กามฝึกหัด ตอนที่ 3 เผลอใจ

กามฝึกหัด ตอนที่ 3 เผลอใจ
โดย HatHU

“ไปก่อนนะเม” ต้นบอกลาเมียสาว ก่อนจะรีบออกไปทำงาน เมื่อรถเก๋งของต้นเลยพ้นสายตา เมก็ชะเง้อไปทางบ้านนพ แต่ตอนนี้ไม่มีรถของนพจอดอยู่ เมกลับเข้าบ้านด้วยความผิดหวัง จนช่วงสาย นพก็ขับรถกลับมา เมรู้สึกดีใจที่เห็นรถนพทางหน้าต่าง รีบขึ้นไปแต่งหน้าทาปาก ก่อนจะลงมารอที่ห้องรับแขกด้วยความหวัง “น้องเม น้องเมครับ” เสียงนพเรียก เมยิ้มสมหวัง ก่อนลุกขึ้นไปเปิดประตูรับ “ผมซื้อขนมมาฝากครับ พอดีไปทำธุระมาเมื่อวาน” นพส่งขนมให้มาเมื่อเข้ามาในบ้าน “ไปค้างมาเหรอคะ เมื่อเช้าเมไม่เห็นรถ” เมถาม “อ๋อ ครับ งานไม่เสร็จก็เลยค้าง แต่ก็รีบกลับมาเจอหน้าน้องเม” นพพูดก่อนจะหยอดคำหวาน แล้วแกล้งทำเป็นมองหาต้น “คุณต้นไปทำงานแล้วเหรอครับ เร็วจัง” นพถาม “ค่ะ รีบมาก อาหารเช้าก็ไม่ได้ทาน” เมบอก “อ้าวเหรอครับ เอ่อ...ยังมีอยู่ใช่มั้ยครับ แหะๆ พี่ยังไม่ได้ทานไรเลย” นพถาม เมส่งยิ้มตอบ “มีค่ะ งั้นคอยแป๊บนึง เดี๋ยวเมไปเอามาให้” พูดเสร็จเมก็ลุกขึ้นไปหยิบอาหารเช้าที่ทำให้ต้น แต่ต้นไม่ได้ทาน “อร่อยสุดๆ คุณต้นนี่น่าตีจริงๆ เมียอุตส่าห์ทำของอร่อยให้ทาน ยังไม่ทานอีก” นพพูด “ไม่ได้แกล้งชมนะคะพี่นพ อร่อยจริงใช่มั้ย” เมถาม “จริงๆ ครับ เห็นมั้ยหมดเกลี้ยง เหมือนเลียจานเลย” นพชี้ให้ดูจาน ทั้งคู่หัวเราะออกมา “ช่วงนี้คุณต้นไม่ไปไหนเหรอครับ” นพถาม “เห็นว่าอาทิตย์หน้าจะไปเก็บข้อมูลต่อ อาจไปทั้งอาทิตย์ค่ะ” เมตอบ ทั้งคู่ต่างคิดสิ่งที่เหมือนกันในใจ “งั้นอาทิตย์หน้าพี่จะพาน้องเมเที่ยวทุกวันเลย” นพบอก เมได้แต่อมยิ้ม ไม่ได้พูดอะไรออกมา เก็บความดีใจซ่อนไว้ ทุกวันหลังต้นไปทำงาน นพก็จะแวะเวียนมาพูดคุยกับเม นพมาคุยด้วยจนเมคิดว่าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้วส่วนตอนเย็นนพก็พยายามมาคุยกับต้นบ้างเช่นกัน “เมื่อวานคุยไรกับพี่ต้นคะ” เมถาม “ก็คุยเรื่องงานวิจัยครับ น่าสนใจดี แล้วก็คุยเรื่องหุ้นที่พี่ทำอยู่” นพบอก “ไม่ได้นินทาเมนะคะ อิอิ” เมหัวเราะ “ไม่ครับ ใครจะนินทาน้องเมคนสวยได้ลง” นพพูดชม เมยิ้มเขิน “พี่ขออนุญาตคุณต้นแล้วว่าอาทิตย์หน้าจะพาน้องเมเที่ยวทุกวัน” นพพูดทำหน้าจริงจัง “หือ...ได้ไงค่ะ ไปขอแบบนั้นได้ไง พี่ต้นจะมองเมยังไง” เมถามหน้าตาซีเรียส “จริงสิครับ แต่พี่ขอในใจนะ แล้วคุณต้นก็อนุญาตในใจมาแล้วด้วย อิอิ” นพพูดขำๆ จนเมต้องทุบแขนนพ นพจับมือเมไว้ ทั้งคู่จ้องตากัน ก่อนเมจะรีบแก้เขิน “เดี๋ยวเมไปทำอาหารเที่ยงให้ทานนะคะ” เมพูดก่อนสลัดมือเดินเข้าครัวไป ทิ้งให้นพนั่งยิ้ม แม้ต้องใช้เวลาจีบนาน แต่นพคิดว่ากับน้องเมต้องคุ้มค่าแน่นอน วันเสาร์-อาทิตย์ ต้นอยู่ทำงานที่บ้านทั้งวันทำให้นพไม่ได้คุยกับเม นพรู้สึกหงุดหงิด เช่นเดียวกับเมที่รู้สึกเช่นกัน เมไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งที่สามีอยู่ในบ้านเมน่าจะดีใจ แต่ต้นก็ทำแต่งานแทนที่จะพาเมไปเที่ยวบ้าง จนกระทั่งเช้าวันจันทร์ ต้นรีบออกไปทำงานแต่เช้า “พี่ไปก่อนนะ คราวนี้หลายวัน วันศุกร์ถึงจะกลับ ดูแลตัวเองนะ” ต้นบอก แล้วรีบเร่งออกไป ไม่แม้แต่จะจูบลา เมรู้สึกผิดหวัง เมมองรถออกไปจนลับตา ทันใดนั้นความรู้สึกตื่นเต้นก็เข้ามาแทนที่ ไม่นานเกินคาดหมาย ช่วงสายๆนพก็มาหาเม “พรุ่งนี้พี่จะพาน้องเมไปเที่ยวทะเลนะครับ ไปตั้งแต่เช้ามืดเลย เย็นๆค่อยกลับ” นพบอก เมรู้สึกตื่นเต้นในใจ “น้องเมเตรียมชุดว่ายน้ำไปด้วยนะครับ เล่นน้ำกัน แล้วก็หาชุดเหมาะๆกับทะเลด้วย” นพบอก “ชุดยังไงคะ เหมาะกับทะเล แล้วก็ชุดว่ายน้ำอีก เมไม่มีหรอกค่ะ” เมตอบทำหน้าเคร่งเครียด “งั้นวันนี้ไปซื้อชุดดีมั้ยครับ” นพเสนอ “วันก่อนพี่นพเพิ่งซื้อให้ตั้งหลายชุด ยังใส่ไม่หมดเลย” เมบอก “แต่ยังไม่มีชุดว่ายน้ำกับชุดไปทะเลเลย นะครับ ไปซื้อชุดกันดีกว่า” นพชวน เมนิ่งคิดไม่นาน “เอ่อ...ก็ได้ค่ะ ตามใจพี่นพ” เมตอบ เมเปลี่ยนชุด แต่งหน้าทาปากเพื่อไปเที่ยวกับนพ นพยังคงทำตัวเป็นเจ้าบุญทุ่ม ซื้อชุดสวยๆ ซื้อชุดว่ายน้ำน่ารักๆให้จนเมทั้งปลาบปลื้มและมีความสุข ก่อนที่กิจกรรมของวันนี้จะจบลงที่การดูหนังเช่นครั้งก่อน วันนี้นพเลือกหนังติดเรท มีฉากวาบหวิวหลายฉาก “หนังสนุกมั้ยครับน้องเม” นพถามขณะนั่งทานอาหารเย็นในร้านหรู “สนุกดีค่ะ” เมตอบ ค่อยๆจิบคอกเทลที่นพสั่งให้ดื่ม “ฉากร่วมรักภาพสวยดีนะครับ ได้อารมณ์” นพนำเข้าเรื่อง “เอ่อ.....ค่ะ” เมอ้ำอึ้งตอบ เมชอบฉากวาบหวิว ในชีวิตไม่เคยดูหนังแนวนี้มาก่อน ดูแล้วรู้สึกเสียวที่ท้องน้อย “น้องเมจำไปใช้กับคุณต้นบ้างนะครับ เอาให้ครบทุกท่าเลย” นพชักนำต่อ “นางเอกสวยดีนะคะ” เมเปลี่ยนเรื่อง “สวยสู้น้องเมไม่ได้หรอก น้องเมสู้ไม่ได้อย่างเดียวคือลีลาที่เร่าร้อน” นพวกกลับมาเรื่องเดิม เมนั่งเงียบเผลอดื่มคอกเทลไปเกือบหมดแก้ว แอลกอฮอล์ที่ผสมอยู่เริ่มทำให้เมหน้าแดง “เอ๊ะ..เงียบ หรือน้องเมจะเร่าร้อน” นพแกล้งแหย่ “ไม่หรอกค่ะ เมไม่มีแบบนั้นหรอก” เมพูด “แล้วตอนนี้มันเป็นแบบไหนล่ะครับ เล่าหน่อยพี่อยากรู้” นพอ้อนวอน “ก็...เอ่อ พี่ต้นไม่เหมือนในหนัง” เมบอก ทำหน้าเขินอาย “อ้าวแล้วน้องเมเสร็จเหรอครับ คือ...หมายถึง แล้วน้องเมถึงเหรอครับ” นพถาม “ถ...ถึงแบบไหนคะ ไม่...เอ่อ ไม่รู้เหมือนกัน” เมตอบติดขัด “คุณต้นลีลาแบบไหนนะ อยากรู้จัง บอกหน่อยน้องเม” นพแกล้งถามอีก “ก็....ป...ปกติ” เมยังตอบติดขัดเหมือนเดิม “ถามจริง....