เต้ยกับพี่ติ่ง ตอนที่ 5 ฉวีพรรณสอนน้อง

เต้ยกับพี่ติ่ง ตอนที่ 5 ฉวีพรรณสอนน้อง
โดย ตฤษณา

       สักครู่ พี่หวีค่อยโงหัว ผลักเต้ยที่นอนคร่อมเธออยู่
ทั้งคู่ยังไม่หายหอบจากกามกรีธายกแรก
“เต้ย... ลุก ๆ ค่ะ ไปนอนเตียงเต้ย ไม่งั้นพี่สาวเธอตื่นมาจะยุ่ง”
เต้ยเอามือท้าวฟูกทำท่ายึดพื้นยกตัวขึ้น แต่ด้วยแรงตอดในโพรงยังไม่มอดดี
มันดึงเขาให้ทรุดตัวลง จ้อนคืนกลับเข้าบ้านมิดโคน
“อุ๊ย... เต้ย ทำไร บอกให้ลุก” พี่หวี ทำเสียงดุแต่ตาลอย
“พี่หวี หยุดตอดเต้ยก่อนซีครับ เต้ยลุกแล้ว แต่ขึ้นไม่ได้” เต้ยแย้ง พยายามยันตัวขึ้น
แต่ก็ต้องทรุดลงอีกครั้ง คราวนี้ศูนย์ลงน้ำหนักเบนออก พี่หวีจนถ้อยหมดทางเถียงน้อง
ได้แต่กระชับวงขาที่รัดเอวเต้ยไว้ สวนขึ้นไป ให้เนินพระศุกร์บดฟองมันทั้งคู่ของน้อง
พร้อมกับเสียงครางลึกในลำคอ

“เดี๋ยวเถอะนะเต้ย เดี๋ยวมีเรื่องจนได้” เสียงเขียวขึ้น แต่ตายังไม่หายปรอย
เต้ยจำใจจำจากเจ้าจำจรน้องหมีของพี่หวี ฮึดโหย่งกลางลำตัว
ถอนจ้อนออกจากโพรงหยับของพี่หวี เสียงดัง “บล็อก”
แล้วพลิกตัวลุกเดินไปนั่งห้อยขากลางเตียงหวาย

พี่หวีผงกหัวผมยุ่ง ลุกตามไปนั่งข้างเต้ย เสยผมขึ้น
แต่ทั้งแถบก็ตกมาบังแก้มผ่องเหมือนเดิม
เต้ยก้มหน้ามองยอดแตงอ่อนของพี่หมี ที่เสื้อนอนผ้าซาตินยังรั้งอยู่ ทำเอาพี่หวีเขิน
เงื้อหมัดซัดไหล่เต้ยตุ้บเบา ๆ ก่อนจะปัดชายเสื้อลง แต่ก็คาที่ขอบสะโพก
อากัปกริยานี้ตาน้องเต้ยจับตามไม่พลาด
ทั้งไม่พ้นสังเกตของพี่หวี เธอมองสำรวจร่างน้องเต้ยบ้าง สายตาไปหยุดที่จ้อน
มันเริ่มจังก้าจะเอาเรื่องใครอีกหลัดแล้วหรือ
พี่หวีรู้สึกคอแห้ง จากเบียร์ที่ดื่มไปหลายกระป๋องเมื่อคืน
และจากพลังที่เพิ่งใช้หมดไปกับน้ำฝักบัวเมื่อครู่ก่อน
เต้ยมองตา แล้วก็ริมฝีปากพี่หวี รู้ใจ ลุกไปรินน้ำจากคนโทดินหัวเตียงลงถ้วยไม้ไผ่
มาส่งให้พี่สาวคนที่สองในชีวิต
แล้วรอรับถ้วยจากพี่หวี มาดื่มน้ำที่เหลือจนหมด
“พี่ว่า เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ น้องเต้ย” มาเหมือนพี่ติ่งอีกแล้ว เต้ยคิด
ก่อนตะวันขึ้นรับวันใหม่ เขาคงต้องออกกายบริหารวิ่งวิบากข้ามสิ่งกีดขวางอีกเป็นแน่
แล้วพี่หวีก็ชี้ไปที่จ้อนของเต้ย ชี้ไม่ชี้เปล่า มือกำหมับเข้าให้
“เนี่ย ขนาดนี้เนี่ย เขาไม่เรียกจ้อนกันแล้วนะ น้อง เขาเรียกควยเต็มปากเต็มหมี หรือ
หีของพี่ได้แล้ว” กำไม่กำเปล่า เธอขยับรั้นให้หนังหุ้มปลายร่นไปทางโคน กลับไปกลับมา
“อุ้ย พี่หวี ๆ ๆ ๆ เต้ยเสียวนะครับ”
“ไรกัน แค่นี้ก็เสียวแล้วเหรอ รอดูนี่”
ไม่ทันขาดคำ พี่หวีขยับจากเตียงลงนั่งบนพื้น แหวกขาเต้ยออก เลื่อนทั้งตัวเข้าชิด
หน้าประจันกับจ้อน ที่เลื่อนศักดิ์เป็นควย มือหนึ่งมากำลำองคชาติ อีกมือกอบฟองมัน
มือหนึ่งรั้นหนังหุ้มปลายเข้าออก
“อย่างนี้เธอเรียกว่าอะไรจ๊ะ” พี่หวีถามด้วยความสงสัย
“จ้อน เอ๊ย ควย ครับ”
“ไม่ใช่ ที่พี่ขยับจับควยเต้ยเข้าออกเนี่ย”
“ไม่รู้ครับ ผมไม่เคย”
“อ้อ น้องเต้ยยังซิง ไม่เคยชักว่าวละซี เขาเรียกว่า ถอก ถอกควย จ้ะ
ฟังแล้วรู้สึกเงี่ยนดีไหม”
“รู้สึกอะไรนะครับ”
“เงี่ยน อยากไง อยากเพราะเสียว หรืออยากเสียว...
“เต้ยอยากเสียวกว่านี้ไหมล่ะ”
น้องเต้ยรู้ดีว่า ชะตาของตนอยู่ในมือพี่หวีแล้ว ได้แต่พยักหน้า
“อยู่เฉย ๆ นะ” แน่ะ มาแบบพี่ติ่งอีกแล้ว
พี่หวียื่นหน้าชิดหัวหน่าวเต้ย นัวเนียพลิกลำตะคองให้เกลือกกลิ้งวนรอบปาก
ก่อนจะจับมันรูดหนังหุ้มจนหมวกเห็ดโล่ง มีน้ำขุ่นใสซึมรูกลางหัวหมวกพอระยับ
แล้วเธอก็อ้าปากงับทั้งหมวก ลิ้นดุนกวาดจากปลายล่าง จุดรวมประสาทสัมผัส ไล้รอบหัว
มือที่กำลำพญาและข้างที่กอบฟองไข่คลายไปจับรั้งเอวเต้ย ราวจะปรามให้อยู่นิ่ง ๆ ไม่ให้ขยับ
เพราะน้องเต้ยโดนเพลงลิ้นชีกวาดสากเท่านั้นก็ดิ้นพราด ดีที่มือนักกีฬาของพี่หวีแข็งพอ
กระนั้น หน้าพี่หวีไม่วายเชิดหงายตามจนหัวสากหลุดจากเบ้า
“นี่เขาเรียกว่าโม้ก คือ อม หรือ ดูด มาจากท่าดูดซิการ์ ไง เสียวไหมน้อง”
“เสียวมากครับพี่”
“การโม้กนี่ เพื่อปลุกจ้อน ควยที่อ่อนพับให้มันชูถั่งจังก้ามาสู้ หี
หรือหมีของพี่ได้อีกยกต่อยกไงล่ะ”

