หลง ภาค 2 ตอนที่ 5
"เอาละเอาละ หวานไม่จับแขนพี่ก็ได้ เอามือไพล่หลังไว้เลย อย่างนี้ดีมั้ยคะ พี่เต่า"
ไอ้เต่าเงยหน้าขึ้นมามอง
"อึ๋ยยยย"
ดวงตาของรุ่นพี่จอมลามกเบิ่งกว้างแทบจะถลนออกจากเบ้าก็กมลวรรณเอามือไพล่หลังไว้ ทำให้หน้าอกแอ่นก้อนเนื้อกลมๆสองก้อนดันเสื้อนักศึกษาออกมาจนเห็นเป็นลูกโดยไม่ตั้งใจแถมไอ้เต่ายังแอบมองผ่านเข้าไปในร่องเสื้อเห็นผิวเนื้อเนินอกที่ล้นมาจากขอบบราขาวๆอูมๆ ด้วยความชำนาญของไอ้เต่า สามารถคาดคะเนได้ว่าหน้าอกของน้องหวานไม่ใช่เล็กๆเลยท่อนเอ็นของมันดีดผึงตั้งขึ้นมาทันทีทันใด
"เย็นไว้เย็นไว้ ลูกพ่อ" ไอ้เต่าปลอบโยนตัวเอง พยายามเอาธรรมมะเข้าข่มกล่าวเสียงแหบแห้ง
"เอ้อไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้จ้ะ น้องหวาน เอามือวางไว้ปกติเถอะ"
กมลวรรณยิ้มทำตามที่มันบอก
ไอ้เต่าถอนหายใจเฮือก
"น้องหวานอย่าแกล้งพี่ซิที่พี่ชวนวานมานี่เพราะมีเรื่องจะขอร้อง"
กมลวรรณเห็นมันพูดจริงจังจึงหยุดแกล้งแล้วถาม
"เรื่องอะไรคะพี่เต่า จะให้หวานช่วยอะไร"
"คือแหม...น้องหวานอย่าหัวเราะเยาะพี่นะ คือพี่แอบชอบผู้หญิงอยู่คนนึงน่ะ"
"ค่ะ?"
"แล้วทีนี้พี่ก็อยากจะรู้
ว่าเค้าจะรักพี่มั้ย"ไอ้เต่าพูดแล้วก้มหน้า ทำเป็นฃำเลืองมองเธอแบบอายๆ
"ใครคะ"กมลวรรณถาม
"ก็คนแถวๆนี้แหละ"
"แล้วไม่ถามเค้าล่ะมาบอกหวานทำไม"
"พี่ไม่กล้าถามไม่กล้าบอกอ่ะ พี่กลัวผิดหวัง"
"แล้วจะให้หวานช่วยอะไรล่ะคะ"
"พี่อยากรู้ว่าเค้าเป็นเนื้อคู่พี่รึเปล่า"
"เอ!แล้วหวานจะช่วยได้ยังไงคะ หวานก็ไม่ใช่หมอดูซะด้วย"
"เข้าล็อค!!!"ไอ้เต่าอุทานในใจ ปากก็พูดเสียงอ่อนหวาน
"ใช่น้องหวานไม่ใช่หมอดู แต่พี่รู้จักหมอคนหนึ่งดูแม๊นแม่น"
"จริงอ่ะ"
"จริงซิแกชื่อหมอจันเรียนวิชามาจากเขมร เห็นเขาว่าดูเนื้อคู่ถูกเป๊ะเลยนะดูร้อยถูกร้อยไม่เคยพลาดแค่เห็นหน้าก็รู้เลยว่าคนที่เรารักอยู่จะเป็นเนื้อคู่จริงแท้หรือไม่"
กมลวรรณได้ยินก็ใจเต้นแรงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เด็กสาวนึกถึงใบหน้าของอาจารย์ธวัชชัยขึ้นมาทันที
"แล้วไม่ลองไปให้แกดูล่ะพี่เต่า ทายผิดก็ไม่เห็นเป็นไร หรือค่าดูแพง พี่เต่าก็ออกรวยไม่ใช่หรืออย่าขี้เหนียวไปเลยน่า"
"ไม่ใช่อย่างนั้น"ไอ้เต่ารีบปฎิเสธ "เรื่องเงินไม่มีปัญหา แต่มันติดตรงที่พี่ไม่กล้าไปน่ะ"
"ไม่กล้าไปทำไมคะ"
"ก็พี่เต่าเป็นลูกผู้ชายทั้งแท่งขืนไปดูหมอพวกเพื่อนๆพี่มันก็ล้อตาย"
กมลวรรณหัวเราะคิก
"อะไรกันคะพี่เต่า แค่นี้ก็อาย หน้าบางยิ่งกว่าผู้หญิงอีก"
"โธ่น้องหวาน อย่าล้อพี่เล่นซิ พี่ทุกข์ใจจะแย่อยู่แล้ว"
"หวานรู้แล้วว่าพี่จะให้ช่วยอะไร" กมลวรรณยิ้มหวานเล่นเอาได้เต่าเหม่อมองอย่างเคลิบเคลิ้ม"พี่เต่าจะให้หวานไปเป็นเพื่อนใช่มั้ยล่ะ"
"โอ้น้องหวานนี่ฉลาดจริงๆ ถ้าน้องหวานไปกับพี่แล้วเพื่อนๆรู้มันก็จะนึกว่าพี่พาน้องหวานไปดู พี่ก็ไม่ต้องอับอายเพื่อนๆ น้องหวานตกลงแล้วใช่มั้ย"
กมลวรรณนิ่งคิดเธอเองนั่นแหละที่อยากไปดูเธออยากรู้ว่าธวัชชัยจะเป็นเนื้อคู่ที่แท้จริงของเธอหรือไม่ถ้าหมอจันคนนี้แม่นจริง...
"ว่าไงหวานตกลงแล้วใช่มั้ย"
"แล้วพี่จะไปดูเมื่อไหร่คะ"
"เย็นนี้เลย"
"หวานคงต้องชวนยุ้ยไปด้วยไม่รู้ยุ้ยจะว่างหรือเปล่า"
"โธ่อย่าไปบอกน้องยุ้ยซิ ไปกันสองคนนี่แหละ พอแล้ว" ไอ้เต่ารีบห้ามมันรู้ว่ายุ้ยเป็นคนทันคน ขืนให้ไปด้วยอาจทำแผนแตก
"ไม่ค่ะยุ้ยต้องไปด้วย ยุ้ยเป็นเพื่อนสนิทหวาน ถ้ายุ้ยไม่ไป หวานก็ไม่ไป"
"ก็ได้ก็ได้จ้ะ" ไอ้เต่ารีบตกลง ถึงจะผิดแผนไปหน่อย แต่ก็ยังดีถ้ามีปัญหาก็ค่อยไปแก้สถานการณ์ภายหลัง
เมื่อตกลงกันได้แล้วทั้งสองก็กลับมายังห้องสมุดเพื่อรอยุ้ยเลิกเรียน
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น