เอาตรงๆดีกว่าครับ คุณต้นทำน้องเมถึงจุดสุดยอดบ้างมั้ย เค้าปลุกอารมณ์น้องเมเหมือนในหนังที่เราดูมั้ย” นพรุกเต็มที่ “ม...ไม่ทราบค่ะ คือ...ไม่เหมือนซะทีเดียว” เมตอบ “น้องเมไม่รู้จักจุดสุดยอดแน่เลย” นพถามตรงๆ เมส่ายหัวน้อยๆ เมไม่เข้าใจคำว่าจุดสุดยอด “มันคือการที่ผู้หญิงมีความสุขสุดๆขณะร่วมรัก จนเกิดอาการเกร็งกระตุก มีความสุขเหมือนอยู่บนสวรรค์ ร่างกายเสียวซ่าน อารมณ์ดี ตัวจะเบาหวิว ล่องลอย” นพอธิบายยกไม้ยกมือประกอบท่าทาง เมทำหน้าเหมือนพยายามจะเข้าใจ “เหมือนในหนังไงครับ ฉากที่นางเอกตัวกระตุก แหงนหน้ากอดรัดพระเอกแน่น แบบนั้นแหละครับ น้องเมเคยมั้ย” นพถาม “พี่นพเป็นผู้หญิงแน่เลย รู้เรื่องผู้หญิงมากกว่าเมอีก อิอิ” เมไม่ตอบกลับแกล้งพูดปนขำ ทำให้ความเครียดลดลง “อูยย...ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ ฮ่าๆๆ คือพี่เคยมีไรกับผู้หญิงแล้วเค้าถึงจุดสุดยอดเหมือนในหนังอ่ะครับ พี่เลยรู้” นพบอก “เคยมีกับผู้หญิงแล้ว หมายถึงพี่นพมีแฟนแล้วเหรอคะ” เมถามท่าทางผิดหวัง “อ๋อ...แฟนเก่าอ่ะครับ เวลามีไรกันเค้าจะถึงจุดสุดยอดตลอด เค้าทั้งเซ็กซี่ เร่าร้อน เก่งเรื่องบนเตียง เหมือนนางเอกวันนี้เลยครับ แต่เสียใจเค้าทิ้งพี่ไปแล้ว” นพลงท้ายเสียงเศร้า “อ๋อค่ะ งั้นแสดงว่าพี่นพก็คงเก่งเหมือนพระเอกในหนังสิคะ” น้องเมพูดปลอบใจให้นพร่าเริง “เผลอๆ อาจจะเก่งกว่าด้วยซ้ำ อิอิ แฟนเก่าเค้าเคยชมนะครับ” นพบอก “แหมทันทีเลยนะคะ คือ...เมไม่รู้หรอกจุดสุดยอดเป็นยังไง ช่างมันเถอะค่ะ” เมสรุป นพอยากจะรุกต่อแต่กลัวเมไม่เล่นด้วยจึงตัดสินใจเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น หลังทานอาหารเสร็จ นพก็มาส่งเมที่บ้าน “พรุ่งนี้หกโมงเช้านะครับ ใส่ชุดที่พี่ซื้อให้ แล้วก็อย่าลืมชุดว่ายน้ำนะ” นพบอก หลังอาบน้ำ เมนอนเล่นบนเตียง นึกถึงหนังที่ได้ดู ก่อนจะหลับตาจินตนาการว่าตัวเองคือนางเอก และพี่นพคือพระเอก เมรู้สึกเสียวซ่านที่ร่องเสียว จึงค่อยๆใช้นิ้วเขี่ยร่องเสียวไปมา เมรู้สึกเสียวซ่านมีความสุข อีกมือเริ่มถูไถหน้าอก เมซี้ดส์ปากด้วยความสยิว คิดว่านพกำลังสอดใส่ท่อนเอ็นเข้ามา และปากพี่นพก็กำลังดูดนมเมอยู่ ….. แต่เมต้องหยุด เพราะโดนขัดจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์ พี่ต้นโทรมาหาตอนสองทุ่มเหมือนเดิม แต่คุยได้ไม่นานก็วางสายไป หลังจากนั้นเมก็ไม่มีอารมณ์จะทำต่ออีกแล้ว เมตื่นตั้งแต่เช้ามืด รีบอาบน้ำแต่งหน้าแต่งตัว จัดเตรียมของและลงมาคอยตั้งแต่ไม่หกโมงเช้า พอถึงเวลาหกโมงตรง นพก็มาจอดรถคอยหน้าบ้าน ความสนิทสนม ความคุ้นเคยทำให้เมไม่หวงเนื้อหวงตัวแล้ว เมไม่ได้คิดว่าชุดที่ใส่มันจะยั่วยวนใจนพเพียงใด