“พี่หวีไม่ต้องโม้กเต้ยไม่ได้เหรอครับ มันเสียวจนเต้ยอั้นฉี่ไม่ได้แล้ว”
“ฮิ ฮิ ฮิ มันไม่ใช่ฉี่หรอกน้อง มันคือ ชูดน้ำว่าว หรือน้ำเงี่ยนของผู้ชาย ส่วนของผู้หญิง
เวลาเสียวขีดสุด มีน้ำพุ่งออกมา เรียกว่า ถึง เสร็จ หรือ น้ำแตก”
เต้ยแสนจะพิศวงในคลังคำศัพท์ของพี่หวี
เขาแสดงออกด้วยการผงกหัวลำตามแต่ละคำใหม่
“แล้วถ้าจะปลุกหมีล่ะครับ”
“โอว... เป็นคำถามที่ดีที่สุดวันนี้เลย น้องเต้ยจ๋า น่ารักนะเราอ้ะ นอนลงสิจ๊ะ”
แล้วพี่หวีก็ลุกจากพื้นไปนอนเอาหมีคร่อมหน้าน้องเต้ย ตัวเองจองลำหนุมานไว้หน้าตาเฉย
“เห็นหมีของพี่หวีชัดไหมจ๊ะ”
“ชัดครับ”
“สวยเท่าของพี่ติ่งของเธอไหมล่ะ”
“ของพี่หวีขาวกว่าครับ พูอวบอมชมพู ของพี่ติ่งเค้าสองสี ชมพูอมน้ำตาลอ่อน”
“แหม ขาวไม่ดีหรือจ๊ะ”
“ดีครับ เห็นร่องสีชมพูอมส้มข้างในชัดดี นี่มันแย้มนิด ๆ นะครับ”
“จะไม่ให้มันแย้มได้ไง ก็เพิ่งโดนกระหน่ำจากลำอะไรของเธอมันเล็กเสียเมื่อไหร่ล่ะ”
“แต่พูพี่หวียังแนบเกือบสนิทนะครับ”
“แล้ว... อะไรล่ะ น้อง”
“กลีบในของพี่หวี! มันแย้มอยู่นะครับ”
“แล้วไงจ๊ะ”
“มันมีติ่งเหมือนหนามกุหลาบ แต่เป็นเนื้อสีชมพูเรื่อนะพี่หวี”
“เขาเรียกว่าแตดจ้ะ เธอไปจ้องมันอย่างนั้น มันอายนะ”
“แตดพี่หวีเห็นชัดกว่าของพี่ติ่งนะครับ”
“ก็... พี่เป็นผลัดไม้สุดท้ายต้องพร้อมสปีดนี่จ๊ะ ทำไม ไม่ดีหรือ”
“มัน มันดุกดิกได้เอง น่ารักจัง เต้ยขอนะครับ”
“พี่ยกให้ค่ะ แต่เต้ยต้องทำให้เยื่อม่านมันแย้มหน่อย ๆ ก่อนนะ”
“ให้มันแย้มเนี่ย ให้เต้ยปลุกยังไงครับ”
“ลิ้นจ้ะ ใช้ลิ้นล้วน ๆ กวาดเลียบขอบแคม... อูย... ยี... ดี” ไม่ทันสิ้นคำลิ้นแรก
น้องเต้ยก็เริ่มแบบฝึกหัด ลิ้นของเด็กหนุ่มเริ่มเล็มหาความหอมหวานจากน้ำใส
ไล่ไล้ขอบพูที่แย้มร่องสวรรค์เชื้อเชิญผู้เยือนยามวิกาล
บางที่ก็แหย่ทั้งลิ้นเข้าในร่องชุ่มฉ่ำน้ำรัก ปาดลงปาดขึ้น
โอบแขนข้ามสะโพกไปยึดเอวทั้งสองข้างของพี่สาวไว้แน่น ไม่ให้หมีพี่หวีดิ้นหนีไปได้
“โอย... น้องเต้ยขา เบา ๆ พี่ยังไม่ทันได้สอนบทแทรกแยกแนวเลย...อูย”
ช้าไปเสียแล้ว ประสบการณ์จากที่ได้จากพี่ติ่ง เขารอบรู้ว่า
จุดรวมประสาทสัมผัสของผู้หญิงที่ปากประตูสวรรค์นั้นอยู่ที่ใด
พอสิ้นเสียงครางพี่หวี เขาก็เลียควานร่องเร้น เฟ้นจากล่างสุด สอดส่ายไล่ขึ้นไปจนสุดบน
ส่ายลิ้นอีกสองตรลบ ขณะที่พี่หวีครางกระเส่า
เขาก็โงหัวงุดไปดูดรอบเยื่อหุ้มติ่งต้อยพี่หวีเต็มปากเต็มคำ
“อุ๊ย น้องเต้ย พี่เสียวอ้า”
และไม่ยอมเสียเชิงให้น้องชายไก่อ่อนกระทำกับเธอได้ตามอำเภอใจ
เธอก้มลงงับหมวกเห็ด นาบลิ้นรอบขอบหมวกแล้วดูดจนแก้มตอบ
พ่อตัวดี เต้ย เมื่อถูกพี่หวีรุกมา มีหรือจะยอมเสียเชิงชาย
คราวนี้เขากวาดลิ้นจากล่างขึ้นบนเน้น ๆ หน้าพยักตามด้วยเป็นการเพิ่มน้ำหนักคำ
เหนือร่องฉ่ำน้ำรักของพี่หวี เต้ยเงยหน้างับบริเวณเยื่อหุ้มติ่งสวาท ลิ้นกวาดรัว

