รอยทรงจำ ตอน Project Mint ep14.1
โดย -
วันรุ่งขึ้นที่ห้องประชุมพวกปีสองทั้งหมดเข้ามาประชุมกันเพื่อเตรียมสรุปเรื่องฐานกิจกรรมที่กำลังจะดำเนินการในช่วงสายของวัน โอมที่รับบทเป็นพี่ว๊ากสุดโหดเข้ามานั่งในห้องพร้อมๆ กับเพื่อนอีกหลายคนในกลุ่มรวมทั้งก้านที่ไม่รับหน้าที่อะไรทั้งนั้น
ในกลุ่มของก้านจะมีอีกคนหนึ่งที่พึ่งเข้ามาใหม่เป็นปลายแถวที่ถูกใช้งานบ่อยๆ เป็นเหมือนลูกน้องรองมือรองเท้า ที่มีหน้าที่เป็นทั้งสายข่าวในกลุ่มพวกรุ่นพี่ปีสามกับปีสี่ หรือแฝงตัวไปกับเด็กปีหนึ่ง เพราะหน้าตาตี๋ๆ เข้ากับคนง่ายเลยไม่เด่นสะดุดตาใคร เพราะหน้าตาดูเด็กกว่าอายุแต่ไม่ได้ถึงกับหล่อออกหน้าออกตา ก้านเลยเรียกเขาว่า เจ๊ก แต่จริงๆ ชื่อว่า แจ็ค
“ไอ้เจ๊ก เมื่อวานแม่งทำดี ไปขโมยกางเกงในน้องปีหนึ่งมาได้ด้วยว่ะ ตอนมันรู้ตัวหน้าซีดเลยขนาดอยู่ไกลๆยังมองเห็น” สันต์พูดอย่างพอใจ เพื่อนอีกคนในกลุ่มของก้านที่ วางตัวไม่สนใจอะไรนอกจากเรื่องผู้หญิง
“มันเป็นความสามารถพิเศษของกู ฮ่าๆ” แจ็คหัวเราะชอบใจ
“ไม่ต้องพูดมาก วันนี้มึงมีหน้าที่ต้องทำ มึงต้องคอยไปตามดูไอ้เชี้ยเลิฟ ว่ามันจะล่อเด็กปีหนึ่งอีกหรือเปล่า ส่วนมึงไอ้โอมไอ้สันต์ มึงมาช่วยกูจัดการเรื่องเวที กูอยากให้เสร็จก่อนเที่ยง เย็นนี้กูคงมีนัดพิเศษ” ก้านพูดพลางลูบคางตัวเองเล่น ใบหน้าคมเข้มโดยเฉพาะคิ้วหนาเด่นทำให้หน้าตาดุดันเกินกว่าอายุ สายตาลุกวาวดูเป็นประกายเหมือนซ่อนแผนการร้ายเอาไว้
“เรื่องไอ้คนที่จีบน้องสาวมึงใช่มะ กับอีผู้หญิงที่แย่งผัวน้องมึงไป” สันต์เดาดักคอ
“น้องมิ้น หรอ ถ้าพี่ก้านจะให้ผมไปขโมยกางเกงในน้องมิ้นก็บอกเลยนะครับ ผมอาสาเอง” แจ็คพูดหน้าระรื่น
“วันนั้นกูอยากให้มึงไปเอากางเกงในมัน แต่มึงไปคว้าของใครมา” ก้านโบกหัวแจ็คที่ทำท่าจะเข้ามาปะเหลาะ
“โอ๊ย.....”
“วันนี้งานของมึง คือตามติดไอ้เชี้ยเลิฟ เมื่อวานแม่งสั่งให้ พวกเดือนไปถ่ายแบบหมด วันนี้มันคงตามถ่ายงานพวกดาวแน่ๆ”
“ก้านแล้วที่มึงบอกกูว่า เมื่อคืน แม่งก็เอาพวกดาวไปเย็ดในห้องไม่ใช่หรอ” สันต์ถามขึ้น
“แต่ในนั้นไม่มีอีมิ้น วันนี้ ไอ้เลิฟต้องหาทางเย็ดอีมิ้นให้ได้แน่ๆ แผนคือ ไอ้เจ๊ก มึงต้องถ่ายฉากที่ไอ้เชี้ยเลิฟเย็ดอีมิ้นให้ได้ กูจะเอาไปให้ ไอ้คลั่งรักดู มันจะได้รู้ว่าผู้หญิงที่มันหลงนักหลงหนามีธาตุแท้ยังไง”
“อ๋อ........แล้วน้องมึงก็จะได้คบกับไอ้ผู้ชายนั่นสมใจ เชี้ย แผนมึงนี่ชั่วได้ใจ ฮ่าๆ” สันต์หัวเราะชอบใจ ก้านมองหน้าสันต์ทันควันแสยะยิ้มมุมปาก
“ยังไม่หมดแค่นั้น จากนั้นพวกมึงก็จะได้ เรียงคิวเป็นผัวอีมิ้นกันยังไงละ”
“ให้ผมเป็นผัว น้องมิ้นด้วยคนนะ นะ ผมอยากได้น้องมิ้นมากเลย” แจ็ครีบเสนอหน้า
“เอ้า ไหนมึงได้ อีคุณหนู เซ็กส์ซี่นั่นเป็นเมียไปแล้วไม่ใช่หรือไง ยังจะเอาอีมิ้นไปอีกคนทำไม”
“น้องอั้มนะหรอ.... ไม่พอหรอก อยากได้ น้องมิ้นอีกคนนะพี่ก้านนะ” แจ็คพูดอ้อนๆ ทำทีมานวดไหล่
“เออ ถ้ามึงไม่โง่ทำพลาด คืนนี้ พวกมึงได้สนุกแน่ โดยเฉพาะไอ้สันต์ ควยยักษ์อย่างมึง อย่าพึ่งไปสนุกกับอีน้ำหวานละ เก็บแรงเอาไว้จัดอีมิ้น เอาให้มันหีบานหายร่านไปเลย ฮ่าๆ”
