เต้ยกับพี่ติ่ง ตอนที่ 1 เค้าลางเหตุ

เต้ยกับพี่ติ่ง ตอนที่ 1 เค้าลางเหตุ
โดย ตฤษณา

     เต้ยกับพี่ติ่งแม้ไม่ใช่พี่น้องแท้แต่ก็โตมาด้วยกัน ที่โป่งน้ำร้อนเมืองจันท์
บ้านพ่อพี่ติ่งตั้งหลักแหล่งทำสวนยางอยู่ก่อน
บ้านเต้ยตามไปเมื่อเขาอายุย่างสิบเอ็ดและพี่ติ่งอายุสิบสาม
ปลูกบ้านอยู่ไม่ไกลจากสวนยางพี่ติ่ง
เด็กทั้งสองได้เจอรู้จักกัน นอกเวลาเรียนคบหาเล่นกันแบบเด็ก
ถึงวันหยุดก็พากันเดินเที่ยวสำรวจพื้นที่รอบสวนยางขนัดใหญ่ของพ่อพี่ติ่ง
สามปีผ่านไป สายวันหนึ่ง อากาศยังไม่เริ่มร้อน ภายในเขตสวนฝั่งตะวันออกใกล้ขอบ
เด็กทั้งสองก็มาพบธารน้ำใส ไหลจากซอกเนินเขา เต้ยเป็นเด็กคลอง
เมื่อเห็นน้ำก็อยากลงว่ายเล่นประสาเด็ก
“พี่ติ่งครับ น้ำนี่ลงเล่นได้ไหมครับ... เอ๊ะ มีปลาว่ายอยู่ด้วยนะครับ”
พี่ติ่งขยับมายืนข้างเต้ยมองลงในน้ำ ก่อนเต้ยถามต่อ เธอค่อย ๆ ยื่นมือลงใต้ท้องปลา
ปลานั้นก็เชื่อง ไม่หนี เพียงสะบัดครีบเลี้ยงตัวในอุ้งมือพี่ติ่ง
“ฮิ ๆ ๆ จั๊กจี้ดีจัง” พี่ติ่งหัวเราะเสียงใส แล้วก็ก้าวลงลำธารทั้ง ๆ เต็มเสื้อและกางเกง
หันมาโบกมือเรียก “เต้ย ๆ ลงมาเล่นน้ำกันเถอะ น้ำเย็น ๆ แก้ร้อน”
น้องเต้ยไม่เคยปฏิเสธพี่สาว ถอดเสื้อยืดคอกลมวางบนตลิ่ง ก่อนก้าวลงไป
น้ำไม่ลึก นั่งลงแล้วแค่ราวนม แต่ใสแจ๋ว
นอกจากเห็นปลาที่ยังประคองตัวอยู่เหนือกอบมือพี่ติ่งแล้ว เขายังได้เห็นร่างส่วนบนของพี่ติ่ง
จากสายน้ำที่ไหลหล่อ ชุ่มรัดเสื้อผ้าฝ้ายดอกสีจาง และเขาได้เห็นสิ่งผิดปกติครั้งแรกในชีวิต
คือหน้าอกพี่ติ่ง ซึ่งเขาไม่เคยสังเกต บัดนี้มันแจ้งสัณฐานเป็นเนินนม
นูนขึ้นมาเหมือนผลแตงอ่อนชัดเจนด้วยจุกหัวนมเม็ดเท่าปลายนิ้วก้อย
เจ้าปลาตัวนั้นว่ายเข้าชิดหน้าอกพี่ติ่ง! มือเธอประคองตาม มันซุกกับหน้าอกพี่ติ่ง
ไม่นานก็มีปลาพันธุ์เดียวกัน หน้าตาเช่นที่เขาเรียกว่า ปลาสปา (การ์ร่า รูฟา) อีกหลายตัว
แยกย้ายกันไปซุกที่ฐานนมพี่ติ่งทั้งสองเต้า
พี่ติ่งทำท่าตระหนกเล็กน้อย จนเต้ยเอื้อมมือไปแตะต้นแขนพี่ติ่งเชิงปรามและถามไถ่