สลับกับดูดราวกับจะดึงแตดติ่งหลุดจากหลืบเร้นให้ได้ แถมละมือข้างหนึ่งที่ยึดเอวพี่หวี
ใช้นิ้วกลาง ซึ่งยาวที่สุด แทรกผ่านจีบปากร่องเร้นที่นองเมือกลื่นเข้าไปอย่างง่ายดายจนสุดข้อ
“อูยยยย พ่อตัวดีของหวี น้ำหีพี่จะแตกอีกแล้วววว” พี่หวีครางอย่างน่าเห็นใจ
เธอจะไม่ยอมพ่ายไก่อ่อนง่ายปานนั้น
แต่อาการดูดพร้อมลิ้นรั่วเน้นที่แตดก็แทบจะพาทำนบเธอพัง ปล่อยน้ำป่าถั่งโถมออก
จากหลืบเร้นก้นถ้ำ
“ว้าย...” คราวนี้พี่หวีไม่มีการถนอมเสียงแล้ว แต่ก็ไม่หยุดยั้งความตั้งใจต่อเนื่อง
เธอกระชับกำลำแหลมตะลุมพุก ขยับรั้งขึ้นลงเร็ว ๆ
จากนั้นก็สืบริมฝีปากคาบแก่นวายุบุตรกลืนล่วงพ้นคอไม่เหลือโคน
“โอ๊ย... พี่หวี...” ถึงคราวเต้ยเก็บเสียงไม่ได้เช่นกัน
เพราะน้ำกามขุ่นขาวฉีดพุ่งเข้าปากพี่หวีไปทุกหยาดหยด
“หวี... เธอทำอะไรน้องชั้น!!!”
----------