“แล้วถ้าผัวมันมาช่วยละ มึงจะเอาไง” สันต์แย้ง
“ไม่ต้องกลัวกูมีคนจัดการเรื่องนั้นแล้ว....” ก้านพูดไม่ทันจบพวกรุ่นพี่ และเพื่อนร่วมรุ่น ก็เริ่มแห่กันเข้ามารอประชุมเป็นอันเขาต้องหยุดคุยเรื่องแผนชั่วไปทันที
--------------------------------------------------------------------------
ชัชถูกแชมป์พากลับห้องไปตั้งแต่เช้าตรู่ เขาลุกขึ้นเดินแทบไม่ไหว ปวดร้าวไปแทบทั้งตัวเหมือนคนไม่มีแรง เดือดร้อนพวกเพื่อนต้องพากันประคองกันไป บางคนเองก็ยังไม่ส่างเมา จะให้เดินก็ยังไม่ตรงทาง
พอเริ่มเข้าช่วงสายมิ้นออกมาจากห้องยังมองไม่เห็นใคร เพื่อนสาวอีกห้าคนยังนอนกันอยู่ในห้อง เหมือนจะพากันป่วยตัวรุมๆ กันไปหมด กลายเป็นมิ้นคนเดียวที่ต้องคอยดูแลเพื่อนเธอทุกคน จับแต่ละคนกลับเข้าห้องนอนตัวเอง ไม่รู้ว่าเพราะเหล้าที่กินหรืออะไรที่มันแปลกปลอมเข้าไป แต่เมื่อคืนพวกเธอเองก็คงจะเจอกับอะไรที่หนักหนามากๆ หลังจากที่มิ้นหลับไปแล้ว
“วันนี้ไหวแน่นะแก” มิ้นลูบหัวแจนที่กลับมานอนห้อง มีครีมกับเรนโบว์อีกสองคนเพราะสภาพห้องของเธอรกสกปรกจนนอนไม่ได้
“ไม่ไหวหรอก ชั้นระบมไปทั้งตัวเลย ขอนอนพักอีกหน่อยนะ คืนนี้ยังต้องไปโหวตให้แกอีกใช่มะ” แจนพูดเสียงแหบไม่มีน้ำ
“เดี๋ยวชั้นไปคุยกับพวกรุ่นพี่ให้แล้วกัน แกนอนกันกี่โมงเนีย”
“ไม่รู้ เกือบเช้าละมั้ง” ครีมหลับตาตอบ
“งั้นก็นอนเถอะ”
“เดี๋ยวแก...” แจนเรียก
“อะไร”
“ไปดูแฟนแกด้วย รายนั้นหนักสุดเลย”
“อ่อ อืม เดี๋ยวชั้นไปกินข้าวเช้าเสร็จแล้วคงเข้าไป พวกแกนอนเถอะ”
มิ้นอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกไปกินข้าวที่โถงใหญ่ มื้อเช้าวันนี้มีบุฟเฟ่ต์อาหารเช้าวางเรียงรายอยู่พร้อมหน้า หากแต่ที่ดูโล่งโจ้งหงอยเหงากลับเป็นจำนวนคนที่เหมือนจะเบาบางไปกว่าเมื่อคืน อาจเป็นเพราะทานกันไปบ้างแล้ว หรือไม่ก็หมดสภาพที่จะตื่นออกมาทานมื้อเช้า
มิ้นจัดการตักอาหารแล้วนั่งลงที่โต๊ะกำลังละเลียดทานอย่างช้าๆ สายตามองกวาดไปรอบๆ หนุ่มเดินเข้ามาพร้อมกับชัย ต้น และนิค พอมาถึงก็พากันมานั่งล้อมมิ้น
“ลมอะไรหอบน้องมิ้นมาแต่เช้ากัน” หนุ่มพูดยิ้มๆ ต้นกับนิค ลุกออกไปตักอาหารเช้า
“แหมะ มาพักผ่อนทั้งทีก็ควรจะตื่นเช้าๆ มาดูอะไรสวยๆ งามๆ ยามเช้าไม่ใช่หรือคะ”
“ฮ่าๆ ก็ไม่รู้สินะ พอเช้ามา พี่ก็เห็นแห่กันมาบอกไอ้ชัยว่าขอเข้ากิจกรรมตอนบ่ายกันเป็นแถว พวกดาวๆ เดือนๆ ไม่รอดสักคน เห็นน้องมิ้นนั่งอยู่นี่พี่ก็แปลกใจ”
“หนูไม่ได้ดื่มเยอะแยะอะไรแบบนั้นนะพี่หนุ่ม”
“แล้วเมื่อคืน มิ้นเลิกงานแล้วก็กลับห้องไปเลยหรอ ได้ไปคุยงานอะไรห้องไอ้เลิฟหรือเปล่า” ชัยรีบเปลี่ยนเรื่องน้ำเสียงดูจริงจัง
“ไม่ได้ไปค่ะ ทำไมหรอคะ”
“ป่าวๆ ไม่มีอะไร” ชัยรีบแก้ หันไปมองหน้าหนุ่มเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ไม่ยอมปริปากออกมาต่อหน้ามิ้น
“มีอะไรก็บอกได้นะคะพี่ชัย”
“มิ้น ไอ้ก้านมันไม่ยอม เรื่องที่ไปตอบตกลงมันแล้ว แต่พี่ว่าพี่จะเงียบๆ เรื่องนี้ ท่าทางมันเองก็ยังไม่รู้ว่าผู้หญิงที่รับงานมันเป็นใคร” ชัยพูดต่อ