เดี๋ยวเดียวแววตระหนกของพี่ติ่งก็หายไป เปลี่ยนเป็นพิศวงระคนตื่นเต้น
“ปลามันตอดพี่ใหญ่เลย” พี่ติ่งเสียงแผ่ว สองมือวักน้ำรดหน้าอกที่งามรุดวัย
ไม่ทันที่เต้ยจะเตือนให้ระวัง พี่ติ่งก็ถดตัวลงจนน้ำท่วมพ้นราวนม
เท่านั้นเอง ปลาทั้งฝูงก็ลอยตัวจากฐานไปซุกรอบสองหัวนมพี่ติ่ง
รุมตอดราวกับได้พบของถูกใจ พาพี่ติ่งสยิวสะท้านไหวไปทั้งตัว
“อุ๊ย เต้ย มันตอดจนพี่ติ่งขนลุกทั้งแขนแล้ว” พี่ติ่งยกแขนให้เต้ยดู
“ไม่เดียมหรือพี่”
“จั๊กจี้ซีจ๊ะ แต่ก็ไม่เชิง มันรู้สึกแปลก ๆ ไม่เคยเลยนะ” หลังบิดตัวอยู่พักหนึ่ง
พี่ติ่งเงยหน้าสบตาเต้ยราวจะปรึกษา แต่ไม่ทันออกปากพี่ติ่งก็ลดมือลงใต้น้ำ
ปลดกระดุมเสื้อแหวกให้เห็นเนินเนื้อเหนือคอเสื้อกล้าม ที่พี่ติ่งชอบใส่แทนบราเวลาอยู่บ้าน
เพราะมันคุ้มแตงอ่อนสีเนื้อทั้งสองก้อนได้มิดชิดดี

พี่ติ่งไม่ได้หยุดแค่นั้น ชั่วอึดใจ
เธอก็ใช้หัวแม่มือเลิกขอบล่างเสื้อกล้ามขึ้นเหนือราวนมทั้งสองเต้า เธอหันมามองเต้ย
ด้วยแววตาสนิทใจเช่นพี่สาวน้องชายโดยไม่ตะขิดตะขวง
เต้ยกลืนน้ำลายลงคอ กับความรู้สึกแปลกแรกในชีวิต
กับภาพปลาตัวเล็กตัวน้อยที่กำลังรุมตอดยอดหัวนมพี่สาว
จนแทบจะมองไม่เห็นสีสันน้ำตาลอมชมพูฐานรอบหัวนมและจุกเนื้อเยื้อที่เขม็งเป็นไตนั้น
เขาได้แต่นั่งอ้าปากหวอ มองพี่สาวด้วยแววตาที่ตัวเองก็รู้สึกว่าประหลาด
ไม่เหมือนที่เคยมองพี่ติ่งเช่นนี้มาก่อน
พี่ติ่งทอดแขนที่ขนลุกทั่วทั้งสองข้างให้เต้ยดู ไม่ได้หวังให้ทัก เธอห่อปากคล้ายเป่าลมยาว
แล้วลดแขนลงใต้น้ำ กอบมือประคองโลมไล้สองเต้าของตัว
เต้ยยังคงจังงังกับพฤติกรรมประหลาดของพี่สาว
พี่ติ่งเงยหน้าอ้าปาก หายใจถี่เหมือนหอบ จนเต้ยแว่วเสียงครางต่อเนื่อง
พลัน พี่ติ่งก้มมาสบตาเต้ยอีก เหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่าง
เธอลดมือลงใต้น้ำที่ใสแจ๋วนั้นอีก คราวนี้พี่ติ่งคว่ำมือทั้งสองรอบเอว
รูดทั้งกางเกงกีฬาผ้ายืดสามส่วนและกางเกงในออกไปคาที่ปลายเท้าข้างหนึ่ง
