หลง ภาค 2 ตอนที่ 9

หลง ภาค 2 ตอนที่ 9

สองนักศึกษาสาวปีหนึ่งนอนหอบหายใจอกกระเพื่อม สมองเต็มไปด้วยความมึนงง ยุ้ยพยายามรวบรวมสติ... เกิดอะไรขึ้น? เธอรู้สึกตัวดี แต่ทำไมหมดเรี่ยวแรง พูดไม่ได้ ขยับตัวไม่ได้ แม้แต่จะหันไปมองกมลวรรณก็ยังทำไม่ได้ หัวใจเต้นระทึก สัญชาติญาณบอกให้รู้ว่าเรื่องไม่ดีกำลังจะเกิดกับเธอและเพื่อนรัก “อาจารย์... เป็นไง?” เสียงไอ้เอกถามหมอจัน “อีเด็กสองคนนี่ถูกกูสะกดไว้แล้ว” หมอจันตอบ เสียงฮือฮาของบรรดารุ่นพี่จอมหื่นดังกันขรมลั่นห้อง หมอจันโบกมือให้เงียบแล้วถามไอ้เอก “มึงจะให้พวกมันทำอะไร” ไอ้เอกไม่ทันตอบ ไอ้แมนก็พูดสอดขึ้น “ขอสัมภาษณ์น้องยุ้ยก่อนละกัน อยู่คณะเดียวกันแต่คุยกันนิดเดียวเอง น้องยุ้ยยืนขึ้น” ไอ้ แมนปิ๊งยุ้ยตั้งแต่แรกเห็น ใบหน้าของยุ้ยสวยน่ารัก ผิวขาวเนียนละเอียด แม้จะไม่คมเซ็กซี่แบบน้องแพมแต่ก็มีเสน่ห์ในแบบของเธอ ยุ้ยเป็นเด็กเรียน
เก่งสอบติดคณะด้วยคะแนนสอบสูงเป็นอันดับสองแพ้อันดับหนึ่ง เฉียดฉิวแค่คะแนน เดียว มันชอบผู้หญิงเรียนเก่ง และจะเป็นความภูมิใจถ้าได้เด็กฉลาดมาควง มันพยายามจะเข้าไปจีบแต่ไม่สำเร็จ น้องยุ้ยยอมพูดคุยกับมันนิดเดียว แบบถามคำตอบคำทำให้ความสัมพันธ์ไม่คืบหน้า จนมันเลิกราไปเอง ยุ้ยจะคล้ายกับแพมในเรื่องความเชื่อมั่นในตัวเอง แต่ความเชื่อมั่นของแพมนั้นจะเป็นแบบของสาวสวยที่มั่นใจในเสน่ห์ของตัวเอง แพมถือตัวจนดูเหมือนหยิ่ง ไม่แคร์คนอื่น แค่ความเชื่อมั่นของยุ้ยนั้นมาจากการเป็นเด็กฉลาด เรียนเก่ง.... ไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องของยุ้ยนัก ส่วนใหญ่ยุ้ยจะขลุกอยู่กับกมลวรรณคนเดียวเท่านั้น ยุ้ยได้ยินเสียงไอ้แมนชัดเจน แต่เธอนอนนิ่งไม่ไหวติง ในสมองของเธอยังรู้สึกมึนงงสับสนอยู่ “อาจารย์” ไอ้แมนร้อง “ไหนบอกสะกดไว้แล้วไง ทำไมน้องยุ้ยไม่ทำตามที่ผมสั่ง” “อียุ้ยลุกขึ้น” หมอจันสั่ง ยุ้ย ได้ยินเสียงหมอจันก็ลุกขึ้นยืน หัวใจของเธอเต้นถี่เร็ว รู้สึกหนาวยะเยือกไปทั้งตัว เธอรู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก เธอควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้เลย แถมเมื่อได้ยินหมอจันสั่งกลับต้องทำตามอย่างที่ไม่สามารถขัดขืนได้ หมอจันชี้ไปทีบรรดารุ่นพี่ของเธอ แล้วตวาดสั่ง “หันไปทางนั้น แล้วทำทุกอย่างตามที่พวกมันบอก” ยุ้ย หันมาช้าๆ ร่างของเธอสั่นระริก