“ค่ะ มิ้นก็คงไม่อยากรับงานอะไรแบบนั้นแล้ว ตอนนี้มิ้นว่า มิ้นมีความสุขมากพอแล้วค่ะ”
“หือ พอแล้ว มิ้นเจอคนถูกใจแล้วหรอ อย่างงี้พี่ก็หมดโอกาสสนุกกับมิ้นแล้วสิ” หนุ่มทำท่าทางสนอกสนใจ
“ค่ะ ก็เจอแล้วคนถูกใจ อิอิ” มิ้นตอบอายๆ
“น่าเสียดายชะมัดเลย พี่จะแช่งให้เราเลิกกับไอ้หมอนั่น พี่จะได้สนุกกับน้องมิ้นอีก” หนุ่มพูดทีเล่นทีจริง
“พี่หนุ่มใจร้าย หนูคบกับเค้าได้ไม่นานเอง พึ่งจะตัดสินใจคบกันเองนะ จะแช่งให้เลิกกันซะแล้ว”
“ไอ้หนุ่มมันก็พูดไปเรื่อย ว่าแต่บอกพี่ได้ไหมว่า คนนั้นเป็นใคร” ชัยเองก็อยากรู้พอกัน
“พี่ก็น่าจะรู้กันอยู่แล้วนิ”
“น้านไง กูเดาไม่ผิดเลย เคมีมันโคตรเข้ากันตั้งแต่ตอนเต้นรำแล้ว น้องมันเหมาะกัน กูยังบอกโฟกัสอยู่เลย ฮ่าๆ” หนุ่มปรบมือดังลั่น ถูกอกถูกใจที่ตัวเองเดาอะไรไม่ค่อยพลาด
“ถ้าเป็นไอ้ชัชจริง คืนนี้หนูระวังตัวดีๆ พี่สังหรณ์ใจไม่ดีเลย ไอ้ก้านมันจ้องจะเล่นงานไอ้ชัชอยู่” ชัยตีหน้าเครียด
“งั้นหนูจะไปเตือนชัชให้ระวังตัวนะคะ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้เลยว่าทำไม เพราะกาญหรือคะ กาญเองก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากชัชกลั่นตัว”
“เรื่องนั้นพี่ไม่รู้หรอก แต่คนอย่างมันไม่มีใครเค้าอยากยุ่งด้วยเท่าไรนักหรอก”
----------------------------------------------------------------------------
กิจกรรมทั้งหมดถูกเลื่อนไปจัดหลังเที่ยงเพราะแต่ละคนเหมือนจะตื่นไม่ทัน เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เลิฟเริ่มจับดาวมาถ่ายแบบหลังจากเริ่มประชุมจบ มิ้นถูกนัดให้ถ่ายแบบตอนสิบโมง เธอยังพอมีเวลาอีกสามชั่วโมงที่จะพักผ่อนหย่อนใจไปกับธรรมชาติและวิวของทะเลที่แสนสงบ แต่ก็ไม่ลืมจะแวะไปหาชัชพร้อมข้าวเช้า หลังจากที่แจ้งพนักงานรีสอร์ตส่งอาหารให้เพื่อนๆ ที่ห้องพักเป็นที่เรียบร้อย
ระหว่างที่กำลังเดินย่อยอาหารไปบนทางเดินที่ปูลาดด้วยหินสีเทาดำ ฝังตรงข้ามมิ้นมองเห็นผู้หญิงที่ดูคุ้นๆ เดินสวนออกมา ทั้งที่ทางเดินนี้เป็นส่วนสำหรับพักของผู้ชายเท่านั้น หญิงสาวคนนั้นสวมชุดว่ายน้ำแบบเซ็กส์ซี่ เป็นชุดว่ายน้ำชิ้นเดียวที่เปิดเว้าตรงเอวทั้งสองข้าง เป็นชุดว่ายน้ำสีชมพูรัดแน่นตึงเปรี้ย โดยเฉพาะตรงหน้าอกกับเนินหนอกสาว แม้มองจากไกลๆ ยังเห็นแฉกกลีบอูมเต็มตา ตรงหน้าอกมองเห็นยอดถันตึงเต่งนูนออกเป็นเม็ดทรงโต สะโพกผายก้าวฉับๆ ลงไปบนพื้น เล่นเอาหัวใจมิ้นเต้นโครมๆ เหมือนมองเห็นภาพตัวเองกำลังเดินทอดน่องตรงเข้ามาหา แว่นกันแดดสีหวานปิดปกดวงตาเอาไว้จนมองไม่ออกว่าเธอคือใครกันแน่
ยิ่งใกล้เข้ามา มิ้นก็ยิ่งตกใจ ภาพของคุณหนูผู้เรียบร้อยไร้ที่ติดฉายเข้ามาในหัว เพื่อนร่วมห้องที่แสนดี เป็นเหมือนแม่พระและนางฟ้าที่ไร้มลทิน “อั้ม”
“อุ๊ย...มิ้น” เธอทักกลับ ชะงักหยุดเมื่อเห็นคนรู้จักในที่ๆไม่ควรมีใครมาเจอ อั้มมองมิ้นกลับตั้งแต่หัวจรดเท้า เสื้อกล้ามตัวบางที่รัดหน้าอก มีบาร์สีเข้มใส่เอาไว้ด้านใน กางเกงขาสั้นกำลังพอดีมีรอยขาดเว้าแหว่งนิดหน่อยพอให้ผู้ชายที่มองได้หัวใจเต้นพอกระชุ่มกระชวย