“ไฮ้ พี่ติ่ง” เสียงติงด้วยความเป็นห่วงของน้องชาย ไม่ทันขาดคำ
ปลาฝูงนั้นก็แยกจากตอดยอดนมที่แข็งเป็นไตแล้ว
จำนวนไม่น้อยมุดน้ำว่ายกรูไปเนินโก๊ะของพี่ติ่ง
ฝูงปลาสีน้ำตาลอ่อนหางอมชมพูแทบจะบดบังผืนเนื้อนวลหนั่นหว่างขาอ่อนลำกลมกลึงอย่างนั
กกีฬาของพี่ติ่งจนมิด
ธรรมชาติของปลาสปา อยู่ในบ่อน้ำร้อน กินสาหร่ายและตะไคร่น้ำ ตัวโตได้
เจ็ดถึงสิบเซนต์ แต่ในลำธารนี้น้ำไม่ร้อน ตัวมันจึงไม่โต แค่หนึ่งถึงสองข้อนิ้ว
เมื่อได้ไออุ่นของคน มันก็เข้าไปรุมสาหร่ายของพี่ติ่ง ซุกไซ้สองขอบในกลีบพู
ที่เริ่มมีของเหลวอุ่นๆ ซึมออกมาไม่ขาดสาย
น้ำทิพย์นั้น เริ่มกลั่นตัวจากเบื้องลึกในท้องน้อยพี่ติ่งตั้งแต่ปลาตอดยอดนมแล้ว
พี่ติ่งไม่เคยรู้สึกเช่นนี้ในชีวิต มันซ่านถึงไขสันหลัง และซึมขึ้นสมอง ทำให้โหวงไปทั้งตัว
เพราะพี่ติ่งไม่เคยอยู่ในบ่วงกาม คำว่า “เสียว” จึงไม่อยู่ในปาก
ครั้นจะบอกเต้ยน้องชายข้างบ้าน ก็อาย ได้แต่แสดงทางสีหน้า ที่ออกสีชมพูจนใกล้แดง
ให้ความรู้สึกนั้นล่วงไหลลงท้องน้อย ถึงหว่างขา จนเธอทนไม่ไหว ต้องตัดสิน ใจรูดกางเกงลง
หวังให้มันพ้นจากยอดหัวนมลงไป โดยอาศัยปลาสปา
ทันทีที่ฝูงปลากรูลงไปตอดขอบกลีบพูรอบร่องลี้ลับของเธอ น้ำแห่งความเสียวก็เริ่มเดิน
ซึมเนื่องต่อไม่ขาดสาย
ยิ่งเมื่อบางตัวที่ซุกซน หาที่ว่างรอบกลีบถึงก้นร่องไม่ได้ มันก็รุมกันไปตอดที่เหนือร่อง
จำเพาะตรงจุดรวมปลายประสาทสัมผัส ทำเอาพี่ติ่งสะดุ้ง
เกิดอาการกระตุกทั้งสะโพกไปข้างหน้า เหมือนจะขับไล่ฝูงปลาออกจากร่องเสียวหว่างขา
แต่ก็ไร้ผล เพราะทุกครั้งที่สะโพกกระตุก
น้ำแห่งความเสียวก็กระฉอกออกมาทางร่องเร้นกลางกลีบพูงามนั้น และยิ่งเร่งให้ปลาตอดเร้า
เหมือนกับเร่งกระแสไฟฟ้าจี้จากหว่างขา
สะท้อนกลับเข้าท้องน้อยเสยขึ้นลำตัวไปถึงกลางกระหม่อม
พี่ติ่งรู้สึกเริ่มจะไม่ไหวแล้ว ในที่สุดต้องครางออกมาโดยไม่อายน้องเต้ย

3

“เสียวว...” แสดงออกด้วยอาการหน้านิ่วคิ้วขมวด ตาเบิกโพลงมองฟ้า
ริมฝีปากขบเป็นแนวเขม็ง สลับกับห่อคราง “ฮู หูย ซี้ด...”