เมสร้างความตะลึงให้นพตั้งแต่ออกจากประตูบ้านจนกระทั่งก้าวขึ้นรถ “คนหรือนางฟ้าเนี่ย” นพชม ทำเอาเมเขินอาย “คนนี่แหละค่ะ จะมองอีกนานมั้ยคะ ไปกันได้แล้ว” เมบอก นพจึงออกรถมุ่งหน้าสู่ทะเล ทั้งคู่แวะทานอาหารเช้า แวะเที่ยวถ่ายรูประหว่างทาง ใจเมเปี่ยมไปด้วยความสุข เมไม่แน่ใจแล้วว่าความรู้สึกที่มีให้นพคือเพื่อนหรือคนรัก รู้แต่ว่าอยากให้เวลาผ่านไปช้าๆ อยากอยู่ด้วยกันนานๆ จนกระทั่งมาถึงทะเลช่วงสาย อากาศสดใส ไม่ร้อนมาก ทั้งคู่มีความสุขกับการพูดคุย เดินเล่น และถ่ายรูปริมทะเล “เล่นน้ำมั้ยครับน้องเม” นพชวน “ไม่เอาค่ะ กลัวดำ” เมบอก “งั้นพี่เล่นน้ำนะครับ” พูดเสร็จนพก็ถอดเสื้อ ถอดกางเกงต่อหน้าเม จนเหลือเฉพาะกางเกงว่ายน้ำรัดรูปที่ใส่มาก่อนแล้ว เมเขินอายหน้าแดง แต่ก็เหลือบมองมัดกล้าม เหลือบมองเป้าที่ตุงออกมาเป็นครั้งคราว นพวิ่งลงทะเลท่าทางสนุกสนาน เมรู้สึกอยากเล่นด้วย แต่ยังสงวนท่าทีอยู่ “น้องเม มาเล่นน้ำด้วยกันครับ” นพขึ้นจากน้ำมาชวน เมหวั่นไวกับกางเกงเปียกน้ำของนพเหลือเกิน “เอ่อ...เมกลัวดำ เดี๋ยวพี่ต้นจะสงสัย” เมบอก “อ๋อ พี่มีครีมกันแดดครับ มาพี่ทาให้ อีกอย่างเล่นแป๊บเดียวเองไม่ดำหรอก” นพชวน เมทำท่าลังเล “เถอะครับ พี่แอบเห็นแล้วนะ น้องเมใส่ชุดว่ายน้ำอยู่ด้านใน” นพบอก “แน๊ะพี่นพ แอบดูเมเหรอคะ” เมพูดยิ้มๆ “ปล่าวครับ บังเอิญเห็น ตกลงเล่นน้ำนะครับ” นพชวนต่อ เมคิดนิดหน่อยก่อนจะตอบตกลง “ก็ได้ค่ะ” พูดเสร็จเมก็ลุกขึ้นยืน หันซ้ายหันขวา ก่อนจะถอดเสื้อตัวนอกออก เผยให้เห็นชุดว่ายน้ำด้านใน แม้จะไม่โป๊มาก แต่นพก็จ้องมองตะลึง ก่อนจะแสร้งทำอาการปกติ “ขออนุญาตทาครีมให้นะครับ” นพบอก เมพยักหน้าแบบอายๆ นพทาครีมบริเวณแขนไล่มาถึงช่วงไหล่ นพไต่มือมายังซอกคอ ยิ้มส่งสายตาหวานให้เม ก่อนจะอ้อมไปทาครีมที่แผ่นหลัง เมรู้สึกเสียวซ่าน ในชีวิตไม่เคยมีผู้ชายคนใดล่วงล้ำเมขนาดนี้นอกจากต้น “น้องเมนั่งลงก่อนครับ เดี๋ยวพี่ทาที่ขาให้” นพบอก ทั้งที่น่าจะหยิบครีมมาทาเอง เมกลับนั่งลงอย่างว่าง่าย นพไล้ทาครีมตั้งแต่ปลายเท้าจนมาจบที่ขาอ่อน เมรู้สึกเสียวซ่านกว่าตอนที่นพทาแขนซะอีก โดยเฉพาะเมื่อมือนพมาจบที่ข้างขาด้านใน เมรู้สึกเสียววาบที่ตรงนั้น เมหน้าแดง ขนลุก จนนพสังเกตได้ นพยังคงทาครีมต่อ นพเองก็ตื่นเต้นที่ได้สัมผัสเม “ส...เสร็จยังคะ พี่นพ” เมตัดสินใจถาม “อุ้ย ขอโทษครับ พี่ทาเพลินไปหน่อย ผิวน้องเมเนียนมากเลย” นพพูด ตาจ้องมองขาอ่อนไม่วาง เมแก้เขิน รีบลุกขึ้นวิ่งไปที่หาดทราย ทั้งคู่ลงเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน ก่อนจะเปลี่ยนมาหยอกเย้าเล่นกัน ขยับมาใกล้ๆกัน เริ่มจับมือถือแขน และในที่สุดร่างกายก็เริ่มเสียดสีกัน เมรับรู้ถึงการสัมผัสแต่ปล่อยเลยตามเลย แสร้งเอาความสนุกสนานมากลบเกลื่อน “อย่าสิพี่นพ...