“ถ้าไม่เดินมาใกล้ๆ ไม่รู้เลยนะว่าเป็น อั้มจริงๆ มิ้นก็ว่าใครที่ไหน เปรี้ยวชะมัดเลยแต่งตัวแบบนี้”
“อิอิ จริงหรอ” อีกฝ่ายยิ้มอายๆ สุดแสนชอบใจที่มิ้นกำลังจ้องหุ่นเธอไม่วางตา โดยเฉพาะเอวและเนินหนอกเสียวข้างล่าง
“จะไปไหนหรอมิ้น”
“เออ....ไป.....อย่าบอกใครนะ” พูดแล้วก็เข้าไปกระซิบข้างหูใกล้ๆ
“ไปหาชัช”
“ข่าวลือที่คนพูดนี่ก็จริงอ่ะสิ อิอิ” อั้มหัวเราะชอบใจ
“อย่าไปพูดนะ เงียบๆ ไว้”
“แหมะ เมื่อคืนก็ออกจะชัดเจนขนาดนั้น ร้ายไม่เบาเลยนะ”
“ว่าแต่ เห็นเป็นคนเรียบร้อยในห้องเรียน ไหงวันนี้แต่งแบบนี้ละ”
“ก็ตอนนั้นยังอยู่บ้านนินา แต่จากนี้ละก็อิอิ ได้ปลดปล่อยแล้ว”
“อ่า ย้ายมาอยู่หอหรอ”
“ใช่พึ่งจะย้าย ก่อนจะมาค่ายนี่แหละ อิอิ ยังหาคนแชร์ค่าห้องอยู่เลย มาอยู่ด้วยกันได้นะ”
“อุ๊ย.....คิดยังไงมาชวนกันเนีย”
“อ่าว ก็เห็นมิ้นนั่งรถเมล์มาเรียนเกือบตลอด เราก็คิดว่าอยู่ไกล ก็เลยว่าจะชวนมาอยู่ด้วยกันสิ”
“อืม.....แค่นั้นหรอ”
“ที่จริงก็....ไม่กล้าอยู่คนเดียวหน่ะ ปกติก็อยู่กับที่บ้านตลอด พอต้องมาอยู่หอคนเดียวมันแปลกๆ”
“อ่า.....ถ้างั้นขอเราคิดก่อน ช่วงนี้เราเองก็ยังยุ่งๆ อยู่”
“เราอยากให้มิ้นมาอยู่ด้วยนะ มิ้นเรียนเก่งต้องช่วยเราได้หลายเรื่องแน่ๆ แถมยังเซ็กส์ซี่แบบสุดๆ เป็นไอดอลเราเลยละ”
“พูดเกินไปแล้ว อิอิ เอออั้มไว้คุยกันทีหลังนะเดี๋ยวเราต้องมีไปถ่ายแบบอีก”
“อุ๊ย อยากไปถ่ายแบบด้วยจังเลย จะขึ้นกล้องไหมนะ” อั้มพูดพลางโพสท่าโชว์
“ถ้าแต่งแบบนี้ตั้งแต่ก่อนประกวด ป่านนี้ได้ลงประกวดไปแล้ว ไปอยู่ที่ไหนมาหือ”มิ้นแกล้งดุ ต่างคนต่างหัวเราะคิกคัก
“เออ มิ้นจะไปทางนั้นไปหาชัชใช่ไหม เราเห็นกาญ อยู่ทางนั้นนะ ยังไงก็ระวังๆ นะ เดี๋ยวจะเป็นเรื่องเป็นราวกันอีก ให้เราไปเป็นเพื่อนก็บอกได้นะ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ แค่นี้สบายมาก ขอบคุณมากเลยนะ เอาไว้จบเรื่องนี้เราตัดสินใจเรื่องหอได้แล้วจะติดต่อไปนะ”
“ตั้งตารอเลยละ” อั้มพูดพลางโบกมือแล้วต่างคนก็แยกกันไป
มิ้นเดินต่อไปอีกสักพัก ไม่มีวี่แววกาญทุกอย่างดูเรียบร้อยสงบดี เธอเดินต่อไปจนกระทั่งถึงห้องพักของชัช รองเท้าผู้ชายวางกองไว้อยู่ตรงหน้าห้อง มิ้นเคาะประตูราวสามสี่ครั้ง ถอนลมหายใจทิ้งไป สี่ห้าทีแล้วเคาะอยู่อีกพักหนึ่ง ประตูถึงยอมแง้มเปิดออกมาอย่างช้าๆ แชมป์เปิดประตูออกมาด้วยหน้าตางัวเงีย
“มาไมหรอ” แชมป์พูดอ้อแอ้สะลึมสะลือ
“ถ้าได้มาทำไม ก็มาหาชัชสิ สายโด่งแล้ว ไม่ตื่นมาอาบน้ำกินข้าว จนเค้าไปเล่นน้ำกันถึงไหนแล้ว” มิ้นดันแชมป์ถอยแล้วรีบเดินเข้าไปข้างใน
“หือ.....อะไรมาถึงก็บ่น เอาบ่นเอา” พอถูกบ่นก็แสดงอาการหงุดหงิดงุ่นง่านใส่ทันที มิ้นมองไปที่โต๊ะรับแขกมองเห็นอาหารที่มาส่งที่ห้อง เหมือนทุกคนจะกินข้าวกันหมดแล้ว
“กินข้าวกันแล้วนิ งั้นก็ไปอาบน้ำซะสิ” มิ้นหันไปบ่นแชมป์ต่อ
“ว่าแต่ผม แจนตื่นยังละ”
“จะตื่นได้ไงละ แต่ละคนนอนซมเหมือนจะป่วยแล้ว พวกนายแหละผิดไปมอมเหล้าเพื่อนชั้น”
“ใครจะไปรู้ว่ากินกันไม่เก่ง ไอ้บิวดันไปเอาเหล้ารุ่นพี่บ้ามากิน เหล้าอะไรไม่รู้แรงชะมัด ปวดหัวจะระเบิด จำเรื่องเมื่อคืนยังไม่ได้เลย”