เห็นสายตาของบรรดารุ่นพี่ต่างกวาดสำรวจไปตามเรือนร่างของเธออย่างหยาบคาย ก็รู้สึกโกรธและอาย ทำไมรุ่นพี่จ้องมองอย่างนี้ สายตาราวกับจะทะลุไปถึงร่างที่เปลือยเปล่าของเธอ เธออยากจะไปให้พ้นจากที่นี่ ไปจากสถานการณ์ที่อึดอัด... แต่เธอไม่สามารถขยับตัวได้เลย แม้แต่จะยกมือขึ้นยังทำไม่ได้ “อู้ฮู หุ่นดีเหลือเกินน้องยุ้ยจ๋า ตัวเล็กแต่นมโต๊โต น่ารักน่าฟัดเหลือเกิน เคยโดนผู้ชายฟันรึยังจ๊ะน้อยยุ้ย” เสียงไอ้เต่าถาม ยุ้ย หน้าร้อนวาบ อยากจะด่ารุ่นพี่ที่ถามลามกกับเธอ แต่ไม่สามารถทำอย่างที่คิดได้ อำนาจประหลาดครอบงำเธออยู่ และบังคับให้เธอต้องตอบคำถามของไอ้แมนตามตรง “ไม่เคยค่ะ” “อี๊ยยยย” เสียง ร้องด้วยความตื่นเต้นดังขึ้นเมื่อนักศึกษาสาวตอบคำถามลามกของไอ้เต่าอย่าง ชัดถ้อยชัดคำ แสดงให้เห็นว่าอำนาจสะกดของหมอจันควบคุมเธอได้สมบูรณ์แบบแล้ว “ไอ้เต่าถามเด็ดโว๊ย” ไอ้เอกร้อง “ให้เธอแก้ผ้าดีกว่า กูอยากดูของดีน้องยุ้ยว่ะ อูยยยย ขาวชิบหายเลย เงี่ยนโว๊ยยยยย!” “เดี๋ยวดิพี่เอก ผมถามก่อน” ไอ้แมนพูด “น้องยุ้ยมีแฟนหรือยังครับ” ไอ้แมนถาม “ไม่มีค่ะ” “ทำไมไม่มีจ๊ะ อย่าบอกนะว่าไม่มีผู้ชายมาจีบ” ไอ้เต่าถามสอด ยุ้ยเริ่มอึกอัก เธอพยายามควบคุมสติดิ้นรนให้พ้นจากอำนาจที่ควบคุมเธออยู่ แต่ทำไม่ได้ “มีค่ะ... แต่ยุ้ยไม่ชอบ” “แล้ว พี่แมนล่ะ พี่แมนก็เคยจีบยุ้ย ยุ้ยรู้รึเปล่า” ไอ้แมนถามเสียงนุ่มนวล ทุกคนหันมามองไอ้แมนด้วยความแปลกใจก่อนจะหันกลับไปดูน้องยุ้ยต่อว่าจะตอบว่า ไง “รู้ค่ะ..” “แต่น้องยุ้ยไม่สนใจพี่เลย....ใช่มั้ย” “ค่ะ” “ทำไม” ไอ้แมนถามด้วยความผิดหวัง ยุ้ยอึกอักอีกครั้ง เธอไม่อยากตอบ ไม่อยากให้ใครยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเธอ เหงื่อของเธอเริ่มซึมออกมาบนใบหน้าเป็นเม็ดเล็กๆ.... “ยุ้ย....ไม่ชอบ” เสียงของเธอสั่นระริก “ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้เหี้ยแมนโดนน้องยุ้ยหักอกนี่หว่า แม่งเก็บเงียบไม่บอกใครเลยโว๊ย” เสียงไอ้บอยร้องขึ้น “เสียฟอร์มสุดๆว่ะ ไอ้อ่อนเอ๊ย จีบไม่เป็นก็มาเป็นศิษย์พี่อ๊อดดิวะ 555555” ไอ้อ๊อดได้ทีเย้ยเพื่อนรัก ทุก คนหัวเราะกันลั่นห้อง แต่ไอ้แมนไม่สนใจ ความสนใจของมันอยู่ที่น้องยุ้ยคนเดียวเท่านั้น นี่เป็นโอกาสสำคัญที่มันจะได้รู้ความในใจของคนที่มันแอบรัก “ทำไมล่ะ...พี่ไม่ดีตรงไหน...หรือยุ้ยชอบเด็กเรียนเก่ง...