หลง ภาค 2 ตอนที่ 10

หลง ภาค 2 ตอนที่ 10

 กมลวรรณลุกขึ้นยืนตามคำสั่งไอ้เต่า ดวงตากลมโตจ้องมองไปที่มันอย่างวิงวอน “น้องหวานจ๊ะ เคยแก้ผ้าล่อนจ้อนให้ผู้ชายดูมั๊ยจ๊ะ” “โอ้โฮ ถามได้เสียวมากโว๊ยไอ้เต่า”บรรดารุ่นพี่พากันปรบมือ เป่าปาก ดังเฟี๊ยวฟ๊าว กมลวรรณอึกอัก ไอ้เต่าหัวเราะร่าเมื่อเห็นสีหน้าเขินอายของนักศึกษาสาวรุ่นน้อง “อ้อ! คงไม่เคยสินะ ใสๆขี้อายอย่างน้องหวาน จะเคยได้ไง พี่เต่าไม่น่าถามโง่ๆเล๊ยยย” ไอ้เต่าหัวเราะชอบใจ.... แต่แล้วกมลวรรณก็ตอบออกมาด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ “เคย..ค่ะ..” “ฮ๊าาาาาาา....” เสียงอุทานจากหนุ่มหื่นดังลั่นห้อง... ....ไม่ มีแม้สักคนเดียวที่จะคิดว่าสาวบริสุทธิ์น่ารักไร้เดียงสาอย่างกมลวรรณจะเคย แก้ผ้าให้ผู้ชายดูมาก่อน น้องยุ้ยซะอีกยังจะเป็นไปได้มากกว่า “เมื่อ ไหร่...หวาน...กับใคร...ไปแก้ผ้าให้ใครดู..” ไอ้เต่ายิงคำถามติดๆกัน รู้สึกหึงหวงขึ้นมาตะหงิดๆ ใครกันที่ได้เห็นร่างเปลือยของหวานใจที่มันทึกทักเอาเองว่าเป็นเด็กมัน ‘ระยำแท้ๆ’ รุ่นพี่จอมลามกสบถอยู่ในใจด้วยความโกรธ ทุกคนเงียบ
สงบรอคำตอบของน้องหวานอย่างจดจ่อ... *********************************** แพ มปลดเปลื้องเสื้อผ้านักศึกษาของตัวเองออก... ถอดกระโปรงเหวี่ยงมันลงตะกร้า.... รูดกางเกงในลงแล้วเหวี่ยงตามลงไป จากนั้นก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวสีชมพู พาร่างที่เปล่าเปลือยไปในห้องน้ำ เธอรู้สึกร้อนรุ่มเหลือเกิน มือเรียวงามเปิดก๊อกผสมน้ำเข้าด้วยกัน จากนั้นก็แขวนผ้าเช็ดตัวไว้กับราว แล้วลงไปแช่ในน้ำ หลับตาพริ้ม..ขนตางอนเป็นแพสั่นระริก... “เกือบไปแล้ว...เกือบไปแล้ว...” ดาวมหาลัยครุ่นคิด ใบหน้าขาวใสแดงระเรื่อ หัวใจเต้นแรง ความรู้สึกที่ถูกไอ้คิงคองกอดรัดไว้ในอ้อมแขนกำยำทำให้หัวใจเธอเต้นโครมคราม ทั้งตื่นเต้น..น่ากลัว...และวาบหวิว.... ...จะเกิดอะไรขึ้น..ถ้าอาจารย์ธวัชชัยไม่มาช่วยเธอไว้... ...จะเกิดอะไรขึ้น...ถ้าไอ้คิงคองมันอุ้มเธอเข้าไปในตึก แล้วโยนเธอเข้าไปในหมู่ผู้ชายร่างกำยำพวกนั้น.... หัวใจ ของสาวสวยเต้นแรง เป็นผลให้ทรวงอกอวบอูมเต่งตึงกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง ปลายยอดสีชมพูเปล่งปลั่งแข็งตัวชูชันอย่างน่าดู แพมหอบหายใจแรง คิดถึงสายตาของพวกนั้นจ้องร่างเปล่าเปลือยของเธอ... จากนั้นเธอก็คิดถึงสิ่งที่อยู่ใต้เข็มขัดของไอ้คิงคอง.... ร่างใหญ่กำยำขนาดนั้น เจ้าสิ่งนั้นมันจะมีขนาดไหนกันนะ ...มันคงจะแข็งแกร่ง...มันคงจะมหึมามาก.... ถ้ามันสอดเข้ามา....ถ้ามันสอดเข้ามา....ถ้ามันสอดเข้ามา..เธอจะรับมันได้หรือไม่... ถ้าธวัชชัยมาช้ากว่านี้อีกนิดเดียว.... ผู้ชายกลุ่มนั้น..ไม่ซิ...ไอ้คนชั้นต่ำพวกนั้น....มันจะปล่อยคุณหนูแสนสวยอย่างเธอหรือ....โอ แพมลืมตาขึ้นพยายามระงับจิตใจที่ฟุ้งซ่าน น้ำแทบไม่ได้ทำให้ความร้อนรุ่มในตัวเธอลดลงเลย เธอชันเข่าขึ้นปล่อยตัวไหลลงให้ใบหน้าจมลงไปใต้น้ำ แล้วยันตัวขึ้น จากนั้นก็ปล่อยน้ำในอ่างออกให้ลดลงไปอยู่ระดับใต้ทรวงอก หยิบครีมอาบน้ำมา เทมันใส่อุ้งมือนุ่มๆ แล้วเริ่มลูบไล้ไปตามเนื้อตัว แขน ไหล่ รักแร้ จนถึงทรวงอก ลูบไล้ไปมาแผ่วเบา ก่อนที่จะหมุนวนปลายนิ้วไปที่ปลายยอดแล้วขยี้จนมันชูชันขึ้นมาอีก รู้สึกขนลุกซู่ซ่าไปทั้งตัว แล้วเธอก็พยายามระงับใจไว้ ‘จะไปยับยั้งมันไว้ทำไมเล่า อยู่คนเดียวนี่นา’ เสียงแปลกๆดังอยู่ในใจ... มันเป็นเสียงใคร....