“ไม่รู้ละ ไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วไปรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำด้วย ไม่รู้เพื่อนชั้นจะกินข้าวหรือยัง”
“โอเคๆ เข้าใจละ” แชมป์พูดพลางจะเดินไปเข้าห้องแต่มิ้นจับไหล่รั้งเอาไว้
“เดี๋ยว”
“อะไรอีกละเจ้” แชมป์หันมาทำหน้าเหนื่อย
“ชัชอยู่ไหน” มิ้นพูดจบ เขาชี้มือไปที่ประตูห้องที่อยู่ฝังตรงข้าม
“ไอ้โต้ นอนอยู่กับมันนะ ไล่มันออกมาด้วยนะ ถ้าจะทำอะไรกัน บอกมันมานอนห้องตัวเองได้แล้ว” แชมป์ว่าแล้วก็เดินกลับเข้าห้องตัวเองไป
มิ้นเปิดประตูห้องเข้าไปเห็นออโต้ใส่กางเกงในนอนก่ายชัชอยู่ สภาพชัชเองก็ไม่ต่างกันเท่าไร หน้าทั้งสองคนคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ กันจนแทบจะจูบกันได้เพียงแค่ขยับไปอีกนิดเดียว
“นอนใกล้จนจะได้เสียกันอยู่แล้ว อี๋ ไอ้โต้ตื่นๆ ไปนอนห้องตัวเองไป” มิ้นใช้เท้าเขี่ยออโต้ที่นอนอยู่บนเตียง พออีกฝ่ายลืมตามองก็สะดุ้งเพราะไม่คิดว่าจะมีผู้หญิงโผล่เข้ามาในห้อง คว้าหมอนมาปิดเป้าแล้วรีบ วิ่งหน้าตื่นออกจากห้องไป ชัชหรี่ตาขึ้นมองความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้น หลังจากปิดประตูเสร็จมิ้นก็ลงมานั่งจับมือเขาอยู่ข้างเตียง
“ไง ไม่ตื่นเลยนะ แปดโมงจะ เก้าโมงแล้ว” มิ้นลูบหัวชัชเบาๆ
“ยังง่วงอยู่เลย เมื่อคืนนี้.....” พูดไม่ทันจบมิ้นก็เอามือมาปิดปากชัชไว้
“อย่าใช้คำว่าเมื่อคืน ใช้คำว่าเช้าดีกว่า ใจคอทำด้วยอะไร ชัชเล่นเพื่อนมิ้นแต่ละคนซะอ่วมเลย ไหนบอกเป็นเกย์ไง จะไม่ทำใครนอกจากมิ้น คนอื่นจะไม่มีอารมณ์ นี่เป็นผู้ชายเต็มตัวแล้วหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” อีกฝ่ายยิ้มเจื่อนแทนคำตอบ
“ก็มิ้นทำผม มีอารมณ์ได้ตลอดเลย ตอนนี้ก็อยากทำอีกนะแต่ว่า ปวดตัวไปหมดเลย แฮะๆ”
“นอนพักไปคืนนี้ชัชยังมี ประกวดเดือนอีกนะ เดี๋ยวก็ไม่ไหว”
“มิ้นไม่โกรธใช่ไหมที่ผมทำ” ชัชกุมมือมิ้นกลับ
“ก็มิ้นรู้เรื่อง และมิ้นก็ยอมด้วย แถมชัชก็ยังรักมิ้นเหมือนเดิม ดังนั้นไม่โกรธ แต่ถ้าชัชไปชอบเพื่อนมิ้นคนไหน แล้วเลิกชอบมิ้นเมื่อไหร่ โกรธจริงๆ ด้วยแล้วก็จะตัดให้ขาดเลยคอยดู”
“อุ๊ย....ตัดเลยหรอ”
“อือ ตัดทิ้งไปเลย ถ้ามันไม่รักดี”
“ไม่เอาสิ อย่าตัดทิ้งนะ ใหญ่ขนาดนี้หาไม่ได้บ่อยๆ นะ พ่ออุส่าให้มา”
“งั้นก็อย่าทำตัวดื้อ อย่าแอบไปทำลับหลังแล้วไม่บอก ถ้าเมื่อคืนนี้ไม่ใช่เพื่อนมิ้นละก็ ชัชโดนเละแน่”
“ขอโทษครับ”
“อิอิ” มิ้นหัวเราะชอบใจแล้วจูบตรงหน้าผากชายหนุ่มไปหนึ่งที
“ไม่เอาแล้ว มิ้นไม่กวนชัชดีกว่าเสียเวลานอน เดี๋ยวต้องไปเตรียมตัวถ่ายแบบแล้ว”
“อืม ระวังตัวด้วยนะ มิ้นก็อย่าไปมีใครลับหลังผมนะ ผมเองก็หวงมิ้นเหมือนกันนะ” เขาดึงมือเธอไป จุ๊บลงบนหลังมือเบาๆ ก่อนจะสบตาส่งยิ้มหวานให้กันหยาดเยิ้ม
“อือ นอนซะ” มิ้นจับมือชัชวางบนท้อง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป เขามองตามจนกระทั่งประตูปิดลง
หลังจากออกจากห้องพักก็รีบไปที่ห้องถ่ายภาพที่เลิฟนัดเอาไว้ ตามตารางเวลาตอนนี้เธอต้องไปแต่งเนื้อแต่งตัวเตรียมถ่ายภาพแล้ว ไม่รู้ว่าใครถ่ายไปแล้วบ้าง