ว้ายยย” เมตะโกน เมื่อนพจับแบกแล้วหมุนตัวไปมา ก่อนจะล้มตัวลงไปในน้ำ เมลุกขึ้นมาหัวเราะร่าเริง “พี่นพอ่ะ ชอบแกล้ง มานี่เลย” เมจับแขนนพสองข้าง หวังจะดึงให้นพล้มลง แต่นพกลับโดนดึงเข้าประชิดตัวเม ช่วงล่างทั้งคู่สัมผัสกัน หน้าอกเมทาบทับกับมัดกล้ามของนพ ใบหน้าทั้งสองตรงกัน เมรับรู้ถึงท่อนเอ็นนพที่พองตัวขึ้นจนสัมผัสกับร่องเสียว เมรู้สึกอยากกอด อยากจูบนพเหลือเกิน นพเอื้อมมือมาโอบกอดเอวของเม ดึงเข้าหาตัวให้กระชับยิ่งขึ้น ก่อนจะโน้มตัวพยายามจะจูบปาก แต่น้องเมรู้ตัวรีบหลบ นพจึงเปลี่ยนเป็นกอดแทน “สนุกมากเลยวันนี้ น้องเมสนุกมั้ย” นพพูดข้างหู “สนุกค่ะ เอ่อ...พอแล้วพี่นพอายคน” เมรีบผลักนพออก เมื่อเห็นคนที่เล่นน้ำอยู่ใกล้ๆเริ่มมอง “ขอโทษครับ เพลินไปหน่อย ดีใจได้กอดน้องเม” นพบอกแล้วจูงมือเมมานั่งพักที่ชายหาด “ทาครีมก็ว่าเพลิน กอดก็ว่าเพลิน พี่นพเนี่ย” เมพูดยิ้มๆ “ก็เพลินจริงๆนี่ครับ น้องเมไม่ถือนะ เราเพื่อนกันใช่มั้ย” นพพูด แต่เมไม่ได้คิดเช่นนั้น “เที่ยงแล้ว เมหิวแล้วค่ะ” เมบอก “ตายจริง ลืมไปเลย ขอโทษๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะครับ” พูดเสร็จนพก็ช่วยเมเก็บของ ก่อนจะเดินจูงมือไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องน้ำ ทั้งคู่จูงมือกันอย่างไม่เคอะเขินอีกแล้ว ช่วงบ่ายทั้งคู่ยังคงเพลิดเพลินกับการเที่ยวเล่น ทั้งคู่แวะทานอาหารเย็น จนกระทั่งนพมาส่งเมที่บ้านตอนค่ำ “มีความสุขจังเลย น้องเมล่ะครับ” นพถาม ทั้งคู่นั่งคุยกันอยู่ที่โซฟาบ้านเม “ค่ะ สนุกมาก ขอบคุณนะคะ” เมบอก “พรุ่งนี้ไปไหนดีครับ น้องเมอยากไปไหน” นพถาม “ไม่รู้สิคะ แล้วแต่พี่นพ” เมบอก นพจับมือเมทั้งสองข้าง จ้องตาเมจนเมเขินอาย “มีไรคะ พี่นพ จ้องแบบนี้เมเขินนะ” เมบอก “น้องเม สวย น่ารัก พี่ชอบน้องเมมากเลย เอ่อ...ถ้าพี่...พี่จะขอเป็นมากกว่าเพื่อนได้มั้ย” นพตัดสินใจพูด มั่นใจว่าเมเริ่มมีใจเอนเอียงมาทางนพแล้ว “เอ่อ...หมายถึง อะไรคะ คือ....เม...เมมีสามีแล้วนะคะ พี่นพเป็นมากกว่าเพื่อนไม่ได้หรอก” เมบอก แต่นพยังจ้องตาอยู่ “พี่รู้....แต่ แต่เราเป็นมากกว่านั้นได้นะครับ เราแค่ไม่ให้คุณต้นรู้” นพรุกต่อ “คือ...ไม่ได้ค่ะ เอ่อ...