ยุ้ยชอบผู้ชายที่เรียนเก่งแบบยุ้ยใช่มั้ย” ไอ้แมนถาม ยุ้ย นิ่งไม่ตอบคำ ริมฝีปากสั่นระริก ครั้งนี้เธออ้ำอึ้งนานกว่าทุกครั้ง ร่างสั่นโอนเอนไปมาเหมือนกับกำลังพยายามอย่างสุดกำลังที่จะหลุดพ้นจากอำนาจสะกด แล้วมือของเธอก็กำแน่น....เป็นครั้งแรกที่เธอควบคุมอวัยวะในร่างกายได้! “อาจารย์!” ไอ้แมนร้องบอกกับหมอจัน หมอจันบริกรรมคาถาแล้วตวาดเสียงดัง “อียุ้ย หยุดต่อต้านอำนาจสะกดของกูแล้วตอบคำถามมันเดี๋ยวนี้” ยุ้ยสะดุ้งเฮือก อำนาจจิตของหมอจันสะกดเธอไว้อีกครั้ง “ยุ้ย..ไม่..ชอบ...” “ทำไม พี่ไม่ดีตรงไหน” ไอ้แมนถามย้ำ “ยุ้ยไม่ชอบผู้ชาย...ยุ้ยเกลียดผู้ชาย” เธอร้องเสียงดัง... สติขาดผึง... น้ำตาไหลพรั่งพรูอาบแก้มนวลเป็นสาย ทุกคนนิ่งอึ้งไปหมด บรรยากาศในห้องเงียบกริบมีเพียงเสียงสะอึกสะอื้นของน้องยุ้ยดังอยู่ในความเงียบ ชั่วครู่ ไอ้แมนก็ถามต่อ “ทำไม..ทำไมน้องยุ้ยถึงเกลียดผู้ชายล่ะ” “ผู้ชายคนนั้นทิ้งแม่กับยุ้ยไปอยู่กับผู้หญิงอื่น..ผู้ชายสารเลว” ยุ้ยสบถ สะอึกสะอื้น น้ำตาหลั่งไหลไม่ขาดสาย ทุก คนเงียบกริบ ส่วนกมลวรรณนอนน้ำตาไหลพราก แม้จะไม่สามารถขยับตัวแต่สติสัมปชัญญะยังอยู่ครบ เธอได้ยินที่ยุ้ยพูดทุกอย่าง กมลวรรณไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ายุ้ยจะมีอดีตที่น่าเศร้าใจเพียงนี้ เธอไม่เคยรู้เรื่องพ่อของยุ้ย ยุ้ยบอกว่าพ่อเสียไปตั้งแต่เด็ก แล้วยุ้ยก็ไม่เคยพูดถึงพ่ออีก ... ไอ้แมนถอนหายใจเบาๆ ถามต่อ “ยุ้ยก็เลยเกลียดผู้ชาย ไม่มีใครที่อยากจะรัก.. งั้นสิ” “มี ยุ้ยมีคนที่ยุ้ยรัก” “หือ..ใคร..ใครที่ยุ้ยรัก” ไอ้แมนถามด้วยความสงสัย “หวาน...ยุ้ยรักหวานที่สุด” ยุ้ยสะอึกสะอื้นพร้อมกับยิ้มอย่างเลอะเลือน กมล วรรณใจหายวาบ ยุ้ยดีกับเธอมาตลอด ไปกับเธอในทุกที่ ดูแลเธอทุกอย่าง แม้บางครั้งจะดุเธอเหมือนดุเด็กๆ แต่กมลวรรณรู้ว่าเป็นความห่วงใยล้วนๆ... ในสายตาของกมลวรรณ ยุ้ยไม่ได้เป็นเพียงเพื่อนแต่เป็นเหมือนพี่สาว คนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าในสายตาของยุ้ยกลับเห็นเธอเป็นมากกว่าเพื่อน.... กมลวรรณไม่เฉลียวใจเลย เธอรู้สึกอึดอัด เธอก็มีคำถามมากมายอยากที่จะถามยุ้ย... แต่เธอไม่สามารถเอ่ยปากถามสิ่งที่อยากรู้ได้... “ไอ้แมนถามเหี้ยอะไรวะ กำลังเงี่ยนๆอยู่ หดเลยกู” ไอ้เบี้ยวตะโกนด่า ไอ้เต่าหัวเราะร่า “ใจเย็นๆเพื่อนๆ...ให้น้องหวานของพี่เต่าปลุกอารมณ์ดีกว่า.... น้องหวานยืนขึ้น!” ไอ้เต่าสั่ง ***********************************