------------------------------------------------------------------------
กาญหลบอยู่ในห้องของแจ็ค มองลอดผ่านม่านหน้าต่างออกมา เธอแอบดูตั้งแต่มิ้นเดินหายเข้าไปในห้องชัชกระทั่งกลับออกมา กาญที่เอาแต่เฝ้ามองไปตรงหน้าไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตากำลังจับจ้องอยู่ที่สะโพกกลมกลึงของเธอ จ้องแบบตาไม่กะพริบ
“มันมาหากันจริงๆ ด้วยพี่แจ็ค” กาญมันเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“หรอ คงไม่ได้ทำอะไรมั้ง”
“วันนี้เค้าไม่ออกมา ข้างนอก ชัชเป็นคนตรงเวลามากนะ แต่นี่ข้าวเช้าก็ยังไม่ออกมากินต้องให้คนเอามาให้ เขาจะป่วยหรือเปล่า” เธอถามต่อแต่ไม่มีคำตอบของแจ็คพูดกลับมา
“หนูว่า หนูไปดูกับตาดีกว่า แบบนี้ไม่สบายใจเลย” พอตัดสินใจได้ก็รีบลุกพรวด หันกลับมาอีกทีก็รู้สึกว่า แจ็คเข้ามาอยู่ใกล้แถมยังย่อตัวลงต่ำๆ เหมือนพยายามจะแอบดูชั้นในอย่างงั้น เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างหวาดๆ รู้ดีว่าแจ็คเป็นพวกโรคจิตที่ชอบแอบดูสาวๆ แต่ก็ไม่คิดว่าจะกล้าลงมือกับน้องสาวของ....เพื่อน
“ทำอะไรหน่ะพี่แจ็ค”
“หาของตรงพื้น มีอะไรหรอ” เขาตอบละล่ำละลัก
“ถ้ามาทำอะไรทุเรศๆ กับหนู หนูจะฟ้องพี่ก้านให้มากระทืบพี่ซะ” กาญพูดเสียงเขียว
“พี่ไม่ได้ทำอะไรจริงๆ พะ....พะ....พี่....สาบานก็ได้”
“คนอย่างพี่มันเชื่อไม่ได้หรอก ถ้าหนูเห็นพี่ทำแบบนั้นอีก พี่ไปคุยกับพี่ก้านเอาเองแล้วกัน แล้วจะหาว่าหนูไม่เตือน” กาญพูดจบก็กระแทกประตูออกจากห้องไปทันควัน
หลังจากประตูปิด กาญก็โล่งอกเหมือนหนีรอดจากเงื้อมมือของสัตว์ร้ายที่หิวกระหายมาได้ตัวหนึ่ง เธอเดินตรงไปที่ห้องพักของชัชแล้วเคาะประตูดังลั่น แชมป์เดินออกมาเปิดอย่างเคย
“มาอีกแล้วหรอ น่าจะเข้ามาได้เลยนะไม่ได้...ล็อก” แชปม์พูดเรื่อยๆ โดยไม่ได้มองว่าคนที่มาไม่ใช่มิ้นแต่เป็น.....คนอื่น
“เออ......” เขาผงะเมื่อเห็นคนที่อยู่หลังบานประตูไม่ใช่มิ้น
“ชัชอยู่ข้างในใช่ไหม” กาญพูดฮ้วนๆ อีกฝ่ายทำหน้านิ่งๆ อึ้งๆ เธอมั่นใจว่าอีกฝ่ายยังไงก็คงไม่ให้ความร่วมมือแน่ๆ เธอตัดสินใจผลักแชมป์ออกให้พ้นทางแล้วเดินดุ่มๆ เข้าไปข้างใน
“ทางนั้น” แชมป์ที่ตั้งสติได้รีบชี้ไปทางห้องของชัช เพราะถ้าเธอเปิดอีกห้องคนเห็นผู้ชายนอนท่าทางวาบหวิวอีกหลายคนเชียว ยิ่งตอนนี้แต่ละคนเริ่มกำลังทยอยอาบน้ำแล้วด้วย
“ขอบใจ” กาญพูดกระแทกแล้วเปิดประตูห้องชัชเดินเข้าไป ภายในห้อง ชัชนอนสงบอยู่บนเตียง เธอหันมองมาข้างนอกจ้องสายตาอาฆาตมาทางแชมป์จนอีกฝ่ายต้องวิ่งหนีกลับเข้าห้องไป แล้วปิดประตูลงกลอนดังลั่น
ภายในห้องเงียบงันที่มีเสียงลมหายใจชัชแว่วแผ่วออกมาเบาๆ เขาคงกำลังหลับสนิท เธอนั่งลงกับพื้นข้างๆ เตียงใช้หลังมืออังบนหน้าผากอย่างอ่อนโยน
“ไม่มีไข้ แต่ตัวรุมๆ” เธอรีบหันไปหยิบน้ำกับยาออกมาจากกระเป๋า แล้วจัดการเตรียมผ้าเช็ดตัวชุบน้ำพอหมาดๆ วางเตรียมเอาไว้ เธอลูบที่แขนเขาที่เหมือนยังไม่รู้ตัว ใช้มือจับผ้าห่มเปิดออก เห็นเขาสวมแค่ชั้นในตัวเดียว ตรงเป้านั่นมันดูตุงขึ้นเป็นลำ เธอรีบผละสายตาหันหนีแล้วปิดผ้ากลับลงไปตามเดิม หน้าแดงก่ำด้วยความอายที่เธอถือวิสาสะเกินไปหรือเปล่าที่ถึงเนื้อถึงตัวเขาเพียงนี้