หรือเป็นเสียงความคิดเธอ.... ช่างมันเถอะ ความคิดของเธอล่องลอยไปอย่างสับสน ภาพความกำยำของไอ้คิงคองเข้ามาอยู่ในจิตใจของเธออีกครั้ง คราวนี้เธอถึงกับคิดถึงดุ้นอันมหึมาของมัน หัวของมันกำลังผงกแกว่งไกวไปมา แล้วมันก็จ้องอย่างกระหายอยู่ที่ตรงนั้นของเธอ... มือเรียวงามของแพมบดขยี้ความอวบหยุ่นเต่งตึงของตัวเอง มืออีกข้างลูบคลำไปถึงเนินเนื้อนูนที่ซอกขา.... “เสียวเหลือเกิน เสียวเหลือเกิน อูยยยยยย.....” นิ้วน้อยๆนั้นสอดเข้าไปในความฟิตคับของตัวเอง สะกิดอยู่ที่ติ่งเนื้อนุ่มที่แข็งขึ้นสู้นิ้วของเธออย่างทันที รู้สึกได้ถึงน้ำเหนียวๆของเธอไหลซึมออกมาปะปนไปกับน้ำจากอ่างที่แตกเป็นฟอง.... “อืมมมม.....อูยยยยย...” สาวสวยหอบหายใจครวญคราง เสียงของเธอสั่นระริก นิ้วน้อยๆของเธอเริ่มขยับสอดเข้าออก.....เธอทนไม่ไหวแล้ว.... นิ้วของเธอเล็กไป....มันไม่สะใจเลย... โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงขนาดของไอ้คิงคองนั้น.... ธวัชชัยมายุ่งกับเธอทำไม...แพมคิดด้วยความโกรธ... ‘จะมาช่วยตัว เองอยู่ทำไมเล่า มีคนที่พร้อมจะช่วยเธออยู่แล้ว ร่างกำยำที่เธอเคยเห็นนั่นไงเล่า’ เสียงประหลาดยังดังขึ้นอีก... มันเป็นเสียงผู้หญิง...แต่ไม่ใช่เสียงเธอ... ภาพกำยำของผู้ชายอีกคนเข้ามาแทนที่ไอ้คิงคองในสมอง..... ถูกแล้วหนูน้อย..ให้มันช่วยเธอซิ...ให้มันเห็นเรือนร่างที่เปล่าเปลือย งดงามของเธอ ทรวงอกขาวใหญ่สวยอย่างไม่มีใครเทียบ และโคกสวาทสวยๆที่ปิดสนิท ปุยขนนุ่มละมุนดกดำตรงเนินเนื้อสามเหลี่ยม...ไปให้มันดูซิ...มันช่วยเธอได้ แน่... แพมลุกขึ้นยืน หยิบผ้ามาเช็ดตัวอย่างลวกๆ แล้วโยนมันทิ้งกับพื้น จากนั้นก็เดินไปหยิบชุดนอนบางๆสีชมพูมาใส่ แล้วผลักประตูห้องนอน...เดินลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว.... เสียงเดินลงบันไดของแพม ทำให้คริสตินน้องสาวของแพมที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นหันมาดู “พี่แพมหรือคะ” ไม่ มีเสียงตอบ คริสตินลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น เห็นไวๆ ว่าพี่สาวของเธอเปิดประตูเดินออกไปจากบ้าน ประตูถูกลมพัดปิดเข้ามาอย่างแรง! คริสตินขมวดคิ้วด้วยความสงสัย... ดึกอย่างนี้พี่แพมจะไปไหน เธอเดินตามไปเปิดประตูออก... ลมพัดแรงจนชุดนอนของเธอปลิวสะบัด เนื้อผ้าลู่แนบกับเรือนร่าง จนเห็นทรวงอกเล็กที่กำลังเป็นสาวของเธอ คริสตินเห็นแพมเดินไปทางบ้านพักของพวกคนใช้ ลมกรรโชกแรงขึ้น เสียงฟ้าร้องครืนครั่น ชุดนอนของพี่สาวเธอปลิวสะบัดอย่างรุนแรง... เห็นได้ชัดว่าพี่แพมไม่ได้สวมชุดชั้นใน... “พี่แพม จะไปไหนคะ” คริสตินร้องเรียก เสียงของคริสตินดังพอสมควรโดยเฉพาะในความมืดอย่างนี้ แต่ดูเหมือนแพมจะไม่ได้ยิน คริสตินตัดสินใจวิ่งตามไป... “พี่แพม! พี่แพม!” เด็กสาวร้องเรียก แต่แพมยังคงไม่ได้ยิน.... เธอเดินเร็วเหลือเกิน...