชั้นในตัวบางก็ถูกร่นหลุดออกไปจากปลายเท้า หญิงสาวอยู่ในร่างกายเปลือยเปล่า ทอดสายตามองชายหนุ่มที่เธอหลงรักด้วยลมหายใจสั่นระริก เขาผลิรอยยิ้มออกให้เธอ เธอยิ้มตอบเขา

สาวน้อยรู้ร่างเหมือนนักเรียนมอปลาย ขาวอวบใหญ่สะโพกงอนงาม เนินเสียวนูนเห็นร่องรูปิดสนิทแนบชิดดูเป็นรอยแยกสีชมพูเล็กๆ ขนที่ขึ้นพรมบนส่วนนั้นมีน้อยจนมองดูสะอาดสะอ้าน สายตาหวานเยิ้มมองเลิฟไม่วางตา

“เป็นของพี่นะครับ” เขาพูดเสียงอ้อน หญิงสาวมองไม่ตอบ ก่อนที่เรียวขาจะถูกจับอ้ากว้าง โดยมีเขาซุกหน้าลงกวางหว่างขาเธอ

ปลายลิ้นบรรจงเลียเลาะซอกซอนของกลีบเนื้ออย่างละมุนละไม ยิ่งประกบปากดูดเนื้อเธอพอให้ตึงสะโพกก็ลอยหราขึ้นตามแรงปาก ยิ่งโถมแรงเลียอย่างดุดันเร่าร้อน สะโพกก็ลอยสู้ตาม

“อ่า................อี้.................อือ..........................เสียวค่ะพี่เลิฟ...........” เขาแทบไม่ได้ยินครางกระเส่าใดๆ ของเธอเพราะกำลังหลงไปกับรสสัมผัสตรงหน้า นึกรู้สึกดีใจที่จะได้กลายเป็นชายคนแรกของสาวน้อยคนนี้ จมูกของเขากดจมลงกลางร่องเสียว หายใจพ่นรดเข้าออกอย่างลำบากแต่กลับยิ่งกระหายหิว น้ำเสียวละเลงเลอะเปรอะไปเต็มแก้มเต็มปาก

เขาเม้นดึงแคมเนื้อเสียว ทั้งเลียและดูดอย่างสะใจ ร่องเสียวของเธอบวมเปล่งจนเห็นรอยแยกเป็นช่องเล็กๆ เสียงหอบหายใจของเธอขาดห้วงเป็นจังหวะ เลิฟขยับหน้าออกโดยที่แต๋มร่อนสะโพกลอยตาม เขาขยับนั่งมองเธอ หญิงสาวก็จ้องตอบด้วยสายตาอ้อน หวานเยิ้ม

“พี่หยุดทำไมอ่ะ”

“พี่บอกแล้ว วันนี้แต๋มเป็นของพี่นะครับ พี่จะทำให้แต๋มมีความสุขกว่านี้” พูดจบเลิฟก็ปลดเสื้อผ้าตัวเองออกลงบนพื้น เมื่อร่างกายเปลือยเปล่า แต๋มก็รีบยกขาหุบลงด้วยความกลัว

“พี่ไม่เอาแล้วพอเถอะ หนูกลัว” เธอร้อง

“ทำไมละ” เขาถาม สายตาเธอจ้องมองดุ้นเนื้อยาวกว่าเจ็ดนิ้วครึ่งบนลำตัวเขา มันขาวยาวมีหัวบานแดงก่ำ มีเส้นเลือดปูดตามลำ ตรงตัวลำเล็กกว่าเงี่ยงหัวบานกว่าครึ่ง ตัวลำยาวทอดตรง หากมันเป็นสีดำก็คงคล้ายกับปลาดุกอดอยากที่ลำตัวไม่ค่อยจะมีเนื้อสักเท่าไร แต่ถึงแบบนั้นเธอก็ต้องใช้นิ้วกว่าสามนิ้วของเธอเพื่อวางปิดตัวลำเอาไว้(นิ้วผู้ชายกับผู้หญิงความหนาต่างกัน)