มันผิด” เมบอก พยายามหลบสายตานพ ร่างกายเริ่มสั่นไหว แล้วนพก็ตัดสินใจบางอย่าง นพประกบปากจูบเม แต่เมพยายามขัดขืน ส่ายหน้าไปมา พยายามดันตัวออก แต่นพก็จู่โจมต่อ นพจับหน้าเม พยายามจูบและดันลิ้นเข้าในปาก เมโดนดันลงบนโซฟา นพกระโจนทาบทับ มือนพเริ่มสัมผัสลูบคลำตัวเม เมเริ่มเสียวสะท้าน ใจเริ่มเอนเอียง ในที่สุดความพึงใจที่มีต่อนพก็ชนะเหตุผลทั้งมวล เมจูบตอบนพแล้วตอนนี้ เมไม่ปัดป้อง ปล่อยตัวปล่อยใจ แลกลิ้นกับนพบนโซฟา เมพอใจกับรสจูบของนพ จนเอื้อมมือมากอดนพแน่น ร่างกายทุกส่วนสัมผัสกัน เมรู้สึกได้ถึงเป้ากางเกงที่ถูไถอยู่กับร่องเสียว เมสัมผัสได้ถึงความแข็งแรง ความเร่าร้อนในตัวนพ เมกางขาออกจนท่อนเอ็นนพสัมผัสเนินเสียวได้ถนัด เมรู้สึกถึงความชื้นแฉะในร่องเสียว นพเอื้อมมือมาปลดกระดุมกางเกงของเมแล้ว เมยอมทุกอย่างตอนนี้ นพน่าจะทำให้เมพึงใจมากกว่าพี่ต้น พี่ต้น ใช่แล้ว เวลาสองทุ่มพอดี เสียงมือถือดังขึ้น พี่ต้นโทรหาเม เมรีบดันตัวนพออกแล้วรับสาย เช่นเคยพี่ต้นโทรถามข่าวคราว แต่ที่แปลกไปคือเมพูดติดๆขัดๆ จนต้นนึกว่าไม่สบาย และรีบบอกให้เมพักผ่อนก่อนจะวางสายไป “พี่นพ กลับไปเถอะนะคะ เอ่อ...เม...ไม่แล้วค่ะ” เมปฏิเสธ นพรู้ว่าเมคงไม่ยอมแล้วจึงไม่อยากฝืน “พี่ขอโทษครับ พี่อดใจไม่ไหว อย่าโกรธพี่นะครับ” นพอ้อน นึกเสียดายที่เลือกเวลาผิด “เมก็มีส่วนผิด เมลืมคิดถึงความถูกต้อง ช่างมันเถอะค่ะ พี่นพกลับไปเถอะ” เมลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ประตู รอให้นพลุกตามมา ก่อนออกจากบ้านนพไม่ลืมที่จะบอกเม “นอนหลับฝันดีนะครับน้องเม พี่มีความสุขมากวันนี้ วันพรุ่งนี้เรา.....” นพพูดส่งท้าย “ฝันดีนะคะ” เมชิงพูดแล้วปิดประตูทันที นพผิดหวัง เดินคอตกกลับบ้าน นพเสียดาย ถ้าต้นไม่โทรมาคงได้ลิ้มรสความสาวของน้องเมแล้วตอนนี้ ในสมองเริ่มประเมินเหตุการณ์ใหม่ ขณะเดียวกันเมก็ยืนแอบมองอยู่ที่ผ้าม่านจนนพเดินพ้นสายตา เมพยายามข่มตาหลับ แต่นึกถึงสัมผัสของนพ มันทำให้เมร้อนรุ่ม มันติดตาตรึงใจเมจนนึกเสียดาย ถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์เมคงได้เสพสุขกับนพไปแล้ว แต่อีกความคิดก็แทรกเข้ามา เมกำลังทำผิด เมกลายเป็นผู้หญิงชั่ว แอบมีชู้ลับหลังสามี เมสับสนระหว่างสองความคิดจนหลับไป “น้องเม น้องเม” เสียงนพเรียกอยู่หน้าประตูรั้วในตอนเช้า เมแอบมองทางหน้าต่าง ไม่ยอมไปเปิดประตูให้ จนนพต้องเดินคอตกกลับบ้านไป ตลอดวัน เมเลียบๆเคียงๆหน้าต่างมองไปทางบ้านนพ บางช่วงก็มองเห็นนพยืนชะเง้อมองมา ก่อนทำหน้าเศร้าเดินกลับไป นพพยายามโทรหา ส่งข้อความขอโทษ แต่เมก็ไม่ยอมรับสาย ไม่ยอมเปิดอ่าน ทั้งที่ในใจรู้สึกสงสารนพ และเริ่มรู้สึกไม่ดีที่ไม่ยอมติดต่อกลับ ตลอดวันเมรู้สึกเหงา นพเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันเมไปแล้ว เช้าวันต่อมา นพมาเรียกเมหน้าบ้านเหมือนเดิม “น้องเม น้องเม” นพตะโกนเรียกอยู่นาน เมลังเลที่จะไปเปิดประตู ในที่สุดนพก็หันซ้ายหันขวา แล้วปีนรั้วเข้ามา