เต้ยที่เฝ้าอากัปกริยาพี่สาวไม่คลาดทุกอิริยาบถ อดเป็นห่วงไม่ได้
เอื้อมมือไปจับแขนที่สั่นเทิ้มของพี่สาว
ก็โดนพี่ติ่งรวบแขนรวมมือไปกอบที่เต้านมแตงอ่อนทั้งสอง
ทั้งกดไว้เหมือนจะขอเป็นที่ยึดให้ผ่านคลื่นกระแสความเสียวนี้ไปให้ได้
“เสียวโก๊ะหรือครับ พี่ติ่ง”
“ส... เสียวหมีจ้า...” พี่ติ่งเสียงแหบพร่า “จับนมพี่ไว้ น้องเต้ย อย่าปล่อยนะ”
ถึงจะตกใจในอากัปกริยาแปลกของพี่สาว เต้ยก็เชื่อฟัง
และโน้มตัวมาเพื่อให้สองมือนั้นกอบเต้านมของพี่สาวได้ถนัด
พร้อมใช้นิ้วโป้งและนิ้วชี้จีบหัวนมที่แข็งเป็นไตไว้แน่นหนา ไม่ยอมปล่อยให้หลุดเด็ดขาด
ทั้งยังค่อยคลึงบิดหัวนมนั้นไปมาเป็นการสำทับรับคำพี่สาวอีกด้วย
พี่ติ่งจ้องหน้าน้องเต้ยด้วยแววตาซึ่งในน้ำใจ แต่ไม่ช้า แววฉงนก็ปรากฏเป็นระลอก
เหมือนมีก้อนเมฆฉาบแสงเงิน ทีละก้อน ๆ ลอยผ่านม่านตาพี่ติ่ง
แต่ละก้อนเมฆที่ผ่านไป พี่ติ่งจะมีอาการกระตุก ดั้นสะโพกไปข้างหน้า ยิ่งทียิ่งแรง
จนในที่สุด
“อ๊าย... เต้ย... พี่ไม่ไหวแล้ว... เสียวว...” พร้อมกับดีดทั้งสะโพกทะลึ่งเหนือพ้นระดับลำธาร
แล้วปล่อยน้ำพุเป็นสาย พุ่งรดเต็มหน้าเต้ย เข้าปากเข้าตาอย่างที่เต้ยก็ไม่ทันคิดจะหลบ
ส่วนที่เข้าปากเต้ย น้ำของพี่ติ่ง อุ่น มีรสหวานและกรุ่นกลิ่นพี่ติ่ง จนเต้ยอดใจไม่รีบกลืน
เขาใช้ลิ้นไล้น้ำรอบกระพุ้งแก้ม ให้มันกำซาบก่อนจะซึมกลืนหายไป
พลันที่น้ำพุหมดสาย
พร้อมกับคลื่นสุดท้ายของอาการสะโพกกระตุกและการหอบหายใจเหมือนที่พี่ติ่งเพิ่งเข้าเส้
นชัยจากการวิ่งข้ามรั้วหนึ่งร้อยเมตร พี่ติ่งก็ปล่อยจากที่ยึดมือเต้ย ลงไปรูดกางเกงขึ้นเสมอเอว
จับมือน้องอีกครั้งฉุดตัวเองขึ้นพ้นจากน้ำ ก้าวขึ้นฝั่งไปจัดเสื้อกล้ามและกระดุมเสื้อ
หันหน้าจ้ำอ้าวไปทางกลับบ้าน
เต้ยลุกเดินตามหลังพี่ติ่งไปต้อย ๆ ไม่ลืมหยิบเสื้อยืดคอกลม
ทั้งไม่ลืมสีหน้าสุดท้ายของพี่ติ่ง ช่วงที่เธอกล่าวเหมือนห้วงหายใจจะขาดว่า “พี่ไม่ไหวแล้ว...
เสียว...” และสองก้อนแตงอ่อนนั่น ---