ตอนที่ 1 เมื่อฉันยังเป็นเด็ก
ย้อนกลับไปเมื่อปี 2525 ที่เด็กชายคนหนึ่งได้ลืมตาขึ้นมาดูโลก พร้อมกับชื่อเรียกที่พ่อแม่ เรียกสั้น ๆ ว่า นัท
ด้วยความที่เป็นลูกชายคนแรก และเป็นหลานชายคนแรกของตระกูล ทำให้ นัท เป็นที่รักของทุกคนในครอบครัวใหญ่
ที่มีสมาชิกครอบครัวสิบกว่าคน ซึ่งส่วนใหญ่ล้วนแต่เป็นผู้หญิง เว้น เสียแต่คุณปู่ กับ พ่อของนัทเอง
วันเวลาผ่านไปรวดเร็ว จนในคืนหนึ่ง เด็กชายนัทที่พึงจะย่างเข้า 4 ขวบ กำลังช่างพูดช่างคุย กำลังซุกชน
ได้สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก พร้อมกับเสียงประหลาดที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน หรือ อาจจะเคยได้ยินเพียงแต่ยังจำความอะไรไม่ได้
"อา อ๊า อูยยย อืมมม ซีดดดดดด เบา ๆ ค่ะ คุณขา เดี๋ยวลูกตื่นมาเห็น อาาาาาาา" เสียงผู้หญิงกำลังซี๊ดปาก
เหมือนที่นัทเคยเห็นพี่ ๆ ในบ้าน ไปกินของเผ็ดมา ก็
ชอบซี๊ดปาก แบบนี้ แต่นี่ในห้องนอนคุณพ่อคุณแม่ กลางดึกทำไมถึงมีเสียงนี้
"ไม่เป็นไรหรอก ป่านนี้ลูกหลับสนิทไปแล้ว อูยยย เสียวควยจังเลยคุณ" ผับ ๆ ๆ ๆ เสียงเนื้อกระทบกัน เคล้าไปกับเสียงครวญคราง
"เสียวมากเลยค่ะ อุ้ย ๆ อย่าดูดคอแรงสิคะเดี๋ยวเป็นรอย อาาาาาา เสียววววว ใกล้แล้วคุณขา น้ำจะออกแล้วววว"
"ออกพร้อมกันเลยนะ อุยย มันควยอะไรแบบนี้ อ๊าาาาาา "
เด็กชายนัทจำอะไรไม่ได้มาก ก็หลับไป
เมื่อเด็กชายนัทอายุ 7 ขวบ พ่อกับแม่ ก็ตกลงกันให้น้องนัทนอนแยกห้อง โดยมีพี่เลี้ยงนอนเฝ้า คอยดูแลอาบน้ำ แต่งตัว ให้ทุกวัน
เวลาที่พี่เลี้ยงอาบน้ำให้ เด็กชายนัทสังเกตเห็นว่า เวลาพี่เลี้ยงล้างจู๋ มันจะแข็งชี้โด่เด่ และพี่เลี้ยงก็จะเอาไปล้อ ทำให้เด็กชายนัทรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่น่าอาย
ที่ปล่อยให้จู๋แข็ง แต่เกือบจะทุกครั้งที่พี่เลี้ยงล้างจู๋ให้ จู๋ก็จะแข็งทุกครั้งเหมือนเดิม นอกจากนี้เด็กชายนัทยังสังเกตว่า เวลาที่เห็นนมพี่เลี้ยงตอนก้ม ๆ เงย ๆ
หรือบางครั้ง ดึกๆ พี่เลี้่ยงไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน ทำให้นมโผล่อยู่เป็นประจำ เมื่อเวลามองนมพี่เลี้ยงจู๋ก็แข็งขึ้นได้เหมือนกัน แต่ก็แค่นั้นแหละ
เพราะยังเด็กเกินไปที่จะคิดอะไรไปมากกว่าเห็นว่าจู๋แข็ง เมื่อโดนจับ เมื่อมองนมพี่เลี้ยง จนกระทั่ง เด็กชายนัทขึ้น ป.4 ความโศกเศร้าที่สุดในชีวิตก็เข้ามาเยือน
เมื่อคุณพ่อประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต ขณะขับรถกลับบ้าน คุณแม่ร้องไห้จนสลบไปหลายครั้ง เด็กชายนัทเห็นคุณแม่ร้องไห้ก็ร้องไห้ตามไม่หยุด
จนน้า ป้า และ พี่ ๆ ต้องมาปลอบอยู่นาน ตอนนั้นทุกคนวุ่นกันเรื่องงานศพคุณพ่ออยู่พักใหญ่ เวลาผ่านไปหลายเดือนกว่าบรรยากาศในบ้าน