ก่อนจะมาเคาะประตูบ้าน “พี่รู้ว่าน้องเมอยู่ข้างใน เปิดให้พี่เข้าไปเถอะครับ นะครับ” นพพยายามอ้อนวอน เมบีบมือตัวเอง ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำยังไง “นะครับ พี่ไม่รังแกน้องเมอีกแล้ว พี่สัญญา นะครับ น้องเม เปิดเถอะ” นพอ้อนวอน แต่เมยืนนิ่งหลังประตู นพจึงเปลี่ยนคำพูดใหม่ “พี่ยืนตรงนี้นานๆ เดี๋ยวคนผ่านไปผ่านมาเห็นเข้ามันจะไม่ดีนะครับ” นพอ้างเหตุผล ที่เมต้องวิตก ถ้ามีคนมาเห็นมันก็คงดูไม่ดีดังที่นพว่า ในที่สุดเมก็ตัดสินใจเปิดประตู นพตีหน้าเศร้าเข้ามาจับมือเมทั้งสองข้าง “พี่ขอโทษ น้องเม ยกโทษให้พี่เถอะครับ พี่วู่วาม ใจร้อน พี่มันเลว...นะครับ จะให้พี่ทำไรก็ยอม ขอแค่เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม นะครับ” นพร่ายยาวจนเมเริ่มใจอ่อน “พี่มันทั้งชั่ว ทั้งเลว พี่มันไม่ดี ไม่นึกถึงความดีของน้องเม มันน่าจะวิ่งไปโดนรถชนตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย” นพพูดเสียงแข็ง ในที่สุดเมก็ใจอ่อน “พอได้แล้วค่ะ ก็ได้ เมยกโทษให้ แต่พี่นพห้ามทำแบบนี้กับเมอีก” เมยื่นคำขาด “จริงเหรอครับ ได้ครับๆ พี่จะไม่ทำอีกถ้าน้องเมไม่ยอม” นพดีใจ แต่ก็พูดแทงกั๊กไว้ จนเมต้องคิด ถ้าเกิดเมยอมล่ะจะเป็นยังไง “เอ่อ..คือเมื่อคืนพี่รู้สึกสงสารน้องเม พี่รู้ว่าน้องเมเหงา พี่รู้ว่า.....เอ่อ...น้องเมไม่ได้รับความสุขจากเค้าเท่าไหร่ พี่จึงคิดแบบนั้น พี่อยากช่วยน้องเมให้มีความสุขบ้าง อีกอย่างพี่ก็เหงา พี่ไม่มีใครเลย พี่ตัวคนเดียว เมื่อคืนพี่กลัวมาก กลัวจะเสียน้องเมไป” นพตีหน้าเศร้า บีบน้ำตา จนเมรู้สึกสงสารจับใจ เมตัดสินใจเข้าไปกอด “อย่าพูดถึงมันอีกเลยค่ะ แล้วไปแล้ว เอาเป็นว่าเมยกโทษให้” เมกอดและปลอบอย่างอ่อนโยน การกอดกันทำให้เมรู้สึกอบอุ่น มีความสุข เมนึกถึงการกอดจูบกันเมื่อคืน ก่อนรีบสลัดความคิดนั้นทิ้ง “ทานไรยังคะ เดี๋ยวเมทำอาหารเช้าให้ทาน” เมผละออกจากอ้อมกอดแล้วพูดยิ้มแย้ม “ครับๆ ยังเลย เมื่อคืนก็นอนไม่หลับ เป็นห่วงน้องเม” นพพูด ก่อนที่เมจะลุกขึ้นไปทำอาหารเช้า หลังอาหารเช้า ทั้งคู่นั่งดูทีวี นพยังอยู่คุยกับเมต่อ จนบรรยากาศที่คุ้นเคยกลับมาอีกครั้ง แต่นพไม่กล้าที่จะคุยเรื่องนั้นอีกแล้ว “เดี๋ยวเที่ยงนี้เราไปหาไรทานกันนะครับ พี่อยากไถ่โทษ นะครับ” นพบอก ทำหน้าตาอ้อนวอน “ไม่อยากไปเลยค่ะ แต่ให้โอกาสพี่นพ ไปก็ได้” เมพูดยิ้มๆ “แต่เมไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ เดี๋ยวไม่สวย อิอิ” เมกลับมาพูดหยอกเย้ากับนพเหมือนเดิม เมเลือกชุดสวยที่นพเคยซื้อให้เหมือนเดิม เมมั่นใจว่านพคงไม่กล้ารุ่มร่ามกับเธออีก ทั้งที่ลึกๆก็อยากให้เกิดเหตุการณ์นั้นอีกครั้ง “สวย น่ารัก ที่สุดเลยน้องเม ตอนที่ซื้อดูธรรมดานะครับ พอน้องเมใส่ดูดีสุดๆเลย” นพชมจนเมเขินอาย “พี่นพชมเวอร์อีกแล้ว แต่ก็ขอบคุณนะคะ ไปกันได้แล้วค่ะ” เมเตือน ทั้งที่ก่อนหน้านี้เมเพิ่งผ่านเหตุการณ์ที่น่าจะบั่นทอนจิตใจ แต่เสน่ห์ของนพทำให้เมลืมเรื่องไม่ดีไปหมดสิ้น เมกลับมาหลงใหลกับการดูแลเอาใจใส่ของนพอีกครั้ง ที่ร้านอาหาร เมมีความสุขกับอาหารเลิศหรูราคาแพง จนกระทั่ง…… “นั่งด้วยคนสิคะ” เสียงผู้หญิงพูด ทั้งนพและเมต่างหันไปมอง “บี...เอ่อ” นพเรียกชื่อแต่พูดไม่ออก “แหม...ยังจำชื่อได้ หายไปเลยนะนพ ไม่ส่งข่าวคราว ที่แท้ก็มีแฟนใหม่” บีพูด ก่อนถือวิสาสะนั่งข้างนพ “ชื่อไรคะ สวยดี หน้าตาน่ารัก” บีถาม “เอ่อ...เมค่ะ แต่เมไม่ใช่แฟนพี่นพหรอกค่ะ คือเราเป็นเพื่อนกัน” เมรีบแก้ตัว “จริงเหรอ ดีจัง แสดงว่านพยังว่างนะสิ” บีคล้องแขนนพ หน้าอกถูไถข้างแขน “บี....นพไม่ชอบนะ บีมีแฟนแล้ว เดี๋ยวแฟนมาเห็นจะเข้าใจผิด” นพบอก “อย่าพูดถึงคนที่ไม่อยู่สิ พูดเรื่องเราดีกว่า” บียั่วยวน เอามือไต่แขนนพ จนเมอายแทน นพตัดสินใจสะบัดแขน “บี....พอเถอะ บีขอเลิกกับนพเองนะ ที่ผ่านมาบียังไม่พอใจอีกเหรอที่เห็นนพทรมาน เห็นนพร้องไห้ บีไม่เคยติดต่อกลับมา ไม่เคยบอกเหตุผล บีเลือกคนใหม่ ไม่เคยคิดถึงจิตใจนพเลย แล้วตอนนี้จะมาแกล้งอะไรนพอีก อีกอย่างคุณเมไม่ใช่แฟนนพ เราเป็นเพื่อนกัน อย่าทำให้เรารำคาญใจเลย” นพพูดจนเมรู้สึกสงสารจับใจ “น้อง คิดเงินด้วย” นพตะโกนเรียกบริกร บีทำหน้าเหวอ แต่ยังไม่ละความพยายาม “ก็ได้ บีขอโทษ บีไม่ดีที่ทิ้งนพ ก็ตอนนั้นบีกลัวว่านพจะเลี้ยงบีไม่ได้ ถ้ารู้ว่านพจะประสบความสำเร็จแบบนี้ บีคงเลือกนพไปแล้ว แต่ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันได้นะ” บีพยายามอ้อนวอน นพรีบเช็คบิล แล้วชวนเมออกจากร้าน ทิ้งให้บีนั่งเหวออยู่คนเดียว นพขับรถออกมาจากร้าน ก่อนตัดสินใจจอดข้างทาง แล้วหันมากอดเม เมคิดว่านพเสียใจได้แต่กอดแล้วปลอบโยน “อย่าคิดมากค่ะพี่นพ ว่าแต่แฟนเก่าพี่นพ” เมพูด นพผละจากอ้อมกอดทำหน้าเศร้า น้ำตาคลอ “เค้าร้ายกับพี่มาก เค้าทิ้งพี่ไม่ใยดี ตอนนี้กลับจะมาทำดี พี่ไม่มีทางดีด้วยเด็ดขาด” นพสะอื้น “อย่าไปสนใจเลยค่ะ รกสมองปล่าวๆ กลับกันเถอะค่ะ” เมพูดปลอบใจ ก่อนนอนเมคิดถึงนพและบี บีสวย เซ็กซี่ ดูดี นพเคยบอกว่าบีเป็นคนเซ็กซี่ เร่าร้อน เก่งเรื่องบนเตียง เมอยากรู้ว่าทั้งคู่จะเป็นยังไงเมื่ออยู่บนเตียง แต่ใจหนึ่งเมก็ไม่อยากให้นพกลับมามีไรกับบีอีก เหตุการณ์วันนี้ทำให้เมเกิดอารมณ์หึงหวง อารมณ์นี้ไม่เคยเกิดขึ้นแม้แต่กับสามีตัวเอง แต่มันกลับเกิดขึ้นกับนพ เกิดขึ้นโดยเมไม่รู้ตัว......... . . จบตอนที่ 3