“ชัช กาญขอโทษนะ แต่ชัชต้องเช็ดตัว เดี๋ยวไข้จะขึ้น” เธอพูดเบาๆ จับผ้าถูเบาๆ ที่หลังมือ
ชัชค่อยๆ รู้สึกตัวอย่างช้าๆ ตาขมวดขึงน้อยๆ เปลือกตาลืมขึ้นมองเห็นใบหน้าหมดจดงดงาม ดูน่ารักคมเข้ม แต่ผิดที่มีเพียงแค่ความสวยหากไร้ซึ่งความมีชีวิตชีวาน่ารักน่าเอ็นดูเหมือนอย่างมิ้น
“คุณเข้ามาทำอะไร นี่ห้องพักผู้ชาย” เขายกมือขึ้นดันมือเธอออก
“กาญเห็นชัชไม่ออกไปกินข้าว แถมยังมีคนเอาข้าวมาส่งถึงห้อง เลยคิดว่าชัชน่าจะเป็นอะไรก็เลยมาดู พอผิดที่ผิดทางก็เลยป่วยงั้นหรอ เหมือนชัชจะเป็นไข้นะ ชัชกินข้าวหรือยัง กาญเตรียมยาเอาไว้ให้ กินกันเอาไว้ เดี๋ยวเช็ดตัวแล้วก็ค่อยนอนต่อนะ”
“อย่ามากวนผม คุณออกไปเถอะ” เขาใช้คำเดิม เรียกด้วยคุณๆ ผมๆ คำที่ดูวางตัวห่างเหินออกไป จากที่เคยเรียกว่าชัช เรียกว่ากาญ พูดจาหวานพอฟังแต่ตอนนี้กลับดูไร้เยื่อใย หมดสิ้นความรู้สึก
“ชัช กาญจะไม่ไปไหนถ้าชัชไม่กินยา ไม่เช็ดตัว” เธอยื่นคำขาด
“งั้นเอามา” เขาตัดบท พอรับยามาได้ก็กินเข้าไปแล้วกระดกน้ำตามอึกๆ พอได้ลุกขึ้นนั่งก็รู้สึกเหมือนโลกมันหมุนคว้านไปทั้งใบ ร่างโงนเงนไปมาจนต้องเอามือยันหัวเอาไว้ ผ้าที่เคยปิดร่างก็เปิดออก เผยให้เห็นชั้นในที่ใส่อยู่แค่ตัวเดียว ชัชหน้าแดงก่ำด้วยความอาย หยิบเอาผ้าห่มมาปิดส่วนล่าง ขณะที่กาญเบือนหน้าหนี
“ออกไปได้แล้ว” ชัชย้ำอีกครั้ง
“เช็ดตัวก่อนสิ” เธอว่าแล้วนั่งลงตรงหน้าเขา จับมือเขามากุมเอาไว้แล้วใช้ผ้าชื้นๆ ไล่ถูไปตามหลังมือเบาๆ ใบหน้าเธอยังคงหันหนีไม่กล้ามอง ไม่กล้าสบตา
ชัชมองหญิงตรงหน้า พลันรู้สึกเหมือนเขาเองก็ใจร้ายกับเธอเกินไป ถึงเธอจะร้าย มันก็เพราะเธอมีเหตุผลของเธอ เธอทำหลายอย่างที่ดูเกินกว่าเหตุ แต่ทั้งหมดต้นเหตุก็มาจากตัวเขาเอง
“กาญชอบอะไรผมหรอถึงไม่ปล่อยผมไปซะที” เขาถามกลับ
“เรื่องนั้นมันต้องมีเหตุผลด้วยหรอ กับการที่จะชอบใครสักคน” เธอย้อน นั่นสินะความรักมักเล่นตลกกับเราเสมอ และมันไม่เคยมีเหตุผลแท้จริงอะไรหรอก
“ถ้าไม่มองแล้วจะเช็ดได้ยังไงละ หันมาเถอะ” ชัชพูดแล้วเชยคางเธอหันกลับมาหา สองสายตามองสบกัน รอยยิ้มอ่อนๆ บนหน้าเขาเหมือนหยาดน้ำทิพย์ที่ร่วงหล่นจากฟ้า แค่เศษเสี้ยวความรักเพียงเล็กน้อยก็กะเทาะหยดน้ำตาเล็กๆ ไหลรินออกมาที่หน่วยนัยน์ตาได้อย่างไม่รู้ตัว
“ร้องไห้ทำไม” ชัชถามต่อ หญิงสาวต้องข่มอาการไม่ให้สะอึกสะอื้นยิ่งไปมากกว่านี้ เธอโผเข้ากอดร่างเขาแล้วร้องไห้ออกมาหนักขึ้นซะยิ่งกว่าเดิม กลัวไปหมด กลัวว่าจะเสียเขาไป ภาพความดีงามที่เขาทำ ภาพความเลวร้ายที่ผ่านไป ทุกอย่างหมุนวนอยู่ในหัวไม่มีทางออก
“ชัชขอโทษนะที่ทำไม่ดีกับกาญเอาไว้หลายอย่าง.... กาญ.... อย่ารักคนอย่างชัชเลยนะ” เขาลูบหลังเธอเบาๆ หญิงสาวส่ายหน้า เสียงสะอื้นดังก้องขึ้นเหมือนเด็กน้อยที่ถูกขัดใจ ก่อนจะเริ่มสงบลงทีละนิด
“ชีวิตนี้กาญคง ไม่มีทางหยุดรักชัชได้หรอก ต่อให้ชัชทำร้ายกาญอีกแค่ไหน กาญก็ตามรักชัชอยู่แบบนี้ อยากกอดเอาไว้แบบนี้ไม่ปล่อย และจะไม่ปล่อยเด็ดขาด”