จะคลายความทุกข์ใจกันได้ พร้อมกับข่าวดีว่าเด็กชายนัทกำลังจะมีน้องเพิ่มมาอีกคน คุณแม่บอกว่าเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายก่อนคุณพ่อจากไป
ตอนนี้เด็กชายนัท ต้องกลับมานอนกับคุณแม่ทุกวัน แต่พี่เลี้ยงก็ยังอาบน้ำแต่งตัวให้เด็กชายนัทอยู่เป็นประจำเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไป คือ
เด็กชายนัทเริ่มมีขนบาง ๆ ขึ้นที่จู๋ ครั้งแรกทีเห็นก็ตกใจ รีบไปถามพี่เลี้ยงเพราะกลัวว่าตัวเองจะเป็นอะไร พี่เลี้ยงชื่อพี่บัว เห็นแล้วก็ขำใหญ่
"อ๋อ นี่แสดงว่าเป็นหนุ่มแล้วนะ มีขนขึ้นแล้ว ต่อไปก็อาบน้ำเองได้แล้วนะ" เด็กชายนัทถึงกับซึม น้ำตาไหล แล้วร้องไห้ออกมา
เพราะรู้สึกเหมือนว่าตัวเองถูกทอดทิ้ง คิดแล้วใจหาย ทนไมได้ซะอย่างงั้น จนพี่เลี้ยงตกใจ "โอ๋ ๆ คนเก่ง พี่บัวล้อเล่น มา ๆ กอด ๆ"
พี่เลี้ยงทั้งกอดทั้งหอม เพราะรู้สึกสงสารที่เด็กชายร้องไห้ไม่หยุด ไม่คิดว่า สิ่งทีตัวเองหยอกเล่น จะทำให้เด็กชายคิดมากเป็นจริงเป็นจัง
แต่เด็กชายนัทพออยุ่ในอ้อมกอดของพี่เลี้ยงกลับรู้สึกแปลก ๆ เมื่อถูกหอม พร้อมทั้งแขนก็ถูกนมนิ่ม ๆ ของพี่เลี้ยงเบียดถูเข้ามา
จนรู้สึกว่าจู๋กำลังจะเริ่มแข็งโด่ขึ้นมาอีกแล้ว เด็กชายนัทไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่อยากให้พี่เลี้ยงกอดแน่น ๆ เอานมถูแขนตัวเองแบบนี้นาน ๆ
"นี่ร้องไห้ยังไง จู๋แข็งอีกแล้ว ฮึ น้องนัท" พี่เลี้ยงถามแกมหยอก เด็กชายนัทอายก้มหน้า เช็ดน้ำตาไม่ยอมตอบ
"ไหน ๆ ให้พี่บัวดูหน่อยสิ จู๋โตเป็นหนุ่มรึยัง?" พูดเสร็จพี่บัวก็เอามือมาจับจู๋แล้วรูดเบา ๆ ทำให้จู่ยิ่งแข็งขึ้น จนเด็กชายนัทปวดหนึบ ๆ
เด้งเอว กระดกไปมา ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ แต่ดีจนไม่อยากให้หยุด พี่เลี้ยงเองก็รักและเอ็นดูเด็กชายนัทมาก เพราะเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก
และสงสารที่เด็กชายนัทต้องมาสุญเสียพ่อ จึงไม่ได้รู้สึกรังเกียจหรือต่อว่าอะไร กลับรู้สึกดี ที่ได้รูดจู๋ให้เด็กชายนัทจนหายร้องไห้
ตัวพี่เลี้ยงเอง ก็ยังไม่เคยมีแฟนมาก่อน เพราะตั้งแต่เป็นวัยรุ่นก็ออกมาหางานทำเป็นคนรับใช้ที่บ้านหลังนี้ ไม่ได้ออกไปไหน
ในใจก็รู้แค่ว่าถ้าทำแล้วน้องรู้สึกดี ไม่ร้องไห้ ก็ยินดีทำให้ แต่พอเด็กชายนัทเผลอตัวเอามือกำเข้าที่เต้านมของตัวเอง ก็ถึงกลับสะดุ้ง
เพราะรู้สึกแปล๊บ ๆ ที่หัวนม เป็นความรู้สึกแปลก ๆ อย่างบอกไม่ถูก
ด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ของเด็กชายวัย 11 ขวบ กับ ความไร้เดียงสาของเด็กสาววัย 20 ต้น ๆ มือของพี่เลี้ยงเริ่มกำแน่น รูดจู๋ เร็วขึ้น