เลิฟจับขาเธออ้าออกอีกครั้ง คราวนี้อ้ากว้าง แล้วขยับตัวคร่อมอยู่ตรงกลางร่างเธอ แต๋มยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง สะบัดส่ายสู้ ขัดขื่นไม่กล้าให้เขาทำต่อ

“ไม่เอาแล้วพี่เลิฟ หนูกลัว พี่ทั้งใหญ่ ทั้งยาว หัวบานหราแบบนั้นไม่เอาแล้ว” พูดแล้วก็กระเสือกกระสนหนีอยากลุกจากเตียง ขณะที่เลิฟรั้งสะโพกเธอดึงกลับเข้ามาแล้วคร่อมร่างทับกดมือเธอไว้กับเตียง ใช้ขาดันสะโพกเธอต้านขาเธอเอาไว้ หัวหยักบานค่อยๆ ชำแรกเข้ากลางร่างหญิงสาว เขาขยับสะโพกถูดุ้นยาวไปมากับร่องเสียว แต๋มบ่ายหน้าหนีตัวเกร็ง ปลายหัวบานจ่อลงกลางรูเสียว

“อย่านะ อย่านะพี่เลิฟ” เธอพูดเสียงแข็ง

“ไม่พี่ไม่เอาเข้าหรอกแค่จะถูมันข้างนอกนี่แหละ” เลิฟแกล้งตอบให้เธอตายใจ ก่อนจะค่อยๆ ดันหัวบานเข้าไปอย่างช้าๆ

“อ๊าย..................โอ๊ย...........เอาออกไปหนูเจ็บ..............” เธอร้องลั่น หัวหยักกดจมลงเข้าไปเพียงแค่ปลายหัวบานมุดเท่านั้น

“อดทนหน่อยนะ”

“ไม่........เอาออกไปนะ เอาออกไป หนูเจ็บ อ๊าย...............................” เธอกรีดร้องดังลั่นจนเลิฟต้องยกมือขึ้นปิดปากแน่น น้ำตาร่วงออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอไม่รู้เลยว่าที่ความเจ็บปวดพลุ่งพล่านไม่หยุด ก็เพราะลำควยไม่ยอมหยุดเคลื่อนตัว มันมุดเข้าไปเรื่อยๆ จนจมเข้าไปครึ่งลำ ก็ชนกึกเข้ากับบางสิ่งที่กั้นขวางเอาไว้

“ขอโทษนะครับพี่ขอโทษนะ พี่รักแต๋มนะ แต๋มเป็นของพี่คนเดียว” แล้วหอมกอดเธอปลอบ จับหน้าอกอวบคลึงเคล้นไปมา พอให้เธอเริ่มสงบลงค่อยซอยสะโพกส่งควยเข้าออกช้าๆ

“เอาออกไปพี่เลิฟ หนูไม่เอาแล้ว” เธอร้อง ร่องเสียวตอดรัดลำควยแน่นถี่รัว ดุ้นยาวขยับมุดเข้าๆ ออกไป เขาเริ่มขยับสะโพกส่งแรงเร็วขึ้น เอวหนากระแทกส่งแรงดัน

กึก! ทั้งสองคนรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติ นาทีนั้นลำควยยาวพุ่งตัวเข้าอัดจนหัวหยักกระแทกกับมดลูกข้างใน มันจมหายเข้ารูหีแต๋มไปจนมดด้าม มือที่ว่างอยู่ของแต๋มทุบลงหน้าอกเลิฟดัง ปึกๆๆๆ

“เอาออกไป เอาออกไป ฮือๆๆ หนูเจ็บ.....”