“อย่าทำแบบนี้เลยกาญ ชัชไม่ใช่คนที่ดีขนาดนั้น ไม่เหมาะสมกับหัวใจที่กาญมอบให้หรอก”
“ทำไม...เพราะชัชรักมันหรอ มันแย่งชัชไป ชัชติดใจอะไรมันละ ป่านนี้มันคงให้ท่าชัช เอาตัวมาให้ชัชไปแล้วใช่ไหม”
“นี่คุณจะเป็นบ้าอีกแล้วใช่ไหม ผมจะไม่คุยด้วยนะถ้าคุณจะไม่ฟังผม”
“แล้วมันยังไงละ ผู้หญิงแบบนั้น ให้ท่าผู้ชายไปทั่ว นอนกับผู้ชายไม่เลือกแบบนั้น ทำไมชัชยังชอบมันได้อีก หรือเพราะชัชเองก็ชอบผู้หญิงเพศยาแบบนั้น”
“กาญอย่ามองเรื่องนี้ให้มันเป็นเรื่องของคนอื่น มันมีแค่ผมกับกาญ กาญเป็นคนดีพร้อม ทั้งสวย ทั้งรวย ฐานะทางบ้านก็ดี ผมแทบไม่มีอะไรเลย กาญเองก็รู้ไม่ใช่หรอพ่อผมก็ไม่ต่างอะไรจากภารโรง แค่มีคนเอาเรื่องผมกับกาญไปนินทา ผมอายเค้ายิ่งเราคบกัน มันก็ยิ่งห่าง ถึงผมจะดึงดันและต่อให้ไม่อยากฟังแต่หูมันก็ยังได้ยิน ยิ่งกาญมาอยู่ใกล้ผม กาญเองนั่นแหละที่จะยิ่งถูกมองไม่ดี”
“ไม่สนหรอก ใครหน้าไหนมันจะพูดอะไรก็ปล่อยมัน”
“มันไม่ใช่แค่นั้น.....” ชัชนิ่งอึ้งไป วันที่เขาไปส่งเธอที่บ้าน เป็นบ้านหรูหลังใหญ่ ขากลับในวันนั้น มีรถหรูมาจอดอยู่ข้างๆ รถที่ค่อยๆขับผ่านไปคนในรถมองเขาด้วยสายตาดูแคลน แค่หน้าตาก็บอกได้ว่าเป็นพ่อของเธอแน่นอน และเขาสั่งห้ามไม่ให้ชัชมาที่นั่นอีก
“ตามตรงแล้ว ผมคงไม่ได้รักกาญมากพอ มากพอจะผ่านอุปสรรคพวกนั้น ผมไม่มีค่าอะไรกับกาญหรอก” ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวดน้ำตากลั่นตัวไหลออกมา แม้จะเงยหน้าขึ้นมองเพดานให้มันย้อนกลับลงไปจะช่วยอะไรในเมื่อหัวใจยังคงร้าวรานอยู่เช่นนั้น
“ทำไม...ทำไมชัชถึงไม่รักกาญ......ทำไมเราถึงรักกันไม่ได้......ไม่ยอมนะ....ไม่ยอม.....จบแบบนี้ไม่ได้” หญิงสาวยกมือทุบไปบนร่างของชายหนุ่ม เขากอดเธอกระชับขึ้น ความเสียใจของทั้งสองโถมเข้าหากันด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่รู้จบ
“จะไม่ให้กาญคิดได้ยังไง ชัชมีอะไรกับมันแล้ว มีแล้วแน่ๆ สำหรับมันชัชคือคนที่เท่าไรละ.... แต่สำหรับกาญ... ชัชคือคนแรก คนแรกของชีวิตกาญ และเป็นผู้ชายคนแรกในหัวใจของกาญด้วย แค่นี้ก็มีค่าพอสำหรับกาญแล้ว....แต่มันมีค่าพอสำหรับชัชไหม มันมีค่าพอไหมที่ชัชจะรักกาญ” เธอพูดจบก็ประกบจูบเขาแบบไม่ทันตั้งตัว ชัชไม่ได้ผละหนีแต่กลับค้างนิ่งอยู่เช่นนั้น..... อ้อมกอดแสนอบอุ่นนั้นโอบรัดร่างเธอเบาๆ แขนของเธอคล้องตัวเขาไว้แน่น เธอดันจนเขาหงายพิงไปกับหัวเตียง ร่างเธอคร่อมอยู่เหนือเขา สายตามองสบกันนิ่ง ความรู้สึกมากมายสื่อผ่านห้วงอากาศโดยไร้คำพูด
เรียวขาขาววางผ่านตรงหว่างขา รู้สึกถึงแรงตึงบางอย่างที่ถูตอบอยู่ตรงนั้น ชัชกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่แล้วผลักเธอออกไป
“ทำสิ่งที่กาญต้องทำแล้วออกไปให้ผมได้พักผ่อนต่อเถอะ” เขาข่มอารมณ์พูดออกมาในที่สุด
“กาญบอกพี่ก้านแล้ว ว่าจะมาหาชัช พี่ก้านก็คงบอกพวกรุ่นพี่แล้ว แต่ถ้าชัชไม่อยากให้กาญอยู่ก็ไม่เป็นไร เช็ดตัวเสร็จเดี๋ยวกาญจะไปเอง” ต่างคนต่างกลั้นใจตอบ
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น