ขณะเดียวกัน ก็เบียดนมเข้าหามือของเด็กชายนัทแน่นขึ้นเรื่อย ๆ และคงเป็นเพราะสันชาตญาณของคน แม้จะไม่มีใครสอน
เด็กชายนัทก็รู้สึกดีที่เอามือขยำนมของพี่เลี้ยงไปเรื่อย ๆ บางครั้งพี่เลี้ยงเผลออ้าปาก ครางเบา ๆ ซึ่งเด็กชายนัทในตอนนั้นยังไม่เข้าใจ
พี่เลี้่ยงเองก็รู้สึกดี ที่เต้านมของตัวเองโดนขยำ เบาบ้าง แรงบ้าง ถึงกับเคลิ้ม คราง ออกมาโดยไม่รู้ตัว
แถมยังมีอาการเสียวแปล๊บ ๆ ที่จิ๋มของตัวเอง แต่ไม่ทันสังเกตุการเปลี่ยนแปลงว่ามีน้ำไหลออกมาจนกางเกงในเปียกลื่น
เวลาผ่านไปจนเด็กชายนัทส่งเสียงร้อยโอ้ย ตัวเกร็งกระตุก หงึก ๆ เพราะรู้สึกปวดหน่วง ๆ ที่จู๋ จนพี่เลี้ยงตกใจหยุดรูดจู่
หันมามาถามหน้าตาตื่น "น้องนัทเจ็บหรือคะ เป็นอะไรมากหรือเปล่า" "ไม่ครับ ผมปวด ๆ ตรงจู๋ แต่ไม่เจ็บครับ"
"งั้นเราอาบน้ำกันนะ เดี๋ยวพี่บัวอาบน้ำให้" หลังจากนั้นทั้งสองก็หยอกล้อเล่นกันตามปกติ
ภาพที่พี่เลี้ยงรูดจู่ให้ ภาพนมที่เป็นก้อน นิ่มมือ ที่เห็นวันนี้ ทำให้เด็กชายนัทนอนหลับไปพร้อมกับความคิดที่ฟุ้งซ่าน
ฝ่ายพี่เลี้ยงพอกลับเข้าห้อง ก็รีบเปิดดูจิ๋มของตัวเอง พร้อมกับสงสัยว่า น้ำอะไรออกมามากมาย จะว่าเป็นประจำเดือนก็ไม่ใช่
จับดูก็เหนียว ๆ ลื่น ๆ มีกลิ่นคาวนิดหน่อย รีบเข้าไปล้างในห้องน้ำ และถูล้างนานกว่าปกติ แต่คราวนี้เปลี่ยนไปจากที่ผ่านมา
เพราะเมื่อเอามือไปถูกโดนจิ๋มที่นูนออกมา พี่บัวก็สะดุ้ง พร้อมทั้งหนีบขาทันที ด้วยความเสียวแปล๊บ ปนความตกใจ
"เอ๊ะ นี่เราเป็นอะไรไปนะ ทำไปรู้สึกแปลก ๆ แบบนี้" พอลองถูไปมา ตรงติ่งเนื้อยิ่งรู้สึกแปลบ ๆ จนแทบจะยืนไม่อยู่
แถมน้ำลื่น ๆ กลับยิ่งออกมามากกว่าเดิม ในความสงสัยปนความรู้สึกเสียวและดี ทำให้บัว
หญิงสาวที่ไม่เคยรู้สึกเรื่องทางเพศมาก่อน ได้พบกับความแปลกใหม่ที่ดีในตัวเอง ผ่านไปชั่วครู่ ความเสียวก็แล่นจากจิ่ม
ไปตามสันหลัง เสียวมากจนต้องนั่งลงกับพื้นห้องน้ำ พร้อมทั้งเกร็งกระตุกหลายครั้ง ใจสั่นเหมือนจะเป็นลม
พร้อมกับความเสียวที่จิ่มเพิ่มขึ้นหลายเท่า พี่เลี้ยงสาวหารู้ไม่ว่า ตัวเองได้ถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งแรกในชีวิตหญิงสาวแล้ว
แม้จะไม่เข้าใจว่าคืออะไร แต่บัวรู้สึกว่า มันก็ดีมาก ๆ เว้นแต่ มันทำให้เหนื่อยจนแทบจะเป็นลม แต่หลังจากนั้นก็เสียวทีจิ๋มจนบอกไม่ถูก
เมื่อหายใจสั่น ก็รีบอาบน้ำเข้านอน แม้ตอนก่อนเข้านอน ยังรู้สึกว่าจิ่มยังเปียกแฉะด้วยน้ำลื่น ๆ "เอะ หรือ จะเกี่ยวกับที่น้องนัทจับนมเรา"
"หรือเป็นเพราะเรารูดจู๋น้องนัท เพราะน้องนัทก็เกร็งกระตุกในตอนท้ายคล้าย ๆ กัน" พี่เลี้ยงบัวได้แต่สงสัย จนเผลอหลับไป
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น