“อดทนนะ อดทน อย่าเกร็งนะเชื่อพี่” เลิฟจับแขนเธอไว้ ถึงจะเย็ดกับสาวๆ มาบ่อยๆ แต่กับสาวบริสุทธิ์ ที่รูฟิตแน่นขนาดนี้ ก็มีแต่แต๋มเป็นคนแรกที่เขาได้ลองเปิดซิงใครสักคน มันเสียวจนเกินจะบรรยายออกมา เหมือนโลกภายในนั้นเป็นที่ของเขาเพียงผู้เดียว

“ควยพี่ เข้ามาในหีหนูหมดแล้ว มันแน่น มันเจ็บ” เธอร้องไห้โฮ หยดเลือดค่อยๆ ซึมออกมาตามลำควย เลิฟกดสะโพกดันเข้าไปจนสุดแล้วแช่นิ่งเอาไว้ เขาจูบกับขยำนมให้เธออย่างอ่อนโยน ปากพรำว่า รักเธอไม่ได้ขาด

แล้วสะโพกหนาก็ค่อยๆ ขยับส่งลำควยมุดเข้าออกอย่างช้าๆ เสียงร้องไห้เริ่มห่างหาย กลายเป็นเสียงครางอือๆ ในลำคอ

“อ๊า..........พี่เลิฟ........พี่เลิฟ.....อือ” หญิงสาวร้องครางเม้นปากด้วยความเสียว เมื่อลำควยเริ่มขยับตัวเร็วขึ้น มุดเข้าออกครูดรูหีด้วยความเสียว เงี่ยงหัวบานของมัน ครูดรูหีตีบเล็กของเธอไปมา เสียงสะโพกส่งเข้าออกรัวเร็วเนินหนอกปะทะหัวเนา ปั๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

“อะ...อะ.อะ.อะ.อะอะ.อะอะอ.อะอะอะอะอะอะ อ๊า..........อือ..อะอะ.อะ.อื.อือ.อือือ.อะ อ๊า.......” เธอครางเสียงไม่ได้ขาด ร่างกระตุกเกร็งในจังหวะสุดท้ายที่เสียงลากยาว รูหีของแต๋มกลับมาขมิบตอดดุ้นควยหยุบหยับ มันลื่นน้ำเหมือนกับเธอฉี่ออกมาอย่างนั้น

เลิฟรวมเอามือไม้ที่ปัดป่ายดันขึ้นไว้เหนือหัวเธอแล้วซุกหน้าลงดูดหัวนมสีชมพูแรงๆ ก่อนจะหันมากดสะโพกซอยควยส่งสุดแรง ลำควยยาวล้วงทะลวงรูหีสาวน้อยอย่างบ้าคลั่งพริบตา

“โอ๊ย............แต๋มจ๋า..............แต๋มเป็นเมียพี่แล้วนะ......พี่เสร็จแล้ว.........” พูดไม่ทันจบ ชะโด้หัวบานก็อัดฉีดน้ำรักร้อนฉ่ำลง ใส่โพรงหีสาวหน้าคม เธอร่างเธอสั่นระริกอุ่นวาบไปทั่วท้อง

“อ๊า.............” รู้สึกร้อนฉ่าไปทั้งตัว โดนเฉพาะรูหีที่คันหยุบหยิบคะเยอะเหมือนมีมดล้านตัวกำลังวิ่งเล่นพล่านๆ

น้ำควยถูกอัดส่งเข้าไปจนสุดลำ ก่อนจะทะลักล้นตามลำควยออกมาได้เพียงนิด พอได้สติหญิงสาวก็ร้องไห้สั่นกระซิกออกมาอีกครั้ง

“พี่เลิฟ พี่เลิฟ ทำหนู ฮือ”

เขาใช้เวลาคืนนั้นอยู่กับเธอทั้งคืน กว่าจะปลอบเธอจนยอมใจอ่อนแต่นั่นก็ทำให้เธอยอมเป็นเมียเขาแต่โดยดี